“BAKIT, ano raw nangyari kay Samantha?”
“Nagtangka raw magpakamatay, fifty-fifty ngayon. . .nasa emergency room na,” sabi ni Gabriel na humahangos palabas.
“Mag-iingat ka sa pagmamaneho,” iyon lang ang tanging nasabi niya kay Gabriel habang nakatingin dito.
Naiwan siyang nakaupo sa tabing kama. Hindi sila okay ni Samantha ngunit hangad niya ang kabutihan at kaligayahan para dito. Pinuntahan niya si Stacey sa kuwarto nito at sinilip. Mahimbing na ang tulog nito katabi ng Yaya Dina nito. Naisipan niyang tawagan si Tonet para ito naman ang kumustahin.
Nagulat siya nang si Anika ang sumagot.
&nb
“HINDI ko na kaya, bilisan nyo. Tumawag na kayo ng taxi, sobrang sakit na ng tiyan ko,” humihiyaw sa sakit na sabi niya, “Dina, nakausap mo na ba si Gabriel? Sabihin mo dadalhin nyo na ko sa ospital. . .” “Ma’am, hindi po sumasagot sa tawag si sir. . .” “Tumawag ka sa ibaba, sabihin mo ikuha ako ng taxi, bilisan mo. . .hindi ko na kaya. Sobrang sakit na kamo ng tiyan ko. Paki-abot ng cellphone ko para matawagan ko si Nanay Becca,” aniyang kahit namimilipit sa sakit ay hindi pa rin nakakalimutan ang magbabantay kay Stacey. Mas panatag ang loob niya kung alam niyang kay Nanay Becca maiiwan ang anak. “Opo. . .”TARANTANG napasugod sa ospital sina Tonet at Anika habang si
NANGANGATAL ang buong katawan ni Donya Amanda nang tawagan siya ng pulis at ibalita ang nangyari kay Gabtiel. Iyak siya ng iyak habang pinagmamasdan ang anak sa loob ng ICU. Parang gusto niyang sisihin ang sarili. Marahil kung hindi dahil sa kanya ay hindi ito maaksidente kaya hindi niya ipinaalam kahit na kanino ang tungkol sa pagkausap niya kay Olivia. Hindi niya mapapatawad ang kanyang sarili kapag may nangyaring masama kay Gabriel. Nagbayad siya ng malaking halaga sa mga ito pati na rin sa media na nakasaksi sa pangyayari para itago ang identity ni Gabriel at huwag nang ilathala ang naganap na aksidente. Ayaw niyang makaapekto ang kondisyon ni Gabriel sa pamamalakad nito sa kanilang mga negosyo.“DADALHIN natin si Ga
“NAKAUSAP ni Anika iyong Mama ni Gabriel. Bukas na raw ang flight ni Gabriel papuntang Amerika k-kasama ni Arlyn. . .” Parang matutumba si Olivia sa sinabing iyon ni Nanay Becca. Mga ilang segundo rin bago nagregister sa kanya ang sinabing iyon ng matanda. Pero parang hindi kayang tanggapin ng utak niya. Baka binibiro lang siya ng mga ito. Baka gusto lang siyang surpresahin. Baka magpo-propose sa kanya si Gabriel pero gusto muna siyang paiyakin? Imposibleng magawa ito sa kanya ni Gabriel. Hindi siya sasaktan ng ganito ni Gabriel. “Totoo ba yan?” Umiiyak na tanong niya, “Baka pinaprank nyo lang ako?”&nb
