AGAD NA NAPALUNOK SI SERENE habang nakatitig sa mga mata nito. “Hindi ba at ikaw na mismo ang nagsabi na tapos na kung ano man ang namamagitan sa ating dalawa?” tanong niya rito.Napahugot naman ng malalim na hininga si Pierce at biglang nagsisi kung bakit niya nasabi ang mga salitang iyon. “Alam ko na nagkamali ako kagabi, nagkamali ako ng akala at hindi ko pinakinggan ang mga paliwanag mo at higit sa lahat ay hindi ako naniwala pero handa kong gawin ang lahat para mapatawad mo lang ako kahit ano pa iyon. Pera? Ari-arian? Sabihin mo sa a—”Bago pa man nito matapos ang sinasabi nito ay lumanding na sa pisngi nito ng isang malutong na sampal galing kay Serene at masasabi niya na malakas iyon dahil halos namanhid ang kanyang palad. Agad ding nanginig ang kanyang katawan habang nakatitig rito dahil sa pinipigil niyang emosyon. “Pierce, alam ko kung gaano kababa ang tingin mo sa akin pero kasalanan ko rin naman kung bakit ganyan ang tingin mo sa akin. Dahil sa desisyon ko ay talagang inil
NAWALAN NG KULAY ANG MUKHA ni Serene. Ang katulad nitong matalino at mataas na tao ay alam kung paano nito kokontrolin ang kapalaran ng ibang tao sa ilang salita lamang. Isa iyong tukso na kung saan ay kung wala kang lakas ng loob na labanan ito at magiging marupok ay talo ka. Napakuyom ang kanyang mga kamay at nagtatagis ang bagang na muling nilingon ito. “Oo, ang makilala nga ang gusto ko pero hindi sa ganitong paraan ko gustong makuha ang pangarap kong iyon.” matigas na sabi niya rito.Hindi naman napigilan ni Pierce na mapatawa sa naging sagot niya. “Serene, alam mo ba ang sinasabi mo? Sa palagay mo ba ay makakamit mo iyon sa pamamagitan ng ilang taong pagsusumikap kung wala kang backer? Kahit na mag-aral ka pa at magpaka-dalubhasa at lumahok sa mga malalaking projects walang silbi.” sagot nito sa kaniya at iyon talaga ang realidad. Alam din ni Serene iyon, dahil kung wala kang pera at wala kang backer ay napaka-imposible talagang makamit iyon.Napakagat-labi siya, nag-init ang su
SA BAR, umupo si Ford sa tabi ni Pierce na eleganteng nakahawak ng kopita. “Ayaw lumapit sayo ni Connor, takot siya na baka mapatay mo daw siya dahil sa babaeng iyon. Kailan ka ba nagkaroon ng babae? Iyon ba ang babaeng kasama mo noong nagpunta sa ospital?” sunod-sunod na tanong nito sa kaniya. Hindi siya sumagot at dahil sa kanyang pananahimik ay para bang kinumpirma nya ang sinabi nito.Napuno ng interes ang mga mata ni Ford at tumingin sa kaniya. “You were such a coldhearted bastard, paanong nangyari na nagkaroon kayo ng relasyon? Ang sabi mo pa noon ay wala kang interes sa kaniya.” hindi makapaniwalang bulalas nito.“Wala na kami.” malamig na sagot naman ni Pierce rito. Muli siyang nagsalin ng alak sa kanyang baso.Agad na napanguso si Ford sa isinagot niya. “What? Don’t tell me kaya ka nag-ayang mag-inom ay dahil iniwan ka niya?” tumaas ang kilay nito na nakatingin sa kaniya.Hindi siya umimik at lumagok lang ng alak sa kanyang baso. Agad naman na nalaglag ang panga ni Ford at hi
