Nagising si Raya Fae na tila binugbog ang buo niyang katawan. At wala siyang ibang dapat sisihin kundi ang sarili. Nakailang rounds nga ba sila kagabi? Hindi na rin niya mabilang. Kung 'di pa siya nagreklamo na masakit na ang balakang niya ay mukhang wala siyang balak tigilan ni Damielle Astin. Nang tumagilid siya ng higa ay naramdaman niya ang paghigpit ng kamay na nakapulupot sa kanyang beywang. "Good morning." Kinintalan siya ng halik ni Damielle Astin sa kanyang balikat. Sa ilalim ng kumot ay wala pa rin siyang saplot. "Good morning too." Hinarap niya si Damielle Astin. Noon niya napansing nakasuot na ng sando ang lalaki. "Kanina ka pa gising?" Marahan namang tumango ang lalaki. "Yeah." Lalo nitong pinagdikit ang kanilang katawan. "What do want for breakfast?" Kinintalan niya ito ng mabilis na halik sa labi. Hindi naman maiwasan ni Raya Fae ang pag-iinit ng kanyang pisngi. Agad niyang inilayo ang mukha sa lalaki. Nakaramdam siya ng hiya lalo pa at hindi pa siya nakakapag
Pakiramdam ni Raya ay naririndi siya sa malakas na tawa ni Natasha. Nang hindi na siya makatiis ay tumayo siya sa pagkakaupo. Agad naman niyang nakuha ang atensiyon ng dalawa. Natigil sa pagtawa si Natasha. Gumuhit rin ang pagtataka sa mukha ni Damielle Astin. "Pupuntahan ko lang ang mga bata." Walang kangiti-ngiting wika niya. Hindi na rin hinintay na magsalita ang kahit sinuman sa kanilang dalawa. Agad siyang humakbang paalis ng dining area. Nang tuluyan siyang makatalikod ay tila lalong humapdi ang kanyang puso. Pakiramdam rin niya nangasim ang kanyang sikmura. Hindi niya mawari ang emosyon. Basta ang alam niya ay parang anumang oras ay gustong tumulo ng kanyang luha. "Hey!" Narinig niya ang pagtawag ni Damielle Astin. "Are you alright? May problema ba? Hindi mo ginalaw ang pagkain mo?" Pinilit na lamang niyang ngumiti. "Hindi ba sabii ko na sa'yo na magda-diet ako?" Napabuntong-hininga na lamang si Damielle Astin. "Sige na, pupuntahan ko lang ang mga bata. Bumalik ka na s
Wala nang nagawa si Raya Fae kundi sumama na rin sa bakasyong sinasabi ni Natasha. Mukha rin namang gusto ni Damielle Astin ang maikling bakasyon na iyon dahil nag-abala pa itong puntahan ang ama niya upang ipagpaalam silang mag-iina ng personal. Ayaw niya sanang sumama dahil parang nasusuka siya sa pagmumukha, kilos at pananalita ni Natasha ngunit may bahagi ng puso niya ang hindi papayag na masolo nito si Damielle Astin. Para siyang mababaliw sa kaiisip kung anong gagawin ng dalawa sa bakasyon kung sakaling magsolo sila. Hindi na rin maintindihan ang sarili. Kung pwede lamang niyang ikadena si Damielle Astin ay kanina pa sana niya ginawa. "Welcome sa vacation house ng mga Villacorda." Matamis ang ngiti ni Natasha kasabay ng paglahad ng kamay nito sa dalawang palapag na bahay. Hindi niya naiwasan ang mapataas ang kilay. Kung pag-aari pala ng mga Villacorda ang vacation house, bakit ito ang umaastang may-ari? Ito pa ang may ganang mag-imbita sa kanila. "There's a playground ove
Tila gustong mahiya ni Raya Fae kay Natasha. Ang babaeng pinagselosan niya ay fiancée pala ng kapatid ni Damielle Astin na si Florence. "Ba't ngayon mo lang sinabi?" Bulalas niya. "You're not asking." Tila balewalang saad ng lalaki. "Dapat sinabi mo pa rin." Aniya, parang wala na siyang mukhang maihaharap pa sa babae. Buong akala niya ay nilalandi nito si Damielle Astin kahit hindi naman pala. "Women are really unbelievable. Hindi naman ako manghuhula para alam ko sana ang gusto mong gawin ko." Napailing na lamang si Damielle Astin kasabay ng pagguhit ng munting ngiti sa labi nito. Napasimangot na lamang si Raya Fae. "Well, atleast ngayon, alam mo nang hindi mo dapat pagselosan si Nash." "Hindi na ako nagseselo--" Hindi na nagawang matapos ni Raya Fae ang kanyang sasabihin nang magpatuloy pa rin sa Damielle Astin. "Si Nash, parang kapatid ko lang 'yon. Malapit ako sa kanya dahil kadugo at kakampi ang tingin ko sa kanya. Ni minsan, hindi ko naisip na maaari kaming magkaroon
