PROLOGUE
NAPAPAHIKAB ako habang hinihintay si Kaizen sa pag-uwi. Alas tres palang naman ng hapon pero inaantok na ako dahil sa pinagplanohan namin ni Lucas. Pero normally talaga ay natutulog ako sa hapon. Hindi ko nga alam kung tatalab ba o magiging successful ang plano namin ni Lucas. May mga negative na dahilan kung bakit useless ang pagplano naming pag selosin si Kaizen. Una ay bakla siya, magugustuhan ba ako niyan? Syempre hindi. Pangalawa lalaki rin ang gusto niya, ilang beses na kaming nag agawan sa lalaki tanong mo? Yes. Pangatlo ay nandidiri siya sa akin. Lalo na kapag kumakapit ako sa kaniya at sinusubukan ko siyang landiin pero walang nangyayari. Puno na ako ng hampas, sigaw at tulak dahil diring diri sa akin. Kaya paano masasabi ni Lucas na may gusto sa akin 'yon? At talaga namang pinagplanuhan niyang mabuti ang pagpapaselos kay Kaizen. Eh kung wala nga kaming mapapala rito. Umiling iling nalang ako at hinayaan. Bahala na nga, isang beses lang naman eh. Pero, wala pa nga rito si Lucas eh kaya paano namin magagawa ang oplan tûkhàng paselosin si Kaizen? Kung dumating siya ay bahala na. NAKAKAIN na ako ng hapunan at lahat lahat ay wala pa rin siya. Antok na antok na ako kailangan ko ba talagang gawin 'to. Ready na nga akong matutulog ngayon pero wala pa rin siya. Tinext ko na rin pero naka off yata ang cellphone niya. “Tagal naman, kahit kailan talaga ang arte kumilos.” Maya maya pa ay may dumating na kotse sa tapat ng bahay. Napasilip ako rito at nag taka. Si Lucas 'to ah. Wala pa naman akong sinasabi. Pagkatingin ko ay kasama niya pala si Kaizen. Akay niya ito ata habang papalapit sila ay sa tingin ko lasing si Lucas. Aba naman. Anong nakain nito at nag lasing. “Bakit na ganiyan 'yan?” Tanong ko kay Lucas. Binigay niya sa akin si Kaizen na akala mo naman mabubuhat ko. Napayakap tuloy ako sa kaniya habang nilalakasan Ang paa dahil para hindi kami matumbang dalawa. “Malay ko riyan. Tinext kasi ako ng kakilala ko sa Bar na naglalasing daw pinsan ko. Pagkatingin ko siya pala.” Kinapitan ko ng mabuti si Kaizen. “Sige mauuna na ako. Bukas nalang 'yong plano.” Bulong niya sa akin. “Hoy teka lang. Samahan mo muna akong iakyat 'to sa kuwarto niya. Tingin mo ba kaya kong buhatin 'to? Pagkalaking tæ.” Natawa si Lucas at tinulungan akong buhatin si Kaizen. Nagulat nalang ako ng parang tinataboy niya si Lucas. “G-Go *hik a-away.” Lakas talaga ng Tama ng isang 'to. “Kanina pa 'yan ganiyan. Ayaw niya nga Sana umuwi kasi pinapaalis niya ako. Noong sinabi ko na iuuwi kita sa asawa mo. Biglang sumama.” Tumawa si Lucas ng malakas. “Masiyado nang halata parang hindi na kailangan ng plano kasi inunahan na ng confirm.” Tinignan ko siya ng nagtataka. Pagkarating namin sa kuwarto ni Kaizen at napa unat ako sa braso ko. Ang bigat. “Sige ikaw na bahala riyan. Hindi naman siguro magsusuka 'yan. 