Lance’s POV
Nagulantang ang sistema ko nang marinig ang sigaw ng isang babae mula sa likod ng malaking puno pagkatapos kong aksidenteng makalabit ang gatilyo. Mabilis akong napalingon sa kinaroroonan ng babaeng ngayon ay nanginginig na sa takot dahil sa pagtatama ng aming mga paningin.
“Fuck! Akala ko ba malinis at ligtas ang lugar na ito?” galit na tanong ko sa mga tauhan ko. Naalerto ako nang akmang tatakbo ang babae. Hindi puwedeng may ibang makaalam sa nangyari ngayon kaya mabilis akong tumakbo patungo sa kinaroroonan ng babae. Lalong nanlaki ang mga mata nito at tuluyan na ngang tumakbo palayo. Hinabol ko siya habang ang dalawa ko pang tauhan ay nasa likuran ko. Dahil sa matinding nerbyos ay hindi napansin no’ng babae iyong malaking bato sa daraanan niya kaya nadapa ito. Mabilis ang mga kilos ko na lalo pang binilisan ang pagtakbo papalapit sa kaniya. At bago pa man ito tuluyang makabangon ay nasa harapan na niya ako kasunod ang mga tao ko.
“M-maawa p-po k-kayo sa a-akin. H-huwag ni’yo p-po a-akong s-sasaktan…” pagmamakaawa nito bago tuluyang pinanawan ng ulirat. Mabuti na lamang at nasalo ko siya bago siya bumagsak sa lupa.
“Take the dead woman to the cemetery and bury her there. Make sure there will be no trace of anything that can be found there that will be used against us!” mariing utos ko sa mga tauhan ko. Akala ko ay ganap ko nang naisakatuparan ang plano ko ngunit tila may mas malaki pa akong problema ngayon. At ito ay walang iba kung hindi ang babaeng nasa bisig ko ngayon.
Wala akong ibang maisip na lugar na mapagdadalhan sa kaniya kaya dinala ko na lang siya sa isa sa mga bahay ko. I didn’t mean to kill that woman, but everything happened so fast. Ni hindi ko pa ganap na nakukuha ang lahat ng impormasiyong kailangan ko.
Dahan-dahan kong inilapag sa kama ko ang babaeng hinimatay kanina. Biglang tumunog ang cellphone ko kaya kinailangan ko muna itong sagutin.
“Sir, okay na po. Nalinis na namin ang lugar at nailibing na rin iyong babae. Ano na po ang susunod naming gagawin?” tanong ni Alfred sa kabilang linya. Si Alfred ang head ng mga guwardiya ko.
“Magpalamig muna kayo sa ngayon. Tatawagan ko na lang kayo kung sakaling kailangan,” sagot ko. Muli akong napatiim-bagang nang masulyapan ang magandang babaeng nasa ibabaw ng kama ko. She looks so innocent and fragile. Muli akong napamura dahil naiinis ako.
“Copy, sir,” sabi naman ng kausap ko at pinatay ko na ang tawag. Muntik ko pang malimutang may kausap pala ako sa cellphone.
Tumayo ako sa harap ng kama at tiningnan ang babaeng nakahiga roon ngayon. She’s very pretty. Her face is small with a natural thick eyebrows and lashes. Her lips are so tempting and even if she’s wearing a plane t-shirt, her beautiful body is still visible. Ramdam ko ang paghigpit ng pantalon ko sa pag-iinit habang nakatitig sa dalaga. She’s slender but her breasts are full. Fuck!
Mukhang hindi pa ito magigising kaya naupo muna ako sa sofa at ni-review ang mga dokumentong dinala ng sekretarya ko kaninang umaga. These are the documents of proposal for our biggest projects this year. These projects will eventually add billions to my account if realized. I am known to be a notorious business tycoon and even branded as heartless. I am always fierce when competing in the business world and I can even make impossible things possible. But underneath my tons of businesses are the underground negotiations I have with some of the Mafia lords. This is originally my father’s business, but I had to forcefully take charge because of his sudden and tragic death because of the woman I unintentionally killed earlier. Damn! My heart is still mourning for what happened to my beloved father. He was a loving head of the family and a charitable man. Almost fifty percent of all his earnings were given to the foundations and institutions that are helping the less fortunate. He was loved by many but still betrayed because he trusted the wrong people.
