Pagkalabas ni Serene ay dali-dali niyang binuksan ang kanyang laptop dahil tumawag muli sa kaniya si Liam at sinabi nito na thru video call na lamang daw silang mag-uusap. Nang matapos silang mag-usap ay agad niyang tinawagan ulit si Liam.“Sir, wala na tayong na tayong makukuhang impormasyon sa taong pinapahanap niyo dahil wala na siyang buhay nang matagpuan siya.” sabi nito sa kaniya.Bigla namang nagtagis ang mga bagang ni Pierce dahil sa sinabi nito at pagkatapos ay napahilot sa kanyang sentido. “Hayaan mo na lang muna ang mga tauhan doon na magpatuloy sa paghuhukay.” sabi na lamang niya.“Sige po sir.” sagot naman nito sa kaniya. “Isa pa ay mukhang ang pamilya Sermiano ay mukhang gumawa ng gulo.” dagdag pa nitong sabi sa kaniya.Napabuntung-hininga na lamang si Pierce. “Bantayan mo ang mga magiging kilos nila.” sabi na lamang niya rito.“Opo sir.” mabilis naman na sagot nito sa kaniya.Ilang sandali pa nga ay muli na naman niyang naalala ang babaeng pinapahanap niya rito. Ang bab
Biyernes nang gabi ay nakatanggap ng tawag si Serene at sinabi sa kaniya na siya ang natanggap upang maging intern sa PhD design institute. Nang maikwento niya ito kay Amber ay bigla na lamang itong nagalit. “Ano ka ba. Hindi ba at ikaw na rin ang nagsabi na bayaw ng counselor iyon? Paano kung ito mismo ang nagsabi rito na tanggapin ka para lang makapaghiganti siya?” sabi nito sa kaniya.Bigla namang napaisip si Serene dahil sa sinabi ni Amber. Kung tutuusin ay may point naman ito. Napabuntung-hininga siya. “Kung sabagay ay baka tama ka. Dibale na lang, maghahanap na lang ako ng iba.” sabi niya rito.Tumango naman ito sa kaniya. “Oo, maghanap ka na lang ng iba tutal naman ay magaling ka. Kaysa ang mapahamak ka pa.” sabi nito sa kaniya.Kinabukasan ay pumasok si Serene sa pinapasukan niyang milktea shop sa mall. Nang mga oras na iyon ay may 100,000 na siya sa kanyang account ngunit kulang pa yon para mabayaran niya ang utang niya sa lalaking iyon. Pinalaki siya ng kanyang ina na dapat
Pagkatapos lang nun ay dali-dali niyang inilabas ang kanyang cellphone at walang ekspresyon na nag-dial. Nang marinig nya ang pagsagot mula sa kabilang linya ay mabilis siyang nagsalita. “Hello, may gusto lang po akong ipadampot rito.” sabi niya.Nang marinig naman ni Beatrice ang sinabi nito ay mas lalo pa siyang nagngitngit sa labis na galit. At ito pa talaga ang may ganang magpadampot sa kanila? Dali-dali niyang binalingan ang tauhan niya. “Anong itinatayo-tayo ninyo?! Bugbugin niyo ang walang hiyang babaeng yan hanggang sa hindi na siya makalakad pa!” galit na galit na sabi niya sa mga ito.Bahagya namang natigilan ang dalawa at nang akmang lalapit na ang dalawa sa kaniya ay bigla na lamang nadulas ang mga ito ng sabay at napadaing pareho nang bumagsak sa sahig.Biglang nanginig sa labis na galit si Beatrice at pagkatapos ay iniikot niya ang kanyang mga mata sa loob at nakita niya ang isang base na nasa gilid na lamesa kaya dali-dali niya itong inabot. “May lakas ka pa talagang tu
