CHAPTER 6
Vaniah Feumi Dellona POUNT OF VIEW — PANIBAGONG araw nga nanaman pero 'di ko na alam kung saan ako pupulutin. Grabe paano ba naman kasi ako makakaipon nito kung may tuksong lumalapit. Hindi ako makapag focus. Napaisip ako habang naliligo. What if sabihin ko sa kaniya ang totoo na ayaw ko at tantanan niya na ako. Teee kasi halata naman eh na hinahanap niya ako kahit saan. Hindi rin naman maiwasang nandoon ako dahil doon nga ang may trabaho, roon din ang daan papunta at pauwi. Saan ako lulugar sa lagay na 'yan? Naiyak ako ng walang luha. “Ano ba naman kasi 'yan! Bakit kasi ako pa!” Kahit ganito ako na hindi naniniwala sa pag-ibig na 'yan ay ibig sabihin wala na akong awa, hindi na ako mahihiyang tumanggi sa mga tao. Ako kasi 'yong tipong taong hindi ko kaagad matangihan lalo na kapag kakilala ko. Pero ang lalaking 'yon. Parang ang hirap niyang tanggihan dahil nilibre ako. Ano naman siya kaya ang unang humingi ng tulong. Nagbihis nalang ako at nakaisip ng sasabihin ko kung sakaling magkita kami. Anong trabaho ko ngayon piste talaga. Nasabi sa akin ng nakasama ko kahapon na araw araw siyang bumibisita sa mall at minsan ay tinitignan niya ang mga cashiers sales lady at halos lahat. Kapag naguusap sila ng manager gano'n. Napa hilamos ako sa mukha ko. Ilang araw ko palang dito pero stress na kaagad ako. Ano ba naman kasi 'yan ako pa nahigit. Bakit nga ba big deal sa akin? EH AYAW KO NGA! I HATE ROMANCTIC. AT KAHIT PAGKUKUNWARE PA 'YAN AYAW KO! Problema nila 'yon ng tatay niya ba't dinadamay ako, may problema akong sarili. Confidence akong lumabas ng apartment bitbit nanaman ang lunch box at requirements. Araw araw nalang 'to. Hindi tayo mawawalan ng pag-asa siyempre kasi ilang araw ko palang. Nagprito na nga ako ng hotdog at itlog para baunin ko na rin. Mahal ng tinda nila halos wala pang gulay. Bago nga ako tuluyang makaalis sa apartment ay nakita ko ang may ari sa labas. Lumapit ako rito. “Ante, puwede ba akong magtanim ng mga gulay rito?” Tanong ko dahil may mga lupa naman dito at puwedeng pagtaniman. “Oo naman. May mga tanim na roon oh ililipat nalang dito.” Napa 'Ahh' ako at sinabing mamayang hapon ko ililipat. Para naman may uulamin akong gulay minsan. Siya nga pala, 'yong mga kasama kong nag a-apartment dito 'di ko gaanong nakikita. Tatlo lang naman kami at nasasalubong ko lang minsan. Hindi kami nagpapansinan dahil hindi ako magaling doon. Buti nga at puro kami babae. Ang maganda kasi rito kahit medyo mahal ay may sariling banyo sa mga kuwarto. Appliances lang wala. Ang kusina ay mayro'n sa baba at iisa, pero minsan lang siguro ako gagamit doon. Dito na rin ako sa kuwarto ko kumakain at may banyo naman at may lababo roon kaya pinaghuhugasan ko ng plato. Mahirap kasi kapag 'yong mga gamit mo ay nilagay mo sa labas Basta nalang. Hindi ko alam ang ugali nila at baka Basta nalang gamitin ang nakikita nila kahit hindi sa kanina. Gusto ko lang mag-ingat at 'yon ang bilin sa akin ni Ma'am Gwen as a first timer na nag apartment. Umalis na ako dahil maghahanap nanaman ako ng trabaho ko. Pîsteh, may trabaho na sana ako kung hindi sumusulpot ang lalaking 'yon. Nakakakilabot siya sinusundan ako kahit saan. Pagkarating ko nga sa area ay hindi na ako tumigil sa lagi ko namang pinupuntahan, try ko naman 'yong medyo malayo imposibleng makita niya pa ako. Naiiyak tuloy akong nakatingin sa phone ko na walang tumawag na kumpanya. Grabe na 'to. Pero may good news pa rin naman. May text 'yong isang kompanya at gagawa nalang daw ng schedule para sa interview ko. Medyo matagal din pala ang process? Baka maraming nag a-apply. Pagkapara