CHAPTER 4

CHAPTER 4

Vaniah Feumi Dellona POINT OF VIEW

—

“Look Dad. She's my girlfriend. Right? Love?” Pagkasabi ng lalaking humigit sa akin ay napatulala ako. Gulat akong Napatingin sa kaniya at hindi nakapagsalita. Bigla niya akong kinikindatan tapos ay parang may gusto siyang sabihin na 'sakayan mo nalang'.

Napalunok ako ng ilang beses at nanlalaki ang matang bumaling ang tingin sa ama niya. Peke akong napangiti at nangangapa ang sasabihin.

“You can't fool me son.” Seryusong sabi ng tatay niya kaya napalunok ako. Bakit ba ako nadadamay sa problema na 'to.

“N-No Dad. She just look like that si-since we are hiding our relationship and she didn't expect na ipakilala ko siya sa 'yo. I'm s-sorry that, we hide it.” Gusto kong sampalin sa mukha ang lalaking 'to dahil pati ako ay pinapakaba niya. Kakalabit pa siya na parang gustong sabihing magsalita rin ako.

“Y-Y-Yeah I'm so s-sorry for this s-stupidity,” sabi ko kaya napa pisil siya sa balikat ko. Totoo naman eh, katàngàhàn 'to.

“She's V-Vaniah Dad.” Gusto ko pa sanang magulat pero naalala ko na may dala akong requirements at buhat ko gamit ang braso, nabasa niya siguro.

Kinakabahan ako lalo nang makita ang mukha nanng tatay niya na dinaig pa Ang terror namin noong college. Mukha niya palang matatakot ka na.

Seryuso siyang nakatingin sa lalaking katabi ko. Pagkatapos niyon ay umiling siya at umalis. Kasama na ako sa parang nabunutan ng tinik ng tuluyang makaalis ito at makasakay sa sasakyan niya.

Ano naman kayang kasalanan ang nagawa niro, pero bakit pinakilala akong girlfriend 'di naman ako kilala. Napabuntong hininga ako at napatingin ako sa kaniya.

“Thanks.” Biglang sabi niya kaya napangiwi ako.

“Thanks ka riyan, alam mo bang muntik na rin ang buhay ko roon? Anyway ano bang kasalanan mo at bakit bigla ka nalang naghihigit?” Tinignan niya ako at napaiwas.

“S-Sorry, wala kasi akong makitang ibang tao and I think it fits you.” Tinignan ko siya ng walang emosiyon. Impressive. Super. -.-

“Okay? It's fine, can I go?” Hindi ko na hinintay ang sagot niya at tinalikuran ko na siya. Aalis na sana ako ng higitin niya ako.

“What?!” Medyo malakas kung sabi.

“W-Well since you help me. I'll treat you.” Napataas ako ng kilay at napa cross arm.

“I told you, it's okay, no need to apologize just let me go.” Marami pa akong gagawin at ayaw kong mag sayang ng oras sa hindi ko naman kilalang tao. Need ko ng time para maghanap ng trabaho at hindi para magpa treat.

“I'll treat you food. Or anything what you want, I owe you my life.” Napahawak ako sa dibdib ko dahil sa sinabi niya. Why big deal? Hindi ko alam ang dahilan eh.

Napairap ako at bumuntong hininga, tinignan ko siyang mabuti. Baka masamang tao pala ito. From head to toe ko siya tinignan kaya napangiwi siya. Okay mukha namang hindi. Ang gagawin ko nalang ay maging alerto pa rin ako kapag sasama ako sa kaniya, ofcourse sasama ako kasi sabi niya kahit anong gusto ko, gusto ko 'yong shawarma na nakita ko tapos may siopao, kaso mahal kaya 'di ko binili kanina.

Titignan ko nalang lagi ang kilos niya at hindi magpapadala, hindi ako papayag na mapunta kami sa walang taong lugar.

“Okay fine. You know this place? What's your name?” Tanong ko sa kaniya na nakataas pa rin ang kilay. Natawa siya.

