CHAPTER 3: Ruined

Akala ko madali na lang kung iiwasan ko sila pero hindi ito nangyari nang sila na mismo ang lumalapit sa ‘kin.

Lumipas ang ilang linggo na tiniis ko ang patuloy na pagmamaltrato sa akin ng nanay ni Madeux at ni Vivienne. Tiniis ko ang lahat hanggang sa makaipon ako ng singkwenta mil. Para mabili ulit ang kalayaan ko sa kamay ng mapang-abusong mga Carter.

"Hindi ka p'wedeng umalis," madiing sabi ni Eulalia. Simula nang malaman kong ayaw niyang tawagin ko siyang tita ay hindi ko na rin siya tinawag na kahit ano sa isip ko, pwera na lang kung magkaharap kami at nag-uusap. "Hindi mo ba nakikitang marami pang trabaho rito?! Ano? Iaasa mo sa ibang katulong porke't alam nilang asawa mo ang anak ko?"

"H-Hindi naman po sa gano'n-" She glared at me.

Hindi ko alam kung ano ang gagawin kong pagpapaliwanag sa kanya. Nagsabi na ako kay Madeux tungkol dito kahapon at pinayagan niya ako. Hindi naman ako humihingi sa kaniya ng pera kaya walang problema sa kaniya kung lumalabas ako, lalo na kapag nagtatrabaho. Hindi ko maintindihan kung bakit ayaw akong paalisin ni Eulalia.

Still, I tried to talk to her out of it. "Runway po kasi ng mga kaibigan ko, ma’am..." nanginig ang boses ko. I couldn't miss that opportunity. Miss ko na ang mga kaibigan ko at gustong-gusto ko silang makasama kahit paminsan lang.

Eulalia chuckled sarcastically. Doon ay unti-unting nawalan ako ng pag-asa.

"You have friends?" She asked, amused by my reason. "Sa dumi mong ‘yan? O baka hindi nila alam na nagpapatira ka kung kani-kanino kaya kaibigan ka pa rin nila?” Hindi ako nakasagot. Nasa paligid lang ang mga katulong at pansin ko ang pagbubulungan nila habang nakatingin sa amin ni Eulalia.

Maybe they were wondering why I wasn't telling Madeux anything. Wala akong balak magsumbong sa asawa ko. Wala akong balak magpakampi, lalo na’t alam ko naman kung sino ang kakampihan niya.

Araw-araw, pagkaalis ni Madeux, panlinis na agad ng kubeta at bintana na ang hawak ko. Walang tanong-tanong.

"Okay, you can go after you finish cleaning the entire place."

Umiling ako at napayuko. "Hindi po ako aabot, ma’am. N-Ngayon po kasi 'yong runway nila…”

“Hayaan niyo na, mommy. Baka ka-meet niya ‘yong lalaki niya.” Singit ni Vivienne na hindi naman mahina taliwas sa sinasabi ng mga ito kay Madeux. “Oh? Ba’t ang sama mo makatingin?!”

Alam kong walang sakit si Vivienne gaya nang palabas ng mga ito. But I couldn’t let their secrets spill if I didn't want my family to crumble.

Maya-maya pa ay malakas na lagapak ang narinig ko hanggang sa naramdaman ko na lang ang pamamanhid ng pisngi ko.

“Ano? Lumalaban ka na?! ‘Wag na ‘wag mo kaming papakitaan ng ugali mo, baka bigla kayong magsama-samang Madrigal sa lansangan!”

Ikinuyom ko ang kamao ko at walang-imik na lang na nagpatuloy sa paglilinis ng sahig. Nang wala na sila sa paligid ay lumapit agad sa akin ang isang dalagitang katulong at tinulungan ako sa ginagawa ko.

“Baka pagalitan ka.” Mahina kong saway sa kaniya.

“Ayos lang po. Simula kasi nang makapasok ako bilang katulong, lagi na lang kitang nakikitang nakadapa sa sahig o inidoro at naglilinis. Mahapdi na siguro ‘yong kamay mo.” Sagot sa ‘kin ng dalagita.

“Hindi naman. Maiwan na kita, ha. Kailangan ko pa kasi maghanda para sa pagdating ng asawa ko.”

Hindi ko na hinintay ‘yong magiging sagot niya at dali-dali nang pumasok sa kwarto ko. Inihanda ko ang bag ko na laman ang limampung libong piso pero nang angatin ko iyon ay naramdaman kong parang may nagbago.

Nang buksan ko na at tingnan, nanlaki ang mata ko nang makita kong punit na ang sobreng kinalalagyan ng pera ko. Nang bilangin ko ito ay nasa dalawampung libo na lang ang natitira. Hindi na ako nag-isip pa kung kaninong pakana ito. Dala ang inis at galit ko sa dalawang babae ay agad ko silang sinugod.

“Nasa’n ‘yong pera ko?” Pigil ang galit kong tanong. Nakita ko namang ngumisi si Vivienne at inangat ang pulsuhan nito. Nakita kong may nakasabit na doon na bracelet na wala naman noon.

“I bought this. Hindi ba sabi sa bible, bawal magdamot. So, kumuha ako sa bag mo.”

“Hindi mo alam kung para sa’n ‘yong perang ‘yon! Ibalik mo sa ‘kin ‘yan!” Akmang hahablutin ko ‘yong pulseras nang tumayo ito kaya tumama ang kamay ko sa bakal na upuan. Alam ko na agad na magpapasa ‘to mamaya pero wala na akong pake.

“Oh my god! Asal kalye talaga! Tigilan mo si Vivienne, hayop ka!”

Sa galit ko ay winisik ko ang kamay ni Eulalia na nakahawak sa ‘kin at wala na akong pake kung anong nangyari sa kaniya. Nahawakan naman ni Vivienne ang buhok ko kaya walang pagdadalawang-isip akong gumanti.

I thought I held Vivienne’s hair tightly kaya medyo lumuwag ang pagkakasabunot nito sa ‘kin pero isang galit at baritonong boses ang dumagundong sa buong hardin.

“What the fuck is happening again?! Seraphina! Let go of Vivienne’s hair!” Galit na saad ni Madeux kaya napabitaw ako sa babae at matalim itong binalingan ng tingin. “What are you thinking? You’re healthy and Vivienne is sick! You’re much stronger than her!”

“Ano? Sasabunutan mo ako, Madeux? Hindi na kailangan! Ako na mismo ang aalis sa pamamahay na ‘to. Pirmahan mo lang ang divorce papers natin at hindi mo na makikita maski ang anino ko!”

Natahimik ang lahat at wala niisang nagsalita. Maliban kay Vivienne na unti-unting sumilay ang ngisi sa labi na parang natutuwa sa balita.

“The fifty thousand?! Fuck fifty thousand! I’ll give it to you as full payment of our debts!”

“Do you want divorce that much? Go to my room and I’ll grant you your wish.”

"Why woul I go to your fucking room?! Dito tayo mag-usap, Madeux. Ipaalam mo sa kanila ang mangyayari sa 'tin!" I shout in anger. Punong-puno na ako at wala alam kong wala na ako sa matinong pag-iisip.

"Would you let them see your nakedness, wife?" He spat at me.

Ang galit na nararamdaman ko ay biglang napalitan ng kaba. Natuod ang mga paa ko at hindi ko na ito magawang ihakbang pa.