Novels by Aurora Solace

Noon, maraming babae ang nagtangkang lumapit kay Logan.Pero lahat sila ay tinanggihan niya nang malamig. Ang iba pa nga ay diretsong pinagsabihan at hindi na muling lumapit.Kaya nang dumating si Karylle noong nakaraan at mismong si Logan pa ang nag-anyaya sa kanya na maupo sa harapan nito, nag-usap pa silang dalawa nang matagal at tila maayos ang kanilang pag-uusap—maraming babae ang hindi mapigilang mainggit.Simula noon, ang mga babaeng may gusto kay Logan ay nananatili na lang sa bar at pinagmamasdan siya mula sa malayo.Hindi nila inaasahan na may koneksyon pala talaga sina Karylle at Logan. At ngayon, magkasama na naman sila!Ang daming babaeng namamatay sa inggit!Hindi nagtagal, nagsimula nang magbulungan ang iba."Hindi ba si Karylle Ann ‘yon?! Siguradong may namamagitan sa kanilang dalawa!"Isang babaeng kulay ginto ang buhok ang naglabas ng sigarilyo, sinindihan ito, at marahang bumuga ng usok bago nagsalita, "Nakakahiya kayong mag-react. Hindi niyo ba alam kung anong klas

Umiling si Roxanne, pilit na kinokontrol ang kanyang emosyon."Hindi, hindi kita sinisisi."Nagsalita siya nang may bahagyang paghikbi.Ngayong araw…Nasabi niya na ang lahat ng itinago niya sa loob ng sampung taon. Hindi niya inasahan na ang kanyang pag-amin ay mangyayari sa ganitong paraan—hindi direkta, ngunit sapat na upang maunawaan ito ni Christian.Hindi man nila ito tahasang binanggit, ngunit malinaw na ang lahat.Huminga nang malalim si Roxanne. "Pasensya na, hindi ko dapat ginawa ito."Agad na umiling si Christian. "Hindi, ako ang may kasalanan. Ako ang nagdala ng ganitong klase ng emosyon sa'yo ngayon."Muling umiling si Roxanne at bahagyang napabuntong-hininga. "Hindi mo kasalanan. Minsan kasi, ang damdamin ay mahirap kontrolin. Alam kong si Karylle ang mahal mo, pero hindi ko pa rin napigilang maramdaman ang nararamdaman ko."Sa pagkakataong ito, mas direkta na ang kanyang mga salita.Kanina, hindi ito tahasang sinabi ni Roxanne dahil may pag-aalinlangan pa siya.Pero nga

Bahagyang gumalaw ang malalim na mga mata ni Christian, at sa hindi maipaliwanag na dahilan, pakiramdam ni Roxanne ay may kakaiba sa tingin nito.Bahagyang pinagdikit ni Christian ang kanyang mga labi, hindi nagsalita, at tinitigan lamang siya na may halong pagkalito.Napabuntong-hininga si Roxanne at muling nagsalita. “May isang tao akong gusto, hindi kasing tagal kung paano mo minahal si Karylle… mas matagal pa nga.”Nabigla si Christian. “Ikaw?...”Gano’n katagal?May isang lalaking matagal na niyang gusto? Pero bakit hindi niya ito kailanman napansin?Kung matagal na niya itong gusto, siguradong isa ito sa mga taong matagal na nilang kilala.Ngunit kahit anong isipin niya, hindi niya maalala kung may lalaking madalas kasama si Roxanne o kahit sinong lalaking masyadong malapit sa kanya.Habang iniisip niya ito, muling nagsalita si Roxanne.“At higit pa riyan, araw-araw kong nakikita kung paano niya ipakita ang nararamdaman niya para sa isang babae… kung paano niya ito mahalin nang

