Chapter 0004

Pilit namang kumalma si Reid. “Pasok.” sabi niya.

“Sir, ito na po ang gusto ninyo.” sabi  ng waiter at ini-swipe nito ang card at pumasok sa loob tulak-tulak ang isang trolley. Dahil doon ay bigla na lamang ulit namutla ang mukha ni Serene. Mukhang kasabwat nito ang waiter na kapapasok lamang.

Biglang napatingin si Reid sa mukha ni Serene kung saan ay bigla na lamang siyang napalunok nang makita niya ang kagandahan nito. “Tatawag na lang ako kapag may kailangan ako.” sabi niya rito.

Napatingin naman si Serene sa pinto kung saan ay malapit na ang waiter doon at tiyak niya na kapag sumara iyon ay muli na namang mala-lock iyon kaya inipon niya ang natitira pa niyang lakad at biglang hinila ang trolley na nasa tabi niya ay hinila patungo kay Reid. dahil doon ay nagkaroon ng malakas na ingay at ang lamang ng trolley ay nagkandalaglagan sa sahig. Pinilit niyang tumayo at dali-daling tumakbo patungo sa pinto upang makalabas siya habang hawak-hawak ang tiyan niya na sa mga oras na iyon ay nananakit na naman. Hindi siya lumingon sa likod niya at nagpatuloy lang sa pagtakbo.

Agad na nalukot ang mukha ni Reid at napakuyom ang kamay. “Walang hiya ka talagang babae ka! Talagang inuubos mo ang pasensiya ko!” sigaw niya sa buong silid.

Hindi pinansin ni Serene ang sigaw nito, tumakbo lang siya papunta sa elevator. Kapag nakababa siya sa lobby sa unang palapag ay tiyak na makakaligtas siya mula sa kamay nito. Kahit na maabutan siya nito doon ay tiyak na hindi ito mangangahas na gumawa ng eksena sa karamihan ng tao. Tiyak na mapapahiya ito kung sakaling gawin nito iyon.

Sa elevator ay isang matangkad na pigura ang pumasok doon. Malapit nang magsara ang pinto nang bigla siyang sumigaw dahil sa desperasyon niyang makatakas mula sa lalaking iyon. “Sandali!” sigaw niya sa nanginginig na boses.

Nang marinig naman niya ang sigaw ay bahagya siyang natigilan.

Nagmamadaling tumakbo si Serene. Sa hindi inaasahan, dahil sa pagod at sakit na nararamdaman niya ng mga oras an iyon ay diretso siyang bumagsak sa lalaki. Gusto niyang lumayo rito ngunit talagang wala ng natitira pang lakas ang katawan niya kaya mas lalo pa siyang nabalisa. “Pa-pasensiya na—” tumingala siya upang tingnan ang lalaki at handa na sana siyang magpaliwanag rito nang bigla siyang manlamig nang makita niya ang mukha nito.

Sa dinami-dami ng pwede niyang makasalubong at makasabay doon ay bakit si Pierce pa? Kaya lang sa pinagdaanan niya kanina ay wala siyang ibang mahihingian ng tulong kundi ito lamang.

Biglang naamoy ni Pierce ang natural at malinis na halimuyak ng katawan ng dalaga na nasa kanyang mga bisig ng mga oras na iyon na naging dahilan nang pagbilis ng tibok ng puso niya. Bigla niyang naalala ang babaeng nakasiping niya noong nagdaang gabi. Ilang sandali pa siyang natigilan at ilang segundo lamang ang lumipas ay bigla siyang sumimangt at itinaas ang kanyang kamay upang palayuin ito sa kaniya.

Itinulak siya ng lalaki at humampas ang kanyang likod sa gilid ng elevator, dahil doon ay mas lalo pang tumindi at nadagdagan ang nararamdaman niyang sakit ng mga oras na iyon. Ang mukha ng lalaki ay naging malamig at mukhang walang pakialam.

Napatitig si Pierce kay Serene at doon niya nasabi sa sarili niya na napakagaling ng pag-arte nito. Kanina lang ay inimbestigahan na ni Liam ang lugar kung saan nagkita ito at ang kanyang lola. Kinumpirma ng isang empleyado doon na  ang babaeng kaharap niya ang lumapit sa kanyang lola kaya simula pa lang ay may lihim na talaga itong agenda.

Kung hindi lang siya pinilit ng kanyang lola na pakasalan ito ay hinding-hindi niya ito pakakasalan, idagdag pa na nagkataon na may kailangang ayusin siya sa ibang bansa noon kaya hindi niya agad ito naasikaso. Hindi niya hahayaan na pagsamantalahan siya nito. Pakiramdam ni Pierce, habang tinitingnan niya ang babaeng kagaya nito ay narurumihan din ang kanyang mga mata kaya malamig siyang nagsalita. “Isara mo na ang pinto.” malamig na sabi niya kay Liam.

Wala namang nagawa si Liam na kanina pa nakamasid at itinaas ang kamay upang pindutin ang button.

Nang mga oras na iyon ay biglang narinig ni Serene ang nagmamadaling mga yabag at maging ang pagmumura ng lalaki kaya bigla siyang nataranta. Siguradong gaganti si Reid sa kaniya para sa sarili nito kapag nahuli siya nito at baka kung anong pagpapahirap ang gawin nito sa kaniya.

