"May hindi magandang nangyari sa akin kalahating buwan na ang nakalipas." Ang madilim na mga mata ni Eldreed ay nakatuon kay Shayne. Iniunat niya ang mahahaba niyang binti at unti-unting lumapit sa kanya. Mas matangkad siya ng higit sa kalahating ulo kay Shayne, at tumingin siya pababa sa halatang kinakabahang mukha nito. Isang hinala ang pumasok sa isip niya, kaya isa-isang binigkas ang mga salita, "Noong gabing iyon, ikaw ba iyon?!"
"Hindi!" Agad na sagot ni Shayne.
"Ayon sa psychology, ang taong mabilis sumagot sa tanong ay kadalasang may itinatago." Ang malamig na tingin ni Eldreed ay dumaan sa mukha niya, parang isang kutsilyong tumatagos.
"Ngayon ko lang nalaman na ang sikat na si Eldreed Sandronal pala ay isang psychologist din." Nahuli ni Eldreed ang iniisip niya, kaya hindi na nakatiis si Shayne at sumagot na rin nang patutsada.
"Si Shayne, na nerd daw ayon sa kanyang mga kaklase, ay may matataas na grado, may mahinahon na ugali, hindi kailanman nagagalit, at isang mabuting anak sa paningin ng pamilya. Mahilig sa piano at pagpipinta, at tahimik, mahiyain, at magalang." Dito biglang nagbago ang tono ni Eldreed, naging mapaglaro ang boses niya. "Pero ang Shayne na kilala ko ay mahilig sa martial arts, may tatlong dan sa karate, at kahit mukhang mabait, siya'y pasaway pala. Pinagtatawanan ang sinumang sumisira sa grupo niya, sinasapak ang mga mandurukot sa bus, at naglalagay ng makapal na makeup para maging part-time na singer sa bar. Gusto mo bang isa-isahin ko pa, Shayne?"
Ang puso ni Shayne ay unti-unting lumamig, parang nalulunod sa malamig na tubig. Hindi mahirap para sa isang tulad ni Eldreed na mag-imbestiga ng impormasyon tungkol sa kanya, ngunit hindi niya inasahan na malalaman nito ang lahat ng lihim niya. Ang mga bagay na akala niya'y nakatago nang mabuti ay walang naitago sa harap ng lalaking ito.
Ganito ba ang kapangyarihan ng pamilyang Sandronal? Pinagmamalaki niya noon na perpekto ang kanyang pagpapanggap, kahit ang matalinong lolo niya ay hindi siya pinaghinalaan.
"Ang mabait na estudyante sa mata ng lahat, ang huwarang anak, ay may ganitong hindi kilalang ugali. Miss Morsel, mas kahanga-hanga ka pala sa personal kaysa sa sabi-sabi." Isang nakakaakit na ngiti ang sumilay sa labi ni Eldreed. Ang ngiti niya’y may kakaibang alindog na halos nakakamatay.
Ito na ang ikalawang beses niyang sinabi ito mula nang pumasok sa silid. Kung noong una ay inakala ni Shayne na magalang lang siya, ngayon, malinaw na ang bawat salita niya’y puno ng panunuya.
"Totoo ba? Mr. Sandronal, gusto mo bang marinig ang naging imbestigasyon ko tungkol sa iyo?"
Ngayong wala na siyang maitatago, hindi na nagkunwari si Shayne. Itinaas niya ang tingin, at ang kanyang malambot na mga mata ay tila nababalot ng manipis na hamog, nagbibigay ng impresyong gusto itong tuklasin.
Ngumiti siya at tinitigan ang kumikislap na mata ni Eldreed, ginaya ang mapaglaro nitong tono at dahan-dahang binigkas, "Si Eldreed Sandronal, ang magalang at mabait na pamangkin ayon sa matatanda, ang golden bachelor sa mata ng mga babae—mabait, mayaman, matalino, gwapo, at maalalahanin. Kilala sa pagiging maawain at magaling makitungo sa kompetisyon. Hindi pumapatay ng tao at palaging nag-iiwan ng puwang para sa iba. Pero ang Eldreed na kilala ko, malamig at walang pakialam. Kahit pa may babaeng gustong tumalon mula sa ika-labingwalong palapag dahil sa iyo, hindi ka man lang kikindat. At ikaw rin, na sinasabing maawain, ay parang misteryosong nawawala ang mga kalaban sa loob ng ilang buwan. Sino ang may kagagawan? Hindi ba’t halata na?"
