Hindi gumalaw ang mga tao sa loob ng sasakyan. “Hoy, Eldreed! Papasukin mo ako agad! Malaking iskandalo ito at ikaw rin ang mapapahiya!” muling sigaw ni Shayne habang kumakatok sa bintana.
Sa mga sandaling iyon, papalapit na ang mga reporter na humahabol sa kanya. Biglang bumukas ang likurang pinto ng Rolls-Royce, at isang maputing kamay ang inilahad mula sa loob. Nagulat si Shayne ngunit agad niyang hinawakan ang kamay na iyon at dali-daling pumasok sa sasakyan.
Hindi pinalampas ng mga reporter ang pagkakataong ito. Nang bumukas ang pinto ng sasakyan, mabilis na kinuhanan ng litrato ng camera ang gilid ng mukha ni Eldreed.
Ang babaeng reporter mula sa Capital TV ay biglang hinawakan ang kabilang kamay ni Shayne, pilit siyang pinipigilang makapasok sa sasakyan. Pilit na nagpumiglas si Shayne, ngunit malakas ang kapit ng reporter. Sa lakas ng paghatak, napunit ang ilang butones ng puting blouse ni Shayne, at tumambad ang kanyang makinis na leeg at bilugang balikat.
Kasabay nito, nakita rin ng lahat ang pulang marka sa kanyang leeg. Kumislap ang mga kamera nang sunod-sunod.
“Kiss mark?” tanong ng babaeng reporter na may matalas na mga mata. Agad niyang iniulat ang nakita, “Fiancée ni Mr. Eldreed, may kiss mark sa leeg! Sino kaya ang may gawa nito? Si Mr. Eldreed ba mismo o ang lalaking kanina lang ay kasama ni Miss Morsel?”
Kilala si Eldreed bilang isang maimpluwensyang tao sa lungsod, at bihirang magkaroon ng scandal na may kaugnayan sa kanya. Ang nangyayaring ito ay isang malaking balita. Kung maipapalabas ng reporter ang buong kwento, tiyak na tataas ang kanyang estado sa TV station.
Halos sumabog sa galit si Shayne. Napakapangit ng mga salitang ginagamit ng reporter—parang binabaluktot ang katotohanan para lang makakuha ng atensyon. Walang pakialam sa damdamin ng mga sangkot, at tila wala ring professionalism.
Hindi na siya nag-atubili at malakas na sinampal ang kamay ng reporter. Sa sakit, napabitaw ang reporter, at mabilis na nakapasok si Shayne sa loob ng kotse. Biglang inabot ni Eldreed ang kanyang bewang at isinara ang pinto gamit ang kabilang kamay.
Sunod-sunod muli ang mga kumikislap na kamera.
Pagkasara ng pinto, agad na pinaandar ng driver ang kotse. Sinubukan pang habulin ng mga reporter ang sasakyan ngunit hindi na nila ito naabutan. Dahil dito, napunta na lang ang kanilang atensyon kay Michael, ngunit sa mga oras na iyon, naitago na siya nina Erick at Andeline sa loob ng billiard hall.
Nang hindi makita ng mga reporter ang iba pang taong sangkot, unti-unti rin silang naghiwa-hiwalay. Gayunpaman, may sapat na silang makukuhang balita: ang fiancée ni Eldreed, may kiss mark, at tila nasa gitna ng isang eskandalo. Nagpakita pa ng public display of affection si Eldreed nang yakapin si Shayne bago sila umalis sa parehong sasakyan.
Sa loob ng itim na kotse, abala si Shayne sa pagbibihis habang hawak ang kanyang noo, halatang iritado. Samantala, si Eldreed ay kalmado lamang, gamit ang isang business laptop na nasa kanyang kandungan, at tahimik na nagbabasa ng dokumento.
