Share

Carrying The Professor's Twins
Carrying The Professor's Twins
Author: Novie May

PROLOGUE

Author: Novie May
last update Huling Na-update: 2023-01-06 18:50:36

"ALAM mo iyang si Prof. Monroe, ang gahaman sa grado! Biruin mo 'yon, kumpleto ako ng ipinasa pero binigyan ako ng tres?" Palatak ni Vivorie, my bestfriend since grade school. "Naku, ha! Mabuti na lang talaga at gwapo siya, kaya ko pang palagpasin ang ginawa niya!" 

Umismid ako at bahagyang kinurot ang kaibigan, "focus lang tayo sa goal, Viv, ano ba! Hindi fair iyang ginagawa niya lalo na kung nagpasa ka naman ng tama at sa mismong deadline pa!" Sambit ko, may galit din ako sa propesor na iyon eh. 

Ang hilig magbigay ng tres! Malas mo na lang talaga kapag singko na isinampal sa'yo. 

"Nga pala, Oly, hindi ko na nakikita si Kasper, ah? Saan na 'yon?" Tanong ni Viv habang kinukuha ang baunan sa bag niya, lunch break na kasi at dito kami naglunch sa classroom. "Hala ka, baka may ibang kinakasama na 'yon nang hindi mo nalalaman! Hindi ka pa naman naipakikilala sa parents!" Pananakot niya sabay duro sa'kin ng tinidor.

Tinawanan ko lang at hindi na nagsalita pa, sanay na ako sa palaging litanya ng kaibigan. May tiwala namana ako sa boyfriend ko at alam kong in time, ipakikilala rin niya ako sa parents niya. Besides, pupunta ako sa place niya later to talk about this matter again. Sana lang ay hindi kami mag-away.

She just shrugged off her shoulders and continue eating.

"Babe, gusto ko ng makita ang mga magulang mo." Pagbubukas ko ng usapan, few munites since I arrived here at his apartment. "Anim na buwan na tayo pero ni isa sa pamilya mo wala pa rin akong namimeet," ngumuso ako. "Hindi mo na ako love?"

"I love you so much, babe..." Tumayo siya mula sa pagkaka-upo sa kama at lumapit sa akin, niyakap ako mula sa likod at malambing na hinalikan ang aking batok dahilan upang mahampas ko siya dahil nakikiliti ako. "In time, I will bring you to them, promise, they'll like you and probably mas mamahalin ka pa nila kaysa sa akin." Pagbibiro niya. 

Natutuwa naman ako sa sinabi niya pero hindi ko pa rin maiwasang mag-overthink dahil sa tuwing niyayaya ko siya na puntahan ang parents niya o kaya naman relatives pero ang palagi niyang sinasabi ay nasa probinsya raw ang mga ito. Hindi naman niya binabanggit kung saang probinsya iyon. 

"Ang bango natin babe, ah..." 

Malambing niyang mungkahi at unti-unting sinikop ang aking mahabang buhok at saka ko naramdaman ang mainit niyang halik sa aking leeg, patungo sa aking panga at diretso sa aking labi. Sinuklian ko naman ang halik niya ngunit nang maramdaman kong bumababa ang kamay niya ay akmang hahaplos sa hinaharap ko, humakbang akong paatras. 

"Tama na muna siguro iyon, babe." Mahina akong tumawa. Bumusangot siya at pabagsak na naupo sa kama. 

"Anim na buwan na tayo pero hindi mo pa rin ako pinagkakatiwalaan," buntonghininga niyang sinabi. "I already proved to you that I am loyal and faithful, remember?" 

I bit my lower lip and silently seat beside him, "I'm sorry baby, but I am not ready just yet." Malambing kong sinapo ang nagtatagis niyang bagang. "Just not now, please? I promise, sa iyo ko lang naman ito ibibigay kapag sobrang ready na ako, okay?" 

Namayani ang nakabibinging katahimikan. 