ko nga sa tricycle driver ay saka lang ako nagbayad. Hinihintay ko nalang ang sukli ko nang bigla kong mahagilap si Kaizen kaya nagulat ako. Medyo malayo siya at may kausap yata sa cellphone. “K-Kuya, mamaya na pala. D-Doon nalang pala ako banda titigil.” Sumakay ako kaagad sa tricycle. Taka niya pa akong tinignan pero pinaandar niya na rin naman. Napasandal ako sa upuan at bumuntong hininga. Ang malas naman. Pagkatigil ay binigay niya sa akin ang sukli. Nabawasan pa tuloy. Ang layo na rin. Gusto ko tuloy sumigaw dahil sa nangyayari sa akin. Ewan ko lang, mayro'n sa loob ko na dapat ko siyang iwasan. Naghanap nalang ulit ako ng bagong trabaho ko. Kahit saan saan na ako napadpad at wala naman akong choice eh. Mayro'n ba? Nang maka apply ako sa isang company na nakita ko ay dumeretso na ako sa isang restaurant. Maganda ang restaurant nila at mukhang yayamanin sa pagkakagawa palang. Pumasok ako rito at mukhang 'di pa sila nagbubukas. Lumapit ako sa isang babae na tinitignan ang mga halaman sa loob. Pati ang mga upuan sa loob ay ang ganda. Sinisigaw nito ang pagka vintage at modern. “Uhm hello po ma'am. May I ask po kung hiring po kayo rito?” Tanong ko sa kaniya. May nabasa kasi ako sa labas ng hiring kaya pumasok na ako. “Ah yes we are.” Napatango tango ako at ngumiti. “I'm interested to work here po. Here's my requirements po.” Ngiting ngiti kong sabi saka binigay sa kaniya ang papel. Binsa niya ang mga ito at inaya muna akong umupo. Hindi pa naman niya ako pinapaalis kaya medyo nangangalay na akong ngumiti. Napatingin siya sa akin at tumango tango. Ilang minutes din ata bago siya nagsalita. “Okay, you can come tomorrow. Magtrabaho ka na bukas.” Nanlaki bigla ang mata ko dahil sa sinabi niya. T-Teka boss ba 'to. “Ha-Hala, kayo po ang boss?” Ngumiti siya at tumango tango. “Oo ako nga. Actually, kaaalis lang kahapon nang isang nagtatrabaho rito kaya hiring ako ngayon. Kaya ikaw na.” Napangiti ako tumango. Nang tumayo siya ay tumayo na rin ako. “Salamat po ma'am,” sabi ko at yumuko ng kaunti. Matapos namin makapag usap ay umalis na rin ako. Sa wakas ay may trabaho na ulit ako. Tinanong ko nga sa kaniya ang sahod at six thousand per month. Okay na, kaysa naman sa wala. Swerte pa rin naman pala ako. Kailangan ko nalang talaga ng trabaho para makapagpadala na ako at umaandar ang panahon mag co-college pa ang kapatid ko. Naglakad lakad na rin lang muna ako napaupo ako sa isang park na kaharap ng restaurant na papasukan ko. Sa kabilang kalsada iyon kaya medyo malayo. Napakasagana ng lugar na 'to tama nga ngayon sila hiring ng maraming tao. Napatigil nalang ako nang mag ring ang cellphone ko. Bigla naman akong natuwa dahil baka ito na 'yong kumpanya. Pero napanguso ako dahil si Dione pala. “Bakit?” Tanong ko sa kaniya. [“Nothing, how are you?”] Nothing daw pero tinanong kung kamusta ako. “Ayos lang. May trabaho na rin, ang kapatid ko maayos naman ang ginagawa niya?” Nadadaanan niya kasi ang apartment nito. [“Oo, halos hindi nga lumalabas eh, saka lang lalabas kapag may projects sila at papasok sa school.”] Napailing iling ako. Hindi siya mahilig gumala. “Bakit ka pala napatawag?” [“Wala lang baka na mi-miss mo ako.”] Napaasim ang mukha ko, narinig ko pa ang pagtawag niya. “Pinagsasabi mo? Sa anong paraan?” Pagbibiro ko sa kaniya. [“Ay bakit? May nakita ka na ba riyan?”] Napatigil ako bigla at hindi ko alam kung anong isasagot ko. Luh. “Y-Yuck. Wala ha. Aanhin ko 'yon. Kailangan ko ng trabaho.” Napatawa tawa siya. [“Okay then, take care Vaniah. Don't worry about your sibling, I'm looking after her.”] Natawa kaming pareho