BINALIKAN NI GABRIEL sa airport ang ilan sa mga gamit na na-off load nuong isang linggo. Hassle sa kanya ito ngunit since on the way na rin naman siya dito ay hindi na lamang niya ito iniutos sa iba.
Sumasakit na naman ang ulo niya kaya nagpasya siyang maupo sa coffee shop. Kinuha niya ang kanyang gamot at humingi ng tubig para inumin iyon. Nagpalinga linga siya dahil pakiramdam niya ay may mga matang nakatingin sa kanya pero wala naman siyang nakita.
Nagiging paranoid na siya.
Epekto siguro ito ng mga gamot na iniinom niya ngunit binigyan naman siya ng assurance ng doctor, kaunting tiyaga, healthy diet at exercise ay babalik rin daw sa normal ang lahat. Huwag lang niyang masyadong papagurin ang kanyang sarili. It takes time, kailangan
HINALIKAN ni Gabriel ang babae. Sinimulan niya itong halikan sa paa, paitaas sa pagitan ng mga hita nito. “Gabriel,” dinig niyang sambit nito habang napapasubunot sa kanya, alam niyang nag-eenjoy ito ng husto sa kaligayahang ibinibigay niya. Mas lalo niyang ginalingan, ipinasok niya ang kanyang dila sa pinakaloob ng pagkababae nito. Humigpit ang paglingkis ng mga binto nito sa kanyang balikat at ang mga kuko ay halos bumaon na sa kanyang ulo. Bahagya pa nitong isinigaw ang pangalan niya na mas lalo namang nakapagpagana sa kanyang ginagawa. Tumaas ang kanyang mga labi upang hagilapin ang mga labi nito. Mistula silang sabik na sabik sa isa’t-isa nang maghinang ang kanilang mga labi. Kahit na kailan ay hindi niya naramda
“OLIVIA?” Kumunot ang kanyang nuo, pamilyar sa kanya ang pangalang iyon ngunit hindi niya maalala kung bakit. “Yes, Olivia. . .your live. . .” Bago pa maituloy ni Anika ang sasabihin ay dumating na si Arlyn. Napansin ni Gabriel na simula nang bumalik sila sa Pilipinas ay palagi nang nasa tabi niya si Arlyn kahit saan siya magpunta. Pakiramdam niya ay parang ayaw man lang nitong humiwalay sa mga lakad niya. Hindi naman ito ganito nuong nasa Amerika sila. Hindi niya alam kung bakit pero hindi niya gusto ang pagiging masyadong clingy sa kanya ni Arlyn. “Oh,” nakangiting bati nito kay Anika, “Hello Anika, it’s good to see you,” sabi nitong nakipagbeso pa dito, “You look. . .more beautiful.”&n
NAPAHINTO SA paglalakad si Arlyn. Pakiramdam niya ay nawala ang kulay sa mukha niya pagkarinig kay Gabriel ang pangalan ni Olivia. Dumating na ba ang kinatatakutan niya? God, hindi niya papayagang maagaw ng babaeng iyon sa kanya si Gabriel. Huminga siya ng malalim at pilit na kinompose ang sarili, “O-Olivia?” Pinilit niyang maging kaswal ang tono ng kanyang pananalita, “Siya iyong girlfriend mo bago mo ko nakilala. Malaki ang galit mo sa kanya dahil. . .dahil niloko ka nya, Gabriel!” “Niloko?” Curious na tanong nito sa kanya. Nakahinga siya ng maluwag. Wala pa ring n
“OLIVIA?” May pait sa mga ngiti ni Arlyn nang sapilitang batiin si Olivia. Pilit niyang itinatago ang takot na nararamdaman, “What a small world, akalain mong after two years, magku-krus muli ang mga landas natin, p-pagkatapos ng. . .” Bahagya pa siyang tumikhim saka tiningnan si Gabriel, “Pagkatapos ng mga nangyari.” Halatang parehong hindi inaasahan ni Gabriel at Olivia ang pagkikita nilang ito. Kitang-kita ang panic sa mukha ni Olivia. Sabagay, maging siya ay nagpapanic rin. Bakit ba dito niya naisipang dalhin si Gabriel? Shit. This is not right. Hindi pa siya handang magkrus ang landas nila ng babaeng ito. Hangga’t maari ay kailangan niyang mailayo si Gabriel sa babaeng ito. Napansin
PILIT na kumalas si Gabriel sa pagkakayakap ni Arlyn. “Please stop,” aniya rito saka nagmamadaling bumangon at lumabas ng kanilang silid. Simula nang makita niya kahapon si Olivia ay hindi na ito nawaglit sa isipan niya. Si Olivia ang babaeng laman ng kanyang mga panaginip. Kailangang makita niya itong muli. Hindi siya matatahimik hangga’t hindi niya nalalaman ang dahilan kung bakit sila nagkahiwalay. “Damn, Gabriel, don’t tell me iniisip mo ang babaeng iyon?” Galit na tanong sa kanya ni Arlyn, “Pagkatapos ng lahat ng ginawa nya saiyo? Alam mo bang siya ang dahilan kung bakit ka naaksidente?” Tiningnan niya ito ng matiim. Kinuh
“SAAN ka pupunta?” Tanong ni Arlyn kay Gabriel nang makitang bihis na bihis siya. “Sa trabaho, saan pa ba sa palagay mo?” kaswal na sabi niya habang inaayos ang pagkakatupi ng kanyang long sleeve, “Kailangang asikasuhin ko ang mga napabayaan kong negosyo. . .” “Walang napabayaang negosyo dahil sina Tito Jaypee ang nagtake over nun nung kasalukuyan kang nagpapagaling!” “I know but I guess it’s about time na gawin ko ang mga responsibilidad ko.” “Sasama ako saiyo! Just wait for me.” Umikot ang eye ball niya, “Arlyn, can you just stay here.