In our six months of being together, hindi ko kayang magpahawak sa kanya maliban sa mukha at kamay. Hindi ko rin maintindihan ang sarili ko, I just couldn't give myself to him even if I love him enough. 

"You don't love me." After a while, I heard him talk. "If you really love me, then give yourself already to me." He said with finality.

My mouth gaped open. 

"What? What kind of mindset is that, Kasper?" Hindi makapaniwala kong sambit. "Hindi naman yata fair na iyan ag sukatan mo ng pagmamahal ko sa'yo?" 

"Then, how about me Olivia? Hanggang kailan ako maghihintay?" Frustrated niyang sinabi, ang mata ay namumula sa sobrang emosyon nararamdaman. "Paano naman ako? Lalaki ako, Olivia! May pangangailangan din naman ako! Huwag mong hintaying hanapin ko sa iba ang hindi mo maibigay sa akin!" 

"Gago ka pala, eh!" Umusbong ang galit sa puso ko. Ang kapal-kapal ng mukha niya! "Edi maghanap kang gago ka!" I shouted and was about to stormed out of his room when the doorbell rang. Dahil ako naman ang malapit sa pinto, ako na ang nagbukas. 

Bumungad sa akin ang babaeng may katangkaran at bahagyang magulo ang buhok, may dala itong isang malaking shoulder bag at... batang natutulog. 

Sino naman ito?

"Hmm... Hi, Miss, how may I help you?" I politely asked, smiling. 

Instead of answering, the woman stared at me from head-to-toe before raising her thick eyebrows. 

"I am Kasper Tolentino's wife, and this is our son, Karter." She informed me smoothly. She didn't even stutter or something. 

Wait... What?! 

"Excuse me?" Bumukas-sara pa ang labi ko at natatawa dahil baka nahihibang na ang babaeng ito, "I don't remember my boyfriend telling me he has a wife or something!" Bahagyang tumaas ang boses ko. "I am the girlfriend, Miss. At kung isa ka sa mga babaeng umaaligid sa boyfriend ko, at sasabihin ang mga walang kuwentang bagay na ito, pwes, nagkakamali ka ng pina—" 

"Ikaw ang nagkamali ng lalaking kinasama, Miss." She calmly answered and shushed the baby when it make movement. "I am Elyria Madrigal-Tolentino, Kasper's wife for three years. Ang akala ko ay narito iyan para mag-aral pero hindi ko alam na nangangati na naman pala ang itlog. Don't worry Miss, hindi kita aawayin o sisisihin sa kagagawan niya dahil ganyan na iyan. Walang bayag." 

I was too stunned to speak. She continued.

"Well, hindi ko naman talaga siya mahal. Nanatili lang ako kasi gusto kong lumaki ang anak ko na may buong pamilya. Kaya kung ako sa'yo Miss, maganda ka, may future ka pa. Huwag kang manatili sa lalaking walang plano para sa kinabukasan ninyo—" 

"What are you doing here, Ria?!" Kasper's voice thunder tha made the baby cry. 

"Shush! Stop shouting, Karter's sleeping!" She said, half-shouting and half-whisper. Afterwards, she sweetly smiled and wave the baby's chubby hand. "Hello, daddy! Are you happy to see me? We are happy to see you, too!" 

"Stop this already, Elyria!" She shouted again and held my elbow, roon pa ako tila natauhan. "Babe... Let me explain..." Kumurap-kurap ako ng dalawang beses nang marinig siyang magsalita sa tainga ko. 

"Teka lang..." Humugot ako malalim na hininga, ang puso ay unti-unting kumikirot. "What is the meaning... of t-this? What was she's blubbering about?" Tiningnan ko siya sa mga mata at parang mayroong punyal na tumarak sa aking puso nang makita ang pagkabalisa roon. 

"I'm sorry... I didn't mean to lie! I just needed to do it because I love you—" 

"Bullshit!" Impit kong sigaw. "'Yon ba ang totoong pagmamahal? Huh? Sinungaling! Makasarili ka!" Lumipad ang palad ko sa kanyang kanang pisngi. "I-is that the reason kung bakit hinding-hindi mo ako magawang maipakilala sa pamilya mo? Kasi may naipakilala ka na palang hayop ka!?" 