MAKALIPAS ANG ILANG ARAW, ay patuloy na nagtrabaho si Pierce sa kanilang kumpanya at nag-oovertime pa siya hanggang ala-una ng madaling araw. Hindi na rin siya umuuw at doon na lamang natutulog tutal ay may maliit naman siyang espasyo doon para magpahinga. Nagpapadala na lamang siya ng kanyang mga damit kay Liam para sa pang-araw araw. Ayaw niya kasing bumalik sa kanyang suite dahil kapag nakikita niya lamang ito ay naaalala niya lang ang babaeng iyon.Ngunit kahit na hindi siya umuuwi ay palagi pa rin itong sumasagi sa isip niya at hindi niya alam kung bakit. Abala siya sa kanyang ginagawa nang pumasok sa opisina niya si Liam.Ibinaba nito sa harapan niya ang isang folder. “Sir, ito na po yung pinapakuha niyong impormasyon mula sa welfare home.” sabi nito sa kaniya.Itinigil niya naman ang kanyang ginagawa at pagkatapos ay mabilis na tiningnan iyon. Naalala niya pa noon na inutusan na rin niya dati si Liam na magpunta doon upang alamin kung ano ang ginawa ni Serene para mapalapit sa
KINABUKASAN NG HAPON, nang nasa coffee room siya ay bigla na lamang lumapit sa kaniya si Liam, ang assistant ni Pierce at pagkatapos ay may ibinigay na isang maliit na kahon. Nanlalaki nga ang kanyang mga mata na nakatingin rito dahil sa pagkagulat. “Miss Serene, ito ay isang regalo ni sir bilang pasasalamat niya raw sa inyo at kung ayaw niyo raw pong tanggapin ay itapon niyo na lang daw po.” mabilis na sabi nito.Agad siyang natigilan nang marinig niya ang sinabi nito. “Liam, hindi. Hindi ko matatanggap yan. Isauli mo yan sa kaniya—” mabilis na pagtanggi niya ngunit hindi pa man siya natatapos sa kanyang sinasabi ay bigla na lamang itong umalis.Nagpabalik-balik tuloy ang kanyang paningin sa likod nito at sa maliit na kahon na iniwan nito doon. Wala siyang nagawa kundi ang ibulsa na lamang ito.Pagkauwi niya ay kumain lang siya at agad na naligo pagkatapos ay nahiga sa kama. Ilang sandali pa ay muli niyang hinanap ang maliit na kahon at tiningnan iyon. Agad niyang nabasa ang pangalan
HABANG NAGHAHANDA SILA ni Amber ng mga lulutuin nila ay iginala nito ang paningin sa loob ng unit niya at nakangiting nagtanong sa kaniya. “Mukhang kinse-mil ang upa mo rito isang buwan ah?” tanong nito sa kaniya.Agad naman na napailing si Serene at sinabi niya ang naging usapan nila ng ahente. “Napaka-swerte mo naman.” ngiting sabi nito at nagpatuloy na lamang sila sa pagluluto.Nang matapos silang magluto ay agad silang naghain at sabay-sabay na kumain. Habang kumakain ay nagkwentuhan sila. Isang oras pa ang itinagal ng mga ito doon hanggang sa magpaalam na ang mga ito kaya inihatid niya ang mga ito hanggang sa baba. Sumama rin si Mike sa kaniya at hinintay muna nilang makasakay ang mga ito bago sabay na pumasok sa loob upang sumakay sa elevator.“Serene, nahihirapan ka ba sa trabaho?” tanong nito sa kaniya habang naglalakad sila.Agad naman na umiling si Serene rito. “Hindi naman.”“Kung nahihirapan ka ay magsabi ka lang sa akin.” nakangiting sabi nito sa kaniya at nagsalita sa ma
SA SUMUNOD NA SANDALI AY BIGLA na lamang siya nitong isinandal sa may pinto. Hinawakan nito ang magkabilang balikat niya kung saan ay kitang-kita niya sa mga mata nito ang magkahalong galit at pagnanasa. “Kaya mo ba ako tinanggihan para lang makasama siya ha?” galit na tanong nito sa pabulong na paraan at pagkatapos ay hinawakan ang kanyang baba.Dahil sa ginawa nito ay ang kahon ng singsing ay bigla na lamang nahulog sa may sahig. Nag-panic na siya dahil rito. “Ano bang ginagawa mo? Bitawan mo ako…” saad niya habang nagpupumiglas mula rito ngunit hindi siya makalaya sa higpit ng hawak nito sa kaniya. Mas lalo pang humigpit ang hawak nito sa kaniya. “Bitawan mo ako, ano ba. Nasasaktan ako…” halos mangiyak-ngiyak nang pakiusap niya rito.Medyo niluwagan naman ni Pierce ang kanyang paghawak sa mga braso nito at wala na ang diin ngunit hindi niya pa rin hinayaan na makalaya ito mula sa kaniya. “Hindi mo pa sinasagot ang tanong ko.” sabi nito at ang mga itim na mga mata ay nanlilisik sa l