umayo si Shayne sa dulo ng kanyang mga paa, ang mapupulang labi ay halos dumampi sa tainga ni Eldreed, at mahina niyang bumulong, "At...Si Eldreed na 32-years old ay nanatiling virgin... pero iyon ay kalahating buwan na ang nakalipas." Pagkatapos nito, tumawa siya ng malambing, parang tunog ng mga pinong pilak.
Unti-unting lumamig ang mga mata ni Eldreed, nawala ang anumang bakas ng biro, napalitan ito ng matinding galit. Hinawakan niya ang baba ni Shayne, pinilit itong tumingala sa kanya.
"Talaga bang ikaw iyon?"
"Ako nga!" Mabilis na inamin ni Shayne habang itinatapon ang kanyang bangs. Pagkatapos magsalita, hindi niya nakalimutang manukso, "Ang panlasa ng isang kagalang-galang na presidente, hindi maganda. Talagang nakakahiya."
"Hiya? Shayne! Magpakatotoo ka! Bakit mo ako ginagawan ng plano?" Dinagdagan ni Eldreed ang diin ng kanyang mga daliri sa baba ni Shayne habang titig na titig sa kanyang mga mata, tila gustong basahin ang tunay niyang nararamdaman.
"Gusto lang kitang asarin kapag naiinis ako, sapat na ba iyon?" Sa kabila ng hapdi sa kanyang baba, hindi man lang kumurap si Shayne. Bagkus, bahagya siyang ngumiti, at lumitaw ang mga dimples sa kanyang pisngi.
"Shayne, mabuti pang sabihin mo na ang totoo, kundi hindi, hindi kakayanin ang mga mangyayari!" Ang malamig at mapagmataas na ekspresyon ni Eldreed ay parang isang hari na nagmamasid sa mundo mula sa itaas.
Napangisi si Shayne. "Hindi ka ba magaling sa pag-iimbestiga? Sige, alamin mo na lang."
"Magaling, Shayne. Aalamin ko ang lahat, pero unahin muna natin itong nasa harapan natin." Binitiwan ni Eldreed ang baba ni Shayne, tumayo nang tuwid, at mabilis na lumapit sa pintuan. "Ibigay mo sa akin ang mga dokumentong inihanda ko bago ako dumating."
Binuksan ng bodyguard ang pinto, kumuha ng isang papel mula sa kanyang bag na puno ng maliliit na nakasulat na detalye, at maingat itong iniabot kay Eldreed. Pagkakuha nito, muling isinara ang pinto.
"Pirmahan mo!" Inihagis ni Eldreed ang papel sa mesa, ang tatlong salitang binitiwan niya ay malamig at walang emosyon.
Habang hinihimas ang kanyang baba, lumapit si Shayne at kinuha ang papel. Mabilis niyang binasa ito, at saka nagtanong, "Kasunduan pagkatapos ng kasal?"
"Tama." Malamig na tumango si Eldreed.
Kinuha ni Shayne ang isang upuan, umupo, saka nagtipon ng kanyang mga kamay at ngumiti, "Mr. Sandronal, mukhang nagkakamali ka. Wala akong balak na pakasalan ka."
"Hindi mo na iyon maiiwasan." Tinignan siya ni Eldreed nang malamig, ngunit ang banayad na kabaitan ay bahagyang sumilip sa kanyang personalidad. "Sa kasal na ito, ang pamilyang Sandronal ang may kontrol. Kung sasabihin ko kay Mrs. Morsel na mahal kita, sa imahe mo bilang isang mabait at ulirang anak, magpapakasal ka o hindi?"
Kapag tungkol sa pagkuha ng kahinaan ng iba, si Eldreed ay expert, parang palaging hawak niya ang alas sa kanyang kamay.
