Pagkapasok naman ni Pierce sa loob ng kotse, magsasalita pa lamang sana si Liam nang bigla na lamang nagsalita si Pierce. “Pumunta na muna tayo sa Sanctuary ngayon.” sabi nito sa kaniya. Ibinuka naman niya ang kanyang bibig at gusto sana niyang ipaalala kay Pierce na baka dumating sa tirahan nito si Ms. Serene ngunit ni hindi naman ito tumawag sa kaniya kaya hindi rin siya sigurado kung nandun na nga ito o kung ano.Isa pa alam niya na kapag nag-aya ito na pumunta sa sactuary ay tiyak na hindi maganda ang mood nito. Nasa sanctuary ang puntod ng ina nito at sa puntong iyon ay walaSa oras na ito, ang tanging bagay na kailangan niyang gawin ay ang manahimik.Kung hindi ay baka kung ano ang magawa nito sa kaniya at katakot-takot na sermon ang gagawin nito sa kaniya. Nang makarating sila doon ay halos ilang oras ang inubos ni Pierce sa sanctuary at halos alas dos na nang madaling araw sila nakabalik sa tirahan nito.Pagkaparada ng kotse sa parking lot ay agad na bumaba si Pierce mula doo
“Sir—” sabi nito sa kaniya ngunit napatitig siya sa mga mata nito kung saan ay sobrang namumula ang mga mata nito at ang kanyang mga pilikmata ay basa dahil sa luha ngunit ni isa sa mga luha nito ay hindi tumulo sa pisngi nito at nakakaawa nitong itsura ay pumukas sa kanyang pagnanais na makaganti rito. Isa lang ang nasa isip niya ng mga oras na iyon. Sa sumunod na segundo ay dali-dali niya itong binuhat palabas doon.Agad niyang binuhat ito at naglakad patungo sa pinto ng kanyang condo at dali-daling binuksan ang pinto. Nang maisara niya ang pinto ay agad na idiniin ni Pierce si Serene sa pintuan at hinalikan niya ito kaagad at hinawakan ang dibdib nito at ang kanyang dila ay ipinasok niya sa bibig nito.Samantala, halos hindi naman makagalaw si Serene mula sa kanyang kinatatayuan at halos hindi siya makahinga. Wala siyang magawa kundi hayaan lang ito sa ginagawa nito. Para siyang isang robot na naging sunud-sunuran sa lahat ng utos at ginagawa nito at halos matagal din ang bago ito
Ilang sandali pa ay natapos na si Pierce kaya dali-dali siyang tumayo. Isa pa ay nakita niya ang nakakaawang mukha nito. Hindi nagtagal ay bigla na lamang niyang naramdaman na hinawakan nito ang kanyang kamay niya kaya malamig niya itong sinulyapan. “Sinabi ko na magpahinga ka na at hindi ko sinabing hawakan mo ang kamay ko.” malamig na sabi niya rito.Agad naman na natigilan si Serene dahil wala pa naman itong sinasabi sa kaniya. Isa pa, hindi niya akalain na ang magaspang magsalita na lalaking ito ay medyo may pagkamabait din kahit na papano. “Pero…” sabi niya.Napabuntung-hininga ito. “Bakit ba kasi napakawalang pakialam mo para sa sarili mo?” madilim ang mga matang tanong nito sa kaniya.Nag-iwas syang tingin at pagkatapos ay sinubukang iwasan na lamang ito. “Isa pa, sa totoo lang umiinit na naman ang pakiramdam ko. Paano ako ngayon makakatulog ng mahimbing nito?” at pagkatapos ay hinaplos nito ang balikat niya.Napalunok na lamang si Serene at bahagyang bumilis ang tibok ng puso
