Kabanata 0003

Tintin POV

Hindi ako nagbibiro ng sabihin kong magbe-beauty rest ako. Pagkagaling sa hospital ay dumiretso agad ako sa condo unit na ipinagamit sa akin nang mag-asawang Drake at Mutya. Pag-aari daw ito ng mga Rufino. Nung una ay nahihiya pa ako pero sila na rin ang nagsabi na matagal na raw walang gumagamit nito kaya pinatuloy muna nila ako rito pansamantala. Kapag nakaipon na ako ay saka ako maghahanap ng bagong malilipatan.

Kinabuksan ay sobrang excited ako kaya maaga pa ay inihanda ko na agad ang aking isusuot. Naglagay pa ako ng facial mask para fresh ako mamaya.

Bagong biling summer dress ang isinuot ko at light make-up para naman hindi ako maputla mamaya kapag nagkaharap kami ni Andrew. First date namin kaya dapat, mukhang fresh. Kanina pa akong nakaharap sa salamin at pinapractice kung paano ako ngingiti mamaya. Praktisado lahat ng mga ikikilos ko para naman hindi nakakahiya kay Andrew, baka sabihin nito wala akong manners. Ginoogle ko pa nga kanina ang First Date 101 at nag take notes ako ng mga pwede kong magamit sa date namin.

Tumawag ako ng taxi at nagpahatid sa hospital dahil sinabi ko kay Andrew na dun ko siya pupuntahan. Pagkababa ko ng taxi ay natanaw ko na agad si Andrew na kalalabas lang ng hospital. Natanaw rin niya agad ako.

Nakita kong napakunot ang noo nito habang pinapasadahan ako ng tingin mula ulo hanggang paa. Nagagandahan siguro siya.

“Wow, para kang pupunta sa blind date ah.” pabirong sabi nito.

“Hindi ah, dahil para kang G00gle.” tugon ko.

“Ha?” kumunot ang noo nito.

“Kasi nakilala na kita, the search is over.” malawak ang ngiting ibinigay ko.

“Mais ka ba?” tanong nito.

“Ha?”

“Kasi ang corny mo…. Tigilan mo na nga yang kapipick-up line.” naiiling na sabi ni Andrew.

“San ka pala pupunta? Tatakasan mo ba ko?” tanong ko sa kanya dahil dito ko siya inabutan sa labas.

Napatawa lang ito.

“May nakalimutan lang ako sa sasakyan. Wait.” anito at nagmamadaling nagtungo sa nakaparada nitong sasakyan.

Hindi ba dapat yayain nya akong sumakay dahil magde-date kami? Hinintay ko na lang siyang bumalik.

“Tara na.” anito ng makalapit sa akin.

“Saan mo ba gustong kumain?” tanong ko. Excited na kasi ako sa date namin.

“Basta sumunod ka na lang. Sabi mo sky’s the limit di ba, nagdala ka ba ng maraming pera?” tanong nito.

“Oo naman, dala ko buong sahod ko.” pagmamalaki ko pa. Natawa ito ng pagak habang nakatingin sa akin.., at saka naglakad kaya sinabayan ko siya.

Nagtataka talaga ako kung saan kami pupunta dahil tinutumbok namin ang gilid ng hospital at narating namin ang simpleng kainan na paboritong puntahan ng mga empleyado sa hospital.

“Dyan tayo kakain?” nakangiwing tanong ko. Ang ganda ganda pa naman ng suot ko tapos sa karinderya lang pala nya ako dadalhin.

Hindi sumagot si Andrew, ngumiti lang ito sa akin. Di bale na, ang mahalaga ay mag date kami ngayon.

Pagdating ko sa loob ay nagulat ako dahil naroon ang iba pang mga nurse. Usually ay wala masyadong empleyado dito sa ganitong oras.

“Sigurado ka bang nagdala ka ng maraming pera?” bulong ni Andrew.

“Anong ibig mong sabihin?”

“Sabi mo sky’s the limit. Diko naman kayang ubusin ang sahod mo kaya isinama ko sila para masaya ang lahat.”

Bumagsak ang aking panga sa sinabi ni Andrew.

“Guys, get what you want, Minsan lang manlibre si Tintin.” ani Andrew at naupo.

“Salamat Kristina, birthday mo ba?” tanong ng isang nurse. Napangiwi ako.

“Hindi.., birthday ng aso ko.” Mapakla kong sagot.

