Wala siya sa mood i-train si Sofia kaya naman sinabihan niya si Craig na bukas na lamang niya gagawin iyon. Hindinniya rin talaga kayang harapin ang babae ngayon dahil sa nangyari kanina lang. Binigyan na lamang niya ng task ang babae para kahit papaano ay may pakinabang naman itong naroon.
She instructed her to get the phone when it rings. Sinigurado pa niyang alam nito ang gagawin. Binilinan niya na huwag lang istorbohin si Craig lalo kung hindi naman importante ang tawag. Mula sa desk niya ay hindi naman mapigilan ni Sofia na maghimutok ang kalooban. Hindi niya gusto ang ipinapagawa sa kanya. Naiinis siya kasi gusto niyang makasama si Craig. Naroon na siya. Nagbunga na ang matagal niyang plano na mapansin ng lalaki at makatungtong doon para mapalapit dito. Hindi niya lamang inaasahan na may pangit na babaeng magiging sagabal pa yata sa pakikipaglapit niya sa lalaki. Though halata niyang nahulog sa kamandag niya si Craig ay hindi pa rin niya maiwasang magdalawang isip. Pumasok na muli sa isipan niya ang nasaksihan kanina. Hindi niya inaasahang makikita si Craig at ang babae na halos maghalikan na. She's positive. May pakiramdam siyang may mas malalim pang nangyayari. Kaya kailangan niyang gumawa ng paraan para mawala sa eksena ang babae. Nagtataka nga si Sofia kung bakit ang pangit at manang na babae ay hinahayaang nasa tabi ni Craig. Para sa kanya hindi ito nababagay sa opisinang iyon o kaya ay ang makasama ni Craig. Nakakahiya kasi ang itsura ng babae para sa guwapong amo. Mukhang tama nga ang mga naririnig niya. May kung anong espesyal na treatment sa babae. Kung hindi, bakit hinahayaan ito roon? Ang ikinangingitngit pa ng kalooban niya ay mukhang malapit din ito kay Craig. Napalingon si Sofia sa saradong pinto ng opisina ni Craig. Nangangati na ang mga paa niya upang puntahan ito at katukin. Pero anong idadahilan niya? Wala din naman tawag para dito. Bumuga siya ng hangin. Bagot na bagot na siya pero tiniis niya dahil gusto niyang magpa-impress muna dito. Gusto niyang magkunwaring isang masunuring empleyado. Napalingon din siya sa saradong pinto ng opisina ni Maxine. Hindi niya maiwasang magduda. Hindi kaya may ginagawa ng kababalaghan ang dalawa dahil kanina pa hindi lumalabas ang mga ito sa kani-kanilang mga opisina? Kanina sa loob ng opisina ni Craig ay napansin niya ang connecting door papunta sa opisina ni Maxine. Hindi siya maaaring magkamali sa nakita. Baka ipinagpatuloy ng mga ito ang naudlot na ginagawa nang maistorbo niya ang mga ito. "Bullshît!" bulalas niyang napatampal ang kamay sa mesa. Padarag siyang napatayo at nagmamadaling humakbang papunta sa pinto ng opisina ni Craig. Akma na siyang kakatok nang bigla naman bumukas ang pinto ng opisina ni Maxine at iluwa doon ang babae. "What are you doing, Miss Alegre?" agad na sita sa kanya ni Maxine. Napatigil naman siya at tila napahiya. Kahit na nanggigigil siya sa galit ay minabuti niyang magkunwaring natakot sa babae. "Ah, Miss Maxine, magpapaalam lang sana ako kay Craig. Lunch time na, bababa sana ako sa canteen. Baka may gusto rin si Craig na ipabili," aniya. Kunwari ay nahihiya kaya napayuko siya. Nanatiling walang emosyon ang mukha ni Maxine sa sinabi ng babae. Kung alam lang nito na kanina pa niya pinagmamasdan ito mula sa kanyang opisina. Salamin ang dingding ng kanyang opisina ngunit hindi siya nakikita sa loob. Siya naman ay malayang napagmamasdan ang babaeng kanina pa nakasimangot at tila nayayamot sa pagsagot sa telepono. Tila pa nga binabagsakan na nito ang mga tuwatawag. Ayaw na lamang niyang sawayin ito dahil siguradong sila ni Craig ang magkakainitan. Hindi iyon malabong mangyari. How Craig this morning? Siya pa ang siguradong mapapasama. "Don't worry about his food. Nagpadeliver na ako ng food for him," sabi niya sa babae. "Ganoon ba, Miss Maxine?" Tumango siya. "Isa pa, Miss Alegre. Hindi mo na kailangan pang magpaalam. It's lunch time and it stated to your contract that you can have your lunch break. Hindi mo na kailangan pang istorbohin ang amo mo para lang diyan. You can go anytime basta bumalik ka sa tamang oras," pangangaral niya dito. "Pero..." "You can go," pagtataboy niya dito. Hindi binigyan ng pagkakataong umapela. "Nasa online meeting si Craig kaya hindi siya puwedeng maistorbo," aniyang nilagpasan na ang babae ngunit napatigil at muling bumaling dito. "Kapag may kailangan ka, sa akin ka muna magtanong o magpaalam. Not directly to our boss. Dahil unang una, you are under to me, not...him," madiing ika niya bago tuluyang iwanan ang babae. Nagngitngit na naman sa galit si Sofia. She clenched her fist tightly. Parang gusto na lamang niyang sabunutan si Maxine. Pero nagpigil siya ng sarili. Bago lamang siya. In the eyes of others specially their boss, dapat ay mabuti siya na tila anghel. Dapat ay si Maxine ang gawin niyang masama. "May araw ka rin sa akin. Humanda kang pangit ka!" piping banta niya habang nakayuko pa rin. Nang tuluyang mawala na si Maxine ay padabog siyang lumapit sa mesa niya. Napilitan rin siyang bumaba na mag-isa sa canteen ng kompanya. Sa elevator pa lamang ay nakatawag na siya ng pansin lalo na sa mga kasabayan niya. Paano ay lamang ang ganda niya sa ilang kababaihang naroon. Hindi naman siya katangkaran pero lumulutang ang kaputian at kagandahan niya sa lahat. "Miss, bago ka rito?" hindi na napigilang tanong ng isang kasama sa elevator. Lalaki iyon at mukhang galing sa accounting department. Nakita niya kasi sa suot na ID nito. Matamis siyang ngumiti. "Yeah. I just started today. Secretary ni Mr Samaniego," matamis na pagpapakilala niya. Nahihiyang ngumiti pa siya rito at sa ibang naroon. "Wow, siya yata iyong sinasabing special appointment ni Mr Samaniego, "ika ng nasa likod niya. "Tama ang ang naging usap-usapan. Maganda talaga," ayon pa sa iba. Lantaran ang pag-appreciate sa beauty niya. Tila lumaki ang teynga ni Sofia sa mga narinig. Masaya ang kalooban niya dahil maganda ang impression ng iba sa kanya. She needs that. Kailangan niya ang mga tao sa kompanya para lalong makuha ang atensiyon ni Craig. "I'm Sofia. Sana ay maging kaibigan ko kayong lahat. Bago pa lamang ako at mahirap makipaglapit, lalo na kay Miss Maxine kaya heto, mag-isa akong kakain ng lunch..." aniya. Pasimpleng sinisiraan si Maxine sa iba. Kailangan na niyang umpisahan ang pagpapabagsak sa babae. And it will start to their co-workers. "Naku!" biglang singit ng isang babae. Lumapit ito kay Sofia. Iyon ay walang iba kundi si Hannah "Masama talaga ugali ng babaeng iyon. Kaya mag-iingat ka Sofia..." Umugong ang bulong-bulungan sa loob ng elevator. Natigil lang iyon nang biglang may tumawa ng malakas. Binalingan ng lahat ang taong iyon na nasa gilid lamang. "Masama ang ugali? So sinong mas masama ang ugali ngayon na bina-back stab ninyo ang isang tao na wala naman kaalam-alam sa mga pinagsasabi ninyo!" ika ng babaeng nakahawak ng maraming folders. Galing ito sa advertising department. Hinahawakan din kasi ni Maxine ang departamentong iyon. Umirap si Hannah sa babae. "Naku Sharon, ipinagtatanggol mo pa talaga. Sabagay, pareho kasi kayong kapit sa taas..." aniya nito sa babaeng nagtaas lamang ng kilay. Immediate family si Sharon. Pinsan nito si Craig at naging matalik na kaibigan ni Maxine. "Look who's talking! For your information Miss S****p, we work hard for it, kung nasaan man kami ngayon ay dahil sa abilidad namin at talino!" Ipinagdiinan niya ang huling salita bago balingan ang bagong empleyadong nag-umpisa ng usapan tungkol kay Maxine. "Hindi kami gumamit ng ganda..." Tumingin ito kay Sofia mula ulo hanggang paa. "O paninipsip para lamang tumaas ang ranggo sa kompanya," aniya ulit na si Hannah naman ang binalingan. "Ewan ko na lang kung anong klaseng s****p ang ginagawa..." makahulugan nitong saad. Nang tumunog ang elevator ay naglakad si Sharon palabas. Bago muling sumara ang elevator ay muli siyang nagsalita. "Huwag kayong pahuhuli sa ginagawang pagsipsip. Baka mahuli kayo, kahiya-hiya lang kayo! Lalo na ikaw Miss S****p," aniya kay Hannah. Natahimik ang lahat maliban kay Hannah na nagpupuyos ng galit. Alam niyang siya ang pinapatamaan ng babae. Kung anong alam nito ay labis niyang ikinagagalit. Lumapit naman sa kanya si Sofia para pakalmahin. "Don't worry, hindi ako naniniwala sa kanya. Isa sa talento ko ang kilitasin ang isang tao. So batay sa nakikita ko, alam kong mabuti kang tao at hindi makagagawa ng bagay na gustong ipahiwatig ng babaeng iyon," ika niyang ngumiti ng maluwang. "Alam kong magiging magkaibigan tayo..." sabi pa nitong lalong ngumisi. Nakakita siya ng kakampi sa pamamagitan nito. "Thank you, Sofia..." sabi naman ni Hannah na tila nabunutan ng tinik. Nakikita niyang maaari niyang magamit ang babae para mas makaakyat pa sa kinalalagyan niya. Kung hindi niya makuha ang boss nila dahil obvious naman na si Sofia na ang panalo, at least, kapag malapit siya dito ay maambunan siya ng suwerte. Ngumiti lamang si Sofia ng makahulugan. Agad silang naging magkaibigan ni Hannah. She wants to learn more about Maxine. At sa tingin niya, si Hannah ang tamang tao para malaman ang lahat tungkol sa babae. Hindi na magtatagal ay mapapatalsik niya ito sa kinalalagyan.Pinilit na inubos ni Sofia ang pagkaing nasa harap niya kahit pa nga masuka-suka na siya. Iyon ay para lamang maging maganda ang impression sa kanya ni Craig. Ngunit nang dumating na ang hapon, tatlong oras lang ang nakalipas mula noong nagtanghalian sila ay hindi na kinaya ng tiyan niya. Humihilab iyon kaya pabalik-balik siya sa washroom. Nag-react nang matindi ang tiyan niya sa maanghang na kinain. "Are you okay, Sofia?" tanong ni Maxine nang madaan ito sa kanya. "You look pale," aniya pa nito. Tila concern naman sa kanya lalo at talagang pinagpapawisan na siya ng malapot at talagang namumutla na siya sa sama ng pakiramdam. "Sorry, Miss Maxine. I think I need to go," sabi niyang hindi na nagkunwari. Ayaw niyang magkalat doon kaya mas mabuting umuwi na lamang siya. Ayaw niyang ipahiya ang sarili kay Maxine at lalong lalo na kay Craig. Napatingin naman si Maxine sa kanyang relo. "Sige. Almost time na rin naman kaya maari ka ng umuwi," pagpayag agad nito. Walang inaksayang oras a
Bumuga siya ng hangin. Nasapo niya ang noo habang naiisip ang mas malalim pang dahilan kung bakit hindi siya kayang mahalin ni Craig. Iisa lang naman ang mabigat na dahilan...His ex-girlfriend. Ang babaeng mahal na mahal nito."Aasa akong pupunta ka, Maxine. Hindi na kita nakikita. Ni hindi mo na ako dinadalaw..." ang mga katagang iyon ang nagpabalik kay Maxine mula sa malalim na pag-iisip. "Sorry lo..." hinging paumanhin niya. Para mawala ang tampo nito ay tinawag niya ito sa gustong itawag niya. "Naging busy ako sa trabaho. Hayaan ninyo, asahan ninyong dadalo ako sa birthday mo, Lo," aniya.Marami pa silang napag-usapan. Tungkol kay Craig, sa trabaho, sa mga proyekto. Pero sa tagal ng pag-uusap nila sa telepono, bumabalik sila sa usapang kasalan. Gustong gusto na talaga nilang lumagay sa tahimik si Craig. Alas sais y medya na noong nakababa siya sa parking lot. Pinindot niya ang remote starter para i -unlock ang kanyang sasakyan. Lumang sasakyan iyon. May sentimental value sa kan
Mabilis na lumipad ang tingin niya sa lalaki sa akusa nito. Kumunot ang noo niya. Hindi niya inaasahang si Sofia ang dahilan kung bakit naparoon ito. She was taken aback for a moment. Pero agad niyang na-compose ang sarili. Itinago ang dismayang nararamdaman.Ibinalik niya ang mga mata sa ginagawa. "Nagsumbong ba sa iyo?" tanong niya. Hindi pinabulaanan o inamin ang akusa nito. Hindi rin naman siya nito paniniwalaan. "Sumbungan ka na pala ngayon?" ayaw niyang himigan ng tampo ang tono ng boses niya pero hindi niya mapigilan. Mas naging madiin din ang kutsilyo sa bawat hiwa niya sa patatas. Narinig niya ang paghila ni Craig sa isang upuan sa dining table. "She's crying when I drop her home. She wants to quit," aniya. Na para bang kasalanan nga niya na mag-ku-quit ito."So it's my fault?" sarkastiko niyang tanong. "Magku-quit siya dahil kasalanan ko? Nagpapatawa ba kayo?" Hindi niya mapigilan ang sariling bulalas. She's hurt. Bakit parang kasalanan nga niya?Ramdam ni Maxine ang bigat
Tila pospsorong sa isang kiskis lang ay umiinit, umaapoy at nagliliyab agad. Ganoon lagi ang pakiramdam ni Craig sa tuwing madidikit kay Maxine. Batid niyang may kung anong mahika ang babae dahil ito lamang ang nakakagawa sa kanya ng ganoon. At hindi niya kayang pigilan ang pagnanasa para dito. He's about to explode. And he wants to do it inside her. Ang halik na iginawad ng babae ay sinuklian niya nang mas mapusok at maalab. Ang kamay niyang nakahawak sa braso nito ay nagpadulas patungong beywang ng babae. Ang isang kamay pa niya ay pumigil sa batok nito upang pigilan itong kumawala. Naramdam niya kasi ang pagpiksi nito at saglit na pagpupumiglas. Knowing that she initiated the contact.Ngunit gaya ng dati anumang pagpupumiglas nito ay natangay ito sa kapusukan niya. Maging ito ay hindi kayang pigilan ang tawag ng kanilang mga laman. Nang tumugon ito ay hudyat iyon upang mas laliman niya ang nangyayari sa kanila. Binuhat niya ang babae papunta sa mesa. Agad na yumakap ang mga paa
Umuwi si Craig sa sariling Condo. Agad siyang nagtuloy sa kanyang silid patungo sa banyo. Inalis niya lahat ng saplot. Nagkalat lahat ng iyon sa sahig hanggang sa marating niya ang walk-in shower kung saan ay agad niyang pinaragasa ang malamig na tubig. Tumayo siya sa ilalim ng rumaragasang tubig. Napasandal ang kanang kamay niya sa muwebles na dingding ng shower area habang napapikit. Nagnilay-nilay sa mga bagay-bagay na bumabagabag sa kanya ngayon. Tila ba nasa biyaheng walang destinasyon ang kanyang isipan. Patuloy lamang iyon sa paglakbay sa kung saan. Nanatili siya roon halos tatlumpong minuto. Pinilit niyang kalimutan ang mga alalahanin. Guminhawa ang pakiramdam niya. He really needed that cold shower. Napawi kahit papaano ang pagod sa kanyang katawan. Ngunit ang ginhawang naramdaman niya ay agad ding napawi nang nakaupo na siya sa kanyang kama. Gusto niyang magpahinga na ngunit tila ayaw siyang tantanan ng mga isipin. Muling nagulo ang isipan niya patungkol kay Maxine at sa
Napapailing na lamang na sinara muli ni Craig ang pinto. Ni-lock pa niya iyon kahit na malabong may papasok dahil exclusive lang naman sa kanila ang lugar na iyon. Pero maigi nang makasiguro siya. May nakita siyang wet floor sign sa gilid. Kinuha niya iyon at nilagay malapit sa pinto. That way, he can protect his friend from any conflict. May ilan pa rin naman mga taong nakakalusot para sirain ang gustong sirain na tao. At alam niyang isa si Baron sa mga taong maraming gustong muli ay bumagsak ito. Marami din itong kaaway na alam niyang naghihintay ng pagkakataon para pabagsakin ito. He might protect the girl as well. Tama na siguro ang kahihiyan na binibigay ni Baron dito. Maging ang pasakit na binibigay nito. Gusto niyang maawa sa babae pero mas kinakaawaan niya ang kaibigang si Baron. It was actually because of her why he became like that."Gago talaga itong si Baron!" litanya ni Aivan habang nakasunod pa rin sa kanya. Tumigil siya at bahagyang sinulyapan ang kaibigan. As if hindi
Samantala, nanatiling nakatitig si Maxine sa pagkaing nasa mesa. Paglabas niya sa kuwarto ay wala na si Craig at tanging ang paper bag na may laman na pagkain ang nabungaran niya sa kusina, with his note.This time, he ordered Korean food. Mahilig silang dalawa sa mga pagkain ng ibang bansa. They literally taste everything. Isa iyon sa mga pinagkakasunduan nila ni Craig. They were not only fùck buddies but foodie buddies as well.Masarap ang pagkain pero wala siyang gana kaya nakatitig lamang siya roon. Hindi talaga masarap kumain kapag nag-iisa. Nasanay na siya noon. Pero ang palagiang kasama si Craig ay nagbago ang kasanayan niya. At natatakot siyang dahil sa kasanayang iyon. Maaari na kasing mawala iyon. The years she's with him were becoming more and more blurry. Ramdam niyang anumang oras ay hindi na siya nito kakailanganin. Kanina ay nagugutom siya pero hindi na ngayon. Hindi pa niya nabubuksan ang pagkaing nasa harap niya ay iniligpit na niya iyon papunta sa ref. Kumuha na la