Maya-maya ay tinawagan ko ang isa sa mga tauhan ko para alamin ang detalye tungkol sa babaeng ito. Kung gusto kong pasunurin siya sa mga nais ko ay dapat alam ko at kilala ko ang buong pagkatao niya.
Makalipas lamang ang isang oras ay nae-mail na agad ng tao ko ang mga information tungkol sa babaeng walang malay sa kama ko. Her full name is Farah Santos Jimenez. So, her name is Farah. What a beautiful name! It suits her very pretty face. She is a college student and currently the breadwinner of the family. I scanned all the details sent to me and I can’t help but to smile. I think I can make a good deal with her. Nawala ako sa pagmumuni-muni nang makarinig ako ng tunog ng cellphone na nagri-ring. Hinanap ko ang pinagmumulan ng tunog at nakita ko ang pag-ilaw sa bulsa ng pantalon ng babae. Dahan-dahan kong kinuha ang tumutunog na cellphone.
“Hello? Farah? Anak, nasaan ka na? Gabi na, hindi ka pa ba uuwi?” sunod-sunod na tanong ng babe sa kabilang linya. Tiningnan ko sa screen kung sino ang tumatawag at naka-flash doon ang Mommy. Tumikhim ako bago nagsalita.
“Hello po, ma’am, bale kaklase po ito ng anak ninyo. Naiwan po niya ang cellphone niya rito dahil nasa banyo siya. Tinatapos pa ho kasi namin iyong research project namin na magde-deadline next week,” paliwanag ko. I tried to make my voice sound convincing.
“Ah, gano’n ba? Pakisabi na lang tawagan ako kapag nariyan na siya o kaya kung hindi pa kayo matatapos ay diyan na lang siya matulog dahil delikado na ang umuwi ng masiyadong gabi,” sagot nito.
“Sige po. Huwag po kayong mag-alala kasama naman po namin ang iba pa naming mga kagrupo,” dagdag kong pagsisinungaling. Damn! Why do I even have to explain to her? why should I care? Damn it!
“Sige. Ang mahalaga ay ayos at ligtas siya. Sige, hijo, maraming salamat!” sabi ng mommy niya bago pinatay ang tawag. Ibinalik ko ang cellphone sa bulsa ng babaeng hanggang ngayon ay wala pa ring malay. Nakaramdam tuloy ako ng awa para sa kaniya. Malamang ay labis ang takot nito kaya hinimatay na kanina.
Bumalik ako sa kinauupuan ko at nagsimulang magtype sa laptop ko. I will make a contract for the deal that I am going to offer her later. Palagay ko ay hindi ako mahihirapang takutin siya dahil alam ko na ngayon ang kahinaan niya. Binasa kong mabuti ang nilalaman ng kontrata bago ko ito na-print.
Napalingon ako sa kama nang biglang bumangon ang babaeng naroon. Gising na ito at kitang-kita ko kung paano ito nahintakutan dahil naalala na siguro nito ang mga nangyari kanina.
I tried to look serious and intimidating so that I can succeed with my plan. I didn’t want to do this, but I don’t have a choice. I can’t let her ruin me or my reputation.
Pagkatapos kong masabi ang lahat ng mga kundisyon ko ay nag-init ang ulo ko nang tanggihan niya ang pinakamahalaga. So, I cornered her on the wall, only to be mesmerized more with her stunning beauty. My inner drive pushed me to kiss her savagely. I really don’t know what got into me that I almost lost myself with the sweetness of her lips. I kissed her to my heart’s content until she’s left begging for air. She is literally panting when I broke the kiss and leaned my forehead to hers.
