Nagimbal si Farah Jimenez nang masaksihan niya kung paano patayin ang isang ‘di kilalang babae. Ang lalaking nagpapatay dito ay walang iba kung hindi si Lance Dominguez, isang napakayaman at maimpluwensiyang businessman hindi lang sa bansa kung ‘di maging sa buong Asya. Pinagbantaan siya nitong papa
View MoreFarah’s POV
Hindi ako magkandaugaga sa pagse-serve sa mga customer namin ngayon sa restaurant. Summer, vacation ngayon kaya maraming turista ang bumibisita sa lugar namin kaya maging ang mga kainan ay punuan din.
“Farah, table six. Pakihatid na itong order nila,” tawag sa akin ng manager. Napalingon ako sa kaniya at ngumiti bago mabilis na lumapit sa gilid ng counter kung saan kinukuha ang mga orders na ready na for serving. Maingat kong binuhat ang tray na may lamang pagkain at dinala ito sa lamesang may nakalagay na number 6.
“Enjoy your meal sir, ma’am. May kailangan pa po ba kayo?” nakangiting bati at tanong ko sa mga customer na nasa table 6. Isang buong pamilya ito. Mag-asawang may kasamang dalawang anak nila.
“Thank you, miss, but we’re good,” sagot niyong lalaki. Tumango at ngumiti rin sa akin iyong asawa niya habang iyong dalawang bata ay excited na sa mga pagkain nila. Magalang akong nagpaalam sa kanila upang linisin ang mga lamesang wala ng tao at magamit naman ng iba pang nagsisidatingan na customer.
Mag-aalas tres na ng hapon noong kumonti ang daloy ng mga taong pumapasok kaya naupo muna ako. Talagang nangangawit na ang likod ko at masakit na masakit na rin ang mga binti ko.
“Ano, kaya mo pa ba?” napa-angat ako ng tingin nang marinig ang boses ni Lea. Siya ang kaibigan ko na nagpasok sa akin dito sa restaurant. Gaya ko ay nagpa-part time job din siya para matulungan ang mga magulang sa pag-aaral niya. Pareho kaming fourth year college na at kasalukuyang kumukuha ng Bachelor of Science in Secondary Education. Napilitan lang din akong mag-part time job simula noong magkasakit ang daddy ko at unti-unting bumagsak ang negosyo namin. Sa ngayon kasi ay may cancer sa dugo si daddy kaya sa gamot at check-up pa lang niya ay kulang na ang kinikita ni mommy bilang manager sa isang bangko. Si kuya naman ay nakatutulong din pero hindi naman gaano dahil may sarili na itong pamilya at buntis pa ang asawa niya ngayon. Ang nakababata ko namang kapatid ay grade 9 pa lang sa high school. Gusto ko rin sanang huminto muna kaya lang ayaw ni mommy dahil sayang naman daw. Six months na lang kasi ay ga-graduate na rin ako. At siyempre nga naman, mas makakakuha ako ng maayos na trabaho kung may tinapos akong degree.
“Kaya pa naman. Medyo nakakapagod lang talaga ngayon dahil halos hindi maubos-ubos ang mga customer natin mula kaninang alas-nuwebe ng umaga,” sagot ko saka marahang minasahe ang mga binti kong nangangalay.
“Hindi bale, konting tiis na lang at makararaos din tayo. Kaya lang nag-aalala lang ako sa iyo kasi hindi ka naman sanay sa trabahong ganito, pero ngayon napipilitan ka dahil nga kailangan,” may pag-aalalang pang-aalo ng kaibigan ko. Bumuntong-hininga ako saka yumuko at kapagdaka’y ngumiti rin sa kaniya.
“Naku, wala iyon. Madali ko lang din naman natutuhan ang maraming bagay. At iyan ay dahil sa tulong mo. Salamat talaga, ha?” nakangiting turan ko sa kaniya.