"No... N-no babe, it's not like that..." Nanginig ang boses niya. 

"Gago ka, napakamakasarili mo! Nagpapakasarap ka rito habang may anak ka palang naghihintay sa'yo? Anong klase kang tao? Huh? Anong klaseng konsensya ang kinakain mo araw-araw para kumapal ng ganito ang mukha mo?" Tuluy-tuloy kong sigaw, Elyria's nowhere to be found now. Baka pumasok na para patulugin ang anak nila. 

Anak nila... Tangina naman! Bakit ang tanga-tanga ko?! Bakit ko nakayang pagkaitan ng oras ang bata? 

"B-babe p-please, patawarin mo a-ako..." Iyak niya sabay luhod at yakap sa binti ko. Nanginginig pa ang kanyang mga balikat. "H-hindi ko k-kayang mawala ka... K-kahit hindi mo na ibigay sa'kin 'yon, p-please... J-just stay..." 

"Ang kapal mo gago ka! Iyon 'yung mag-ina mo! Roon ka nararapat! Huwag sa akin!" Marahas ko siyang inalis sa pagkakayakap sa binti ko kahit pa man muntik nang sumama ang skirt ko. "Hindi... Hindi ako mananatili sa taong katulad mo. You are selfish, Kasper. Napakasama mong tao." Kahit anong pigil ko sa luhang huwag tumulo, tumulo pa rin. Nanginig pa rin ang boses. "You knew too well how I dislike irresponsible parents, Kasper. Alam mo kung paano akong tratuhin ng magulang ko pero ganoon ka pala?" I sobbed. "No... This is enough, ayaw ko ng ganito. I don't deserve this. Be man enough and face your responsibility. Goodbye." 

I felt loss. Hindi ko na alam kung saan ako pupunta, hindi rin naman ako puwedeng magpalakad-lakad sa kalsada dahil baka madisgrasya pa ako. Mahirap na, wala pa namang mag-aalaga sa akin. 

Dahil sa kawalan mg magagawa, ayaw ko namang manatili sa bahay at magmukmok para sa taong walang kwenta. Pumara na lang ako ng paparating na taxi. 

"Kuya, sa may The Wrecker po." Sinabi ko ang pangalan ng bar. 

Ilang minuto lang ay dumating na kami at diretso na akong pumasok, suki na ako rito kaya hindi na ako tinanungan ng id. Bawal pa naman ang minors dito. 

"Ay impakta!" Irit ko nang masagi ako ng puwet, ang harsh naman sumayaw kasi! "Sana all may puwet," wala sa sarili kong sinabi at bigla na lang dumampot ng inumin at diretso iyong nilagok. 

Nagpaikot-ikot pa muna ako sa dance floor at naki-twerk bago dumako ang kanyang tingin sa isang guwapong lalaking nakaupo sa isang stool sa may counter. Mukha itong may malalim na iniisip dahil halos hindi na gumalaw. Lumapit siya rito at dinampot ang iniinom nito, mamungay-pungay ang mata ko, dahil marami na ring nainom, habang nakatingin sa kanya. Mukhang masarap. 

"Would you mind spendeng the with me?" She asked seductively. "I'm sure you won't regret anything," she winked and attacked his lips. 

Maiintindihan niya kung itulak siya ng lalaki at bulyawan pero hindi iyon nangyari, bagkus ay mas pinalalim pa nito ang kanilang halikan hanggang sa namalayan na lang niyang, nakalapat na ang kanyang likuran sa isang malambot na bagay. Kama.