“Fuck! You taste so sweet…” tila hirap na hirap na sabi ko habang ang mga mata ay mapupungay na nakatitig sa kaniya. She looked confused but I love it when she returned my kiss moments ago.
“Do you agree with my conditions? Or you want me to force myself to you and discard you after?” I tried to warn her in my dangerous tone. Kita ko agad ang matinding takot sa mga mata ng dalaga na wala sa sariling napatango. I felt victorious with her reaction.
“Come here, baby so you could sign our contract…” yaya ko sa kaniya nang bumalik ako sa sofa na kinauupuan ko kanina. Napangiti lang ako sa pagkunot ng noo niya.
“Contract?” takang tanong niya saka lumapit sa kinaroroonan ko.
“Yes, baby. We will have a contract and all the rules are stated here. Feel free to read and review,” paliwanag ko at iniabot sa kaniya ang dokumento. Kinuha naman niya ito mula sa akin at umupo upang mabasa ng maayos ang nilalaman.
NON-DISCLOSURE AGREEMENT
May 21, 2022
WHEREAS, the undersigned wish to enter this agreement between Lance M. Domingez, 28-year-old male, and Farah S. Jimenez, 22-year-old female, to define certain limitations of the future legal obligations, are bound by duty of confidentiality with both parties in terms of relationship they will both have.
WHEREAS, both parties are expected to keep all information highly confidential when faced with whatever circumstances. Moreover, both parties are set to strictly follow the rules stated below:
Each party must have a regular medical check up to ensure health safety and hygiene.
Each party must not have any sexual involvement or any kind of intimate relationship with someone else.
The hook up place will be determined by Mr. Dominguez, and he can decide whether to give Ms. Jimenez a duplicate key of the place or not.
Each party must agree to meet at least three to four times a week without letting somebody else know.
Both parties are not allowed to discuss the agreement outside, or when there are other people who can hear it.
Both parties should agree with the birth control method to be used.
Ms. Jimenez should submit herself to whatever demand Mr. Dominguez will have in the future in terms of the relationship and intimate moments they have.
Napataas ang kilay ko nang bigla niyang ibaba ang mga dokumentong hawak niya. Kitang-kita sa mukha niya ang pagkadismaya sa mga nabasa. But whether she likes it or not, she will follow all my rules.
“Is this non-negotiable?” she asked in a sad tone. Hindi ko alam kung bakit pero parang binagbag ang damdamin ko sa nakikita ko sa mukha niya. Mayroon na ring namumuong luha sa mga mata niya, but I have to be firm with my decision if I really want her to be mine. I want her to be mine and I always get what I want. Pagkatapos niyang mapirmahan ang kontrata ay puwede ko ng gawin ang lahat ng gusto ko sa kaniya.
