Galit na isinara ni Pierce ang pinto ng kotse. Ilang sandali pa ay bigla na lamang niyang naramdaman ang pagbalot ng mga braso ng babae sa kanyang kamay at ginawa nitong unan iyon. Ilang sandali pa ay naramdaman niya ang marahas nitong hininga kung saan ay tila may mahinang pagwisik doon dahilan para malukot ang mukha niya. Dali-dali niyang hinila ang kanyang kamay mula rito.Nang tingnan niya ang kanyang kamay ay nakita niya doon ang laway nitong naiwan doon. Punong-puno ng pandidiri ang kanyang ekspresyon ng mga oras na iyon at dali-dali niyang inilabas ang kanyang panyo mula sa kanyang bulsa at pagkatapos ay pinunasan niya ito ng husto.Dahil doon ay bigla tuloy siyang nagsisi na dinala pa niya ang babaeng iyon sa kotse. Napabuntung-hininga siya dahil sa sobrang inis niya.Naramdaman ni Serene na bigla na lamang nawala ang unan niya at pagkatapos ay naramdaman niya na hindi siya komportable at dahil doon ay bigla na lamang siyang nalungkot at dali-daling napahagulgol. Pinilit niyan
Mabuti na lang at may harang ang sasakyan sa pagitan ng driver at sa kinauupuan nila kaya hindi sila nakikita ng driver. Ang kakulitan ng dalaga ay napatindi at medyo may pagka-agresibo lalo na ang mga labi nito. Ilang sandali pa ay bigla na lamang niyang naramdaman ang dila nito sa loob ng kanyang bibig at dahil doon ay halos hindi niya mapigilang mas idiin pa ang kanyang labi sa labi nito.Nang maramdaman naman ni Serene na parang halos nawawalan na siya ng hininga ay bigla siyang nagmulat ng kanyang mga mata at bigla na lamang bumagsak ang kanyang mga luha, dahil doon ay dumulas iyon patungo sa kanyang pisngi at napunta sa kanyang bibig.Nang malasahan iyon ni Pierce ay mas lalo pang nagpatindi iyon sa pagnanais niya at mas nagpatindi lang sa nararamdaman niya ng mga oras na iyon. Ilang sandali pa nga ay bigla na lamang napagalaw ang kanyang mga kamay sa hita ng dalaga ay pinadausdos niya iyon hanggang sa loob ng palda nito.Hindi na makahinga si Serene ng mga oras na iyon. Dali-d
Sa katunayan, kagabi ay nagkamali ng akala ang kanyang driver. Sa halip na dalhin nito sa ibang silid ang babae ay dinala nito ito sa sarili niyang silid. Dahil nga meron siyang mysophobia at hindi niya gusto ang amoy ng iba sa kama ay siya na lang ang nag-adjust at natulog sa guest room. Naligo siya dahil sa nakasanayan na niya iyon.“Bakit, hindi mo ba kayang pakiramdaman ang sarili mo?” tanong niya rito at pagkatapos ay lumapit pa siya rito. Hinagod naman niya ng tingin ang kanyang sarili at pagkatapos ay nang makita niya na medyo maluwag ang pagkakatali ng suot niyang roba ay dali-dali niya itong hinigpitan at pagkatapos ay ibinalot niya ang sarili niya sa may kumot na tila ba siya isang lumpia.Nang makita ito ni Pierce ay bigla na lamang tumaas ang isang sulok ng kanyang mga labi. Mukhang nang matapos itong liguin ng kanyang mga kasambahay ay inihiga ng mga ito sa kama ng wala itong anumang saplot sa ilalim ng suot nitong roba dahil mukhang napagkamalan ng mga ito na babae niya