Inis na naupo ako sa tabi ni Andrew.

“Date natin to. Bakit isinama mo silang lahat?” pabulong kong tanong sa kanya.

“Wala kang sinabing date, sabi mo lang treat mo dahil bagong sahod ka.” anito.

Pinanlakihan ko siya ng mata.

“Hoy Andrew, hindi ka tanga. Nananadya ka noh?”

Hindi sumagot si Andrew, bagkus ay tumawa lang ito.

Bad trip ako ngayon hindi lang dahil sa hindi ko pala siya masosolo, kundi dahil ubos sigurado ang pera ko nito. Napakamot na lang ako ng ulo. Mukhang hahaba ang listahan ko ng utang dito sa karinderya ah.

Alam kong sinasadya lang ito ni Andrew para inisin ako. Akala siguro niya ay susuko na ako basta basta sa panliligaw sa kanya, pwes nagkakamali siya.

“Bakit yan lang ang kinakain mo?” tanong nito.

Tubig at pansit lang kasi ang inorder ko. Paano naman ako makakakain ng ayos kung alam kong ubos mamaya ang pera ko?

“Busog pa’ko.” pagsisinungalin ko. Natawa na naman ito at mukhang hindi naniniwala sa akin.

Sa halip na mainis ay inenjoy ko na lang na magkatabi kaming kumakain tutal andito na rin naman ako sa sitwasyong ito. Saka ko na lang poproblemahin ang pambayad.

Maya maya pa ay tumunog ang cellphone ni Andrew at sinagot yun. Pagkatapos sagutin ang tawag ay bumulong ito sa akin.

“Una na’ko, kailangan ko nang bumalik sa loob.” paalam nito sa akin at tumayo.

Yumuko ito para ilapit ang kanyang mukha sa aking teynga.

“Salamat, marami kang napasaya ngayon. I’m so proud of you.” nakakaloko nitong sabi.

“Kung hindi lang kita mahal…” naka-labi kong sagot. Nakita ko ang pagsilay ng ngiti sa mga labi nito bago umalis.

Tumayo naman agad ako at lumapit sa kahera dahil kanina pa akong kating kati malamang kung magkano ang babayaran ko.

“Wala po. Naka charge pong lahat sa account ni dok Andrew.”

Napamulagat ako sa sinabi nito. Napalingon ako kay Andrew na ngayon ay nasa labas na. Tanaw ko pa rin siya kaya nakita ko nang lumingon ito sa akin at saka pasimpleng ngumiti.

Tumakbo ako papalapit sa kanya ngunit pagdating ko sa pintuan ay medyo malayo na ang narating nito dahil sa bilis niyang maglakad.

Napanguso ako. Pinakaba pa niya ako, siya naman pala ang magbabayad.

Hinabol ko na lang siya ng tanaw. Likod na lang niya ang nakikita ko. Nakita ko pang itinaas nito ang kanyang kanang kamay at bahagyang ikinaway habang naglalakad. Kahit nakatalikod sya ay mukhang alam nitong sinusundan ko siya ng tingin. Hindi ko tuloy mapigilang mapangiti at kiligin.

Nuh ka bah Andrew, sa halip na maturn off ako, mas lalo tuloy akong naiinlove sayo. Beri wrong moves ka!

.

Bumalik ako sa loob at umorder ulit ng pagkain dahil ang totoo ay gutom na gutom na talaga ako. Since hindi naman pala ako ang magbabayad, magte-take out ako ng marami.

Masaya akong naglakad pabalik sa hospital habang bitbit ko ang dalawang malalaking plastic bag laman ang mga pinabalot ko. Isang linggo ako nitong hindi na kailangan bumili o magluto ng pagkain, ilalagay ko na lang ang mga ito sa fridge at freezer para tumagal.

“Wow! Ganda natin ah…” ani Liezel nang makita nya ako sa loob ng hospital.

Syempre naman, ang ganda talaga ng suot ko ngayon, mahal kaya bili ko sa dress na to. Ngumiti ako sa kanya at sa iba pang mga nurse na naririto ngayon. Sila rin yung mga kausap ko kahapon.

“Ano, napasagot mo ba si dok?” nakatawang tanong ni nurse Nancy.

Nawala ang ngiti ko at sumimangot nang maalala na hindi ako nakaporma kay Andrew dahil hindi ko siya na-solo.

“Pano naman ako poporma eh ang dami niyang chaperon?”