“Ano na ang gagawin ko?” Naiiyak na si Shayne. Sa loob ng dalawang oras, sigurado siyang lalabas na agad sa mga balita ang nangyari. “Kapag nakita ito ni Grandpa at Daddy, baka patayin na nila ako! At paano pa ang Sandronal family? Kakapirma ko pa lang ng kasunduan sa kasal, tapos biglang nag-propose si Michael sa harapan ng maraming tao. Kahit wala akong ginawang masama, sino ba ang maniniwala sa akin?” puno na ang nasa isip niya tungkol sa problema.
Tumingin siya kay Eldreed nang seryoso. “Mr. Sandronal, sigurado akong kaya mong gawing parang walang nangyari ang lahat ng ito, di ba?” Malamig ang tono niya, halatang hindi siya nagmamakaawa.
“Madali lang naman,” sagot ni Eldreed habang isinasara ang laptop. Dumilim ang kanyang mga mata, “Pero tingin ko, saktong-sakto ang nangyaring ito. Naghahanap na rin ako ng paraan para gawing publiko ang kasal ng Sandronal at Morsel family. Ang gulong ginawa ninyo ng binata ng Conrad ay parang tinulungan pa ako. Salamat, Miss Morsel.”
"Naisip mo na ba na kahit na ginawang publiko ang lahat ng ito, ang pamilya Conrad at pamilya Morsel ay hindi matutuwa, at kahit ang pamilya Sandronal ay maaaring madamay?" Ang masakit na tanong ni Shayne, kasabay ng malamig na ngiti sa kanyang labi.
"Wala akong pakialam," sagot ni Eldreed habang bahagyang nakangiti, animo'y nang-aakit ng buong mundo. Ngunit ang kasinungalingan sa kanyang mga mata ay tila lumalaganap sa bawat sulok. "Ikaw, Shayne, na pinupuri bilang mabait at masunurin, ay may dalawang kwento ng pag-ibig na sabay na nalaman ng lahat. Naiisip ko tuloy, ano kaya ang magiging reaksyon ng lahat kung malaman nila ang tunay mong pagkatao?"
Nanigas ang katawan ni Shayne, mabilis ang kanyang paghinga, at tila tumatagos ang bawat salita ni Eldreed sa kanyang puso. Malalim siyang huminga, pinipilit na magpakalma. "Eldreed, hindi ba't isang gabi lang tayong magkasama? Bakit parang sobra na ang epekto nito sa'yo? Ginamit mo rin naman ako para maitago ang sarili mo mula sa mga reporter. At ngayon, ganito pa ang sasabihin mo? Gusto mo ba talagang maghiganti dahil akala mo niloko kita?" Napapikit siya sa sama ng loob. Hindi niya intensyon ang nangyari, puro aksidente lang iyon. Ni hindi niya maintindihan kung paano siya nauwi sa kama ni Eldreed.
"Sabihin mo ang dahilan kung bakit mo ako niloko. Kung maganda ang paliwanag mo, baka sakaling tulungan pa kitang burahin ang nangyari." Ang tinig ni Eldreed ay magaan ngunit may bahid ng pananakot. Yumuko siya, halos idinikit ang kanyang labi sa tainga ni Shayne, ang boses ay parang malamig na hangin na pinalilibutan siya. May kakaibang damdamin na parang pumipilit kay Shayne na magsabi ng totoo.
Sa ilang segundo, parang gusto niyang sabihin ang lahat ng nangyari, ngunit napigilan niya ang sarili. “Wala kang hiya! Hindi mo ba kayang panindigan ang usapan natin?!" tumutukoy si Shayne sa ginawa ni Eldreed noong nasa isang lugar sila, kung saan pinilit siya nito.
"Shayne, may nagsabi na ba sa'yo na masyadong matigas ang ulo mo?" Bumuntong-hininga si Eldreed, tila may halong pagkadismaya. Ramdam niya ang itinatagong dahilan ni Shayne, ngunit anuman ang gawin niyang pagpilit, hindi ito magsalita. Napailing siya sa kawalan ng magawa.
Napansin ni Shayne ang malamig na tono sa boses ni Eldreed, pati na rin ang halong pagkadismaya at bahagyang pangungutya. Napakagat-labi siya, at ramdam niya ang kirot sa kanyang dibdib. Kung kaya lang niyang iwasan ang lahat ng ito, bakit ba niya gugustuhing masangkot kay Eldreed? Ngunit tila wala siyang magawa—ang lahat ng nangyari ay labas sa kanyang kontrol.
