Umuwi si Craig sa sariling Condo. Agad siyang nagtuloy sa kanyang silid patungo sa banyo. Inalis niya lahat ng saplot. Nagkalat lahat ng iyon sa sahig hanggang sa marating niya ang walk-in shower kung saan ay agad niyang pinaragasa ang malamig na tubig. Tumayo siya sa ilalim ng rumaragasang tubig. Napasandal ang kanang kamay niya sa muwebles na dingding ng shower area habang napapikit. Nagnilay-nilay sa mga bagay-bagay na bumabagabag sa kanya ngayon. Tila ba nasa biyaheng walang destinasyon ang kanyang isipan. Patuloy lamang iyon sa paglakbay sa kung saan. Nanatili siya roon halos tatlumpong minuto. Pinilit niyang kalimutan ang mga alalahanin. Guminhawa ang pakiramdam niya. He really needed that cold shower. Napawi kahit papaano ang pagod sa kanyang katawan. Ngunit ang ginhawang naramdaman niya ay agad ding napawi nang nakaupo na siya sa kanyang kama. Gusto niyang magpahinga na ngunit tila ayaw siyang tantanan ng mga isipin. Muling nagulo ang isipan niya patungkol kay Maxine at sa
Napapailing na lamang na sinara muli ni Craig ang pinto. Ni-lock pa niya iyon kahit na malabong may papasok dahil exclusive lang naman sa kanila ang lugar na iyon. Pero maigi nang makasiguro siya. May nakita siyang wet floor sign sa gilid. Kinuha niya iyon at nilagay malapit sa pinto. That way, he can protect his friend from any conflict. May ilan pa rin naman mga taong nakakalusot para sirain ang gustong sirain na tao. At alam niyang isa si Baron sa mga taong maraming gustong muli ay bumagsak ito. Marami din itong kaaway na alam niyang naghihintay ng pagkakataon para pabagsakin ito. He might protect the girl as well. Tama na siguro ang kahihiyan na binibigay ni Baron dito. Maging ang pasakit na binibigay nito. Gusto niyang maawa sa babae pero mas kinakaawaan niya ang kaibigang si Baron. It was actually because of her why he became like that."Gago talaga itong si Baron!" litanya ni Aivan habang nakasunod pa rin sa kanya. Tumigil siya at bahagyang sinulyapan ang kaibigan. As if hindi
Samantala, nanatiling nakatitig si Maxine sa pagkaing nasa mesa. Paglabas niya sa kuwarto ay wala na si Craig at tanging ang paper bag na may laman na pagkain ang nabungaran niya sa kusina, with his note.This time, he ordered Korean food. Mahilig silang dalawa sa mga pagkain ng ibang bansa. They literally taste everything. Isa iyon sa mga pinagkakasunduan nila ni Craig. They were not only fùck buddies but foodie buddies as well.Masarap ang pagkain pero wala siyang gana kaya nakatitig lamang siya roon. Hindi talaga masarap kumain kapag nag-iisa. Nasanay na siya noon. Pero ang palagiang kasama si Craig ay nagbago ang kasanayan niya. At natatakot siyang dahil sa kasanayang iyon. Maaari na kasing mawala iyon. The years she's with him were becoming more and more blurry. Ramdam niyang anumang oras ay hindi na siya nito kakailanganin. Kanina ay nagugutom siya pero hindi na ngayon. Hindi pa niya nabubuksan ang pagkaing nasa harap niya ay iniligpit na niya iyon papunta sa ref. Kumuha na la
Maagang pumasok si Maxine kinaumagahan. Paano ay tumawag ang secretary ni Mr. Smith at gusto silang maka-meeting. Biglaan iyon at kahit handa naman sila ay kailangan pa rin nilang aralin at i- finalize ang proposal nila. Huling pagkakataon na rin nila para makumbinsi ito sa proyekto. "Good morning Miss Salvador," bati ng iilang naroon na sa loob ng malaking gusali nila. Maaga pa talaga dahil hindi pa gaanong marami ang empleyadong naghihintay sa elevator para pumunta sa kani-kanilang mga floor. "Good morning," bati niya pabalik. May tipid na ngiti sa kanyang mga labi. Pagkatapos no' n ay inayos niya ang salamin sa mga mata at seryosong tumayo lamang habang hinihintay din ang elevator. Dumistansiya pa siya at pumuwesto sa likuran ng mga empleyadong naroon. Saglit lamang naman ang paghihintay nila sa elavator. Kahit nasa likuran na siya ay mas piauna pa rin siyang pasakayin doon ng mga empleyado. Kahit umiling na siya ay iminuwestra ng ilan ang mga kamay para paunahin siya. Gusto na
Ngunit mukha talagang inuubos nito ang pasensiya niya. Hindi na niya maitago ang galit nang bumaba sila at makitang isang resto bar ang kanilang destinasyon. Hindi naman pipitsuging resto-bar iyon at high end ang lugar pero kahit na, inaasahan niyang sa isang fine dining nila kikitain ang kausap. Lalo at malaking tao ito sa larangan ng business. "Why here?""Why not?" balik tanong ni Sofia sa kanya. May lakas loob na siyang sagot-sagutin. "May problema Miss Max?" Nang-uuyam ang pagkakatanong nito."Craig?!" Imbes na patulan si Sofia ay hinarap niya si Craig."Hello, Mr. Samaniego!" Magrereklamo pa lamang siya ay dumating na ang kanilang hinihintay. Masaya itong naglakad palapit sa kanila kasama ang kanang kamay nito. Nakangisi si Mr. Smith na para bang masayang masaya. "This is what I like... buti at nahuli mo ang gusto ko," ika nito sa islang na pagtatagalog. "Working while having fun is my motto," aniya pa nito. Nanlaki ang mga mata ni Maxine sa narinig. Napahiya siya nang sul
Sabay-sabay na tinungga ng tatlo ang kani-kanilang mga basong may laman na alak. For God's sake, hindi pa sila kumakain para mag-inuman agad. "Miss Salvador, care to join us? Alfred, grab your drink," baling ni Mr Smith kay Maxine maging sa kanang kamay nitong tauhan na agad naman na sumunod. Bantulot naman siyang kumilos. Ayaw niyang ipahiya si Mr. Smith pero ayaw niya rin uminom lalo at wala pang laman ang kanyang tiyan. Pero nakaamba na ang bote sa kanya at hinihintay na lamang siyang kumuha ng baso. Mabagal niyang kinuha ang baso sa kanyang harapan. "Hmmmm... let's eat first, Mr. Smith. The food is not good when it's cold."Sa pag-angat ni Maxine ng baso ay siya namang pagsasalita ni Craig. Mabilis pa ang ginawa nitong pagpatong ng kamay sa basong ilalahad sana niya pababa. "Drink your med first," pasimpleng utos nitong pabulong.Hindi naman nakaligtas sa mga mata ni Sofia ang ginawa ni Craig. Nakangiti siya at tumatawa ngunit sa loob niya'y may kung anong bugso ng damdamin.