Sabay sabay silang nagtawanan.

“Sayang, hindi ko nakita kung ano itsura mo nung makita mong isinama ni dok lahat ng taga hospital sa date nyo.” ani nurse Judith.

“Duty na kasi kami kaya di kami nakapunta.” ani ate Beth. Nanlaki mga mata ko sa sinabi nito.

“Kayo din, ininvite ni Andrew?” gulat na gulat kong tanong.

Lalo pa silang nagtawanan.

“Oo, lahat kami ininvite ni dok.” natatawang sabi ni ate Beth.

Napamulagat ako sa narinig. Nakakainis yang Andrew na yan! Napasimangot na naman ako.

“Pano naman maiinlove si dok sa itsura mo? Ang ganda ganda ng suot mo, tapos anlaki laki niyang take-out na bitbit mo. Wa' poise ka naman eh.., kaya dimo mapasagot si dok.” ani nurse Liezel.

“Hindi ko kasi siya na-solo kanina. So, dito na lang ako bumawi sa take out…, at sino namang may sabi na diko siya kayang pasagutin, Ha? Nagsisimula pa lang kaya ako.” confident kong sabi.

“O ayan na pala ang dream boy mo.., labas mo na yung mga da moves natin dyan.” ani ate Beth.

Napatawa ako ng labas sa ilong.

“Watch and learn.” pagmamayabang ko sa kanila.

Tumahimik ang mga kasama ko at mukhang panonoorin na naman ang gagawin kong pagpapalipad hangin.

Malayo pa lang ay nakatingin na si Andrew sa mga plastic bag na dala ko.

“Parang hinakot mo na yatang lahat ng paninda nila ah.” natatawang sabi nito ng makitang puro lunch box ang laman ng plastic bag.

“Para naman mabawi ko yung pinambili ko dito sa suot ko. Ang mahal mahal nito, tapos sa karinderya mo lang pala ako dadalhin.” sagot ko sa kanya.

Ngiti lang ang isinagot nito.

Bigla akong may naalala. Yumuko ako at kinuha mula sa loob ng plastic bag ang isang lunch box na may lamang pagkain. Inabot ko yun kay Andrew.

“Para sayo.” wika ko.

“Ano yan?”

“Siomai at hopia. Teka lang pala.., intsik ka ba?” seryosong tanong ko.

Napakunot naman si Andrew sa tanong ko.

“Bakit?” takang tanong nito.

“Kasi i’ll SIOMAI love to you and HOPIA love me too.” nakangiti kong sabi.

Napatakip tuloy ako ng aking bibig dahil hindi ko mapigilang mapatawa sa binitiwan kong linya, lalo na nang makita ko ang reaksyon ni Andrew.

“Oh God!” umikot ang mga mata nito sabay lakad palayo at nilagpasan ako.

Hagikhikan naman ang narinig ko mula sa mga nurse na nanonood. Nakabungisngis akong tumingin sa kanila.

“Kaya ka nababasted eh.” naiiling na sabi ni ate Beth.

Naagaw ng pansin ko ang papalayong si Andrew kaya hinabol ko ito.

“Andrew!” tawag ko sa kanya.

Ni hindi man lang ito tumigil,marahil ay alam nitong kukulitin ko lang siya. Kaya naman binilisan ko ang paghabol sa kanya hanggang sa maabutan ko ito.

“Ano ka ba, tinatawag ka, dika lumilingon?”

“What now?” anito at tuloy tuloy sa paglalakad habang sinasabayan ko siya.

“Kelan mo ba ako sasagutin?” diretsya kong tanong.

Napatigil naman sa paglalakad si Andrew at tumingin sa akin. Sumeryoso ang mukha nito at mahinahong nagsalita.

“Look Tintin, kung hindi ka marunong makaunawa ng hint, didiretsahin na kita. Kung intresado talaga ako sayo, hindi kita dadalhin sa karinderya at hindi ko isasama ang buong staff ng hospital. Akala ko, magegets mo-- na yun ang ibig kong iparating sayo kanina.”

Ilang beses na niya akong nabasted pero ngayon ay mukhang seryoso na talaga si Andrew.

