Hindi gumalaw ang mga tao sa loob ng sasakyan. “Hoy, Eldreed! Papasukin mo ako agad! Malaking iskandalo ito at ikaw rin ang mapapahiya!” muling sigaw ni Shayne habang kumakatok sa bintana.
Sa mga sandaling iyon, papalapit na ang mga reporter na humahabol sa kanya. Biglang bumukas ang likurang pinto ng Rolls-Royce, at isang maputing kamay ang inilahad mula sa loob. Nagulat si Shayne ngunit agad niyang hinawakan ang kamay na iyon at dali-daling pumasok sa sasakyan.
Hindi pinalampas ng mga reporter ang pagkakataong ito. Nang bumukas ang pinto ng sasakyan, mabilis na kinuhanan ng litrato ng camera ang gilid ng mukha ni Eldreed.
Ang babaeng reporter mula sa Capital TV ay biglang hinawakan ang kabilang kamay ni Shayne, pilit siyang pinipigilang makapasok sa sasakyan. Pilit na nagpumiglas si Shayne, ngunit malakas ang kapit ng reporter. Sa lakas ng paghatak, napunit ang ilang butones ng puting blouse ni Shayne, at tumambad ang kanyang makinis na leeg at bilugang balikat.
Kasabay nito, nakita rin ng lahat ang pulang marka sa kanyang leeg. Kumislap ang mga kamera nang sunod-sunod.
“Kiss mark?” tanong ng babaeng reporter na may matalas na mga mata. Agad niyang iniulat ang nakita, “Fiancée ni Mr. Eldreed, may kiss mark sa leeg! Sino kaya ang may gawa nito? Si Mr. Eldreed ba mismo o ang lalaking kanina lang ay kasama ni Miss Morsel?”
Kilala si Eldreed bilang isang maimpluwensyang tao sa lungsod, at bihirang magkaroon ng scandal na may kaugnayan sa kanya. Ang nangyayaring ito ay isang malaking balita. Kung maipapalabas ng reporter ang buong kwento, tiyak na tataas ang kanyang estado sa TV station.
Halos sumabog sa galit si Shayne. Napakapangit ng mga salitang ginagamit ng reporter—parang binabaluktot ang katotohanan para lang makakuha ng atensyon. Walang pakialam sa damdamin ng mga sangkot, at tila wala ring professionalism.
Hindi na siya nag-atubili at malakas na sinampal ang kamay ng reporter. Sa sakit, napabitaw ang reporter, at mabilis na nakapasok si Shayne sa loob ng kotse. Biglang inabot ni Eldreed ang kanyang bewang at isinara ang pinto gamit ang kabilang kamay.
Sunod-sunod muli ang mga kumikislap na kamera.
Pagkasara ng pinto, agad na pinaandar ng driver ang kotse. Sinubukan pang habulin ng mga reporter ang sasakyan ngunit hindi na nila ito naabutan. Dahil dito, napunta na lang ang kanilang atensyon kay Michael, ngunit sa mga oras na iyon, naitago na siya nina Erick at Andeline sa loob ng billiard hall.
Nang hindi makita ng mga reporter ang iba pang taong sangkot, unti-unti rin silang naghiwa-hiwalay. Gayunpaman, may sapat na silang makukuhang balita: ang fiancée ni Eldreed, may kiss mark, at tila nasa gitna ng isang eskandalo. Nagpakita pa ng public display of affection si Eldreed nang yakapin si Shayne bago sila umalis sa parehong sasakyan.
Sa loob ng itim na kotse, abala si Shayne sa pagbibihis habang hawak ang kanyang noo, halatang iritado. Samantala, si Eldreed ay kalmado lamang, gamit ang isang business laptop na nasa kanyang kandungan, at tahimik na nagbabasa ng dokumento.