Malungkot na ngumiti si Roxanne, tila ba hindi lang ito sinasabi para kay Karylle, kundi pati na rin para sa sarili niya.Napabuntong-hininga si Karylle. Wala siyang maisagot at sa huli, pinili na lang niyang manahimik.Ngumiti si Roxanne. “Sige, hindi na muna kita kukulitin. Kapag may balita na ako tungkol kay Christian, sasabihin ko agad sa’yo.”“Salamat. Pasensya na sa abala.”“Wala ‘yon.”Matapos ang usapan nila, binaba na nila ang tawag.Habang lumilipas ang mga segundo, lalo lang naging magulo ang isip ni Karylle. Hindi niya alam kung ano ang dapat gawin.Napabuntong-hininga siya at kinuha ang laptop. Huminga siya nang malalim bago tuluyang inumpisahan ang trabaho.***Makalipas ang kalahating oras, dumating na si Roxanne sa bahay ni Christian.Pagkakita sa kanya ni Katherine, masigla siya nitong sinalubong. Kinausap siya sandali bago sinabing maaari na siyang puntahan si Christian.Alam ni Katherine na hindi maayos ang kalagayan ni Christian.Sunod-sunod ang mga balitang lumala

"Talaga?" May kahulugan ang ngiti ni Dustin.Mukhang malapit nang sumabog ang usapan tungkol kay Roy. "Siyempre naman!" sagot nito. "Nung lumabas ang labor at management, kami ang nagbayad ng lahat! Para lang mapilit siyang gumalaw!"Tiningnan lang ni Harold si Roy nang walang emosyon, tila ba nauunawaan na niya ang nangyayari. Ngunit kahit alam niya, minsan ay hindi niya rin ito matanggap, kaya kahit ipamukha pa ito sa kanya ng iba, wala rin namang saysay.Ibinaling ni Dustin ang tingin kay Harold. "Harold, anong tingin mo?""Kung hindi mo kayang makita ang totoo, anong silbi ng iba para ipakita ito sa'yo?" malamig na sagot ni Harold, halatang ayaw pag-usapan ang bagay na ito.Biglang napatawa si Roy, pero halatang inis ito. "Hindi ko nakikita? Eh ikaw? Naiintindihan mo ba talaga ang ginagawa mo kay Karylle ngayon?"Napakunot-noo si Harold. Agad niyang naalala ang kumakalat na balita sa internet ngayong araw. Ang galit na kanina pa niya pinipigilan ay muling sumiklab.Napansin ng dal

Huminga nang malalim si Nicole, saka tumalikod at iniwasan ang tingin niya kay Roy."Hindi ko ibibigay sa’yo. Kahit mamatay ako, dadalhin ko ito. Ipapasama ko ito sa akin sa cremation para madala ko sa mama ko. Kalimutan mo na ang ideyang ‘yan. Hindi mo siya pinaniwalaan noon, ikaw mismo ang nagpalayas sa kanya. Huwag mong isisi sa kanya kung bakit naging malamig siya sa’yo. Ang paglayo niya ay bunga ng sakit at pagkadismaya na ikaw mismo ang nagdulot sa kanya. Ilang gabi at araw ang lumipas, nakikita ko siyang umiiyak nang palihim. Pero ikaw? Heh..."Habang sinasabi ito ni Nicole, napangisi siya nang mapait, at sa kanyang mga mata ay kitang-kita ang matinding panunuya.Biglang lumakas ang tunog ng isang hampas sa mesa, dahilan para mapapitlag si Nicole.Mariin niyang kinagat ang labi at sinulyapan si Roy. "Alam mo, tama na. Huwag na tayong magkita ulit, lalo na para kumain nang magkasama. Wala na akong ganang kumain—ikaw ba, may gana pa?"Kahit gutom siya at medyo sumasakit ang tiyan

Sa rooftop ng ospital, naroon si Jeneeva hawak-hawak ang anak ni Lizzy na ninakaw nito sa nursery room. Nagpanggap siyang nurse para makapasok---madali niya rin nakilala ang bata dahil may pangalan ito. "Ibigay mo na ang bata! Hindi ka namin sasaktan, sumama ka lang nang maayos!" sigaw ni Felix. Tumawa naman si Jeneeva na parang baliw. Umiiyak na rin ang bata sa mga bisig niya. "Ano ako? Tanga? Hindi ko kayo susundin! At nasaan na ba si Lizzy? Siya ang kailangan ko, ibigay niyo siya sa akin at ibibigay ko sainyo ang bata!" Si Lysander na pagod din ay galit ang tingin kay Jeneeva. "Please. give me daughter, Jeneeva..." marahang sabi ni Lysander, nag-iingat siya. Ayaw niyang maging padalos-dalos kahit nagagalit siya. Hawak ni Jeneeva ang anak niya, at sa oras na may gawin siya tiyak gaganti si Jeneeva. Kumunot naman ang noo ni Jeneeva nang marinig ang boses ni Lysander, tumingin siya rito. "Lysander...ang mahal ko. Pero hindi Jeneeva ang pangalan ko, Lianna. Ako si Lianna!" ga