Pilit niyang iniwasan ang kanyang mga alaala, ngunit bumalik sa kanya ang mga pangyayari noong gabing iyon. Sa kanyang isipan, muli niyang naalala ang takot at desperasyon habang pinipilit niyang ipagtanggol ang sarili. Narinig niyang muli ang sariling tinig, umiiyak at nagmamakaawa, sinasabing wala siyang ginawa. Hindi niya napigilan ang kanyang emosyon, at tuluyang bumagsak ang kanyang mga luha.
Ang mukha niyang puno ng lungkot at ang mga luhang pumapatak mula sa kanyang mga mata ay nakita ni Eldreed. Para bang isang imahe ang biglang sumagi sa kanyang isipan, nagdulot ng sakit sa kanyang sentido. Parang may naalala siya—isang eksena mula sa nakaraan. Ang babaeng umiiyak at nagmamakaawa sa alaala niya ay unti-unting nagkakatugma sa mukha ni Shayne.
Napahawak si Eldreed sa kanyang sentido, tila naguguluhan. Hindi yata ganun kasimple ang mga nangyari tulad ng iniisip niya. Bigla niyang hinila ang ulo ni Shayne, pinilit itong humarap sa kanya. Ang mga mata niya ay puno ng emosyon, at pagkatapos ay bigla siyang gumawa ng hindi inaasahang bagay.
Ibinaba niya ang kanyang mukha, at isiniksik ito sa leeg ni Shayne. Malalim niyang nilanghap ang halimuyak nito, pilit inaalala ang mga pira-pirasong larawan sa kanyang isipan. Ngunit kahit anong pilit, hindi niya matukoy ang sagot.
"Ano ba! Eldreed, bitawan mo ako!" Galit na sigaw ni Shayne habang pilit siyang pumipiglas, ngunit tila walang epekto.
"Hindi pareho ang amoy mo sa gabing iyon," mahina ngunit mariing sabi ni Eldreed. Hindi niya alam kung gaano katagal bago niya tuluyang binitiwan si Shayne, ngunit ang mga kamay niya ay nanatiling nakayakap sa kanyang katawan. Kahit anong gawin ni Shayne, hindi siya makawala.
Narinig ni Shayne ang sinabi ni Eldreed, at biglang nanigas ang kanyang katawan. Nanginginig ang kanyang mga kamay habang palihim na sinulyapan ang mga mata nito, na para bang tumatagos sa lahat ng sikreto niya. Napakagat-labi siya, nagdadalawang-isip kung dapat ba niyang sabihin ang tunay na nangyari noong gabing iyon.
"Pero kung sasabihin mo ang lahat ng totoo, hindi mo matatakpan ang katotohanan na ikaw mismo ay nakialam para lang magpakitang-tao." Naisip ni Shayne, ngunit napagtanto niyang wala ring kaibahan kung sasabihin niya ito o hindi, dahil parehong magka-kwento lang din. Mas mabuti na rin na hindi madamay ang ibang tao sa pagsasabi ng totoo.Inisip niya na siya ang nagmamanipula sa mga pangyayari, ngunit hindi niya alam na siya na pala ang naging pawn ng ibang tao."Huh... I see, so you’re also someone who’s being played." Binanggit ni Eldreed habang pinagmamasdan ang ekspresyon ni Shayne. Nakita niya sa mga mata ni Shayne ang sakit, kaya’t natawa siya ng malamig. "Ano'ng pakiramdam na napaglaruan?"Biglang namutla si Shayne, na parang nawalan ng kulay ang kanyang mukha. Wala na siyang magagawa kundi aminin na tama ang lalaki, wala siyang maipaliwanag, dahil tama ang sinabi ni Eldreed.Biglaang huminto ang kotse, binuksan ni Eldreed ang pinto, at walang awa siyang itinulak palabas. Tumilap
