"Mommy! We have a visitor!" Ang matinis na sigaw ni Damon ang kumuha ng atensiyon ni Raya Fae. Agad niyang tinapos ang ginagawa niya sa kusina at nagmadali siyang tumungo sa sala ng bahay. "Come in and take a seat, mister." Narinig pa niyang wika ng batang si Damon bago siya tuluyang makarating sa sala. "Thank you, kiddo. But anyway, you can call me Uncle." Hinaplos ni Gabriel Villacorda ang buhok ng kanyang pamangkin. "Why should we? You're not even close to the family." Sabat ng batang si Devonne na nakasalampak sa sahig at kaharap nito ang center table kung saan naroon ang coloring book at pangkulay nito. Sa halip na mainis ay gumuhit naman ang munting ngiti sa labi ni Gabriel Villacorda. "You sounds like your father. Hindi ko akalaing magmamana ka sa Daddy mo." Mahinahong wika niya. "We don't have a dad. "Sumimangot ang batang si Devonne. At tila naman kinurot ang puso ni Raya Fae sa nasaksihan. Ang batang si Damon naman ay tila naging interesado sa narinig niya mula kay
Tila nanuyo ang lalamunan ni Raya Fae nang tuluyan silang makapasok sa tahanan ni Damielle Astin. Pagpasok pa lamang nila sa sala ay bumangad sa kanila ang lalaking nakatalikod. Mula sa tangkad at pangangatawan nitong tila perpekto ay nahulaan na niya kung sino ito. "Nandito na kami, boss." Pagkuha ni Thano sa atensiyon nito. Nang humarap sa kanila si Damielle Astin Villacorda ay nagtama ang kanilang mga mata. Hindi mawari ni Raya Fae ngunit pakiramdam niya ay maghurumentado ang kanyang puso. Sa unang tingin ay mapapansin agad na may nagbago rito. Wala na ang pilat sa pisngi ng lalaki. Lalo tuloy itong naging makisig sa paningin ng babae. Sandaling bumaling si Damielle sa kanyang tauhan dahilan upang maputol ang titig nila sa isa't-isa. Nang tanguan ni Damielle si Thano ay tuluyan na rin silang iniwan ng tauhan. "Daddy!" Mabilis na tumakbo si Damon patungo sa kanya at binigyan siya nito ng mahigpit na yakap. "I miss you so much, daddy. Finally, you are infront of us now." Maluha
Naalimpungatan si Raya Fae dahil sa sunod-sunod na tunog ng doorbell. Nang mapatingin siya sa orasan ay napag-alaman niyang pasado alas-onse na nang gabi. Pupungas-pungas siyang bumangon. Sino ba kasi ang bisita nila sa ganoong oras ng gabi? Nang makalabas siya ng silid ay muling tumunog ang doorbell. "Oo! 'Andiyan na!" Sigaw niya. Lukot ang mukha niyang binuksan ang pinto. Bago pa siya makahuma ay sumubsob na sa balikat niya ang matangkad na lalaki. Nagawa niya itong itulak. At tila naghurumentado ang kanyang puso nang makilala niya kung sino ito. "A-Anong ginagawa mo dito?" Tanging ungol lamang ang naisukli ni Damielle Astin bago muling sumubsob ang mukha nito leeg ni Raya Fae.. "Amoy alak ka!" Muling niya itong itinulak ngunit humigpit naman ang pagkakayakap sa kanya ni Damielle Astin. "I'm begging you, Raya, huwag mong ipagkait sa'kin ang mga anak ko. Tama na ang apat na taong itinago mo sila sa'kin." Tila naman hinaplos ang puso niya sa narinig. Hindi niya naiwasan ang m