sa sinabi niya. Pagkatapos naming magpaalam ay pinatay ko na ang tawag. Sîraulø talaga. Sa totoo lang ay halos ayaw kong ibigay ang number ko sa kaniya dahil wala akong pinagbibigyan ng number ko lalo na sa lalaki. Makulit din kasi ang isang 'yon. Napasandal ako sa inuupuan ko at napatitig sa restaurant. May tumigil na kutse sa tapta nito. Pagkalabas ng tao sa loob ay nanliit pa ang mata ko. Bigla akong napaayos ng upo na akala mo ay tatakbo na. Napanganga ako nang makitang siya nanaman 'yong lalaki. Napatalon ako at nagtago. Sinilip ko ito hanggang sa makita kong nag-usap sila no'ng may ari ng restaurant. Omg, anak niya ba? They look like a mother and son. Napatakip ako sa bunganga ko at walang ano'y tumakbo paalis. Pîsteh kahit saan talaga. Tinakbo ko nalang hanggang sa makalayo ako. May park nanaman akong nakita kaya napasalampak ako rito. Grabeng pagod ko at pawis mabuti nalang at mapuno at mahangin ngayon. Hindi ganoon katirik ang araw pero 'yong pawis ko parang tubig na. Hiningal akong tumakbo kaya pati tuhod ko parang nanghihina na. Napaiyak ako nang walang luha dahil sa wala na akong pupuntahan. Nakakakilabot bakit kung nasaan ako nandoon din siya? Magsumbong kaya ako sa pulis? Pero wala akong ibendesiyang ipapakita. Nang tuluyan akong makapagpahinga ay nanghalian nalang muna ako. Hindi na ako lumipat sa may table dahil may mga kalat na iniwan lang basta. Paano na 'to ngayon? Wala akong ibang trabaho. Kung mother niya 'yon o kahit aunt niya pa 'yan ay delikado pa rin ako. Type niya ba ako bakit hindi ako tinitigilan sinusundan niya rin ako kahit saan. Nang mabusog ako ay puno nanaman energy ko. Nag-ayos nga muna ako ng mukha dahil mukha na akong hagard sa pagtakbo ko kanina. Napatigil ako nang mapaisip ako. Hindi nalang ako tutuloy sa restaurant, baka kapag sinabi niya sa mother niya na girlfriend niya ako deretso kaagad sa kasal. Tapos kapag kinasal magkakaanak, tapos kapag tumagal mag-aaway, tapos kapag nag-away maghi— ay naku! Ayaw ko na! Kahit kunware pa 'yan basta ayaw ko! Ayaw ko sa pag-ibig na 'yan. Daming alam mabubuhay naman ako kahit wala 'yan. Napasandal ako sa upuan. Mag-iisang oras na akong naka upo rito. Nakakain na ako at nakapahinga. So? Hahanap ulit ako ng trabaho? Saan naman? Ang gulo na ng isip ko. 'Di ko na alam kung anong gagawin. Napakuyom ako ng kamao. Tama! Hindi ako dapat mawalan ng pag-asa may mga companies pa akong hinihintay at nag sunod sunod ang text na hintayin ko nalang ang schedule. Tama tama tama. Napatigil ako bigla ng umangat ang inuupuan ko kaya napunta ako sa kabilang gilid. Napa 'O' akong nakatingin sa pinanggalingan kong inuupuan. Pagkalingon ko ay nanlaki ang mga mata ko. “Hi.” Kumaway pa siya sa akin. Hindi ko na napigilan ang sarili kong sumigaw. “Ahhh! Lumayo ka sa ak—” Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko nang takpan niya ang bunganga ko. Ba't nandito nanaman ang lalaking 'to. At bakit ganito ang upuan na 'to? “Shh! Hindi naman kita sasaktan eh. Can you please just calm down. CALM DOWN. Okay? I have something to say. Just for a while give me some time to talk.” Napatigil ako at tinignan pa rin siya ng nakasalubong ang kilay pero nanlalaki ang mata. “Good. Good,” sabi niya sa akin ng mahinahon kaya napangiwi ako. “Bakit ka ba kasi nandito? At bakit 'tong upuan ganito?” Tinuro niya ang paligid may mga puso puso. Luh. “It's for couples, kaya 'wag kang magtaka sa upuan dahil mabigat ako.” Tumayo siya ng dahan dahan kaya bumabalik na sa pagkapantay ang upuan. Ang gaan ko naman. Tumayo na rin ako at hinarap siya. “Okay, let me talk too. Papangunahan na