DANIEL ARAGON BUENAVENTURA POV Habang nakatitig ako ngayun sa mga mata ni Bianca, hindi ko maiwasan na makaramdam ng kakaiba sa sarili ko. Alam kong hindi na siya ang dating Bianca na asawa ko! Ibang Bianca na ang kaharap ko ngayun at sa loob ng pitong taon na hindi ko siya nakikita, alam kong ang laki na nang ipinagbago niya. Ramdam ko sa tono ng pananalita niya ang galit para sa akin. Hindi siya masaya na nakita niya ako. Para akong isang istranghero kung ituring niya ngayun. Ibang-iba na siya. Wala na ang ngiti sa labi niya tuwing nakikita niya ako. Napalitan iyun ng pagkasuklam. Sabagay, hindi ko siya masisisi. Wala akong ibang ipinakita sa kanya noon kundi kasamaan. Sa loob ng tatlong taon na nagsama kami puro sama ng loob ang narananasan niya sa akin Muli ko siyang sinipat ng tingin. Lalo siyang gumanda sa paningin ko. Lalo siyang naging kaakit-akit! Parang hindi man lang nadagdagan ang edad niya! Pero bakit ganoon? Kung talagang kapatid siya ni Cyrus Velasquez bakit h
DANIEL ARAGON BUENAVENTURA POV Sa isang madilim na lugar sa Antipolo ako nakarating. Pinahinto ko ang sasakyan sa gilid ng kalsada at lumabas bitbit ang isang kahang sigarilyo at lighter! Nagsindi ako ng stick ng sigarilyo at bumuga at humithit ng makailang ulit. Pinaghalong damdamin ang lumulukob sa buo kong pagkatao. Tuwa at lungkot dahil sa mga nalaman ngayung gabi. Natutuwa ako na makitang muli si Bianca na ligtas pero nalulungkot ako sa isiping hindi ko na pag-aari ang puso niya! Mariin akong napapikit kasabay ng pagpatak ng luha sa aking mga mata. Ni sa hinagap hindi ko akalain na mararanasan ko ito. Akala ko talaga hindi ko siya mahal at hindi ko siya matutunang mahalin. Teenager pa lang, wala akong ibang hangad na babae noon na makasama habang buhay kundi si Jeneva lang. Ni wala nga akong kaamor-amor kay Bianca eh. Ni hindi ko nakikita ang sarili ko na siya ang makakasama ko habang buhay. Pinatikim ko ang impyerno sa kanya habang nagsasama kami dahil gusto kong siya na
DANIEL ARAGON BUENAVENTURA POV Kahit na masakit ang katawan ko dahil sa tinamong sapak at sipa ni Arnold, nagawa ko pa rin makauwi ng mansion ng ligtas. Pagkababa ko pa lang ng kotse, galit na mukha ni Mommy Sylvia ang kaagad na sumalubong sa akin. "Anong ginawa mo? Bakit mo iniwan si Jeneva sa gitna ng kawalan? Hindi mo man lang ba naisip na baka kung ano ang mangyari sa kanya?" galit na bigkas niya sa akin. Minsan talaga, napapaisip ako kung anak niya ba talaga ako! Palagi na lang kasing si Jeneva ang pinapaburan niya kumpara sa akin na dugot laman niya! "Mom! Please, not now! Pagod ako! Pagod na pagod ako!" seryoso kong bigkas. Natigilan naman ito kaya mabilis na akong naglakad papasok ng mansion. Direcho ako sa living area at hapong-hapo na naupo. Kaagad ko namang naramdaman ang pagsunod niya sa akin. "Ano bang nangyari? Bakit ganiyan ang hitsura mo? Diyos Mio! Napaaway ka ba? Sinong may gawa ng pasa na iyan?" halos histirikal na bigkas ni Mommy sa akin. Wala sa sariling n
BIANCA POV "Ready?" nakangiting tanong sa akin ni Kuya Cyrus. Kasalukuyan akong naghahanda sa pagpasok ng opisina. Ngayun ang unang araw ko at gustong kong presentableng-presetable ako sa aking kasuotan. "Oo naman! Thank you Kuya! Dont worry, hindi kita bibiguin. Hangat wala ka at naglalamiyerda ka, ako na muna ang bahala sa kumpanya." nakangiti kong sagot kay Kuya. Natawa naman ito bago niya ako inalalayan na makasakay ng kotse. Buong biyahe kaming masaya at nahahalata ko talaga sa kanya na excited na siyang magtravel sa karagatan. Yes, instead ang pagtatravel sa ibang bansa ang atupagin niya para makapag-relax bumili siya ng sariling yate para malibot ang buong Pilipinas. Simple lang naman ang gusto niya..iyun ay makapaglibang hangat binata pa dahil pagkatapos niya umanong maglayag ang paghahanap na naman daw ng mapapangasawa ang susunod niyang aatupugin. Actually, ayaw ko siyang pigilan sa gusto niyang gawin. Ilang taon niya din kasi akong sinupurtahan sa gusto ko at wala