Nine Months Later...Kabuwanan na ni Lizzy at nasa dalawang araw na siyang nanatili sa ospital para sa kanyang labor. Sa loob ng dalawang araw hindi rin umalis si Lysander sa ospital para bantayan lalo si Lizzy. Paminsan-minsan ay bumibisita sina Ericka at Felix sa kanya para alamin ang balita ng kanyang panganganak. Gaya ngayon, pumasok silang dalawa at naroon si Lizzy nakatayo sa gilid ng kama, nahihirapan sa sakit ng tyan. Habang sina Ericka at Felix ay hindi mapakali. "Sigurado ka bang sasabihin mo sa kanila ngayon? Baka hindi kayanin ng bestfriend ko," mahinang bulong ni Ericka sa kanyang nobyo. Seryoso lang si Felix, ang ipit na uniform niya ay mas lang nagpatikas sa kanya. At dahil din na-promote siya, mas lalong ang tingin sa kanya ay napaka seryosong pulis. "Kailan. Dito ka lang, ako ang kakausap kay Mr. Sanchez, samahan mo si Ma'am Lizzy," saad naman ni Felix. Kahit na kinakabahan si Ericka, sinunod niya na lang ang sinabi nito. Lumapit si Felix kay Lysander na nasa ta

“Sinungaling ka! Hindi niya magagawa sa akin iyon, mga sinungaling kayo! Umalis kayo rito!” Naupo si Lianna sa sahig, hindi mapigilan ang pag-agos ng kanyang luha. Nabasa ang buong sulat—hindi lang dahil sa pagputol ng ugnayan ni Liston sa kanya, kundi dahil...Si Liston mismo ang umamin ng kanyang kasalanan.Inamin niyang may kinalaman siya sa pagbagsak ng minahan. At bilang kaparusahan, handa siyang akuin ang lahat ng responsibilidad at bayaran ang anumang danyos.Lumapit si Lizzy at malamig na pinagmasdan ang nakakapanlumong kalagayan ni Lianna."Imposible ba?" Mapanuya nitong tanong. "Mukhang nakalimutan mo na ang kasinungalingang ikaw mismo ang gumawa."Ang dahilan kung bakit walang alinlangang pinoprotektahan ni Liston si Lianna noon—at maging ang kakaibang pagkagiliw niya rito—ay dahil sa matagal niyang paniniwala na si Lianna ang nagligtas sa kanya noong araw na nagkaroon siya ng matinding lagnat.Ngunit hindi iyon totoo.Hinagis ni Lizzy ang ebidensiya sa harapan ni Lianna. N

"Talaga?"Pumalakpak si Lysander, at ang taong dinala ni Roj ay walang iba kundi ang pinakamatapat na tauhan ni Gavin. Basang-basa ito sa yelo at halatang dumaan sa matinding pagpapahirap.Bago pa man lumitaw ang taong iyon, tinakpan na ni Lysander ang mga mata ni Lizzy. Ayaw niyang madungisan ang paningin nito sa maduduming bagay."Si Sir Gavin ang nag-utos sa akin na lumapit kay Casandro! Hindi siya natuwa sa nangyari kay Miss, kaya gusto niyang pagbayarin si Miss Lizzy. Kasabay nito, nais din niyang tuluyang burahin si Casandro, na matagal nang naging tinik sa kanyang lalamunan! Wala akong magawa—pinilit lang ako!"Paulit-ulit ang paghagulgol ng lalaki. Hindi mo masisisi ang isang traydor kung wala siyang pagpipilian—si Lysander mismo ang nagpakita kung gaano siya kalupit sa ganitong bagay.Sa harap ng walang katapusang pag-iyak, dahan-dahang nanlumo si Gavin. Unti-unting nawalan ng kulay ang kanyang mukha habang palapit siya kay Lysander."Lysander, hindi ko alam…"Ngunit malamig

