Pagkatapos lamang sabihin iyon ni Pierce ay agad na itong tumalikod at humakbang na palabas at halatang naman na tila ba ayaw na siya nitong makita pa. Sa isang iglap ang mga mukha ng mga pumasok kanina kasama nito ay biglang nalukot. Ilang sandali pa ay tiningnan siya ng direktor ng paaralan ng matalim. “Ipinapangako po naming aayusin namin ito at pagbubutihin.” habol nitong sabi sa papalabas na si Pierce.Nang tuluyan ngang makalabas si Pierce ay bumaling ang director sa kaniya. “Lumabas ka!” walang kagatol-gatol na sabi nito sa kaniya.Nang mga oras naman na iyon ay nakatulala lang si Serene habang nakatitig sa galit na galit na mukha nito. Hanggang sa muli na naman niyang narinig ang pagsigaw nito. “Hindi mo ba narinig ang sinabi ko? Lumabas ka!” ulit nitong sabi sa kaniya.Napakuyom na lamang ang mga kamay niya bago siya naglakad palabas ng silid at ni hindi man lang niya nagawang nagsalita bago siya umalis.Pagkaalis niya ay pinalabas ng direktor ang lahat at hindi nagtagal ay n
Nang umalis si Amber sa silid ay nag-scroll muna si Serene sa kanyang cellphone at biglang may dumaan sa kanyang wall na isang post. Ang isang sikat na international club ay naghahanap ng waitress at kada gabi ay dalawang libo ang sweldo bukod pa sa magiging komisyon niya sa alak. Dahil doon ay kaagad siyang nag-message sa page na iyon upang mag-inquire. Sayang naman iyon dahil malaki-laki din iyon.GABI na sa club na iyon. Sa loob ng isang silid ay umupo si Pierce doon na may hawak na sigarilyo sa kanyang mga daliri habang naka-dekwatro pa. Hindi nagtagal ay nakita niya ang ilang waitress na pasulyap-sulyap sa kaniya at ang mga tingin ng mga ito ay kakaiba na para bang ngayon lang sila nakakita ng kasing gwapo niya.“Miss pwede bang tigilan mo na ang pagtitig sa kaibigan ko?” sabi ni Connor na hindi na nakapagpigil pa kung saan ay may hawak na rin naman itong babae sa tabi nito. “Alam mo bang mas malamig pa iyan sa yelo? Bakit hindi na lang ako ang piliin mong tingnan?” pilyong sabi
“Sandali!” sabi nito. Ilang sandali muna siyang nanatili mula sa kanyang kinatatayuan at napaisip kung dapat ba na tumalikod siya at muling humarap sa mga ito hanggang sa naisip niya na bawal nga pala siyang mambastos ng mga customer lalo na at iyon pa lang ang first time niyang pumasok doon. Baka mamaya ay masisante siya kaagad. Muli siyang humarap sa mga ito. Pinaningkitan ng lalaki ang suot niyang nameplate. “Serene Hidalgo?” banggit nito sa pangalan niya. Dahil doon ay napatango siya rito kahit na bahagya siyang natigilan.“Magsalin ka ng alak para sa amin.” sabi nito sa kaniya. Nanatili naman siya doong nakatayo at hindi kumikibo. Hindi niya alam kung susunod ba siya o ano sa utos nito. “Bakit nakatayo ka pa rin diyan? Hindi mo ba narinig ang sinabi ko?” tanong nito sa kaniya.Sa mga oras na iyon ang lahat ng naroon ay nakatingin sa kaniya at bigla siyang napalunok. Wala siyang nagawa kundi ang maglakad pasulong upang sundin ang utos nito. Dali-dali siyang dumampot ng isang bote