“SERIOUSLY?” Hindi makapaniwalang tanong ni Anika kay Gabriel. Matagal-tagal rin silang hindi nagkausap ng lalaki at ngayon lamang niya nalaman na naaksidente pala ito at kinailangang dalhin sa Amerika para sa maselang operasyon, “I didn’t know that. At nakapagtatakang ni isa sa mga kaibigan natin walang nakakaalam ng pangyayaring yan. Maski ang secretary mo hindi alam ang tungkol dyan. I mean, ilang beses kong tinanong sina Tito Arnel kung bakit bigla ka na lang nagdecide pumunta sa Amerika pero never nilang nabanggit ang nangyaring aksidente. At ang isa pa sa pinagtataka ko, iyong biglaan mong pagpapakasal. . .alam naman natin at alam ko kung gaano mo kamahal si Olivia.” Tumiim ang mga mata ni Gabriel, “Gaano ko nga ba kamahal si Olivia?” Curious na tanong nito sa kanya na mas lalo niyang ikinagulat. Pakiramdam niya ay ibang tao an
“HINDI AKO AALIS DITO hanggang hindi ko nakakausap si Gabriel!” Mula sa terrace ng kanilang bahay ay naririnig ni Donya Amanda ang malakas na sigaw ni Olivia sa labas ng kanilang gate. Mistula itong isang bida sa mga telenobelang napapanuod niya. Napangisi siya. At siya ang magaling na kontrabida dito? Hmm, I like it, natatawang pinanood niya ang bawat galaw ni Olivia. In fairness, matapang ito at mukha talagang handang ipaglaban ang pag-ibig para kay Gabriel. Too bad dahil siya ang nakatapat nito. Tinawagan niya ang head ng security guard sa village para ipakaladkad palayo ang babae. Masyado na itong eskandalosa. Enough for the drama. Tapos na siyang mag-enjoy. “Bitiwan nyo ko. Gabrie
“NIKS. . .” Masayang-masayang niyakap ni Tonet ang kasintahan. Hindi na naman niya mapigilan ang pagpatak ng kanyang mga luha. Akala talaga niya ay hindi na niya ito makikita pa. Nuong huli silang magkasama ay ang hina-hina na nitong tingnan ngunit nagulat siya nang makita niya itong muli, medyo bumalik na sa dati ang porma nito. Kulay rosas na rin ang mga pisngi nito hindi paris nuon na ang putla-putla. “Nung sabihin sakin ni Gabriel na nakapag-book na siya ng ticket para sa inyong lahat, iyak ako ng iyak sa sobrang saya. God, I missed you so much!” Sabi ni Anika sa kanya. “Hmm, mamaya na ang loving-loving. Saan ba me masarap na kainan dito, duon tayo mag-lunch!” Sabat ni Nanay Becca sa dalawa
“SIGURO naman kaya mo na?” Pilyang tanong ni Olivia kay Gabriel habang naka-angkla ang kanyang mga kamay sa leeg nito, may katuwaan sa kanyang mga mata habang nakatitig siya sa guwapong mukha nito. Hinding-hindi niya pagsasawaang titigan ang kanyang si Gabriel. “Hindi ka na ba makapaghintay?” Tanong nito saka hinapit ang kanyang katawan para madama niya ang naghuhumiyaw nitong pagkalalaki. Napangisi siya. Pinisil-pisil ni Gabriel ang puwitan niya, “Namiss koi to,” malambing na sabi nito sa kanya, naghinang ang kanilang mga labi. Dalawang buwan rin ang hinintay nila bago tuluyang gumaling ang mga sugat ni Gabriel. Ngayong nasa maayos na ang lahat
“SIGURADO ka bang kaya ap a?” Makailang ulit na tanong ni Olivia kay Gabriel nang magpilit na itong lumabas ng ospital. Hinapit siya nito, “Mas malakas pa ako sa kalabaw.” Nakangising sagot nito sa kanya. Napanguso siya, “Nakakapagtrabaho ka naman dito habang naka-confine ka, bakit nagmamadali ka naman atang lumabas?” “Alam mo namang hindi ako sanay na nakahilata lang maghapon dito sa hospital bed,” anito, “Besides, I can’t wait to see Arlyn in jail. Kailangan ko nang pairmahan sa kanya ang mga documents.” “Basta, huwag kang masyadong magpapagaod, hindi pa gaanong magaling ang mga sugat mo,” paalala niya dito.