“Parang kapatid lang ang pagtingin ko sayo, dahil bestfriend ka ni Mutya. Nakakabatang kapatid ang tingin ko sa inyong dalawa. Matagal na tayong magkakilala, kung talagang gusto kita, matagal na sana kitang niligawan. Maraming lalaki dyan, wag mong sayangin ang oras mo sakin.” mahinahon man itong magsalita ay hindi pa rin maiwasan na masaktan ang damdamin ko dahil sa mga sinabi niya kaya napayuko ako.

“I’m sorry!” ani Andrew at tinapik ako sa balikat at saka ito naglakad ulit papalayo.

Dinukot ko ang cellphone sa aking sling bag. Dahil din kay Mutya kaya matagal ko nang alam ang phone number ni Andrew pero never ko siyang tinext. Kahit naman patay na patay ako sa kanya, hindi ko naman iniinvade ang privacy nya.., Ngayon pa lang!

Nagsend ako ng text message sa kanya. Ewan ko lang kung hindi kita mapasagot ngayon!

Matapos kong pindutin ang send button ay nakita kong dinukot ni Andrew ang phone nya at binasa yun. Napatigil ito sa paglalakad at biglang pumihit ng direksyon paharap sa akin. Kitang kita ko sa mukha nya ang pagkatuliro at dali daling naglakad papalapit sa akin.

“What the hell?!?!” balisang sabi nito nang makalapit siya.

Sinend ko kasi ang picture niya na nakapalda siya ng maigsi. Kuha yun 5 years ago, napasubo lang siya noon at nagpalda ng wala sa oras dahil sa isang katuwaan. Ang hindi alam ni Andrew ay patago ko siyang kinunan ng litrato noon. Malay ko bang magagamit ko pala ito ngayon.

Ang sabi ni Mutya, pilyo daw itong si Andrew pero wag mong kakantiin ang p@gkalalaki niya dahil nawawala ang pagiging cool nito.

“Why on earth do you have that picture?” bulong ni Andrew. Halata sa mukha nito na nagpapanic.

Pacute lang akong ngumiti sa kanya.

Aagawin pa sana nito ang cellphone ko ngunit mabilis akong tumalikod at lumayo sa kanya. Muntik na akong mapasigaw nang mabilis siyang nakalapit sa akin at dinukwang ang cellphone mula sa aking likuran ngunit mabilis ko itong naiiwas.

Niyakap niya ako mula sa aking likuran upang agawin sa aking kamay ang cellphone na pilit kong isinisiksik sa tapat ng aking tyan. Ilang sandali din kaming nagpangbuno at tuluyan na ngang nawala ang pagiging Mr. Cool Guy nito ngayon.

“Bitawan mo ko!” angal ko dahil nagawa pa nya akong iangat sa sahig kaya nagkaka-kawag ako habang mahigpit pa rin ang pagkakahawak ko sa aking cellphone.

“Give me that f*cking phone!” gigil na sabi nito.

“Ayoko!”

Pinipigilan kong mapatili para di makatawag ng pansin ng ibang tao pero sigurado akong pinanonood kami nina ate Beth ngayon.

Bago pa man maagaw ni Andrew ang cellphone ko ay itinago ko ito papasok mula sa kwelyo ng aking bestida at isinuksok sa loob ng aking bra.., saka mabilis na kumawala at humarap kay Andrew.

“Oh ayan, kunin mo!” hamon ko sa kanya at iniliyad ko pa ang aking dibdib.

Napatigil naman ito at wala nang nagawa.

“Delete it right now!” mariing utos nito habang nakaturo sa dibdib ko kung nasaan ang aking cellphone.

“Okay…, Sa isang kondisyon…, boyfriend na kita.” saad ko at tinitigan siya sa mata.

Nanlaki ang mga mata nito sa sinabi ko.

“What the heck Tintin!!!” anito na hindi makapaniwala.

“Okay. Kung ayaw mo, eh di wag!” ani ko sabay talikod.

Hinila nya ang braso ko paharap sa kanya.

“What are you doing?” pabulong nitong sabi at halatang nagtitimpi.

“Narinig mo naman yung sinabi ko, diba? Tayo na.., kung gusto mong burahin ko yun.”

“Are you serious?!?!” hindi pa rin makapaniwalang sabi nito.

“Matagal na akong seryoso sayo noh.” tugon ko naman.

Napahilamos ng mukha si Andrew. Maya maya pa ay nameyawang ito at frustrated na tumingin sa akin habang nagkangisi naman ako sa kanya.

Muli siyang nagsalita.

“Okay-- 1 week! 7 days lang, after nun, tantanan mo na ako!” anito