“Ano na ang gagawin ko?” Naiiyak na si Shayne. Sa loob ng dalawang oras, sigurado siyang lalabas na agad sa mga balita ang nangyari. “Kapag nakita ito ni Grandpa at Daddy, baka patayin na nila ako! At paano pa ang Sandronal family? Kakapirma ko pa lang ng kasunduan sa kasal, tapos biglang nag-propose si Michael sa harapan ng maraming tao. Kahit wala akong ginawang masama, sino ba ang maniniwala sa akin?” puno na ang nasa isip niya tungkol sa problema.
Tumingin siya kay Eldreed nang seryoso. “Mr. Sandronal, sigurado akong kaya mong gawing parang walang nangyari ang lahat ng ito, di ba?” Malamig ang tono niya, halatang hindi siya nagmamakaawa.
“Madali lang naman,” sagot ni Eldreed habang isinasara ang laptop. Dumilim ang kanyang mga mata, “Pero tingin ko, saktong-sakto ang nangyaring ito. Naghahanap na rin ako ng paraan para gawing publiko ang kasal ng Sandronal at Morsel family. Ang gulong ginawa ninyo ng binata ng Conrad ay parang tinulungan pa ako. Salamat, Miss Morsel.”
"Naisip mo na ba na kahit na ginawang publiko ang lahat ng ito, ang pamilya Conrad at pamilya Morsel ay hindi matutuwa, at kahit ang pamilya Sandronal ay maaaring madamay?" Ang masakit na tanong ni Shayne, kasabay ng malamig na ngiti sa kanyang labi.
"Wala akong pakialam," sagot ni Eldreed habang bahagyang nakangiti, animo'y nang-aakit ng buong mundo. Ngunit ang kasinungalingan sa kanyang mga mata ay tila lumalaganap sa bawat sulok. "Ikaw, Shayne, na pinupuri bilang mabait at masunurin, ay may dalawang kwento ng pag-ibig na sabay na nalaman ng lahat. Naiisip ko tuloy, ano kaya ang magiging reaksyon ng lahat kung malaman nila ang tunay mong pagkatao?"
Nanigas ang katawan ni Shayne, mabilis ang kanyang paghinga, at tila tumatagos ang bawat salita ni Eldreed sa kanyang puso. Malalim siyang huminga, pinipilit na magpakalma. "Eldreed, hindi ba't isang gabi lang tayong magkasama? Bakit parang sobra na ang epekto nito sa'yo? Ginamit mo rin naman ako para maitago ang sarili mo mula sa mga reporter. At ngayon, ganito pa ang sasabihin mo? Gusto mo ba talagang maghiganti dahil akala mo niloko kita?" Napapikit siya sa sama ng loob. Hindi niya intensyon ang nangyari, puro aksidente lang iyon. Ni hindi niya maintindihan kung paano siya nauwi sa kama ni Eldreed.
"Sabihin mo ang dahilan kung bakit mo ako niloko. Kung maganda ang paliwanag mo, baka sakaling tulungan pa kitang burahin ang nangyari." Ang tinig ni Eldreed ay magaan ngunit may bahid ng pananakot. Yumuko siya, halos idinikit ang kanyang labi sa tainga ni Shayne, ang boses ay parang malamig na hangin na pinalilibutan siya. May kakaibang damdamin na parang pumipilit kay Shayne na magsabi ng totoo.
Sa ilang segundo, parang gusto niyang sabihin ang lahat ng nangyari, ngunit napigilan niya ang sarili. “Wala kang hiya! Hindi mo ba kayang panindigan ang usapan natin?!" tumutukoy si Shayne sa ginawa ni Eldreed noong nasa isang lugar sila, kung saan pinilit siya nito.
"Shayne, may nagsabi na ba sa'yo na masyadong matigas ang ulo mo?" Bumuntong-hininga si Eldreed, tila may halong pagkadismaya. Ramdam niya ang itinatagong dahilan ni Shayne, ngunit anuman ang gawin niyang pagpilit, hindi ito magsalita. Napailing siya sa kawalan ng magawa.