Pabagsak na ibinaba ni Pierce ang baso na hawak niya at inagaw mula sa kamay nito ang bote ng alak at pagkatapos ay tumitig sa mga mata nito. “Hindi ba at nandit ka para mag-serve ng alak? O ito, inumin mo.” malamig na sabi niya rito.Mabilis naman na ibinaba ni Serene ang kanyang ulo at napatitig sa alak. Mabilis siyang napailing rito. “Hindi ako umiinom.” sabi niya rito.“Talaga, hindi? Sigurado ka ba? Kahit ba sabihin ko na sampung libo ang isang baso?” tanong nito sa kaniya at pagkatapos ay sumandala sa sofa na may tamad na tingin sa kaniya at mukha ding bagot na bagot ito. “Kahit makailan ka, uminom ka hanggang sa kaya mo.” dagdag pa nitong sabi sa kaniya.Agad na nanlaki ang mga mata ni Serene dahil sa sinabi nito. Napalunok siya at napaisip. “Sampung libo ang isang baso?” ulit niyang tanong rito.Mabilis naman itong tumango sa kaniya. Napakagat-labi si Serene ng mga oras na iyon. Sampung libo? Kung kwekwentahin ay limang araw na rin niyang sahod iyon doon ang isang baso pero h
Pagkatapos lang niyang inumin ang ikaapat na baso ay bumagsak na siya sa sahig. Nang makita siya ni Connor ay agad itong napasimangot sa kaniya. “Miss, nagmamatigas ka ba talaga? Huwag kang masyadong ma-pride at humingi ka na ng tawad kay—”“Hindi, gusto kong uminom.” putol niya sa sinasabi nito at pagkatapos ay muli na namang uminom ng isa bang baso. Nang mga oras na iyon ay hilong-hilo na siya at ilang sandali pa ay bigla na lamang niyang itinaas ang kanyang kamay at itinuro si Pierce. “Ikaw… babayaran mo ako diba? Ang sama… sama mo…” bulong niya habang napapapikit. Hilong-hilo na talaga siya at halos matumba na rin siya mula sa kanyang pagkakatayo.Samantala, gulat na gulat naman si Connor dahil sa ginawa ng babaw. Sa buong syudad ay wala pang nangahas na duruin ang isang Pierce Smith dahil kilala nila ito. Hindi siya nakapagsalita. Bukod pa doon ay paulit-ulit nitong ibinulong na napakasama daw ni Pierce.Mabilis naman na napakuyom ang kamay ni Pierce dahil rito. Dahil sa epekto
Galit na isinara ni Pierce ang pinto ng kotse. Ilang sandali pa ay bigla na lamang niyang naramdaman ang pagbalot ng mga braso ng babae sa kanyang kamay at ginawa nitong unan iyon. Ilang sandali pa ay naramdaman niya ang marahas nitong hininga kung saan ay tila may mahinang pagwisik doon dahilan para malukot ang mukha niya. Dali-dali niyang hinila ang kanyang kamay mula rito.Nang tingnan niya ang kanyang kamay ay nakita niya doon ang laway nitong naiwan doon. Punong-puno ng pandidiri ang kanyang ekspresyon ng mga oras na iyon at dali-dali niyang inilabas ang kanyang panyo mula sa kanyang bulsa at pagkatapos ay pinunasan niya ito ng husto.Dahil doon ay bigla tuloy siyang nagsisi na dinala pa niya ang babaeng iyon sa kotse. Napabuntung-hininga siya dahil sa sobrang inis niya.Naramdaman ni Serene na bigla na lamang nawala ang unan niya at pagkatapos ay naramdaman niya na hindi siya komportable at dahil doon ay bigla na lamang siyang nalungkot at dali-daling napahagulgol. Pinilit niyan
Mabuti na lang at may harang ang sasakyan sa pagitan ng driver at sa kinauupuan nila kaya hindi sila nakikita ng driver. Ang kakulitan ng dalaga ay napatindi at medyo may pagka-agresibo lalo na ang mga labi nito. Ilang sandali pa ay bigla na lamang niyang naramdaman ang dila nito sa loob ng kanyang bibig at dahil doon ay halos hindi niya mapigilang mas idiin pa ang kanyang labi sa labi nito.Nang maramdaman naman ni Serene na parang halos nawawalan na siya ng hininga ay bigla siyang nagmulat ng kanyang mga mata at bigla na lamang bumagsak ang kanyang mga luha, dahil doon ay dumulas iyon patungo sa kanyang pisngi at napunta sa kanyang bibig.Nang malasahan iyon ni Pierce ay mas lalo pang nagpatindi iyon sa pagnanais niya at mas nagpatindi lang sa nararamdaman niya ng mga oras na iyon. Ilang sandali pa nga ay bigla na lamang napagalaw ang kanyang mga kamay sa hita ng dalaga ay pinadausdos niya iyon hanggang sa loob ng palda nito.Hindi na makahinga si Serene ng mga oras na iyon. Dali-d