Farah’s POV “You want to negotiate with me?” tanong ni Lance habang nakangisi. Hindi ko na tinapos na basahin ang nilalaman ng kontrata dahil kinikilabutan ako sa mga nilalaman niyon. Halos magkabuhol-buhol ang paghinga ko sa kaba habang binabasa iyon. Ngayon ay naiiyak na naman ako dahil hindi ako makapaniwalang mapapasok ako sa ganitong sitwasyon. Pero hindi ako puwedeng tumanggi dahil ayokong mangyari sa akin ang sinapit noong sa babaeng pinatay ni Lance kanina. Pero paano kung magsawa na siya sa akin at wala na akong pakinabang sa kaniya? Paano kung…? Napapikit ako sa tinutungo ng isipan ko dahil siguradong malagim ang kasasapitan ko kung sakali. “Y-yes. I want to negotiate,” lakas-loob kong sambit. Kailangan kong maging matatag dahil hindi madali ang papasukin kong sitwasyon. Nanayo ang lahat ng mga balahibo sa katawan ko sa uri ng tinging ipinupukol niya sa akin. “What is it, baby?” Titig na titig ito sa akin kaya lalo akong naa
Alas onse na pala ng gabi nang matapos kaming mag-dinner. Sa totoo lang halos hindi ko rin naman malunok iyong kinakain ko kanina dahil kinakabahan ako sa presensiya ni Lance. Panaka-naka ay may mga tinatanong siya sa akin at sa awa ng Diyos ay nasagot ko naman ng maayos. Ngayon ay papunta kami sa sinasabi niyang kuwartong tutulugan ko ngayong gabi. So, ibig kayang sabihin nito ay hindi pa niya ako gagalawin? Mabuti naman kung ganon dahil talagang hindi pa ako handa. Isa pa lang ang naging boyfriend ko at maliban sa halikan ay wala pa kaming ginawang lumampas doon. Kaya nga kami naghiwalay dahil habang tumatagal noon ay halos iyon na lang ang pinag-aawayan namin. “So, this will be your room,” narinig kong sabi niya kaya naputol ang pag-iisip ko. Pumasok kami at agad kong iginala ang mata sa loob nito. Maganda at maluwang ang kuwarto. May maliit na lamesang may dalawang upuan na malapit sa glass wall at ang malaking kama ay may puti at beige na kobre at mga unan. Simple lan
Napahinto ako sa may hagdan dahil hindi ako sigurado kung saan ako pupunta. Mabuti na lang at may paakyat na isang kasambahay at sinabihan akong pumunta na ngayon sa dining room dahil naghihintay na raw doon si Lance. Hindi kagaya noong may edad na maid kagabi, parang medyo masungit ang isang ito. Ni hindi man lang ako binati tapos nakasimangot pa na tila naiimbyernang makita ako. Pero masiyado na akong maraming iniisip para dumagdag pa siya kaya binalewala ko na lang. Siguro ay may pinagdadaanan ito o kaya baka may period. Pagkatapos namin mag-almusal ay nagtungo na kami sa mall. Isang store for branded and high-end apparels ang pinuntahan namin. Halatang kilala ng mga staff si Lance base sa klase ng ngiti at pagbati ng mga ito sa kaniya. Siguro ay dito niya ipinamimili ang lahat ng mga babae niya kaya sanay na sanay na sila sa kaniya. Pagkatapos ay may lumabas na isang babae sa may pinto sa tabi ng counter. Sa itsura nito ay mukhang siya ang may-ari ng store.