Napansin ni Shayne ang malamig na tono sa boses ni Eldreed, pati na rin ang halong pagkadismaya at bahagyang pangungutya. Napakagat-labi siya, at ramdam niya ang kirot sa kanyang dibdib. Kung kaya lang niyang iwasan ang lahat ng ito, bakit ba niya gugustuhing masangkot kay Eldreed? Ngunit tila wala siyang magawa—ang lahat ng nangyari ay labas sa kanyang kontrol.
Pilit niyang iniwasan ang kanyang mga alaala, ngunit bumalik sa kanya ang mga pangyayari noong gabing iyon. Sa kanyang isipan, muli niyang naalala ang takot at desperasyon habang pinipilit niyang ipagtanggol ang sarili. Narinig niyang muli ang sariling tinig, umiiyak at nagmamakaawa, sinasabing wala siyang ginawa. Hindi niya napigilan ang kanyang emosyon, at tuluyang bumagsak ang kanyang mga luha.
Ang mukha niyang puno ng lungkot at ang mga luhang pumapatak mula sa kanyang mga mata ay nakita ni Eldreed. Para bang isang imahe ang biglang sumagi sa kanyang isipan, nagdulot ng sakit sa kanyang sentido. Parang may naalala siya—isang eksena mula sa nakaraan. Ang babaeng umiiyak at nagmamakaawa sa alaala niya ay unti-unting nagkakatugma sa mukha ni Shayne.
Napahawak si Eldreed sa kanyang sentido, tila naguguluhan. Hindi yata ganun kasimple ang mga nangyari tulad ng iniisip niya. Bigla niyang hinila ang ulo ni Shayne, pinilit itong humarap sa kanya. Ang mga mata niya ay puno ng emosyon, at pagkatapos ay bigla siyang gumawa ng hindi inaasahang bagay.
Ibinaba niya ang kanyang mukha, at isiniksik ito sa leeg ni Shayne. Malalim niyang nilanghap ang halimuyak nito, pilit inaalala ang mga pira-pirasong larawan sa kanyang isipan. Ngunit kahit anong pilit, hindi niya matukoy ang sagot.
"Ano ba! Eldreed, bitawan mo ako!" Galit na sigaw ni Shayne habang pilit siyang pumipiglas, ngunit tila walang epekto.
"Hindi pareho ang amoy mo sa gabing iyon," mahina ngunit mariing sabi ni Eldreed. Hindi niya alam kung gaano katagal bago niya tuluyang binitiwan si Shayne, ngunit ang mga kamay niya ay nanatiling nakayakap sa kanyang katawan. Kahit anong gawin ni Shayne, hindi siya makawala.
Narinig ni Shayne ang sinabi ni Eldreed, at biglang nanigas ang kanyang katawan. Nanginginig ang kanyang mga kamay habang palihim na sinulyapan ang mga mata nito, na para bang tumatagos sa lahat ng sikreto niya. Napakagat-labi siya, nagdadalawang-isip kung dapat ba niyang sabihin ang tunay na nangyari noong gabing iyon.