Naka-khaki casual na outfit si Jerome, at isang simpleng cotton T-shirt na tumulong upang ipakita ang kanyang malapad na balikat at makitid na baywang, na nagbigay ng impresyon na mas matangkad at guwapo siya. Mayroon siyang malumanay na personalidad at isang malambot na ngiti sa kanyang mukha, na medyo kahawig ni Michael.Siya ang panganay na kapatid ni Michael, at hindi sumali sa army, kundi pinamamahalaan ang military industrial group ng pamilya Conrad, na nakatuon sa negosyo sa gobyerno. Magkaiba si Michael sa kanya, dahil magaling si Michael sa negosyo, ngunit sa kabila ng kanilang tagumpay, ang mga ninuno ng pamilya Conrad ay nagtatrabaho para sa bansa, kaya’t hindi nila tinitingala ang mga negosyanteng puro "copper smell" o amoy-kalakal.Isang mabilis na sulyap ang ibinato ni Jerome kay Cassy na tumakas, at isang malamlam na liwanag ang kumislap sa kanyang mga mata, ngunit hindi ito nakita ni Shayne na tinitingnan si Cassy."Shayne, ayos ka lang ba?" Lumapit si Jerome at dahan-
Wala na siyang ganang kumain, kaya kinuha niya ang unan at nagpatuloy sa pagtulog, nakatakip ang ulo. Iniisip niya na kailangan niya lang talagang tanggapin ito. Kinabukasan, nagising siya sa ingay mula sa baba. Inayos niya ang kanyang magulong buhok, nagsepilyo, naghilamos, nagbihis, at bumaba habang nangingisay pa sa antok."Mr. Morsel, pakialaman mo naman ang apo mong may dalawang manliligaw, since engaged na siya kay Eldreed, huwag mong gawing problema si Michael, desidido na siyang makasama ako!" Isang matalim na boses ng babae ang sumira sa katahimikan at agad niyang naramdaman ang isang mahalagang salitang nabanggit."Miss, sana maintindihan mo, si Shayne ay malapit nang magpakasal kay Eldreed, at kung gusto ni Michael si Shayne, problema niya 'yon. Dumaan ka pa ng maaga dito sa Morsel Place para magbitiw ng mga walang kwentang salita? Wala ka bang disiplina?" Si Jessa ang sumagot, at ramdam ni Shayne ang init sa puso niya. Kung ikukumpara sa pagmamahal ng tatay niya at lolo ni
"Shayne, okay ka lang? Galit na galit na ang tatay at lolo mo. Oh, nandiyan din pala si Mr. Sandronal? Bilisan mo, matagal ka nang hinihintay. Ang malumanay na boses ni Jessa ay umabot sa pandinig ng lahat habang dahan-dahang lumalapit siya.Hindi nakuha ni Eldreed ang sagot na inaasahan, kaya’t isang hindi pagkakasundo ang lumitaw sa kanyang mata."Pasensya na, Tita, naabala ko kayo. Papasok na kami ni Shayne."Sa harap ni Michael, binigyan ni Eldreed si Shayne ng isang malambing na halik sa pisngi, at si Jessa na nakamasid ay pinigil ang mga labi.Bagamat hindi anak ni Shayne si Jessa, para sa kanya, nag-aalala pa rin siya kay Shayne. Sa kalagayan ng pamilya Morsel, alam niyang darating din ang araw na magiging bahagi ng arranged marriage si Shayne. Mabuti na lang at hindi masama ang trato ni Mr. Sandronal si Shayne kaya’t nakakapag-relax siya."Tita, bigla kong naisip na may nais akong sasabihin kay Eldreed, makikipag-usap ka muna kay Dad at Lolo, papasok kami agad." May kislap ng