Pumunta kami sa isang Japanese restaurant dahil gusto raw niyang kumain ng mga pagkaing hapon ngayon. Nagpatianod na lang ako dahil sa nararamdaman kong gutom na rin ako at ayoko nang pumili pa ng kakainin. Basta kung ano’ng mayroon na malinis at maayos kainin, iyon na. “I saw the apparels you bought, and I’m impressed. I think I like your choice of clothing,” komento nito matapos makuha noong crew ang orders namin. Medyo naiilang lang ako dahil titig na titig siya sa akin habang nakangiti. Sa totoo lang ang guwapo-guwapo ni Lance. Napakaamo ng mukha niya at kahit sinong babae ay talagang maaakit sa kaniya. Hindi mo talaga iisiping kayang-kaya niyang pumatay ng tao, lalo na ng isang babaeng walang kalaban-laban. Hindi mawala-wala sa puso ko ang matinding takot sa kaniya. Natatakot ako na kapag magalit siya sa akin ay baka patayin niya rin ako. “Thanks!” tipid na sagot ko. “Actually, mahilig din ako sa mga magagandang gamit lalo na noong malakas pang kumita si
“Sino iyong ka-text mo at para kang biglang nawala sa sarili mo?” usisa ni Lea. Nakalimutan ko na rin na katabi ko lang pala siya. Mabuti na lang at hindi niya nabasa ang laman ng convo namin ni Lance. “Iyong bagong boss ko. Pinaalalahanan lang ako na mag-resign na sa mga dati kong trabaho para makapagsimula na raw ako sa kanila,” pagsisinungaling ko. Tumango-tango ito at bahagyang nalungkot ang mukha. Ako man ay nalulungkot na hindi ko na siya makakasama sa trabaho araw-araw. “Sayang naman. Kasi hindi na tayo madalas magkikita niyan,” malungkot na sambit nito. Ngumiti lang din ako nang malungkot sa kaniya. “Kailangan e. Saka puwede naman tayo mag-chat anytime ‘di ba? Basta kapag may problema ka at makatutulong naman ako, huwag kang mag-atubiling magsabi, okay?” paalala ko sa kaniya. Huminga ito nana malalim at hindi inalis ang tingin sa mga mata ko. “Sabagay. Pero kapag may opening diyan sa bago mong work irekomenda mo ako ha?” nakan
Ngayong araw ang uwi ni Lance at hindi ko malaman kung bakit excited ako. Dapat ay galit ako sa kaniya dahil sa sitwasyong kinalalagyan ko ngayon ngunit hindi ko maunawaan ang sarili ko. Inulit namin kagabi ang ginawa namin noong isang araw at pakiramdam ko ay inihahanda na niya ako sa maaari pa naming gawin nang totohanan. Ngunit sinikap kong alisin muna iyon sa isip ko dahil may exam kami ngayong araw. Hanggang bandang hapon ay isa ako sa mga pinakahuling lumabas ng classroom dahil sadyang naglaan ako ng sapat na oras para magkaroon ng mataas na iskor sa lahat ng mga test ko ngayon araw. Kinahapunan ay tumatawag na sa akin si Lance. Mabuti na lang at nakapagpaalam na ako sa mommy ko na hindi ako makakauwi ngayon dahil sa trabaho. Huminto ako sa paglalakad upang sagutin ang tawag. “Hi, where are you?” bungad niya nang sagutin ko na ang tawag. Biglang kumabog ang dibdib ko nang marinig ang malalim niyang boses. Tumikhim ako bago sumagot.
“Kanina ka pa ba?” mahinang tanong ko. Tinanggal niya ang suot na salamin at isinuksok sa harapan ng t-shirt niya.“Maybe ten or fifteen minutes,” aniya at tinungo ang kabilang bahagi ng sasakyan upang buksan ang pintuan nito. Sinenyasan na niya akong sumakay kaya mabilis akong sumunod.“Thanks,” nasabi ko pa bago niya isinara ang pinto saka patakbong tinungo ang driver’s seat. Tinulungan pa niya akong ayusin ang seatbelt ko kahit kaya ko naman. Bakit ang gentleman niya? Balak niya yata talagang baliwin ako.Tahimik lang kami habang nagbibiyahe. Gustong-gusto kong itanong kung saan kami pupunta pero naunahan naman ako ng hiya. Hahayaan ko na lang kung saan man kami pupunta.Pumasok kami sa isang underground parking lot ng isang sikat na residential area. Nang maayos na mai-park ang sasakyan niya ay mabilis siyang bumaba. Nabuksan ko na rin ang pintuan sa tabi ko kaya wala na siyang nagawa nang makababa na ako. Ipagbubukas ba sana niya ako ng pinto? Hindi siguro. Assuming lang ako.Ngun