“Siyempre, ikaw pa ba naman? Mas marami ka ring naitulong sa akin noon lalo na sa usaping financial. Saka mula pa noon kahit anak mayaman ka, hindi ka maarte at nangmamaliit ng tao. Hindi ko nga akalaing magiging magkaibigan tayo kasi nga sa layo ng agwat ng estado natin sa buhay,” saad ni Lea. Noong magsimula kaming maghirap ay doon ko napagtanto kung sino talaga ang mga totoo kong kaibigan at kung sino ang mga nagpapanggap lang. Sa ngayon ay halos hindi na ako pinapansin ng mga dati kong barkada na dikit nang dikit sa akin lalo na kapag nanlilibre ako noon. Masakit din pero ano pa nga bang magagawa ko.
“Huwag na nga nating pag-usapan ang mga iyan. Mabuti pa bumalik na tayo roon at baka kailangan na tayo,” turan ko at saka unti-unting tumayo. Nang magsalubong ang mga mata namin ay nagtawanan pa kami. Muntik na naman kasing mauwi sa dramahan ang usapan namin. Nailing na lamang akong sumunod sa kaniya.
Sabado ngayon kaya hanggang alas singko ang duty ko rito. Sabay na sana kaming uuwi ni Lea kaya lang may date daw sila ng boyfriend niya. Ako naman ay medyo heartbroken pa rin hanggang ngayon dahil iyong boyfriend ko for two years hiniwalayan ko na dahil sa pambabae. At sa akin pa nga isinisi kung bakit siya nambabae dahil nga raw hindi ko siya pinagbibigyan sa gusto niya. Dahil nga sa ayaw kong makipagtalik sa kaniya ay nag-umpisa na siyang manlamig sa akin. Hindi ko raw siya mahal dahil hindi ko maibigay ang gusto niya na natural lang naman daw na ginagawa ng mga magkasintahan. Mahal ko rin iyong si Tyron pero kung katawan ko lang ang habol niya eh, malamang hindi pagmamahal ang nararamdaman niya para sa akin.
Naisipan kong dumaan muna sa grocery store bago umuwi. Marami na rin kasing kulang ngayon sa bahay kaya kailangan na ring mamili. Madilim na nang maisipan kong umuwi. At dahil malapit lang sa amin ay naisipan ko na lang maglakad para makatipid din sa pamasahe. Noong malapit na ako sa bakanteng lote ay may narinig akong tila mga boses ng kalalakihan. Parang may nagsasalitang galit habang mayroon namang umiiyak. Kahit kinakabahan ay ginusto kong sumilip upang alamin kung ano ang nangyayari. Mabuti na lang at may malaking puno sa bandang malapit sa naririnig kong boses kaya doon ako nagtago para makiusyoso. At gano’n na lamang ang pagkagulat ko nang makita ang isang babaeng nakaluhod sa lupa habang nakikiusap sa lalaking nasa harapan niya at may hawak na baril na nakatutok sa noo niya.
Agad nanginig ang buong katawan ko sa nakita. Ninais kong tumakbo papalayo ngunit parang natuod na ako sa kinatatayuan at hindi ko maihakbang ang mga paa ko. Napatakip din ang isang kamay ko sa bibig ko para hindi makalikha ng kahit anumang ingay. Maliban doon sa may hawak na baril ay may tatlo pang ibang lalaki na nakapaligid doon sa babaeng umiiyak at nagmamakaawa. Hindi ko naririnig ang mga sinasabi niya dahil medyo malayo sila sa kinaroroonan ko.
Halos halikan na ng babae ang paa noong lalaking may hawak ng baril. Pilit namang umiiwas ang lalaki ngunit paluhod pa ring nagmamakaawa ang babae sa kaniya hanggang ilang saglit pa ay pumutok na ang baril at sapul ang noo ng babae na agad namang tumimbuwang mula sa pagkakaluhod. Ako naman ay nabitiwan ang lahat ng hawak ko at wala sa sariling napatili sa nasaksihan. Nanlaki ang mga mata ko nang mabilis na lumingon sa kinaroroonan ko ang lalaking nakabaril sa babae. Dala ng matinding takot at pagkabigla ay napaatras ako at dali-daling nagtatakbo. Hinahabol na ako ngayon noong lalaking may baril at mga kasama niya. Hindi ko namalayan ang pagpatak ng mga luha ko dahil sa matinding takot. Binilisan ko pa ang pagtakbo kahit naninikip na ang dibdib ko at lalong tumitindi ang panginginig ng buong katawan ko. Ngunit sa kasamaang palad ay nadapa ako sa madilim na bahagi ng lugar at bago pa ako makabangon ay nasa harapan ko na iyong lalaking may hawak ng baril.