KANINA pa tinatawagan ni Olivia si Javier para kompirmahin dito ang pagpapakasal ni Gabriel ngunit ayaw nitong sagutin ang mga tawag niya. Ang sama-sama ng loob niya. Umiiyak na napaupo siya sa kama saka nilingon ang natutulog na si Stacey. Simula nang umalis sila sa condominium na tinutuluyan nila ni Gabriel ay nabago na ang lahat. Wala siyang binitbit na kahit na ano. Maski ang fifty thousand na inialok sa kanya ng ina ni Gabriel ay hindi niya tinanggap. Bubuhayin niya si Stacey na hindi umaasa kahit na kanino. Hindi niya alam kung paano pero nakaya nga niya nuon, bakit hindi niya iyon kakayanin ngayon? Nagtangis ang kanyang mga bagang. Hindi niya akalaing magagawa ito sa kanya ni Gabriel.&
HINALIKAN NI Gabriel si Arlyn ngunit hindi niya maintindihan kung bakit ibang babae ang laman ng isipan niya habang ginagawa niya iyon. Two years na silang kasal ni Arlyn and so far ay naging napakabuti naman nito sa kanya. Napakamaasikaso nito at kahit na kailan ay hindi ito nagsasawang alagaan siya lalo pa at may mga mood swings siya bunga ng naging aksidente. May mga ilang parte pa rin siya sa buhay niya ang hindi niya maalala kaya nga pinilit niyang kumbinsihin ang asawa na bumalik na sila sa Pilipinas. Besides its about time na harapin niya ang kanilang mga negosyo dahil naaawa na siya sa parents niya at sa Ninong Jaypee niya. Deserve naman ng mga ito ang magpahinga, magbakasyon kagaya nuong dating siya pa ang punong abala sa pagpapatakbo ng kanilang mga negosyo. Although naging maayos naman ang kanilang mga
BINALIKAN NI GABRIEL sa airport ang ilan sa mga gamit na na-off load nuong isang linggo. Hassle sa kanya ito ngunit since on the way na rin naman siya dito ay hindi na lamang niya ito iniutos sa iba. Sumasakit na naman ang ulo niya kaya nagpasya siyang maupo sa coffee shop. Kinuha niya ang kanyang gamot at humingi ng tubig para inumin iyon. Nagpalinga linga siya dahil pakiramdam niya ay may mga matang nakatingin sa kanya pero wala naman siyang nakita. Nagiging paranoid na siya. Epekto siguro ito ng mga gamot na iniinom niya ngunit binigyan naman siya ng assurance ng doctor, kaunting tiyaga, healthy diet at exercise ay babalik rin daw sa normal ang lahat. Huwag lang niyang masyadong papagurin ang kanyang sarili. It takes time, kailangan
HINALIKAN ni Gabriel ang babae. Sinimulan niya itong halikan sa paa, paitaas sa pagitan ng mga hita nito. “Gabriel,” dinig niyang sambit nito habang napapasubunot sa kanya, alam niyang nag-eenjoy ito ng husto sa kaligayahang ibinibigay niya. Mas lalo niyang ginalingan, ipinasok niya ang kanyang dila sa pinakaloob ng pagkababae nito. Humigpit ang paglingkis ng mga binto nito sa kanyang balikat at ang mga kuko ay halos bumaon na sa kanyang ulo. Bahagya pa nitong isinigaw ang pangalan niya na mas lalo namang nakapagpagana sa kanyang ginagawa. Tumaas ang kanyang mga labi upang hagilapin ang mga labi nito. Mistula silang sabik na sabik sa isa’t-isa nang maghinang ang kanilang mga labi. Kahit na kailan ay hindi niya naramda