'Yon nga lang amoy alak siya. Teka mag-asawa ba kayo?” Napakamot ako sa ulo. “Hindi kami kasal ah, atsaka nakalimutan mo yata na part ito ng pagpapanggap kaya mukha kaming mag asawa.” Napakibit balikat siya at naglakad na papunta sa pintuan. “Sige, mauuna na ako.” Nagpasalamat muna ako sa kaniya bago sinara ang pintuan. Napamewang akong napatingin kay Kaizen na nakahiga sa kama at bahala na kung anong magiging hitsura niya habang nakahiga. Lumapit ako rito at tinapik ang pisnge. Nagigising ba ang lasing? Kumuha nalang ako ng damit niya pang itaas at pamunas. Sa pang itaas nalang ako ayaw ko sa pang ibaba. Natanggal ko na ang damit niya at pinupunasan siya. “Pinaggagawa ba naman kasi nito.” Inis na sabi ko na akala mo nanay. Ngayon ko lang siya nakitang ganito. May problema ba 'to. Malaki ang katawan niya at para talagang araw araw sa gym. Kung talagang bakla siya ay hindi siya mag-i-stay sa ganitong katawan. Pero, sabagay dapat niyang magtago sa tatay niya. Dadamitan ko palang sana siya ng bumubulong bulong siya pero hindi ko maintindihan. “Ano?!” Sigaw kong tanong nilapit ko pa ang tenga ko sa kaniya. “I-I l-love you.” Nanlaki ang mata ko at biglang napatayo. Umiling ako kaagad habang nakapikit at bumuga ng hangin. “Relax, lasing siya.” “Pinagsasabi mo riyan. Gusto mong sampalin kita ante, nakalimutan mo na ba ang gurl code natin.” Hindi ko na tuloy alam ang pinagsasabi ko. Pero bakit ako nakakaramdam ng kilig eh lasing lang naman 'to na nagsasalita out of the world. Tuluyan ko na siyang nadamitan pero nakakapit pa rin siya sa akin. Tumingin siya sa akin pero halos nakapikit pa ang mata niya. “G-Gusto *hik kita.” Nagulat ako lalo dahil sinabi niya mismo sa mukha ko 'yon. Napahila ako sa kamay ko na hawak niya at iniharap ang dalawang palad. “Wait lang! Wait wait!” Kinuha ko ang cellphone ko at binuksan ang camera. Kailangan kong irecord ito nang maipakita ko sa kaniya bukas kung anong pinagsasabi niya. Nilapag ko ito sa mini table na malapit sa kama. Para marinig ang sinasabi niya. “What did you say again? Come and tell me.” Kahit kinakabahan ay lumapit ako sa kaniya. Ba't ba ako kinakabahan ng ganito. “I-I like *hik you.” Bigla akong napakamot sa ulo. Ano ba naman 'to. “You're drunk.” Realization hit me. Kahit sabihin niya sa akin 'yan kung lasing nga siya. “N-No *hik I'm not!” Umiling iling siya. Napahawak ako sa pisnge niya habang tinititigan siya. Bakla ka nga eh paano mo ako magugustuhan. Nandidira ka pa nga sa akin. “Come on, sleep for a while and take a rest.” Pagod lang siguro ito kaya naglasing. Tatayo na sana ako ng magsalita nanaman siya. “I-I love you Va-Vaniah.” Napahawak ako sa pisnge ko habang nanlalaki ang mga mata. “What the hèll Kaizen, are you for real? Ganiyan ba ang naging epekto sa 'yo ng alak.” Pero bakit mismong pangalan ko ang binanggit niya. Baka naman nananaginip talaga siya. Sinampal sampal ko ang mukha ko para magising sa katutuhanan. “S-Stay.” Hawak niya ako at ayaw akong paalisin. “Gosh! Just take a rest will you? Okay I will stay here hanggang sa makatulog ka. Kulit mo kapag nalalasing. Tignan nalang talaga natin bukas kung hindi ka mandidiri Kung napanood mo 'to.” Napapikit ako at bumuga ng hangin. Kaya ko 'to, si Kaizen 'yan tandaan mo. Nag stay pa ako ng ilang minuto sa tabi niya hanggang sa maramdaman ko na nakatulog