Kinabukasan ay hindi ako makagalaw sa bigat ng katawan ko. Nananakit ang bawat bahagi nito, lalo na ang ibabang bahagi. Isang beses lang namin ginawa iyon pero para akong binugbog sa pananakit ng buong katawan ko. Nilingon ko ang kama at napagtantong nag-iisa na lang pala ako rito. Hindi ko na naalala ang sumunod na nangyari dahil pagkatapos niyang makapagpalabas kagabi ay hinila na agad ako ng matinding antok at nakatulog. Bakit doon sa mga kuwentong nabasa ko, ilang beses pa nilang ginagawa ang sex kahit first time noong babae. Pero ako, kulang na lang maiyak ako sa sobrang hapdi ng pagitan ng mga hita ako. Pakiramdam ko nga ay may sugat iyon at namamaga. Ang laki ba naman ng ipinasok ni Lance doon at halos isang oras na binayo, sino’ng hindi susuko? Ganito kaya palagi pagkatapos o ngayon lang dahil first time? Mukhang hindi ko kakayanin kung palaging ganito kahirap ang dadanasin ko sa tuwing matatapos. Ang sakit at ang hirap. Masarap lang habang ginagawa, pero kapag tapos na pala a
Farah’s POVHindi ako nakatulog buong magdamag dahil sa matinding pag-aalala kay Lance. Mula noong umalis ito kahapon ay hindi pa ito bumabalik at hindi ko rin naman siya makontak. Ayoko sanang mag-isip ng masama pero hindi ko naman ito mapigilan dahil hindi mawala-wala ang matinding kaba sa dibdib ko.Lumipas pa ang buong maghapon ay wala pa rin akong anumang balita mula kay Lance. Kahit ano pang pangungulit ko sa mga naiwan niyang tauhan dito ay ayaw naman nilang magsalita. Ni hindi nga rin ako makakain ng maayos dahil sa matinding pag-aalala.“Ma’am, magandang gabi po, gusto daw po kayong makausap ng tauhan ni Sir,” tawag-pansin sa akin ni Butler Jimmy. Bumilis ang tibok ng puso ko dahil sa excitement.“Nasaan po siya?” may pagmamadaling tanong ko. Bigla akong nabuhayan ng loob dahil baka may balita na ito tungkol kay Lance.“Naroroon po sa sala, Ma’am,” magalang na tugon ni Jimmy. Mabilis akong tumango at nagpaalam na sa kaniya para puntahan ang sinasabi niyang naghihintay sa akin.
“Bakit? Bakit mo iyon nagawa kay Papa? Alam mo bang nag-aagaw buhay si Mama Angela sa ospital ngayon? Dahil hindi siya makapaniwalang ang batang minahal at inalagaan niya ay hindi pala tao kun‘di isang demonyo!” malakas kong sigaw sa kaniya. Pero ipinagpatuloy lang niya ang pagtungga ng alak mula sa boteng hawak niya. “Bakit? Dahil epal ka! Lahat na lang, gusto mo sa iyo! Lahat na lang, dapat ikaw ang bida! Pero okay na sana, eh. Okay na sana kung kahit konti may inilaan si Papa para sa akin. Ako ang nasa tabi niya sa lahat ng oras, habang ikaw, nagpapakakasarap sa buhay mo. Maging ang pagpasok niya sa illegal na negosyo at sindikato, sinuportahan ko. Pero ano ang ending? Lahat ng kayamanan, pera at posisyon niya, sa iyo lang pala niya iiwan! Ulol ba siya? Ako ang pinahirapan niya tapos lahat ng pakinabang sa iyo mapupunta? Hell, no!” parang nahihibang na sabi niya. Para siyang wala sa sariling katinuan habang nagsasalita. “Papatay ka dahil lang sa pera? Napaka
