Sa sobrang hiya ni Serene ay halos hindi siya mapakali. Bakit ba kasi iyon na ang unang pumasok sa isip niya? Ang malaking kamay ng lalaki ay humahaplos sa kanyang likod at habang dumadampi ito sa malambot niyang balat ay mas naginginig pa lalo ang kanyang katawan. “Masakit…” daing niya.Nang mga oras naman na iyon ay tila ba naging walang bigat ang katawan ng dalaga habang nakapakandong sa kaniya kung saan ay tila kasing gaan lamang ito ng papel. Dahil rito ay muli na namang nandilim ang kanyang mga mata. Pilit niyang itinanim sa kanyang isip na bata pa ito.Ilang sandali pa ay kumunot ang kanyang noo at hinawakan ang payat nitong braso at pi naupo nya ito ng tuwid. Ang kamay naman ni Pierce na humawak sa kanyang braso ay mas madiin na ang pagkakahawak doon kaya hindi maiwasan ni Serene na hindi makaramdam ng sakit kaya napakagat-labi na lamang siya at tiniisi iyon at hindi niya sinubukang ibuka ang kanyang bibig upang sabihin rito na nasasaktan siya sa labis na takot.Ibinaba nit
Napaisip siya bigla dahil sa sinabi nito. Bakit naman sana niya hindi sasabihin ang mga iyon e pauulit-ulit siya nitong inalipusta at pinahiya. Nag-isang linya ang mga kilay nito at bakas sa gwapong mukha nito ang galit dahil sa sinabi nito. “Sa tingin mo ba ay dapat na magpasalamat pa ako sa isang tulad mo na pinakasalan kita kahit na peke lamang iyon at dahil lang kay lola? Napakayabang mo. dapat ikaw nga ang magpasalamat sa akin dahil ang katayuan mo ay napakalayo kumpara sa akin.” nagtataas baba ang dibdib nitong sabi sa kaniya.Habang nakatingin naman si Serene sa mukha nito ay bigla niyang naisip na tama naman ito. Napakagat siya sa kanyang labi. “Tama ka, alam ko na kahit na anong kayod pa ang gawin ko ay hinding-hindi ako makakapantay kahit na kailan sa katayuan mo at tama ka rin na dapat akong magpasalamat sayo dahil hindi lahat ng tao ay pwedeng makalapit sa isang kagaya mo pero sa totoo lang, wala sa akin kung ano ang meron sayo at sa pamilya mo. kaya kong magsumikap para m
Napakunot naman ng noo si Mike nang marinig niya ang sinabi ni Serene dahil napakapormal naman ng tawag nito sa kaniya. Napabuntung-hininga siya. “Serene, bakit hindi mo na ako tinatawag na Kuya?” tanong niya rito kung saan ay halong hinanakit din ang kanyang tinig.Dahil rito ay medyo napahiya naman si Serene nang marinig niya ang sinabi nito ngunit agad din naman siyang sumagot rito. “Hindi na ako bata.” sagot niya rito.Noon ay paulit-ulit niya itong tinatawag na kuya at ni hindi niya nakita noon ang mali doon dahil mga bata pa sila. Kung tutuusin ay ilang taon lang naman ang tanda nito sa kaniya at napaka-awkward naman na para sa kaniya kung tatawagin niya pa rin itong kuya hanggang sa mga oras na iyon.Tinititigan naman ni Mike ang batang babae noon ngayon ay dalagang-dalaga na at napakaganda rin, nang makita niya itong muli sa unang pagkakataon ay talaga namang nagulat siya dahil pakiramdam niya ay napakabilis ng panahon. “Tumanda na talaga si Serene, ngunit ang tawagin akong Dr