BIANCA POV "Nagbibiro ka ba?" natatawa kong tanong sa kanya. Mula sa pagkakaupo sa aking swivel chair tumayo siya at naglakad patungo sa sofa at naupo. Kita ko sa mukha niya ang pagiging bored sa buhay. "Hindi noh! Pagod na ako! alam mo sa totoo lang, hindi ko na alam ang gagawin ko. Parang wala nang ka-challenge-challenge ang buhay ko!" bigkas niya. Kaagad namang napataas ang kilay ko dahil sa sinabi niya. Naupo ako sa katapat na sofa at seryoso siyang tinitigan. "Well, magtayo ka din ng business. For sure susuportahan ka ng buo mong pamilya. At siyempre nandito din ako para suportahan ka!" nakangiti kong bigkas. "Sosyo tayo?" nakangiti niyang tanong. Hindi ko tuloy malaman kong matatawa ba ako or hindi. Gusto niya pang makipag-sosyo sa akin eh hindi ko na nga alam kung paano hahatiin ang pagiging CEO ko at pagiging Mommy ng mga anak ko. "Well, pag-iisipan ko! Pero nakakatakot....baka hindi kita matulungan masyado. Alam mo na...bago lang ako sa posisyon ko at mangangapa pa
BIANCA POV Nagulat man sa biglang pagsulpot ni Daniel dito sa CR pinilit ko pa ring makawala sa pagkakayapos niya sa akin. Hangat maaari, ayaw na ayaw ko nang magkaroon pa ng ugnayan sa kanya. Ayaw ko nang dumikit-dikit pa siya sa akin dahil lalo lamang bumabalik sa alaala ko ang mga masasakit na bagay na ginawa niya sa akin noon. "Ano ba Daniel! Bitawan mo nga ako! Mahigit pitong na tayong tapos. Wala ka nang pakialam pa kung sino man ang kasama ko ngayun!" galit kong sigaw sa kanya. Nang makatiyempo malakas kong inapakan ang kanyang paa na naging dahilan kaya kaagad niya akong nabitawan. Mabilis naman akong dumistansya sa kanya. Napansin ko ang paghagod niya ng tingin sa akin mula ulo hangang paa. Nababasa ko din sa kanyang mga mata ang hindi maipaliwanag na damdamin. Pinilit kong ignorahin iyun at pilit na nagpaka-kaswal sa harapan niya. "Ang laki na nang ipinagbago mo. Alam mo bang kanina pa kita pinagmamasdan? Kailan ka pa natutong uminom? Kailan ka pa natutong magsuot ng
BIANCA ISSABELLE VELASQUEZ POV Sa paglabas ko ng banyo pinilit kong maglakad ng tuwid. Nanginginig kasi ang tuhod ko habang naglalakad. Hindi ko akalain na muling magkrus ang landas naming dalawa. Bigla din nawala ang pagka-tipsy ko dahil sa kumprontasyon naming dalawa ni Daniel. Pitong taon na ang lumipas pero bakit feeling ko parang kahapon lang nangyari ang lahat? Masakit pa rin! Hindi pa rin ako nakaka-moved on! Akala ko talaga ayos na ako eh..pero bakit ganito? Bakit apektado pa rin ako sa presensya niya? Dahil ba siya ang kauna-unahang lalaki na minahal ko? Dahil ba minsan na akong nagpakatanga sa kanya noon? Dahil ba alam ko sa sarili ko na siya ang ama ng mga anak ko? Pero hindi eh...dapat kamuhian ko siya! Hindi ako dapat makaramdam sa kanya ng kahit ano mang bagay dahil siya ang dahilan kung bakit muntik na akong namatay noon. Siya din ang dahilan kung bakit namatay ang isa sa mga triplets kong anak. Kung hindi sana ako nabundol noon, hindi sana nagkaroon ng kumpleka
BIANCA ISSABELLE POV Hindi pa kami divorced? Hindi niya pa naifile sa korte ang papel na pinirmahan ko noon? Bakit? Siguro inisip niya talaga na patay na ako. Na hindi na kailangan dahil biyudo na siya at pwede na siyang magpakasal kay Jeneva. Hindi ako dapat mag-isip ng kahit na ano pa man dahil iyun ang masakit na katotohanan. Simula noong nagsama kami noon, wala siyang ibang bukambibig kundi ang hiwalayan ako at noong piniramahan ko na ang papel na iyun sasabihin niya sa akin ngayun na hindi niya pa naifile? Sino ang pinagluluko niya? Akala niya siguro kaya niya pang bilugin ang ulo ko sa mga kasinungalingan na nagawa niya sa akin! "Huwag mo nga akong hawakan! Akin na ang mga damit ko dahil aalis na ako!" galit kong bigkas sa kanya. Hindi talaga ako natutuwa sa ginagawa niyang ito sa akin. "Huminahon ka kasi muna! Bakit ba galit na galit ka? Wala naman akong masamang ginawa sa iyo ah? Mag-uusap lang tayo!'' kalmadong bigkas niya. Tumayo siya at naglakad patungo sa may bi