na siya. Tinignan ko siya sa mukha at mukhang tulog na nga siya. Dahan dahan akong tumayo at maingat na hinihila ang kamay ko na kapit niya. Grabe kahit tulog ayaw niyang bitawan. Nang matatanggal ko na sana ang kamay ko ay bigla siyang kumapit ng mahigpit at hilain ako. Pagkahila niya sa akin ay roon ako tuluyang nagulat at hindi makapaniwala nang magdikit ang labi namin sa isa't isa. Napalayo ako kaagad at tumayo. Napatakip ako sa bunganga ko habang nanlalaki ang matang nakatingin sa kaniya ngayong umuurok na. Napaupo ako dahil sa panghihina ng tuhod ko. Ang puso ko ay sunod sunod ang pag-tibok at subrang lakas, hindi ko maipaliwanag ang mararamdaman ko habang nakatingin ako sa kaniyang maganda na ang tulog. “What the fvck.” — A/N: Hello again, dear readers, supportive and friends. Ito na po pangatlong story ko rito sa good novel in titled "Got Married with a Gay Billionaire". Expect grammatical errors and typo. Hindi ko pa po siya nae-edit pati po ang ibang story kaya may mga typo po ako at errors. Thank you so much for unending support and love. Much appreciated po! Other stories: — The Billionaire's Wife — His Slow-witted Maid Available here— goodnovel appCHAPTER 1Vaniah Feumi Dellona POUNT OF VIEW—“Ano bang problema mo! Lagi mo nalang pinepestè ang buhay ko!” Nagising ako sa sigaw ni Mommy na nasa baba. “Ano nanaman itong pinagbibili mo? Gastador ka sa pera! Wala ka pa lagi rito sa bahay.”“Nahiya naman ako sa 'yo na pinangsusugal ang sahod. Para sabihin ko sa 'yo pareho tayong nagtatrabaho kaya walang pakialamanan.” Napatakip ako ng unan sa tenga ko. Ayaw kong marinig. Nagsasawa na ako sa kada umagang away ng magulang ang bubungad sa 'yo. Hindi ko na matandaan kung kailan sila nagsimulang maging ganiyan. Basta ang alam ko, patapos na ako sa kolehiyo noon at unti unti na silang nagkakaganiyan hanggang umabot sa sigawan.Bahay, malaking bahay, tatlong palapag. Anong kuwenta nito? Anong kuwenta ng tatlong palapag na bahay kung may gulo? Kotse? Malawak na lupa, marangyang buhay? Ano pang saysay nito kung 'yong gusto mong ipagbati ay ayaw.Mayaman na kami't lahat, bakit nag-aaway pa rin sila sa parehong dahilan? Hindi sila ganito no
CHAPTER 2Vaniah Feumi Dellona POINT OF VIEW—PAGKAUWI ko sa bahay ay wala ang mga magulang ko. Tumingin ako sa kapatid kong gumagawa ng assignment niya.“Faiah, umuwi na ba sila mommy?” Tanong ko sa kaniya. Umiling siya sa akin.“Si Daddy umuwi saglit pero may pinakuha lang saglit. Ate 'yong bill pala ng kuryente. Binigay ko kay Daddy kanina pero hindi niya tinanggap.” Napabuntong hininga ako, medyo mataas. “Patayin na natin ang aircon at refrigerator, kakaunti naman ang laman.” Tumango siya sa akin. Ako ang magbabayad nito paniguro.Pagkatapos naming kumain ay pinapunta ko na siya sa kuwarto niya para matulog na. Napatitig ako sa kisame habang nakahiga sa kama ko. Kukulang ang pera ko sa lagay na 'to. Kailangan ko ng mas malaking sahod. Tanggapin ko nalang kaya ang alok ni Ma'am Gwen?Napabuntong hininga aji at napapikit.Nakatulog ako dahil sa pag-iisip ng paraan para magkapera. Pagkagising ko ay alas sais na pala. Dumeretso ako kaagad sa kuwarto ng kapatid ko. Nagulat nalang ako