Sa katunayan, halos ilang araw din siyang nag-isip tungkol doon at ilang beses niyang pinagsabihan ang kanyang sarili na ayaw niya din naman itong makita kaya hindi siya gagawa ng bagay na ikagagalit nito. Mabilis na napailing si Serene, ayaw niyang makita ito at ayaw din siya nitong makita kaya dali-dali siyang tumalikod at sumunod kay Mike.Pumunta sila sa pangalawang palapag kung saan ay tanaw mula doon ang napakagandang ilog. Samantala, nang makita naman si Mike ng waiter ay dali-dali itong ngumiti at pagkatapos dali siyang sumagot. “Same as usual.” sabi nito.Samantala, sa taas ng hagdan ay umakyat din sa pangalawang palapag kasama ang babae. Dali-dali niyang ibinaling ang kanyang ulo sa takot na baka makita siya nito. Ngunit nakita niya na bigla na lang lumingon sa gawi niya ito. Biglang bumilis ang tibok ng puso niya ng wala sa oras.Sa kabutihang palad ay dumating ang waiter upang maghain ng complimentary bread. Nang lingunin niya muli ang gawi ng hagdan ay wala na ang dalawa
Ngunit sa halip na pakawalan siya nito a humakbang pa ito pasulong sa kaniya kung saan ay patuloy pa siyang napaatras lalo hanggang sa ang kanyang likod ay tuluyan na ngang tumama sa pader at wala na siyang maatrasan pa.Nanlalaki ang mga mata niyang napatingin rito hanggang sa itaas nito ang dalawa nitong kama at tuluyan ngang iniharang sa kanyang ulo. Matalim ang mga matang nakatingin ito sa kaniya. “Gaano kayo kalapit ng lalaking iyon ha?” tanong nito sa kaniya at masyado na ring malapit ang kanilang distansiya kung saan ay ang hininga nito ay tumatama na halos sa kanyang mukha at masasabi niyang napakabango nito. Sa labis na takot niya ay yumuko siya dahil hindi na niya kayang matagalan pa ang mga mata nito na halos parang patayin na siya dahil sa sobrang talim.Samantala, bukod sa nakita niya na magkayakap ito kanina nang bumaba sila sa sasakyan ay narinig niya rin ang pagbanggit ng lalaki ng pera kaya tiyak na ibinibenta na naman nito ang sarili para sa pera. Pagkatapos ay kung
Dahil medyo natagalan na si Serene sa pagpunta sa banyo ay nag-alala na si Mike kaya tumayo na siya mula sa kanyang kinauupuan at sumunod sa banyo upang tingnan si Serene.Takot na takot naman si Serene at halos manlamig ang buo niyang katawan at mahigpit niyang hinawakan si Pierce sa braso nito at umaasa na titigil na ito sa ginagawa at lalayo na sa kaniya. Narinig niya ang papalapit na mga yabag at halos lumundag ang puso niya nang mga oras na iyon. Sa kagustuhan niyang lumayo ito sa kaniya ay inihanda na niya ang kanyang sarili upang kagatin ito ngunit bigla na lamang siya nitong binitawan at mas hinigpitan pa ang hawak sa kanyang mukha. “May balak ka na namang kagatin ako?” walang emosyong tanong nito sa kaniya.Bago pa man siya makasagot sa tanong nito ay muli lang siya nitong hinalikan ulit at sa puntong iyon ay mas marahas pa kaysa sa nauna kanina na para bang pinaparusahan siya nito sa klase ng paghalik nito sa kaniya. Akala pa naman niya ay lalayo na ito ng tuluyan ngunit it
Sa wakas ay nabawasan na niya ang pagkakautang niya rito. Kinabukasan, nagsimulang maging abala si Serene dahil sa paglilipat ng kanyang ina niya sa nursing home. Sa tulong ng isang doktor ay nagawa niyang ilipat ang kanyang ina sa loob lamang ng isang araw. Kinabukasan ay nakatanggap siya ng isang email mula sa Melencio Designs kung saan ay isa iyong notice of employment at nakasaad din doon na sa lunes na ang umpisa niya.Sa totoo lang ay hindi niya inaasahan na magiging napakaswerte niya dahil natanggap siya doon. Sa sobrang tuwa niya ay hindi siya nakatulog ng maayos buong gabi. Mabilis na lumipas ang araw at lunes na kaagad. Pinalitan na ni Serene ang kanyang cellphone, ang cellphone na bigay sa kaniya ni Mike. isa pa ay hindi na talaga mapakinabangan pa ang kanyang lumang cellphone dahil halos hindi na ito ma-touch pa. Maaga siyang gumayak at nagtungo sa kumpanya. Pagdating niya ay agad siyang nagpakilala kung saan ay agad naman siyang kinilala nito dahil ibinilin na rin naman