"Pero kung sasabihin mo ang lahat ng totoo, hindi mo matatakpan ang katotohanan na ikaw mismo ay nakialam para lang magpakitang-tao." Naisip ni Shayne, ngunit napagtanto niyang wala ring kaibahan kung sasabihin niya ito o hindi, dahil parehong magka-kwento lang din. Mas mabuti na rin na hindi madamay ang ibang tao sa pagsasabi ng totoo.Inisip niya na siya ang nagmamanipula sa mga pangyayari, ngunit hindi niya alam na siya na pala ang naging pawn ng ibang tao."Huh... I see, so you’re also someone who’s being played." Binanggit ni Eldreed habang pinagmamasdan ang ekspresyon ni Shayne. Nakita niya sa mga mata ni Shayne ang sakit, kaya’t natawa siya ng malamig. "Ano'ng pakiramdam na napaglaruan?"Biglang namutla si Shayne, na parang nawalan ng kulay ang kanyang mukha. Wala na siyang magagawa kundi aminin na tama ang lalaki, wala siyang maipaliwanag, dahil tama ang sinabi ni Eldreed.Biglaang huminto ang kotse, binuksan ni Eldreed ang pinto, at walang awa siyang itinulak palabas. Tumilap
Naka-khaki casual na outfit si Jerome, at isang simpleng cotton T-shirt na tumulong upang ipakita ang kanyang malapad na balikat at makitid na baywang, na nagbigay ng impresyon na mas matangkad at guwapo siya. Mayroon siyang malumanay na personalidad at isang malambot na ngiti sa kanyang mukha, na medyo kahawig ni Michael.Siya ang panganay na kapatid ni Michael, at hindi sumali sa army, kundi pinamamahalaan ang military industrial group ng pamilya Conrad, na nakatuon sa negosyo sa gobyerno. Magkaiba si Michael sa kanya, dahil magaling si Michael sa negosyo, ngunit sa kabila ng kanilang tagumpay, ang mga ninuno ng pamilya Conrad ay nagtatrabaho para sa bansa, kaya’t hindi nila tinitingala ang mga negosyanteng puro "copper smell" o amoy-kalakal.Isang mabilis na sulyap ang ibinato ni Jerome kay Cassy na tumakas, at isang malamlam na liwanag ang kumislap sa kanyang mga mata, ngunit hindi ito nakita ni Shayne na tinitingnan si Cassy."Shayne, ayos ka lang ba?" Lumapit si Jerome at dahan-
Wala na siyang ganang kumain, kaya kinuha niya ang unan at nagpatuloy sa pagtulog, nakatakip ang ulo. Iniisip niya na kailangan niya lang talagang tanggapin ito. Kinabukasan, nagising siya sa ingay mula sa baba. Inayos niya ang kanyang magulong buhok, nagsepilyo, naghilamos, nagbihis, at bumaba habang nangingisay pa sa antok."Mr. Morsel, pakialaman mo naman ang apo mong may dalawang manliligaw, since engaged na siya kay Eldreed, huwag mong gawing problema si Michael, desidido na siyang makasama ako!" Isang matalim na boses ng babae ang sumira sa katahimikan at agad niyang naramdaman ang isang mahalagang salitang nabanggit."Miss, sana maintindihan mo, si Shayne ay malapit nang magpakasal kay Eldreed, at kung gusto ni Michael si Shayne, problema niya 'yon. Dumaan ka pa ng maaga dito sa Morsel Place para magbitiw ng mga walang kwentang salita? Wala ka bang disiplina?" Si Jessa ang sumagot, at ramdam ni Shayne ang init sa puso niya. Kung ikukumpara sa pagmamahal ng tatay niya at lolo ni