“I-add kita sa messenger dahil mas convenient iyon.” malamig na sabi ni Pierce rito.Agad naman na natigilan sandali si Serene at pagkatapos ay ibinaba niya ang kanyang cellphone. “Ah…” sabi niya at biglang napaisip kung bakit siya nito gustong i-add sa kanyang epbi.Nang makita naman ni Pierce ang reaksyon nito ay bigla na lamang siyang napakunot noo. Hindi ba ay dapat lang naman na i-add siya nito pero ano ang nasa likod ng sinabi nito na “ah..” at para bang napipilitan lang ito. Agad niyang pinulot iyong upang i-add ang sarili niya gamit ang cellphone nito at pagkatapos ay inilapag din iyon sa mesa. Samantala, hindi naman na pinulot ni Serene ang kanyang cellphone hanggang sa matapos siyang kumain at dahil doon ay nagdlim ang mukha ni Pierce at pagkatapos ay halos padabog na tumayo mula sa mesa.Agad naman na natigilan si Serene dahil sa ginawa nito ng ilang segundo at pagkatapos ay mabilis na nakabawi. Halos ilang araw nang pabago-bago ang ugali nito. Ilang sandali pa ay bigla na
.Sa sobrang takot ni Serene sa ngiti nito ay pinilit niyang makawala sa pagkakahawak nito, ngunit sa halip na pakawalan ay hinawakan lang nito ang kanyang buhok at marahas na hinila. Halos mapadaing siya sa sakit ng mga oras na iyon dahil pakiramdam niya ay mapupunit na ang anit niya. “Saan ka pupunta sa tingin mo ha? Kay Pierce? Kahit na patayin kita, wala siyang pakialam.” sabi nito sa kaniya ngunit wala siyang lakas na sumagot rito dahil sobrang sakit ng ginagawa nitong paghila sa kanyang buhok ng mga oras na iyon.“Sasabihin mo ba o hindi huh?!” ulit ni Reid sa tanong niya kanina. Gustong-gusto na malaman n Reid kung sino talaga ang lalaking pinagbentahan ni Serene ng sarili niya at parang mababaliw na siya dahil doon ngunit nang hindi niya ito mahintay na magsalita ay agad niya itong hinatak patungo sa pader at itutulak niya sana.Biglang napatingala si Serene mula sa likod ni Reid ay nakita niya ang isang pamilyar na gwapong mukha na may nakakapangilabot na itsura. Namutla ang
Dahil sa nangyari ay labis na nataranta si Reid kaya dali-dali niyang tinawagan si Beatrice lalo na at halos hindi na niya alam kung ano ang gagawin niya. Takot na takot din siya ng mga oras na iyon. “Baby, iligtas mo ako please… iligtas mo ako…” nagmamakaawang sambit ni Reid nang sagutin nito ang kanyang tawag.Samantala, sa buong umaga ni Serene ay wala nang gaanong nangyari ngunit nang hapon na ay nag-aayos ng mga gamit nang bigla na lang may nagsabi sa kaniya na kasamahan niya na may naghahanap daw sa kaniya sa baba. Nagtataka naman na lumabas si Serene hanggang sa makababa siya. Paglabas niya ay nakita niya si Mike na nakatayo doon na napaka-elegante sa suot nito beige casual suit at brown na pantalon. Sa totoo lang ay nagulat siya nang makita niya ito kaya puno ng gulat ang kanyang mukha. “Mike? Bakit ka nandito?” puno ng pagtatakang tanong niya.Nang makita siya nito ay agad na itong humakbang palapit sa kaniya na may ngiti sa kanyang mga labi. “Katatapos lang ng trabaho ko at
Magkasama sila ni Alliyah na muling pumasok sa loob ng kumpanya. Pagbalik nila sa kanilang opisina ay bigla na lamang pinuri ni Alliyah si Mike sa harap ng mga kasamahan niya kung saan ay sobrang nainggit naman ang mga ito.“Serene, sana may kababata rin ako na gwapo katulad niya.” sabi ng isa nilang kasamahan.Ilang sandali pa ay sinulyapan naman siya ni Alliyah at pagkatapos ay nakangiting nagsalita. “Sa tingin ko ay gusto ka niya.” sabi nito.Bahagya namang nagulat si Serene at pagkatapos ay mabilis na nagpaliwanag. “Hindi, ano ka ba. Kababata ko lang siya at napakabuti lang niya sa akin.” sabi niya.“Okay, okay. Ikaw naman, napaka-defensive mo.” nanunuksong sabi nito sa kaniya.Hindi naman nakapagsalita si Serene. Ngunit nang mga oras na iyon ay buong hapon na siyang pinagkwekwentuhan ng mga ka-trabaho niya na may isa siyang childhood sweetheary na isang doktor at dahil doon ay napapangitan siya. Bagamat gusto niyang ipaliwanag sa mga ito ang totoo ay mahirap naman iyong ipaliwana