Biglang nanigas ang maliit na mukha ni Shayne, tumayo siya at walang alinlangang sinampal si Eldreed, "Gago ka! Walanghiya ka!”Madaling nasalo ni Eldreed ang kanyang kamay, at ang malamig niyang boses ay tila yelo sa tuktok ng bundok na hindi natutunaw kahit libu-libong taon na, "Sino sa atin ang walang hiya? Shayne, bago ang araw na ito, hindi kita kilala sa buong buhay ko, pero sinadya mo akong pagplanuhan?"Bahagyang nag-iba ang mukha ni Shayne, ngunit agad niya itong naitago at nagbalik sa normal. Ang kanyang mga mata ay kumikislap sa panunukso. Sa halip na kumawala sa pagkakahawak ni Eldreed, lalo pa niyang idinikit ang kanyang kamay sa kanya, at ngumiti nang kakaiba, "Hmm, hindi ba nawalan ka ng malay noon? Paano mo natatandaan?"Ang ngiti sa mga mata ni Eldreed ay napalitan ng lamig, at ang tingin niya ay matalim na parang isang lobo na naghahanap ng biktima sa kapatagan. Ang kanyang mga labi ay mahigpit na nakatikom, nagpapakita ng malamig na disposisyon. Si Shayne naman, hin
Matapos tanggapin ang kasunduan, tiningnan ni Eldreed si Shayne, pinaikot ang papel ng agreemnt gamit ang kanyang mga daliri, at ngumisi. "Masaya akong makikipagtulungan."Naibenta ang sarili nang wala sa oras, masama ang loob ni Shayne, at pakiramdam niya ay gusto niyang manakit ng tao dahil sa pagkainis.Tumayo si Eldreed nang matagal, at bago lumabas sa pinto, tumigil siya. Sa malamig na tono at hindi lumingon ay nagsalita siya, "Sa totoo lang, wala akong maalala tungkol sa gabing iyon sa loob ng kalahating buwan. Ikaw ang unang nagbanggit ng kalahating buwan, at pagkatapos ay nagsinungaling ako nang basta-basta. Sinabi mo na ang lahat, Shayne, naglakas-loob kang paglaruan ako? Hindi pwedeng walang kapalit ang ginawa mo."Pagkatapos noon, binuksan niya ang pinto at umalis.Ilang segundo bago nakapag-react si Shayne na naiwan sa loob ng silid. Hindi niya napigilan ang pagtataas ng kanyang boses, "Eldreed! Hayop ka! Nagbabago-bago ka ng salita, lalaki ka pa ba talaga?!"Napahagikhik
Pagkababa ng cellphone, agad na sumakay si Shayne ng taxi papunta sa Wanten.Ang lugar na ito ay isang Taiwanese hall na itinayo ng kanyang panganay na kapatid tuwing wala itong magawa. May espesyal na kwarto dito para sa pamilyang Morsel, at ilang beses na rin siyang nakapunta rito. Walang waiter na naghatid sa kanya, kaya’t pumasok siya sa kwarto nang pamilyar. Tiningnan niya ang oras sa relo at nakita niyang may dalawang minuto pa bago ang takdang oras na kalahating oras.Kumuha siya ng cue stick at nagsimulang maglaro ng billiards, maganda ang kanyang postura at malinis ang mga galaw."Shayne, hindi ako tagapaglingkod mo, ha?" sabi ni Andeline nang dumating ito sakto sa oras. Binuksan nito ang pinto habang dala ang kanyang schoolbag. Nasa ikatlong taon na siya ng high school sa edad na 16-years old. Kung hindi lamang siya takot makaagaw ng atensyon, dahil sa talino niya, malamang nasa kolehiyo na siya ngayon."Maglaro tayo. Kung sino ang matalo, kailangang magsabi ng totoo. Game?
