Magkasama sila ni Alliyah na muling pumasok sa loob ng kumpanya. Pagbalik nila sa kanilang opisina ay bigla na lamang pinuri ni Alliyah si Mike sa harap ng mga kasamahan niya kung saan ay sobrang nainggit naman ang mga ito.“Serene, sana may kababata rin ako na gwapo katulad niya.” sabi ng isa nilang kasamahan.Ilang sandali pa ay sinulyapan naman siya ni Alliyah at pagkatapos ay nakangiting nagsalita. “Sa tingin ko ay gusto ka niya.” sabi nito.Bahagya namang nagulat si Serene at pagkatapos ay mabilis na nagpaliwanag. “Hindi, ano ka ba. Kababata ko lang siya at napakabuti lang niya sa akin.” sabi niya.“Okay, okay. Ikaw naman, napaka-defensive mo.” nanunuksong sabi nito sa kaniya.Hindi naman nakapagsalita si Serene. Ngunit nang mga oras na iyon ay buong hapon na siyang pinagkwekwentuhan ng mga ka-trabaho niya na may isa siyang childhood sweetheary na isang doktor at dahil doon ay napapangitan siya. Bagamat gusto niyang ipaliwanag sa mga ito ang totoo ay mahirap naman iyong ipaliwana
Dahil sa naging sagot ni Serene ay biglang napakuyom ng kanyang kamay si Pierce sa matinding galit. Hindi talaga dapat naging malambot ang puso niya kagabi dahil akala pa naman niya ay baka masaktan na naman ito ng sobra ngunit mukhang lumalaki naman ang ulo nito.Malamig niyang tinitigan ito habang nagtatagis ang kanyang mga bagang. “Serene, nakalimutan mo na ba kung paano ka nagmakaawa sa akin ha?” tanong niya rito at pagkatapos ay muli na naman itong hinila sa kanyang harapan at pagkatapos ay itinaas niya ang isang sulok ng kanyang mga labi. “Ano kaya sa palagay mo ang magiging reaksyon ng lalaking iyon kapag ipinakita ko sa kaniya ang kasunduang nilagdaan mo? Ano kayang iisipin niya pag nagkataon?” tanong niya rito.Pagkatapos nitong sabihin ang mga salitang iyon ay tinapik tapik ni Pierce ang kanyang pisngi at parang may bombang sumabog sa ulo niya ng mga oras na iyon. Biglang gumalaw ang kanyang mga mata at halos hindi makapaniwala sa naring niya. Nanlalaki ang mga mata niyang n
“Hindi na mapag-uusapan pa ang tungkol sa bagay na ito Beatrice at kung ipipilit mo yang gusto mo ay baka palayasin na lang kita sa mansyon.” walang emosyon na sabi nito sa kaniya.Natigilan naman si Beatrice dahil sa sinabi nito. Ano? Palalayasin siya nito kapag ipinilit niya iyon? Dahil rito ay agad na nalukot ang mukha ni Beatrice ng wala sa oras. Napakuyom ang kamay niya. “Bakit Pierce, huwag mong sabihin na nahuhumaling ka na sa babaeng iyon? Kung hindi mo siya matiis at matanggal sa landas mo ay huwag kang mag-alala dahil ako ang bahala sa kaniya.” malamig na sabi niya at pagkatapos ay tumalikod mula rito at humakbang upang lumabas.“Tumigil ka!” puno ng diin na sabi ni Pierce sa kaniya at mapapansin na galit ito base sa tono ng boses nito. Nagalit din si Beatrice ng mga oras an iyon ngunit wala siyang magawa at napatigil pa rin sa kanyang paglalakad. “Isang beses ko lang itong sasabihin Beatrice kaya makinig ka. Bilang isang miyembro ng pamilya Smith, dapat mong malaman na ang