Nararamdaman na niyang nagkakaugnay ang lahat.Ang paghahanap ng tugmang bone marrow ay isang napakahirap na proseso, at napakabihira ng matagumpay na pagtutugma lalo na kung hindi malapit na kamag-anak. Kung talagang walang koneksyon sa dugo sina Lizzy at Lianna, imposible halos ang ganitong uri ng pagkakataon.Pinanood ni Lysander ang sakit at pagkalito sa mukha ni Lizzy. Dahan-dahan niyang iniabot ang kamay upang haplusin ang nakakunot niyang noo.“Lizzy, ipapangako ko, aalamin ko ang totoo. Kapag may gumawa ng isang bagay, siguradong may bakas itong iiwan… Hindi sila maaaring magtago nang ganito kahusay.”Naramdaman ni Lizzy ang init ng kanyang mga daliri, at sa bawat haplos ay tila nababawasan ang bigat sa kanyang dibdib.“Lysander, ikaw lang ang maaari kong pagkatiwalaan...”Sa unang pagkakataon, nadama ni Lizzy ang matinding panghihina. Gaano karaming lihim ang itinago ng isang taong kasama niyang lumaki sa iisang bubong? Hindi man lang niya kayang isipin. Ngunit ang kanyang ku

Nararamdaman pa rin ni Lizzy ang bigat ng sitwasyon, ngunit nanatili siyang matatag.Napasinghal si Liston, halatang hindi siya kumbinsido. “Mukhang hindi ka talaga titigil hangga’t hindi mo nakikita ang ebidensya sa harapan mo, ano? Sige, paano kung iharap ko mismo sa’yo ang surveillance video?”Diretsong tumingin si Liston kay Lizzy, puno ng paninisi ang kanyang tingin. “Klarong-klaro sa CCTV—ang nurse ay lumabas ng kwarto para kumuha ng mainit na tubig bandang 10:03. Hindi na siya bumalik. Ikaw lang ang huling taong pumasok. At ilang saglit lang matapos kang lumabas, saka nangyari ang trahedya. Sabihin mo, sino pa ang mas may motibo kundi ikaw? Akala ko dati na baliw na ako, pero hindi pala—mas masahol ka pa! Wala kang puso!”Alam ni Liston na kung lalabas ang katotohanan, maaaring hindi matanggap ni Madel ang relasyon nila ni Lianna. Kaya't balak sana niyang ipadala ang ina sa isang pribadong sanatorium sa ibang bansa. Pero hindi niya akalain na mauuna itong mamatay—at si Lizzy pa

"Oo." Ngumiti si Shayne at tumango.Naramdaman ni Eldreed na nanuyo ang kanyang lalamunan. Sa sandaling ito, nawala ang lahat ng rason at ang natira ay ang matinding pagnanasa. Hinila niya si Shayne sa baywang at idinikit ito sa kanyang katawan.Nagulat si Shayne, at bago pa niya maunawaan ang nangyayari, narinig niyang mahina ngunit may tiyak na tono ang boses ni Eldreed, "Gusto kitang halikan. Pumapayag ka ba?""H-ha?" Napalawak ang mga mata ni Shayne, ngunit bago pa siya makasagot, naramdaman na niya ang malambot at mainit na labi ni Eldreed sa kanya.Napaatras siya at awtomatikong itinulak ito, ngunit mabilis siyang hinawakan ni Eldreed sa kamay. Nanatili siyang nakatulala. Hindi siya sanay sa ganito—hindi pa siya nagkaroon ng kasintahan, at bago pa ang gabing iyon kasama si Eldreed, isa siyang blangkong papel pagdating sa ganitong bagay.At ngayon, narito siya—hinahalikan ng lalaking ito.Dama ni Eldreed ang lambot ng kanyang mga labi. Unti-unti niyang binuka ang bibig ni Shayne

Nararamdaman ni Shayne ang init sa kanyang puso. Gusto niyang sabihin na pareho lang sila ng nararamdaman—na gusto rin niya ang pagiging mahinahon at maaalahanin ni Eldreed. Gustong-gusto niya ang presensya nito, ang amoy nito, at ang pakiramdam ng pagiging malapit dito.Ngunit sa halip na magsalita, mas lalo pa siyang sumiksik sa kanyang yakap, pumikit, at unti-unting nakatulog, payapa sa kanyang piling.Pagod na rin si Eldreed. Alam niyang kailangan niyang bumiyahe patungong Amerika kinabukasan, kaya wala na siyang lakas para magsalita pa. Hinaplos niya ang likod ni Shayne, idinikit ang baba sa tuktok ng ulo nito, at dahan-dahang nakatulog.Sa kalagitnaan ng gabi, nagising si Eldreed sa kakaibang pakiramdam sa kanyang dibdib. Basa ito. Napakunot ang kanyang noo at iminulat ang mga mata—umiiyak si Shayne."Shayne?" Agad niyang binuksan ang ilaw sa tabi ng kama.Nakita niya itong mahigpit na nakapikit, ang mga kilay nakakunot, at ang mga pisngi nito ay basa ng luha. Hindi niya alam ku