"Yeheyy!" Tila hinaplos ang puso ni Raya Fae. Walang pagsidhan ang ligayang nadarama niya habang nakikita niyang masayang naglalaro ang dalawang bata sa playground ng Aloha resort. Maganda ang lugar. Bukod sa maraming puno na kay presko sa paningin ay mayroon ding ilog at talon na maaaring pasyalan. Atrasksyon din sa lugar ang indoor playground nito. "The place is so nice." Hindi naiwasang maikomento ni Raya kasabay ng paggala niya sa kanyang paningin. "I'm glad you liked it." Hindi akalaing ni Raya na gano'n kabilis ang kilos ni Damielle Astin. Matapos ang kanilang agahan kanina ay naghanda na sila ng kanilang mga damit. Pasado alas nuebe pa lamang ng umaga ay nagsimula na silang bumiyahe. Tuloy-tuloy ang biyahe, tumigil lamang sila nang mananghalian sila sa nadaanan nilang fast food chain. At makalipas lamang ang limang oras na biyahe ay narating na nila ang Aloha Resort. Pagkarating pa lamang nila sa lugar ay ang indoor playground na agad ang pinuntahan ng mga bata. "Damiell
It was a well spent three days vacation. Sa sunod-sunod na tatlong araw ay nasaksihan ni Raya Fae kung paano bumawi si Damielle Astin sa kanyang mga anak. Sobrang nag-enjoy ang mga bata sa swimming, island hoping at ilang ulit na pagpapabalik-balik nila sa indoor playground ng resort. "Tulog na ang mga bata." Imporma niya kay Damielle Astin nang pumasok ito sa villa na inookupa nila. "Masyadong yata silang napagod sa swimming kanina. Salamat, sobrang nag-enjoy ang mga bata." "How about you, Raya? Did you enjoyed the vacation?" Napaawang naman ang labi ni Raya Fae. Hindi niya naiwasan tanungin ang sarili. Na-enjoy nga ba niya ang bakasyon nila? Kung tutuusin sa tatlong araw na iyon, wala silang ibang ginawa ni Damielle Astin kundi alalayan ang mga bata ngunit sobrang umaapaw ang kaligayahang kanyang nadarama. "Oo naman." Iyon siguro ang mahalaga. Makita lamang niyang masaya ang kanyang mga anak ay sapat na sa kanya. Kontento na siyang makita ang mga anak niyang masaya. "Uuwi n
"Bakit mo ako hinalikan?" Hindi napigil ni Raya Fae ang panlalaki ng kanyang mga mata. "To shut you up." Muling tumalikod si Damielle Astin. Humakbang rin si Raya Fae upang sundan siya. "Hoy, ano ba! Huwag mo nga akong iwan!" Mabilis na humarang si Raya Fae sa kanyang daraanan dahilan upang matigil si Damielle Astin sa paghakbang. "Alam mo, wala kang konsensiya para iwanan ako nang mag-isa. Alam mo namang hindi ko kabisado rito tapos ang dilim-dilim pa rito .Paano na lang kung may mangyaring masama sa'kin? Kakayanin ba ng konsen--" "Miss Escobar!" Natigil si Raya sa sasabihin dahil sa pagtawag. Pareho silang napalingon ni Damielle sa pinagmulan ng tinig. Nangunot ang noo ng babae nang makita niya kung sino ang papalapit. Iyon ay walang iba kundi ang lead vocalist ng banda. "Don't you remember me, Miss Escobar?" Lalo namang lumalim ang gitla sa noo ng babae. Lalo siyang napatitig sa mukha ng lead vocalist. Aniya sa sarili, pamilyar nga ito sa kanya. Tila ba nakita na niya ito
"W-What do you mean?" Hindi naiwasan ni Raya Fae ang mautal. "You'll find out later," turan naman ni Damielle Astin bago ito humakbang patungo sa balkonahe ng silid na kinaroroonan nila. Kumakabog naman ang dibdib ni Raya habang nakamasid sa lalaki. "C'mon, Raya." Pagtawag sa kanya ni Damielle Astin. Sandali pa siya nitong tinitigan bago ito umupo sa duyan na gawa sa rattan. Hindi naman naiwasan ni Raya Fae ang pagkabog ng kanyang dibdib nang magsimula siyang humakbang palapit. "Here." Tinapik ni Damielle Astin ang espasyo sa kanyang tabi. Napakurap ang dalaga. "Uupo ako diyan?" Tumikwas naman ang gilid ng labi ni Damielle Astin. "Why? Do you want sit on my lap instead?" Agad namang nanlaki ang mata ni Raya Fae. "Hoy! Siraulo!" Gumuhit naman ang pilyong ngiti sa labi ni Damielle Astin. "See that attitude of yours? Ganito ka sa'kin dati noong bodyguard mo pa ako. Tapos kapag napipikon ako, pagtatawanan mo ako." Napahalukipkip naman ang babae. "Ah, gumaganti ka?" "Hindi
