Novels by Aurora Solace

Bigla na lang napatawa si Harold sa inis.Karylle, Karylle... Ang galing mo talaga!Habang tinitingnan niya si Harold, bahagyang kumislap ang mga mata ni Karylle.Alam niyang sa kasalukuyang sitwasyon, mahirap para kay Harold na basta na lang paniwalaan ang sinasabi niya. Hindi naman kasi biro ang ginagawa niya—nanghihimasok siya sa sistema ng kumpanya nito.Dahil dito, napilitan siyang muling magsalita.“Ginawa ni Lucio ang lahat ng kasamaan. Pinapatay ng matatanda ang ama ko, sinira naman ng mga nakababata ang kasal ko, at nawala na nang tuluyan ang konsensya ng pamilya nila. Hindi ko sila kayang patawarin. Bawat layer na mababasag ko, babayaran ako ni Lucio ng isang daang milyon. Kung mabigo ako, wala akong makukuha.”Tinitigan lang siya ni Harold, hindi agad nagsalita.Pero nang marinig niya ang tungkol sa sirang kasal, hindi niya maintindihan kung bakit, pero bigla siyang kinabahan.Dalawang daang milyon. Madali lang niyang kinikita iyon.Sa galing ni Karylle, kaya niyang gawin i

Narinig ng ilang miyembro ng technical department ang nangyari at nagsimula silang mag-usap."Sa tingin niyo, may plano kaya si Sanbuelgo? Kasi parang hindi niya sinubukang pigilan kanina, kundi parang kinukuha lang niya ang impormasyon ng kalaban?" sabi ng isang binata na nasa edad twenties pa lang. Sikat siya sa bansa dahil sa husay niya sa hacking, at bukod doon, may malambing siyang aura. Ang kanyang gold-rimmed na salamin ay lalo pang nakakaakit ng pansin mula sa mga babae.Pagkarinig nito, agad namang tumutol ang isang lalaking may malakas at paos na boses. "Paano mangyayari 'yun? Papayag ba tayong hayaan lang na mabuksan nila ang mga sikreto natin?"Medyo kumunot ang noo ng binata at seryosong sumagot, "Alam mo kung gaano kagaling si Mr. Sanbuelgo. Hindi siya masyadong kumilos kanina. Ang gusto kong sabihin, baka may plano siya. Siguro, hinihintay lang niyang maging kampante ang kalaban bago niya ito matunton."Napaisip ang iba at napahawak sa baba. "Oo nga, posibleng gano'n."

Hindi niya alam kung ano ang sasabihin, at hindi rin niya sigurado kung dapat ba niyang pag-usapan ito kay Harman.“Huh?” Napakunot-noo si Harman nang makita ang ina niyang tila nag-aalinlangan.“May hindi ka ba masabi sa akin?”Saglit na nagliwanag ang mata ni Lady Jessa bago tuluyang sinabi kay Harman ang nangyari kanina.Napamaang si Harman. “Gusto niya talagang makipagbalikan?”Tumango si Lady Jessa. “Pero pakiramdam ko may hindi siya sinasabi sa akin. Talaga bang gusto niya si Karylle? Kung hindi naman totoo, ayokong masaktan si Karylle ulit.”Hindi agad sumagot si Harman, tila iniisip ang narinig.Muling nagsalita si Lady Jessa, “Nag-aalala lang talaga ako. Hindi ko alam kung ano ang dapat gawin. Kung ipipilit ko silang magkabalikan gaya noon, parang hindi patas kay Karylle. Pero paano kung talagang nagsisisi na si Harold? Dati, mahal na mahal ni Karylle si Harold. Maaaring pinapakawalan na niya ito ngayon, pero hindi naman ibig sabihin na tuluyang nawala na ang nararamdaman niy

Ngayon lang niya napagtanto na hindi lang tinanggap ni Lola Jessa si Karylle bilang apo, kundi ginawa rin siyang ampon na apo.Napabuntong-hininga siya nang walang magawa.Muling nagsalita si Lola Jessa, "Kaya hindi mo rin pwedeng gawin ito. Kung wala kang maibibigay na matinong dahilan, hindi lang kita tutulungan, kundi pipigilan pa kita!"Kung naririnig ito ni Karylle ngayon, siguradong hindi niya alam kung gaano siya matutuwa.Muling napabuntong-hininga si Harold at walang nagawa kundi aminin, "Oo, gusto ko siya."Para sa layunin niya, hindi na mahalaga kung nagsisinungaling siya.Bukod pa roon, hindi na magiging romantikong tauhan si Karylle sa buhay niya. Kung sila ang magkakatuluyan, magiging perpekto ang lahat.Perpekto.Paulit-ulit niyang inulit ang salitang iyon sa isip niya, hindi niya alam kung may pinipigilan siyang emosyon."I...," nag-aalangan si Lola Jessa, hindi alam kung ano ang sasabihin. Ang mga mata niya ay puno ng pagdududa.Totoo bang gusto talaga ni Harold si Ka

