Chapter 3 - Compromise

Biglang nanigas ang maliit na mukha ni Shayne, tumayo siya at walang alinlangang sinampal si Eldreed, "Gago ka! Walanghiya ka!”

Madaling nasalo ni Eldreed ang kanyang kamay, at ang malamig niyang boses ay tila yelo sa tuktok ng bundok na hindi natutunaw kahit libu-libong taon na, "Sino sa atin ang walang hiya? Shayne, bago ang araw na ito, hindi kita kilala sa buong buhay ko, pero sinadya mo akong pagplanuhan?"

Bahagyang nag-iba ang mukha ni Shayne, ngunit agad niya itong naitago at nagbalik sa normal. Ang kanyang mga mata ay kumikislap sa panunukso. Sa halip na kumawala sa pagkakahawak ni Eldreed, lalo pa niyang idinikit ang kanyang kamay sa kanya, at ngumiti nang kakaiba, "Hmm, hindi ba nawalan ka ng malay noon? Paano mo natatandaan?"

Ang ngiti sa mga mata ni Eldreed ay napalitan ng lamig, at ang tingin niya ay matalim na parang isang lobo na naghahanap ng biktima sa kapatagan. Ang kanyang mga labi ay mahigpit na nakatikom, nagpapakita ng malamig na disposisyon. Si Shayne naman, hindi natinag, at tahimik na lumaban.

"Bitiwan mo ako!" Ang tono ni Shayne ay galit na galit, ngunit halatang nagpipigil.

Hindi pinansin ni Eldreed ang sinabi niya. Bigla niyang inilapit ang kanyang mukha sa leeg ni Shayne, at nag-iwan ng kapansin-pansing marka. Kiss mark. Nang makontento na siya, umalis siya, ngunit naiwan ang marka sa maputi niyang balat.

Kumirot ang leeg ni Shayne, halos napasigaw siya sa sakit. Alam niyang ginawa iyon ni Eldreed para sirain ang kanyang reputasyon. Sa galit, inangat niya ang tuhod at tinarget ang maselang bahagi ng katawan ng lalaki.

Pero parang may mata sa likod ng ulo si Eldreed. Bago pa man tumama ang sipa ni Shayne, binitiwan na niya ito at umatras ng ilang hakbang, tuwid na tumayo upang umiwas sa atake.

Napako sa ere ang sipa ni Shayne. Inayos niya ang mga butones ng kanyang blouse habang nakahawak sa gilid ng mesa. Tinitigan niya ang lalaking nasa harapan, na parang walang nangyari—malinis ang itsura, maayos ang buhok. Siya naman, magulo ang buhok at damit, at halatang nasa alanganing sitwasyon.

Hindi pinansin ni Eldreed ang nakakalokong tingin ni Shayne. Kalmado niyang kinuha ang kanyang cellphone mula sa bulsa at tumawag. Tahimik siyang naghintay habang nagri-ring ang linya.

"Sino ang tinatawagan mo?" Kinabahan si Shayne, ramdam niya ang paparating na problema.

Madilim ang tingin ni Eldreed, parang isang malalim na balon. Nang sagutin ang tawag, naging magalang at banayad ang tono niya, malayo sa malamig na ugali niya kay Shayne. "Mr. Morsel, si Eldreed Sandronal ito. Gusto ko sanang humingi ng paumanhin. Kanina ko lang nakilala si Shayne, at pareho kaming nagkaroon ng maganda at mabilis na koneksyon... Pasensya na kung may nangyari. Hindi ka naman magagalit? Mabuti naman. You can trust me, papanagutan ko si Shayne. Napagdesisyunan na naming magpakasal... Salamat, Mr. Morsel. Ingat po kayo."

"Hayop ka!" Napatingin si Shayne sa kanya nang hindi makapaniwala, napuno ng luha ang kanyang mga mata.

Lahat ng ito ay para gantihan siya. Gagawin ni Eldreed ang lahat, kahit anong paraan, para pilitin siyang magpakasal. Kaya pala siya kinagat sa leeg gamit lang ang labi nito—upang mag-iwan ng marka. Kapag nakita ito ng kanyang lolo at ama, siguradong iisipin nilang halik iyon, at wala siyang magagawa para ipagtanggol ang sarili.

"Shayne, ito ang tatandaan mo—wala akong gustong hindi ko makukuha." Naupo nang dahan-dahan si Eldreed, parang isang hari. Itinulak niya ang agreement paper sa harap ni Shayne. "Pirmahan mo ito. Wala kang pagpipilian. Kung umabot pa tayo sa punto na ipakita ito kay Mr. Morsel, pareho lang ang kalalabasan, pero mas mapapahiya ka."

"Hihilingin ko lang na magbago ng dalawa sa kasunduang ito, at kapag pumayag ka, pipirmahan ko agad." Tumingala si Shayne sa kristal na chandelier sa kisame, hindi hinayaang bumagsak ang mga luha sa kanyang mata. 

Ang pag-iyak ay para sa mga mahihina, at kailanman ay hindi siya naging duwag. Kahit na gusto niyang umiyak, hindi niya gagawin iyon sa harap ng lalaking ito.

"Alin ang dalawang iyon?" tanong ni Eldreed na halatang interesado. Para sa kanya, patas naman ang kasunduang ito—mabuti para sa kanilang dalawa, at walang laban sa kanya.

"Ang tagal ng kontrata sa kasal, mula limang taon, gawing dalawang taon lang." Bumalik na ang kalmado sa ekspresyon ni Shayne habang itinuturo niya ang ikatlong linya ng dokumento. "Huwag mong sabihin sa akin na ang pamilya Morsel at Sandronal ay hindi kayang magtagumpay sa mundo ng negosyo sa loob ng dalawang taon."

Bahagyang tinaas ni Eldreed ang kilay, nag-isip sandali, at saka tumango.

"At ito pa," dagdag ni Shayne, "maaari kong tulungan ang maysakit mong girlfriend na itago ang sitwasyon, pero hindi libre. Ang tulong ko nang walang bayad ay sapat na kapalit ng nangyari sa atin dalawang linggo na ang nakakaraan. Ano, ayos ba iyon?"

Hindi inaasahan ni Shayne na may girlfriend pala si Eldreed. Nakasaad sa kasunduan na ang girlfriend nito ay may mahinang kalusugan, may congenital heart disease, at hindi maaaring ma-stress. Bukod pa roon, mababa ang katayuan ng girlfriend niya sa lipunan, na hindi tugma sa pamilya Sandronal. Dahil sa dalawang kadahilanang ito, hindi pumayag ang pamilya Sandronal na magpakasal sila ng girlfriend nito.

Kaya kailangan niyang tulungan ang girlfriend nito na magtago. Kapag dumalaw ang girlfriend ni Eldreed, kailangang umiwas si Shayne sa mga taong kakilala nila.

Nang marinig ni Eldreed ang binanggit ni Shayne tungkol sa nangyari dalawang linggo na ang nakalilipas, biglang dumilim ang mukha nito. Ang malamig na liwanag sa kanyang mga mata ay mas naging matalas. Matagal siyang nanahimik bago tuluyang magsalita ng isang salita, "Pirmahan mo na!"

Ang kawalang-sagot ni Eldreed ay nangangahulugang pagsang-ayon, at iyon ang ikinatatakot ni Shayne—na baka magbago pa ito ng isip.

Mabilis niyang binago ang salitang "five" years sa "two" years, saka kinuha ang panulat at nilagdaan ang kasunduan. "Tapos na."