Dahil sa naging sagot ni Serene ay biglang napakuyom ng kanyang kamay si Pierce sa matinding galit. Hindi talaga dapat naging malambot ang puso niya kagabi dahil akala pa naman niya ay baka masaktan na naman ito ng sobra ngunit mukhang lumalaki naman ang ulo nito.Malamig niyang tinitigan ito habang nagtatagis ang kanyang mga bagang. “Serene, nakalimutan mo na ba kung paano ka nagmakaawa sa akin ha?” tanong niya rito at pagkatapos ay muli na naman itong hinila sa kanyang harapan at pagkatapos ay itinaas niya ang isang sulok ng kanyang mga labi. “Ano kaya sa palagay mo ang magiging reaksyon ng lalaking iyon kapag ipinakita ko sa kaniya ang kasunduang nilagdaan mo? Ano kayang iisipin niya pag nagkataon?” tanong niya rito.Pagkatapos nitong sabihin ang mga salitang iyon ay tinapik tapik ni Pierce ang kanyang pisngi at parang may bombang sumabog sa ulo niya ng mga oras na iyon. Biglang gumalaw ang kanyang mga mata at halos hindi makapaniwala sa naring niya. Nanlalaki ang mga mata niyang n
DAHAN-DAHANG IMINULAT NI Serene ang kanyang mga mata. Nang mga oras na iyon ay ramdam na ramdam pa rin niya ang pagkahilo niya. Iginala niya ang kanyang paningin sa paligid at puting kisame ang bumungad sa kaniya. Nang itaas niya ang kanyang kamay ay doon niya nalaman na naka-swero pala siya at doon nag-sink in sa kaniya ang lahat. Habang magkayakap sila ni Pierce ay bigla na lang umikot ang paningin niya. At sa mga oras na iyon ay nasa ospital siya pero nang igala niya ang kanyang paningin ay wala naman siyang kasama doon kundi tanging siya lang mag-isa.Nasaan si Pierce? Bakit wala ito sa tabi niya? Hindi niya tuloy maiwasang isipin ang lahat ng mga nangyari kanina, kung panaginip lang ba ang lahat ng iyon ngunit nang itaas naman niya ang kanyang kamay ay nakita niya doon ang singsing na isinuot sa kaniya ni Pierce kung saan ay nasiguro niya na hindi nga iyon panaginip kundi totoong nangyari iyon. Ang hindi lang niya maiwasang isipin ay kung nasaan ito. Dahan-dahan siyang umupo sa k
NAPANGITI SI PIERCE SA kanyang ama na may panunuya ang mga mata. “Noon pa man ay niloko mo na ang ina ko kaya wala kang karapatan na sabihin sa akin ang mga yan.” malamig na sabi niya rito at pagkasabi niya nito ay dali-dali siyang tumalikod upang umalis na doon.“Tumigil ka!” galit na sigaw ni Andrei sa kaniya ngunit nagbingi-bingihan si Pierce sa tawag ng kanyang ama ay hindi tumigil sa kanyang paglalakad.Sa gilid ay agad naman na nagdilim ang mukha ni Nicole dahil talaga ba na aalis ito ay iiwan siya doon na mag-isa para pagtawanan ng lahat? Hindi niya maiwasang maikuyom ang kanyang mga mata. Dahil sa labis naman na galit ni Andrei ay biglang nagsikip ang dibdib niya at nahirapan siyang huminga. Sa sumunod na segundo ay bigla siyang bumagsak sa sahig.Gulat na gulat ang mga tauhan ni Andrei at dali-daling nilapitan ito upang tulungan at kargahin upang dalhin sa ospital. Ang isang tauhan nito ay binalingan ni Nicole. “Sundan mo si Pierce at sabihin mo na bumalik siya.” utos niya ri