Tiningnan ni Shayne si Michael, bakas sa mukha niya ang gulat na parang tinamaan ng kidlat. Ang seryoso niyang ekspresyon, matatag na tingin, at sunog sa araw niyang balat ay lalong nagbigay ng pagka-maskulado sa kanyang dating. Ang tuwid niyang tindig ay nagpapakita ng dugong-sundalo at integridad. "Kuya Michael, tumayo ka na," mabilis niyang inalis ang tingin mula sa diamond ring sa loob ng kahon at sinubukang alalayan ito patayo. Ngunit matigas ang loob ni Michael. Nanatili siyang nakaluhod habang seryosong tumingin kay Shayne. "Shayne, hindi mo ba nararamdaman ang nararamdaman ko para sa’yo? Trust me, aalagaan kita habangbuhay." "Kuya Michael, pasensya ka na, pero hindi ko maibibigay ang sagot na gusto mo." Bukod pa sa may kasunduan na siyang pinirmahan, kahit wala pa iyon, hindi niya magawang sagutin si Michael. "Shayne, mas pipiliin mo bang magpakasal sa isang estranghero na minsan mo lang nakilala kaysa sa tanggapin ang proposal ko?" Dahan-dahang nawala ang liwanag sa mga ma
Hindi gumalaw ang mga tao sa loob ng sasakyan. “Hoy, Eldreed! Papasukin mo ako agad! Malaking iskandalo ito at ikaw rin ang mapapahiya!” muling sigaw ni Shayne habang kumakatok sa bintana.Sa mga sandaling iyon, papalapit na ang mga reporter na humahabol sa kanya. Biglang bumukas ang likurang pinto ng Rolls-Royce, at isang maputing kamay ang inilahad mula sa loob. Nagulat si Shayne ngunit agad niyang hinawakan ang kamay na iyon at dali-daling pumasok sa sasakyan.Hindi pinalampas ng mga reporter ang pagkakataong ito. Nang bumukas ang pinto ng sasakyan, mabilis na kinuhanan ng litrato ng camera ang gilid ng mukha ni Eldreed.Ang babaeng reporter mula sa Capital TV ay biglang hinawakan ang kabilang kamay ni Shayne, pilit siyang pinipigilang makapasok sa sasakyan. Pilit na nagpumiglas si Shayne, ngunit malakas ang kapit ng reporter. Sa lakas ng paghatak, napunit ang ilang butones ng puting blouse ni Shayne, at tumambad ang kanyang makinis na leeg at bilugang balikat.Kasabay nito, nakita
"Pero kung sasabihin mo ang lahat ng totoo, hindi mo matatakpan ang katotohanan na ikaw mismo ay nakialam para lang magpakitang-tao." Naisip ni Shayne, ngunit napagtanto niyang wala ring kaibahan kung sasabihin niya ito o hindi, dahil parehong magka-kwento lang din. Mas mabuti na rin na hindi madamay ang ibang tao sa pagsasabi ng totoo.Inisip niya na siya ang nagmamanipula sa mga pangyayari, ngunit hindi niya alam na siya na pala ang naging pawn ng ibang tao."Huh... I see, so you’re also someone who’s being played." Binanggit ni Eldreed habang pinagmamasdan ang ekspresyon ni Shayne. Nakita niya sa mga mata ni Shayne ang sakit, kaya’t natawa siya ng malamig. "Ano'ng pakiramdam na napaglaruan?"Biglang namutla si Shayne, na parang nawalan ng kulay ang kanyang mukha. Wala na siyang magagawa kundi aminin na tama ang lalaki, wala siyang maipaliwanag, dahil tama ang sinabi ni Eldreed.Biglaang huminto ang kotse, binuksan ni Eldreed ang pinto, at walang awa siyang itinulak palabas. Tumilap