Kaugnay na kabanata

  • Carrying The Professor's Twins    CHAPTER 1

    PARANG pinukpok ng ilang beses ang ulo ko sa sobrang sakit, unti-unti kong binuksan ang aking mata at bumungad sa akin ang hindi pamilyar na silid. Sandali ko pang iginala ang paningin upang kumpirmahing hindi nga ito ang kwarto ko. Lalo pa nang mahagip ng mata ko ang lalaking nakadapang paharap sa akin, mahimbing ang tulog. "Holy shit, si Prof. Monroe!" Tutop ang bibig kong impit na sigaw nang tuluyang makilala ang taong katabi. Hindi lang basta-bastang katabi kundi, nakasama sa iisang kama! And this is not just an ordinary stranger! It's a Professor! My Professor! Gosh! Anong kabobohan ito, Olivia! Gusto ko na lang magpalamon sa kama...Sa takot na baka magising ko pa itong katabi ay nagpasya na lang akong umahon sa pagkakahiga, ayaw ko na rito. Nakakahiya. Nang tumayo ako ay agad kong tinakpan ang bibig nang mapasigaw dahil sa pagbagsak ko sa lapag, sobrang nanginig ang aking tuhod at sumakit ang pang-ibabang parte ng katawan na animong inararo ng kung sino. Ganoon ba kalala an

    Huling Na-update : 2023-01-06
  • Carrying The Professor's Twins    CHAPTER 2

    "O.M.G my friend, it's been weeks since you're like this, I'm not so sanay. I know that you are introvert but being distant even to me is so unecceptable! I am your one and only bestfriend here, girl!" Sabog ni Vivorie sa dalawang linggo kong hindi pagkakausap sa kanya. "Nagtatampo na ako, ha!" Dagdag niya sabay hila sa buhok ko. "Alam ko namang may pinagdadaanan ka, but never forget that I am you bestfriend. I am here when you needed someone to lean on, to listen to all you rants in life. Just don't suffer in silent!""Wala na kami ni Kasper. He cheated—no, I am the mistress. I found out that he already has a wife and kid." Dire-diretso kong sinabi dahilan nang halos pagluwa ng mata niya at tulala sa kinatatayuan. Dinugtungan ko iyon para isang bagsakan na lang. "That night too was the night that I went alone in a bar and drink my heart out then kissed someone and slept with him. I just found out the next morning that it's Mr. Monroe the Professor." "Wait... Teka lang sandali tangin

    Huling Na-update : 2023-01-06
  • Carrying The Professor's Twins    CHAPTER 3

    DAHIL abala kami sa school ay sa sumunod na linggo pa kami nakapunta sa obgyne na pina-reserved ni Vivorie noong nakaraan. Kabang-kaba ako, hindi ko maintindihan kung maiihi o matatae ba ako."Hey, relax," Viv sqeeze my hand. "Hindi pa naman tayo sure." Pagpapagaan niya sa loob ko. "P-pero paano nga kung meron? Paano nga kung may mabuo sa isang gabi lang na 'yon?" Although wala naman akong sinisisi kasi kagagawan ko naman 'yon pero hindi ko pa rin maiwasang matakot na baka may mabuo. Paano na ako kung sakali? Paano kong bubuhayin ang bata kung sakali man? Hindi naman ako pwedeng umasa sa sahod ko sa pagiging part time editor. Paano ako magbibigay ng pagmamahal at aruga kung sa mismong magulang ko ay halos manlimos na ako?Sa sobrang pag-iisip ay hindi ko na namalayang nakarating na pala kami kung hindi pa ako kinalabit ni Vivorie."You're spacing out again, Oly!" Asik niya. "Don't worry too much, okay? If true man ang speculations mo then so be it! I am here to help, it is a blessin