Sa katunayan, kagabi ay nagkamali ng akala ang kanyang driver. Sa halip na dalhin nito sa ibang silid ang babae ay dinala nito ito sa sarili niyang silid. Dahil nga meron siyang mysophobia at hindi niya gusto ang amoy ng iba sa kama ay siya na lang ang nag-adjust at natulog sa guest room. Naligo siya dahil sa nakasanayan na niya iyon.“Bakit, hindi mo ba kayang pakiramdaman ang sarili mo?” tanong niya rito at pagkatapos ay lumapit pa siya rito. Hinagod naman niya ng tingin ang kanyang sarili at pagkatapos ay nang makita niya na medyo maluwag ang pagkakatali ng suot niyang roba ay dali-dali niya itong hinigpitan at pagkatapos ay ibinalot niya ang sarili niya sa may kumot na tila ba siya isang lumpia.Nang makita ito ni Pierce ay bigla na lamang tumaas ang isang sulok ng kanyang mga labi. Mukhang nang matapos itong liguin ng kanyang mga kasambahay ay inihiga ng mga ito sa kama ng wala itong anumang saplot sa ilalim ng suot nitong roba dahil mukhang napagkamalan ng mga ito na babae niya
DAHAN-DAHANG IMINULAT NI Serene ang kanyang mga mata. Nang mga oras na iyon ay ramdam na ramdam pa rin niya ang pagkahilo niya. Iginala niya ang kanyang paningin sa paligid at puting kisame ang bumungad sa kaniya. Nang itaas niya ang kanyang kamay ay doon niya nalaman na naka-swero pala siya at doon nag-sink in sa kaniya ang lahat. Habang magkayakap sila ni Pierce ay bigla na lang umikot ang paningin niya. At sa mga oras na iyon ay nasa ospital siya pero nang igala niya ang kanyang paningin ay wala naman siyang kasama doon kundi tanging siya lang mag-isa.Nasaan si Pierce? Bakit wala ito sa tabi niya? Hindi niya tuloy maiwasang isipin ang lahat ng mga nangyari kanina, kung panaginip lang ba ang lahat ng iyon ngunit nang itaas naman niya ang kanyang kamay ay nakita niya doon ang singsing na isinuot sa kaniya ni Pierce kung saan ay nasiguro niya na hindi nga iyon panaginip kundi totoong nangyari iyon. Ang hindi lang niya maiwasang isipin ay kung nasaan ito. Dahan-dahan siyang umupo sa k
NAPANGITI SI PIERCE SA kanyang ama na may panunuya ang mga mata. “Noon pa man ay niloko mo na ang ina ko kaya wala kang karapatan na sabihin sa akin ang mga yan.” malamig na sabi niya rito at pagkasabi niya nito ay dali-dali siyang tumalikod upang umalis na doon.“Tumigil ka!” galit na sigaw ni Andrei sa kaniya ngunit nagbingi-bingihan si Pierce sa tawag ng kanyang ama ay hindi tumigil sa kanyang paglalakad.Sa gilid ay agad naman na nagdilim ang mukha ni Nicole dahil talaga ba na aalis ito ay iiwan siya doon na mag-isa para pagtawanan ng lahat? Hindi niya maiwasang maikuyom ang kanyang mga mata. Dahil sa labis naman na galit ni Andrei ay biglang nagsikip ang dibdib niya at nahirapan siyang huminga. Sa sumunod na segundo ay bigla siyang bumagsak sa sahig.Gulat na gulat ang mga tauhan ni Andrei at dali-daling nilapitan ito upang tulungan at kargahin upang dalhin sa ospital. Ang isang tauhan nito ay binalingan ni Nicole. “Sundan mo si Pierce at sabihin mo na bumalik siya.” utos niya ri