"By the way, Eldreed, napagdesisyunan na rin ang tungkol sa inyo ni Shayne. Dahil ganito na ang sitwasyon, mas mabuting maghanap na kayo ng tamang araw para maikasal.""You’re right, Mr. Morsel," sagot ni Eldreed na may banayad at mapagkumbabang ngiti. "Napag-usapan na rin namin ni Shayne kanina. Uunahin naming kumuha ng marriage certificate sa mga susunod na araw, saka namin pag-iisipan ang tungkol sa kasal." Nang tignan niya si Shayne, ang mga mata niya'y puno ng lambing, na parang tunay na magkasintahan na sila na punong-puno ng pagmamahalan.Sa mga oras na iyon, para siyang perpektong ginoo—banayad at kasing linis ng jade, may magiliw na personalidad. Pero tanging si Shayne lang ang nakakaalam kung gaano kalupit ang puso na nakatago sa likod ng mabait at maamong panlabas ni Eldreed.Hindi maikubli ni Benjamin ang tuwa, ang lolo ni Shayne. "Noong unang dumating ang mga magulang mo para pag-usapan ang tungkol sa negosyong pampamilya na ito, nag-alinlangan pa ako. Bata pa kasi noon s
"Guilty? Eldreed, pakitignan mo nang maigi, hindi ako kailanman magu-guilty. Sa kabaligtaran, ikaw itong halatang malamig at walang puso, pero nagkukunwari ka pa ring magalang at elegante. Hindi ka ba napapagod? Nakakasuka ka tignan."Sa harap ng kanyang lolo, palaging maingat si Shayne sa bawat kilos niya, takot na magkamali o makagawa ng anumang bagay na magagalit ang matanda. Alam niyang hindi siya palalampasin nito, at kahit katiting na pagkakamali ay hindi mapapatawad. Sa sala kanina, malamang na pinigilan lamang ni Benjamin ang sarili dahil naroon si Eldreed. Pero siguradong pag-alis nito, haharapin niya ang galit ng kanyang lolo.Habang binibitawan ni Shayne ang kanyang mga salita, ang gwapong mukha ni Eldreed ay biglang dumilim, seryoso at malamig. "Nasusuka ka? Shayne, hindi pa nga nagsisimula ang lahat, gusto mo nang sumuka? Huwag mong kalimutan, may dalawang taon pa tayo. Panahon na para masanay ka."Sa sobrang kalmado, dahan-dahang nagsalita si Eldreed, bawat salita'y malu
Naiinis si Shayne at pilit na binabawi ang braso mula sa pagkakahawak ni Michael, ngunit mas lalo pang hinigpitan nito ang hawak sa kanya.Ang mga mata ni Michael ay puno ng pag-aalala at pasensya. "Shayne, sinabi ko na ito sa'yo, bakit hindi mo maintindihan? Sinabi ni Eldreed na ang paraan niya para makaakyat ay hindi malinis, at dahil hindi sapat ang ginagawang imbistigasyon ng gobyerno, nagagawa niyang maging mapalad at makalayo sa pananagutan. Pero kung may mangyari, ikaw ang malalagay sa panganib kapag sinamahan mo siya.""Michael!" sigaw ni Shayne. Ayaw niyang marinig ang paulit-ulit na banggitin ni Michael ang pangalan ni Eldreed. Sa pamilya Morsel, ang tanging halaga niya ay ang koneksyon niya kay Eldreed, kaya’t ayaw na niyang umuwi. Ngunit hindi niya inakala na kahit sa labas, hindi siya makakawala sa anino ni Eldreed.Pilit na pinakawalan ni Shayne ang sarili mula sa pagkakahawak ni Michael. Nang makawala, kalmado niyang tinitigan si Michael habang ang mga mata niya ay mala