“M-maawa p-po k-kayo sa a-akin. H-huwag ni’yo p-po a-akong s-sasaktan…” pakiusap ko habang umiiyak. Maging ang pangangatog ng mga labi ko ay hindi ko maiwasan. At bago ko pa man marinig ang sasabihin ng lalaking nasa harapan ko ay lalong nanikip ang dibdib ko at tuluyan nang umikot ang paningin ko hanggang sa mawalan na ako ng malay.
Farah’s POVHindi ako nakatulog buong magdamag dahil sa matinding pag-aalala kay Lance. Mula noong umalis ito kahapon ay hindi pa ito bumabalik at hindi ko rin naman siya makontak. Ayoko sanang mag-isip ng masama pero hindi ko naman ito mapigilan dahil hindi mawala-wala ang matinding kaba sa dibdib ko.Lumipas pa ang buong maghapon ay wala pa rin akong anumang balita mula kay Lance. Kahit ano pang pangungulit ko sa mga naiwan niyang tauhan dito ay ayaw naman nilang magsalita. Ni hindi nga rin ako makakain ng maayos dahil sa matinding pag-aalala.“Ma’am, magandang gabi po, gusto daw po kayong makausap ng tauhan ni Sir,” tawag-pansin sa akin ni Butler Jimmy. Bumilis ang tibok ng puso ko dahil sa excitement.“Nasaan po siya?” may pagmamadaling tanong ko. Bigla akong nabuhayan ng loob dahil baka may balita na ito tungkol kay Lance.“Naroroon po sa sala, Ma’am,” magalang na tugon ni Jimmy. Mabilis akong tumango at nagpaalam na sa kaniya para puntahan ang sinasabi niyang naghihintay sa akin.
“Bakit? Bakit mo iyon nagawa kay Papa? Alam mo bang nag-aagaw buhay si Mama Angela sa ospital ngayon? Dahil hindi siya makapaniwalang ang batang minahal at inalagaan niya ay hindi pala tao kun‘di isang demonyo!” malakas kong sigaw sa kaniya. Pero ipinagpatuloy lang niya ang pagtungga ng alak mula sa boteng hawak niya. “Bakit? Dahil epal ka! Lahat na lang, gusto mo sa iyo! Lahat na lang, dapat ikaw ang bida! Pero okay na sana, eh. Okay na sana kung kahit konti may inilaan si Papa para sa akin. Ako ang nasa tabi niya sa lahat ng oras, habang ikaw, nagpapakakasarap sa buhay mo. Maging ang pagpasok niya sa illegal na negosyo at sindikato, sinuportahan ko. Pero ano ang ending? Lahat ng kayamanan, pera at posisyon niya, sa iyo lang pala niya iiwan! Ulol ba siya? Ako ang pinahirapan niya tapos lahat ng pakinabang sa iyo mapupunta? Hell, no!” parang nahihibang na sabi niya. Para siyang wala sa sariling katinuan habang nagsasalita. “Papatay ka dahil lang sa pera? Napaka
The next day, I spent almost the whole day sleeping and whining about my whole body being sore. Kinailangan ko pang uminom ng gamot para lang kahit papaano ay maibsan ang pananakit ng buong katawan ko. Bigla tuloy akong nakonsensya sa baby ko. “Sorry, baby, na-diet kasi nang husto si Daddy, kaya iyon ayaw paawat!” hinging paumanhin ko sa anak ko habang hinahaplos ang tiyan ko. Madilim na sa labas at katatapos ko pa lamang maligo. Ilang beses akong napapangiwi habang nagsasabon at nagbabanlaw kanina dahil sa hapdi ng pagkababae ko. Parang namamaga na nga yata iyon at maging ang pag-ihi ay isang malaking pagsubok! Napaangat ako ng paningin nang biglang bumukas nag pintuan ng kuwarto. Inaasahan kong si Lance ang papasok pero bumagsak ang balikat ko nang dalawang katulong na parehong may dalang tray ng pagkain at mga prutas ang pumasok. “Nasaan ang Sir ni’yo?” nakangiting tanong ko nang maupo na ako sa harap ng mga nakahaing pagkain. “Um