BIGLA NAMANG NAPUNO ng panunuya ang mga mata ni Pierce anng marinig niya ang usapan ng mga ito. “Status lang ang hiningi niya kaya pumayag ako. Pero ang totoo ay gusto mo rin talagang pakasalan ako hindi ba?” tanong ni Pierce kay Nicole.Nakita niyang natigilan si Nicole ngunit mabilis na nagsalita ang kanyang ama. “Saka na natin pag-usapan ang tungkol sa mga bagay na yan. Ang importante ay ang makapagbihis ka na muna.” sabi nito sa kaniya.“Hindi na kailangan pang ipagpaliban pa, pag-usapan na natin ngayon.” sabi niya rito. Ipinikit ni Pierce ang kanyang mga mata at naging malamig ang ekspresyon. “Kahit na maging mag-asawa kaming dalawa at magkaroon ng anak, sa tingin niyo ba ay mabubuhay ang bata at ipapanganak niya?” tanong niya sa mga ito.Nang marinig ni Nicole ang bagay na iyon ay namutla nag kanyang mukha. Ang mukha din ni Andrei ay naging madilim at naging marahas ang paghinga dahil samatinding galit. “Hindi niyo ba alam na kahit makabuo kami ay ipapalaglag at ipapalaglag niy
PINAPUNTA SIYA NG KANYANG ama sa isang hotel kung saan ay pagmamay-ari ng kanilang pamilya. Pagkapasok niya pa lang sa punction hall ay agad niyang nakita na napapalamutian ang buong paligid. Dahil dito ay agad na kumunot ang kanyang noo at napuno ng pagkalito. Sa sumunot na segundo ay nakita niya ang mga salitang Engagement na nakalagay sa malaking electronic screen sa gitna ng stage.Hindi nagtagal ay dahan-dahang umakyat si Nicole ng stage habang nakaupo sa electric wheelchair nito at pagkatapos ay tumingin sa kaniya ng puno ng pagmamahal na naging dahilan para magdilim ang kanyang mukha. Nilingon niya si Liam na nakatayo sa tabi niya ng mga oras na iyon. “Anong nangyayari?” naguguluhang tanong niya rito.Nakita niya naman ang pagpapawis ng noo nito at mukhang kinakabahang tumingin sa kaniya. Napalunok si Liam nang makita ang madilim na mukha ng kanyang amo. Hindi ba nito alam kung ano nangyayari at kung bakit sila naroon? Paano nangyari na hindi nito alam kung isa ito sa mga pang
ILANG MINUTO DIN sa labas si Serene bago siya bumalik sa silid ni Pierce. Pagkapasok niya ay naabutan niya itong bihis na. Puno ng pagtataka at pag-aalala ay agad niya itong nilapitan. “Anong ibig sabihin nito? Saan ka pupunta? Hindi ka pa magaling?” tuloy-tuloy na tanong niya rito.Bigla niya tuloy naalala ang tawag kanina at dahil doon ay hindi niya namalayang nakaramdam ng pagkabalisa sa kanyang puso. “Saan ka pupunta?” tanong niya ulit dito nang hindi ito sumagot sa unang tanong niya kanina.“Well, pinapatawag ako ni DAd.” sagot nito sa kaniya na bigla niyang ikinatigas bigla. Naisip niya bigla ang petsa kung kailan nila dapat kuhanin ang sertipiko at may ilang araw na lang ang nalalabi. Pilit niyang pinakalma ang kanyang sarili at pagkatapos ay biglang nagtanong.“Gusto mo bang makipaghiwalay?” tanong niya rito at hindi ito sumagot sa kaniya. Malalim lang itong nakatingin sa kanyang mga mata at ang pananahimik nito ay malinaw ng sagot sa kaniya. Napakuyom ang kanyang mga palad. B
NANG NASA IBANG BANSA pa sila ay naunang nagising si Pierce kaysa kay Serene kung saan ay nanatili itong tulog marahil sa matinding panghihina. Dahil nga sa wala namang nakitang problema sa pagsusuri kay Serene ay agad niyang ipinaayos ang lahat at sumakay sila sa isang helicopter upang makauwi sa bansa para doon na rin tuluyang magpagaling.Pagdating nila doon ay muli niyang ipinasuri si Serene kung saan ay naging pareho lang din naman ang lumabas na resulta at nanatili pa rin itong tulog sa sumunod na araw na para bang nag-iipon ng lakas nito. Maharil ay talagang matindi ang kanyang pinagdaanan kung kayat mas lalo pang tumindi ang galit na naramdaman niya sa lalaking iyon.Ilang sandali pa ay yumakap si Serene kay Pierce nang marinig niya ang sinabi nito kung paano sila nakauwi ngunit pagkasandal niya sa dibdib nito ay may naalala siya kung kaya ay bigla na namang bumilis ang tibok ng puso niya at tumingin dito. “Si Mike? Nasaan siya? Patay na ba siya?” tanong niya rito.Umiling si