"Shayne, okay ka lang? Galit na galit na ang tatay at lolo mo. Oh, nandiyan din pala si Mr. Sandronal? Bilisan mo, matagal ka nang hinihintay. Ang malumanay na boses ni Jessa ay umabot sa pandinig ng lahat habang dahan-dahang lumalapit siya.Hindi nakuha ni Eldreed ang sagot na inaasahan, kaya’t isang hindi pagkakasundo ang lumitaw sa kanyang mata."Pasensya na, Tita, naabala ko kayo. Papasok na kami ni Shayne."Sa harap ni Michael, binigyan ni Eldreed si Shayne ng isang malambing na halik sa pisngi, at si Jessa na nakamasid ay pinigil ang mga labi.Bagamat hindi anak ni Shayne si Jessa, para sa kanya, nag-aalala pa rin siya kay Shayne. Sa kalagayan ng pamilya Morsel, alam niyang darating din ang araw na magiging bahagi ng arranged marriage si Shayne. Mabuti na lang at hindi masama ang trato ni Mr. Sandronal si Shayne kaya’t nakakapag-relax siya."Tita, bigla kong naisip na may nais akong sasabihin kay Eldreed, makikipag-usap ka muna kay Dad at Lolo, papasok kami agad." May kislap ng
"By the way, Eldreed, napagdesisyunan na rin ang tungkol sa inyo ni Shayne. Dahil ganito na ang sitwasyon, mas mabuting maghanap na kayo ng tamang araw para maikasal.""You’re right, Mr. Morsel," sagot ni Eldreed na may banayad at mapagkumbabang ngiti. "Napag-usapan na rin namin ni Shayne kanina. Uunahin naming kumuha ng marriage certificate sa mga susunod na araw, saka namin pag-iisipan ang tungkol sa kasal." Nang tignan niya si Shayne, ang mga mata niya'y puno ng lambing, na parang tunay na magkasintahan na sila na punong-puno ng pagmamahalan.Sa mga oras na iyon, para siyang perpektong ginoo—banayad at kasing linis ng jade, may magiliw na personalidad. Pero tanging si Shayne lang ang nakakaalam kung gaano kalupit ang puso na nakatago sa likod ng mabait at maamong panlabas ni Eldreed.Hindi maikubli ni Benjamin ang tuwa, ang lolo ni Shayne. "Noong unang dumating ang mga magulang mo para pag-usapan ang tungkol sa negosyong pampamilya na ito, nag-alinlangan pa ako. Bata pa kasi noon s
"Guilty? Eldreed, pakitignan mo nang maigi, hindi ako kailanman magu-guilty. Sa kabaligtaran, ikaw itong halatang malamig at walang puso, pero nagkukunwari ka pa ring magalang at elegante. Hindi ka ba napapagod? Nakakasuka ka tignan."Sa harap ng kanyang lolo, palaging maingat si Shayne sa bawat kilos niya, takot na magkamali o makagawa ng anumang bagay na magagalit ang matanda. Alam niyang hindi siya palalampasin nito, at kahit katiting na pagkakamali ay hindi mapapatawad. Sa sala kanina, malamang na pinigilan lamang ni Benjamin ang sarili dahil naroon si Eldreed. Pero siguradong pag-alis nito, haharapin niya ang galit ng kanyang lolo.Habang binibitawan ni Shayne ang kanyang mga salita, ang gwapong mukha ni Eldreed ay biglang dumilim, seryoso at malamig. "Nasusuka ka? Shayne, hindi pa nga nagsisimula ang lahat, gusto mo nang sumuka? Huwag mong kalimutan, may dalawang taon pa tayo. Panahon na para masanay ka."Sa sobrang kalmado, dahan-dahang nagsalita si Eldreed, bawat salita'y malu
Naiinis si Shayne at pilit na binabawi ang braso mula sa pagkakahawak ni Michael, ngunit mas lalo pang hinigpitan nito ang hawak sa kanya.Ang mga mata ni Michael ay puno ng pag-aalala at pasensya. "Shayne, sinabi ko na ito sa'yo, bakit hindi mo maintindihan? Sinabi ni Eldreed na ang paraan niya para makaakyat ay hindi malinis, at dahil hindi sapat ang ginagawang imbistigasyon ng gobyerno, nagagawa niyang maging mapalad at makalayo sa pananagutan. Pero kung may mangyari, ikaw ang malalagay sa panganib kapag sinamahan mo siya.""Michael!" sigaw ni Shayne. Ayaw niyang marinig ang paulit-ulit na banggitin ni Michael ang pangalan ni Eldreed. Sa pamilya Morsel, ang tanging halaga niya ay ang koneksyon niya kay Eldreed, kaya’t ayaw na niyang umuwi. Ngunit hindi niya inakala na kahit sa labas, hindi siya makakawala sa anino ni Eldreed.Pilit na pinakawalan ni Shayne ang sarili mula sa pagkakahawak ni Michael. Nang makawala, kalmado niyang tinitigan si Michael habang ang mga mata niya ay mala