Ang ngiti sa labi ni Harold ay bahagyang nagbago. "Oo."Nanatili siyang tahimik, hindi sigurado kung ano ang binabalak ni Harold.Walang alinlangan o pag-aalinlangan si Harold. Direkta siyang tumingin kay Lady Jessa at malumanay na sinabi, "Gusto kong magpakasal ulit."Hindi agad ito naunawaan ni Lady Jessa. Nakatingin pa rin siya kay Harold, ngunit nanatili itong tahimik at tumingin lang sa kanyang lola.Ilang sandali pa bago napagtanto ni Lady Jessa ang sinabi nito. Napatingin siya kay Harold na may halong gulat at hindi makapaniwala, pero pinilit niyang panatilihin ang kalmadong tono, "Tama ba ang narinig ko?"Tumango si Harold. "Oo, tama ang narinig mo. Magpapakasal akong muli."Nanlaki ang mata ni Lady Jessa. Hindi siya makapaniwala sa kanyang narinig."Magpapakasal ka ulit?!"Tumango lang si Harold. Alam niyang mabibigla ang kanyang lola, lalo na dahil matigas ang paninindigan niya noon. Hindi na rin nakapagtataka na hindi siya basta paniwalaan nito.Bago pa siya makapagsalita,

"Haha, sige, maghihintay si Lola sa'yo." Masigla ang matandang ginang, kakagising lang niya mula sa maikling tulog kaya mas maayos na ang kanyang pakiramdam.Masaya silang nag-uusap na parang tunay na magkamag-anak—walang alitan o hadlang sa pagitan nila.Sa gitna ng tawanan at kuwentuhan, hindi nila namalayan na oras na pala ng hapunan."Lady Jessa, Miss Granle, handa na po ang pagkain. Ihahain ko na ba?"Bahagyang nagulat si Lady Jessa. "Ganito na pala ang oras? Sige, ihain mo na.""Opo."Tumayo si Lady Jessa nang may ngiti, at hindi niya binitawan ang kamay ni Karylle habang naglalakad sila papunta sa lababo para maghugas ng kamay.

Hinigpitan ni Lizzy ang pagkakahawak sa maliit na patalim sa kanyang kamay.Malamig na pawis ang bumalot sa kanyang katawan, halos mabasa na ang hawakan ng kutsilyo.Alam na niya ang kanyang gagawin. Simple lang ang prinsipyo niya— Kahit mamamatay siya, hihilahin din niya ang isa sa kanila pabagsak.Nagsimula nang bumukas ang pinto ng aparador. Sumilip ang liwanag sa maliit na siwang, at biglang napabilis ang kanyang paghinga.Biglang may narinig siyang malinaw na boses—“Lizzy, nandito na ako!”Si Ericka.Ang tanga niyang kaibigan—nakaligtas na, pero bumalik pa para isakripisyo ang sarili. Nasaan ang utak ng babaeng ito? Napangisi si Carl, tila natutuwa sa kanyang narinig.“Ililigtas?” Tumawa si Carl. “Mukhang sobrang nag-aalala ang kaibigan mo para sa’yo,” aniya nang may panunuya. “Tamang-tama. Samahan ka na lang niya sa kabilang buhay para hindi ka malungkot.”Lumayo ang tunog ng kanyang mga yabag. Pero hindi ito dahilan para magpabaya si Lizzy. Alam niyang ito na ang pagkakataon n