Maagang pumasok si Maxine kinaumagahan. Paano ay tumawag ang secretary ni Mr. Smith at gusto silang maka-meeting. Biglaan iyon at kahit handa naman sila ay kailangan pa rin nilang aralin at i- finalize ang proposal nila. Huling pagkakataon na rin nila para makumbinsi ito sa proyekto. "Good morning Miss Salvador," bati ng iilang naroon na sa loob ng malaking gusali nila. Maaga pa talaga dahil hindi pa gaanong marami ang empleyadong naghihintay sa elevator para pumunta sa kani-kanilang mga floor. "Good morning," bati niya pabalik. May tipid na ngiti sa kanyang mga labi. Pagkatapos no' n ay inayos niya ang salamin sa mga mata at seryosong tumayo lamang habang hinihintay din ang elevator. Dumistansiya pa siya at pumuwesto sa likuran ng mga empleyadong naroon. Saglit lamang naman ang paghihintay nila sa elavator. Kahit nasa likuran na siya ay mas piauna pa rin siyang pasakayin doon ng mga empleyado. Kahit umiling na siya ay iminuwestra ng ilan ang mga kamay para paunahin siya. Gusto na
"Don't look at me like that, Max. Wala akong ibig sabihin sa tanong ko," nakangiting saad ng doktora. "I'm just stating what I see..."Tumayo ito habang hindi naman mapakali si Maxine dahil sa sinabi ng doktora."Tapos na tayo," aniya nito. Inayos na ang gamit. Napatingin si Maxine sa kanyang kamay. She bandages it really like a pro. Marami kasi siyang gasgas dahil sa mga talahib at mga puno nang sinuong niya ang masukal na daan nang marinig ang sigaw ni Craig. Sa pagkukumahog niya ay hindi na niya inalintana masugat man siya."By the way. Do you want to have a drink with me when we get back?""Huh?" Tanging naging reaction ni Maxine. Paano ay alam naman nitong allergy siya sa alak kaya bakit siya inaaya nito. Nakalimutan ba nito iyon?Natawa naman ito nang ma-realize iyon. "Ay oo nga pala. May allergy ka sa alcohol. Pero kahit na hindi ka uminom. Kahit juice lang. Gusto ko lang may makasama talaga at makausap. It's been a while na rin since I go out with a friend."Ngumiti siya. Mu
Doon pa lang ay binigyan na sila ng mga paunang lunas sa kani-kanilang mga sugat. Pasimpleng sumusulyap si Craig kay Maxine habang ginagamot ito ng isa pang paremedic. Sa tabi nito ay si Sergio na labis ang pag-aasikaso. "Craig...I was really afraid when we lost you..."Narinig naman niya si Sofia pero na kay Maxine pa rin ang buong atensiyon niya. He looked at how she was hurting when they were cleaning her wounds. "Okay na Mr. Samaniego," sabi naman ng paramedic na nakatoka sa kanya. Nalagyan na nito ng splint ang paa niya. "We will carry you to the bottom. Hindi mo na puwedeng ilakad ang paa mo dahil labis na ang pamamaga nito. We need to take you back and send you to the hospital for a series if test," dagdag nito. Nagsalita pa ang gumagamot sa kanya pero muli siyang napasulyap kay Maxine. Tsaka lamang siya napaiwas nang napalingon din si Max sa gawi niya. Saglit din naman na nagkatinginan sila bago talagang umiwas siya. "How about her?" tanong niya sa gumagamot sa kanya. Muk