Isang makahulugang ngisi ang binigay ni Andeline habang nilalaro ang susi sa kanyang kamay. Hindi siya ngumiti ngunit may kayabangan sa kanyang kilos."Paano napunta ang mga susi ng bahay sa'yo? Hindi ba dapat nasa matanda iyon?" tanong ni Shayne, halatang naguguluhan. Ang mga susi ng bahay ay nasa pangangalaga ng matanda—ang lolo nila. Siya lang ang may karapatang humawak nito, at bawal itong galawin ng iba.Ang villa ng pamilyang Morsel ay may tatlong palapag. Ang unang dalawang palapag ay tirahan ng mga tao. Samantalang ang ikatlong palapag ay tila bawal na lugar, may malaking bakal na pinto na malamig at nakakatakot. Walang sinuman ang pinapayagang umakyat dito. Kahit ang lolo nila, bagamat minsan ay tumitingala sa itaas at napapabuntong-hininga, ay hindi kailanman binubuksan ang pinto ng ikatlong palapag.Kaya’t hindi mawari ni Shayne kung paano napunta kay Andeline ang ganoong kahalagang bagay. Habang binabato-bato ni Andeline ang susi, mayabang siyang ngumiti kay Shayne. "Ano
Para kay Shayne, wala namang “misunderstanding” na nangyari. Kung ‘yung eksenang nakita niya kanina ay isa raw hindi pagkakaintindihan lang, paano naman ‘yung mga litrato noon? Lahat ba ng ‘yon ay aksidente rin?Tumitig siya kay Divina, malamig ang boses habang nagsalita. “Okay, Miss Divina. I don’t want to waste time explaining anything to fake people. Kung mahal mo talaga siya, I don’t mind giving him up. I sincerely wish you both happiness.”Ang tinig niya ay kalmado, pero tagos ang sakit.Biglang napakunot ang noo ni Eldreed. Give him up?Hindi ba siya man lang pinagsisihan ni Shayne? Wala man lang ba itong konting pagseselos o panghihinayang?Ang inakala niyang galit ng isang babaeng nagmamahal ay nauwi lang pala sa isang simpleng pagtalikod.Pakiramdam ni Eldreed ay parang sinampal siya sa mukha. Hindi niya matanggap na ganun lang siya kalamig tignan ni Shayne. Biglang pumasok sa isip niya si Jerome. Hindi ba’t magkasama ang dalawa halos araw-araw habang wala siya sa bansa?Bigl
Bigla na lang siyang niyakap ni Divina. Nahirapan si Eldreed—hindi niya alam kung paano kikilos. Ilang segundo siyang natigilan bago niya maingat na hinawi si Divina palayo, kunwari’y para tulungan itong tanggalin ang bra.Bitin na bitin si Divina sa sandaling pagkakayakap, kaya’t bahagya siyang nagtampo.“Eldreed, can I hug you a little longer? Matagal na simula nung huli kitang nayakap…”Hindi pa man nakakasagot si Eldreed, sumiksik na agad si Divina sa kanyang dibdib at mahigpit na yumakap. Para siyang lubid na nakapulupot sa baywang ng lalaki.“Late na. You should get some rest,” mahina niyang sabi.“Please, kahit sandali lang…”Nahulog ang loob ni Eldreed sa tinig ni Divina. Gusto niyang itulak ito palayo, pero parang hindi niya rin kayang bitawan. Nasa gitna siya ng gulo ng damdamin.Ngunit bago pa siya makapagdesisyon, bumukas ang pinto sa tapat na guest room. Lumabas si Shayne, naka-bathrobe, at mabilis na tumakbo papunta sa master bedroom.Sanay si Shayne matulog na naka-cott