Naka-khaki casual na outfit si Jerome, at isang simpleng cotton T-shirt na tumulong upang ipakita ang kanyang malapad na balikat at makitid na baywang, na nagbigay ng impresyon na mas matangkad at guwapo siya. Mayroon siyang malumanay na personalidad at isang malambot na ngiti sa kanyang mukha, na medyo kahawig ni Michael.Siya ang panganay na kapatid ni Michael, at hindi sumali sa army, kundi pinamamahalaan ang military industrial group ng pamilya Conrad, na nakatuon sa negosyo sa gobyerno. Magkaiba si Michael sa kanya, dahil magaling si Michael sa negosyo, ngunit sa kabila ng kanilang tagumpay, ang mga ninuno ng pamilya Conrad ay nagtatrabaho para sa bansa, kaya’t hindi nila tinitingala ang mga negosyanteng puro "copper smell" o amoy-kalakal.Isang mabilis na sulyap ang ibinato ni Jerome kay Cassy na tumakas, at isang malamlam na liwanag ang kumislap sa kanyang mga mata, ngunit hindi ito nakita ni Shayne na tinitingnan si Cassy."Shayne, ayos ka lang ba?" Lumapit si Jerome at dahan-
Wala na siyang ganang kumain, kaya kinuha niya ang unan at nagpatuloy sa pagtulog, nakatakip ang ulo. Iniisip niya na kailangan niya lang talagang tanggapin ito. Kinabukasan, nagising siya sa ingay mula sa baba. Inayos niya ang kanyang magulong buhok, nagsepilyo, naghilamos, nagbihis, at bumaba habang nangingisay pa sa antok."Mr. Morsel, pakialaman mo naman ang apo mong may dalawang manliligaw, since engaged na siya kay Eldreed, huwag mong gawing problema si Michael, desidido na siyang makasama ako!" Isang matalim na boses ng babae ang sumira sa katahimikan at agad niyang naramdaman ang isang mahalagang salitang nabanggit."Miss, sana maintindihan mo, si Shayne ay malapit nang magpakasal kay Eldreed, at kung gusto ni Michael si Shayne, problema niya 'yon. Dumaan ka pa ng maaga dito sa Morsel Place para magbitiw ng mga walang kwentang salita? Wala ka bang disiplina?" Si Jessa ang sumagot, at ramdam ni Shayne ang init sa puso niya. Kung ikukumpara sa pagmamahal ng tatay niya at lolo ni
Kasama sa umalis ang kaklase nilang si Eason. Wari'y wala namang pinagkaiba ang tingin ni Shayne sa kanya kumpara sa ibang kaklase, kaya't sa wakas, hindi na nagselos si Eldreed. Nakangiting sinabi nito kay Eason, "Punta ka ulit dito kapag may oras ka."Napangiwi si Shayne sa narinig. ‘Sa seloso mong 'yan, sa tingin mo ba may lakas ng loob pang bumalik si Eason?’Matapos maihatid ang mga bisita, napabuntong-hininga si Shayne. Busog na busog siya, at tulad ng dati, inaantok siya kapag ganoon. Agad siyang pumasok sa kwarto ni Eldreed at padapang bumagsak sa malambot na kama.Pagpasok ni Eldreed, napakunot ang noo niya nang makita si Shayne na nakahilata roon. Umupo siya sa sofa sa tabi ng kama at hindi na nagsalita.Tahimik lang ang dalawa, ngunit hindi naman nakakailang ang katahimikan. Para bang matagal na silang ganito sa isa't isa.Nasa kalagitnaan na ng antok si Shayne nang biglang tumunog ang cellphone ni Eldreed. Sinagot nito ang tawag at biglang nagbago ang tono ng boses niya, "
Parang isang batang natuwa si Eason matapos marinig ang papuri ni Shayne. Ngumiti siya at sinabing, "Talaga? Kung masarap, kumain ka pa."Habang nagsasalita, pinahid niya ang pawis sa kanyang noo gamit ang braso, pero dahil madulas at mamantika ang kanyang kamay, nahirapan siyang gawin ito.Napansin ito ni Shayne, kaya agad siyang kumuha ng tissue at pinunasan ang pawis sa noo ni Eason. "Huwag ka masyadong magpokus sa pag-iihaw, kumain ka rin kahit kaunti."Natural ang kilos ni Shayne, para bang normal lang ito sa pagitan nilang magkaibigan, na walang anumang hadlang sa kanilang relasyon.Ngunit sa paningin ni Eldreed, hindi niya nagustuhan ang nakita. Kumunot ang kanyang noo at malamig na sinabi, "Asawa, halika rito."Paglingon ni Shayne, nakita niya ang seryosong mukha ni Eldreed at agad niyang naunawaan ang sitwasyon. Napangiwi siya—grabe naman itong tao, ang bilis magselos!Kahit ganoon ang nasa isip niya, napabuntong-hininga si Shayne at dahan-dahang lumapit kay Eldreed.Hindi na