The next day, I spent almost the whole day sleeping and whining about my whole body being sore. Kinailangan ko pang uminom ng gamot para lang kahit papaano ay maibsan ang pananakit ng buong katawan ko. Bigla tuloy akong nakonsensya sa baby ko. “Sorry, baby, na-diet kasi nang husto si Daddy, kaya iyon ayaw paawat!” hinging paumanhin ko sa anak ko habang hinahaplos ang tiyan ko. Madilim na sa labas at katatapos ko pa lamang maligo. Ilang beses akong napapangiwi habang nagsasabon at nagbabanlaw kanina dahil sa hapdi ng pagkababae ko. Parang namamaga na nga yata iyon at maging ang pag-ihi ay isang malaking pagsubok! Napaangat ako ng paningin nang biglang bumukas nag pintuan ng kuwarto. Inaasahan kong si Lance ang papasok pero bumagsak ang balikat ko nang dalawang katulong na parehong may dalang tray ng pagkain at mga prutas ang pumasok. “Nasaan ang Sir ni’yo?” nakangiting tanong ko nang maupo na ako sa harap ng mga nakahaing pagkain. “Um
“Ha? Bakit? May nangyari ba sa kanila?” nahihintakutang tanong ko. Bigla kasi akong kinabahan sa ibinalita niya sa akin. “Nagsiguro lang ako dahil alam ko kung gaano na kadesperado si Darwin na mahanap ka. At alam kong ikaw ang gagamitin niya para mapasunod ako sa anumang iba pang binabalak niya. Kaya inunahan ko na siya bago pa niya maidamay ang pamilya mo. Kahit ang mga kaibigan mo ay pinababantayan ko na rin. Konting-konti na lang ay mahuhuli na rin namin ang hayop na iyon!” asar na tukoy ni Lance kay Darwin. Nakahinga naman ako nang maluwag dahil doon. “Salamat, Lance. Salamat at hindi mo sila pinabayaan.” “Wala kang dapat ipagpasalamat. Ako pa nga ang dapat humingi ng dispensa dahil nadadamay kayo sa gulo ng pamilya ko,” may lungkot niyang sabi. “Hindi ka nag-iisa, Lance. Nandito lang ako. Magkasama nating harapin ang lahat ng problema,” sinserong sambit ko sa kaniya. “Hirap ka ba sa paglilihi? O kaya ay may mga gusto ka
“Lance, ano ba kasing klaseng buhay ito? Mabuti nga at ‘yang braso lang ang tinamaan sa iyo. Paano kung sa susunod ang ulo mo na o iyong parte ng katawan mo na pwede mong ikamatay?!” may pag-aalalang panunumbat ko. Nasubukan ko nang maranasan ang mapaulanan ng bala at pasabugan pa ang sinasakyan. Doon ko rin nakita kung gaano kagaling makipagbarilan ni Lance. Maliksi siya at sigurado ang bawat kilos nito. Pero kasabay din noon ang katotohanang napakadelikado ng mga ganoong sitwasiyon. Lumapit siya sa akin at bigla akong niyakap nang mahigpit. Noong una ay nalito ako kung ano ang gagawin pero parang kusa namang umangat ang mga kamay ko para tugunin ang yakap niya. “I’m very sorry for putting you in danger, Farah. Akala ko, matatapos ko ang lahat ng ito bago ko maipagtapat sa iyo na hindi totoong nakalimutan kita. Pero sakim si Darwin. Hindi siya titigil hangga’t hindi niya ako napapatay. At natatakot ako dahil pati ikaw ay gusto niyang idamay,” madamdaming saa
“Hindi mo naman kasalanan iyon dahil may sakit ka. Kaya naiintindihan ko kung hindi ka naniniwala sa ak–” “I never lost my memory, or any memory at all!” naagaw ang atensiyon ko at napatunganga ako sa pagputol niya sa pagsasalita ko. “What?” naguguluhang tanong ko. “I was just pretending that time,” mababa ang boses na pag-amin niya. Doon na tuluyang umawang ang bibig ko. Para bang sa isang segundo lang pagkatapos niyang sabihin iyon ay huminto sa pagtibok ang puso ko. Ang kalituhan ko ay biglang napalitan ng galit at paghihinakit. Matalim ko siyang tiningnan at doon ko napansin ang paglunok niya dahil sa paggalaw ng kaniyang Adam’s apple. “Why?” may diin at nagtatagis ang mga ngiping tanong ko. Kagyat na nanubig ang mga mata ko dahil isa-isang nagbalik sa isip ko ang mga masasakit na salitang binitiwan niya sa akin. Ang mga pang-iinsultong halos pumatay na sa akin at dumurog sa lahat ng pinaniniwalaan ko tungkol sa pag-ibig at mga p