“OLIVIA?” Kumunot ang kanyang nuo, pamilyar sa kanya ang pangalang iyon ngunit hindi niya maalala kung bakit. “Yes, Olivia. . .your live. . .” Bago pa maituloy ni Anika ang sasabihin ay dumating na si Arlyn. Napansin ni Gabriel na simula nang bumalik sila sa Pilipinas ay palagi nang nasa tabi niya si Arlyn kahit saan siya magpunta. Pakiramdam niya ay parang ayaw man lang nitong humiwalay sa mga lakad niya. Hindi naman ito ganito nuong nasa Amerika sila. Hindi niya alam kung bakit pero hindi niya gusto ang pagiging masyadong clingy sa kanya ni Arlyn. “Oh,” nakangiting bati nito kay Anika, “Hello Anika, it’s good to see you,” sabi nitong nakipagbeso pa dito, “You look. . .more beautiful.”&n
“NIKS. . .” Masayang-masayang niyakap ni Tonet ang kasintahan. Hindi na naman niya mapigilan ang pagpatak ng kanyang mga luha. Akala talaga niya ay hindi na niya ito makikita pa. Nuong huli silang magkasama ay ang hina-hina na nitong tingnan ngunit nagulat siya nang makita niya itong muli, medyo bumalik na sa dati ang porma nito. Kulay rosas na rin ang mga pisngi nito hindi paris nuon na ang putla-putla. “Nung sabihin sakin ni Gabriel na nakapag-book na siya ng ticket para sa inyong lahat, iyak ako ng iyak sa sobrang saya. God, I missed you so much!” Sabi ni Anika sa kanya. “Hmm, mamaya na ang loving-loving. Saan ba me masarap na kainan dito, duon tayo mag-lunch!” Sabat ni Nanay Becca sa dalawa
“SIGURO naman kaya mo na?” Pilyang tanong ni Olivia kay Gabriel habang naka-angkla ang kanyang mga kamay sa leeg nito, may katuwaan sa kanyang mga mata habang nakatitig siya sa guwapong mukha nito. Hinding-hindi niya pagsasawaang titigan ang kanyang si Gabriel. “Hindi ka na ba makapaghintay?” Tanong nito saka hinapit ang kanyang katawan para madama niya ang naghuhumiyaw nitong pagkalalaki. Napangisi siya. Pinisil-pisil ni Gabriel ang puwitan niya, “Namiss koi to,” malambing na sabi nito sa kanya, naghinang ang kanilang mga labi. Dalawang buwan rin ang hinintay nila bago tuluyang gumaling ang mga sugat ni Gabriel. Ngayong nasa maayos na ang lahat
“SIGURADO ka bang kaya ap a?” Makailang ulit na tanong ni Olivia kay Gabriel nang magpilit na itong lumabas ng ospital. Hinapit siya nito, “Mas malakas pa ako sa kalabaw.” Nakangising sagot nito sa kanya. Napanguso siya, “Nakakapagtrabaho ka naman dito habang naka-confine ka, bakit nagmamadali ka naman atang lumabas?” “Alam mo namang hindi ako sanay na nakahilata lang maghapon dito sa hospital bed,” anito, “Besides, I can’t wait to see Arlyn in jail. Kailangan ko nang pairmahan sa kanya ang mga documents.” “Basta, huwag kang masyadong magpapagaod, hindi pa gaanong magaling ang mga sugat mo,” paalala niya dito.