    Huling Na-update : 2023-01-06
  • Carrying The Professor's Twins    CHAPTER 4

    NAKANGITI akong nahiga sa gabing iyon bagama't nakakakaba pero masaya ako. Ganito pala ang pakiramdam, I wonder if this is also the feelings that mommy felt when she's pregnant with me? Or maybe disappointements because they're not expecting me to come because I am a girl. Hindi ko lubusang maintindihan kung bakit nila kailangang magalit sa akin sa kadahilanang hindi ako pinanganak na lalaki, edi kung gusto pala nila ng lalaking anak, gumawa pa sana sila ng marami. Sinapo ang aking tiyan, "don't worry my baby, kahit wala kang daddy, mommy will love you with all her heart, remember that." Malambing kong turan at naging emosyonal na naman. Ang weird, hindi naman ako iyaking tao pero dahil sa nabubuong tao sa akin, nagiging ganito ako. Hanggang ngayon ay wala paring ideya sila Mommy tungkol sa kalagayan ko, hindi ko rin naman ililihim sa kanila kung sakaling tanungin nila ako tungkol roon. Iyon nga lang, saan ako kukuha ng ipambabayad ko para sa pangangailangan ng anak ko? Kahit na sin

    Huling Na-update : 2023-01-06
  • Carrying The Professor's Twins    CHAPTER 5

    NAGISING ako dahil sa mainit na haplos sa likod ng aking palad, nang iminulat ko ang aking mga mata ay nakita ko si Vivorie. Kumurap-kurap ako't tumingin sa paligid, purong puti ang kesame at dingding. Ang mga upuan ay kulay itim at brown. Hindi ko na kailangang tanungin kung nasaan ako, bukod sa puting paligid ay may swero rin. "How are you feeling, Oly?" Nag-aalalang tanong ni Viv. "Your ate called me na someone sent you to the hospital daw because of the accident," nangunot ang noo niyang sinabi. "But I don't believe her that it was just an accident, you lost some blood—""My baby? How was my baby?!" Taranta akong bumangon at gumapang ang matinding kaba sa aking dibdib."Your babies are okay, kumakapit eh." Ngumiti siya, nangunot ang noo ko. Babies? Baby lang, ah. Ngunit bago pa man makapagtanong ay sumagot na siya. "The doctor confirmed na you're having twins daw!" Excited niyang anunsyo.Umawang ang aking labi. Talaga ba? Dalawa?! Napalunok ako. "And please, I suggest na huwag

    Huling Na-update : 2023-01-06
  • Carrying The Professor's Twins    CHAPTER 6

    NAGING mas maselan ang pagbubuntis ko noong umabot na ng buwan at kalahati, sabi ng doktor normal lamang daw iyon at sinabihan akong huwag masyadong gumawa ng mga aktibidad na mabibigat o kaya naman ma-stress dahil maaari raw iyong ikapahamak ng mga bata kaya naman tumigil na muna akong pumasok ng pisikal sa eskwelahan. Kinailangan kong lumipat sa modular classes nang sa ganoon ay pupwede kong madala sa bahay ang mga gawain ko, sa tulong ni Vivorie at tita Vivian na kausapin ang Dean na kaibigan din ng pamilya nila ay napadali ang paglipat ko. Ang mahalaga raw ay maisumite ko ang aking mga gawain sa itinakdang araw o kung hindi man agad-agad ay dapat may matibay akong rason kung bakit ganoon ang nangyari. "Feel at home, okay? This is also your home, anak. Huwag kang mahihiya..." Si Tito Julius, Viv's father said while we are having dinner. "Your tito's right, 'nak." Ngumiti si tita. "I'm glad that our Vivorie here have you you know naman hija palagi kaming wala." Sumulyap siya kay

    Huling Na-update : 2023-01-11
  • Carrying The Professor's Twins    CHAPTER 7

    Sa sumunod na mga linggo ay ang tanging gumigising sa akin sa walang pinipiling oras ay ang pagsusuka at paglalaway sa kung anumang maisip na nakakatakam o kaya naman dahil sa bidyong napapanood sa YouTube. Katulad na lamang ngayon, alas dose y medya nandito ako sa kusina, nagluluto ng tortang talong. "Diyos kong bata ka! Bakit ka nandito nang madaling araw!" Gulantang na wika ni Manang Lori, ang matagal ng kasambahay nila Vivorie. Magulo pa ang kanyang buhok at papikit-pikit pa ito kaninang naglalakad ngunit halos lumuwa ang mata at nawala na parang bula ang kaantukan nang makita ako. "Kung gutom ka pala ay sana'y nanggising ka ng kasambahay!" Ngumiti ako sa kanya bago binaliktad ang niluluto, mas lalong natakam sa Amoy. "Ayos lang po ako, Manang! Huwag na po kayo masiyadong mai-stress, sayang ho ang skincare!" Biro ko. "'tsaka, katatapos ko lang pong sumuka at bigla po akong natakam sa tortang talong kaya nagluto na lang po ako, ayaw ko namang mang-istorbo dahil lamang dito..." Ma