Hindi inaasahan ni Beatrice na ganun ang sasabihin ni Pierce pagkatapos niyang magsumbong rito. Mabilis niya itong binalingan at tiningnan ito ng hindi makapaniwalang tingin. “Ano ka ba naman Pierce, siya ang nauna at isa pa ay inakit niya si Reid kaya nagalit din ako sa kaniya at nasaktan ko nga siya.” sabi niya rito.Tumaas ang kilay nito at nilingon din siya. “Sinasabi mo na nilandi niya ang boyfriend mo, bakit may ebidensiya ka ba na ginawa niya ang ibinibintang mo sa kaniya?” tanong nito.Sa totoo lang, hindi siya naniniwala kay Serene ngunit alam niya na ang lalaking iyon ay hindi rin ganun kabuting tao, ngunit alam niya kung gaano ito kamahal ni Beatrice dahil palagi na lamang itong naikwekwento sa kaniya ni Liam.Biglang nagbago ang ekspresyon ni Beatrice at mabilis na sumagot sa kaniya. “Pero iyon ang sinabi sa akin ng kanang kamay niya at natitiyak ko na nagsasabi ito ng totoo.” sagot nito.Biglang nagtagis ang mga bagang ni Pierce dahil sa narinig niya at pagkatapos ay mala
Malamig naman na sumulyap si Pierce rito at sa isang sulyap na niya iyon ay agad na napuno ng takot ang mukha nito at agad na itinikom ang bibig. Mabilis na ibinalik ni Pierce ang tingin kay Serene at naghihitay ng sagot mula rito.Napakagat-labi naman si Serene at mahinang sumagot rito. “Hindi na. Hayaan mo na lang sila.” sabi niya. Ang pagganti ay wala namang maitutulong sa kaniya, kaya mas tama na lang na hayaan na lamang niya ito. Sana lang ay huwag na nitong ulitin pa ang ginawa nito.Pero syempre, hindi niya iyon dapat palampasin. Tumingin siya kay Beatrice. “Pero gusto ko na magbayad ka ng danyos dahil sa pananakit mo sa akin.” taas noo niyang sabi rito.Sa halip na gantihan niya ito ay magdadagdag lamang siya ng problema niya kaya mas mabuti na lamang na hingian niya ito ng pera.Nakahinga naman ng maluwag si Beatrice anng marinig niya ang sinabi nito dahil ang akala niya ay bubugbugin din siya nito katulad ng ginawa niya at nang mga tauhan niya rito. Biglang napuno ng panunuy
Pagdating nila sa ospital ay dali-daling tinanggal ng doktor ang suot na damit ni Serene. Sa likod nito ay may mga malalaking pasa. Nang makita ito ni Pierce ay mahigpit niyang naitikom ang kanyang manipis na labi at ang kanyang mukha ay nalukot.Ang doktor ay nasa isang edad kwareta na. Ilang sandali pa ay tumingin ang doktor kay Serene. “Paano mo nakuha ang mga ito?” tanong nito sa kaniya.Dahan-dahan namang muling isinuot ni Serene ang kanyang damit at sumagot. “May nang away po sa akin.” sagot niya rito.Ilang sandali pa ay nilingon naman ng doktor ang gwapong lalaki na may madilim na mukha sa likuran nila at pagkatapos ay tumitig kay Serene at mahinahong nagtanong. “Hija, hindi ba ang lalaking nasa likod mo ang bumugbog sayo?” tanong nito sa kaniya, hindi naman siya nakasagot kaagad. Ilang sandali pa ay muli na naman itong nagsalita. “Huwag kang matakot, kung siya talaga ang bumugbog sayo ay may kalalagyan siya.” sabi pa nito. Marahil ay inisip ng doktor na wala siyang lakas ng l
Nakatayo ang dalawa at tanging ang likod lamang ni Serene ang nakikita ni Ford, hindi nito kita ang kanyang mukha.“Gusto mo ba siya?” tanong ni Ford sa kaniya bigla.Agad naman na nagdilim ang mga mata ni Pierce nang marinig niya ang tanong nito. “Hindi.” malamig na sagot nito sa kaniya.May hawak siya sa kanyang kamay na isang paper bag kung saan ay nakalagay ang gamot na ipinakuha ng doktor sa kaniya. Biglang nalukot ang kanyang mukha ng hindi niya namamalayan habang nakatingin sa mga ito. Sa tagal niyang nanguha ng gamot ay hindi niya akalain na ang babae ay nakikipag-usap na pala ito sa iba pagbalik niya.Ang awa na nararamdaman niya ng mga oras na iyon ay biglang napalitan ng labis na galit. Nasulyapan naman ni Ford ang mukha ni Pierce at mas ginatungan pa ang inis na nakapaskil sa mukha nito. “Iyan si Mike Antonio, ang Deputy Director ng Department of Cardiac Surgery. Halos kababalik niya lang din mula sa ibang bansa at siya ang pangalawang pinakagwapong doktor sa opsital, su