Narinig ni Shayne ang pagtawag sa kanya kaya napalingon siya kay Eldreed. Sinalubong niya ang titig nitong puno ng init, dahilan para bumilis ang tibok ng puso niya at kusang mapahigpit ang hawak niya sa kanyang mga kamay.Tahimik siyang tinitigan ni Eldreed. Ang maamo niyang mukha, ang kanyang malalaking mata, at ang malambot na labi—lahat ng tungkol kay Shayne ay tila napakaganda sa paningin niya. Hindi niya alam kung ano ang gusto niyang gawin sa sandaling iyon, pero ayaw niyang umalis ito. Gusto lang niyang titigan siya nang matagal, na parang hindi siya magsasawa kailanman."Ah... wala lang," mahina niyang sabi matapos ang ilang saglit. Wala naman siyang sapat na dahilan para pigilan itong umalis. Kahit siya mismo, hindi niya maintindihan kung ano ang gusto niyang mangyari."Oh." Tumango si Shayne bago tuluyang lumabas ng banyo, ngunit may bahagyang lungkot siyang naramdaman na hindi niya maipaliwanag."Saglit lang..."Papasok na siya sa kwarto nang muling magsalita si Eldreed. N

Nararamdaman ng mga kasambahay ang gulat at ginhawa nang makita ang eksenang ito. Bumalik na si Eldreed, at parang nagbalik din ang sigla ng tahanan. Nakangiti na rin ang kanyang asawa, at tila mas naging mainit ang dating malamig na bahay."Umupo ka at kumain," sabi ni Shayne habang inilalabas ang isang upuan para kay Eldreed, may ngiti sa kanyang labi.Hindi tumanggi si Eldreed. Inalis niya ang kamay sa baywang ni Shayne at umupo. Naupo rin si Shayne sa tapat niya, saka kumuha ng isang pirasong ulam at inilagay sa kanyang mangkok."Sigurado akong hindi ka nakakain ng paborito mong luto sa Amerika nitong mga nakaraang araw, tama ba?" Alam niyang paborito ito ni Eldreed.Napangiti si Eldreed at kinuha ang tadyang mula sa kanyang mangkok. Hindi niya agad kinain, sa halip ay inilapit ito sa kanyang ilong at inamoy. Alam niyang si Shayne ang nagluto nito—magaan lang ang timpla, gamit lang ang mantika, asin, toyo, at suka, hindi katulad ng luto ni Lorna na mas malasa at maraming pampalasa

Biglang bumilis ng tibok ang puso ni Shayne, ramdam niya ang matinding kaba. Gusto niyang pumunta sa Amerika? Gusto niyang makita siya? Namimiss din ba siya nito?Ang saya sa puso niya ay bumalot sa kanya tulad ng bukal na biglang sumabog. Hindi niya maipaliwanag, pero ang malaman na iniisip din siya nito at pareho sila ng nararamdaman ay nagdulot ng matamis na pakiramdam sa kanya.Kagat niya ang ibabang labi, gustong sabihin ang "oo." Gusto rin niyang makita ito. Naiisip niyang baka hindi ito maayos na nakakakain at nakakatulog mag-isa doon. Noon, kahit paano, napagluluto niya ito. Gusto niyang ipakita na kahit paano, gumaling na siya sa pagluluto nitong mga nakaraang araw.Pero bago pa siya makapagsalita, biglang sumagi sa isip niya si Jerome—na kasalukuyang nakahiga, mag-isa, sa ICU.Parang binuhusan siya ng malamig na tubig.Bahagya siyang napakunot-noo, pero sa huli, umiling siya. "Hindi pa rin siguro tama... Ayusin mo na lang muna ang mga dapat mong gawin diyan, saka ka na umuwi