Napilitan si Eldreed na itago ang tensyon sa sarili nang marinig ang sinabi ni Divina. Alam niyang hindi niya kayang mahalin si Divina, lalo na’t hindi niya kayang suklian ang inaasahan nitong damdamin. Kaya’t pinilit niyang panatilihin ang mahinahong tono.“Divina, gabi na. Hayaan mong ihatid na kita sa kwarto mo para makapagpahinga ka,” alok niya.“Okay,” mabilis na sagot ni Divina. “Pero samahan mo muna ako.”Napatigil si Eldreed at agad napansin ni Divina ang pagkailang nito. Napangiti siya, tila nagustuhan ang reaksiyon ng lalaki.“Don’t worry, I’m not asking you to sleep beside me,” sabi ni Divina, sabay tawa. “Besides, this is your house. May asawa ka. I wouldn’t ask you to ruin your image for me.”Bahagyang nakahinga ng maluwag si Eldreed. Ngunit agad na nadagdagan muli ang tensyon nang magsalita ulit si Divina.“Pero siyempre, kung gusto mo akong samahan… I won’t mind.”“Divina, it’s really late. Your health is fragile. You need rest,” mabilis na tugon ni Eldreed, pilit iniiw
Pagkaabot ni Eldreed ng susi at bubuksan na sana ang pinto, napansin niyang hindi ito naka-lock. Nang hawakan niya ang doorknob, kusa itong bumukas.Bakit bukas ang pinto? May tao ba sa loob? Nagtaka siya.Habang nag-iisip, biglang may lumabas na babae mula sa loob—nakabalot lang sa towel si Shayne, basang-basa pa ang buhok. Nagmamadali itong lumapit at aksidenteng nabangga si Eldreed, na buhat-buhat si Divina.“Shayne, hindi mo na naman nilock ang pinto? Delikado ’yan! What if some stranger came in? You could’ve been in danger,” sermon agad ni Eldreed habang pumapasok.Pero hindi siya pinansin ni Shayne. Nakatingin lang ito sa babae sa kanyang mga bisig—mahimbing na natutulog si Divina sa balikat ng lalaki.Nainis si Eldreed sa pagkakabaling ng atensyon ni Shayne. Medyo mas mabigat na ang tono niya nang ulitin ang sinabi.“Shayne, bakit ka ganyan? Ang tanda mo na, pero hindi ka pa rin marunong mag-ingat sa sarili. Sometimes I wonder how I even fell in love with you in the first place
Nang marinig ni Dr. Robles ang tarantang boses ni Eldreed, napatawa siya. Akala ni Eldreed ay pinagtatawanan siya nito kaya agad siyang umalma.“Hoy, Stinky Stone, anong pinagtatawanan mo d’yan? Akala mo hindi ko alam ha?” inis niyang tanong.“Kung alam mo naman pala, bakit ka pa nagtatanong?” sagot ni Dr. Robles habang natatawa pa rin. Nakakatuwa para sa kanya si Eldreed sa ganoong itsura.“Eh kasi naman, hilo na ako sa stress dito! Imbes na tulungan mo ako, pinagtatawanan mo pa ako? Sabihin mo na lang kung tutulungan mo ako o hindi. Kung hindi, hahanap na lang ako ng iba!”“Relax ka lang, Young Master. Sa sobrang pagka-agresibo mo, baka pati ‘yung babaeng mahal mo, hindi mo na kayang hawakan,” tugon ni Dr. Robles, sabay ngiting may laman.Napaisip bigla si Eldreed. May iba ba itong tinutukoy? Parang may alam si Dr. Robles na hindi niya alam. Hindi niya mapakali.“Stone, may nangyari ba diyan sa Pilipinas? Sabihin mo nga!”“Ha? Wala naman…” umiwas si Dr. Robles. Ayaw niyang magsinung
“Jerome, tama na. Huwag mo na akong pilitin. Sa ngayon, ang mahalaga ay gumaling ka. Yung tungkol sa kanya—bahala na,” mariing sabi ni Shayne. Mas importante sa kanya ngayon ang kalagayan ni Jerome kaysa sa alitan nila ni Eldreed.“Pero Shayne, alam mo namang ang gusto ko lang ay ang maging masaya ka. Ako, huwag mo na akong intindihin,” sagot ni Jerome, na tila sinadya ang pagpapakababa para magtuluy-tuloy ang pagkonsensya ni Shayne. Ginamit niya ang sariling kalagayan para manatili ito sa tabi niya.At epektibo ito—lalo lang nalungkot si Shayne. Bumalik sa alaala niya ang tagpong duguan at walang malay si Jerome sa ospital. Hindi niya kayang kalimutan ang sakit na nakita niya sa mga mata nito, at ang kaba habang hinihintay niyang magising ito.Sa puntong iyon, nagpasya si Shayne. Hahayaan na muna niya ang tungkol kay Eldreed. Ang mahalaga ngayon ay si Jerome—ang responsibilidad niya sa taong nasaktan para sa kanya. Hindi niya mapapatawad ang sarili kung pababayaan niya ito.Sa mga su