Isang makahulugang ngisi ang binigay ni Andeline habang nilalaro ang susi sa kanyang kamay. Hindi siya ngumiti ngunit may kayabangan sa kanyang kilos."Paano napunta ang mga susi ng bahay sa'yo? Hindi ba dapat nasa matanda iyon?" tanong ni Shayne, halatang naguguluhan. Ang mga susi ng bahay ay nasa pangangalaga ng matanda—ang lolo nila. Siya lang ang may karapatang humawak nito, at bawal itong galawin ng iba.Ang villa ng pamilyang Morsel ay may tatlong palapag. Ang unang dalawang palapag ay tirahan ng mga tao. Samantalang ang ikatlong palapag ay tila bawal na lugar, may malaking bakal na pinto na malamig at nakakatakot. Walang sinuman ang pinapayagang umakyat dito. Kahit ang lolo nila, bagamat minsan ay tumitingala sa itaas at napapabuntong-hininga, ay hindi kailanman binubuksan ang pinto ng ikatlong palapag.Kaya’t hindi mawari ni Shayne kung paano napunta kay Andeline ang ganoong kahalagang bagay. Habang binabato-bato ni Andeline ang susi, mayabang siyang ngumiti kay Shayne. "Ano
Bahagyang ngumiti si Eldreed, tapik sa kumot, saka kinuha ang kanyang blazer at lumabas ng silid."Manang Lorna, alagaan mo si Shayne. Hindi maganda ang pakiramdam niya. Hayaan mo siyang magpahinga at ipagluto mo ng kahit anong magaan sa tiyan," paliwanag niya bago tuluyang umalis at nagmaneho palabas ng villa.Narinig ni Shayne ang bawat salitang binitiwan ni Eldreed. Bahagya siyang kumurap, at kumislap ang mahahaba at makakapal niyang pilikmata.Alam niyang ang pakikialam ni Eldreed sa sitwasyong ito ay nangangahulugang makakalaban niya si Mayor Vasquez, pero hindi pa rin ito nagdalawang-isip na harapin ang ama ni Cassy para sa kanya.Naalala niya kung gaano ito ka-nerbyos nang muntik siyang mapahamak. Paano siya niyakap nang mahigpit at inalo ng walang pag-aalinlangan. Nang nagkasakit siya, hindi siya iniwan nito magdamag. At ngayon, nakatulog siya sa kama nito…Isa-isang bumalik sa isipan niya ang lahat ng mabubuting ginawa ni Eldreed para sa kanya. Ramdam niya ang mabilis na pagt
Nararamdaman ni Shayne na matagal na siyang umiiyak, pero hindi ko alam kung gaano katagal. Nang mapagod sa pag-iyak si Shayne, humiga siya sa mga bisig ni Eldreed at humihikbi habang pinupunasan ang ilong niya.Ang puting polo ni Eldreed ay gusot na at basang-basa dahil sa kanya…Nang maramdaman niyang unti-unting kumakalma ang pakiramdam ni Shayne, marahang hinagod ni Eldreed ang likod niya at mahina itong tinanong, "Alam mo ba kung sino ang nagpadala sa mga taong ‘yon?"Umiling si Shayne, pero agad din siyang tumango. "Baka si Cassy. Pinapunta niya ako sa abandonadong gusali doon. Ilang araw na niya akong tinatakot, pero hindi ko pinansin. Mukhang naging pabaya ako—matagal na pala niya itong pinagplanuhan.”Napakunot ang noo ni Eldreed nang marinig ito. Naalala niyang nakita niyang masaya si Cassy kanina sa labas ng gate ng eskwelahan. Unti-unting lumalim ang kanyang ekspresyon, at ang tingin niya ay naging matalim.Hinila ni Shayne ang necktie ni Eldreed habang tila nag-iisip. Nap