“Ha? Bakit? May nangyari ba sa kanila?” nahihintakutang tanong ko. Bigla kasi akong kinabahan sa ibinalita niya sa akin. “Nagsiguro lang ako dahil alam ko kung gaano na kadesperado si Darwin na mahanap ka. At alam kong ikaw ang gagamitin niya para mapasunod ako sa anumang iba pang binabalak niya. Kaya inunahan ko na siya bago pa niya maidamay ang pamilya mo. Kahit ang mga kaibigan mo ay pinababantayan ko na rin. Konting-konti na lang ay mahuhuli na rin namin ang hayop na iyon!” asar na tukoy ni Lance kay Darwin. Nakahinga naman ako nang maluwag dahil doon. “Salamat, Lance. Salamat at hindi mo sila pinabayaan.” “Wala kang dapat ipagpasalamat. Ako pa nga ang dapat humingi ng dispensa dahil nadadamay kayo sa gulo ng pamilya ko,” may lungkot niyang sabi. “Hindi ka nag-iisa, Lance. Nandito lang ako. Magkasama nating harapin ang lahat ng problema,” sinserong sambit ko sa kaniya. “Hirap ka ba sa paglilihi? O kaya ay may mga gusto ka
“Lance, ano ba kasing klaseng buhay ito? Mabuti nga at ‘yang braso lang ang tinamaan sa iyo. Paano kung sa susunod ang ulo mo na o iyong parte ng katawan mo na pwede mong ikamatay?!” may pag-aalalang panunumbat ko. Nasubukan ko nang maranasan ang mapaulanan ng bala at pasabugan pa ang sinasakyan. Doon ko rin nakita kung gaano kagaling makipagbarilan ni Lance. Maliksi siya at sigurado ang bawat kilos nito. Pero kasabay din noon ang katotohanang napakadelikado ng mga ganoong sitwasiyon. Lumapit siya sa akin at bigla akong niyakap nang mahigpit. Noong una ay nalito ako kung ano ang gagawin pero parang kusa namang umangat ang mga kamay ko para tugunin ang yakap niya. “I’m very sorry for putting you in danger, Farah. Akala ko, matatapos ko ang lahat ng ito bago ko maipagtapat sa iyo na hindi totoong nakalimutan kita. Pero sakim si Darwin. Hindi siya titigil hangga’t hindi niya ako napapatay. At natatakot ako dahil pati ikaw ay gusto niyang idamay,” madamdaming saa
“Hindi mo naman kasalanan iyon dahil may sakit ka. Kaya naiintindihan ko kung hindi ka naniniwala sa ak–” “I never lost my memory, or any memory at all!” naagaw ang atensiyon ko at napatunganga ako sa pagputol niya sa pagsasalita ko. “What?” naguguluhang tanong ko. “I was just pretending that time,” mababa ang boses na pag-amin niya. Doon na tuluyang umawang ang bibig ko. Para bang sa isang segundo lang pagkatapos niyang sabihin iyon ay huminto sa pagtibok ang puso ko. Ang kalituhan ko ay biglang napalitan ng galit at paghihinakit. Matalim ko siyang tiningnan at doon ko napansin ang paglunok niya dahil sa paggalaw ng kaniyang Adam’s apple. “Why?” may diin at nagtatagis ang mga ngiping tanong ko. Kagyat na nanubig ang mga mata ko dahil isa-isang nagbalik sa isip ko ang mga masasakit na salitang binitiwan niya sa akin. Ang mga pang-iinsultong halos pumatay na sa akin at dumurog sa lahat ng pinaniniwalaan ko tungkol sa pag-ibig at mga p