"Max..." anas ni Craig. Tumigil naman ito sa sapat na distansiya mula sa kinaroroonan niya. Nagpahid ito ng mga luha. "Okay ka lang ba?" Nanginginig ang boses nitong tanong. Muling humakbang palapit sa kanya habang pinapanood lamang niya ito. Hindi niya maipaliwanag pero parang napawi ang sakit ng kanyang ulo. Biglang na-relax ang pakiramdam niya knowing that Maxine is there. "Ang bobò mo talaga Mr. Samaniego! Ang laki mo na para hayaan ang sarili mo na mawala o mahulog sa bangin," sabi nito kapagdaka.Tumaas ang kilay niya. Is she for real? Concern ba talaga ito sa kanya? Bakit parang ginagalit siya nito ngayon. Bòbo? Kanina lang ay tinawag din siyang tanga. Hindi niya alam kung matatawa ba siya o hindi dahil sa lumabas sa bibig nito."Tinatanong kita Mr. Samaniego. Okay ka lang ba?" tanong nitong bumaba para sipatin siya.Bobò. Tangá. It's okay. Tawagin siya nito ng ganoon hanggang magsawa ito. He's happy because she was there for him. Hindi niya mapigilan ang biglang pagha
"Let's head back. Padilim na ang paligid. Let the rescue team take care of it. Where are they anyway?" tanong ni Sergio. Sinipat niya ang sapatos. There's no sign of blood or anything kaya magandang senyales iyon. "Parating na Boss," sumagot si Eleoreph na siyang kasama ng nakakita sa sapatos. Halos nagkumpulan sila roon nang malaman na may nahanap. "Are we all here? If so, let's go. Max..."Lumingon si Sergio sa kanyang likuran. Gumuhit ang gitla sa kanyang noo nang hindi makita ang babae roon. Iginala niya ang kanyang tingin. Panic consumes him as he searches for her. Hindi niya ito makita!"Where's Max?" tanong niya sa mga naroon. Maging ang mga ito ay parang nalitong napatingin-tingin. "She's here a while ago," aniya. Nakuyom ang mga kamao dahil sa biglang takbo ng isip niya. Umalis ba ito para hanapin mag-isa si Craig? Hindi nito sinunod ang utos niyang huwag lumayo.Napatakbo siya para hanapin ito sa paligid."Max!" sigaw niya sa pangalan nito. Umalingawngaw iyon sa buong pali
"Craig...""Max, are you alright?" tanong ni Sergio pero parang hindi siya narinig ni Maxine. "Max..."Bigla na lang itong umalis. Lakad -takbong sinalubong nito si Sharon. Sinundan niya agad ang babae."Sha, si Craig?" Nagtaka si Sergio bakit tinatanong ni Maxine ang lalaki. Si Sharon naman ay biglang napahagulhol. Muntikan mapasalampak, buti na lang at agad na nasalo ito ni Maxine. May hawak-hawak din itong jacket. Jacket na agad na nakikilala ni Maxine. Paborito iyong ginagamit ni Craig kahit saan ito magpunta. May sentimental value ito sa lalake. Kaya alam niya, may nangyaring masama. "Max...na...nawawala si Craig," ika nitong sinabayan ng mas malakas na iyak. Mababakas ang gulantang sa mukha ni Maxine. Agad siyang nag-panic. "Anong nawawala? Sha, hindi magandang biro ito. Huwag kang mang-prank..."Marahas na umiling si Sharon. Doon na labis na dinagundong ng malakas na kaba at nilukuban ng matinding takot ang sistema ni Maxine. Hindi pa naman steady ang kalagayan ni Craig. "
"Max, sasama ka ba sa mountain hiking?" tanong ni Sharon kay Max habang nagpe-prepare sila sa umagang iyon. Pangatlong araw na nila doon at masasabi niyang worth ang pagsama niya. "No. Sa isang activity ako ngayon, Sha. At ang grupo ko ang nakatoka ngayon sa pagluluto," sagot niya. So far, masasabi niyang wala siyang naging problema sa mga kasama. Mas nakilala siya ng kapwa empleyado nila. Mas naging open ang mga ito sa kanya at mas naging malapit. Lalo na at hindi a siya nakikita ng mga ito na laging nakabuntot kay Craig. They even apologize dahil sa panghuhusga sa kanya noon."Sige. Excited akong mag-hiking. Hindi ko alam sinong kasama ko pero sana huwag sina Sofia at Hannah dahil ihuhulog ko talaga sila mula sa itaas ng bundok!" Natatawang napailing na lamang si Maxine sa turan ng kaibigan. Medyo nanahimik naman ang dalawa sa nakaraang mga araw. Hindi gumawa ang mga ito ng gulo na labis niyang ipinagpasalamat. Nang makababa sila ay naroon na ang ilang mga grupo. Nagtagpo ang