BIGLA NAMANG NAPUNO ng panunuya ang mga mata ni Pierce anng marinig niya ang usapan ng mga ito. “Status lang ang hiningi niya kaya pumayag ako. Pero ang totoo ay gusto mo rin talagang pakasalan ako hindi ba?” tanong ni Pierce kay Nicole.Nakita niyang natigilan si Nicole ngunit mabilis na nagsalita ang kanyang ama. “Saka na natin pag-usapan ang tungkol sa mga bagay na yan. Ang importante ay ang makapagbihis ka na muna.” sabi nito sa kaniya.“Hindi na kailangan pang ipagpaliban pa, pag-usapan na natin ngayon.” sabi niya rito. Ipinikit ni Pierce ang kanyang mga mata at naging malamig ang ekspresyon. “Kahit na maging mag-asawa kaming dalawa at magkaroon ng anak, sa tingin niyo ba ay mabubuhay ang bata at ipapanganak niya?” tanong niya sa mga ito.Nang marinig ni Nicole ang bagay na iyon ay namutla nag kanyang mukha. Ang mukha din ni Andrei ay naging madilim at naging marahas ang paghinga dahil samatinding galit. “Hindi niyo ba alam na kahit makabuo kami ay ipapalaglag at ipapalaglag niy
PINAPUNTA SIYA NG KANYANG ama sa isang hotel kung saan ay pagmamay-ari ng kanilang pamilya. Pagkapasok niya pa lang sa punction hall ay agad niyang nakita na napapalamutian ang buong paligid. Dahil dito ay agad na kumunot ang kanyang noo at napuno ng pagkalito. Sa sumunot na segundo ay nakita niya ang mga salitang Engagement na nakalagay sa malaking electronic screen sa gitna ng stage.Hindi nagtagal ay dahan-dahang umakyat si Nicole ng stage habang nakaupo sa electric wheelchair nito at pagkatapos ay tumingin sa kaniya ng puno ng pagmamahal na naging dahilan para magdilim ang kanyang mukha. Nilingon niya si Liam na nakatayo sa tabi niya ng mga oras na iyon. “Anong nangyayari?” naguguluhang tanong niya rito.Nakita niya naman ang pagpapawis ng noo nito at mukhang kinakabahang tumingin sa kaniya. Napalunok si Liam nang makita ang madilim na mukha ng kanyang amo. Hindi ba nito alam kung ano nangyayari at kung bakit sila naroon? Paano nangyari na hindi nito alam kung isa ito sa mga pang
ILANG MINUTO DIN sa labas si Serene bago siya bumalik sa silid ni Pierce. Pagkapasok niya ay naabutan niya itong bihis na. Puno ng pagtataka at pag-aalala ay agad niya itong nilapitan. “Anong ibig sabihin nito? Saan ka pupunta? Hindi ka pa magaling?” tuloy-tuloy na tanong niya rito.Bigla niya tuloy naalala ang tawag kanina at dahil doon ay hindi niya namalayang nakaramdam ng pagkabalisa sa kanyang puso. “Saan ka pupunta?” tanong niya ulit dito nang hindi ito sumagot sa unang tanong niya kanina.“Well, pinapatawag ako ni DAd.” sagot nito sa kaniya na bigla niyang ikinatigas bigla. Naisip niya bigla ang petsa kung kailan nila dapat kuhanin ang sertipiko at may ilang araw na lang ang nalalabi. Pilit niyang pinakalma ang kanyang sarili at pagkatapos ay biglang nagtanong.“Gusto mo bang makipaghiwalay?” tanong niya rito at hindi ito sumagot sa kaniya. Malalim lang itong nakatingin sa kanyang mga mata at ang pananahimik nito ay malinaw ng sagot sa kaniya. Napakuyom ang kanyang mga palad. B
NANG NASA IBANG BANSA pa sila ay naunang nagising si Pierce kaysa kay Serene kung saan ay nanatili itong tulog marahil sa matinding panghihina. Dahil nga sa wala namang nakitang problema sa pagsusuri kay Serene ay agad niyang ipinaayos ang lahat at sumakay sila sa isang helicopter upang makauwi sa bansa para doon na rin tuluyang magpagaling.Pagdating nila doon ay muli niyang ipinasuri si Serene kung saan ay naging pareho lang din naman ang lumabas na resulta at nanatili pa rin itong tulog sa sumunod na araw na para bang nag-iipon ng lakas nito. Maharil ay talagang matindi ang kanyang pinagdaanan kung kayat mas lalo pang tumindi ang galit na naramdaman niya sa lalaking iyon.Ilang sandali pa ay yumakap si Serene kay Pierce nang marinig niya ang sinabi nito kung paano sila nakauwi ngunit pagkasandal niya sa dibdib nito ay may naalala siya kung kaya ay bigla na namang bumilis ang tibok ng puso niya at tumingin dito. “Si Mike? Nasaan siya? Patay na ba siya?” tanong niya rito.Umiling si