Flashback.. Pakiramdam ni Algeria ay para siyang papanawan ng ulirat. Nanginginig siyang humakbang palapit sa kanyang anak na si Damielle Astin Napalunok siya bago siya lakas-loob na magsalita. "A-Astin, anak." Agad naman niyang nakuha ang atensiyon ng labing-apat na taong gulang na si Damielle Astin. "A-Ano 'yang hawak mo anak?" Hindi niya napigil ang sariling mapahawak sa kanyang tiyan. Malaki na iyon at nasa ikapitong buwan na siya ng pagbubuntis. Ngunit ngayong nakita niyang may hawak na baril ang binatilyo niyang anak ay para siyang mapapaanak nang wala sa oras. Nanatili namang nakatingin sa kanya ang binatilyo. Blangko ang ekspresyon ng mukha nito. At tila hindi man lang ito nabahala na nahuli siya ng kanyang ina na may hawak na baril. "Please give it to me." Inilahad nito ang kanyang nanginginig na kamay. Kitang-kita rin ang pagbuo ng butil sa pawis sa kanyang noo. "Akin na." Marahan siyang lumapit sa kanyang anak. "Hindi 'yan laruan, anak." Napakurap naman si Damiel
Nagising kinabukasan si Raya Fae na nasa tabi pa rin niya si Damielle Astin. Hindi niya naiwasang mapakurap nang makita niyang nakatitig sa kanya ang lalaki. Nagniningning ang mga mata nitong tila nakangiti. "Good morning." Lalong tumamis ang ngiti sa labi nito. "Good morning." Gumuhit ang alanganing nito sa labi ni Raya Fae. "Anong meron?" Hindi na rin niya maintindihan ang lalaki. Mula nang manggaling sila sa tabing dagat ay hindi na maalis ang matamis na ngiti sa labi nito. Gustong isipin ni Raya Fae na dahil iyon sa pinag-usapan nila kagabi ngunit ayaw naman niyang mag-assume. "Have you forgotten? We have a family day today?" "Ofcourse, I remember that. Pero ang tinatanong ko, bakit ka nakangiti?" "Masama bang ngumiti?" "Hindi naman. Pero nakakaloka naman kung nakangiti ka na walang dahilan, 'di ba?" "I'm just happy. Alam ko kasing magiging masaya ang araw na ito." Napatango na lamang si Raya Fae. Bumangon naman sa kama ang lalaki at saka nito inilahad ang kanyang kama
Lalong namutla si Raya Fae nang makita niya si Damielle Astin. Hindi niya naiwasan ang pagkabog ng kanyang dibdib. Hindi niya mawari ngunit pakiramdam niya ay nakagawa siya ng malaking kasalanan. "D-Damielle." Hindi niya naiwasang mautal. Umigting naman ang panga ni Damielle Astin at hindi nakaligtas sa paningin ni Raya Fae ang pagkuyom ng kamao nito. Ngunit nang mapunta ang tingin nito sa dalawang bata na nakatitig rin sa kanya ay pilit nitong kinalma ang kanyang sarili. "Let's go home." Pinilit nitong maging mahinahon. "But daddy, we're still playing." Muli namang napabuga ng hangin ang lalaki bago ito lumapit sa kambal. "Masyado nang gabi para maglaro, son. Don't worry, babalik pa naman tayo dito. Let's go home, okay?" Binigyan niya ng masuyong tingin ang batang si Damon kasabay ng paghaplos nito sa buhok nito. "Okay, Dad." Marahan namang tumango ang batang si Damon. Walang imik namang nagpatiuna ang batang si Devonne. Agad na ring sumunod ang kakambal nitong si Damon. N
Hindi naiwasan si Raya Fae ang pagkabog ng kanyang dibdib nang makita niya ang paghinto ng sasakyan ni Damielle Astin sa tapat ng kanilang bahay. "N-Nandito na sila, Dad." Kaninang umaga sila nakauwi mula sa kanilang short vacation at ngayong gabi ang napag-usapan nilang pamamanhikan. Agad namang lumapit si Macario sa pintuan kung saan siya nakatayo at kanina pa naghihintay. "Hayaan mo silang lumapit dito." Walang kangiti-ngiting wika ng matanda. Lalong lumakas ang kabog ng dibdib ni Raya Fae nang makita niyang lumabas si Damielle Astin sa kanyang sasakyan. May dala itong isang bungkos ng kulay pulang rosas. "Good evening po, sir." Bahagya siyang yumuko bilang paggalang. "Ikaw lang ba mag-isa ang mamanhikan, Hijo?" Hindi nawala ang tingin nito sa sasakyan ni Damielle Astin na nakaparada. "Hindi po. Darating po maya-maya ang Papa." Marahan namang tumango ang matanda. "Oh siya. Pumasok muna tayo. Hintayin na lang natin sila sa loob." Bago pa sila makaimik ay nagpatiuna na sa