Naririnig pa rin ang tunog ng cellphone, pero walang sumasagot. Mahina ngunit malinaw ang tunog ng ringtone."Bakit parang pamilyar ang ringtone na 'to?" bulong ni Eldreed sa sarili habang pinagmamasdan ang paligid. Wala namang tao sa kalsada, pero naririnig niya ito nang malinaw.Litong-lito siya at dahan-dahang lumapit sa pinagmumulan ng tunog.Wala talaga siyang makita sa daanan, pero may kung anong kakaibang pakiramdam ang bumalot sa kanya. Parang may mali.“Maybe she’s not here…” Iniling niya ang ulo at nagdesisyong bumalik upang dalhin ang bag ni Shayne sa klase.Pero sa mismong pagtalikod niya, may isang bagay siyang napansin sa sahig.Napakunot ang noo niya at mabilis na bumalik ang tingin sa nakita—isang cellphone na nakahandusay sa lupa.Lumapit siya nang may halong kaba, dahan-dahang pinulot ang cellphone, at nang makita ang screen, nanlaki ang mata niya.Cellphone iyon ni Shayne. At may hindi nasagot na tawag mula sa kanya mismo.“Bakit nandito ang phone niya?”Tumingala s
"Ano na naman? Gusto mong makipagtalo ulit sa’kin?"Ang tumatawag ay si Cassy. Sinira na nito ang umaga niya kahapon, at ngayon, masama na nga ang loob niya dahil kay Eldreed, heto’t nandito na naman si Cassy para guluhin siya. Talagang nadagdagan lang ang inis niya."Wala akong ganung oras," sagot ni Cassy, nakangiti pa rin at tila maganda ang mood.Mukhang masaya siya nitong mga nakaraang araw. "Sa tingin ko naman, ikaw ang klase ng taong may ganung oras," sagot ni Shayne nang walang pakialam.Nagbago ang tono ni Cassy at tila hindi pinansin ang pang-aasar ni Shayne. "Papasok ka ba sa eskwela ngayon?""Anong pakialam mo kung papasok ako o hindi?" sagot ni Shayne na nakakunot ang noo."Pinapayuhan lang kita, mas mabuting huwag ka nang pumasok. Dahil kapag pumasok ka, sisirain kita," sagot ni Cassy, mas binigyang-diin ang huling salita pero nakangiti pa rin.Bahagyang kumunot ang noo ni Shayne. "Sisirain ako? Ano namang balak mong gawin? Dahil sa sinabi mo, mas lalo akong pupunta sa e
Tumigil bigla si Eldreed sa pagkain at sa wakas ay itinaas ang tingin sa kanya. Gaya ng inaasahan, malamig pa rin ang tingin nito, pero nasanay na siya, kaya't kumibit-balikat na lang siya."Masarap talaga. Kumain ka rin kahit kaunti, puro karne lang kinakain mo, wala kang gulay.""At ano naman ang kinalaman mo doon?" malamig na tugon ni Eldreed habang patuloy na kumakain.Ano na namang klaseng ugali ‘yon? Mali ba na kausapin siya nang maayos? Kailangan pa ba niya itong sigawan para lang mapansin?Handa na sanang pagalitan ni Shayne si Eldreed, pero bigla niyang nakita itong yumuko at kinagat ang tadyang na nasa plato. Agad na nawala ang galit niya.Pinagdikit niya ang kanyang mga labi at bahagyang binawasan ang tigas ng kanyang tono."Tungkol kagabi... Salamat."Muling natigilan si Eldreed sa pagkain, pero hindi siya tumingin kay Shayne. Matapos ang ilang segundong katahimikan, ibinaba niya ang chopsticks, tumayo, at walang emosyon na nagsabing, "Hmm." bago bumalik sa kanyang kwarto.
