Ilang sandali pa ay napabuntung-hininga si Pierce at pagkatapos ay itinuro sa kaniya ang Tv na nasa harap ng kama. “Manood ka na nga lang muna ng mga pelikula.” sabi nito at pagkatapos lang nitong sabihin iyon ay bigla na lamang may kumatok sa pinto.Agad na naglakad si Serene patungo sa pinto at binuksan iyon. Pagbukas niya ay nakita niya doon aling Nena ang kasambahay ng pamilya. Nakita niyang may hawak itong tray na may lamang mangkok. “Ah ma’am ito na po ang ipinaluto ni madam na soup at ang sabi niya ay paborito daw po ito ni sir. Hindi na po ako papasok, kayo na lang po ang magpakain nito kay sir at bababa din po kaagad. Babalik na lang po ako ulit para kunin ang mangkok.” sabi nito sa kaniya.Agad naman na tumango si Serene at pagkatapos ay kinuha na niya ang tray mula sa kamay nito. “Salamat po.” nakangiting sabi niya rito. Tumango lang din naman ito sa kanya at pagkatapos ay tumalikod na. Dali-dali naman siyang pumasok na sa silid at ibinaba ang dala niya sa ibabaw ng mesa at
Pagkatapos niyang maligo ay biglang nahiya si Serene dahil wala siyang suot sa ilalim ng kanyang roba. Ang suot niya kanina ay nilabhan niya lang pagkatapos niyang maligo at isinampay sa banyo. Basa pa naman ito kaya hindi niya pa iyong maisuot. Napakagat labi na lamang siya bigla at nakaramdam ng pagkalito.Napalunok siya. Kailangan niya bang lumabas ng ganuon? Na naka-bathrobe lang siya? Pagkaraan ng ilang sandali ay napabuntung-hininga na lamang siya at binuksan ang pinto ng banyo at lumabas.Nakasandal naman si Pierce sa kama habang nagbabasa ito at ni hindi man lang nag-angat ng tingin ito nang marinig nitong lumabas na siya mula sa banyo. Tahimik siyang naglakad patungo sa sofa at kumuha ng dalawang tuyong twala upang maging kumot nia at dire-diretsong nahiga na siya rito. “Patayin mo ang ilaw.” biglang sabi nito at nang marinig niya ito ay nanlamig ang buo niyang katawan bigla sa loob ng ilang segundo.Sa mga oras na iyon a bigla na lamang silang nakarinig ng pag-ubo mula sa la
Tumingin naman si Pierce sa kanyang maliit na bibig na bahagyang nakabukas at pagkatapos ay bigla siyang napalunok. Ang kanyang adams apple ay nagtaas baba. “Hindi mo ba talaga alam?” tanong niya rito.Mabilis naman na umiling si Serene dahil sa naging tanong nito. Wala talaga siyang alam.“Alam mo na ang soup na pinilit mong ipinainom sa akin ay may gamot? At iyon ay pangpagana sa kama…” mahinang bulong nito sa kaniya.Nang marinig ito ni Serene ay agad na namula ang kanyang mukha. Hindi niya alam na may halong gamot pala iyon at kung alam niya lang ay hindi niya hahayaang inumin nito iyon. Hindi niya tuloy maiwasang isipin ang sinabi nito kanina na kung magkaroon man siya ng problema dahil sa pag-inom nito doon ay dapat niyang panagutan iyon lalo pa at siya ang pumilit na uminom nito. Hindi niya alam kung ano ang mararamdaman niya ng mga oras na iyon dahil pakiramdam niya ay kasalanan niya. “Pwede bang bumangon na muna ako?” mahinang tanong niya rito.Dahil kakaiba ang pagkakahiga n