CHAPTER 3Vaniah Feumi Dellona POINT OF VIEW—ITO ang unang araw na makikita ko ang buong lugar dito sa tinuluyan ko ngayon. Gabi na kasi noong nakarating ako buti nalang talaga at may kakilala si Ma'am Gwen kaya sinabihan niya nalang ang kakilala niya, kaya may maayos na apartment ako ngayon. Pagkagising ko ay naligo ako kaagad at nagluto ng umagahan ko. Nagbaon na rin pala ako baka sakaling tanghaliin ako sa paghahanap. Ayaw ko nang bumalik at bumili sa labas dahil sayang naman.Nang matapos akong kumain at ibalot ang kakainin ko mamayang tanghali ay nilagay ko na ito sa mini back pack ko. Hindi nga halatang back pack eh sa liit niya. Nagsuot nga ako ng formal attire kasi trabaho ang pasukan ko. Loong sleave siya na polo at itatali siyang ribbon sa braso. Tinack in ko nalang ito sa high waisted kong black pants. Nagdala na rin nga ako ng black coat ko para tanggap agad lalo sa sa mga company.Nang masiguro ko na nadala ko lahat ng requirements ko ay tumayo na ako para umalis sa ap
CHAPTER 4Vaniah Feumi Dellona POINT OF VIEW—“Look Dad. She's my girlfriend. Right? Love?” Pagkasabi ng lalaking humigit sa akin ay napatulala ako. Gulat akong Napatingin sa kaniya at hindi nakapagsalita. Bigla niya akong kinikindatan tapos ay parang may gusto siyang sabihin na 'sakayan mo nalang'.Napalunok ako ng ilang beses at nanlalaki ang matang bumaling ang tingin sa ama niya. Peke akong napangiti at nangangapa ang sasabihin.“You can't fool me son.” Seryusong sabi ng tatay niya kaya napalunok ako. Bakit ba ako nadadamay sa problema na 'to.“N-No Dad. She just look like that si-since we are hiding our relationship and she didn't expect na ipakilala ko siya sa 'yo. I'm s-sorry that, we hide it.” Gusto kong sampalin sa mukha ang lalaking 'to dahil pati ako ay pinapakaba niya. Kakalabit pa siya na parang gustong sabihing magsalita rin ako.“Y-Y-Yeah I'm so s-sorry for this s-stupidity,” sabi ko kaya napa pisil siya sa balikat ko. Totoo naman eh, katàngàhàn 'to.“She's V-Vaniah Da
CHAPTER 5Vaniah Feumi Dellona POINT OF VIEW—KINAUMAGAHAN ay napapahikab ako habang bumabangon. Grabe parang pagod na pagod ako kahapon dahil doon sa lalaking Kaizen ang pangalan. Sa dami ba naman kasi ng tao ako pa talaga nahila, sa akin pa napunta. Hindi ko kasi sila napansin na nag-uusap dahil nga nakafocus ako sa paghahanap ng trabaho. Bigla nalang may hihigit.Napabuntong hininga nalang ako at tumayo. Sa pagtakas kong 'yon makakahalata naman siguro siya na ayaw ko. Chineck ko ang cellphone ko baka may tawag pero wala naman, hindi naman naka silent ito.Bigla akong napa 'O' nang mapansin ang isang text na tanggap na ako sa trabaho bilang isang cashier sa mall. Parang gusto ko tuloy magtalon talon dahil sa wakas may trabaho na ako. Per day kasi sila nagpapasahod kaya ina-applyan ko. Need ko kasi ng pang araw araw na budget ko ngayon. Pansamantala lang 'yon kapag natanggap ako sa mga companies na ina-applyan ko ay aalis na rin ako sa mall.Nakita kong pang morning shift pala ako.