Pagdating sa parking lot, walang sabi-sabing inihagis ni Yera ang susi ng sasakyan kay Zeke. "Ikaw na mag-drive!" inis na utos niya habang napapairap. Pagkatapos, sumakay siya sa kotse at tahimik na tumingin sa labas ng bintana, waring malayo ang iniisip.Hindi man lubos na naintindihan ni Zeke ang nararamdaman ni Yera, alam niyang hindi maganda ang pakiramdam ng mapagalitan. Kaya naman, nagmaneho siya nang maingat, ayaw niyang maulit ang sermon nito.Habang tumatakbo ang sasakyan, natauhan si Yera. Napatingin siya kay Zeke—ang lalaking mabait at laging maaasahan. Alam niyang medyo napalakas ang tono niya kanina, kaya napabuntong-hininga siya."Zeke, huwag mo sanang masamain ang sinabi ko. Simula nang mawala si Tita, ako na ang nag-alaga sa’yo. Sa puso ko, para na kitang kapatid. Kaya gusto ko lang na matuto kang dumiskarte, para mas maalagaan mo ang sarili mo."Napakagat-labi si Zeke. Hindi niya alam kung ano ang isasagot. Tumango na lang siya nang mariin, pero hindi niya napigilang

Iniisip ni Eloise na sinabi niyang wala siyang pakialam, pero sa totoo lang, hindi niya maiwasang maisip ang nangyari. Lalo na kapag nakikita niya si Cosmo, naaalala niya ang eksenang iyon, kaya’t ilang araw silang nagkikibuan nang hindi komportable tulad ng dati.Samantala, inimbitahan siya ni Arellano para maghapunan. Dahil sa nangyari noon, tinanggihan niya ito. Pero makalipas ang ilang sandali, tumawag si Ardiel at sinabing magkakasama silang maghahapunan mamaya. Dahil naroon din ito, napilitan siyang pumunta.Pagdating niya sa pribadong silid ng isang restaurant, naroon na sina Arellano at Ardiel. Pareho silang mabait at masigla ang pakikitungo sa kanya. Kilalang-kilala ng mag-asawa ang panlasa ni Eloise, kaya’t inihanda nila ang lahat ng paborito niyang pagkain.Gusto ni Eloise na tuluyang putulin ang ugnayan niya sa mga Lopez, pero para kina Arellano at Ardiel, isa lang iyong childish tantrum. Sa kanilang pananaw, nagtatampo lang siya para makuha ang atensyon nila.Sa kabila

Ang sinabi niya para maiba ang usapan ay parang pilit lang na nagpapabango sa sarili, kaya't medyo nakakahiya.At tama nga, nang marinig iyon ni Cosmo, sandali siyang natigilan bago ngumiti nang may pangungutya. "Mukhang mataas ang tingin niya sa'yo."Sanay na si Eloise na nakakatanggap ng mga matatalas na salita, pero hindi pa rin niya maiwasang makaramdam ng inis. Hindi niya napigilan ang sarili na sumagot, "Cosmo, isa kang edukado at respetadong tao. Kung hindi mo man ako tratuhin nang may init ng pakikitungo, siguro naman maaari mo akong igalang. Hindi mo kailangang maging sobrang matalim magsalita."Sa simula, parang gusto niyang itigil ang usapan, pero nagpatuloy si Eloise. "Alam kong hindi mo ako gusto, pero hindi ko rin naman ginugusto na pakasalan ka o kunin ang titulo bilang Mrs. Dominguez! O iniisip mo bang mahina ako, kaya ako lang ang kaya mong asarin?"Ang galit at hinanakit niya ay sunod-sunod na lumabas, ngunit hindi siya minamaliit ni Cosmo. "Mahina ka? Kung nagsabi la

Pinutol ni Mr. Viernes ang credit card ni Sasha upang pilitin siyang magpakumbaba at aminin ang kanyang pagkakamali. Alam niyang kung babalik siya sa kanilang bahay, hihingi ng tawad, at magsasabi ng ilang magagandang salita, tiyak na maibabalik din ito. Sa huli, siya pa rin ang anak, at hindi niya matatanggap na makita ang kanyang prinsesang anak na maghirap. Sa paningin ng kanyang ama, si Sasha ay isang babaeng sanay lang gumastos at walang alam sa paghahanap ng pera.Mas matagal nang magkakilala sina Lander at Eloise kaysa kay Sasha, ngunit naging matalik na magkaibigan sina Eloise at Sasha, kaya pakiramdam ni Lander ay tila isa na siyang tagalabas. Hindi niya matanggap na pinalitan siya ni Sasha bilang pinakamalapit na tao kay Eloise.“Paanong ang isang tulad mong walang ginawa kundi maglayas at magpakasaya ay naging matalik na kaibigan ng isang matalino at maayos na babae tulad niya?”Alam ni Lander na ilang beses na siyang tinanggihan ni Eloise nang walang pakialam. Ngayon, hind