Sa sobrang hiya ni Serene ay halos hindi siya mapakali. Bakit ba kasi iyon na ang unang pumasok sa isip niya? Ang malaking kamay ng lalaki ay humahaplos sa kanyang likod at habang dumadampi ito sa malambot niyang balat ay mas naginginig pa lalo ang kanyang katawan. “Masakit…” daing niya.Nang mga oras naman na iyon ay tila ba naging walang bigat ang katawan ng dalaga habang nakapakandong sa kaniya kung saan ay tila kasing gaan lamang ito ng papel. Dahil rito ay muli na namang nandilim ang kanyang mga mata. Pilit niyang itinanim sa kanyang isip na bata pa ito.Ilang sandali pa ay kumunot ang kanyang noo at hinawakan ang payat nitong braso at pi naupo nya ito ng tuwid. Ang kamay naman ni Pierce na humawak sa kanyang braso ay mas madiin na ang pagkakahawak doon kaya hindi maiwasan ni Serene na hindi makaramdam ng sakit kaya napakagat-labi na lamang siya at tiniisi iyon at hindi niya sinubukang ibuka ang kanyang bibig upang sabihin rito na nasasaktan siya sa labis na takot.Ibinaba nit
DAHAN-DAHANG IMINULAT NI Serene ang kanyang mga mata. Nang mga oras na iyon ay ramdam na ramdam pa rin niya ang pagkahilo niya. Iginala niya ang kanyang paningin sa paligid at puting kisame ang bumungad sa kaniya. Nang itaas niya ang kanyang kamay ay doon niya nalaman na naka-swero pala siya at doon nag-sink in sa kaniya ang lahat. Habang magkayakap sila ni Pierce ay bigla na lang umikot ang paningin niya. At sa mga oras na iyon ay nasa ospital siya pero nang igala niya ang kanyang paningin ay wala naman siyang kasama doon kundi tanging siya lang mag-isa.Nasaan si Pierce? Bakit wala ito sa tabi niya? Hindi niya tuloy maiwasang isipin ang lahat ng mga nangyari kanina, kung panaginip lang ba ang lahat ng iyon ngunit nang itaas naman niya ang kanyang kamay ay nakita niya doon ang singsing na isinuot sa kaniya ni Pierce kung saan ay nasiguro niya na hindi nga iyon panaginip kundi totoong nangyari iyon. Ang hindi lang niya maiwasang isipin ay kung nasaan ito. Dahan-dahan siyang umupo sa k
NAPANGITI SI PIERCE SA kanyang ama na may panunuya ang mga mata. “Noon pa man ay niloko mo na ang ina ko kaya wala kang karapatan na sabihin sa akin ang mga yan.” malamig na sabi niya rito at pagkasabi niya nito ay dali-dali siyang tumalikod upang umalis na doon.“Tumigil ka!” galit na sigaw ni Andrei sa kaniya ngunit nagbingi-bingihan si Pierce sa tawag ng kanyang ama ay hindi tumigil sa kanyang paglalakad.Sa gilid ay agad naman na nagdilim ang mukha ni Nicole dahil talaga ba na aalis ito ay iiwan siya doon na mag-isa para pagtawanan ng lahat? Hindi niya maiwasang maikuyom ang kanyang mga mata. Dahil sa labis naman na galit ni Andrei ay biglang nagsikip ang dibdib niya at nahirapan siyang huminga. Sa sumunod na segundo ay bigla siyang bumagsak sa sahig.Gulat na gulat ang mga tauhan ni Andrei at dali-daling nilapitan ito upang tulungan at kargahin upang dalhin sa ospital. Ang isang tauhan nito ay binalingan ni Nicole. “Sundan mo si Pierce at sabihin mo na bumalik siya.” utos niya ri