Ilang sandali pa ay pinaikot-ikot niya ang kanyang mga daliri at pagkatapos ay muling nagpatuloy. “Ibawas mo na lang ang bayad ng damit kaya bigyang mo na lang ako ng 30,000.” sabi niya rito. Bagamat may utang pa siya rito ay iba pa rin ang usapan nilang iyon kagabi.Nagtaas ng kilay ito sa kaniya. “Wala na ba? Baka meron pa?” tanong nito sa kaniya.“Wala na.” mabilis na sagot niya rito. Isa pa ay wala na siyang lakas pa ng loob na sabihin kung paano siya nito pinagalitan kagabi dahil sa nangyari sa pagitan nila. Ilang sandali pa ay bigla na lamang tumayo si Pierce mula sa kinauupuan nito at pagakatapos ay lumapit sa kaniya. Nang makatapat ito sa kaniya ay bigla na lamang nitong hinawakan ang kanyang baba at itinaas.“Bukod ba doon ay wala ka ng naaalala?” tanong nito sa kaniya. Napalunok na lamang siya.Habang nakatitig naman si Pierce sa mukha ni Serene ay may tuwa siyang nararamdaman lalo na at kitang-kita niya ang pagkalito sa mga mata nito.Nanlamig naman si Serene ng mga oras n
Nang marinig naman ni Serene ang sinabi nito ay biglang siya nanginig sa takot at namutla ang kanyang mukha. Bigla tuloy niyang naalala ang kwento sa kaniya ni Amber kung saan ay nakita niya sa balita ang isang babae na pinagtulungang i-rape at pinatay. Dahil doon ay sinabi niya sa isip niya na hindi na siya muling mangangahas na bumalik sa club na iyon.Napatitig si Pierce sa takot na takot nitong itsura. Lihim siyang napangiti. Akala niya ay matapang ito ngunit napaka-duwag pala nito masyado. Ilang sandali pa ay bigla na lamang siyang napatitig sa nakabuka nitong labi at pagkalipas lang ng ilang sandali ay biglang natuyo ang lalamunan ni Pierce.Biglang sumagi sa kanyang isipan ang eksena noong pinasok siya ng babae sa kanyang silid. Umiiyak din ito ng mga oras na iyon at tinatangka nitong tumakas mula sa kaniya ngunit mahigpit niya itong niyakap sa beywang at kinaladkad niya ito patungo sa kama. Madilim ang silid niya ng mga oras na iyon at dahil sa magkahalong pagod at antok ay na
Pagkalabas ni Serene ay dali-dali niyang binuksan ang kanyang laptop dahil tumawag muli sa kaniya si Liam at sinabi nito na thru video call na lamang daw silang mag-uusap. Nang matapos silang mag-usap ay agad niyang tinawagan ulit si Liam.“Sir, wala na tayong na tayong makukuhang impormasyon sa taong pinapahanap niyo dahil wala na siyang buhay nang matagpuan siya.” sabi nito sa kaniya.Bigla namang nagtagis ang mga bagang ni Pierce dahil sa sinabi nito at pagkatapos ay napahilot sa kanyang sentido. “Hayaan mo na lang muna ang mga tauhan doon na magpatuloy sa paghuhukay.” sabi na lamang niya.“Sige po sir.” sagot naman nito sa kaniya. “Isa pa ay mukhang ang pamilya Sermiano ay mukhang gumawa ng gulo.” dagdag pa nitong sabi sa kaniya.Napabuntung-hininga na lamang si Pierce. “Bantayan mo ang mga magiging kilos nila.” sabi na lamang niya rito.“Opo sir.” mabilis naman na sagot nito sa kaniya.Ilang sandali pa nga ay muli na naman niyang naalala ang babaeng pinapahanap niya rito. Ang bab
Biyernes nang gabi ay nakatanggap ng tawag si Serene at sinabi sa kaniya na siya ang natanggap upang maging intern sa PhD design institute. Nang maikwento niya ito kay Amber ay bigla na lamang itong nagalit. “Ano ka ba. Hindi ba at ikaw na rin ang nagsabi na bayaw ng counselor iyon? Paano kung ito mismo ang nagsabi rito na tanggapin ka para lang makapaghiganti siya?” sabi nito sa kaniya.Bigla namang napaisip si Serene dahil sa sinabi ni Amber. Kung tutuusin ay may point naman ito. Napabuntung-hininga siya. “Kung sabagay ay baka tama ka. Dibale na lang, maghahanap na lang ako ng iba.” sabi niya rito.Tumango naman ito sa kaniya. “Oo, maghanap ka na lang ng iba tutal naman ay magaling ka. Kaysa ang mapahamak ka pa.” sabi nito sa kaniya.Kinabukasan ay pumasok si Serene sa pinapasukan niyang milktea shop sa mall. Nang mga oras na iyon ay may 100,000 na siya sa kanyang account ngunit kulang pa yon para mabayaran niya ang utang niya sa lalaking iyon. Pinalaki siya ng kanyang ina na dapat