Napakagat-labi siya at inipon ang lakas ng loob niya na tumingin kay Pierce, wala na siyang ibang pagpipilian pa kundi gawin ang bagay na iyon para makaligtas lang siya. “Hindi mo ba ako nakikilala? Ako ang asawa mo na pinakasalan mo ilang buwan na ang nakakaraan.” sabi niya rito.

Agad naman na nagyelo ang mga mata nitong nakatingin sa kaniya. “Do you need me to remind you that you sign a prenuptial agreement for a hidden marriage?” tanong nito sa kaniya habang nakatitig sa mga mata niya.

Ang pagtawag nitong asawa sa kaniya at insulto para kay Pierce.

Agad naman na nanlamig si Serene dahil sa lamig ng tinig nito at halos tumayo ang lahat ng balahibo niya. Noon lang niya naalala na pumirma nga pala siya ng confidential agreement noon araw ng kasal nila kaya hindi siya nito itinuturing na asawa nito.

Ilang sandali pa ay biglang dumating mula sa likuran niya si Reid na patuloy pa rin sa pagmumura ngunit nang makita nito kung sino ang nasa tapat ng elevator ay agad itong namutla at napuno ng pawis ang noo nito.

“ Kuay Pierce…” sabi nito.

Napalunok ng wala sa oras si Serene. Hindi niya akalain na magkakilala ito at si Reid.

Napatingin si Pierce sa itsura ni Reid. “anong nangyari sayo at anong ginagawa mo?” tanong nito na may malalamig  na mga mata.

Agad naman nanghina ang mga binti ni Reid nang makita niya ang ekspresyon nito at pinagpawisan ang noo niya. Alam niya kung gaano ka-impluwensiya ang pamilya nila pero kapag nakikita niya ang lalaking nasa harap niya, pakiramdam niya ay para ba siyang tinotorture habang nakatitig sa mga mata nito.

“Ah, ako? Inimbitahan ako ng kaklase ko dito para sa isang bagay.” sagot nito at sumulyap kay Serene.

Galit naman na ikinuyom ni Serene ang kanyang mga kamay. “Sinungaling ka!” sabi niya rito.

Agad siya nitong nilapitan at sinampal siya nito. “Hoy mabahong babae, ang kapal ng mukha mo! Bakit ayaw mong magsabi ng totoo na ikaw ang nagpilit sa akin na pumunta rito?” tanong nito ang itinuro siya. “Kuya Pierce sinungaling ang babaeng ito, nakipagsabwatan siya sa kanyang ama para linlangin ako ng dahil lang sa pera.” sabi nito na punong-puno ng pang-aakusa.

Sa takot na hindi maniwala si Pierce kay Reid at itinaas niya ang kanyang kamay at inihagis sa sahig ang kahon ng gamot na nahulog sa bulsa nito kanina at tiningnan niya si Serene na puno ng panghahamak ang mga mata. “Kuya Pierce, tingnan mo. dala-dala pa niya ang gamit na yan, ibang klase siya hindi ba?” dagdag pa nito.

Agad naman na nataranta si Serene ng mga oras na iyon at gusto niyang magpaliwag. Ibinuka niya ang kanyang bibig. “Hindi, hindi yan—” hindi niya natapos ang kanyang sinasabi nang muli nitong ilabas ang cellphone nito at ipakita ang screenshot na ipinakita nito sa kaniya kanina.

“E ito? Masasabi mo pa ba na wala itong kinalaman sa tatay mo ha? Talagang magpapalusot ka pa.” sabi nito na punong-puno ng panunuya ang tinig.

Dahil rito ay hindi siya nakatanggi dahil nasa kamay nito ang screenshot na iyon. Hindi siya nakapagsalita. Kung sasabihin niyang wala iyong kinalaman sa kanyang ama ay tiyak na magmumukha siyang sinungaling kahit na ang totoo ay siya ang biktima doon.

Dahil rito, sa mga mata ni Pierce ay naging guilty ito sa inaakusa ni Reid. dahil doon ay mas lalo pa siyang nakumbinsi na isang sinungaling ang babae ay lumapit lang ito sa kanyang lola para sa pera.

Ilang sandali pa ay nagpaalam na si Serene. “Aalis na ako.” sabi niya at pumasok na ng elevator. Nagdadalawang isip naman si Reid na sundan ito bagkus ay tiningnan niya na lamang ito na puno ng babala at pagbabanta.

Naiwan silang tatlo doon. Ilang sandali pa ay nilingon siya ni Pierce. “Kung patuloy ka pang makikipag-ugnayan sa mga taong walang mga kwenta ay hihilingin ko kay Beatrice na layuan ka niya.” malamig na sabi nito. Ang tinutukoy nito ay ang pinsan nito na kasintahan niya naman.

Biglang namuti ang labi niya at halos himatayin siya sa kahihiyan ng mga oras na iyon. Gusto niyang magpaliwanag rito ngunit puno ng pagkadisgusto ang mukha nito at halatang ayaw nitong marinig ang ang mga susunod pang sasabihin niya ngunit ibinuka pa rin niya ang kanyang bibig. “Kuya Pierce nilinlang niya talaga ako.” sabi niya rito.

Hindi siya pwedeng hiwalayan ni Beatrice dahil kailangan nang pamilya niya ang kasal na iyon at kung nagkaproblema sila, ang tatay niya mismo ang papatay sa kaniya. Tumalikod si Pierce sa kaniya at nang makita nitong nakatayo pa rin siya doon ay malamig siya nitong tinapunan ng tingin. “Umalis ka na.” sabi nito bago tuluyang nagsara ang elevator.

…