CHAPTER 10 CONTINUATIONTHIRD PERSON POINT OF VIEW—“Son, what are you doing?” Napatingin si Kaizen sa ama niya na masama na ang tingin at may halong pagbabanta.“What do you mean dad?”“Who's that girl? Really? Talagang pinunta mo pa siya rito. That girl wont help us. Mukha niya palang ay mahirap na siya she look ignorant.” Napa buntong hininga si Kaizen.“Dad we love each other, they are rich but she just want to work for herself. Are you thinking na yaman lang ang habol niya sa atin? She can't do that dad.” Hindi tuloy malaman ni Kaizen kung ano pa ang idadahilan niya sa ama dahil mapilit ito. Umiling iling ang ama niya at pabagsak na umupo.“You said you love each other right? Why don't you try to marry her? If she's really inlove with you she would not hesitate to marry you.” Nakaramdam ng kaba si Kaizen lalo na kay Vaniah, dahil ang usapan lang ay fake relationship at hindi aabot sa kasal.“We are still young to do that dad.” Napatigil ang ama niya.“Then you leave me no choic
PROLOGUENAPAPAHIKAB ako habang hinihintay si Kaizen sa pag-uwi. Alas tres palang naman ng hapon pero inaantok na ako dahil sa pinagplanohan namin ni Lucas. Pero normally talaga ay natutulog ako sa hapon.Hindi ko nga alam kung tatalab ba o magiging successful ang plano namin ni Lucas. May mga negative na dahilan kung bakit useless ang pagplano naming pag selosin si Kaizen.Una ay bakla siya, magugustuhan ba ako niyan? Syempre hindi. Pangalawa lalaki rin ang gusto niya, ilang beses na kaming nag agawan sa lalaki tanong mo? Yes. Pangatlo ay nandidiri siya sa akin. Lalo na kapag kumakapit ako sa kaniya at sinusubukan ko siyang landiin pero walang nangyayari. Puno na ako ng hampas, sigaw at tulak dahil diring diri sa akin.Kaya paano masasabi ni Lucas na may gusto sa akin 'yon? At talaga namang pinagplanuhan niyang mabuti ang pagpapaselos kay Kaizen. Eh kung wala nga kaming mapapala rito.Umiling iling nalang ako at hinayaan. Bahala na nga, isang beses lang naman eh. Pero, wala pa nga ri
CHAPTER 1Vaniah Feumi Dellona POUNT OF VIEW—“Ano bang problema mo! Lagi mo nalang pinepestè ang buhay ko!” Nagising ako sa sigaw ni Mommy na nasa baba. “Ano nanaman itong pinagbibili mo? Gastador ka sa pera! Wala ka pa lagi rito sa bahay.”“Nahiya naman ako sa 'yo na pinangsusugal ang sahod. Para sabihin ko sa 'yo pareho tayong nagtatrabaho kaya walang pakialamanan.” Napatakip ako ng unan sa tenga ko. Ayaw kong marinig. Nagsasawa na ako sa kada umagang away ng magulang ang bubungad sa 'yo. Hindi ko na matandaan kung kailan sila nagsimulang maging ganiyan. Basta ang alam ko, patapos na ako sa kolehiyo noon at unti unti na silang nagkakaganiyan hanggang umabot sa sigawan.Bahay, malaking bahay, tatlong palapag. Anong kuwenta nito? Anong kuwenta ng tatlong palapag na bahay kung may gulo? Kotse? Malawak na lupa, marangyang buhay? Ano pang saysay nito kung 'yong gusto mong ipagbati ay ayaw.Mayaman na kami't lahat, bakit nag-aaway pa rin sila sa parehong dahilan? Hindi sila ganito no
CHAPTER 2Vaniah Feumi Dellona POINT OF VIEW—PAGKAUWI ko sa bahay ay wala ang mga magulang ko. Tumingin ako sa kapatid kong gumagawa ng assignment niya.“Faiah, umuwi na ba sila mommy?” Tanong ko sa kaniya. Umiling siya sa akin.“Si Daddy umuwi saglit pero may pinakuha lang saglit. Ate 'yong bill pala ng kuryente. Binigay ko kay Daddy kanina pero hindi niya tinanggap.” Napabuntong hininga ako, medyo mataas. “Patayin na natin ang aircon at refrigerator, kakaunti naman ang laman.” Tumango siya sa akin. Ako ang magbabayad nito paniguro.Pagkatapos naming kumain ay pinapunta ko na siya sa kuwarto niya para matulog na. Napatitig ako sa kisame habang nakahiga sa kama ko. Kukulang ang pera ko sa lagay na 'to. Kailangan ko ng mas malaking sahod. Tanggapin ko nalang kaya ang alok ni Ma'am Gwen?Napabuntong hininga aji at napapikit.Nakatulog ako dahil sa pag-iisip ng paraan para magkapera. Pagkagising ko ay alas sais na pala. Dumeretso ako kaagad sa kuwarto ng kapatid ko. Nagulat nalang ako