“I'm actually living here for a long time, may trabaho ako near here so yeah I know this place too much. And my name's Kaizen.” Napatango tango ako at alanganin pa akong abutin ang kamay niya pero inabot ko nalang ayaw kong maging rude. But my napansin ako, he's wearing a luxury watch.

Pinauna ko siyang naglakad habang nasa likuran niya ako. Ramdam ko na hindi siya makatahimik kaya pinagmamasdan ko siya.

“Why did you stop?” Tanong ko sa kaniya. Napahilamos siya at humarap sa akin.

“ I look like your guard.” Ramdam ko sa buses niya ang pagkairita.

“Is it my fault? 'Di ko sinabing humarap ka sa akin mabuti, basta not a little bit front at dito ka sa right side ko and a little bit far.” Napatingin siya sa akin ng hindi makapaniwala.

“Really? I won't harm you, relax, I'm not a crîmînàl.”

“I know, I didn't say anything like that. Just put some space, I'm not comfortable.” Sa totoo lang ay ayaw kong pagkamalan kami ng mga tao na couple. Gross, I don't like it dahil walang wala na romance sa katawan ko. I'm made up of selflove. My whole spirit is not working with romantic scenarios.

“Okay, what do you want to buy?” Tanong niya sa akin.

“I want shawarma and siopao.” Tumango tango siya.

“That's it?” Napaisip ako. Bakit gusto niya pa bang dagdagan ko?

Pagkarating namin sa nagtitinda ng shawarma at siopao ay hinintay ko nalang siya sa isang table. Walang ibang dahilan para samahan ko na siya roon.

Pagkabalik niya at binigay niya sa akin ang isang plastic. May hawak na siyang isang shawarma at siopao na rin at kumakain na siya. Tinignan ko ang akin at nagulat ako ng dalawang shawarma at dalawang siopao ang binili niya. Mayro'n pang mini icecream na nasa Tupperware. Taka ko siyang tinignan.

“Is this yours?” Tuloy ko sa isa pang binili niya.

“No, it's all yours.” Bigla naman akong nahiya. Sinabi ko nalang sa kaniya na naglakad lakad na kami. Para naman makapag hanap na rin ako ng trabaho ko.

Hindi ko nga pinapahalata sa kaniya na naghahanap ako ng trabaho dahil, wala lang ayaw ko lang malaman niya na wala pa akong trabaho na nahahanap. Mabuti nga at hindi niya na tinanong 'yong papeles na dinala ko kanina. Nakasabit na ito sa bag ko ngayon.

Kumakain ako ng icecream habang palakad lakad kami sa paligid. May mga target lock na akong pupuntahan bukas at tinatandaan ko talaga ng mabuti ang bawat dinadaanan ko. Sa apartment ko nalang siguro kakainin itong binigay niyang shawarma at siopao.

Maya maya pa ay nag-aya siyang pumunta sa mga bench. Bumili kasi ulit siya ng pagkain niya. Isa rin ito na food lover pero mga pang mayaman ang binibili at hindi street food.

“Anyway, I have something to tell you.” Napatingin ako sa kaniya. Hindi ko pa rin ubos ang ice cream mabuti at matagal siyang matunaw.

“Hm?”

“About kanina. I know I'm not in the position to say this, but I have a favor.” Tinignan mk siya at napataas ng kilay. A stranger? Humihingi ng favor?

“Can we please continue to act like we are in a relationship?” Napatigil ako sa sinabi siya at muntik ko pang mabitawan ang Ang wooden spoon.

“What did you you say?” Mahina kong tanong.

“I-I said can we please continue to act like we are in a relationship.” Napanganga ako.

“What?”

“I said can we please—”

“I know stop.” Hinarap ko ang isa kong palad sa kaniya para patigilin siya. Wait it's sinking.

“I mean for what?” Gulong gulo kong tanong.

“I need to persuade my father that I have a girlfriend.” Napailing iling ako.

“Nope that won't happen. Ano ba kasing dahilan? If something's going on with you and your father tell him the truth, you'll regret if won't tell it.” Napatingin siya sa akin at bumuntong hininga.

“Actually—” Napatigil siya bigla sa pagsasalita nang may dumaan sa gilid namin na dalawang matanda.