Tila abot hanggang langit ang kabog ng dibdib ni Raya Fae nang makita niya ang nakaparadang itim na Pajero sa garahe ng kanilang bahay. Isa lamang ang ibig sabihin, dumating na ang kanyang ama mula sa probinsya. "Sandali lang.” Pigil niya kay Damielle Astin nang makita niyang pababa na ito ng sasakyan. "Hindi mo na kami kailangang ihatid sa bahay. Dito ka na lang." Gumuhit ang pilit na ngiti sa labi nito. Nangunot naman ang noo ni Damielle Astin. Binigyan niya ito ng tinging tila nagtatanong. "Ano kasi eh--" Ramdam ni Raya Fae ang pagpapawis niya ng malapot. Ano nga ba ang sasabihin niya? At paano siya magpapaliwanag sa kanyang ama. "Kasi ano?" Tila naiinip na tanong ni Damielle Astin. "Kasi nandiyan na si Dad. Siguradong magagalit-" "Lalo siyang magagalit kapag hindi ako nagpakita. And maybe it's already about time for me to meet your father." Tila man lang hindi nakaramdam ng kaba ang lalaki. "Pero--" Bago pa siya nakatutol ay nauna nang bumaba ng sasakyan si Damielle Asti
"Mom! Dad! I'm home!" Ang malaanghel na tinig ni Hope ang kumuha ng atensiyon nina Raya Fae at Damielle Astin. Parehong napunta ang tingin ng mag-asawa sa kabubukas na main door ng bahay. Pumasok mula roon ang isang balingkinitan babae. Maputi at tila kaylambot ang balat nito. Natural na mapula ang may kakapalan nitong labi, matangos ang ilong at mapungay ang mga mata nitong natural na mahaba ang pilik mata. At agaw pansin ang mga mata nitong kulay abo. She is Hope Villacorda. Ang prinsesa sa kanilang pamilya. Agad na tumayo si Damielle Astin. Gumuhit ang labi nito habang nakatitig sa dalagang papalapit sa kanila ni Raya Fae. Lalo ring gumuhit ang ngiti sa labi ng dalaga nang makita ang ngiti ng kanyang mga magulang. "How's your school?" Graduating na ito sa kursong Business management. "It's fine, dad." Humalik ito sa pisngi ng kanyang ama. Sunod rin itong kay Raya Fae na nakatayo sa tabi ni Damielle Astin. "Good evening po, Tito, Tita." Gumuhit ang munting ngiti sa lalaking
"Mine." Yumakap si Damielle Astin sa beywang ng kanyang misis. Marahan niyang hinaplos ang tiyan nito. Malaki na ang umbok ng tiyan nito. Kabuwanan na nito at anumang oras ay maaari na nitong isilang ang kanilang anak. "Are you alright?" Humalik siya sa exposed na balikat nito. Sandali naman siyang liningon ni Raya. Pumatong rin ang kamay nito sa kamay ng kanyang mister. "Oo naman. Ayos na ayos lang ako." "Then why are you here?" Hindi pa rin naalis ang pag-aalala sa mga mata ni Damielle Astin. Agad naman siyang hinarap ni Raya Fae. "Binibisita ko lang siya, bigla ko siyang na-miss," gumuhit ang munting ngiti sa labi nito, "at saka para sabihin na rin sa kanya na magkakaroon na sila ng baby sister." "Yeah. Kung nandito siya, sigurong matutuwa siya katulad ni Damon. Well, except kay Devonne na ang gusto ay baby brother." "Devonne is such a loving person, hindi nga lang siya showy. Kahit sinasabi niyang baby brother ang gusto niya, I'm sure, magiging mabuting kuya pa rin siya."
Marahang hinahaplos-haplos ni Raya Fae ang ulo ng batang si Damon. Napapayag lamang niyang sumama ang mga bata sa kanila nang sabihin niya magkakasama silang pamilya. Sa huli pumayag na lamang siya sa gusto ni Damielle Astin na umuwi sa bahay kung saan siya nagising na kasama ito. Ayon sa lalaki, iyon daw ang bago nilang tahanan. Hindi nalalayo ang laki ng bahay sa dati nilang tahanan. Nangingibabaw ag kulay na puti at gold sa bahay kaya naman napakaaliwalas ng paligid. Mayroon na rin silid roon ang mga bata na may pintong konektado sa Master's bedroom. "Raya." Nakuha ng atensyon niya ang pagtawag ng kanyang mister. Nang mapunta ang tingin niya sa pinanggalingan ng tinig nito ay nakita niyang nakatayo ang lalaki sa pinto patungo sa Master's Bedroom. "Ngayong tulog na ang mga bata, pwede bang mag-usap tayo." Mahinahon ang tinig nitong nakikiusap. "Ano pang dapat nating pag-usapan? Pumayag na nag ako na umuwi dito sa bahay mo, 'di ba?" Hindi niya naitago ang pagsusungit sa kanyang
"Mga anak!" Naluluhang yumakap sa kanyang mga anak si Raya Fae. "Mommy." Mahigit na gumanti ng yakap sa kanya ang batang si Damon. Walang imik namang gumanti rin ng yakap sa kanya si Devonne. "Maraming salamat sa lumikha. Sa wakas, nahanap rin namin kayo." Hindi na napigil ni Raya Fae ang pagbuhos ng kanyang mga luha. "Mom." Tiningala siya ng batang si Devonne. Agad namang pinahid ni Raya Fae ang kanyang mga luha bago siya lumuhod upang mapantayan ang kanyang mga anak. "Kumusta kayo? Ayos lang ba kayo? May masakit ba? " Kitang-kita ang pag-aalala sa mga mata nito habang nakatingin sa mga bata. Muli ring nangilid ang kanyang luha habang hawak-hawak niya ang kanyang mga anak. "Please don't cry, mom." Kumilos ang kamay ng batang si Devonne upang tuyuhin ang kanyang luha. "We're okay, mommy." Segunda naman ng batang si Damon. "Please stop crying." Napasinghot naman ang si Raya Fae. Pinilit niya pinigil ang muling pagtulo ng kanyang luha. "Pasensya na, mga anak. Sobrang natutu
Napaungol si Raya Fae kasabay ng pagmulat niya ng kanyang mga mata. "Sa'n mo ako dadalhin?" Hindi niya naiwasang tanong habang nakatitig siya sa lalaking buhat-buhat siya. Sa halip na maghisterikal ay isiniksik niya ang kanyang mukha sa matipunong dibdib ng lalaki. Hindi niya mawari ngunit tila nakaramdam siya ng kapayapaan at seguridad sa bisig nito. "Please bring me home." Mahinang wika nito. "We're already home." Muli namang nagmulat ng kanyang mga mata si Raya Fae. Sinubukan nitong igala ang kanyang paningin ngunit tila umiikot naman ang kanyang paligid. Muli na lamang siyang napapikit upang mawala ang kanyang hilo. Pakiramdam niya ay nakadama siya ng kaginhawaan ng maramdaman niya ang paglapat ng kanyang katawan sa malambot na kutson. Sandali naman siyang pinakatitigan ng kanyang mister bago ito tumikhim. "I-I will undress you." Tila nagpapaalam namang wika ni Damielle Astin. Narinig naman iyon ni Raya Fae. Ngunit sa 'di mawaring dahilan ay hindi siya nakadama ng anumang
"Boss, bakit tayo nandito?" Hindi napigilang maitanong ni Thano Miguero kasabay ng paggala niya ng kanyang paningin sa loob ng bar. "I just want to unwind." Walang emosyong turan naman ni Damielle Astin sa kanyang tauhan. Nang umupo ang kanyang amo at umorder ito ng inumin ay wala na rin siyang nagawa kundi umupo na rin sa tabi nito. "Akala ko ba, boss, pupunta ka sa bahay nina Ma'am Raya." Napabuga naman ng hangin si Damielle Astin kasabay ng pag-iwas nito ng tingin. "Huwag na muna siguro. Baka ayaw rin lang naman niya akong harapin." Hindi na lamang umimik si Thano Miguero. Nang dumating ang order na alak ni Damielle Astin ay inialok nito sa kanya ang isang baso ngunit ngali-ngali siyang tumanggi. "Tingin mo ba, malabo na bang magkaayos pa kami ni Raya?" Tanong nito sa kanya matapos ang ilang beses na pagtungga ng alak. "Ewan ko, boss. Ikaw boss, ano sa tingin mo?" Nalukot naman ang mukha ni Damielle Astin. "You're not helping me, Thano." Napakamot naman ng ulo si Tha
"Raya." Hindi naitago ni Damielle Astin ang pag-aalangan sa tinig nang tawagin niya ang kanyang misis. Bagama't nakatalikod ito mula sa kanya, alam niyang umiiyak ito dahil sa pagyugyog ng balikat nito. "Nagdala ako ng pagkain." Sunod niyang wika sa mahinang tinig. At tama nga siya ng hinala na umiiyak ang babae dahil kitang-kita niya ang pagpunas ni Raya sa pisngi nito. "Hindi ako nagugutom." Matamlay nitong sagot. Ni hindi rin ito nag-abalang lingunin siya. Nanatili itong nakatanaw sa balkonahe ng silid. "Kahit konti lang." Noon na siya liningon ng kanyang misis. Kitang-kitang ang pamumula ng mga mata nito dahil sa pag-iyak at galit. "Hindi ka ba nakakaintindi? Sinabi ko na ngang hindi ako nagugutom! At saka pwede ba, Damielle, pwede ba, huwag ka muna magpapakita sa 'kin." Pakiramdam ni Damielle Astin ay nahiwa ang kanyang puso sa narinig at sa ipinakita ng kanyang misis. Ngunit ang pagguhit ng lungkot sa kanyang mga mata ay hindi na nakita ni Raya Fae dahil muli na itong
Flash back... Mabilis na tinalunton ni Raya Fae ang pasilyo patungo sa silid kung saan sila ikinulong. Bago siya tuluyang makarating sa silid ay narinig pa niya ang tinig ng kanyang mister. "Maghiwalay tayo, Thano. Mas madali nating mahahanap si Raya kung maghihiwalay tayo." Rinig niyang wika ng kanyang mister. Agad naman siyang nagkubli sa malaking banga na palamuti sa malawak na pasilyo. Tila tinambol ang kanyang dibdib nang masilip niya ang kanyang mister. Mas lalo siyang sumiksik sa gilid. Ngunit sa maliit na siwang ay nakagawa niyang makita ang paglinga-linga ni Damielle Astin sa paligid bago ito tuluyang umalis sa lugar. Tila naman nakahinga nang maluwag si Raya Fae. Aniya, malaya na niyang mahahanap ang kanyang mga anak. Wala nang pipigil sa kanya. Marahan siyang tumayo mula sa pinagkukublian. Ngunit tila tumalon ang kanyang puso nang bumungad sa harap niya ang bunganga ng baril. Napalunok siya. Agad ring napunta ang tingin niya sa may hawak ng baril. Bumungad sa kan
"Hurry! Hurry up!" Sigaw ni Milo sa mga bata bago siya nakipagpalitan ng putok sa mga nakasunod sa kanila na tauhan ni Rio Costor. Nagtagumpay naman siyang mapatumba ang isa bago siya sumunod sa tumatakbong mga bata. Mabuti na lamang at naisipan nilang dumaan sa binata dahil kung hindi ay baka nasukol na sila ng mga tauhan ng kanyang kapatid. Kahit papaano ay nakahinga na siya ng kaunti dahil nakalabas na sila ng mansion ni Rio Costor. Gayunpaman kahit nasa kalsada na sila ay tuloy pa rin sa paghabol sa kanila ng mga tauhan ng kanyang kapatid. At hindi niya hahayaang magtagumpay ang mga ito. Muli siyang nakipagpalitan ng putok habang patuloy siya sa pagtakbo kasama ang mga bata. "Hurry! Hurry! Let's get over there." Mabilis niyang iginiya paliko ang bata sa eskinita. "I'm afraid, mister. Are they going to shoot us. I don't wanna die." Maluha-luha ang batang si Damon. Kitang-kita ang takot sa mga mata nito sa malamlam na liwanag na nagmumula sa lamp post ng walang katao-taong k