CHAPTER 6: Kidnapped

“Mommy, what’s wrong?” 

Napukaw ang malalim kong pag-iisip sa tanong ng anak kong babae. Si Nyxeus— ang kambal ni Linneus. At their age, hindi na maiiwasan ang pagiging palatanong nila. They are so brilliant that they can learn through observation. Katulad na lang ngayon.

“Nothing, baby. May iniisip lang po si Mommy. Where’s Linneus? Hindi pa ba siya bumabangon?” Pag-iiba ko sa usapan namin.

“Gagaling naman po si Linneus, ‘di ba po Mommy?” 

“Of course, gagaling si Linneus, baby. Kaya nga tayo umuwi kasi si Tito Archie ang bahala sa kaniya?” 

“Inuuto mo na naman ba ‘yong bata, babaita ka?” Mataray na tanong ng isang boses at nang lumingon ako, nakita ko ang bestfriend kong bakla na nakasandal sa hamba ng pintun at naka-cross arms pa.

“Ninang Rodolf!” Hiyaw naman ng anak ko. They were spoiled by their ninang kaya mas excited pang makita ang bestfriend ko kaysa sa ‘kin.

“Hi, Nyx baby. But I’m not Ninang Rodolf, call me Ninang R na lang,” may kinuha ito sa bag niya at inabot sa anak kong halos kuminang naman ang mga mata.

“Nyx, too much chocolate, ha. Hindi kita sasamahan sa dentist mo next time.”

“Yes, Mommy dragon.”

Napailing na lang ako nang patalon-talon pa ang aking anak na pumunta sa kwarto ng kaniyang kambal. Pero ang masuyo kong ngiti ay napalitan ng ngiwi nang maramdaman ko ang kurot ni Rodolf.

“Aray! Ano ka bang bakla ka!” Reklamo ko rito at sinamaan pa ng tingin ang kaibigan.

“Ano ‘yong text mo sa ‘kin kanina? Sino ang nakita mo? At saan?!” Sunod-sunod nitong tanong.

“Teka lang naman, isa-isa lang.” Bumuntong-hininga muna ako bago magkwento sa nag-iisang kaibigang nasasandalan ko simula pa lang ng career ko sa pagmo-model dati.

“Nakita ko si Madeux. Hindi ko alam na CEO rin pala ang h*******k na ‘yon.”

“Bakit ka ba kasi napadpad sa kumpanya niya? Wala ka na bang ibang napapasukan? Bumalik ka na lang kaya sa pagmo-model mo. Mas lalo ka ngang sumexy no’ng naging mommy ka!” Bulalas nito at inalog pa ang katawan ko.

“Hindi ko na alam, Rodolf. Gusto ko ‘yong trabahong madadala ko sa bahay para kahit nandito ako, kasama ang mga anak ko, nakakapagtrabaho pa rin ako. Pero walang may gustong i-hire ako. Ni isang company, palagi akong rejected!”

“Mukhang alam ko na kung sino ang may kagagawan niyan. Sabi mo pa nga na hinanap ka raw niya. Bakit naman? Gago ba siya? Nakakalurkey, ha”

Napailing ako sa sinabi ng kaibigan. Malabo na aabangan ni Madeux ang pagbabalik ko. Ni hindi nga no’n alam na umalis ako ng bansa at may mga anak kami. Isa pa, nandiyan naman si Vivienne, ba’t kailangan niya pa akong hanapin?

“Malabo mangyari ‘yan. May Vivienne na siya. Kaya nga hindi siya nagdalawang isip na pirmahan ‘yong divorce namin ‘di ba?” 

Umiling naman ang kaibigan at sumenyas pa sa daliri na tila animo’y malakas ang pagtutol sa ‘kin. “Basta ako, sa dalawang lalaki mo, boto ako kay doc Archie. Yummy na, pogi pa! Ang linis-linis din niyang tingnan, girl! Ang soft pa niya sa mga anak mo. Daddy figure ang datingan.”

“Pa’no naman nasali si Archie dito?”