Nang magising si Serene ay sumisikat na ang araw sa may labas ng bintana. Inilibot niya ang kanyang tingin sa hindi pamilyar na lugar at ilang segundo pa ang dumaan bago niya naalala na nasa mansyon nga pala siya ng mga Smith. Ilang sandali pa ay nilingon niya ang kanyang tabi at medyo may naiwang bakas pa doon na nagpapahiwatig na may nahiga doon. Ibig lang sabihin ay sa iisang kama lang sila natulog na dalawa. Dahil rito ay agad na nag-init ang pisngi ni Serene lalo na nang maisip niya na hindi lang pala siya mag-isa ang natulog sa kama. Dali-dali siyang bumaba ng kama at nagtungo sa banyo upang maghanap ng pwede niyang maisuot. Mabuti na lamang at may damit na sa mga cabinet ng mga oras na iyon kaya dali-dali siyang nagbihis at naghilamos na rin. Nagsuklay din siya dahil bahagyang gulo-gulo ang kanyang buhok bago niya napagpasyahang lumabas na ng silid.Paglabas niya sa silid ay bababa na sana siya ngunit narinig niya ang galit na tinig ng matanda mula sa sala sa second floor kung s
Hindi mapigilan ni Pierce na mapapikit ang kanyang mga mata. Ano ang ibig nitong sabihin sa sinabi nito? Mabilis siyang napanguso. “You do know how to settle accounts, pero alam mo ba kung paano ako nagsumikap para lang matulungan ka ng gabing iyon? At kagabi, iyon na iyon? Ni hindi mo man lang ako binigyan ng full meal. How about you pay me back?” tanong niya rito.Nang marinig iyon ni Serene ay agad na namula ang kanyang mukha. Hindi niya inaasahan na ganun na lang kadali para rito na sabihin ang mga salitang iyon. nag -isip siya ng pwede niyang sabihin rito at nakapag-isip din naman siya kaagad. “Kung kailangan mo talaga, pwede ka namang magka-girlfriend at huwag mo ng isipin si lola, hindi ko sasabihin sa kaniya.” sabi niya rito.Natigilan naman ng ilang segundo si Pierce bago unti-unting nagdilim ang kanyang gwapong mukha nito. Napakalakas ng loob nito at halos ipagtulakan isya nito sa ibang babae at pakiramdam niya ng mga oras na iyon ay nakakababa iyon. Nagtagis ang kanyang mg
Sa sumunod na pag-ikot ng bote ay nagulat siya nang tumigil ang bote sa tapat niya. Ilang sandali pa ay nakita niya ang pagngiti sa kaniya ni ALliyah. “Serene, truth or dare?” tanong nito sa kaniya.Agad na napalunok si Serene dahil sa tanong nito sa kaniya. Alam niya sa sarili niya na hindi niya makakayang sagutin ang mga tanong ng mga ito kaya wala siyang ibang pagpipilian kundi ang piliin ang dare. Pinagdikit niya ang kanyang mga labi bago siya sumagot. “Dare.” sagot niya rito.Ilang sandali pa ay lumingon si Alliyah sa kabilang mesa at pagkatapos ay nakangiting nagsalita. “Pumunta ka sa kabilang mesa at kuhanin ang isa sa mga number ng mga naroon.” sabi nito sa kaniya. Napalunok si Serene. Hindi niya kilala ang mga nasa kabilang mesa dahil hindi pa siya doon lumilingon.Samantala, sa kabilang side kung nasaan sila ay nakaupo doon sina Pierce at Connor. Nakita niya na patingin-tingin sa kanila si Serene at kaya si Connor ay napalingon na rin rito. Ilang sandali pa ay napangisi si C
Magkasalubong naman ang mga kilay ni Pierce nang mga oras na iyon at pilit na pinipigilan ang kanyang emosyon. Mas gugustuhin pa talaga ng babaeng iyon na hingin ang number ng isang tao na hindi niya naman lubos na kilala kaysa kaniya. Napakagaling talaga nito!Gayunpaman ay nakita niya na napahimas si Connor sa baba nito na para bang nag-aalala. “Hmm, pero ang ganda niya ah lalo na ang mga mata nito. Napaka-mapang-akit.” sabi nito bigla. Dahil sa sinabi nito ay napahigpit naman ang hawak niya sa baso kung saan ay bigla na lang iyong nabasag habang hawak niya at bumagsak sa sahig.Gulat na gulat naman bigla si Connor at napatingin rito. “Pierce?” tanong niya upang alamin kung ano ang naging problema.Walang ekspresyon ang mukha nitong sumagot. “Burahin mo ang number niya.” sabi nito sa kaniya.Agad na nagsalubong naman ang kilay ni Connor nang marinig niya ang sinabi nito sa kaniya. “What? Bakit? Bakit ko naman buburahin?” naguguluhang tanong niya rito.“Dahil hindi ko pinapayagan na