Ang salitang iyon na binanggit mula sa bibig ni Cosmo ay may ibang bigat kumpara kapag iba ang nagsabi nito.Ang lalaking dating perpekto at may lahat ng bagay sa buhay ay ngayo'y isang taong naka-wheelchair. Kahit pa magpanggap siyang kalmado, hindi maikakaila na may bahaging nasasaktan siya rito.Isang simpleng pangungusap lang ang binitiwan ni Eloise, pero parang tinamaan niya ang pinakasensitibong bahagi ni Cosmo, kaya't lalo itong nagalit."Alam mong hindi iyon ang ibig kong sabihin," mahinang sabi ni Eloise. "Gusto ko lang manatili rito."Tumitig sa kanya si Cosmo ng malamig, kaya't napaatras siya nang bahagya, pilit na nilalayo ang sarili upang lumiit ang distansya nila.Maliit lang ang kilos niya, pero dahil napakalapit nila sa isa't isa, hindi iyon nakaligtas kay Cosmo."Kahit lumpo ako, madali pa rin kitang disiplinahin," malamig niyang sabi, sabay hila kay Eloise papalapit sa kanya. Halos magdikit na ang kanilang mga mukha.Nagkatitigan sila, magkalapit ang hininga.Kitang-

Kahit alam ni Eloise na wala namang namamagitan sa kanila ni Lander at imposible itong mangyari, mukhang hindi ganoon ang iniisip ni Caroline.Hindi balak ni Eloise na ipaliwanag ang kanyang pribadong buhay kay Caroline. "Bakit hindi mo na lang tanungin si Lander?"Ang problemang dulot ng isang lalaki ay dapat ding lutasin ng lalaking iyon, at ayaw na niyang madamay pa rito. Ngunit, sa isang banda, siya mismo ang nadadamay dahil kay Lander.Napangisi si Caroline sa inis. "Hindi naman ako tanga para bigla na lang magtanong kay Lander nang walang dahilan! Baka isipin niyang binabantayan ko ang bawat kilos niya at kamuhian ako! Ang tanong ko, bakit parang ang dami mong tinatago?"Napangiti si Eloise. Kailangan niyang aminin na may konting utak din si Caroline. "Dahil wala namang kailangang sabihin sa'yo."Ibig sabihin, wala siyang dapat ipaliwanag.Lalong nainis si Caroline. Hindi pa siya nakakita ng mas nakakainis na tao kaysa kay Eloise. Itinaas niya ang boses, "Eloise, huwag mong kali

Ang industriya ng entertainment ay may suporta mula sa mga tagapagmana ng mga media company—isang bagay na pinapangarap ng maraming tao.Ngunit ayaw ni Eloise ng ganitong klaseng kasunduan, lalo na kung may kapalit. Bukod pa rito, ang taong nag-aalok ay isang dating kasintahan na minsan niyang pinangakuan ng kasal.Alam niyang ang pakay lang ni Lander ay magtagal sa tabi niya, gamit ang pagiging magkaibigan bilang palusot para makalapit at makalusot sa buhay niya.Marahang ngumiti si Eloise. "Walang nagbago? Niloloko mo lang ang sarili mo. Lander, maganda ang alok mo para kay Sasha, at wala akong dahilan para tumanggi."Nagliwanag ang mukha ni Lander, sa pag-aakalang pumapayag na si Eloise. "Eloise, mabuti naman at napag-isipan mo ito."Sa totoo lang, kung may tamang suporta, mas mapapadali ang landas ni Sasha sa pag-abot ng kanyang pangarap.Hindi naman bulag si Eloise sa reyalidad. Alam niyang kung susuriin ang sitwasyon, mahirap talagang tanggihan ang alok ni Lander. Ngunit hindi s