CHAPTER 3Vaniah Feumi Dellona POINT OF VIEW—ITO ang unang araw na makikita ko ang buong lugar dito sa tinuluyan ko ngayon. Gabi na kasi noong nakarating ako buti nalang talaga at may kakilala si Ma'am Gwen kaya sinabihan niya nalang ang kakilala niya, kaya may maayos na apartment ako ngayon. Pagkagising ko ay naligo ako kaagad at nagluto ng umagahan ko. Nagbaon na rin pala ako baka sakaling tanghaliin ako sa paghahanap. Ayaw ko nang bumalik at bumili sa labas dahil sayang naman.Nang matapos akong kumain at ibalot ang kakainin ko mamayang tanghali ay nilagay ko na ito sa mini back pack ko. Hindi nga halatang back pack eh sa liit niya. Nagsuot nga ako ng formal attire kasi trabaho ang pasukan ko. Loong sleave siya na polo at itatali siyang ribbon sa braso. Tinack in ko nalang ito sa high waisted kong black pants. Nagdala na rin nga ako ng black coat ko para tanggap agad lalo sa sa mga company.Nang masiguro ko na nadala ko lahat ng requirements ko ay tumayo na ako para umalis sa ap
CHAPTER 4Vaniah Feumi Dellona POINT OF VIEW—“Look Dad. She's my girlfriend. Right? Love?” Pagkasabi ng lalaking humigit sa akin ay napatulala ako. Gulat akong Napatingin sa kaniya at hindi nakapagsalita. Bigla niya akong kinikindatan tapos ay parang may gusto siyang sabihin na 'sakayan mo nalang'.Napalunok ako ng ilang beses at nanlalaki ang matang bumaling ang tingin sa ama niya. Peke akong napangiti at nangangapa ang sasabihin.“You can't fool me son.” Seryusong sabi ng tatay niya kaya napalunok ako. Bakit ba ako nadadamay sa problema na 'to.“N-No Dad. She just look like that si-since we are hiding our relationship and she didn't expect na ipakilala ko siya sa 'yo. I'm s-sorry that, we hide it.” Gusto kong sampalin sa mukha ang lalaking 'to dahil pati ako ay pinapakaba niya. Kakalabit pa siya na parang gustong sabihing magsalita rin ako.“Y-Y-Yeah I'm so s-sorry for this s-stupidity,” sabi ko kaya napa pisil siya sa balikat ko. Totoo naman eh, katàngàhàn 'to.“She's V-Vaniah Da
CHAPTER 5Vaniah Feumi Dellona POINT OF VIEW—KINAUMAGAHAN ay napapahikab ako habang bumabangon. Grabe parang pagod na pagod ako kahapon dahil doon sa lalaking Kaizen ang pangalan. Sa dami ba naman kasi ng tao ako pa talaga nahila, sa akin pa napunta. Hindi ko kasi sila napansin na nag-uusap dahil nga nakafocus ako sa paghahanap ng trabaho. Bigla nalang may hihigit.Napabuntong hininga nalang ako at tumayo. Sa pagtakas kong 'yon makakahalata naman siguro siya na ayaw ko. Chineck ko ang cellphone ko baka may tawag pero wala naman, hindi naman naka silent ito.Bigla akong napa 'O' nang mapansin ang isang text na tanggap na ako sa trabaho bilang isang cashier sa mall. Parang gusto ko tuloy magtalon talon dahil sa wakas may trabaho na ako. Per day kasi sila nagpapasahod kaya ina-applyan ko. Need ko kasi ng pang araw araw na budget ko ngayon. Pansamantala lang 'yon kapag natanggap ako sa mga companies na ina-applyan ko ay aalis na rin ako sa mall.Nakita kong pang morning shift pala ako.
CHAPTER 6Vaniah Feumi Dellona POUNT OF VIEW—PANIBAGONG araw nga nanaman pero 'di ko na alam kung saan ako pupulutin. Grabe paano ba naman kasi ako makakaipon nito kung may tuksong lumalapit. Hindi ako makapag focus.Napaisip ako habang naliligo. What if sabihin ko sa kaniya ang totoo na ayaw ko at tantanan niya na ako. Teee kasi halata naman eh na hinahanap niya ako kahit saan. Hindi rin naman maiwasang nandoon ako dahil doon nga ang may trabaho, roon din ang daan papunta at pauwi. Saan ako lulugar sa lagay na 'yan?Naiyak ako ng walang luha.“Ano ba naman kasi 'yan! Bakit kasi ako pa!” Kahit ganito ako na hindi naniniwala sa pag-ibig na 'yan ay ibig sabihin wala na akong awa, hindi na ako mahihiyang tumanggi sa mga tao. Ako kasi 'yong tipong taong hindi ko kaagad matangihan lalo na kapag kakilala ko. Pero ang lalaking 'yon. Parang ang hirap niyang tanggihan dahil nilibre ako.Ano naman siya kaya ang unang humingi ng tulong. Nagbihis nalang ako at nakaisip ng sasabihin ko kung saka