Narinig pa rin niya ang mapanuksong banta na tumatagos sa kanyang tenga.Halos maiyak na si Ericka sa labis na kaba. “Lizzy, ano ang gagawin ko ngayon?”Sa paghahambing sa kanya, mas lalong kalmado si Lizzy kapag dumarating ang mga ganitong sitwasyon.Samantala, ang mahina nang pinto ay tinatamaan ng liwanag.Hindi na nito kakayanin ang ilan pang malalakas na hampas.“Miss Lizzy, magkakilala naman tayong lahat. Buksan mo na ang pinto, at ihahatid na kita sa paroroonan mo… Hindi ba’t mas makakabuti ito para sa lahat? Walang silbi ang lumaban. Sino ba ang may kasalanan? Ikaw, dahil inaway mo ang taong hindi mo dapat kinalaban.”May matinding mensahe sa bawat salitang binitiwan ng nasa labas.Ang unang pumasok sa isipan ni Lizzy ay ang mukha ni Lysander.Ngunit pinilit niyang itaboy ang ideyang ito.Kung hihingi siya ng tulong kay Lysander sa bawat problema, ano na lang ang magiging halaga niya bilang isang tao?Hinila ni Lizzy si Ericka papunta sa banyo ng kwarto at naghanap ng isang ma

"Tito Marvin, huwag niyo na pong pahirapan pa kami ni ate..."Dumampi sa pandinig ni Ericka ang mahinang boses na iyon, at sa unang pagkakataon, naramdaman niyang wala na siyang laban.Napakaganda ng mga salitang binibitawan ni Marvin, at matamis ang pang-aakit ni Jenna, pero sa totoo lang, gusto lang nilang isakripisyo siya para sa kapakanan ni Jennica.Sa paningin nila, mas mahalaga si Jennica kaysa sa kanya.Habang papatayin na sana ni Ericka ang tawag, may mainit na palad na biglang humawak sa kamay niya, mas mabilis pa sa pagbaba niya ng telepono.“Mr. Fabian.” Malamig ang tinig ni Lizzy. “Akala ko dati, isa kayong kagalang-galang na nakatatanda, pero mukhang nagkamali ako. Kung kaya niyong isakripisyo ang sarili niyong anak para sa kapakanan ng iba, hindi kayo karapat-dapat sa respeto ko.”Nanigas ang katawan ni Ericka.Si Marvin, isang taong nasanay sa paghanga at pagpapahalaga ng iba, hindi sanay na may sinisita siya, lalo na ng isang mas bata.Pero hindi natakot si Lizzy. “Hi

“Kahit na walang ingat si Liston sa kanyang mga kilos, hindi niya kailanman kayang suwayin ang pamilya Hilario at makipaglaro ng apoy kay Lianna.”Sa kabila ng mga salitang pampalubag-loob ni Lizzy, hindi pa rin gumanda ang ekspresyon ni Iris. "Kapag naiisip kong ibinigay ko nang buo ang puso ko sa hayop na ‘yon noon, gusto ko talagang masuka!"Hindi lang siya ang nakakadama ng matinding pandidiri—pati si Lizzy ay ganoon din.Pakiramdam niya’y may bumaligtad sa kanyang sikmura. Napapailing siyang napabulong, "Miss Hilario, alam mo kung bakit pinigilan kitang ilabas ang video? May rason ako para rito, at aaminin kong ito'y para sa sarili kong kapakanan. Sa mata ng publiko, may koneksyon pa rin ako sa pamilya Del Fierro."Kung kumalat ang video, tiyak na babagsak hindi lang ang reputasyon ng Del Fierro kundi pati ang kanilang negosyo at stock prices.Suklam na suklam na si Lizzy kina Liston at Lianna. Ayaw na niyang madamay pa sa kahihiyan ng dalawang iyon."Kaya kung ilalabas natin ang

Nagkulong si Lianna sa banyo ng ospital, nagtatago mula sa mga Del Fierro.Nakaligtas si Lizzy sa aksidente at tuluyan nang gumaling. Patuloy pa rin siyang nagpapanggap na mahina habang nakahiga sa kama ng ospital.Samantala, tinawagan ni Lianna ang isang pamilyar na numero. Matagal bago sumagot, pero sa huli, walang sumagot. Alam na niya.Mukhang walang silbi ang ginawa ni Amanda.Saan pa kaya siya makakahanap ng isang taong kayang gamitin ng ganito kadali?Nakaupo siya sa inidoro, iniisip ang susunod niyang hakbang, nang biglang marinig niya ang mahina ngunit malinaw na tunog ng kandadong gumagalaw.Abala si Liam sa trabaho, at si Madel naman ay naghahanda para sa isang press conference.Ang tanging naiwan sa ospital para bantayan siya ay si Liston."Kuya Liston? May problema ba?" Mahina at may pag-aalalang tanong ni Lianna. "Medyo masama lang ang pakiramdam ko..."Hindi pa siya tapos magsalita nang biglang bumukas ang pinto.Napasinghap siya.Sa isang iglap, nabasag ang ilusyon niya