Pagkatapos lang nun ay dali-dali niyang inilabas ang kanyang cellphone at walang ekspresyon na nag-dial. Nang marinig nya ang pagsagot mula sa kabilang linya ay mabilis siyang nagsalita. “Hello, may gusto lang po akong ipadampot rito.” sabi niya.Nang marinig naman ni Beatrice ang sinabi nito ay mas lalo pa siyang nagngitngit sa labis na galit. At ito pa talaga ang may ganang magpadampot sa kanila? Dali-dali niyang binalingan ang tauhan niya. “Anong itinatayo-tayo ninyo?! Bugbugin niyo ang walang hiyang babaeng yan hanggang sa hindi na siya makalakad pa!” galit na galit na sabi niya sa mga ito.Bahagya namang natigilan ang dalawa at nang akmang lalapit na ang dalawa sa kaniya ay bigla na lamang nadulas ang mga ito ng sabay at napadaing pareho nang bumagsak sa sahig.Biglang nanginig sa labis na galit si Beatrice at pagkatapos ay iniikot niya ang kanyang mga mata sa loob at nakita niya ang isang base na nasa gilid na lamesa kaya dali-dali niya itong inabot. “May lakas ka pa talagang tu
DAHAN-DAHANG IMINULAT NI Serene ang kanyang mga mata. Nang mga oras na iyon ay ramdam na ramdam pa rin niya ang pagkahilo niya. Iginala niya ang kanyang paningin sa paligid at puting kisame ang bumungad sa kaniya. Nang itaas niya ang kanyang kamay ay doon niya nalaman na naka-swero pala siya at doon nag-sink in sa kaniya ang lahat. Habang magkayakap sila ni Pierce ay bigla na lang umikot ang paningin niya. At sa mga oras na iyon ay nasa ospital siya pero nang igala niya ang kanyang paningin ay wala naman siyang kasama doon kundi tanging siya lang mag-isa.Nasaan si Pierce? Bakit wala ito sa tabi niya? Hindi niya tuloy maiwasang isipin ang lahat ng mga nangyari kanina, kung panaginip lang ba ang lahat ng iyon ngunit nang itaas naman niya ang kanyang kamay ay nakita niya doon ang singsing na isinuot sa kaniya ni Pierce kung saan ay nasiguro niya na hindi nga iyon panaginip kundi totoong nangyari iyon. Ang hindi lang niya maiwasang isipin ay kung nasaan ito. Dahan-dahan siyang umupo sa k
NAPANGITI SI PIERCE SA kanyang ama na may panunuya ang mga mata. “Noon pa man ay niloko mo na ang ina ko kaya wala kang karapatan na sabihin sa akin ang mga yan.” malamig na sabi niya rito at pagkasabi niya nito ay dali-dali siyang tumalikod upang umalis na doon.“Tumigil ka!” galit na sigaw ni Andrei sa kaniya ngunit nagbingi-bingihan si Pierce sa tawag ng kanyang ama ay hindi tumigil sa kanyang paglalakad.Sa gilid ay agad naman na nagdilim ang mukha ni Nicole dahil talaga ba na aalis ito ay iiwan siya doon na mag-isa para pagtawanan ng lahat? Hindi niya maiwasang maikuyom ang kanyang mga mata. Dahil sa labis naman na galit ni Andrei ay biglang nagsikip ang dibdib niya at nahirapan siyang huminga. Sa sumunod na segundo ay bigla siyang bumagsak sa sahig.Gulat na gulat ang mga tauhan ni Andrei at dali-daling nilapitan ito upang tulungan at kargahin upang dalhin sa ospital. Ang isang tauhan nito ay binalingan ni Nicole. “Sundan mo si Pierce at sabihin mo na bumalik siya.” utos niya ri