Dahil sa nangyari sa nagdaang gabi ay halos hindi ako nakatulog. Bigla-bigla na lang akong nagugulat at kinakabahan. Kahit konting ingay lang ay madali akong naaalimpungatan mula sa pagkakaidlip ko. Kaya hanggang ngayon, kahit mag-aalas- nuwebe na ay naririto pa rin ako sa kuwarto at tulala. Naagaw lang ang atensiyon ko nang may kumatok sa pintuan ng kuwarto ko. “Ate, gising ka na daw ba? Tinatawag ka na nina Mommy at Daddy. Kumain ka na raw po!” narinig kong tawag sa akin ng kapatid ko. Huminga ako ng malalim at napilitang bumangon na rin. “Oo, sige. Pakisabi susunod na ako,” sagot ko. Pilit kong pinasisigla ang boses ko para hindi siya makahalata. Naligo ako at nagbihis bago lumabas ng silid ko. Naabutan ko sa sala sina Mommy at Daddy. Seryoso ang pag-uusap ng dalawa kaya hindi nila napansin ang paglapit ko. “Mom, Dad, good morning po!” bati ko sa kanila. Agad naman silang napalingon sa akin at ngumiti. “Anak, tinanghali ka, ah? Hindi ka rin kumain kagabi. Akala ko nga ay may s
Tumikhim si Darwin na umagaw sa atensiyon ng dalawa. Si Lance lang ang lumingon habang si Hailey ay patuloy lang sa paghalik sa kaniya. Pinigil niya ito at kunot’noong tumingin sa akin.“Ano na namang ginagawa ng babaeng iyan dito?” mataray na tanong ni Hailey. Pero hindi ko siya tiningnan dahil nanatiling nakapako ang paningin ko kay Lance.Inilabas ko ang kaheta mula sa bag ko at walang imik na lumapit sa kinanaroroonan niya.“Huwag kayong mag-aalala, hindi ko kayo guguluhin. Pasensya na sa abala,” buong katatagan kong saad kahit parang sinusuntok ang puso ko sa sakit.“Kung gano’n, bakit ka nandito?” malamig na tanong ni Lance.Iniabot ko sa kaniya ang kaheta at may pagtataka niya iyong tiningnan.“Ibabalik ko lang ito, sa iyo. Nakalimutan kong ibigay noong huling palayasin mo ako rito,” walang-buhay na sabi ko. Inabot naman niya iyon kaya agad na akong tumalikod upang lumabas.“Sana nga hindi na kita makitang muli,” nanunuyang saad ni Lance. Napapikit ako at marahang pinagdikit an
“Lance… hindi mo ba talaga ako naaalala?” halos pumiyok nang tanong ko. Muli akong napalunok upang pigilan ang sariling maiyak dahil bahagya na ring nanginig ang mga labi ko. Gusto kong maging matapang sa kabila nang paghilab ng dibdib ko dahil sa malamig na trato niya sa akin.“Makulit ka rin talaga, eh, ano? Ilang beses ko nang sinagot iyang tanong mo! Ikaw lang itong hindi makaintindi dahil ipinipilit mo ang sarili mo sa akin! Bakit? Magkano ba ang kailangan mo para tigilan mo na ako?” nang-iinsultong tanong niya. Napanganga ako sa sinabi niya at sa pagkakataong ito ay hindi ko na napigilan pa ang maiyak.“Lance, buntis ako…” umiiyak kong sambit. “Miss na miss na kita…” pagpapatuloy ko pa. Pero hindi nagbago ang malamig na tingin nito sa akin. Dahil doon ay lalo akong napahikbi sa sobrang sakit na dinaranas ng puso ko. Para itong patuloy na dinudurog at tinatapakan pa nang paulit-ulit.“Ah… iyon naman pala! Buntis ka rin at gusto mong ipaako sa akin?” nagulat ako nang pagak siyang
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments