Tila abot hanggang langit ang kabog ng dibdib ni Raya Fae nang makita niya ang nakaparadang itim na Pajero sa garahe ng kanilang bahay. Isa lamang ang ibig sabihin, dumating na ang kanyang ama mula sa probinsya. "Sandali lang.” Pigil niya kay Damielle Astin nang makita niyang pababa na ito ng sasakyan. "Hindi mo na kami kailangang ihatid sa bahay. Dito ka na lang." Gumuhit ang pilit na ngiti sa labi nito. Nangunot naman ang noo ni Damielle Astin. Binigyan niya ito ng tinging tila nagtatanong. "Ano kasi eh--" Ramdam ni Raya Fae ang pagpapawis niya ng malapot. Ano nga ba ang sasabihin niya? At paano siya magpapaliwanag sa kanyang ama. "Kasi ano?" Tila naiinip na tanong ni Damielle Astin. "Kasi nandiyan na si Dad. Siguradong magagalit-" "Lalo siyang magagalit kapag hindi ako nagpakita. And maybe it's already about time for me to meet your father." Tila man lang hindi nakaramdam ng kaba ang lalaki. "Pero--" Bago pa siya nakatutol ay nauna nang bumaba ng sasakyan si Damielle Asti
Hindi naiwasan ni Raya Fae ang malula nang makarating sila sa mansion ng mga Villacorda. Kung malaki na ang bahay ni Damielle Astin ay 'di hamak na mas malaki at mas malawak ito ng sampung beses. Mayroong limang bahagi ang mansion. Iyon ay ang main House at apat na bahay na inilaan para sa apat na anak ni Don Flacido Villacorda. Mayroon pangalan ang bawat bahay na konektado sa main house. Iyon ay ang House of Gabriel, House of Florence, House of Astin at House of Bluementrint. At dahil nga mayroon nakalaang bahay para kay Damielle ay sa main door ng House of Astin sila dumeretso. "Wow! This is such a big house!" Hindi naitago ng batang si Damon ang kanyang pagkamangha. Samantalang ang batang si Devonne naman ay nanatiling walang kibo. "Sandali!" Hinawakan ni Raya Fae ang braso ni Damielle Astin. Naging dahilan rin iyon upang mapalingon sa kanya ang lalaki. "Tell me about your father. Hindi naman siguro siya masungit 'di ba? Tingin mo, magagawa niya kayang tanggapin ang mga anak k
Mabilis na dumapo ang malakas na sampal sa pisngi ni Damielle Astin. Awtomatikong napaawang ang kanyang labi at nasapo niya ang kanyang pisngi. "Malandi?" Pakiramdam ni Raya Fae ay para siyang sasabog sa galit. "Ang baba naman ng tingin ko sa'kin, Damielle! Ano? Porket ba isa lang akong disgrasyadang babae?" Bago pa makahuma si Damielle Astin ay muli niya itong pinalo sa dibdib. "Damn you! You know yourself, that night was my first time!" Lalo siyang nagngitngit. Hindi na rin niya napigilan ang pangingilid ng kanyang luha. "And for the rest of my life, I never let any man undress me like you do! Hindi ako malandi. Hindi ako pakawalang babae!" Bago pa makaimik si Damielle Astin ay mabilis siyang tumalikod. Agad rin niyang pinunas ang kanyang luha. Ngunit bago siya tuluyang makalayo ay mabilis niyang sinundan ni Damielle Astin. Nagawa nitong humarang sa daraanan ng dalaga. "Huwag mo nga akong tatalikuran! Hindi pa tayo tapos mag-usap." "Umalis ka diyan!" Patuloy pa rin ang pagtulo
Mataas na ang sikat ng araw nang magising si Raya Fae. Hindi naman niya masisi ang sarili dahil tumitilaok na ang manok nang makatulog siya. Bukod sa hindi siya pinatulog ng sama ng loob ay naging distraksyon rin niya ang presensya ni Damielle Astin sa kanyang tabi. Bagama't hindi na sila nag-imikan at nakalikod siya rito ay ramdam naman niya ang paninitig nito. Hindi niya alam kung sino sa kanila ang unang nakatulog, basta ang huli niyang natatandaan ay hinila na siya ng antok dahil sa labis na pagod. "Good morning, mommy." Agad napabaling si Raya Fae sa pinagmulan ng tinig. Sa kanyang tabi ay nakaupo ang batang si Damon. Matamis ang ngiti nitong nakatitig sa kanya. Tuluyan na ring gumuhit ang matamis na ngiti sa labi ni Raya Fae. "Good morning, baby." Bumangon siya mula sa pagkakahiga at kinintalan ng halik ang bata. Agad rin niyang iginala ang kanyang paningin sa loob ng silid. Ngunit wala siyang nakitang presensya ng kahit sino. Tanging sila lamang ni Damon ang nasa loob. "W
Napatitig si Raya Fae sa repleksiyon niya sa salamin. Tanging pares ng kulay pulang bikini lamang ang kanyang suot. Hindi naman iyon bago sa kanya ngunit hindi siya natutuwa ngayon. Hindi niya naiwasang muling mapatitig lalo na sa kanyang tiyan. "Let's go?" Agad siyang napalingon sa pinagmulan ng tinig. Iyon ay walang iba kundi si Damielle Astin na nakatayo sa pinto ng silid. Nakasuot ng puting roba ang lalaki at kanina pa nakahanda para sa night swimming nila. Matapos ang late breakfast nila ay kinulit siya ng lalaki kung saan niya gustong mamasyal. Sa huli na pinili niya mag-night swimming na lamang at huwag na silang lumabas pa ng mansion. "Sandali lang. Magpapalit lang ako." Agad namang nangunot ang noo ng lalaki. "But that's already good." "Ano kasi--" natigil siya na tila nag-aalangan sa sasabihin, "- hmm, ang pangit ko sa suot ko." "Hindi naman ah. At saka kailan ka pa pumangit? You are always beautiful, Raya." Tila problemado namang natitig sa kanya si Raya Fae. "Tign
Nagising si Raya Fae na tila binugbog ang buo niyang katawan. At wala siyang ibang dapat sisihin kundi ang sarili. Nakailang rounds nga ba sila kagabi? Hindi na rin niya mabilang. Kung 'di pa siya nagreklamo na masakit na ang balakang niya ay mukhang wala siyang balak tigilan ni Damielle Astin. Nang tumagilid siya ng higa ay naramdaman niya ang paghigpit ng kamay na nakapulupot sa kanyang beywang. "Good morning." Kinintalan siya ng halik ni Damielle Astin sa kanyang balikat. Sa ilalim ng kumot ay wala pa rin siyang saplot. "Good morning too." Hinarap niya si Damielle Astin. Noon niya napansing nakasuot na ng sando ang lalaki. "Kanina ka pa gising?" Marahan namang tumango ang lalaki. "Yeah." Lalo nitong pinagdikit ang kanilang katawan. "What do want for breakfast?" Kinintalan niya ito ng mabilis na halik sa labi. Hindi naman maiwasan ni Raya Fae ang pag-iinit ng kanyang pisngi. Agad niyang inilayo ang mukha sa lalaki. Nakaramdam siya ng hiya lalo pa at hindi pa siya nakakapag
Pakiramdam ni Raya ay naririndi siya sa malakas na tawa ni Natasha. Nang hindi na siya makatiis ay tumayo siya sa pagkakaupo. Agad naman niyang nakuha ang atensiyon ng dalawa. Natigil sa pagtawa si Natasha. Gumuhit rin ang pagtataka sa mukha ni Damielle Astin. "Pupuntahan ko lang ang mga bata." Walang kangiti-ngiting wika niya. Hindi na rin hinintay na magsalita ang kahit sinuman sa kanilang dalawa. Agad siyang humakbang paalis ng dining area. Nang tuluyan siyang makatalikod ay tila lalong humapdi ang kanyang puso. Pakiramdam rin niya nangasim ang kanyang sikmura. Hindi niya mawari ang emosyon. Basta ang alam niya ay parang anumang oras ay gustong tumulo ng kanyang luha. "Hey!" Narinig niya ang pagtawag ni Damielle Astin. "Are you alright? May problema ba? Hindi mo ginalaw ang pagkain mo?" Pinilit na lamang niyang ngumiti. "Hindi ba sabii ko na sa'yo na magda-diet ako?" Napabuntong-hininga na lamang si Damielle Astin. "Sige na, pupuntahan ko lang ang mga bata. Bumalik ka na s
Wala nang nagawa si Raya Fae kundi sumama na rin sa bakasyong sinasabi ni Natasha. Mukha rin namang gusto ni Damielle Astin ang maikling bakasyon na iyon dahil nag-abala pa itong puntahan ang ama niya upang ipagpaalam silang mag-iina ng personal. Ayaw niya sanang sumama dahil parang nasusuka siya sa pagmumukha, kilos at pananalita ni Natasha ngunit may bahagi ng puso niya ang hindi papayag na masolo nito si Damielle Astin. Para siyang mababaliw sa kaiisip kung anong gagawin ng dalawa sa bakasyon kung sakaling magsolo sila. Hindi na rin maintindihan ang sarili. Kung pwede lamang niyang ikadena si Damielle Astin ay kanina pa sana niya ginawa. "Welcome sa vacation house ng mga Villacorda." Matamis ang ngiti ni Natasha kasabay ng paglahad ng kamay nito sa dalawang palapag na bahay. Hindi niya naiwasan ang mapataas ang kilay. Kung pag-aari pala ng mga Villacorda ang vacation house, bakit ito ang umaastang may-ari? Ito pa ang may ganang mag-imbita sa kanila. "There's a playground ove
"Mom! Dad! I'm home!" Ang malaanghel na tinig ni Hope ang kumuha ng atensiyon nina Raya Fae at Damielle Astin. Parehong napunta ang tingin ng mag-asawa sa kabubukas na main door ng bahay. Pumasok mula roon ang isang balingkinitan babae. Maputi at tila kaylambot ang balat nito. Natural na mapula ang may kakapalan nitong labi, matangos ang ilong at mapungay ang mga mata nitong natural na mahaba ang pilik mata. At agaw pansin ang mga mata nitong kulay abo. She is Hope Villacorda. Ang prinsesa sa kanilang pamilya. Agad na tumayo si Damielle Astin. Gumuhit ang labi nito habang nakatitig sa dalagang papalapit sa kanila ni Raya Fae. Lalo ring gumuhit ang ngiti sa labi ng dalaga nang makita ang ngiti ng kanyang mga magulang. "How's your school?" Graduating na ito sa kursong Business management. "It's fine, dad." Humalik ito sa pisngi ng kanyang ama. Sunod rin itong kay Raya Fae na nakatayo sa tabi ni Damielle Astin. "Good evening po, Tito, Tita." Gumuhit ang munting ngiti sa lalaking
"Mine." Yumakap si Damielle Astin sa beywang ng kanyang misis. Marahan niyang hinaplos ang tiyan nito. Malaki na ang umbok ng tiyan nito. Kabuwanan na nito at anumang oras ay maaari na nitong isilang ang kanilang anak. "Are you alright?" Humalik siya sa exposed na balikat nito. Sandali naman siyang liningon ni Raya. Pumatong rin ang kamay nito sa kamay ng kanyang mister. "Oo naman. Ayos na ayos lang ako." "Then why are you here?" Hindi pa rin naalis ang pag-aalala sa mga mata ni Damielle Astin. Agad naman siyang hinarap ni Raya Fae. "Binibisita ko lang siya, bigla ko siyang na-miss," gumuhit ang munting ngiti sa labi nito, "at saka para sabihin na rin sa kanya na magkakaroon na sila ng baby sister." "Yeah. Kung nandito siya, sigurong matutuwa siya katulad ni Damon. Well, except kay Devonne na ang gusto ay baby brother." "Devonne is such a loving person, hindi nga lang siya showy. Kahit sinasabi niyang baby brother ang gusto niya, I'm sure, magiging mabuting kuya pa rin siya."
Marahang hinahaplos-haplos ni Raya Fae ang ulo ng batang si Damon. Napapayag lamang niyang sumama ang mga bata sa kanila nang sabihin niya magkakasama silang pamilya. Sa huli pumayag na lamang siya sa gusto ni Damielle Astin na umuwi sa bahay kung saan siya nagising na kasama ito. Ayon sa lalaki, iyon daw ang bago nilang tahanan. Hindi nalalayo ang laki ng bahay sa dati nilang tahanan. Nangingibabaw ag kulay na puti at gold sa bahay kaya naman napakaaliwalas ng paligid. Mayroon na rin silid roon ang mga bata na may pintong konektado sa Master's bedroom. "Raya." Nakuha ng atensyon niya ang pagtawag ng kanyang mister. Nang mapunta ang tingin niya sa pinanggalingan ng tinig nito ay nakita niyang nakatayo ang lalaki sa pinto patungo sa Master's Bedroom. "Ngayong tulog na ang mga bata, pwede bang mag-usap tayo." Mahinahon ang tinig nitong nakikiusap. "Ano pang dapat nating pag-usapan? Pumayag na nag ako na umuwi dito sa bahay mo, 'di ba?" Hindi niya naitago ang pagsusungit sa kanyang
"Mga anak!" Naluluhang yumakap sa kanyang mga anak si Raya Fae. "Mommy." Mahigit na gumanti ng yakap sa kanya ang batang si Damon. Walang imik namang gumanti rin ng yakap sa kanya si Devonne. "Maraming salamat sa lumikha. Sa wakas, nahanap rin namin kayo." Hindi na napigil ni Raya Fae ang pagbuhos ng kanyang mga luha. "Mom." Tiningala siya ng batang si Devonne. Agad namang pinahid ni Raya Fae ang kanyang mga luha bago siya lumuhod upang mapantayan ang kanyang mga anak. "Kumusta kayo? Ayos lang ba kayo? May masakit ba? " Kitang-kita ang pag-aalala sa mga mata nito habang nakatingin sa mga bata. Muli ring nangilid ang kanyang luha habang hawak-hawak niya ang kanyang mga anak. "Please don't cry, mom." Kumilos ang kamay ng batang si Devonne upang tuyuhin ang kanyang luha. "We're okay, mommy." Segunda naman ng batang si Damon. "Please stop crying." Napasinghot naman ang si Raya Fae. Pinilit niya pinigil ang muling pagtulo ng kanyang luha. "Pasensya na, mga anak. Sobrang natutu
Napaungol si Raya Fae kasabay ng pagmulat niya ng kanyang mga mata. "Sa'n mo ako dadalhin?" Hindi niya naiwasang tanong habang nakatitig siya sa lalaking buhat-buhat siya. Sa halip na maghisterikal ay isiniksik niya ang kanyang mukha sa matipunong dibdib ng lalaki. Hindi niya mawari ngunit tila nakaramdam siya ng kapayapaan at seguridad sa bisig nito. "Please bring me home." Mahinang wika nito. "We're already home." Muli namang nagmulat ng kanyang mga mata si Raya Fae. Sinubukan nitong igala ang kanyang paningin ngunit tila umiikot naman ang kanyang paligid. Muli na lamang siyang napapikit upang mawala ang kanyang hilo. Pakiramdam niya ay nakadama siya ng kaginhawaan ng maramdaman niya ang paglapat ng kanyang katawan sa malambot na kutson. Sandali naman siyang pinakatitigan ng kanyang mister bago ito tumikhim. "I-I will undress you." Tila nagpapaalam namang wika ni Damielle Astin. Narinig naman iyon ni Raya Fae. Ngunit sa 'di mawaring dahilan ay hindi siya nakadama ng anumang
"Boss, bakit tayo nandito?" Hindi napigilang maitanong ni Thano Miguero kasabay ng paggala niya ng kanyang paningin sa loob ng bar. "I just want to unwind." Walang emosyong turan naman ni Damielle Astin sa kanyang tauhan. Nang umupo ang kanyang amo at umorder ito ng inumin ay wala na rin siyang nagawa kundi umupo na rin sa tabi nito. "Akala ko ba, boss, pupunta ka sa bahay nina Ma'am Raya." Napabuga naman ng hangin si Damielle Astin kasabay ng pag-iwas nito ng tingin. "Huwag na muna siguro. Baka ayaw rin lang naman niya akong harapin." Hindi na lamang umimik si Thano Miguero. Nang dumating ang order na alak ni Damielle Astin ay inialok nito sa kanya ang isang baso ngunit ngali-ngali siyang tumanggi. "Tingin mo ba, malabo na bang magkaayos pa kami ni Raya?" Tanong nito sa kanya matapos ang ilang beses na pagtungga ng alak. "Ewan ko, boss. Ikaw boss, ano sa tingin mo?" Nalukot naman ang mukha ni Damielle Astin. "You're not helping me, Thano." Napakamot naman ng ulo si Tha
"Raya." Hindi naitago ni Damielle Astin ang pag-aalangan sa tinig nang tawagin niya ang kanyang misis. Bagama't nakatalikod ito mula sa kanya, alam niyang umiiyak ito dahil sa pagyugyog ng balikat nito. "Nagdala ako ng pagkain." Sunod niyang wika sa mahinang tinig. At tama nga siya ng hinala na umiiyak ang babae dahil kitang-kita niya ang pagpunas ni Raya sa pisngi nito. "Hindi ako nagugutom." Matamlay nitong sagot. Ni hindi rin ito nag-abalang lingunin siya. Nanatili itong nakatanaw sa balkonahe ng silid. "Kahit konti lang." Noon na siya liningon ng kanyang misis. Kitang-kitang ang pamumula ng mga mata nito dahil sa pag-iyak at galit. "Hindi ka ba nakakaintindi? Sinabi ko na ngang hindi ako nagugutom! At saka pwede ba, Damielle, pwede ba, huwag ka muna magpapakita sa 'kin." Pakiramdam ni Damielle Astin ay nahiwa ang kanyang puso sa narinig at sa ipinakita ng kanyang misis. Ngunit ang pagguhit ng lungkot sa kanyang mga mata ay hindi na nakita ni Raya Fae dahil muli na itong
Flash back... Mabilis na tinalunton ni Raya Fae ang pasilyo patungo sa silid kung saan sila ikinulong. Bago siya tuluyang makarating sa silid ay narinig pa niya ang tinig ng kanyang mister. "Maghiwalay tayo, Thano. Mas madali nating mahahanap si Raya kung maghihiwalay tayo." Rinig niyang wika ng kanyang mister. Agad naman siyang nagkubli sa malaking banga na palamuti sa malawak na pasilyo. Tila tinambol ang kanyang dibdib nang masilip niya ang kanyang mister. Mas lalo siyang sumiksik sa gilid. Ngunit sa maliit na siwang ay nakagawa niyang makita ang paglinga-linga ni Damielle Astin sa paligid bago ito tuluyang umalis sa lugar. Tila naman nakahinga nang maluwag si Raya Fae. Aniya, malaya na niyang mahahanap ang kanyang mga anak. Wala nang pipigil sa kanya. Marahan siyang tumayo mula sa pinagkukublian. Ngunit tila tumalon ang kanyang puso nang bumungad sa harap niya ang bunganga ng baril. Napalunok siya. Agad ring napunta ang tingin niya sa may hawak ng baril. Bumungad sa kan
"Hurry! Hurry up!" Sigaw ni Milo sa mga bata bago siya nakipagpalitan ng putok sa mga nakasunod sa kanila na tauhan ni Rio Costor. Nagtagumpay naman siyang mapatumba ang isa bago siya sumunod sa tumatakbong mga bata. Mabuti na lamang at naisipan nilang dumaan sa binata dahil kung hindi ay baka nasukol na sila ng mga tauhan ng kanyang kapatid. Kahit papaano ay nakahinga na siya ng kaunti dahil nakalabas na sila ng mansion ni Rio Costor. Gayunpaman kahit nasa kalsada na sila ay tuloy pa rin sa paghabol sa kanila ng mga tauhan ng kanyang kapatid. At hindi niya hahayaang magtagumpay ang mga ito. Muli siyang nakipagpalitan ng putok habang patuloy siya sa pagtakbo kasama ang mga bata. "Hurry! Hurry! Let's get over there." Mabilis niyang iginiya paliko ang bata sa eskinita. "I'm afraid, mister. Are they going to shoot us. I don't wanna die." Maluha-luha ang batang si Damon. Kitang-kita ang takot sa mga mata nito sa malamlam na liwanag na nagmumula sa lamp post ng walang katao-taong k