Dahil sa nangyari sa nagdaang gabi ay halos hindi ako nakatulog. Bigla-bigla na lang akong nagugulat at kinakabahan. Kahit konting ingay lang ay madali akong naaalimpungatan mula sa pagkakaidlip ko. Kaya hanggang ngayon, kahit mag-aalas- nuwebe na ay naririto pa rin ako sa kuwarto at tulala. Naagaw lang ang atensiyon ko nang may kumatok sa pintuan ng kuwarto ko. “Ate, gising ka na daw ba? Tinatawag ka na nina Mommy at Daddy. Kumain ka na raw po!” narinig kong tawag sa akin ng kapatid ko. Huminga ako ng malalim at napilitang bumangon na rin. “Oo, sige. Pakisabi susunod na ako,” sagot ko. Pilit kong pinasisigla ang boses ko para hindi siya makahalata. Naligo ako at nagbihis bago lumabas ng silid ko. Naabutan ko sa sala sina Mommy at Daddy. Seryoso ang pag-uusap ng dalawa kaya hindi nila napansin ang paglapit ko. “Mom, Dad, good morning po!” bati ko sa kanila. Agad naman silang napalingon sa akin at ngumiti. “Anak, tinanghali ka, ah? Hindi ka rin kumain kagabi. Akala ko nga ay may s
Tumikhim si Darwin na umagaw sa atensiyon ng dalawa. Si Lance lang ang lumingon habang si Hailey ay patuloy lang sa paghalik sa kaniya. Pinigil niya ito at kunot’noong tumingin sa akin.“Ano na namang ginagawa ng babaeng iyan dito?” mataray na tanong ni Hailey. Pero hindi ko siya tiningnan dahil nanatiling nakapako ang paningin ko kay Lance.Inilabas ko ang kaheta mula sa bag ko at walang imik na lumapit sa kinanaroroonan niya.“Huwag kayong mag-aalala, hindi ko kayo guguluhin. Pasensya na sa abala,” buong katatagan kong saad kahit parang sinusuntok ang puso ko sa sakit.“Kung gano’n, bakit ka nandito?” malamig na tanong ni Lance.Iniabot ko sa kaniya ang kaheta at may pagtataka niya iyong tiningnan.“Ibabalik ko lang ito, sa iyo. Nakalimutan kong ibigay noong huling palayasin mo ako rito,” walang-buhay na sabi ko. Inabot naman niya iyon kaya agad na akong tumalikod upang lumabas.“Sana nga hindi na kita makitang muli,” nanunuyang saad ni Lance. Napapikit ako at marahang pinagdikit an
“Lance… hindi mo ba talaga ako naaalala?” halos pumiyok nang tanong ko. Muli akong napalunok upang pigilan ang sariling maiyak dahil bahagya na ring nanginig ang mga labi ko. Gusto kong maging matapang sa kabila nang paghilab ng dibdib ko dahil sa malamig na trato niya sa akin.“Makulit ka rin talaga, eh, ano? Ilang beses ko nang sinagot iyang tanong mo! Ikaw lang itong hindi makaintindi dahil ipinipilit mo ang sarili mo sa akin! Bakit? Magkano ba ang kailangan mo para tigilan mo na ako?” nang-iinsultong tanong niya. Napanganga ako sa sinabi niya at sa pagkakataong ito ay hindi ko na napigilan pa ang maiyak.“Lance, buntis ako…” umiiyak kong sambit. “Miss na miss na kita…” pagpapatuloy ko pa. Pero hindi nagbago ang malamig na tingin nito sa akin. Dahil doon ay lalo akong napahikbi sa sobrang sakit na dinaranas ng puso ko. Para itong patuloy na dinudurog at tinatapakan pa nang paulit-ulit.“Ah… iyon naman pala! Buntis ka rin at gusto mong ipaako sa akin?” nagulat ako nang pagak siyang