BIGLA NAMANG NAPUNO ng panunuya ang mga mata ni Pierce anng marinig niya ang usapan ng mga ito. “Status lang ang hiningi niya kaya pumayag ako. Pero ang totoo ay gusto mo rin talagang pakasalan ako hindi ba?” tanong ni Pierce kay Nicole.Nakita niyang natigilan si Nicole ngunit mabilis na nagsalita ang kanyang ama. “Saka na natin pag-usapan ang tungkol sa mga bagay na yan. Ang importante ay ang makapagbihis ka na muna.” sabi nito sa kaniya.“Hindi na kailangan pang ipagpaliban pa, pag-usapan na natin ngayon.” sabi niya rito. Ipinikit ni Pierce ang kanyang mga mata at naging malamig ang ekspresyon. “Kahit na maging mag-asawa kaming dalawa at magkaroon ng anak, sa tingin niyo ba ay mabubuhay ang bata at ipapanganak niya?” tanong niya sa mga ito.Nang marinig ni Nicole ang bagay na iyon ay namutla nag kanyang mukha. Ang mukha din ni Andrei ay naging madilim at naging marahas ang paghinga dahil samatinding galit. “Hindi niyo ba alam na kahit makabuo kami ay ipapalaglag at ipapalaglag niy
PINAPUNTA SIYA NG KANYANG ama sa isang hotel kung saan ay pagmamay-ari ng kanilang pamilya. Pagkapasok niya pa lang sa punction hall ay agad niyang nakita na napapalamutian ang buong paligid. Dahil dito ay agad na kumunot ang kanyang noo at napuno ng pagkalito. Sa sumunot na segundo ay nakita niya ang mga salitang Engagement na nakalagay sa malaking electronic screen sa gitna ng stage.Hindi nagtagal ay dahan-dahang umakyat si Nicole ng stage habang nakaupo sa electric wheelchair nito at pagkatapos ay tumingin sa kaniya ng puno ng pagmamahal na naging dahilan para magdilim ang kanyang mukha. Nilingon niya si Liam na nakatayo sa tabi niya ng mga oras na iyon. “Anong nangyayari?” naguguluhang tanong niya rito.Nakita niya naman ang pagpapawis ng noo nito at mukhang kinakabahang tumingin sa kaniya. Napalunok si Liam nang makita ang madilim na mukha ng kanyang amo. Hindi ba nito alam kung ano nangyayari at kung bakit sila naroon? Paano nangyari na hindi nito alam kung isa ito sa mga pang
ILANG MINUTO DIN sa labas si Serene bago siya bumalik sa silid ni Pierce. Pagkapasok niya ay naabutan niya itong bihis na. Puno ng pagtataka at pag-aalala ay agad niya itong nilapitan. “Anong ibig sabihin nito? Saan ka pupunta? Hindi ka pa magaling?” tuloy-tuloy na tanong niya rito.Bigla niya tuloy naalala ang tawag kanina at dahil doon ay hindi niya namalayang nakaramdam ng pagkabalisa sa kanyang puso. “Saan ka pupunta?” tanong niya ulit dito nang hindi ito sumagot sa unang tanong niya kanina.“Well, pinapatawag ako ni DAd.” sagot nito sa kaniya na bigla niyang ikinatigas bigla. Naisip niya bigla ang petsa kung kailan nila dapat kuhanin ang sertipiko at may ilang araw na lang ang nalalabi. Pilit niyang pinakalma ang kanyang sarili at pagkatapos ay biglang nagtanong.“Gusto mo bang makipaghiwalay?” tanong niya rito at hindi ito sumagot sa kaniya. Malalim lang itong nakatingin sa kanyang mga mata at ang pananahimik nito ay malinaw ng sagot sa kaniya. Napakuyom ang kanyang mga palad. B
NANG NASA IBANG BANSA pa sila ay naunang nagising si Pierce kaysa kay Serene kung saan ay nanatili itong tulog marahil sa matinding panghihina. Dahil nga sa wala namang nakitang problema sa pagsusuri kay Serene ay agad niyang ipinaayos ang lahat at sumakay sila sa isang helicopter upang makauwi sa bansa para doon na rin tuluyang magpagaling.Pagdating nila doon ay muli niyang ipinasuri si Serene kung saan ay naging pareho lang din naman ang lumabas na resulta at nanatili pa rin itong tulog sa sumunod na araw na para bang nag-iipon ng lakas nito. Maharil ay talagang matindi ang kanyang pinagdaanan kung kayat mas lalo pang tumindi ang galit na naramdaman niya sa lalaking iyon.Ilang sandali pa ay yumakap si Serene kay Pierce nang marinig niya ang sinabi nito kung paano sila nakauwi ngunit pagkasandal niya sa dibdib nito ay may naalala siya kung kaya ay bigla na namang bumilis ang tibok ng puso niya at tumingin dito. “Si Mike? Nasaan siya? Patay na ba siya?” tanong niya rito.Umiling si