“I LOVE YOU,” paulit ulit na sambit ni Tonet kay Anika nang mag-video call siya. Nagsisikip ang dibdib niya habang nakikita si Anika sa kalagayan nito. Ramdam niyang hirap na hirap na ito at pinipilit lang maging masigla kapag kausap siya. Minsan tuloy ay gusto na niyang sabihin ditto na okay na siya. Na kaya na niyang tanggapin ang kung anumang kahihinatnan nito dahil hindi na niya kayang makita pa itong nahihirapan. Ngunit gusto pa niya itong lumaban. Alam niyang makapangyarihan ang utak ng tao. Mas lalong makapangyarihan ang Diyos kaya ang gusto niya ay lumaban pa ito hangga’t kaya nito. Hindi sa pagiging selfish, ngunit alam niyang kapag ginusto ng utak nito, kakayanin rin ng katawan nito. Kaya hangga’
“ANIKA, mabuti naman at napatawag ka? Kumusta ka na?” “I’m okay. My God, hindi ko alam na muntik ka na palang mapatay ng babaeng iyon!” Sabi ni Anika kay Gabriel nang magvideo call ito sa kanya. “Wala ito, malayo sa bituka!” Sabi niya ditto, “How about you? Kumusta ka na? Babalik kami nina Olivia dyan, may mga documents lang akong aayusin ditto. Susurpresahin namin si Tonet. Saka na naming ipapaalam sa kanya na babalik kaming lahat dyan para masamahan ka namin. . .” “Hindi pa nga gaanong magaling ang sugat mo, magpalakas ka na muna. Saka bakit trabaho kagad ang inaasikaso mo?” “Habang nagpapa
“ANAK, nang dahil sa akin nalagay ka sa ganitong sitwasyon,” Halata ang guilt sa mukha ng Mama ni Gabriel nang tingnan siya, “Hindi ko siguro mapapatawad ang sarili ko kung may nangyaring masama saiyo. Thank God, walang natamaang vital parts sa katawan mo kahit na nga ang daming saksak na tinamo mo,” sabi nitong biglang napatiim bagang, “Baliw talaga ang Arlyn na iyon. I can’t believe ako pa mismo ang nagtulak saiyo na pakasalan ang babaeng iyon!” Kita niya ang pagsisisi sa mga mata nito habang nagsasalita. “Nangyari na ito, Ma. Ang tanging magagawa na lang natin ay magtulungan para masentensyahan sila ni Ninong Jaypee nang habambuhay na pagkabilanggo.” Aniya sa ina. “Salamat at sa
“ANAK. . .” Umiiyak na niyakap ni Arlyn ang kanyang anak saka tumingin sa kanyang ina, “Salamat at pinagbigyan ninyo ang kahilingan ko.” Aniya ditto. “Kung ako lang ang masusunod, ayoko na sanang makita ka pa,” Galit na sabi nito sa kanya, “Pero naisip kong karapatan pa rin naman ng anak mo na makilala ka. H-hindi ko lang alam kapag nagkaisip na siya k-kung ikatutuwa niyang malaman ang dahilan kung bakit ka narito sa bilangguan. Hindi ka na nahiya sa mga kalokohang ginawa mo!” “Kaya nagawa ninyo akong tikisin?” Punong-puno ng hinanakit na tanong niya ditto. Tiningnan siya nito ng masama, “Anong gusto mong gawin namin? Yang katigasan ng ulo moa ng nagdala saiyo sa kapahamakan.
“ANONG GINAGAWA MO DITO?” Walang kaemo-emosyon na tanong ni Arlyn kay Olivia nang dalawin siya nito. “Gusto ko lang makasiguradong nasa bilangguan ka nan gang talaga at hindi na makakatakas pa!” Sagot nito sa kanya. Ngumiti siya, “Who knows, baka bukas makatakas ulit ko?” Nang-aasar na sabi niya rito. “Iyon ang hinding-hindi na mangyayari. I’ll make sure makukulong ka na ng habang buhay dito.” Tiningnan niya ito ng masama, “Kung meron mang dapat mabulok sa bilangguan, ikaw iyon dahil inagaw mo ang asawa ko. Ninakaw moa ng karapatan ng anak ko!” Napa
NAPAKISLOT si Arlyn nang matanawan si Olivia papalabas ng airport kasama ng anak nito at ng Yaya. Sa unahan at sa likuran ng mga ito ay mga body guards. Napaismid siya saka inihanda ang sarili. Susugurin niya si Olivia. Iyon lamang ang tanging paraan para mawala na ito sa buhay niya. Huminga siya ng malalim. Wala ng atrasan ito. Kailangan niya itong mapatay. Susugod na siya nang makita niya si Gabriel na bumaba ng sasakyan at tila sabik na sabik na sinalubong ang mag-ina. Parang biniyak ang dibdib niya nang halikan at yakapin nito nang mahigpit si Olivia. Kitang-kita niya sa anyo ni Gabriel ang excitement at ang katuwaan habang kasama si Olivia. Kaila