kita. I don't want your favor.” Napatingin siya sa akin ng gulat. “B-But please. I deeply need your help. Ikaw ang naipakilala ko kay Daddy.” Umiling iling ako. “Sabihin mo nalang na break na tayo.” “Hindi puwede 'yon. I have a deep reason para ituloy 'tong acting.” Napaisip ako. Problema ko pa ba 'to? “Ede maghanap ka nalang ng iba. I don't want to be bother.” Wala pa akong trabaho uncle para alam mo. Maghihirap ako nito eh. “What? Anong iisipin sa akin ng tatay ko niyan?” Napaisip ako. “Babaero?” “Exactly! Kung sana hindi ikaw ang nahigit ko ay hindi ikaw ang kukunin ko.” Sana nga ano. Kasalanan mo bakit kasi ako pa hinila mo. “Hanap ka nalang ng kamukha ko. Ay kahawig pala, because I'm unique. Tapos kapag nagtaka ang daddy mo sabihin mo nagpa retoke ako.” Napanganga siya sa harapan ko. “Great idea right?” Tinignan niya ako at napahilamos. “Wala na ba talaga, kahit pag-isipan mo?” Napabuntonh hininga ako. “Okay fine, pag-iisipan ko muna. Basta 'wag mo lang akong sundan! Sinusundan mo ako kahit saan eh. Ang hirap hirap tumakbo.” Napa cross arm ako. “Do I told you to run.” Napa simangot ako. Hindi. “And ofcourse makikita mo ako kahit saan I have different business at pinupuntahan ko araw araw.” Napapikit ako at napatango nalang. Kinuha ko na ang gamit ko. “Can I go now?” Tanong ko sa kaniya. “Y-Yeah sure, tell me if you made up your mind.” Napabuntong hininga ako at umalis. Uuwi na nga lang ako. Magtatanim pa ako ng gulay eh.CHAPTER 7Vaniah Feumi Dellona POINT OF VIEW—WALA na akong ibang ginawa sa buong chapter ng buhay ko rito kung hindi ang taguan si Kaizen. Matapos kasi nang makapag usap kami nakaraan ay tinaguan ko ulit siya. Joke ko lang na pag-iisipan ko dahil ang totoo nakaisip na ako at hindi talaga. Hindi ako papayag. Binigyan ko na nga ng suggestion 'di pa sumunod. Gosh I can't imagine myself being in a relationship na mabubuwag sa dulo. Like hello? That's what I know, love is painful. Love has ending.“Hay naku! Anong klaseng buhay ba itong pinasok ko.” Nasabi ko nalang sa sarili dahil wala na akong mapuntahan. Biglang may tumabi sa akin na bata.“Do you have a problem sis?” Napa 'o' ako, tinignan niya ako mabuti habang may nagtatakang mukha. Batang lalaki.“Nothing actually. It's just adults thinks too much.” Napatawa ako. Gagi, adults naman na talaga ako, wala na akong 18 or 19.“My mother also like that. I want to know how it feels I want to be an adult.” Nanlalaki ang mata kong napating
CHAPTER 8Vaniah Feumi Dellona POINT OF VIEW—NAGDIDILIG ako ng mga halaman ngayon at napapaisip. Nang makaalis kasi kanina si Kaizen ay umuwi na rin ako kaagad. Alas kuwatro palang naman ng hapon kaya napag-isipan ko munang mag dilig. Medyo malaki na rin itong mga halaman noong nilipat ko. Kailangan ko na rin lang talagang alagaan pa ng mabuti para hindi mamatay dahil sa paglipat. Mga talong, kamote at kamatis ito. Hindi ko na tuloy alam kung anong sasabihin ko. Paano ko sasabihin sa kaniya na wala akong trabaho at hindi puwedeng sumama ako sa kaniya lagi para magkunwari. Kailangan kong makapag ipon kaagad. Iniisip ko palang magiging tuition ng kapatid ko ay nababalîw na ako. Oo nga at sinabi niyang magtatrabaho rin siya sa bakasiyon, pero kasi ako nakapag aral ako nang magulang ko ang nag provide dahil ayos pa naman noon. Gusto ko ring makapag aral ang kapatid ko kaya ako na ang gagawa ng paraan.Napahinga ako ng malalim dahil gusto ko siyang tulungan pero parang naiipit ako lalo