‘Cassy... Bakit naman siya biglang tumawag?’ tanong ni Shayne sa kanyang isipan.Wala naman siyang ginagawa kung hindi importante, at sa estado ng relasyon nila ngayon, hindi sila mag-aabalang tawagan ang isa’t isa nang walang dahilan.Ano na naman kaya ang binabalak niya?Bahagyang kumunot ang noo ni Shayne, pero naisip niya na kung hindi niya sasagutin ang tawag, baka isipin ni Cassy na iniiwasan o kinatatakutan niya ito.Ayaw niyang bigyan ito ng dahilan para mas lalong magyabang. Kaya kahit na ayaw niya, sinagot niya ang tawag at nagsalita nang may halong inis, "Ano 'yon?"Sa kabilang linya, isang mapanuksong ngiti ang lumitaw sa mga labi ni Cassy."Bakit hindi ka pumasok sa eskwela?"Maganda ang gising niya ngayon, at maaga siyang dumating sa paaralan para lang hintayin si Shayne. Gustong-gusto niyang makita ito at ipamukha na hindi na siya magtatagal. At sa pagkakataong ito, hindi lang ito isang pananakot—sigurado na siya.Guguluhin niya ang buhay nito. Sisiguraduhin niyang mas
Nakita ni Shayne kung gaano kasakit ang natamo ni Eldreed, at biglang nakaramdam siya ng kaba. Napalakas yata ang suntok ko kanina... Siguro dahil bagong gising pa lang siya at puno pa ng enerhiya ang kanyang katawan.Pero para sa kanya, kasalanan din ni Eldreed. Bakit niya kailangang umasta nang parang manyak sa harap niya? Anong balak niyang gawin sa kanya ngayong umaga, at bakit siya nakapatong sa kanya?Biglang lumingon si Eldreed at matalim siyang tinitigan, halatang-halata ang galit sa kanyang mga mata. Lalong kinabahan si Shayne, kaya mabilis siyang sumiksik sa ilalim ng kumot na parang kuting. Pero dahil nasa iisang kama lang sila, kahit anong pilit niyang magtago, hindi pa rin siya makaligtas sa titig nito.Kaya naman, lakas-loob siyang umupo nang diretso, tinaas ang ulo, at bahagyang ngumiti. "A-Anong problema? Ikaw itong nanghahalay nang umaga, normal lang ang naging reaksyon ko. Gusto mo pa akong saktan?"Sa narinig, agad siyang hinila ni Eldreed palapit. Sa sobrang lakas
Tumingin si Mayor Vasquez kay Mrs. Vasquez, tapos kay Cassy. Sino bang ama ang gustong makita ang anak niyang nagdurusa? Bukod pa roon, alam niyang matagal nang gusto ni Cassy si Eldreed. Matapos niyang mag-isip, sa huli ay napapayag siya. "Sige, anong balak niyo? Gawin niyo na, pero huwag akong idamay dito. 'Di ba sabi mo iniimbestigahan ako ng punong piskal ng Nan? Hindi ako pwedeng magkamali ngayon. Kapag nalaman ito ng iba, buong pamilya natin ang mapapahamak!"Nang marinig iyon ni Mrs. Vasquez, agad siyang napangiti, halos umabot na sa tainga ang kanyang ngiti. "Alam ko, alam ko! Wala ka bang tiwala sa akin?"Bahagya niyang itinulak si Mayor Vasquez, at sa wakas ay napangiti rin ito. "Alam kong may diskarte ka, kaya nga hinahayaan kitang gawin ito, 'di ba? Kapag nagawa mo ito nang maayos, malaki ang pakinabang ko. At siyempre, kayo rin ni Cassy—wala na kayong magiging problema sa pera."Nang marinig ito ni Cassy, alam niyang tuluyan nang pumayag ang kanyang ama. Agad siyang ngumi
Napakunot ang noo ni Mayor Vasquez at sandaling natahimik, tila may iniisip.Nagtinginan sina Cassy at Mrs. Vasquez. Bahagyang kinabahan si Cassy—hindi niya alam kung naging epektibo ba ang kanyang pag-arte o kung nahalata ni Mayor Vasquez ang kasinungalingan niya. Ngunit nanatiling kalmado si Mrs. Vasquez, marahang hinawakan ang kamay ni Cassy upang pakalmahin ito.Kapwa nila binantayan ang reaksyon ni Mayor Vasquez.Makalipas ang ilang sandali, umiling si Mayor Vasquez. "Hindi mukhang tipo ng tao si Shayne na mahilig magkalat ng tsismis sa likod ng iba. Bukod pa riyan, isa na sa pinakamakapangyarihang pamilya sa lungsod ang Morsel, at kasal na siya kay Eldreed. Wala na siyang dahilan para guluhin pa ako..."Muntik nang mawalan ng balanse si Cassy nang marinig niya ito. Alam niya kung anong klase ng tao ang kanyang ama—bagaman mukhang mahinahon at kagalang-galang, may ugali itong walang sinasanto kapag nagalit. Kung matuklasan nitong nagsisinungaling siya, siguradong hindi siya makak