Umuwi si Serene sa suit ni Pierce at pagdating niya ay naligo siya at habang naliligo siya ay bigla niyang napasnin na may regla na pala siya. Kaya pala hindi komportable ang pakiramdam niya buong araw. Hindi na siya kumain pa at nahiga na lamang ng maaga upang matulog.Sa kalagitnaan ng gabi ay nagising si Serene nang umangat ang kanyang kumot. Bago pa man siyang makapagsalita ay bigla na lamang siyang hinalikan ni Pierce, alam niyang ito iyon dahil wala naman ibang tao na papasok doon kundi ito lamang. Bigla siyang napahawak sa dibdib nito upang itulak dahil sobrang sakit ng katawan niya at sobrang sakit din ng puson niya.Gayunpaman, ang mga kamay nito ay bigla na lamang ipinalibot sa beywang nito at halos hindi siya makagalaw. Hindi nagtagal ay gumalaw na ang mga labi nito at mas idiniin pa ang halik kung saan ay halos hindi na siya makahinga pa. Halos namutla na ang kanyang mukha at pakiramdam niya ay mauubusan na siya ng hininga.Nang hawakan nito ang ibaba ng puson niya ay mabi
Walang sabi-sabi ay muli niyang hinawakan ang kumot at bumalik sa kanyang pagkakahiga at pagkatapos ay humarap sa lalaking nakatayo sa harap niya.Natigilan naman si Pierce nang makita niya ang itsura nito at pagkatapos ay napangisi sa kaniya. “Ano, lalaban ka pa ba sa akin?” tanong nito sa kaniya.“Hindi na, hindi na ako pupunta. Wala naman akong laban sayo hindi ba?” sabi ni Serene sa mapang-akit na tinig at pagkatapos ay tuluyan nang tumalikod rito.Bigla namang natigilan si Pierce at pagkatapos ay humakbang palapit rito. Puno ng galit ang kanyang mga mata. “Ngayon ay ikaw pa ang may ganang magalit sa akin? Hindi ba at sobra naman na ang ugali mo dahil mukhang nakakalimutan mo nang…” bago pa man siya matapos sa kanyang sinasabi ay bigla na lamang itong nagsalita.“Oo, alam ko at hindi ko nakakalimutan na binayaran mo ako at wala akong karapatan na kahit na ano kaya wala akong dapat sabihin at maging masunurin lang sayo. Huwag kang mag-alala, hindi na kita susuwayin pa sa hinaharap
Nang magising si Serene ay hindi pa tumutunog ang kanyang alarm clock. Dahil doon ay akala niya ay maaga ngunit nang matingala siya sa oras na nakasabit sa silis ay bigla na lamang nanigas ang buong katawan niya. Alas nwebe na ng umaga! Hindi niya lubos akalain na nakatulog siya hanggang alas nwebe nang hindi man lang nagigising. Isa pa ay bakit hindi tumunog ang kanyang cellphone? Bumangon siya mula sa kama at hinanap ang kanyang cellphone ngunit hindi niya ito nakita. Nang hindi niya iyon nakita ay isinantabi na lamang niya ang paghahanap nun at pagkatapos ay agad na nagtungo sa banyo upang maligo. Agad din siyang nagbihis at nagmamadaling binuksan ang pinto pagkatapos. Pagbaba niya sa sala ay nakita niya si Pierce na nanduon at hindi ito pumasok.Nakaupo ito sa sofa at may laptop ito sa harap nito at mukha nanunuod ito ng financial news. Agad na naglakad si Serene palapit rito at sa isang sulyap ay nakita niya ang knaiyang cellphone sa tabi ng laptop nito. Agad siyang naglakad at
Sa mga sumunod na araw ay tila ba may kung napaka-importanteng inasikaso si Pierce dahil hindi ito nagpakita sa kumpanya at hindi rin ito umuwi ng ilang araw. Dahil doon kahit papano ay nakaramdam si Serene ng kaginhawaan kapag wala ito sa kumpanya. Isang hapon ay biglang lumapit sa kaniya si Alliyah kung saan ay hawak nito ang cellphone nito at ipinakita sa kaniya. “Serene, tingnan mo ito. Ang gwapo talaga ni Mr. Smith hindi ba?” sabi nito sa kaniya. Binasa niya naman ang nakasulat sa taas at ayon doon ay dumalo ito sa isang ceremony sa ngalan ng ama nito.Sa picture ay nakasuot ng kulay itim na suit na may puting kwelyo at puting mga gilid. Hindi pa siya nakakasagot sa sinabi nito ay muli na naman itong nagsalita. “Sa totoo lang ay siya pa lang ang nakita kong ganito ka-gwapo sa buong buhay ko. Grabe, para siyang manika sa sobrang pogi niya.” dagdag nitong sabi sa kaniya.Agad naman siyang tumango rito dahil totoo naman ang sinabi nito na wala ka talagang makikitang mali sa mukha ni