BIGLA NAMANG NAPUNO ng panunuya ang mga mata ni Pierce anng marinig niya ang usapan ng mga ito. “Status lang ang hiningi niya kaya pumayag ako. Pero ang totoo ay gusto mo rin talagang pakasalan ako hindi ba?” tanong ni Pierce kay Nicole.Nakita niyang natigilan si Nicole ngunit mabilis na nagsalita ang kanyang ama. “Saka na natin pag-usapan ang tungkol sa mga bagay na yan. Ang importante ay ang makapagbihis ka na muna.” sabi nito sa kaniya.“Hindi na kailangan pang ipagpaliban pa, pag-usapan na natin ngayon.” sabi niya rito. Ipinikit ni Pierce ang kanyang mga mata at naging malamig ang ekspresyon. “Kahit na maging mag-asawa kaming dalawa at magkaroon ng anak, sa tingin niyo ba ay mabubuhay ang bata at ipapanganak niya?” tanong niya sa mga ito.Nang marinig ni Nicole ang bagay na iyon ay namutla nag kanyang mukha. Ang mukha din ni Andrei ay naging madilim at naging marahas ang paghinga dahil samatinding galit. “Hindi niyo ba alam na kahit makabuo kami ay ipapalaglag at ipapalaglag niy
PINAPUNTA SIYA NG KANYANG ama sa isang hotel kung saan ay pagmamay-ari ng kanilang pamilya. Pagkapasok niya pa lang sa punction hall ay agad niyang nakita na napapalamutian ang buong paligid. Dahil dito ay agad na kumunot ang kanyang noo at napuno ng pagkalito. Sa sumunot na segundo ay nakita niya ang mga salitang Engagement na nakalagay sa malaking electronic screen sa gitna ng stage.Hindi nagtagal ay dahan-dahang umakyat si Nicole ng stage habang nakaupo sa electric wheelchair nito at pagkatapos ay tumingin sa kaniya ng puno ng pagmamahal na naging dahilan para magdilim ang kanyang mukha. Nilingon niya si Liam na nakatayo sa tabi niya ng mga oras na iyon. “Anong nangyayari?” naguguluhang tanong niya rito.Nakita niya naman ang pagpapawis ng noo nito at mukhang kinakabahang tumingin sa kaniya. Napalunok si Liam nang makita ang madilim na mukha ng kanyang amo. Hindi ba nito alam kung ano nangyayari at kung bakit sila naroon? Paano nangyari na hindi nito alam kung isa ito sa mga pang
ILANG MINUTO DIN sa labas si Serene bago siya bumalik sa silid ni Pierce. Pagkapasok niya ay naabutan niya itong bihis na. Puno ng pagtataka at pag-aalala ay agad niya itong nilapitan. “Anong ibig sabihin nito? Saan ka pupunta? Hindi ka pa magaling?” tuloy-tuloy na tanong niya rito.Bigla niya tuloy naalala ang tawag kanina at dahil doon ay hindi niya namalayang nakaramdam ng pagkabalisa sa kanyang puso. “Saan ka pupunta?” tanong niya ulit dito nang hindi ito sumagot sa unang tanong niya kanina.“Well, pinapatawag ako ni DAd.” sagot nito sa kaniya na bigla niyang ikinatigas bigla. Naisip niya bigla ang petsa kung kailan nila dapat kuhanin ang sertipiko at may ilang araw na lang ang nalalabi. Pilit niyang pinakalma ang kanyang sarili at pagkatapos ay biglang nagtanong.“Gusto mo bang makipaghiwalay?” tanong niya rito at hindi ito sumagot sa kaniya. Malalim lang itong nakatingin sa kanyang mga mata at ang pananahimik nito ay malinaw ng sagot sa kaniya. Napakuyom ang kanyang mga palad. B
NANG NASA IBANG BANSA pa sila ay naunang nagising si Pierce kaysa kay Serene kung saan ay nanatili itong tulog marahil sa matinding panghihina. Dahil nga sa wala namang nakitang problema sa pagsusuri kay Serene ay agad niyang ipinaayos ang lahat at sumakay sila sa isang helicopter upang makauwi sa bansa para doon na rin tuluyang magpagaling.Pagdating nila doon ay muli niyang ipinasuri si Serene kung saan ay naging pareho lang din naman ang lumabas na resulta at nanatili pa rin itong tulog sa sumunod na araw na para bang nag-iipon ng lakas nito. Maharil ay talagang matindi ang kanyang pinagdaanan kung kayat mas lalo pang tumindi ang galit na naramdaman niya sa lalaking iyon.Ilang sandali pa ay yumakap si Serene kay Pierce nang marinig niya ang sinabi nito kung paano sila nakauwi ngunit pagkasandal niya sa dibdib nito ay may naalala siya kung kaya ay bigla na namang bumilis ang tibok ng puso niya at tumingin dito. “Si Mike? Nasaan siya? Patay na ba siya?” tanong niya rito.Umiling si