Ayaw sagutin ni Shayne ang tanong ni Andeline. Sa halip, nilampasan niya ito at diretsong lumabas ng mall. Balak niyang puntahan agad ang ospital para tingnan ang kalagayan ni Jerome."Ay, dahan-dahan lang, hintayin mo ako!" sigaw ni Andeline nang mapansing bigla na lang nawala si Shayne. Agad siyang nagmadaling humabol.Pero hindi bumagal si Shayne kahit pa patuloy na tinatawag siya ni Andeline. Sa halip, mas lalo pa siyang bumilis. Pagkalabas niya ng mall, agad siyang sumakay ng taxi at nagpahatid sa ospital, iniwang tuluyan si Andeline.Habang nasa biyahe, mabigat ang pakiramdam ni Shayne. Hindi niya alam kung ano ang madadatnan niya kay Jerome. Kapag nagising ba ito, magiging katulad pa rin ba ng dati—dominante at maangas? O nagbago na?Pagdating sa ospital, sinundan niya ang direksyon ng staff at natunton ang ward ni Jerome. Sa tapat ng pintuan ng Room 605, bigla siyang napatigil nang makarinig ng malakas na tunog ng nabasag na salamin mula sa loob.Napatingin siya sa numero ng s
“Lorraine! Akala mo ba palalagpasin kita? Matagal na kitang gustong turuan ng leksyon. Tignan natin ngayon kung sino ang mas matapang,” galit na sigaw ni Andeline habang inaambang sugurin si Lorraine para ipagtanggol ang ate niyang si Shayne.Pero si Lorraine, na sanay lang sa arte at sosyal na pamumuhay, hindi niya kayang tapatan si Andeline na may alam sa self-defense. Ilang saglit lang, bagsak na siya sa sahig, hingal at walang kalaban-laban. Pakiramdam ni Andeline, parang bata lang ang kinaya niya.Nang makita ni Shayne si Lorraine na nakaupo sa sahig at naghahabol ng hininga, dali-daling hinawakan ang kamay ni Andeline para pigilan siya. “Andeline, damit lang ‘yan, hayaan mo na!”Pero sumingit si Lorraine at ngumisi pa, “Heh. Kanina, galit na galit ka, tapos ngayon pa-angel ka na naman? Ang arte mo rin minsan.”Tahimik lang si Shayne, pero si Andeline, di na nakatiis sa pang-iinsulto. Pilit siyang kumawala sa pagkakahawak ng ate niya, lumapit kay Lorraine, saka ito tinadyakan. “W
Nang makita ni Shayne kung gaano ka-determinado si Andeline, natuwa na siya. Para sa kanya, hindi na ganoon kahalaga kung makita man nila ang damit o hindi."Andeline, kung wala na talaga, huwag mo na masyadong isipin. Damit lang naman ‘yon. Baka nabili na rin talaga ng iba," sabi ni Shayne."Hindi puwede! Nangako 'yong saleslady sa akin na itatabi nila ‘yon ng isang linggo. Nagbigay pa ako ng halos kalahating deposit noong araw na ‘yon. Paano mawawala ‘yon bigla?""Ha? Nagbigay ka ng deposit? Eh di tanungin mo sila. Dapat may record sila no’n."Sa sinabi ni Shayne, parang saka lang natauhan si Andeline. Napailing siya, sabay tawa, "Ay oo nga pala! Baka nasa likod na nila ‘yon, tinabi na para sa atin!""Ano pa hinihintay mo? Tanungin mo na!""Oo!" sagot ni Andeline at dali-daling lumapit sa cashier.Tanghali na kaya kaunti lang ang staff sa store—isa o dalawa lang ang naiwan, 'yong iba nag-lunch break.Paglapit ni Andeline sa cashier, agad siyang tinanong ng saleslady, "Hi, ma’am! May