CHAPTER 9Vaniah Feumi Dellona POINT OF VIEW—“Let's go.” Nagulat ako dahil kabubukas ko palang sa pintuan ng kuwarto ko ay si Kaizen agad ang bungod.“What the fvck, what are you doing here.” Tinampal tampal niya ang bunganga niya at sinabing pananalita ko raw. Inirapan ko siya.“Tara na, ililibot kita sa bago mong trabaho.” Nanlalaki ang mata ko at napatingin sa orasan.“Ang aga palang eh. Ganito ba dapat kaaga? You didn't text me.” Kagigising ko nga lang, alas kuwatro palang ng madaling araw oh.“At paano ka naman nakapasok dito?”“Nakausap ko 'yong may ari. Ililibot nga kita.” Napailing iling ako at bumalik sa higaan ko para matulog ulit. Inaantok pa ako eh ang aga naman nito.“What the. Tumayo ka na riyan. Marami pa akong surprise sa 'yo.” Hinila niya ako sa paa pero makapit ako.“Tinatamad pa ako. 10 minutes bigyan mo ako ng 10 minutes.” Tumigil siya kaya napa hinga ako ng maluwag.“Magimpake ka na.” Gulat akong napatingin sa kaniya.“Ba't mo ako pinapaimpake.” Lumapit siya sa
CHAPTER 10Vaniah Feumi Dellona POINT OF VIEW—KAILAN na nga ba ulit ako nakipag plastikan sa mga taong alam ko na ang ugali? High school palang yata ako noon at kaming dalawa ng kaibigan ko ay gawain na namin ang makipag plastikan once na may narinig kaming bagay na sinasabi tungkol sa amin. Hindi kami basta nalang papayag sa mga gano'n.Madalas kasi at nangunguna kami ng kaibigan ko sa klase at may isang nakikipag unahan na hindi namin alam na may galit pala, sa amin kasi ng kaibigan ko, masaya kaming nag aaral at pangarap naming mapataas ang grade para maging proud ang mga magulang namin. Wala sa amin ang ranking pero Ang napagkasunduan namin ay ga-graduate kami sa highschool na parehong may honor.Sa totoo nga niyan ay 'di rin namin ine-expect na halos nangunguna talaga kami, wala kaming pakialam kung sino pa sa aming dalawa basta may honor kami ay okay na. Tapos bigla nalang naming malalaman na may nagagalit na pala at ayaw malamangan. Noong una nga ay hinayaan namin pero bigla
CHAPTER 10 CONTINUATIONTHIRD PERSON POINT OF VIEW—“Son, what are you doing?” Napatingin si Kaizen sa ama niya na masama na ang tingin at may halong pagbabanta.“What do you mean dad?”“Who's that girl? Really? Talagang pinunta mo pa siya rito. That girl wont help us. Mukha niya palang ay mahirap na siya she look ignorant.” Napa buntong hininga si Kaizen.“Dad we love each other, they are rich but she just want to work for herself. Are you thinking na yaman lang ang habol niya sa atin? She can't do that dad.” Hindi tuloy malaman ni Kaizen kung ano pa ang idadahilan niya sa ama dahil mapilit ito. Umiling iling ang ama niya at pabagsak na umupo.“You said you love each other right? Why don't you try to marry her? If she's really inlove with you she would not hesitate to marry you.” Nakaramdam ng kaba si Kaizen lalo na kay Vaniah, dahil ang usapan lang ay fake relationship at hindi aabot sa kasal.“We are still young to do that dad.” Napatigil ang ama niya.“Then you leave me no choic
CHAPTER 11Vaniah Feumi Dellona POINT OF VIEW—“Vanila! Saglit kasi!” Napatingin ako kay Kaizen na binubwisit ako ang aga aga.“Kulit mo naman! Sinabing Vaniah hindi Vanila!” Napatawa siya at humabol sa akin.“I think I'll use to name it to you. It sounds very nice.” My jaw clenched in anger.“B!tch stop,” sabi ko sa kaniya pero tumawa lang siya.“Vanila, it's great—”“Shut up Azred.” Napatigil siya bigla at kahit sa paglalakad. Nag cross arm ako at nagpatuloy sa paglalakad. Kasalanan mo not me.“W-What?”“Faster Azred, you are walking too slow.” Ngayon niya tikman ang himagsik ng na do-dogshow ang pangalan. Nagulat nalang ako ng bigla siyang tumakbo at sakalin ako gamit ang braso niya. Napatawa ako ng malakas habang inaabot ang buhok niya. Nandito kami ngayon sa mga damuhan papunta sa company. Oo nga napunta kami sa gilid ng pinagdadaanan naming semento. Mabuti nalang at damo dahil halos humiga na kami sa dami sa pakikipag sabunutan lang.“Say it again gurl or matatanggal ang anit
