NAKITA NI PIERCE NA WALA MAN LANG itong pagsisisi sa ginawa nito at ni hindi man lang nito aminin ang pagkakamali nito. Agad na nawalan ng ekspresyon ang kanyang gwapong mukha. “Wala kang karapatan na tumanggi sa akin. Magbihis ka!” puno ng lamig na sabi niya rito na ikinatakot naman kaagad ni Beatrice at dali-daling nagbihis.Dumaan muna sila sa ospital at nagpahintay na lamang siya kay Beatrice sa labas ng silid ng kanyang lola. Hindi sinasadya na nakasalubong niya sa hallway si Aling Nena. “nasa silid ni madam si Miss Serene, ipinatawag siya ni madam.” sabi nito sa kaniya na ikinabilis naman kaagad ng tibok ng puso niya. Napatango naman siya rito at napaisip, papasok ba siya? May mukha ba siyang ihaharap rito pagkatapos ng mga nangyari kahapon?Huminga siya ng malalim at pagkatapos ay pinihit ang seradura ng pinto. Bahagya niyang itinulak ang pinto ngunit natigil siya nang mula sa loob ay narinig niya ang tinig ng kanyang lola. “Hija, sabihin mo nga sa akin ang totoo? Sinasaktan ka
NANG NASA TABI NA SIYA NG KALSADA ay bigla na lamang may humintong kotse sa kanyang harapan at nang bumaba ang sakay nito ay doon niya nakita na si Pierce pala iyon. Lumapit ito sa kaniya. “Ihahatid na kita.” sabi nito.“Hindi na kailangan, kaya kong umuwing mag-isa.” agad na pagtanggi ni Serene rito. Dahil naman sa tahasang pagtanggi sa kaniya ni Serene ay bigla na lamang ulit siyang nakaramdam ng kirot sa kanyang puso sa hindi niya malamang dahilan. Kung tanggihan siya nito ngayon ay parang hindi siya nito kilala samantalang noong mga nakaraang araw lang ay sobrang intimate nila sa kamang dalawa.Napakuyom siya ng kanyang mga kamay. “Sumama ka na sa akin. Hindi naman kita kakainin huwag kang mag-alala.” sabi niya at nang matapos lang siyang magsalita ay bigla siyang napaisip na parang ang tigas naman masyado ng pagkakasabi niya at isa pa ay bigla siyang may naisip at pinalambot ang kanyang tinig. “Si lola ang nag-utos sa akin na ihatid ka.” sabi niyang muli.Samantala, determinado
AGAD NA NAPALUNOK SI SERENE habang nakatitig sa mga mata nito. “Hindi ba at ikaw na mismo ang nagsabi na tapos na kung ano man ang namamagitan sa ating dalawa?” tanong niya rito.Napahugot naman ng malalim na hininga si Pierce at biglang nagsisi kung bakit niya nasabi ang mga salitang iyon. “Alam ko na nagkamali ako kagabi, nagkamali ako ng akala at hindi ko pinakinggan ang mga paliwanag mo at higit sa lahat ay hindi ako naniwala pero handa kong gawin ang lahat para mapatawad mo lang ako kahit ano pa iyon. Pera? Ari-arian? Sabihin mo sa a—”Bago pa man nito matapos ang sinasabi nito ay lumanding na sa pisngi nito ng isang malutong na sampal galing kay Serene at masasabi niya na malakas iyon dahil halos namanhid ang kanyang palad. Agad ding nanginig ang kanyang katawan habang nakatitig rito dahil sa pinipigil niyang emosyon. “Pierce, alam ko kung gaano kababa ang tingin mo sa akin pero kasalanan ko rin naman kung bakit ganyan ang tingin mo sa akin. Dahil sa desisyon ko ay talagang inil
NAWALAN NG KULAY ANG MUKHA ni Serene. Ang katulad nitong matalino at mataas na tao ay alam kung paano nito kokontrolin ang kapalaran ng ibang tao sa ilang salita lamang. Isa iyong tukso na kung saan ay kung wala kang lakas ng loob na labanan ito at magiging marupok ay talo ka. Napakuyom ang kanyang mga kamay at nagtatagis ang bagang na muling nilingon ito. “Oo, ang makilala nga ang gusto ko pero hindi sa ganitong paraan ko gustong makuha ang pangarap kong iyon.” matigas na sabi niya rito.Hindi naman napigilan ni Pierce na mapatawa sa naging sagot niya. “Serene, alam mo ba ang sinasabi mo? Sa palagay mo ba ay makakamit mo iyon sa pamamagitan ng ilang taong pagsusumikap kung wala kang backer? Kahit na mag-aral ka pa at magpaka-dalubhasa at lumahok sa mga malalaking projects walang silbi.” sagot nito sa kaniya at iyon talaga ang realidad. Alam din ni Serene iyon, dahil kung wala kang pera at wala kang backer ay napaka-imposible talagang makamit iyon.Napakagat-labi siya, nag-init ang su