    Huling Na-update : 2023-01-11
  • Carrying The Professor's Twins    CHAPTER 8

    I SLAMMED the door at the registrar's office as I stormed out of there, irritation consumed me again. Tangina naman, bakit hindi na lang kasi sabihin ang totoo? Hindi iyong para akong tangang pabalik-balik rito sa parehong dahilan at lalabas din na parehong walang makukuhang sagot. Nakamamatay bang sumagot sa tanong? Tangina talaga. "Good noon, Prof!" Natigil ako sa mabilis na paglalakad nang salubungin ako ng ilang estudyante, hindi man lang ako nangahas na ngumiti sa kanila. "Lunch na po! Huwag po kayong magpapagutom," someone dared to say. My forehead creased. I was about to burst out but then I realized that shouldn't do that. Tipid na lang akong ngumiti at umiling saka dire-diretsong naglakad, nagsalubong ang aking kilay nang marinig ang mga batang itong magtitili at maghampasan. "What's wrong with these kids?" I mumbled. As soon as I reached my personal office in this school, I immediately search her social media accounts but then I almost throw my laptop in annoyance wh

    Huling Na-update : 2023-01-11

Pinakabagong kabanata

  • Carrying The Professor's Twins    SPECIAL CHAPTER 5

    "OLIVER! Pakisabi nga kay Ate Prescilla mo na dalhin 'yung mga pyrex dito sa labas!" Tawag ko sa isa sa mga bunso kong anak. "At si Kuya, pakisabing baba na, patulong ako." "Okay, My-my." Anito at umalis na rin papasok sa loob ng bahay. "My-my, look! I'm rolling! I'm rolling!" Tawag atensyon sa akin ng isang anak ko, si Onyx. Ang kambal ni Oliver. "It's fun, My!" Tuwang-tuwa itong humagikhik habang paulit-ulit na ginawa ang paggulong. Nailing na lang ako habang natatawa sa anak ko. Madumi na ang puting damit sa ginagawa pero okay lang iyon, tuwang-tuwa naman siya sa pinaggagawa niya. "My-my, do you need my help?" Sa isang iglap ay nasa tabi ko na siya at dumukot ng puto sa lamesa saka iyon kinain. "Thank you, anak. Yes, could help my-my?" Malambing kong sambit at hinalikan siya sa noo nang sunod-sunod siyang tumango at inubos ang kanyang kinakain at saka ako tinulungan sa pag-aayos ng lamesa. "I love you, my-my," he said out of nowhere. "I love you too, anak ko." Malambing kong

  • Carrying The Professor's Twins    SPECIAL CHAPTER 4

    "OUCH! My knees! This is all your freaking fault! Ugh! How many times do I have to tell you that I can perfectly protect myself, huh?" Rinig kong impit na singhal ni Prescilla. "Tsk. Don't you dare make yabang to me about that 'I can perfectly protect myself' phrase of yours because you certainly cannot, Prescilla Faith!" Prudence hissed back at his sister but still with gentleness. "I don't care if you think I am a monster, I will still gonna punch those assholes faces when I see them touch you inappropriately!" "Fuck, Den! That's a club! What did you expect me to do? Mag-prayer meeting? Spread the gospel of the Lord? Gosh naman! You're so pakialamera with my life when I don't give a damn about yours!" Sagot ni Prescilla na halatang-halata ang pagka-irita sa mukha. Sinadya kong lakasan ang pagbati ng mixture para makagawa ng ingay at makuha ang kanilang atensyon. Ilang segundo lang ay natahimik na ang dalawa, itinigil ko ang ginagawa at saka dahan-dahang hinarap ang mga anak kong