Napikon si Shayne, kaya hindi na siya nagdalawang-isip at kagat niya ang palad nito. Napaigtad si Eldreed sa sakit at agad na binawi ang kamay.Hingal si Shayne habang galit na tiningnan ito. "Ano ka ba! Paano ako sasagot kung tinatakpan mo ang bibig ko?"Napagtanto ni Eldreed ang pagiging padalos-dalos niya at bahagyang lumuwag ang kanyang ekspresyon. Gusto niyang humingi ng paumanhin, pero hindi niya alam kung paano sisimulan."Ilang beses ko bang sasabihin sa'yo na wala akong gusto kay Eason? Magkaibigan lang kami, Eldreed," matapang na sagot ni Shayne habang nakatingin nang diretso sa kanya.Tahimik na tinitigan lang siya ni Eldreed. Kahit na hindi pa rin mawala ang lungkot sa kanyang mukha, unti-unting humupa ang galit sa kanyang dibdib.Naging awkward ang katahimikan sa pagitan nila. Ibinaba ni Shayne ang tingin, at doon niya napansin ang mga bakas ng kagat sa palad nito.Nagulat siya at agad na hinawakan ang kamay ni Eldreed. "Masakit ba? Hindi ko naman yata gaanong nakagat."B
Nang dumating si Eason, agad na nagliwanag ang mga mata ng mga babaeng naroon.Samantala, nang makita ni Eldreed si Eason, agad siyang nanlamig. Bago pa man makalapit si Shayne kay Eason, agad siyang sumingit sa pagitan nilang dalawa, nginitian si Shayne, at mahina niyang sinabi, "Nauuhaw ako, gusto kong uminom ng tubig.""Andoon ang tubig, kumuha ka na lang," sagot ni Shayne habang itinuro ang direksyon. Matapos nito, muli na siyang hahakbang palapit kay Eason.Pero muling humarang si Eldreed at sinabi, "Hindi ako makaalis, nag-iihaw ako ng karne. Ikaw na ang magpainom sa akin."Sandaling natigilan si Shayne. Napansin niyang nakatingin sa kanila ang ibang kaklase. Matapos ang isang saglit na pag-iisip, napangiti siya at sumagot, "Sige."Binuksan niya ang isang bote ng mineral water at inilahad ito kay Eldreed. Ngunit sa halip na normal na uminom, sinamantala ni Eldreed ang pagkakataon at kinagat ang kamay ni Shayne. At sa malamyos at makahulugang boses, sinabi niya, "Kasing tamis pal
Nang matapos ang lahat, masaya siyang bumaba para simulang ayusin ang barbecue.Pagkababa niya, nahuli niyang nakatingin sa kanya si Eldreed—at halatang nagliwanag ang mga mata nito. Ilang segundo ring nanatili ang tingin nito sa kanya bago ito agad na umiwas ng tingin.Nagtagpo ang kanilang mga mata, kaya't napahinto si Shayne sa kinatatayuan. Ngunit agad na bumawi si Eldreed, inalis ang tingin at walang emosyon na nagsalita."Ano'ng gagawin mo?""Ah... lalabas ako sa bakuran para ihanda ang grill," sagot niya nang medyo tulala pa rin. Dagdag pa niya, "Gusto mo bang sumama?""Okay," sagot ni Eldreed nang walang pag-aalinlangan.Nagulat si Shayne. Hindi niya inaasahan na papayag ito agad. Ngunit nang makita niyang tumuloy na ito papunta sa grill, dali-dali siyang sumunod para tulungan itong magdala ng mga gamit papunta sa bakuran.Magkasama nilang inangat ang ilang mesa, naglipat ng maraming upuan, at naging abala sa pag-aayos.Makalipas ang isang oras, tapos na nila ang lahat. Umupo