“Tignan mo ang mga ito mukha silang nagtatalo.”

“Ganiyan ka rin naman noon mahal. Pero riyan makikita na minamahal talaga nila ang bawat isa. Kayo, magpatuloy kayo sa pagmamahalan.” Nanlalaki ang mata kong tumingin sa mga ito kahit ang kaharap ko ay gulat rin. Pagkaalis nilang dalawa ay sabay kaming napabuga ng hangin ng malakas. Nakita ko siyang napatalikod at napahawak sa ulo niya.

Napalingon lingon naman ako sa paligid at dahan dahang umatras. Pagkatapos niyon ay mabilis akong tumakbo sa kabilang gilid para hindi niya na ako mahanap. Habang tumatakbo ako ay nagtatago na rin ako. Tagumpay akong nakapara ng tricycle kaya sumakay na ako kaagad at sinabi ang location ng apartment.

Hanggang sa makarating ako sa apartment ko ay kinakabahan pa rin ako. Jusko, ito na nga pa ang sinasabi ko eh. Pagkarating ko sa kuwarto ko ay napasandal ako sa pader. Glad, nakaalis ako. Ito ang pinakaayaw ko, baka lumalim. I should avoid love.

Nang makapagpahinga ako ay nag bukas nalang ako ng cap noodles at kinain ang natitira kong kanin kaninang umaga. Ganito na magiging routine ko. Magsasaing na ako sa umaga ng hanggang panggabihan ko. Hindi mapapanis basta alam mo ang diskarte at tamang pamamaraan ng pag tabi nito.

May mini ref din ako dito, si Dione pa bumili. Nakakahiya nga ang dami ko na tuloy utang sa kaniya.

Alam ko naman kahit papaano Ang survival at mga dikarte, nasubukan ko kasing magbakasiyon sa Lolo at Lola ko at halos sa kanila ko nga nalaman at natutunan ang mga bagay para mabuhay ka kapag kailangan mo nang mag-isa. Kahit mayaman kaming lumaki ay hindi naman kami spoiled ni Faiah. Pero ang yaman na 'yon parang useless na sa akin ngayon.

Kinuha ko nalang ang isang shawarma at siopao para kainin. Iiwan ko na 'yong tig iisa pa. Bukas nalang kapag hahanap na ulit ako ng trabaho ko. Maaga pa pala pero kumain na ako ng hapunan. Alas sais palang eh, pero 'di bale na dahil malalaki naman itong shawarma at siopao nakakabusog.

Tinawagan ko nga ang kapatid ko, nagulat nalang ako nang video call pala.

[“Hi ate!”] Napataas ako ng kilay at napangiti.

“Anong ginagawa mo?” Pinakita niya ang plato niya at kutsara. Nagsasandok pala siya ng kakainin niya. Ang babaeng 'to nagce-cellphone habang kumakain.

“Ang aga palang ah.”

[“'Di ko rin alam eh gusto ko kumain ng maaga.”] Napatawa ako sa kaniya. Magkapatid nga kami.

Nag-usap lang kami saglit at kamustahan, matapos niyon ay pinatay ko na para makakain siya ng mabuti. Nang maubos ko rin ang kinakain ko ay nagpahinga lang ako saglit at natulog na rin. Nandito sa cellphone ko lahat mg pupuntahan ko bukas.

—

SPECIAL SCENARIO

—

Kaizen's POV

Natawa ako sa sinabi ng matanda kaya hindi ko maiwasang mapatalikod saglit. Napahawak ako sa noo ko at bumuntong hininga.

“You know I really need it. I'll do what ever you want—”

“Kuya sinong kausap niyo?” Napatingin ako sa batang nagsalita sa tabi ko.

“I-It's—” Napatigil ako nang wala na 'yong kausap kong babae kanina.

“What the fudge.” What's wrong with that woman?

Nakita ko sa medyo malayo na may tumatakbo at siya yata 'yon. Okay fine.

Napakamot nalang ako sa noo ko. I wouldn't hurt her. Bakit naman tumakbo ang isang 'yon?