CHAPTER 12Albert Velsonwy POINT OF VIEW(Kaizen's Father)—ILANG araw nalang bago pa makapunta rito si Vanessa. She's still busy for some of her business at tinatapos niya lang. She have a future not like this brat na kaharap ko ngayon. Well we are having a coffee may sasabihin din kasi ako sa kaniya.I just thought hindi kaya ng anak ko na ipakasal sa babaeng 'to. But look they are married in paper. Kailangan kong mapunit at masunog iyon. But maybe may kasama sila habang nag pirma no'n.Kailangan kong masulosiyonan itong problema na 'to bago pa man dumating si Vanessa. For sure mahihirapan siya lalo na kapag sinampal sa kaniya ang contract marriage. Just what stupid things is this.“You are too obvious Tito. Do you want to say something?” Napatingin ako sa kaniya at tumikhim. Sa isip ko ay gusto ko na talaga siyang paalisin dito but I can't right now. Gagawa ako ng paraan mapaalis lang 'to.“Oh yeah. Glad, pinaalala mo. This is a big offer. Expensive one, or you'll become wealthy b
CHAPTER 13Vaniah Feumi Dellona POINT OF VIEW—“HAHAHA!” Bigla kong pagtawa habang nakasakay na sa kotse ni Kaizen at paalis na kami. Tinignan niya ako ng gulat at nagtataka.“Whats wrong with you?” Tumawa tawa pa ako.“Astig lang, gano'n pala sa feeling kapag sinabi mong 'we are married' kapag may nangingialam.” Panay ako tawa na akala mo nadedemønyø.“Feeling ko tuloy ako ang kuntrabida ngayon. Kasalanan niya sinabihan niya ako tomboy. Bwèsît na 'yan.” Naiinis kasi talaga ako kapag tinatawag akong gano'n eh. May kaklase ako noong elementary ako na tinawag akong tomboy habang pinagtatanggol ang kapatid kong binubully. Nakapalda ako riyan ha, naka uniform ako maraming bling bling sa ulo at girly na girly.Pero nga naging siga ako dahil sa nagbully sa kapatid ko, nandoon pala ang kaklase ko tapos narinig ko sinabi niyang. 'Tomboy pala si Vaniah?', te pare pareho kaming bata kaya walang nagpaawat. Kinuwelyuhan ko talaga siya at lahat ng inis ko napunta sa kaklase kong 'yon. Grade six a
EPILOGUE4 years ago—“Once upon a time there was an intruder that found a castle and attacked the princess.” “It's a bad guy mommy?” Napatawa ako kaagad dahil sa naging tanong niya.“Yeah, the intruder is a girl. She tried to catch the princess's lover— the prince.” Nakatitig lang siya sa akin ng nanlalaki ang mata kaya halos matawa na ako.“But, don't worry, the princess would never give her prince, so she tried to fight all her mighty, and saved her prince in the end.” Tinitigan niya lang ako.“Tapos ayon na tapos na nak. Nakakapagod mag English.” Ba't ko ba kasi pinalaking Englishero ito.“Mommy, prince should be the one who will save princess right?” Napanganga ako sa sinabi niya. Oo nga 'no.Narinig ko ang pagtawa ni Kaizen. “Kahit ano anong kinukuwento mo.” Natatawang bulong niya sa akin.“Honey, it's possible. Sometimes the princess is more powerful than the prince.” Napaliwanag naman ang mata niya Kya napangiti ako.“Really? It's possible?” “Yes. Now go to sleep and we wil