HALOS TUMALON AT GUSTONG lumabas ng puso ni Serene patungo sa kanyang lalamunan. Patuloy ang naging pagkatok. “Serene?” ang nag-aalalang boses ni Mike ang narinig niya mula sa labas. “Serene nandiyan ka ba?” muling tanong nito nang walang sumagot.Pilit niyang itinutulak si Pierce ngunit naging wala iyong kabuluhan sa lakas nito. Hindi siya makaporma rito. “You bastard, bitawan mo ako…” galit na bulong niya rito ngunit madilim lang ang mga mata nitong nakatingin sa kaniya.“Bakit? Natatakot ka ba na makita niya tayong magkasam dahil baka kung ano ang isipin niya?”Agad na namutla ang mukha ni Serene sa naging tanong nito. Kahit sino naman siguro ang tatanungin kapag nakita silang magkasama ay iyon ang iisipin. Ilang sandali pa ay nag-vibrate ang cellphone niya na nasa kanyang bulsa. Alam niya na kaagad kung sino ang tumatawag at si Mike iyon.Kinuha ito ni Pierce at tiningnan ang pangalan na naka-flash sa may screen. “Mike” ang nakita niyang nakalagay doon na ikinapanlamig ng kanyang
DAHAN-DAHANG IMINULAT NI Serene ang kanyang mga mata. Nang mga oras na iyon ay ramdam na ramdam pa rin niya ang pagkahilo niya. Iginala niya ang kanyang paningin sa paligid at puting kisame ang bumungad sa kaniya. Nang itaas niya ang kanyang kamay ay doon niya nalaman na naka-swero pala siya at doon nag-sink in sa kaniya ang lahat. Habang magkayakap sila ni Pierce ay bigla na lang umikot ang paningin niya. At sa mga oras na iyon ay nasa ospital siya pero nang igala niya ang kanyang paningin ay wala naman siyang kasama doon kundi tanging siya lang mag-isa.Nasaan si Pierce? Bakit wala ito sa tabi niya? Hindi niya tuloy maiwasang isipin ang lahat ng mga nangyari kanina, kung panaginip lang ba ang lahat ng iyon ngunit nang itaas naman niya ang kanyang kamay ay nakita niya doon ang singsing na isinuot sa kaniya ni Pierce kung saan ay nasiguro niya na hindi nga iyon panaginip kundi totoong nangyari iyon. Ang hindi lang niya maiwasang isipin ay kung nasaan ito. Dahan-dahan siyang umupo sa k
NAPANGITI SI PIERCE SA kanyang ama na may panunuya ang mga mata. “Noon pa man ay niloko mo na ang ina ko kaya wala kang karapatan na sabihin sa akin ang mga yan.” malamig na sabi niya rito at pagkasabi niya nito ay dali-dali siyang tumalikod upang umalis na doon.“Tumigil ka!” galit na sigaw ni Andrei sa kaniya ngunit nagbingi-bingihan si Pierce sa tawag ng kanyang ama ay hindi tumigil sa kanyang paglalakad.Sa gilid ay agad naman na nagdilim ang mukha ni Nicole dahil talaga ba na aalis ito ay iiwan siya doon na mag-isa para pagtawanan ng lahat? Hindi niya maiwasang maikuyom ang kanyang mga mata. Dahil sa labis naman na galit ni Andrei ay biglang nagsikip ang dibdib niya at nahirapan siyang huminga. Sa sumunod na segundo ay bigla siyang bumagsak sa sahig.Gulat na gulat ang mga tauhan ni Andrei at dali-daling nilapitan ito upang tulungan at kargahin upang dalhin sa ospital. Ang isang tauhan nito ay binalingan ni Nicole. “Sundan mo si Pierce at sabihin mo na bumalik siya.” utos niya ri