Nakasuot si Sharmaine ng isang mamahaling dress kung saan ay kitang-kita nag hubog ng kanyang katawan doon. May dala rin siyang mamahaling bag sa kanyang kamay at nakatingin siya sa babae nang nanlilisik ang mga mata.Dahil naman sa sinabi nito ay biglang tumaas ang kilay ni Serene. “Teka lang Miss, hindi ba at ikaw ang bumangga sa akin?” tanong ni Serene rito. “Talaga ba, ako pa talaga?” Samantala, pakiramdam naman ni Sharmaine ay nakarinig siya ng isang malaking joke nang marinig niya ang sinabi nito sa kaniya. Tiningnan niya ito na halos hindi siya makapaniwala. “Ang kapal din naman ng mukha mo no? Alam mo kung magkano ang damit, bag at sapatos ko ha? Baka ni hindi mo kayang bumili ng kahit na isa lang sa mga ito. Tingnan mo nga, binuhusan mo ang sapatos ko.” inis na sabi niya rito.Napakunot naman ang noo ni Serene dahil sa sinabi nito. Ayaw makipagtalo ni Serene rito kaya tiningnan niya ito sa mga mata. “Alam mo Miss, maraming cctv dito sa kumpanya kaya kung ayaw mong aminin na
DAHAN-DAHANG IMINULAT NI Serene ang kanyang mga mata. Nang mga oras na iyon ay ramdam na ramdam pa rin niya ang pagkahilo niya. Iginala niya ang kanyang paningin sa paligid at puting kisame ang bumungad sa kaniya. Nang itaas niya ang kanyang kamay ay doon niya nalaman na naka-swero pala siya at doon nag-sink in sa kaniya ang lahat. Habang magkayakap sila ni Pierce ay bigla na lang umikot ang paningin niya. At sa mga oras na iyon ay nasa ospital siya pero nang igala niya ang kanyang paningin ay wala naman siyang kasama doon kundi tanging siya lang mag-isa.Nasaan si Pierce? Bakit wala ito sa tabi niya? Hindi niya tuloy maiwasang isipin ang lahat ng mga nangyari kanina, kung panaginip lang ba ang lahat ng iyon ngunit nang itaas naman niya ang kanyang kamay ay nakita niya doon ang singsing na isinuot sa kaniya ni Pierce kung saan ay nasiguro niya na hindi nga iyon panaginip kundi totoong nangyari iyon. Ang hindi lang niya maiwasang isipin ay kung nasaan ito. Dahan-dahan siyang umupo sa k
NAPANGITI SI PIERCE SA kanyang ama na may panunuya ang mga mata. “Noon pa man ay niloko mo na ang ina ko kaya wala kang karapatan na sabihin sa akin ang mga yan.” malamig na sabi niya rito at pagkasabi niya nito ay dali-dali siyang tumalikod upang umalis na doon.“Tumigil ka!” galit na sigaw ni Andrei sa kaniya ngunit nagbingi-bingihan si Pierce sa tawag ng kanyang ama ay hindi tumigil sa kanyang paglalakad.Sa gilid ay agad naman na nagdilim ang mukha ni Nicole dahil talaga ba na aalis ito ay iiwan siya doon na mag-isa para pagtawanan ng lahat? Hindi niya maiwasang maikuyom ang kanyang mga mata. Dahil sa labis naman na galit ni Andrei ay biglang nagsikip ang dibdib niya at nahirapan siyang huminga. Sa sumunod na segundo ay bigla siyang bumagsak sa sahig.Gulat na gulat ang mga tauhan ni Andrei at dali-daling nilapitan ito upang tulungan at kargahin upang dalhin sa ospital. Ang isang tauhan nito ay binalingan ni Nicole. “Sundan mo si Pierce at sabihin mo na bumalik siya.” utos niya ri