Maaga pa lang, nagising na si Shayne. Alas-siete y medya ng umaga nang bigla siyang dumilat at agad bumangon mula sa kama. Hindi naman siya sanay bumangon nang ganito kaaga—karaniwan ay hindi siya nagigising bago mag-alas-nuwebe, lalo na't wala naman siyang pasok. Pero ngayong araw, naisip niyang darating ang kanyang mga kaklase kaya agad siyang tumakbo pababa ng hagdan.Kailangan ko nang maghanda para sa kanila. Ayaw niyang mag-abala nang husto sa paghahanda, kaya naisip niyang ang pinakamadaling gawin ay isang simpleng barbecue."Manang Lorna, samahan mo akong lumabas mamaya para bumili ng pang-barbecue," sabi ni Shayne habang naglalakad, kasabay ng pagtatali niya ng kanyang buhok sa isang ponytail.Ngunit pagbaba niya, napahinto siya sa nakita—nasa lamesa na ang mga skewer ng karne at ang grill. Lumabas mula sa kusina si Lorna, may dalang isang mangkok ng lugaw, at nakangiting nagsalita, "Gusto mong imbitahin ang mga kaklase mo para mag-barbecue, ‘di ba? Si Sirl ang nagbilin, kaya
Samantala, tahimik lang si Eldreed sa tabi niya, pinapanood siyang sagutin ang tawag. Wala itong ekspresyon sa mukha, pero nang marinig ang salitang "asawa", may kung anong hindi maipaliwanag na pakiramdam ang dumaan sa kanyang puso."Ha? Ang swerte mo naman, sobrang bait ng asawa mo! Pero kung palagi ka lang nasa bahay, hindi ka ba nababagot? Alam mo, bakit kaya pumunta kaming lahat diyan sa inyo?"Nanlaki ang mata ni Shayne sa narinig. Napatingin siya kay Eldreed, na halatang nagulat din sa biglaang alok ng kaklase niya."H-Ha? Pupunta kayo rito?""Bakit, hindi ba okay? Kung hindi okay, edi—""Okay lang."Nagulat si Shayne. Hindi siya ang sumagot, kundi si Eldreed!Bahagyang yumuko si Eldreed at lumapit sa kanya—isang pulgada lang ang pagitan ng mukha nila. Ramdam ni Shayne ang mainit na hininga nito sa kanyang pisngi.Biglang bumilis ang tibok ng puso niya. Nang tumingin siya kay Eldreed, kumurap siya nang mabilis, at ang mahahaba niyang pilikmata ay parang humila sa tingin ni Eldr
Masayang nakipag-usap si Eason kay Shayne bago nila ibinaba ang tawag.Pagkatapos, tinuloy ni Shayne ang pagbabasa ng kanyang photography magazine habang nakahilata sa kama. Hindi niya namalayan na may malamig na titig na nakatutok sa kanya mula sa di kalayuan.Napapitlag siya at napalingon sa pinagmulan ng matalim na tingin...Tama nga ang hinala niya—si Eldreed iyon, nakatingin sa kanya na parang matutunaw siya sa lamig ng mga mata nito."Ba-Bakit mo ako tinititigan nang ganyan?""Pagdating mo sa eskwelahan, si Eason ang una mong tatawagan? Gusto mo bang malaman ng buong mundo na may koneksyon kayong dalawa?"Halatang nagseselos ito, kahit pa halatang pinipilit nitong itago.Kung totoo ngang may namamagitan sa kanila ni Eason, siguradong matutunaw siya sa hiya sa sinabi ni Eldreed. Pero inosente siya, kaya hindi niya alam kung saan nanggagaling ang selos nito."Ano bang problema sa pagkakaibigan namin ni Eason? Wala na ba akong karapatang magkaroon ng kaibigang lalaki simula nang pa
Kinagabihan, nakahiga si Shayne sa kama ni Eldreed, walang pakialam habang nagbabasa ng photography magazine.Si Eldreed naman ay nakaupo sa sofa, seryosong nagtatrabaho gamit ang kanyang laptop.Inilipat na ni Shayne ang kanyang mga gamit sa kabilang silid, pero hindi pa rin niya maiwan ang kama ni Eldreed. Sa isip niya, napakakomportable ng higaan nito—kaya ayaw na niyang umalis.At si Eldreed? Wala naman itong sinasabi. Kung manatili siya rito, tahimik lang ito. Kung lilipat siya ng kwarto, wala rin itong komento.Hangga't masaya siya, walang problema kay Eldreed.Napanatili ang payapang atmospera. Sa tahimik na gabi, tanging tunog lang ng pagta-type ni Eldreed at pagbaliktad ng pahina ni Shayne ang maririnig.Habang tinitingnan ang mga larawan sa magazine, nakaramdam si Shayne ng pananabik.Dati, iniwan niya ang photography dahil sa pag-aaral at iba pang responsibilidad.Pero ngayon, wala na siyang masyadong ginagawa—panahon na upang balikan ang kanyang hilig. Muli siyang kukuha n