BIGLA NAMANG NAPUNO ng panunuya ang mga mata ni Pierce anng marinig niya ang usapan ng mga ito. “Status lang ang hiningi niya kaya pumayag ako. Pero ang totoo ay gusto mo rin talagang pakasalan ako hindi ba?” tanong ni Pierce kay Nicole.Nakita niyang natigilan si Nicole ngunit mabilis na nagsalita ang kanyang ama. “Saka na natin pag-usapan ang tungkol sa mga bagay na yan. Ang importante ay ang makapagbihis ka na muna.” sabi nito sa kaniya.“Hindi na kailangan pang ipagpaliban pa, pag-usapan na natin ngayon.” sabi niya rito. Ipinikit ni Pierce ang kanyang mga mata at naging malamig ang ekspresyon. “Kahit na maging mag-asawa kaming dalawa at magkaroon ng anak, sa tingin niyo ba ay mabubuhay ang bata at ipapanganak niya?” tanong niya sa mga ito.Nang marinig ni Nicole ang bagay na iyon ay namutla nag kanyang mukha. Ang mukha din ni Andrei ay naging madilim at naging marahas ang paghinga dahil samatinding galit. “Hindi niyo ba alam na kahit makabuo kami ay ipapalaglag at ipapalaglag niy
PINAPUNTA SIYA NG KANYANG ama sa isang hotel kung saan ay pagmamay-ari ng kanilang pamilya. Pagkapasok niya pa lang sa punction hall ay agad niyang nakita na napapalamutian ang buong paligid. Dahil dito ay agad na kumunot ang kanyang noo at napuno ng pagkalito. Sa sumunot na segundo ay nakita niya ang mga salitang Engagement na nakalagay sa malaking electronic screen sa gitna ng stage.Hindi nagtagal ay dahan-dahang umakyat si Nicole ng stage habang nakaupo sa electric wheelchair nito at pagkatapos ay tumingin sa kaniya ng puno ng pagmamahal na naging dahilan para magdilim ang kanyang mukha. Nilingon niya si Liam na nakatayo sa tabi niya ng mga oras na iyon. “Anong nangyayari?” naguguluhang tanong niya rito.Nakita niya naman ang pagpapawis ng noo nito at mukhang kinakabahang tumingin sa kaniya. Napalunok si Liam nang makita ang madilim na mukha ng kanyang amo. Hindi ba nito alam kung ano nangyayari at kung bakit sila naroon? Paano nangyari na hindi nito alam kung isa ito sa mga pang
ILANG MINUTO DIN sa labas si Serene bago siya bumalik sa silid ni Pierce. Pagkapasok niya ay naabutan niya itong bihis na. Puno ng pagtataka at pag-aalala ay agad niya itong nilapitan. “Anong ibig sabihin nito? Saan ka pupunta? Hindi ka pa magaling?” tuloy-tuloy na tanong niya rito.Bigla niya tuloy naalala ang tawag kanina at dahil doon ay hindi niya namalayang nakaramdam ng pagkabalisa sa kanyang puso. “Saan ka pupunta?” tanong niya ulit dito nang hindi ito sumagot sa unang tanong niya kanina.“Well, pinapatawag ako ni DAd.” sagot nito sa kaniya na bigla niyang ikinatigas bigla. Naisip niya bigla ang petsa kung kailan nila dapat kuhanin ang sertipiko at may ilang araw na lang ang nalalabi. Pilit niyang pinakalma ang kanyang sarili at pagkatapos ay biglang nagtanong.“Gusto mo bang makipaghiwalay?” tanong niya rito at hindi ito sumagot sa kaniya. Malalim lang itong nakatingin sa kanyang mga mata at ang pananahimik nito ay malinaw ng sagot sa kaniya. Napakuyom ang kanyang mga palad. B
NANG NASA IBANG BANSA pa sila ay naunang nagising si Pierce kaysa kay Serene kung saan ay nanatili itong tulog marahil sa matinding panghihina. Dahil nga sa wala namang nakitang problema sa pagsusuri kay Serene ay agad niyang ipinaayos ang lahat at sumakay sila sa isang helicopter upang makauwi sa bansa para doon na rin tuluyang magpagaling.Pagdating nila doon ay muli niyang ipinasuri si Serene kung saan ay naging pareho lang din naman ang lumabas na resulta at nanatili pa rin itong tulog sa sumunod na araw na para bang nag-iipon ng lakas nito. Maharil ay talagang matindi ang kanyang pinagdaanan kung kayat mas lalo pang tumindi ang galit na naramdaman niya sa lalaking iyon.Ilang sandali pa ay yumakap si Serene kay Pierce nang marinig niya ang sinabi nito kung paano sila nakauwi ngunit pagkasandal niya sa dibdib nito ay may naalala siya kung kaya ay bigla na namang bumilis ang tibok ng puso niya at tumingin dito. “Si Mike? Nasaan siya? Patay na ba siya?” tanong niya rito.Umiling si