"Oh my gosh, Sha. Paano mong naisip ang bagay na iyon? Pinagsasabong mo ba talahmga ang dalawa?" Hindi makapaniwalang bulalas ni Maxine nang nasa kuwarto na sila. Hindi pa man nase-settle ang lahat ay hinila na siya ni Sharon doon. Tumatawa naman itong humarap sa kanya. "Nakita mo itsura kanina ni Craig? Wala siyang magagawa. Kuwarto niya lang ang available. Isa pa perehas naman silang boss ng mga kompanyang magsasanib puwersa para sa isang proyekto. Makakabuti iyon para makapag-usap sila. Settle their differences!"Napailing siya na lang si Maxine. Para sa kanya, imposibleng mangyari iyon. Ewan ba niya bakit ganoon na lang ang inuugali ni Craig pagdating kay Sergio."Bakit nga ba parang galit na galit si Craig kay Sergio?" Biglang napatanong si Sharon. "Hindi ko din alam," sagot ni Max. "Kilala mo naman ang pinsan mo hindi ba? Lumaki siyang hindi gaanong nakikisalamuha sa iba. Defense mechanism niya siguro iyon...""Kaya nga better din ang naging suggestion ko no. Sana ma-set
Maging si Sofia ay hindi nakatulog. Nagkunwari lamang siyang tulog pero sa buong biyahe ay nakiramdam lamang siya sa katabing lalaki. Sinadya pa niyang sumandig sa balikat nito pero hindi man lamang ito naapektuhan. Ni hindi siya nagawang akbayan para maayos na makapuwesto. Parang tuod itong nakaupo lamang.Alam niyang gising si Craig. Ramdam niya kasi ang malalim na paghinga nito at marahas na pagbuga ng hangin. Hindi naman siya tanga na hindi alam ang dahilan kung bakit ganito ito ngayon. She has no choice now. Kailangan niyang gumawa ng paraan para tuluyang mawala si Maxine sa landad nila.Palma Mountain Resort. Sa wakas ay nakarating din sila. Excited na nagsibabaan na ang mga empleyadong kasama. Bumabati pa ang mga dumadaan kila Craig bago tuluyang bumaba. Nasa hulihan pa sila Sharon kaya sila ang nahuli papunta sa harapan.Nagtaka si Sharon dahil habang papalapit siya sa unahan ay nakikita pa niya ang mga ulo ng apat na katao."Max, baba–"Nakita niya ang pag-angat ni Sergio
Parehong nanlaki ang mga mata nila Sharon at Maxine nang bumaling sa nagsalita. Nakaupo kasi sa pangalawang row si Craig. At sa kasamaang palad ay kasama rin nito si Sofia na napasimangot nang makita ang dalawa. Ayaw talaga sana nitong sumama. Napilitan lamang siya dahil gustong pumunta ni Craig. Bigla na lamang itong nagdesisyon pagkalabas nito sa hospital.Kanina pa din niya inuungot kay Craig na sa harapan sila pumuwesto. Kaya pala hindi siya nito pinagbigyan ay dahil inireserba nito ang harapan para kay Maxine. "Craig, bakit ka narito? Akala ko nasa hospital ka?" tanong ni Sharon na hindi pa rin makapaniwala. Napakurap-kurap pa talaga siya. Baka namamalik mata siya at iba na ang nakikita. "Max, nakikita mo ba si Craig o baka kaluluwa na niya itong nakikita ko, may kasama kasi siyang demonyo...""Sharon!" saway ni Craig. Tumaas pa ang boses nito."Sha!" tawag naman ni Maxine. Hinawakan pa ang kaibigan sa braso para pigilan ito.Lalong nanulis ang nguso ni Sharon. "Bakit ba kayo na