Agad na nakita ni Serene ang isang pares ng leather shoes at nang tingalain niya ito ay nakasalubong niya ang mga matalim nitong mga mata na nakatingin sa kaniya. Biglang nanginig ang kanyang mga kamay at ang kinakain niyang tinapay ay bigla na lamang nahulog sa lupa. Pakiramdam niya ay para siyang tinamaan ng kidlat ng mga oras na iyon.Paulit-ulit pa naman niyang sinabi sa sarili niya na dapat ay hindi magkrus ang landas nilang dalawa. Ilang sandali pa ay bigla namang may isa siyang kasamahan ang nasa likod niya kung saan ay dali-dali siya nitong hinila patungo sa gilid. “Serene nakaharang ka sa daan.” sabi nito sa kaniya.Magkahalong gulat at takot ang naramdaman niya at pagkatapos ay dali-daling yumuko rito. “Hello, Mr.Smith…” sabi niya rito.Ang mata mata naman ni Pierce ay bigla na lamang napasulyap sa suot nitong kulay blue na nameplate kung saan ay agad niyang nalaman na ito pala ang exclusive intern ng kumpanya. Pagkatapos niyang sulyapan ito ay dali-dali niya itong nilampasan
DAHAN-DAHANG IMINULAT NI Serene ang kanyang mga mata. Nang mga oras na iyon ay ramdam na ramdam pa rin niya ang pagkahilo niya. Iginala niya ang kanyang paningin sa paligid at puting kisame ang bumungad sa kaniya. Nang itaas niya ang kanyang kamay ay doon niya nalaman na naka-swero pala siya at doon nag-sink in sa kaniya ang lahat. Habang magkayakap sila ni Pierce ay bigla na lang umikot ang paningin niya. At sa mga oras na iyon ay nasa ospital siya pero nang igala niya ang kanyang paningin ay wala naman siyang kasama doon kundi tanging siya lang mag-isa.Nasaan si Pierce? Bakit wala ito sa tabi niya? Hindi niya tuloy maiwasang isipin ang lahat ng mga nangyari kanina, kung panaginip lang ba ang lahat ng iyon ngunit nang itaas naman niya ang kanyang kamay ay nakita niya doon ang singsing na isinuot sa kaniya ni Pierce kung saan ay nasiguro niya na hindi nga iyon panaginip kundi totoong nangyari iyon. Ang hindi lang niya maiwasang isipin ay kung nasaan ito. Dahan-dahan siyang umupo sa k
NAPANGITI SI PIERCE SA kanyang ama na may panunuya ang mga mata. “Noon pa man ay niloko mo na ang ina ko kaya wala kang karapatan na sabihin sa akin ang mga yan.” malamig na sabi niya rito at pagkasabi niya nito ay dali-dali siyang tumalikod upang umalis na doon.“Tumigil ka!” galit na sigaw ni Andrei sa kaniya ngunit nagbingi-bingihan si Pierce sa tawag ng kanyang ama ay hindi tumigil sa kanyang paglalakad.Sa gilid ay agad naman na nagdilim ang mukha ni Nicole dahil talaga ba na aalis ito ay iiwan siya doon na mag-isa para pagtawanan ng lahat? Hindi niya maiwasang maikuyom ang kanyang mga mata. Dahil sa labis naman na galit ni Andrei ay biglang nagsikip ang dibdib niya at nahirapan siyang huminga. Sa sumunod na segundo ay bigla siyang bumagsak sa sahig.Gulat na gulat ang mga tauhan ni Andrei at dali-daling nilapitan ito upang tulungan at kargahin upang dalhin sa ospital. Ang isang tauhan nito ay binalingan ni Nicole. “Sundan mo si Pierce at sabihin mo na bumalik siya.” utos niya ri