CHAPTER 6Vaniah Feumi Dellona POUNT OF VIEW—PANIBAGONG araw nga nanaman pero 'di ko na alam kung saan ako pupulutin. Grabe paano ba naman kasi ako makakaipon nito kung may tuksong lumalapit. Hindi ako makapag focus.Napaisip ako habang naliligo. What if sabihin ko sa kaniya ang totoo na ayaw ko at tantanan niya na ako. Teee kasi halata naman eh na hinahanap niya ako kahit saan. Hindi rin naman maiwasang nandoon ako dahil doon nga ang may trabaho, roon din ang daan papunta at pauwi. Saan ako lulugar sa lagay na 'yan?Naiyak ako ng walang luha.“Ano ba naman kasi 'yan! Bakit kasi ako pa!” Kahit ganito ako na hindi naniniwala sa pag-ibig na 'yan ay ibig sabihin wala na akong awa, hindi na ako mahihiyang tumanggi sa mga tao. Ako kasi 'yong tipong taong hindi ko kaagad matangihan lalo na kapag kakilala ko. Pero ang lalaking 'yon. Parang ang hirap niyang tanggihan dahil nilibre ako.Ano naman siya kaya ang unang humingi ng tulong. Nagbihis nalang ako at nakaisip ng sasabihin ko kung saka
CHAPTER 7Vaniah Feumi Dellona POINT OF VIEW—WALA na akong ibang ginawa sa buong chapter ng buhay ko rito kung hindi ang taguan si Kaizen. Matapos kasi nang makapag usap kami nakaraan ay tinaguan ko ulit siya. Joke ko lang na pag-iisipan ko dahil ang totoo nakaisip na ako at hindi talaga. Hindi ako papayag. Binigyan ko na nga ng suggestion 'di pa sumunod. Gosh I can't imagine myself being in a relationship na mabubuwag sa dulo. Like hello? That's what I know, love is painful. Love has ending.“Hay naku! Anong klaseng buhay ba itong pinasok ko.” Nasabi ko nalang sa sarili dahil wala na akong mapuntahan. Biglang may tumabi sa akin na bata.“Do you have a problem sis?” Napa 'o' ako, tinignan niya ako mabuti habang may nagtatakang mukha. Batang lalaki.“Nothing actually. It's just adults thinks too much.” Napatawa ako. Gagi, adults naman na talaga ako, wala na akong 18 or 19.“My mother also like that. I want to know how it feels I want to be an adult.” Nanlalaki ang mata kong napating
CHAPTER 8Vaniah Feumi Dellona POINT OF VIEW—NAGDIDILIG ako ng mga halaman ngayon at napapaisip. Nang makaalis kasi kanina si Kaizen ay umuwi na rin ako kaagad. Alas kuwatro palang naman ng hapon kaya napag-isipan ko munang mag dilig. Medyo malaki na rin itong mga halaman noong nilipat ko. Kailangan ko na rin lang talagang alagaan pa ng mabuti para hindi mamatay dahil sa paglipat. Mga talong, kamote at kamatis ito. Hindi ko na tuloy alam kung anong sasabihin ko. Paano ko sasabihin sa kaniya na wala akong trabaho at hindi puwedeng sumama ako sa kaniya lagi para magkunwari. Kailangan kong makapag ipon kaagad. Iniisip ko palang magiging tuition ng kapatid ko ay nababalîw na ako. Oo nga at sinabi niyang magtatrabaho rin siya sa bakasiyon, pero kasi ako nakapag aral ako nang magulang ko ang nag provide dahil ayos pa naman noon. Gusto ko ring makapag aral ang kapatid ko kaya ako na ang gagawa ng paraan.Napahinga ako ng malalim dahil gusto ko siyang tulungan pero parang naiipit ako lalo