BIGLA NAMANG NAPUNO ng panunuya ang mga mata ni Pierce anng marinig niya ang usapan ng mga ito. “Status lang ang hiningi niya kaya pumayag ako. Pero ang totoo ay gusto mo rin talagang pakasalan ako hindi ba?” tanong ni Pierce kay Nicole.Nakita niyang natigilan si Nicole ngunit mabilis na nagsalita ang kanyang ama. “Saka na natin pag-usapan ang tungkol sa mga bagay na yan. Ang importante ay ang makapagbihis ka na muna.” sabi nito sa kaniya.“Hindi na kailangan pang ipagpaliban pa, pag-usapan na natin ngayon.” sabi niya rito. Ipinikit ni Pierce ang kanyang mga mata at naging malamig ang ekspresyon. “Kahit na maging mag-asawa kaming dalawa at magkaroon ng anak, sa tingin niyo ba ay mabubuhay ang bata at ipapanganak niya?” tanong niya sa mga ito.Nang marinig ni Nicole ang bagay na iyon ay namutla nag kanyang mukha. Ang mukha din ni Andrei ay naging madilim at naging marahas ang paghinga dahil samatinding galit. “Hindi niyo ba alam na kahit makabuo kami ay ipapalaglag at ipapalaglag niy
PINAPUNTA SIYA NG KANYANG ama sa isang hotel kung saan ay pagmamay-ari ng kanilang pamilya. Pagkapasok niya pa lang sa punction hall ay agad niyang nakita na napapalamutian ang buong paligid. Dahil dito ay agad na kumunot ang kanyang noo at napuno ng pagkalito. Sa sumunot na segundo ay nakita niya ang mga salitang Engagement na nakalagay sa malaking electronic screen sa gitna ng stage.Hindi nagtagal ay dahan-dahang umakyat si Nicole ng stage habang nakaupo sa electric wheelchair nito at pagkatapos ay tumingin sa kaniya ng puno ng pagmamahal na naging dahilan para magdilim ang kanyang mukha. Nilingon niya si Liam na nakatayo sa tabi niya ng mga oras na iyon. “Anong nangyayari?” naguguluhang tanong niya rito.Nakita niya naman ang pagpapawis ng noo nito at mukhang kinakabahang tumingin sa kaniya. Napalunok si Liam nang makita ang madilim na mukha ng kanyang amo. Hindi ba nito alam kung ano nangyayari at kung bakit sila naroon? Paano nangyari na hindi nito alam kung isa ito sa mga pang
ILANG MINUTO DIN sa labas si Serene bago siya bumalik sa silid ni Pierce. Pagkapasok niya ay naabutan niya itong bihis na. Puno ng pagtataka at pag-aalala ay agad niya itong nilapitan. “Anong ibig sabihin nito? Saan ka pupunta? Hindi ka pa magaling?” tuloy-tuloy na tanong niya rito.Bigla niya tuloy naalala ang tawag kanina at dahil doon ay hindi niya namalayang nakaramdam ng pagkabalisa sa kanyang puso. “Saan ka pupunta?” tanong niya ulit dito nang hindi ito sumagot sa unang tanong niya kanina.“Well, pinapatawag ako ni DAd.” sagot nito sa kaniya na bigla niyang ikinatigas bigla. Naisip niya bigla ang petsa kung kailan nila dapat kuhanin ang sertipiko at may ilang araw na lang ang nalalabi. Pilit niyang pinakalma ang kanyang sarili at pagkatapos ay biglang nagtanong.“Gusto mo bang makipaghiwalay?” tanong niya rito at hindi ito sumagot sa kaniya. Malalim lang itong nakatingin sa kanyang mga mata at ang pananahimik nito ay malinaw ng sagot sa kaniya. Napakuyom ang kanyang mga palad. B
NANG NASA IBANG BANSA pa sila ay naunang nagising si Pierce kaysa kay Serene kung saan ay nanatili itong tulog marahil sa matinding panghihina. Dahil nga sa wala namang nakitang problema sa pagsusuri kay Serene ay agad niyang ipinaayos ang lahat at sumakay sila sa isang helicopter upang makauwi sa bansa para doon na rin tuluyang magpagaling.Pagdating nila doon ay muli niyang ipinasuri si Serene kung saan ay naging pareho lang din naman ang lumabas na resulta at nanatili pa rin itong tulog sa sumunod na araw na para bang nag-iipon ng lakas nito. Maharil ay talagang matindi ang kanyang pinagdaanan kung kayat mas lalo pang tumindi ang galit na naramdaman niya sa lalaking iyon.Ilang sandali pa ay yumakap si Serene kay Pierce nang marinig niya ang sinabi nito kung paano sila nakauwi ngunit pagkasandal niya sa dibdib nito ay may naalala siya kung kaya ay bigla na namang bumilis ang tibok ng puso niya at tumingin dito. “Si Mike? Nasaan siya? Patay na ba siya?” tanong niya rito.Umiling si