BIGLA NAMANG NAPUNO ng panunuya ang mga mata ni Pierce anng marinig niya ang usapan ng mga ito. “Status lang ang hiningi niya kaya pumayag ako. Pero ang totoo ay gusto mo rin talagang pakasalan ako hindi ba?” tanong ni Pierce kay Nicole.Nakita niyang natigilan si Nicole ngunit mabilis na nagsalita ang kanyang ama. “Saka na natin pag-usapan ang tungkol sa mga bagay na yan. Ang importante ay ang makapagbihis ka na muna.” sabi nito sa kaniya.“Hindi na kailangan pang ipagpaliban pa, pag-usapan na natin ngayon.” sabi niya rito. Ipinikit ni Pierce ang kanyang mga mata at naging malamig ang ekspresyon. “Kahit na maging mag-asawa kaming dalawa at magkaroon ng anak, sa tingin niyo ba ay mabubuhay ang bata at ipapanganak niya?” tanong niya sa mga ito.Nang marinig ni Nicole ang bagay na iyon ay namutla nag kanyang mukha. Ang mukha din ni Andrei ay naging madilim at naging marahas ang paghinga dahil samatinding galit. “Hindi niyo ba alam na kahit makabuo kami ay ipapalaglag at ipapalaglag niy
PINAPUNTA SIYA NG KANYANG ama sa isang hotel kung saan ay pagmamay-ari ng kanilang pamilya. Pagkapasok niya pa lang sa punction hall ay agad niyang nakita na napapalamutian ang buong paligid. Dahil dito ay agad na kumunot ang kanyang noo at napuno ng pagkalito. Sa sumunot na segundo ay nakita niya ang mga salitang Engagement na nakalagay sa malaking electronic screen sa gitna ng stage.Hindi nagtagal ay dahan-dahang umakyat si Nicole ng stage habang nakaupo sa electric wheelchair nito at pagkatapos ay tumingin sa kaniya ng puno ng pagmamahal na naging dahilan para magdilim ang kanyang mukha. Nilingon niya si Liam na nakatayo sa tabi niya ng mga oras na iyon. “Anong nangyayari?” naguguluhang tanong niya rito.Nakita niya naman ang pagpapawis ng noo nito at mukhang kinakabahang tumingin sa kaniya. Napalunok si Liam nang makita ang madilim na mukha ng kanyang amo. Hindi ba nito alam kung ano nangyayari at kung bakit sila naroon? Paano nangyari na hindi nito alam kung isa ito sa mga pang
ILANG MINUTO DIN sa labas si Serene bago siya bumalik sa silid ni Pierce. Pagkapasok niya ay naabutan niya itong bihis na. Puno ng pagtataka at pag-aalala ay agad niya itong nilapitan. “Anong ibig sabihin nito? Saan ka pupunta? Hindi ka pa magaling?” tuloy-tuloy na tanong niya rito.Bigla niya tuloy naalala ang tawag kanina at dahil doon ay hindi niya namalayang nakaramdam ng pagkabalisa sa kanyang puso. “Saan ka pupunta?” tanong niya ulit dito nang hindi ito sumagot sa unang tanong niya kanina.“Well, pinapatawag ako ni DAd.” sagot nito sa kaniya na bigla niyang ikinatigas bigla. Naisip niya bigla ang petsa kung kailan nila dapat kuhanin ang sertipiko at may ilang araw na lang ang nalalabi. Pilit niyang pinakalma ang kanyang sarili at pagkatapos ay biglang nagtanong.“Gusto mo bang makipaghiwalay?” tanong niya rito at hindi ito sumagot sa kaniya. Malalim lang itong nakatingin sa kanyang mga mata at ang pananahimik nito ay malinaw ng sagot sa kaniya. Napakuyom ang kanyang mga palad. B
NANG NASA IBANG BANSA pa sila ay naunang nagising si Pierce kaysa kay Serene kung saan ay nanatili itong tulog marahil sa matinding panghihina. Dahil nga sa wala namang nakitang problema sa pagsusuri kay Serene ay agad niyang ipinaayos ang lahat at sumakay sila sa isang helicopter upang makauwi sa bansa para doon na rin tuluyang magpagaling.Pagdating nila doon ay muli niyang ipinasuri si Serene kung saan ay naging pareho lang din naman ang lumabas na resulta at nanatili pa rin itong tulog sa sumunod na araw na para bang nag-iipon ng lakas nito. Maharil ay talagang matindi ang kanyang pinagdaanan kung kayat mas lalo pang tumindi ang galit na naramdaman niya sa lalaking iyon.Ilang sandali pa ay yumakap si Serene kay Pierce nang marinig niya ang sinabi nito kung paano sila nakauwi ngunit pagkasandal niya sa dibdib nito ay may naalala siya kung kaya ay bigla na namang bumilis ang tibok ng puso niya at tumingin dito. “Si Mike? Nasaan siya? Patay na ba siya?” tanong niya rito.Umiling si