NAKATITIG PA RIN ANG nurse sa kaniya na puno ng pakikisimpatya ang mga mata. “Makakapagpahinga na siya…” sabi ng nurse sa kaniya.“Hindi, hindi iyon. Ilang taon na siya?” tanong niya rito.“Mag-iisang daan.” sagot naman nito at medyo natakot ang nurse dahil baka nagkamali siya ng pagsabi kung ilang taon na ito kaya muli niyang dinampot ang record niya at chineck ito. “Tama nga ako.” sabi nitong muli pagkaraan ng ilang sandali.Biglang bumilis ang tibok ng puso niya ng mga oras na iyon. Ibig sabihin ay hindi pa patay si Pierce at nagkamali lang siya. Sa mga oras na iyon ay isang malamig na boses ng isang lalaki ang nagmula sa likuran niya. “Serene.” tawag nito sa kaniya at ang boses nito ay pamilyar na pamilyar sa kaniya.Dahil dito ay dahan-dahang lumingon si Serene at doon nga niya nakita ang isang lalaki na nakasuot ng isang hospital gown sa likod niya at nakatayo sa may pintuan habang nakatingin sa kaniya na may madilim na mga mata. “Anong ginagawa mo diyan? At bakit umiiyak ka?”
SA ISANG IGLAP AY napuno siya ng pangamba nang makita niya itong nakatayo doon. Anong ginagawa pa nito doon? Nababaliw na ba ito? Anong magagawa nito mag-isa laban sa napakaraming tauhan ni Mike? Wala!Ilang sandali pa ay biglang napuno ng ilaw ang dibdib nito na kulay pula galing sa mga baril ng mga tauhan ni Mike dahilan para labis siyang kabahan. Ang mukha ni Pierce ay walang katakot takot habang nakatingin sa kaniya.Samantala, tuwang-tuwa naman si Mike habang nakatingin kay Pierce at hindi na nag-isip pa at pagkatapos ay mabilis na itinaas ang kanyang kamay upang mag-utos na paputukan ito ng baril ngunit bago pa man niya maibuka ang kanyang bibig ay bigla na lang may dumagundong mula sa itaas kaya napatingala siya ng wala sa oras at doon niya nga nakita ang ilang helicopter mula sa itaas at sa sumunod na segundo ay nagpaulan ang mga ito ng bala.Dahil sa pagkabigla ay halos mamanhid ang mga tenga ni Serene at puno ng pagkalito ang kanyang isip. Sa gitna ng pag-ulan ng mga bala ay
NAPUNO NG PAWIS ang noo ng driver. “What should we do now sir?” kabadong tanong nito."He doesn't dare to blow up the bridge. If it blows up, he won't be able to stay in any country, especially here." sagot ni Pierce sa driver ng sasakyan.Binalingan ni Pierce si Serene. “Huwag kang magpaloko sa panggigipit niya. Magtiwala ka sa akin.” sabi niya at hinalikan ang noo nito.Hindi naman maiwasang mapatitig ni Serene sa mukha ni Pierce kung saan ay pinipigilan niyang pumatak ang kanyang mga luha ngunit ang kanyang boses ay biglang gumaralgal. “Naniniwala ako sayo Pierce… naniniwala ako…” sabi niya ngunit sa kabila nun ay iba ang iniisip niya. Hindi na niya kayang masaktan pa ito ng dahil lang sa kaniya. Napakarami na nitong ginawa.Ilang sandali pa ay nagdilim ang mga mata nito. “Hindi kita papayagang sumama sa kaniya!” mariing sabi nito at ang kanyang mga mata ay halos mag-apoy. Hindi niya tuloy maiwasang hindi makaramdam ng kirot sa kanyang puso.Sa sumunod na segundo ay agad niyang sin