Chapter 17

BIANCA POV

Pagkatapos namin mag-usap ni Arnold, dinaanan ko lang ang kambal sa kwarto nila para icheck kung ano ang ginagawa nilang dalawa. Ganoon na lang ang paguhit ng masayang ngiti sa labi nang maabutan ko silang mahimbing nang natutulog.

Sa loob ng pitong taon wala akong ibang ginawa kundi protektahan sila. Ilayo sila sa kapahamakan at masiguro ang kanilang kaligtasan.

Ang kinasangkutan kong aksidente seven years ago ay nagbigay sa akin ng malaking trauma. After ng aksidente, nabulag ako at muntik nang mapahamak ang ipinagbubuntis ko. Maswerte lang talaga at malakas ang kapit ng mga baby na nasa sinapupunan ko kung hindi baka tuluyan na akong mabaliw kung sakaling napahamak sila.

Namuhay ako sa kadiliman sa buong period ng pagbubuntis ko. Mas lalong dumagdag sa sakit ng kalooban ko noong nalaman ko na patay ang isa sa mga babies pagkapanganak ko. Triplets sila pero hindi naka-survived ang isang bata.

Para akong pinagsakluban ng langit at lupa noon. Pakiramdam ko bigla