NAKATITIG PA RIN ANG nurse sa kaniya na puno ng pakikisimpatya ang mga mata. “Makakapagpahinga na siya…” sabi ng nurse sa kaniya.“Hindi, hindi iyon. Ilang taon na siya?” tanong niya rito.“Mag-iisang daan.” sagot naman nito at medyo natakot ang nurse dahil baka nagkamali siya ng pagsabi kung ilang taon na ito kaya muli niyang dinampot ang record niya at chineck ito. “Tama nga ako.” sabi nitong muli pagkaraan ng ilang sandali.Biglang bumilis ang tibok ng puso niya ng mga oras na iyon. Ibig sabihin ay hindi pa patay si Pierce at nagkamali lang siya. Sa mga oras na iyon ay isang malamig na boses ng isang lalaki ang nagmula sa likuran niya. “Serene.” tawag nito sa kaniya at ang boses nito ay pamilyar na pamilyar sa kaniya.Dahil dito ay dahan-dahang lumingon si Serene at doon nga niya nakita ang isang lalaki na nakasuot ng isang hospital gown sa likod niya at nakatayo sa may pintuan habang nakatingin sa kaniya na may madilim na mga mata. “Anong ginagawa mo diyan? At bakit umiiyak ka?”
SA ISANG IGLAP AY napuno siya ng pangamba nang makita niya itong nakatayo doon. Anong ginagawa pa nito doon? Nababaliw na ba ito? Anong magagawa nito mag-isa laban sa napakaraming tauhan ni Mike? Wala!Ilang sandali pa ay biglang napuno ng ilaw ang dibdib nito na kulay pula galing sa mga baril ng mga tauhan ni Mike dahilan para labis siyang kabahan. Ang mukha ni Pierce ay walang katakot takot habang nakatingin sa kaniya.Samantala, tuwang-tuwa naman si Mike habang nakatingin kay Pierce at hindi na nag-isip pa at pagkatapos ay mabilis na itinaas ang kanyang kamay upang mag-utos na paputukan ito ng baril ngunit bago pa man niya maibuka ang kanyang bibig ay bigla na lang may dumagundong mula sa itaas kaya napatingala siya ng wala sa oras at doon niya nga nakita ang ilang helicopter mula sa itaas at sa sumunod na segundo ay nagpaulan ang mga ito ng bala.Dahil sa pagkabigla ay halos mamanhid ang mga tenga ni Serene at puno ng pagkalito ang kanyang isip. Sa gitna ng pag-ulan ng mga bala ay
NAPUNO NG PAWIS ang noo ng driver. “What should we do now sir?” kabadong tanong nito."He doesn't dare to blow up the bridge. If it blows up, he won't be able to stay in any country, especially here." sagot ni Pierce sa driver ng sasakyan.Binalingan ni Pierce si Serene. “Huwag kang magpaloko sa panggigipit niya. Magtiwala ka sa akin.” sabi niya at hinalikan ang noo nito.Hindi naman maiwasang mapatitig ni Serene sa mukha ni Pierce kung saan ay pinipigilan niyang pumatak ang kanyang mga luha ngunit ang kanyang boses ay biglang gumaralgal. “Naniniwala ako sayo Pierce… naniniwala ako…” sabi niya ngunit sa kabila nun ay iba ang iniisip niya. Hindi na niya kayang masaktan pa ito ng dahil lang sa kaniya. Napakarami na nitong ginawa.Ilang sandali pa ay nagdilim ang mga mata nito. “Hindi kita papayagang sumama sa kaniya!” mariing sabi nito at ang kanyang mga mata ay halos mag-apoy. Hindi niya tuloy maiwasang hindi makaramdam ng kirot sa kanyang puso.Sa sumunod na segundo ay agad niyang sin