  • Carrying The Professor's Twins    SPECIAL CHAPTER 3

    NANG makalabas ang dalawa ay tumitig lang ako sa puting dingding ng hospital dahil hindi ko talaga alam ang gagawin. "Da-da!" A small cooed caught my attention. "Da! Da! Am! Am!" He closed and opened his mouth that is now full of saliva, as if gesturing food? I don't know. I don't even remember I had children so how would I know how to take care of one? I just stared at him and waited for what's gonna happen next. I don't know what to do. I can't walk, I can't move my legs. But I could reach for them if I wanted to but I just won't. I don't feel doing so. After awhile, the kid sat down and slapped his twin who's busy playing with a bunny. Startled of what his brother did, she glared at him and seconds later, she smack his brother's face that made the latter cried so hard. Nataranta ako. Dalawa na sila ang umiiyak ngayon sa sariling mga kagagawan. Kung kukunin ko ang isa dapat ay kukunin ko rin ang isa pa ngunit wala pa akong tamang lakas para gawin iyon. Nasa kalagitnaan ako n

  • Carrying The Professor's Twins    SPECIAL CHAPTER 2

    SHE was with one of her men but it was busy firing. Sa walang ingay na hakbang ay lumapit ako at agad na tinakpan ang kanyang bibig gamit ang aking kamay. She wiggled but she's too weak to get away from my grip. Nang mapansin iyon ng kanyang kasama ay mabilis nitong itinutok sa akin ang baril, bago pa niya kalabitin ang gatilyo ay nauna nang pumutok ang baril ko sa kamay niya dahilan upang tumilapon ang kanyang baril na hawak. Sinunod ko ang mga tuhod nito para hindi na makasunod pa. Binitawan ko siya dahil wala na siyang laban pa sa akin. "Ahhhh! Inutil! Tanga! Tonta!" Sigaw ni Chealsea nang makitang nakaluhod na ang kanyang kasama at namimilipit ng sakit. "How dare you do this to me, Wrecker! I did nothing but to love you! Give everything to you! Even my best friend! My own happiness! Everything!" She shouted so loud. "That I did not ask you to." Malamig kong sinabi. She was walking backwards while I am walking forward to her while my gun was pointing straight at her head. "I

  • Carrying The Professor's Twins    SPECIAL CHAPTER 1

    "WHAT are you gonna do with him?" Hekama asked as soon as I entered the van. "Pakakawalan mo ba siya? That easy? Fuck, bud! He hurt a woman! He... He..." He couldn't properly utter those words. "Putangina! No woman deserves to experience that! I will damn kill him! No! I will torture him to death myself!" Halos manginig siya sa sobrang galit. I have never seen him this angry for a long time. The last time I saw him like this was when he was just 10. Her mother was raped 'til death in front of his two eyes so I this triggered those memories. I gulped hard. I don't know if my decision to bring him here with me is right. But he's so eager to come after he found out what that asshole did to Olivia. He was shaking in anger that his face are turning red and the only thing that could calm him down is to let his anger to someone. I sigh and spoke. "Do whatever you want, just don't kill him because he doesn't deserve the easiest death." As soon as I said those words, despite of the extrem

  • Carrying The Professor's Twins    Pasasalamat

    Good day, readers of CTPT. I would like to take this opportunity para pasalamatan kayo sa lahat ng suporta ninyo sa story ko na ito. Sa totoo lang, ito pa lang po ang story na natapos ko. Dati ay hanggang prologue at chapter 1 lang ako. Hahaha! Pero ngayon, nakaabot ako ng epilogue! At dahil iyon sa inyo, sa araw-araw na dagdag ng reads, sa pagbibigay ng gems. Sobrang natutuwa ako. Maraming-maraming salamat po. Pasensya na po kung maraming errors o kaya hindi perfect ang story at pagkakasulat. Pangako po, sa mga susunod kong story ay sisikapin ko pong mag-improve para po sa inyo. Sa mga nagbabayad para makabasa at sa mga gumagamit ng bonus at nanonood ng ads para makapag-unlock, maraming-maraming salamat po sa inyo. Alam kong may mga katanungan kayo tungkol sa buhay ni Silas kasama ang kambal, kung anng klase ba siyang ama sa kambal at sa mga panahong inii-stalk nila si Olivia. Pero kung wala naman, maglalagay pa rin ako ng special chapters. See you sa mga susunod kong stories!