NAKATITIG PA RIN ANG nurse sa kaniya na puno ng pakikisimpatya ang mga mata. “Makakapagpahinga na siya…” sabi ng nurse sa kaniya.“Hindi, hindi iyon. Ilang taon na siya?” tanong niya rito.“Mag-iisang daan.” sagot naman nito at medyo natakot ang nurse dahil baka nagkamali siya ng pagsabi kung ilang taon na ito kaya muli niyang dinampot ang record niya at chineck ito. “Tama nga ako.” sabi nitong muli pagkaraan ng ilang sandali.Biglang bumilis ang tibok ng puso niya ng mga oras na iyon. Ibig sabihin ay hindi pa patay si Pierce at nagkamali lang siya. Sa mga oras na iyon ay isang malamig na boses ng isang lalaki ang nagmula sa likuran niya. “Serene.” tawag nito sa kaniya at ang boses nito ay pamilyar na pamilyar sa kaniya.Dahil dito ay dahan-dahang lumingon si Serene at doon nga niya nakita ang isang lalaki na nakasuot ng isang hospital gown sa likod niya at nakatayo sa may pintuan habang nakatingin sa kaniya na may madilim na mga mata. “Anong ginagawa mo diyan? At bakit umiiyak ka?”
SA ISANG IGLAP AY napuno siya ng pangamba nang makita niya itong nakatayo doon. Anong ginagawa pa nito doon? Nababaliw na ba ito? Anong magagawa nito mag-isa laban sa napakaraming tauhan ni Mike? Wala!Ilang sandali pa ay biglang napuno ng ilaw ang dibdib nito na kulay pula galing sa mga baril ng mga tauhan ni Mike dahilan para labis siyang kabahan. Ang mukha ni Pierce ay walang katakot takot habang nakatingin sa kaniya.Samantala, tuwang-tuwa naman si Mike habang nakatingin kay Pierce at hindi na nag-isip pa at pagkatapos ay mabilis na itinaas ang kanyang kamay upang mag-utos na paputukan ito ng baril ngunit bago pa man niya maibuka ang kanyang bibig ay bigla na lang may dumagundong mula sa itaas kaya napatingala siya ng wala sa oras at doon niya nga nakita ang ilang helicopter mula sa itaas at sa sumunod na segundo ay nagpaulan ang mga ito ng bala.Dahil sa pagkabigla ay halos mamanhid ang mga tenga ni Serene at puno ng pagkalito ang kanyang isip. Sa gitna ng pag-ulan ng mga bala ay
NAPUNO NG PAWIS ang noo ng driver. “What should we do now sir?” kabadong tanong nito."He doesn't dare to blow up the bridge. If it blows up, he won't be able to stay in any country, especially here." sagot ni Pierce sa driver ng sasakyan.Binalingan ni Pierce si Serene. “Huwag kang magpaloko sa panggigipit niya. Magtiwala ka sa akin.” sabi niya at hinalikan ang noo nito.Hindi naman maiwasang mapatitig ni Serene sa mukha ni Pierce kung saan ay pinipigilan niyang pumatak ang kanyang mga luha ngunit ang kanyang boses ay biglang gumaralgal. “Naniniwala ako sayo Pierce… naniniwala ako…” sabi niya ngunit sa kabila nun ay iba ang iniisip niya. Hindi na niya kayang masaktan pa ito ng dahil lang sa kaniya. Napakarami na nitong ginawa.Ilang sandali pa ay nagdilim ang mga mata nito. “Hindi kita papayagang sumama sa kaniya!” mariing sabi nito at ang kanyang mga mata ay halos mag-apoy. Hindi niya tuloy maiwasang hindi makaramdam ng kirot sa kanyang puso.Sa sumunod na segundo ay agad niyang sin