‘Ay, first name basis na pala kayo, iba rin!”

“Ano ba, bakla! Wala ng ibang meaning ang palagi niyang pagtawag at pangangamusta. Nag-aalala lang siya kay Linneus kasi bata pa ang anak ko para sa sakit niya.” Ramdam ko ang pag-iinit ng pisngi ko dahil sa sinabi ng kaibigan. Hindi ko naman maiwasang maalala ang nasabing doctor. At tama nga si Rodolf. Kahit pa magkamukha sila ni Maduex at kalapit na kaanak pa ng dati kong asawa, ibang-iba siya sa lalaki at dati kong biyenan. Si Archie yata ang sumimot sa lahat ng kabaitan sa pamilyang ‘yon.

“Saka, hindi lang dahil sa chismis kaya kita pinapunta rito.”

“Ano?! User ka talagang bruha ka!”

Napatawa ako dahil sa pagmamaktol ng kaibigan pero alam kong hindi niya naman ako hihindian.

“Mag-a-apply kasi ulit ako sa dati kong company, kaya iiwan ko muna sa ‘yo ang mga bata. Hindi ko kasi maiwan kina mama at papa kasi namamahinga rin ‘yong mga matatanda.”

“Ay! 'Yon lang naman pala. Hala, shoo! Do’n ka na sa faraway. Ako na ang bahala sa mga inaanak ko. Hindi ka na ba magpapaalam kin Nyx at Linneus?”

"Hindi na. Iiyak lang 'yang si Nyx kapag hindi ko isama. Pahirapan pa nga kami kanina nina mama at papa na patahanin 'yan bago ako makaalis sa trabaho."

"Oh siya. Maghanap ka na lang kaya ng sugar daddy? Si dic Archie sabihan mong hiring ka, for sure hindi 'yon magdadalawang-isip na mag-apply. Torpe 'yon, eh"

Mas lalong nag-init ang pisngi  ko sa panunukso ni Rodolf. Kaya napailing na lang ako para iwaglit ang ideyang sinusuksok ng makulit kong kaibigan sa isip ko.

"Baliw. Kung ano-ano na lang 'yang naiisip mo. Aalis na ako. Alagaan mong mabuti 'yong mga anak ko, ha. Lagot ka sa 'kin kapag may pasa mga 'yan pagkarating ko."

"Hayop ka, tinulad mo pa ako sa biyenan mong bulok. Eulalia. Pwe! Pangalan pa lang, maasim na."

Natawa ako sa itsura ng kaibigan. Dati pa lang ay kumukulo na ang dugo nito nang maikwento ko ang pagpapahirap na naranasan ko sa pamilyang Carter. Kaya siguro hanggang ngayon mainit pa rin ang ulo ng kaibigan ko sa matandang babae.

Ako kasi, unti-unti ko na silang nakakalimutan. Wala ng mas importante pa sa 'kin kundi ang mga anak ko. Itataguyod ko sila na hindi umaasa kina mommy at daddy.

"Ingat, baks. 'Wag papauto sa mga daks, ha. Fighting!" Nakakahiyang hiyaw ni Rodolf kaya nagmamadali na akong lumabas ng bahay. Loka-loka talaga.

Hindi na ako ang-abala na magpaalam pa sa mga bata dahil hindi naman ako magtatagal sana. Nasa malapit lang din naman ang company ng lingerie line na pinagtrabahuan ko noon. Kakausapin ko lang si Ate Debs kung p’wede pa bang bumalik.

Pero ang plano ko sanang puntahang company ay naudlot nang bigla na lang may tumakip na panyo sa ilong at bibig ko. Pinilit ko pang magpumiglas at huminga para sumigaw ng tulong pero ang chemical sa panyo ay mas lalo kong nalanghap. Habang unti-unting nandidilim ang paligid ko ay pinilit kong tingnan ang salarin— at walang iba kundi ang demonyo kong ex-husband, the grinning Colonel Madeux Carter in his military uniform was the  last image I saw before drifting to nothingness.