“I LOVE YOU,” paulit ulit na sambit ni Tonet kay Anika nang mag-video call siya. Nagsisikip ang dibdib niya habang nakikita si Anika sa kalagayan nito. Ramdam niyang hirap na hirap na ito at pinipilit lang maging masigla kapag kausap siya. Minsan tuloy ay gusto na niyang sabihin ditto na okay na siya. Na kaya na niyang tanggapin ang kung anumang kahihinatnan nito dahil hindi na niya kayang makita pa itong nahihirapan. Ngunit gusto pa niya itong lumaban. Alam niyang makapangyarihan ang utak ng tao. Mas lalong makapangyarihan ang Diyos kaya ang gusto niya ay lumaban pa ito hangga’t kaya nito. Hindi sa pagiging selfish, ngunit alam niyang kapag ginusto ng utak nito, kakayanin rin ng katawan nito. Kaya hangga’
“ANIKA, mabuti naman at napatawag ka? Kumusta ka na?” “I’m okay. My God, hindi ko alam na muntik ka na palang mapatay ng babaeng iyon!” Sabi ni Anika kay Gabriel nang magvideo call ito sa kanya. “Wala ito, malayo sa bituka!” Sabi niya ditto, “How about you? Kumusta ka na? Babalik kami nina Olivia dyan, may mga documents lang akong aayusin ditto. Susurpresahin namin si Tonet. Saka na naming ipapaalam sa kanya na babalik kaming lahat dyan para masamahan ka namin. . .” “Hindi pa nga gaanong magaling ang sugat mo, magpalakas ka na muna. Saka bakit trabaho kagad ang inaasikaso mo?” “Habang nagpapa
“ANAK, nang dahil sa akin nalagay ka sa ganitong sitwasyon,” Halata ang guilt sa mukha ng Mama ni Gabriel nang tingnan siya, “Hindi ko siguro mapapatawad ang sarili ko kung may nangyaring masama saiyo. Thank God, walang natamaang vital parts sa katawan mo kahit na nga ang daming saksak na tinamo mo,” sabi nitong biglang napatiim bagang, “Baliw talaga ang Arlyn na iyon. I can’t believe ako pa mismo ang nagtulak saiyo na pakasalan ang babaeng iyon!” Kita niya ang pagsisisi sa mga mata nito habang nagsasalita. “Nangyari na ito, Ma. Ang tanging magagawa na lang natin ay magtulungan para masentensyahan sila ni Ninong Jaypee nang habambuhay na pagkabilanggo.” Aniya sa ina. “Salamat at sa
“ANAK. . .” Umiiyak na niyakap ni Arlyn ang kanyang anak saka tumingin sa kanyang ina, “Salamat at pinagbigyan ninyo ang kahilingan ko.” Aniya ditto. “Kung ako lang ang masusunod, ayoko na sanang makita ka pa,” Galit na sabi nito sa kanya, “Pero naisip kong karapatan pa rin naman ng anak mo na makilala ka. H-hindi ko lang alam kapag nagkaisip na siya k-kung ikatutuwa niyang malaman ang dahilan kung bakit ka narito sa bilangguan. Hindi ka na nahiya sa mga kalokohang ginawa mo!” “Kaya nagawa ninyo akong tikisin?” Punong-puno ng hinanakit na tanong niya ditto. Tiningnan siya nito ng masama, “Anong gusto mong gawin namin? Yang katigasan ng ulo moa ng nagdala saiyo sa kapahamakan.
“ANONG GINAGAWA MO DITO?” Walang kaemo-emosyon na tanong ni Arlyn kay Olivia nang dalawin siya nito. “Gusto ko lang makasiguradong nasa bilangguan ka nan gang talaga at hindi na makakatakas pa!” Sagot nito sa kanya. Ngumiti siya, “Who knows, baka bukas makatakas ulit ko?” Nang-aasar na sabi niya rito. “Iyon ang hinding-hindi na mangyayari. I’ll make sure makukulong ka na ng habang buhay dito.” Tiningnan niya ito ng masama, “Kung meron mang dapat mabulok sa bilangguan, ikaw iyon dahil inagaw mo ang asawa ko. Ninakaw moa ng karapatan ng anak ko!” Napa
NAPAKISLOT si Arlyn nang matanawan si Olivia papalabas ng airport kasama ng anak nito at ng Yaya. Sa unahan at sa likuran ng mga ito ay mga body guards. Napaismid siya saka inihanda ang sarili. Susugurin niya si Olivia. Iyon lamang ang tanging paraan para mawala na ito sa buhay niya. Huminga siya ng malalim. Wala ng atrasan ito. Kailangan niya itong mapatay. Susugod na siya nang makita niya si Gabriel na bumaba ng sasakyan at tila sabik na sabik na sinalubong ang mag-ina. Parang biniyak ang dibdib niya nang halikan at yakapin nito nang mahigpit si Olivia. Kitang-kita niya sa anyo ni Gabriel ang excitement at ang katuwaan habang kasama si Olivia. Kaila