  • Carrying The Professor's Twins    EPILOGUE

    MAGKAHAWAK kamay kaming naglalakad sa hallway. The hallway is a bit quiet, maybe they are still asleep. Tired because of the event yesterday. Una naming pinuntahan ang kwarto ng mga anak namin at parehong natawa nang makitang ang gulo ng kanilang kama at ang kanilang posisyon ay hindi na katulad nang iwanan namin. Si Prescilla ay halos nasa headboard na habang yakap-yakap ang kanyang bunny stuffed toy while Prudence is now almost on the floor. Almost dahil nakadikit na sa sahig ang isang paa habang ang kalahati ng katawan ay nasa kama pa. He is even snoring! "Oh, they're at it again." Naiiling na sambit ni Silas at inunang angatin si Prudence saka inayos sa pagkakahiga sa gitna. Sunod ay si Prescilla na parang sako niyang ilagay sa tabi ng kapatid. "Come here love, let's sleep again beside them. It seems everyone has been tired, I'm sure they'll be happy when they see us sleeping next to them." Our eyes met and we both smirked in excitement. He laid down beside Prescilla and I lay

  • Carrying The Professor's Twins    CHAPTER 72

    SILAS took me over and over again. Sa couch, sa carpet, sa bathtub, sa shower. Lahat. Buong sulok ng kwartong ito ay inangkin niya ako. He was insatiable in bed ever sense, ngayon ay parang inipon niya ang kanyang buong lakas para sa araw na ito. . Ending, we finished almost 4:00 o'clock in the morning. Kinailangan naming palitan ng dalawang beses ang bedsheet dahil sa ginawa. "I love you," he said huskily. Mahigpit ang kanyang yakap sa akin habang walang pang-itaas, sumuksok siya sa aking leeg at hindi iyon tinitigilang halikan. "I missed you so much.." Umirap ako sa kawalan. "Halata nga, nakalima ka, eh." Hinaplos ko ang kanyang buhok. His body vibrated as he let out a manly chuckle. "You're just so beautiful, I can't get enough of you." Aniya. "Anim na taon akong nagtiis, dapat lang na pakawalan ko." Awang ang labi ko kasabay ng panlalaki ng mata! Mahina kong hinampas ang kanyang malapad na likod, he groaned. "Huwag mo nga akong pinaglololoko!" Masamang tingin ang isina

  • Carrying The Professor's Twins    CHAPTER 71

    GULAT akong napasinghap dahil sa ginawa niya! I am expecting him to let go right away but he took advantage of my slightly parted lips and slid his tongue inside and explored my whole mouth! I shriek in his mouth but it turns out a moan instead. Kumapit ako sa kanyang braso dahil pakiramdam ko ay mawawalan ako ng balanse dahil sa ginagawa niya. He didn't forced me to kiss him, rather, he took his time delving my whole damn lips like a hungry animal! Gusot na ang kanyang damit sa sobrang pagkakapit ko ngunit parang balewala iyon sa kanya, he continued kissing me like it was a dream that he didn't want to wake up anymore. Palipat-lipat ang kanyang mainit at mapusok na halik sa aking baba at taas na labi bago niyang hahalikan ng buo ang aking labi. Nangunyapit ako lalo sa kanyang braso dahil nahihirapan na akong huminga dahil sa ginagawa niya, papatayin niya yata ako sa sobrang paghalik! But when I thought he wouldn't give me a chance to breathe, he spoke. "Breath, love." Utos niya n

DMCA.com Protection Status