NAKATITIG PA RIN ANG nurse sa kaniya na puno ng pakikisimpatya ang mga mata. “Makakapagpahinga na siya…” sabi ng nurse sa kaniya.“Hindi, hindi iyon. Ilang taon na siya?” tanong niya rito.“Mag-iisang daan.” sagot naman nito at medyo natakot ang nurse dahil baka nagkamali siya ng pagsabi kung ilang taon na ito kaya muli niyang dinampot ang record niya at chineck ito. “Tama nga ako.” sabi nitong muli pagkaraan ng ilang sandali.Biglang bumilis ang tibok ng puso niya ng mga oras na iyon. Ibig sabihin ay hindi pa patay si Pierce at nagkamali lang siya. Sa mga oras na iyon ay isang malamig na boses ng isang lalaki ang nagmula sa likuran niya. “Serene.” tawag nito sa kaniya at ang boses nito ay pamilyar na pamilyar sa kaniya.Dahil dito ay dahan-dahang lumingon si Serene at doon nga niya nakita ang isang lalaki na nakasuot ng isang hospital gown sa likod niya at nakatayo sa may pintuan habang nakatingin sa kaniya na may madilim na mga mata. “Anong ginagawa mo diyan? At bakit umiiyak ka?”
SA ISANG IGLAP AY napuno siya ng pangamba nang makita niya itong nakatayo doon. Anong ginagawa pa nito doon? Nababaliw na ba ito? Anong magagawa nito mag-isa laban sa napakaraming tauhan ni Mike? Wala!Ilang sandali pa ay biglang napuno ng ilaw ang dibdib nito na kulay pula galing sa mga baril ng mga tauhan ni Mike dahilan para labis siyang kabahan. Ang mukha ni Pierce ay walang katakot takot habang nakatingin sa kaniya.Samantala, tuwang-tuwa naman si Mike habang nakatingin kay Pierce at hindi na nag-isip pa at pagkatapos ay mabilis na itinaas ang kanyang kamay upang mag-utos na paputukan ito ng baril ngunit bago pa man niya maibuka ang kanyang bibig ay bigla na lang may dumagundong mula sa itaas kaya napatingala siya ng wala sa oras at doon niya nga nakita ang ilang helicopter mula sa itaas at sa sumunod na segundo ay nagpaulan ang mga ito ng bala.Dahil sa pagkabigla ay halos mamanhid ang mga tenga ni Serene at puno ng pagkalito ang kanyang isip. Sa gitna ng pag-ulan ng mga bala ay
NAPUNO NG PAWIS ang noo ng driver. “What should we do now sir?” kabadong tanong nito."He doesn't dare to blow up the bridge. If it blows up, he won't be able to stay in any country, especially here." sagot ni Pierce sa driver ng sasakyan.Binalingan ni Pierce si Serene. “Huwag kang magpaloko sa panggigipit niya. Magtiwala ka sa akin.” sabi niya at hinalikan ang noo nito.Hindi naman maiwasang mapatitig ni Serene sa mukha ni Pierce kung saan ay pinipigilan niyang pumatak ang kanyang mga luha ngunit ang kanyang boses ay biglang gumaralgal. “Naniniwala ako sayo Pierce… naniniwala ako…” sabi niya ngunit sa kabila nun ay iba ang iniisip niya. Hindi na niya kayang masaktan pa ito ng dahil lang sa kaniya. Napakarami na nitong ginawa.Ilang sandali pa ay nagdilim ang mga mata nito. “Hindi kita papayagang sumama sa kaniya!” mariing sabi nito at ang kanyang mga mata ay halos mag-apoy. Hindi niya tuloy maiwasang hindi makaramdam ng kirot sa kanyang puso.Sa sumunod na segundo ay agad niyang sin