CHAPTER 2: Vivienne

The moment I stepped into my husband's office ay nanginginig ang mga kamay ko. Hindi ko alam kung dahil ba sa galit o ano, pero pinanatili kong kalmado ang itsura ko.

“I just want to let you know that Vivienne—”

“yeah, I know.” I cut him off. “I heard. That’s no problem. Hindi ko naman ‘to bahay kaya ba’t ako hi-hindi?”

“Then that’s good. Don’t bother her. May sakit siya kaya kung p’wede, tulungan mo na lang siya for her fast recovery.”

I almost scoffed on what he said. That’s the most bullshit I’ve ever heard. A wife? Taking care of his first love? Tangina. Pinatay na lang sana ako.

“Ayan lang ba ‘yong sasabihin mo? Lalabas na ako.”

“No. I actually wanted to ask you kung nagsa-sideline ka pa rin?” Tamad itong pumangalumbaba sa mesa nito.

“Yeah. I wanted to pay my parents' debt as fast as possible. How’s my balance?”

Nanatiling tahimik si Madeux at tinitigan lang ako. Hindi ko mapigilang mailang sa lalim ng titig nito sa ‘kin.

“Actually, it’s not that much. You only have fifty-thousand pesos left.”

Tanginang fifty-thousand ‘yan. Baka mamatay muna ako bago pa mabayaran lahat. Mamatay sa konsumisyon.

Wala na akong sinabi pang iba at agad na lumabas ng opisina nito. Namamawis ako at hindi mawala ang itsura ng asawa ko sa aking isip. Ang maskulado nitong braso at mapanganib nitong ngiti. Lalo na ang malalim at kulay itim nitong mga mata. And his lavander pupil that shines whenever it was struck by sunlight was enough to let me fall with my husband’s charm.

Kinabukasan, hindi pa nga sumisilip ang araw ay nagising ako sa sunod-sunod na yapak sa labas ng silid ko. Akmang bababa ako ng hagdan nang marinig ko ang masasayang halahakan sa salas ng aming bahay.

“Thank you, Deux for letting me stay here.” Malambing na saad ng isang boses na kilala ko.

“No worries. I am actually happy to have you her.” Sagot ng kaniyang asawa.

“Naku! Sabihin mo na lang anak na mahal mo pa rin si Vivienne kaya mo pinatuloy dito!”

“Tita! Baka marinig kayo ni Seraphina. Ano na lang ‘yong iisipin ng asawa ni Deux?”

Hindi ko narinig ang pagtutol ni Madeux sa sinabi ng ina nito. Baka nga kung wala lang utang na loob ang lalaki sa ama niya ay tatanggihan nito ang alok na kasalanan nila at pinakasalan na nito ang first love na si Vivienne.

“What tita? Call me mommy, dear. Alam ko rin naman na magiging anak kita in the future. Right, Madeux?”

Hindi ko na hinintay ang sagot ng asawa ko. Kahit nanghihina ay nakayanan kong bumalik sa sarili kong kwarto para umiyak. Kung p’wede lang ako magsumbong sa mga magulang ko ay ginawa ko na. Pero alam ko namang may prinoproblema pa silang malaki kaya hindi muna ako makikisingit.

Nang katukin na ako ng katulong ay saka lang ako bumaba para sa agahan.

“Oh hi, Seraphina!” Akmang tatayo pa si Vivienne para batiin ako nang hilahin ito ng ina ni Madeux paupo.

“Wag ka na tumayo. Alam naman ni Seraphina na nanghihina ka kaya ayos lang ‘yan.”

Wala na akong imik at umupo na lang malayo sa tatlo. May pagkain ng nakahanda sa akin sa bandang ‘yon kaya walang salita na akong kumain.

“Seraphina, what are your plans for today?” Rinig kong tanong ng asawa ko.

Lumunok muna ako bago siya sagutin. “Baka magpunta ako sa part-time job ko. Mag-oovertime ako hanggang mamayang gabi.”

“Okay, I’ll drive you there. I’ll just change my clothes.”

Naiwan akong nakaupo at nakayuko sa hapag habang ang dalawang babae ay masayang nag-uusap.

“Kaya ka pala losyang, Seraphina, kasi nagtatrabaho ka sa isang fastfood chain? Hindi na ikaw ‘yong dating babaeng nakilala kong tinutugpo-tugpo kay Deux.” Binitawan ko ang hawak kong kutsara nang marinig ko ang bahagyang pang-iinsulto sa ‘kin ni Vivienne.

“Maiwan na muna kita, Vienne. Do as you please, dear.” Makahulugang ani ng matandang babae bago sila iwan.

“Yes, mommy.” Agad na nawala ang matamis na ngiti sa labi ni Vivienne at binalingan ako ng masamang tingin. Lumapit pa ito sa kinauupuan ko at hinaklit ang braso ko.

“Ang mga higad nga naman. Wala ka na bang makalabit sa mga katrabaho mo kaya hinayaan mo na ‘yong mga hampaslupa mong mga magulang na ibenta ka kay Madeux?”

Gulat akong napatingin sa babae. Nagtataka kung saan niya narinig ang tungkol doon.

“Ano? Nagulat ka ba? Hindi naman kami nawalan ng koneksiyon ni Madeux. Kinukwento niya ang lahat sa ‘kin. At ‘wag ka na maghangad na mamahalin ka rin ng asawa mo kasi makukuha ko rin siya!”

Nanatili lang akong walang imik kahit na bumabaon ang kuko ni Vivienne sa braso ko.

“Sumagot ka! Nakakainis talaga kapag tinitikom mo ‘yang bibig mo kaya ba katawan mo na lang ‘yong ginagamit mo para magkapera? Sabagay, malapit naman nang mamatay ‘yong nanay mo, ba’t pa kasi pinagamot ni Deux.” Sinundan pa nito ng matinis na tawa ang sinabi kaya parang may matinis na tunog ang kumalabit sa tenga niya.

Walang sinuman ang pwedeng magsalita ng masama sa mga magulang niya. Hahayaan niyang api-apihin siya pero ‘wag lang ang mga ito.

Sa galit ko ay hindi ko napigilang sampalin si Vivienne na naabutan ni Madeux. Nakita ko pang maarteng nagpahulog ang babae sa sahig at umarteng umiiyak.

“What the fuck is happening here, Seraphina?!” Parang kulog sa lakas na tanong ng asawa ko sa akin.

“Nauna siya. Kung ano-anong sinabi niya tungkol sa mga magulang ko.” Sumbong ko.

“I knew it! Kaya nagmamadali akong bumalik. Kanina pa masama ‘yong tingin mo kay Vivienne simula nang umalis si Madeux sa mesa!” Gatong ni Eulalia.

“Sinungaling! Sinampal mo na lang ako no’ng lumapit ako para makipagkamay sa ‘yo kasi masaya akong titira sa bahay niyong mag-asawa. Deux! Gusto ko lang naman makipag kaibigan sa asawa mo!” Napanganga ako sa pag-iinarte nito at sasagot na sana ako nang maramdaman kong may palad na dumapo sa pisngi ko at mainit na likidong umagos sa ilong ko.

Napahawak ako sa aking dito at kinapa ang likidong umaagos at dahan-dahan kong inangat ang kamay ko.

Dugo! Dumugo ang ilong ko dahil sinampal ako ng sarili kong asawa.

“You told me it was okay, then you’ll act bratty. Next time, how you hold your hand against Vivienne is what I’ll do to you.”

Wala na akong sinabing iba. Tinalikuran ko na lang silang lahat at nagkulong sa kwarto ko.