"Si Lianna?" Tanong ni Lizzy nang may alinlangan.Sa buong buhay niya, naging maayos naman siya sa pakikitungo sa iba. Pero kung may isang taong kayang gumamit ng ganitong kalupit na paraan laban sa kanya, walang iba kundi si Lianna.Ngunit sa mga mata ni Amanda, wala siyang mabasang sagot.Napabuntong-hininga si Lizzy. Talagang walang silbi si Amanda—ang tanging talento nito ay ang umarte."Sa totoo lang, bihira lang kami magkita ni Lianna, at iyon ay sa mga hindi maiiwasang pagkakataon. Lizzy, desperado ka bang idamay siya? Gusto mong gamitin ang bibig ko para alisin ang mga taong kinaiinisan mo?""Tama ka," sagot ni Lizzy, walang pag-aalinlangan.Napangisi si Amanda nang may pang-iinsulto. "Wala ka talagang hiya! Gusto mong gamitin ang iba para patayin ang kalaban mo?” Alam ni Lizzy na matigas ang dila ni Amanda.Ngunit hindi siya madaling sumuko.Pinatakbo niya ang kanyang de-kuryenteng wheelchair, na para bang may sariling mga mata ang mga gulong nito.Dahan-dahan nitong nirolyo

Bahagyang ngumiti si Eldreed, tapik sa kumot, saka kinuha ang kanyang blazer at lumabas ng silid."Manang Lorna, alagaan mo si Shayne. Hindi maganda ang pakiramdam niya. Hayaan mo siyang magpahinga at ipagluto mo ng kahit anong magaan sa tiyan," paliwanag niya bago tuluyang umalis at nagmaneho palabas ng villa.Narinig ni Shayne ang bawat salitang binitiwan ni Eldreed. Bahagya siyang kumurap, at kumislap ang mahahaba at makakapal niyang pilikmata.Alam niyang ang pakikialam ni Eldreed sa sitwasyong ito ay nangangahulugang makakalaban niya si Mayor Vasquez, pero hindi pa rin ito nagdalawang-isip na harapin ang ama ni Cassy para sa kanya.Naalala niya kung gaano ito ka-nerbyos nang muntik siyang mapahamak. Paano siya niyakap nang mahigpit at inalo ng walang pag-aalinlangan. Nang nagkasakit siya, hindi siya iniwan nito magdamag. At ngayon, nakatulog siya sa kama nito…Isa-isang bumalik sa isipan niya ang lahat ng mabubuting ginawa ni Eldreed para sa kanya. Ramdam niya ang mabilis na pagt

Nararamdaman ni Shayne na matagal na siyang umiiyak, pero hindi ko alam kung gaano katagal. Nang mapagod sa pag-iyak si Shayne, humiga siya sa mga bisig ni Eldreed at humihikbi habang pinupunasan ang ilong niya.Ang puting polo ni Eldreed ay gusot na at basang-basa dahil sa kanya…Nang maramdaman niyang unti-unting kumakalma ang pakiramdam ni Shayne, marahang hinagod ni Eldreed ang likod niya at mahina itong tinanong, "Alam mo ba kung sino ang nagpadala sa mga taong ‘yon?"Umiling si Shayne, pero agad din siyang tumango. "Baka si Cassy. Pinapunta niya ako sa abandonadong gusali doon. Ilang araw na niya akong tinatakot, pero hindi ko pinansin. Mukhang naging pabaya ako—matagal na pala niya itong pinagplanuhan.”Napakunot ang noo ni Eldreed nang marinig ito. Naalala niyang nakita niyang masaya si Cassy kanina sa labas ng gate ng eskwelahan. Unti-unting lumalim ang kanyang ekspresyon, at ang tingin niya ay naging matalim.Hinila ni Shayne ang necktie ni Eldreed habang tila nag-iisip. Nap