Samantala, pagkatapos nilang maglaro ay pumunta sila sa pool area na nasa pangalawang palapag lang din naman at nang makita niya ang kanyang mga kasamahan na nagsasaya at nag-eenjoy sa pagkuha ng mga larawan ay nanatili lamang siya doong nakaupo.“Akala ko pa naman ay napaka-inosente niya, yun pala ay napakamapaglaro niya.” sabi ni Connor kay Pierce na hanggang sa mga oras na iyon ay hindi pa rin natatapos sa pagdradrama nito.“Uminom ka na nga lang. Ang dami mo pang sinasabi diyan.” malamig naman na sabi ni Pierce rito. Sa kaiingay nito ay maging siya ay hindi maiwasang mainis.Agad naman na tumahimik si Connor pagkatapos dahil sa takot na baka mas lalo pang magalit si Pierce. Itinaas niya ang kanyang kamay upang magtawag ng waiter upang magdala muli ng isang panibagong baso. Nang dumating ito doon ay ipinagsalin sila ng alak nito.Agad niya naman iyong ibinigay kay Pierce. Agad naman nitong kinuha iyon at ininom na walang ekspresyon ang mukha. Pagkatapos lamang nitong humigop ng ala
DAHAN-DAHANG IMINULAT NI Serene ang kanyang mga mata. Nang mga oras na iyon ay ramdam na ramdam pa rin niya ang pagkahilo niya. Iginala niya ang kanyang paningin sa paligid at puting kisame ang bumungad sa kaniya. Nang itaas niya ang kanyang kamay ay doon niya nalaman na naka-swero pala siya at doon nag-sink in sa kaniya ang lahat. Habang magkayakap sila ni Pierce ay bigla na lang umikot ang paningin niya. At sa mga oras na iyon ay nasa ospital siya pero nang igala niya ang kanyang paningin ay wala naman siyang kasama doon kundi tanging siya lang mag-isa.Nasaan si Pierce? Bakit wala ito sa tabi niya? Hindi niya tuloy maiwasang isipin ang lahat ng mga nangyari kanina, kung panaginip lang ba ang lahat ng iyon ngunit nang itaas naman niya ang kanyang kamay ay nakita niya doon ang singsing na isinuot sa kaniya ni Pierce kung saan ay nasiguro niya na hindi nga iyon panaginip kundi totoong nangyari iyon. Ang hindi lang niya maiwasang isipin ay kung nasaan ito. Dahan-dahan siyang umupo sa k
NAPANGITI SI PIERCE SA kanyang ama na may panunuya ang mga mata. “Noon pa man ay niloko mo na ang ina ko kaya wala kang karapatan na sabihin sa akin ang mga yan.” malamig na sabi niya rito at pagkasabi niya nito ay dali-dali siyang tumalikod upang umalis na doon.“Tumigil ka!” galit na sigaw ni Andrei sa kaniya ngunit nagbingi-bingihan si Pierce sa tawag ng kanyang ama ay hindi tumigil sa kanyang paglalakad.Sa gilid ay agad naman na nagdilim ang mukha ni Nicole dahil talaga ba na aalis ito ay iiwan siya doon na mag-isa para pagtawanan ng lahat? Hindi niya maiwasang maikuyom ang kanyang mga mata. Dahil sa labis naman na galit ni Andrei ay biglang nagsikip ang dibdib niya at nahirapan siyang huminga. Sa sumunod na segundo ay bigla siyang bumagsak sa sahig.Gulat na gulat ang mga tauhan ni Andrei at dali-daling nilapitan ito upang tulungan at kargahin upang dalhin sa ospital. Ang isang tauhan nito ay binalingan ni Nicole. “Sundan mo si Pierce at sabihin mo na bumalik siya.” utos niya ri