CHAPTER 52Vaniah Feumi Dellona POINT OF VIEW—NAPAHIKAB ako habang napapayakap sa sarili dahil sa lamig ng panahon ngayon. Nag suot ako ng bunet ko at gloves dahil kahit gaano kalamig ang panahon gusto ko pa ring lumabas.Napangiti ako nang matapakan ko nanaman ang makapal na snow naipon ng magdamag. Two years na kaming nandito sa Canada at kahit ma snow dito ay hindi ako nagsasawa. Madali rin namang maligo rito dahil mayro'n silang bathroom na nag poprovide ng init para hindi lamigin.Tuwang tuwa nanaman akong gumawa ng snow ball at snowman sa taon kong ito ganito pa rin ako mag-isip. Ang ganda kaya, nakakatuwa lang.“Wife! Aga mo naman diyan?” Napatingin ako kay Kaizen at napatawa nalang. “Nakakatuwa kasi ang snow.” Walang ganito sa Pilipinas kaya sulitin ko na.Gaya nga ng nasabi noon, wala kaming contacts sa mga naiwan sa Pilipinas. For two years na. Nagpaalam naman na ako sa magulang ko at si Kaizen na rin mismo ang nagpaalam din sa akin. 2 years na rin kaming in a relationshi
SPECIAL CHAPTER —A talk with my realf father“Go talk to him.” Napatingin ako kay Kaizen nang alanganin. Nandito kasi ang totoo kung ama at sabi niya kakausapin niya raw ako. Nandito na ako sa mansion nila Kaizen at ilang araw na rin ang nakalilipas.“It's much better kapag nakapag usap kayo, maybe may sasabihin lang siya.” Tumango nalang ako para matapos na 'to. Sumunod ako sa kaniya at dito lang naman kami sa garden mag-uusap. Nakatitig lang ako sa mga bulaklak at magkatagilid kami. Nahihiya ako 'di ko rin alam kung ano bang sasabihin ko pero pinagpapawisan ako sa lamig.“I'm glad I saw you. The last time I saw you is nasa 3 years old ka palang yata.” Hindi ako nakasagot sa sinabi niya. napapakamot nalang tuloy ako sa ulo.“Don't you have any question?” Napa 'Ahh' ako.“A-Alam niyo naman po siguro 'yong tanong ko.” Nginitian niya lang ako.“It was the biggest mistake I ever made in my life. Napalayo ako sa mommy mo becuase of her friends na pinaniwalaan ko naman. It's a long stor
CHAPTER 51Azred Kaizen Velsonwy POINT OF VIEW—HALOS hindi ako nakatulog dahil sa kakaisip ko kay Vaniah. Gusto ko siyang isama pero natatakot ako dahil baka ayaw niyang sumama sa akin lalo na ngayon na hindi siya okay.Halos maiyak na ako kakaisip at wala talagang gana ang katawan ko ngayon. Should I flight now? Tumayo nalang ako at nagdahan dahan nalang sa pagkilos dahil wala akong gana. I'm so stupid na hindi ko pinili ang manatili sa kaniya. Ngayon ay kailangan kong umalis, gusto ko siyang makasama.Napabuntong hininga naman ako at napaisip. Naka hands na rin mga gamit ko, sa totoo nga ay puwede na akong umalis.I also can't believe na kapatid niya si Skylly, si sir Syrus pala ang Daddy niya. Pero okay na ngayon dahil nalaman na namin ang totoo at titigil na si Skylly.Bumaba na ako at napatingin sa orasan. It's 6 o'clock in the morning. Parang ayaw ko nang tumuloy.“Sir? Saan kayo pupunta?” Napatingin ako sa personal Butler ko na gulat na gulat na napatingin sa akin.“I have f
CHAPTER 50Lucas Riyo Velsonwy POINT OF VIEW—NANDITO ako sa kotse ko at malayong nakatanaw kay Vaniah. Napa sapo nalang ako sa noo ko nang makita si Skylly. Ang galing talaga ni Neon nagawa niyang pagsalubungin ang dalawa.Alam ko na ang nangyayari at sinabi sa akin ni Neon na si Vaniah ang kapatid ni Skylly na binabanggit niya noon. Hinahanap daw kasi ito ng Daddy niya.I can't believe it na magkapatid sila sa ama. Bilog nga talaga ang mundo. Nakikita ko na kung paano sila magsalitan ng salita, kahit hindi ko naririnig ay halatang nagkakainitan na sila ng ulo. Hindi nga talaga palalampasin ni Skylly ang makitang kahit sino. She's crazy. Nagmaneho na nga ako pabalik sa bahay dahil kailangan kong bantayan 'yong hacker na nagkakaroon na ng saysay ang ginagawa. Nagpaka busy ako nitong mga nakaraang araw. Hindi lang tungkol kay Vaniah at Kaizen na picture ang hinahanap namin. Sinusubukan din naming hanapin ang tungkol sa resort namin kahit matagal na at ilang years na ang nakalilipas.