SA BAR, umupo si Ford sa tabi ni Pierce na eleganteng nakahawak ng kopita. “Ayaw lumapit sayo ni Connor, takot siya na baka mapatay mo daw siya dahil sa babaeng iyon. Kailan ka ba nagkaroon ng babae? Iyon ba ang babaeng kasama mo noong nagpunta sa ospital?” sunod-sunod na tanong nito sa kaniya. Hindi siya sumagot at dahil sa kanyang pananahimik ay para bang kinumpirma nya ang sinabi nito.Napuno ng interes ang mga mata ni Ford at tumingin sa kaniya. “You were such a coldhearted bastard, paanong nangyari na nagkaroon kayo ng relasyon? Ang sabi mo pa noon ay wala kang interes sa kaniya.” hindi makapaniwalang bulalas nito.“Wala na kami.” malamig na sagot naman ni Pierce rito. Muli siyang nagsalin ng alak sa kanyang baso.Agad na napanguso si Ford sa isinagot niya. “What? Don’t tell me kaya ka nag-ayang mag-inom ay dahil iniwan ka niya?” tumaas ang kilay nito na nakatingin sa kaniya.Hindi siya umimik at lumagok lang ng alak sa kanyang baso. Agad naman na nalaglag ang panga ni Ford at hi
MAKALIPAS ANG ILANG ARAW, ay patuloy na nagtrabaho si Pierce sa kanilang kumpanya at nag-oovertime pa siya hanggang ala-una ng madaling araw. Hindi na rin siya umuuw at doon na lamang natutulog tutal ay may maliit naman siyang espasyo doon para magpahinga. Nagpapadala na lamang siya ng kanyang mga damit kay Liam para sa pang-araw araw. Ayaw niya kasing bumalik sa kanyang suite dahil kapag nakikita niya lamang ito ay naaalala niya lang ang babaeng iyon.Ngunit kahit na hindi siya umuuwi ay palagi pa rin itong sumasagi sa isip niya at hindi niya alam kung bakit. Abala siya sa kanyang ginagawa nang pumasok sa opisina niya si Liam.Ibinaba nito sa harapan niya ang isang folder. “Sir, ito na po yung pinapakuha niyong impormasyon mula sa welfare home.” sabi nito sa kaniya.Itinigil niya naman ang kanyang ginagawa at pagkatapos ay mabilis na tiningnan iyon. Naalala niya pa noon na inutusan na rin niya dati si Liam na magpunta doon upang alamin kung ano ang ginawa ni Serene para mapalapit sa
KINABUKASAN NG HAPON, nang nasa coffee room siya ay bigla na lamang lumapit sa kaniya si Liam, ang assistant ni Pierce at pagkatapos ay may ibinigay na isang maliit na kahon. Nanlalaki nga ang kanyang mga mata na nakatingin rito dahil sa pagkagulat. “Miss Serene, ito ay isang regalo ni sir bilang pasasalamat niya raw sa inyo at kung ayaw niyo raw pong tanggapin ay itapon niyo na lang daw po.” mabilis na sabi nito.Agad siyang natigilan nang marinig niya ang sinabi nito. “Liam, hindi. Hindi ko matatanggap yan. Isauli mo yan sa kaniya—” mabilis na pagtanggi niya ngunit hindi pa man siya natatapos sa kanyang sinasabi ay bigla na lamang itong umalis.Nagpabalik-balik tuloy ang kanyang paningin sa likod nito at sa maliit na kahon na iniwan nito doon. Wala siyang nagawa kundi ang ibulsa na lamang ito.Pagkauwi niya ay kumain lang siya at agad na naligo pagkatapos ay nahiga sa kama. Ilang sandali pa ay muli niyang hinanap ang maliit na kahon at tiningnan iyon. Agad niyang nabasa ang pangalan
HABANG NAGHAHANDA SILA ni Amber ng mga lulutuin nila ay iginala nito ang paningin sa loob ng unit niya at nakangiting nagtanong sa kaniya. “Mukhang kinse-mil ang upa mo rito isang buwan ah?” tanong nito sa kaniya.Agad naman na napailing si Serene at sinabi niya ang naging usapan nila ng ahente. “Napaka-swerte mo naman.” ngiting sabi nito at nagpatuloy na lamang sila sa pagluluto.Nang matapos silang magluto ay agad silang naghain at sabay-sabay na kumain. Habang kumakain ay nagkwentuhan sila. Isang oras pa ang itinagal ng mga ito doon hanggang sa magpaalam na ang mga ito kaya inihatid niya ang mga ito hanggang sa baba. Sumama rin si Mike sa kaniya at hinintay muna nilang makasakay ang mga ito bago sabay na pumasok sa loob upang sumakay sa elevator.“Serene, nahihirapan ka ba sa trabaho?” tanong nito sa kaniya habang naglalakad sila.Agad naman na umiling si Serene rito. “Hindi naman.”“Kung nahihirapan ka ay magsabi ka lang sa akin.” nakangiting sabi nito sa kaniya at nagsalita sa ma