BIGLA NAMANG NAPUNO ng panunuya ang mga mata ni Pierce anng marinig niya ang usapan ng mga ito. “Status lang ang hiningi niya kaya pumayag ako. Pero ang totoo ay gusto mo rin talagang pakasalan ako hindi ba?” tanong ni Pierce kay Nicole.Nakita niyang natigilan si Nicole ngunit mabilis na nagsalita ang kanyang ama. “Saka na natin pag-usapan ang tungkol sa mga bagay na yan. Ang importante ay ang makapagbihis ka na muna.” sabi nito sa kaniya.“Hindi na kailangan pang ipagpaliban pa, pag-usapan na natin ngayon.” sabi niya rito. Ipinikit ni Pierce ang kanyang mga mata at naging malamig ang ekspresyon. “Kahit na maging mag-asawa kaming dalawa at magkaroon ng anak, sa tingin niyo ba ay mabubuhay ang bata at ipapanganak niya?” tanong niya sa mga ito.Nang marinig ni Nicole ang bagay na iyon ay namutla nag kanyang mukha. Ang mukha din ni Andrei ay naging madilim at naging marahas ang paghinga dahil samatinding galit. “Hindi niyo ba alam na kahit makabuo kami ay ipapalaglag at ipapalaglag niy
PINAPUNTA SIYA NG KANYANG ama sa isang hotel kung saan ay pagmamay-ari ng kanilang pamilya. Pagkapasok niya pa lang sa punction hall ay agad niyang nakita na napapalamutian ang buong paligid. Dahil dito ay agad na kumunot ang kanyang noo at napuno ng pagkalito. Sa sumunot na segundo ay nakita niya ang mga salitang Engagement na nakalagay sa malaking electronic screen sa gitna ng stage.Hindi nagtagal ay dahan-dahang umakyat si Nicole ng stage habang nakaupo sa electric wheelchair nito at pagkatapos ay tumingin sa kaniya ng puno ng pagmamahal na naging dahilan para magdilim ang kanyang mukha. Nilingon niya si Liam na nakatayo sa tabi niya ng mga oras na iyon. “Anong nangyayari?” naguguluhang tanong niya rito.Nakita niya naman ang pagpapawis ng noo nito at mukhang kinakabahang tumingin sa kaniya. Napalunok si Liam nang makita ang madilim na mukha ng kanyang amo. Hindi ba nito alam kung ano nangyayari at kung bakit sila naroon? Paano nangyari na hindi nito alam kung isa ito sa mga pang
ILANG MINUTO DIN sa labas si Serene bago siya bumalik sa silid ni Pierce. Pagkapasok niya ay naabutan niya itong bihis na. Puno ng pagtataka at pag-aalala ay agad niya itong nilapitan. “Anong ibig sabihin nito? Saan ka pupunta? Hindi ka pa magaling?” tuloy-tuloy na tanong niya rito.Bigla niya tuloy naalala ang tawag kanina at dahil doon ay hindi niya namalayang nakaramdam ng pagkabalisa sa kanyang puso. “Saan ka pupunta?” tanong niya ulit dito nang hindi ito sumagot sa unang tanong niya kanina.“Well, pinapatawag ako ni DAd.” sagot nito sa kaniya na bigla niyang ikinatigas bigla. Naisip niya bigla ang petsa kung kailan nila dapat kuhanin ang sertipiko at may ilang araw na lang ang nalalabi. Pilit niyang pinakalma ang kanyang sarili at pagkatapos ay biglang nagtanong.“Gusto mo bang makipaghiwalay?” tanong niya rito at hindi ito sumagot sa kaniya. Malalim lang itong nakatingin sa kanyang mga mata at ang pananahimik nito ay malinaw ng sagot sa kaniya. Napakuyom ang kanyang mga palad. B
NANG NASA IBANG BANSA pa sila ay naunang nagising si Pierce kaysa kay Serene kung saan ay nanatili itong tulog marahil sa matinding panghihina. Dahil nga sa wala namang nakitang problema sa pagsusuri kay Serene ay agad niyang ipinaayos ang lahat at sumakay sila sa isang helicopter upang makauwi sa bansa para doon na rin tuluyang magpagaling.Pagdating nila doon ay muli niyang ipinasuri si Serene kung saan ay naging pareho lang din naman ang lumabas na resulta at nanatili pa rin itong tulog sa sumunod na araw na para bang nag-iipon ng lakas nito. Maharil ay talagang matindi ang kanyang pinagdaanan kung kayat mas lalo pang tumindi ang galit na naramdaman niya sa lalaking iyon.Ilang sandali pa ay yumakap si Serene kay Pierce nang marinig niya ang sinabi nito kung paano sila nakauwi ngunit pagkasandal niya sa dibdib nito ay may naalala siya kung kaya ay bigla na namang bumilis ang tibok ng puso niya at tumingin dito. “Si Mike? Nasaan siya? Patay na ba siya?” tanong niya rito.Umiling si