NAKATITIG PA RIN ANG nurse sa kaniya na puno ng pakikisimpatya ang mga mata. “Makakapagpahinga na siya…” sabi ng nurse sa kaniya.“Hindi, hindi iyon. Ilang taon na siya?” tanong niya rito.“Mag-iisang daan.” sagot naman nito at medyo natakot ang nurse dahil baka nagkamali siya ng pagsabi kung ilang taon na ito kaya muli niyang dinampot ang record niya at chineck ito. “Tama nga ako.” sabi nitong muli pagkaraan ng ilang sandali.Biglang bumilis ang tibok ng puso niya ng mga oras na iyon. Ibig sabihin ay hindi pa patay si Pierce at nagkamali lang siya. Sa mga oras na iyon ay isang malamig na boses ng isang lalaki ang nagmula sa likuran niya. “Serene.” tawag nito sa kaniya at ang boses nito ay pamilyar na pamilyar sa kaniya.Dahil dito ay dahan-dahang lumingon si Serene at doon nga niya nakita ang isang lalaki na nakasuot ng isang hospital gown sa likod niya at nakatayo sa may pintuan habang nakatingin sa kaniya na may madilim na mga mata. “Anong ginagawa mo diyan? At bakit umiiyak ka?”
SA ISANG IGLAP AY napuno siya ng pangamba nang makita niya itong nakatayo doon. Anong ginagawa pa nito doon? Nababaliw na ba ito? Anong magagawa nito mag-isa laban sa napakaraming tauhan ni Mike? Wala!Ilang sandali pa ay biglang napuno ng ilaw ang dibdib nito na kulay pula galing sa mga baril ng mga tauhan ni Mike dahilan para labis siyang kabahan. Ang mukha ni Pierce ay walang katakot takot habang nakatingin sa kaniya.Samantala, tuwang-tuwa naman si Mike habang nakatingin kay Pierce at hindi na nag-isip pa at pagkatapos ay mabilis na itinaas ang kanyang kamay upang mag-utos na paputukan ito ng baril ngunit bago pa man niya maibuka ang kanyang bibig ay bigla na lang may dumagundong mula sa itaas kaya napatingala siya ng wala sa oras at doon niya nga nakita ang ilang helicopter mula sa itaas at sa sumunod na segundo ay nagpaulan ang mga ito ng bala.Dahil sa pagkabigla ay halos mamanhid ang mga tenga ni Serene at puno ng pagkalito ang kanyang isip. Sa gitna ng pag-ulan ng mga bala ay
NAPUNO NG PAWIS ang noo ng driver. “What should we do now sir?” kabadong tanong nito."He doesn't dare to blow up the bridge. If it blows up, he won't be able to stay in any country, especially here." sagot ni Pierce sa driver ng sasakyan.Binalingan ni Pierce si Serene. “Huwag kang magpaloko sa panggigipit niya. Magtiwala ka sa akin.” sabi niya at hinalikan ang noo nito.Hindi naman maiwasang mapatitig ni Serene sa mukha ni Pierce kung saan ay pinipigilan niyang pumatak ang kanyang mga luha ngunit ang kanyang boses ay biglang gumaralgal. “Naniniwala ako sayo Pierce… naniniwala ako…” sabi niya ngunit sa kabila nun ay iba ang iniisip niya. Hindi na niya kayang masaktan pa ito ng dahil lang sa kaniya. Napakarami na nitong ginawa.Ilang sandali pa ay nagdilim ang mga mata nito. “Hindi kita papayagang sumama sa kaniya!” mariing sabi nito at ang kanyang mga mata ay halos mag-apoy. Hindi niya tuloy maiwasang hindi makaramdam ng kirot sa kanyang puso.Sa sumunod na segundo ay agad niyang sin