NAKATITIG PA RIN ANG nurse sa kaniya na puno ng pakikisimpatya ang mga mata. “Makakapagpahinga na siya…” sabi ng nurse sa kaniya.“Hindi, hindi iyon. Ilang taon na siya?” tanong niya rito.“Mag-iisang daan.” sagot naman nito at medyo natakot ang nurse dahil baka nagkamali siya ng pagsabi kung ilang taon na ito kaya muli niyang dinampot ang record niya at chineck ito. “Tama nga ako.” sabi nitong muli pagkaraan ng ilang sandali.Biglang bumilis ang tibok ng puso niya ng mga oras na iyon. Ibig sabihin ay hindi pa patay si Pierce at nagkamali lang siya. Sa mga oras na iyon ay isang malamig na boses ng isang lalaki ang nagmula sa likuran niya. “Serene.” tawag nito sa kaniya at ang boses nito ay pamilyar na pamilyar sa kaniya.Dahil dito ay dahan-dahang lumingon si Serene at doon nga niya nakita ang isang lalaki na nakasuot ng isang hospital gown sa likod niya at nakatayo sa may pintuan habang nakatingin sa kaniya na may madilim na mga mata. “Anong ginagawa mo diyan? At bakit umiiyak ka?”
SA ISANG IGLAP AY napuno siya ng pangamba nang makita niya itong nakatayo doon. Anong ginagawa pa nito doon? Nababaliw na ba ito? Anong magagawa nito mag-isa laban sa napakaraming tauhan ni Mike? Wala!Ilang sandali pa ay biglang napuno ng ilaw ang dibdib nito na kulay pula galing sa mga baril ng mga tauhan ni Mike dahilan para labis siyang kabahan. Ang mukha ni Pierce ay walang katakot takot habang nakatingin sa kaniya.Samantala, tuwang-tuwa naman si Mike habang nakatingin kay Pierce at hindi na nag-isip pa at pagkatapos ay mabilis na itinaas ang kanyang kamay upang mag-utos na paputukan ito ng baril ngunit bago pa man niya maibuka ang kanyang bibig ay bigla na lang may dumagundong mula sa itaas kaya napatingala siya ng wala sa oras at doon niya nga nakita ang ilang helicopter mula sa itaas at sa sumunod na segundo ay nagpaulan ang mga ito ng bala.Dahil sa pagkabigla ay halos mamanhid ang mga tenga ni Serene at puno ng pagkalito ang kanyang isip. Sa gitna ng pag-ulan ng mga bala ay
NAPUNO NG PAWIS ang noo ng driver. “What should we do now sir?” kabadong tanong nito."He doesn't dare to blow up the bridge. If it blows up, he won't be able to stay in any country, especially here." sagot ni Pierce sa driver ng sasakyan.Binalingan ni Pierce si Serene. “Huwag kang magpaloko sa panggigipit niya. Magtiwala ka sa akin.” sabi niya at hinalikan ang noo nito.Hindi naman maiwasang mapatitig ni Serene sa mukha ni Pierce kung saan ay pinipigilan niyang pumatak ang kanyang mga luha ngunit ang kanyang boses ay biglang gumaralgal. “Naniniwala ako sayo Pierce… naniniwala ako…” sabi niya ngunit sa kabila nun ay iba ang iniisip niya. Hindi na niya kayang masaktan pa ito ng dahil lang sa kaniya. Napakarami na nitong ginawa.Ilang sandali pa ay nagdilim ang mga mata nito. “Hindi kita papayagang sumama sa kaniya!” mariing sabi nito at ang kanyang mga mata ay halos mag-apoy. Hindi niya tuloy maiwasang hindi makaramdam ng kirot sa kanyang puso.Sa sumunod na segundo ay agad niyang sin