Naririnig pa rin ang tunog ng cellphone, pero walang sumasagot. Mahina ngunit malinaw ang tunog ng ringtone."Bakit parang pamilyar ang ringtone na 'to?" bulong ni Eldreed sa sarili habang pinagmamasdan ang paligid. Wala namang tao sa kalsada, pero naririnig niya ito nang malinaw.Litong-lito siya at dahan-dahang lumapit sa pinagmumulan ng tunog.Wala talaga siyang makita sa daanan, pero may kung anong kakaibang pakiramdam ang bumalot sa kanya. Parang may mali.“Maybe she’s not here…” Iniling niya ang ulo at nagdesisyong bumalik upang dalhin ang bag ni Shayne sa klase.Pero sa mismong pagtalikod niya, may isang bagay siyang napansin sa sahig.Napakunot ang noo niya at mabilis na bumalik ang tingin sa nakita—isang cellphone na nakahandusay sa lupa.Lumapit siya nang may halong kaba, dahan-dahang pinulot ang cellphone, at nang makita ang screen, nanlaki ang mata niya.Cellphone iyon ni Shayne. At may hindi nasagot na tawag mula sa kanya mismo.“Bakit nandito ang phone niya?”Tumingala s

"Ano na naman? Gusto mong makipagtalo ulit sa’kin?"Ang tumatawag ay si Cassy. Sinira na nito ang umaga niya kahapon, at ngayon, masama na nga ang loob niya dahil kay Eldreed, heto’t nandito na naman si Cassy para guluhin siya. Talagang nadagdagan lang ang inis niya."Wala akong ganung oras," sagot ni Cassy, nakangiti pa rin at tila maganda ang mood.Mukhang masaya siya nitong mga nakaraang araw. "Sa tingin ko naman, ikaw ang klase ng taong may ganung oras," sagot ni Shayne nang walang pakialam.Nagbago ang tono ni Cassy at tila hindi pinansin ang pang-aasar ni Shayne. "Papasok ka ba sa eskwela ngayon?""Anong pakialam mo kung papasok ako o hindi?" sagot ni Shayne na nakakunot ang noo."Pinapayuhan lang kita, mas mabuting huwag ka nang pumasok. Dahil kapag pumasok ka, sisirain kita," sagot ni Cassy, mas binigyang-diin ang huling salita pero nakangiti pa rin.Bahagyang kumunot ang noo ni Shayne. "Sisirain ako? Ano namang balak mong gawin? Dahil sa sinabi mo, mas lalo akong pupunta sa e

Tumigil bigla si Eldreed sa pagkain at sa wakas ay itinaas ang tingin sa kanya. Gaya ng inaasahan, malamig pa rin ang tingin nito, pero nasanay na siya, kaya't kumibit-balikat na lang siya."Masarap talaga. Kumain ka rin kahit kaunti, puro karne lang kinakain mo, wala kang gulay.""At ano naman ang kinalaman mo doon?" malamig na tugon ni Eldreed habang patuloy na kumakain.Ano na namang klaseng ugali ‘yon? Mali ba na kausapin siya nang maayos? Kailangan pa ba niya itong sigawan para lang mapansin?Handa na sanang pagalitan ni Shayne si Eldreed, pero bigla niyang nakita itong yumuko at kinagat ang tadyang na nasa plato. Agad na nawala ang galit niya.Pinagdikit niya ang kanyang mga labi at bahagyang binawasan ang tigas ng kanyang tono."Tungkol kagabi... Salamat."Muling natigilan si Eldreed sa pagkain, pero hindi siya tumingin kay Shayne. Matapos ang ilang segundong katahimikan, ibinaba niya ang chopsticks, tumayo, at walang emosyon na nagsabing, "Hmm." bago bumalik sa kanyang kwarto.

‘Cassy... Bakit naman siya biglang tumawag?’ tanong ni Shayne sa kanyang isipan.Wala naman siyang ginagawa kung hindi importante, at sa estado ng relasyon nila ngayon, hindi sila mag-aabalang tawagan ang isa’t isa nang walang dahilan.Ano na naman kaya ang binabalak niya?Bahagyang kumunot ang noo ni Shayne, pero naisip niya na kung hindi niya sasagutin ang tawag, baka isipin ni Cassy na iniiwasan o kinatatakutan niya ito.Ayaw niyang bigyan ito ng dahilan para mas lalong magyabang. Kaya kahit na ayaw niya, sinagot niya ang tawag at nagsalita nang may halong inis, "Ano 'yon?"Sa kabilang linya, isang mapanuksong ngiti ang lumitaw sa mga labi ni Cassy."Bakit hindi ka pumasok sa eskwela?"Maganda ang gising niya ngayon, at maaga siyang dumating sa paaralan para lang hintayin si Shayne. Gustong-gusto niyang makita ito at ipamukha na hindi na siya magtatagal. At sa pagkakataong ito, hindi lang ito isang pananakot—sigurado na siya.Guguluhin niya ang buhay nito. Sisiguraduhin niyang mas