CHAPTER 49 CONTINUATIONVaniah Feumi Dellona POINT OF VIEW—NAGPAPATUNOG ako ng mga buto ko ngayon at hinihilot ang lamang loob dahil nananakit na maghapon akong nakaupo. Nakaupo ka pero nananakit pa rin. Kararating lang kasi ng hinire ni Lucas na hacker at sinabi niya sa akin I did great daw. Kahit wala nga akong nakuhang info ayos na daw dahil nabawasan kahit papaano ang trabaho niya at hindi na siya mahihirapan mag start mg hacking. Naka balot nga siya ng mabuti at halos ayaw ipakita ang mukha. Madalas talaga gano'n sila kailangan mong magtago.Lumipat na rin nga sila ng area at sabi ni Lucas doon na raw sila sa bahay nila. Kaya ngayon ay boring nanaman ang buhay namin ni Neon kahit busy kami. Gets niyo ba? Hindi? Okay.“I have some ointment here.” Napatingin ako kay Neon.“Paki ulit nga Neon.” Tinignan niya ako ng nagtataka.“Nang alin?”“'Yong sinabi mong gamot.” Tinignan niya ako at napahampas. “Natatawa talaga ako sa pav pronounce niyan. Ang babaw ng kaligayan ko.” Ewan ko
CHAPTER 49Skylly Shane Wilson POINT OF VIEW—PINAPABILIS ko ang mga tauhan ko sa pagtatrabaho at paghahanap kay Neon pero nakailang oras na ay wala pa rin.“Ano hindi po ba rin ba mahanap?” Inis na sabi ko sa kanila.“Hindi pa siya lumalabas ma'am magmula kanina. Mahigpit din mga butlers niya kasi malayo layo ang nalilibot at pagbabantay kailangan naming umalis.”Napasabunot ako sa buhok ko at inis na kinusot ang mga papel. “Spread out! Gawin niyo ang lahat para mabantayan ang babaeng 'yan!” Sigaw ko sa kanila at nagsimula nang kumilos.Kinakalma ko palang ang sarili ko dahil sa nangyayari ay may lumapit nanaman. “Ma'am, lumawak ang bantay nila, dumagdag ang butlers ni sir Lucas.” Hindi ako makapaniwalang tumingin. Paano naging magka close ang dalawang 'yon?“Hindi kami makagalaw, mahirap nang masundan kung sakaling umalis.” Napa hinga ako mga hangin at sumigaw.“Arghh! Do everything! Wala akong pakealam! Gawin niyo ang makakaya niyo dahil sinasahuran ko kayo!” Hindi puwede 'to!Uma
CHAPTER 48Neon Flerian POINT OF VIEW—NAKATITIG lang ako sa laptop ko habang pinagtatagpi ang mga nalaman ko. Inuuna ko ang kahinaan ni Skylly. Ang Daddy niya rin ang kahinaan niya kapag nalaman ng Daddy niya ang tinatago niyang nalalaman niya.But first of all why do I hate Skylly? Well, back then, she tried to ruin my name, my reputation and the trust of my family. Mabuti at nagawan ko ng paraan, she thought I don't know about it. Hindi ko lang talaga alam kung bakit gano'n siya. She's too stupid.Napabuntong hininga ako. Tinanong ko si Vaniah tungkol sa totoo niyang ama. Ewan ko rin kung bakit bigla nalang pumasok sa isip ko ang Daddy ni Skylly that time, sa kakahanap ko ng kahinaan ni Skylly napadpad ako roon and it make sense now. Is it possible na ang matagal na ring hinahanap ni sir Syrus ay siya? At sa reaction palang ni Skylly sigurado akong may nalalaman siya.Kaya siguro bumalik siya sa Pilipinas na hindi kasama ang Daddy niya dahil ayaw niyang malaman ito.Napangisi ako
CHAPTER 47Skylly Shane Wilson POINT OF VIEW—PINAGBABASAG ko halos lahat ng makita ko rito sa bahay dahil sa galit ko kay Neon. How did she knows about that? No hindi pa nga ako sigurado kung siya ba ang kapatid ko o hindi na binabanggit ni Daddy, paanong nakarating sa kaniya ang tungkol doon?“Bûllshît Neon! I hate you so much!” Sigaw ko at halos mapasabunot na sa buhok ko.Kailangan ko nang gumalaw ngayon hanggat hindi pa sila nagkakakilala ni Vaniah. I need to make sure na mapipigilan ko siya at mananahimik siya habambuhay. Just thinking about how she know about it gusto ko nang sabunutan siya ng subra. If only I can do crimè.Napatigil ako. A crimè? Is it possible that my money can hide it? Pabagsak akong napaupo sa couch habang napapahilot sa sintido.“Dati palang talaga sakit ka na sa ulo Neon.” Inis na sabi ko. Siyang pagdating ng mga tauhan maya sinampal sampal ko sila isa isa.Gulat silang napatingin sa akin ngunit napayuko nalang. “How?! Can you explain this to me?! Paan