NAKATITIG PA RIN ANG nurse sa kaniya na puno ng pakikisimpatya ang mga mata. “Makakapagpahinga na siya…” sabi ng nurse sa kaniya.“Hindi, hindi iyon. Ilang taon na siya?” tanong niya rito.“Mag-iisang daan.” sagot naman nito at medyo natakot ang nurse dahil baka nagkamali siya ng pagsabi kung ilang taon na ito kaya muli niyang dinampot ang record niya at chineck ito. “Tama nga ako.” sabi nitong muli pagkaraan ng ilang sandali.Biglang bumilis ang tibok ng puso niya ng mga oras na iyon. Ibig sabihin ay hindi pa patay si Pierce at nagkamali lang siya. Sa mga oras na iyon ay isang malamig na boses ng isang lalaki ang nagmula sa likuran niya. “Serene.” tawag nito sa kaniya at ang boses nito ay pamilyar na pamilyar sa kaniya.Dahil dito ay dahan-dahang lumingon si Serene at doon nga niya nakita ang isang lalaki na nakasuot ng isang hospital gown sa likod niya at nakatayo sa may pintuan habang nakatingin sa kaniya na may madilim na mga mata. “Anong ginagawa mo diyan? At bakit umiiyak ka?”
SA ISANG IGLAP AY napuno siya ng pangamba nang makita niya itong nakatayo doon. Anong ginagawa pa nito doon? Nababaliw na ba ito? Anong magagawa nito mag-isa laban sa napakaraming tauhan ni Mike? Wala!Ilang sandali pa ay biglang napuno ng ilaw ang dibdib nito na kulay pula galing sa mga baril ng mga tauhan ni Mike dahilan para labis siyang kabahan. Ang mukha ni Pierce ay walang katakot takot habang nakatingin sa kaniya.Samantala, tuwang-tuwa naman si Mike habang nakatingin kay Pierce at hindi na nag-isip pa at pagkatapos ay mabilis na itinaas ang kanyang kamay upang mag-utos na paputukan ito ng baril ngunit bago pa man niya maibuka ang kanyang bibig ay bigla na lang may dumagundong mula sa itaas kaya napatingala siya ng wala sa oras at doon niya nga nakita ang ilang helicopter mula sa itaas at sa sumunod na segundo ay nagpaulan ang mga ito ng bala.Dahil sa pagkabigla ay halos mamanhid ang mga tenga ni Serene at puno ng pagkalito ang kanyang isip. Sa gitna ng pag-ulan ng mga bala ay
NAPUNO NG PAWIS ang noo ng driver. “What should we do now sir?” kabadong tanong nito."He doesn't dare to blow up the bridge. If it blows up, he won't be able to stay in any country, especially here." sagot ni Pierce sa driver ng sasakyan.Binalingan ni Pierce si Serene. “Huwag kang magpaloko sa panggigipit niya. Magtiwala ka sa akin.” sabi niya at hinalikan ang noo nito.Hindi naman maiwasang mapatitig ni Serene sa mukha ni Pierce kung saan ay pinipigilan niyang pumatak ang kanyang mga luha ngunit ang kanyang boses ay biglang gumaralgal. “Naniniwala ako sayo Pierce… naniniwala ako…” sabi niya ngunit sa kabila nun ay iba ang iniisip niya. Hindi na niya kayang masaktan pa ito ng dahil lang sa kaniya. Napakarami na nitong ginawa.Ilang sandali pa ay nagdilim ang mga mata nito. “Hindi kita papayagang sumama sa kaniya!” mariing sabi nito at ang kanyang mga mata ay halos mag-apoy. Hindi niya tuloy maiwasang hindi makaramdam ng kirot sa kanyang puso.Sa sumunod na segundo ay agad niyang sin