NAKATITIG PA RIN ANG nurse sa kaniya na puno ng pakikisimpatya ang mga mata. “Makakapagpahinga na siya…” sabi ng nurse sa kaniya.“Hindi, hindi iyon. Ilang taon na siya?” tanong niya rito.“Mag-iisang daan.” sagot naman nito at medyo natakot ang nurse dahil baka nagkamali siya ng pagsabi kung ilang taon na ito kaya muli niyang dinampot ang record niya at chineck ito. “Tama nga ako.” sabi nitong muli pagkaraan ng ilang sandali.Biglang bumilis ang tibok ng puso niya ng mga oras na iyon. Ibig sabihin ay hindi pa patay si Pierce at nagkamali lang siya. Sa mga oras na iyon ay isang malamig na boses ng isang lalaki ang nagmula sa likuran niya. “Serene.” tawag nito sa kaniya at ang boses nito ay pamilyar na pamilyar sa kaniya.Dahil dito ay dahan-dahang lumingon si Serene at doon nga niya nakita ang isang lalaki na nakasuot ng isang hospital gown sa likod niya at nakatayo sa may pintuan habang nakatingin sa kaniya na may madilim na mga mata. “Anong ginagawa mo diyan? At bakit umiiyak ka?”
SA ISANG IGLAP AY napuno siya ng pangamba nang makita niya itong nakatayo doon. Anong ginagawa pa nito doon? Nababaliw na ba ito? Anong magagawa nito mag-isa laban sa napakaraming tauhan ni Mike? Wala!Ilang sandali pa ay biglang napuno ng ilaw ang dibdib nito na kulay pula galing sa mga baril ng mga tauhan ni Mike dahilan para labis siyang kabahan. Ang mukha ni Pierce ay walang katakot takot habang nakatingin sa kaniya.Samantala, tuwang-tuwa naman si Mike habang nakatingin kay Pierce at hindi na nag-isip pa at pagkatapos ay mabilis na itinaas ang kanyang kamay upang mag-utos na paputukan ito ng baril ngunit bago pa man niya maibuka ang kanyang bibig ay bigla na lang may dumagundong mula sa itaas kaya napatingala siya ng wala sa oras at doon niya nga nakita ang ilang helicopter mula sa itaas at sa sumunod na segundo ay nagpaulan ang mga ito ng bala.Dahil sa pagkabigla ay halos mamanhid ang mga tenga ni Serene at puno ng pagkalito ang kanyang isip. Sa gitna ng pag-ulan ng mga bala ay
NAPUNO NG PAWIS ang noo ng driver. “What should we do now sir?” kabadong tanong nito."He doesn't dare to blow up the bridge. If it blows up, he won't be able to stay in any country, especially here." sagot ni Pierce sa driver ng sasakyan.Binalingan ni Pierce si Serene. “Huwag kang magpaloko sa panggigipit niya. Magtiwala ka sa akin.” sabi niya at hinalikan ang noo nito.Hindi naman maiwasang mapatitig ni Serene sa mukha ni Pierce kung saan ay pinipigilan niyang pumatak ang kanyang mga luha ngunit ang kanyang boses ay biglang gumaralgal. “Naniniwala ako sayo Pierce… naniniwala ako…” sabi niya ngunit sa kabila nun ay iba ang iniisip niya. Hindi na niya kayang masaktan pa ito ng dahil lang sa kaniya. Napakarami na nitong ginawa.Ilang sandali pa ay nagdilim ang mga mata nito. “Hindi kita papayagang sumama sa kaniya!” mariing sabi nito at ang kanyang mga mata ay halos mag-apoy. Hindi niya tuloy maiwasang hindi makaramdam ng kirot sa kanyang puso.Sa sumunod na segundo ay agad niyang sin