Muling huminga nang malalim si Maxine. Naghilamos din siya dahil nag-iinit talaga ang pakiramdam niya. Pulang pula ang mukha niya. Ewan niya kung dahil sa galit iyon o sa alak na nainom. Basta hindi siya mapakali na tila ba may masamang mangyayari. She had this gut feeling before, ayaw man niyang aminin sa sarili at kinakalimutan iyon pero nagkatotoo ang lahat na muntikan niyang ikinapahamak noon.Gamit ang paper towel ay pinunasan niya ang basang mukha. Hindi nga lamang niya natuyo ng maigi ang mukha maging ang ilang hibla ng buhok na nabasa dahil sa pagmamadali. Idagdag pa na magaspang sa balat ang paper towel na gamit sa lugar na iyon. Hinayaan na lamang niya iyon at muli siyang humugot ng malalim na hininga. Pinapakalma niya ang sarili habang pinagmamasdan ang sariling repleksiyon sa salamin. She doesn't look good at all. Maging pakiramdam niya ay hindi okay. Pero kailangan niyang magpatuloy. "Kaya mo pa ba?"malakas na tanong niya sa sarili. Buti na lamang at walang ibang taong
"I...really don't know what happened, Craig. Mabilis ang pangyayari." Tumingin ito kay Maxine. "Miss Max and Mr. Smith was drinking and laughing together. They were both fine and got along. It was all of a sudden, she screamed and hit him with a bottle..." kunot ang noo niyang napatitig kay Sofia. "It's true, Craig. Iiwanan ko nga sana sila dahil ayaw ko silang istorbohin, but...oh God!" napahagulhol ulit ito. "I tried to defend Mr. Smith, that's why I was cut by the glass."Ang galit sa kanyang sistema ay lalong lumaki. Mas lalong naging madilim ang awra niya nang bumaling kay Maxine na ngayon ay nanlalaki ang mga mata. Pinapabulaanan ang lahat sa pamamagitan ng pag-iling. Bumuka ang bibig ngunit walang salitang lumabas. "You heard it right, Mr. Samaniego. She tried to seduce me! I'm not blind to like her. She's not my taste, but she throws herself to me!" paggatong ni Mr Smith sa mga sinabi ni Sofia. Mas humigpit ang pagkakahawak niya sa braso ng matanda. Kapag binitiwan niya it
Napasabunot sa buhok si Craig. Ang mga mata niya ay naluluha hindi lang dahil sa matinding sakit ng ulo kundi sa silaw na dala ng mga flashes ng camera. Hindi niya alam ang gagawin. May bumabalik sa balintataw niyang alaala. Malabo iyon. He's in panic mode. At ramdam iyon ni Maxine. "Craig?" Lumapit siya sa lalaki. Hinawakan niya ang kamay nito. Laking gulat niya nang makapang malamig ang kamay nito at namamawis. Halata din ang butil-butil na pawis nito sa noo. Maging siya ay kinabahan sa nakikitang kalagayan ng lalaki. Napalinga-linga siya para maghanap ng kung sinong makakatulong sa kanila. 'Where's Sofia? Bakit biglang nawala ito?'"I can't breathe," anas nitong nahihirapan. Ang isang kamay nito ay napayakap sa kanya. Habang sapo pa rin nito ang ulo. Bahagyang nakasabunot sa buhok nito. Ang buong bigat nito ay naging pasan niya. Muli niyang pinagala ang kanyang ulo. That time, nakasalubong ng mga mata niya si Alfred. Agad naman nitong nakuha ang ibig sabihin ng tingin niyang i
Tutok na tutok naman ang mga mata ni Maxine habang nag-i-speech ang matandang Dela Paz. Hanggang sa tila gumawi ang mga mata nito sa bandang likod. Hindi niya alam kung guni-guni lamang niya pero sa ilang beses na sumulyap ito sa gawi nila ay alam niyang sadya ang pagbaling nito ng tingin. May pagtataka siyang bumaling sa kasama. Pakiwari niya ay kay Sergio tumitingin ang matanda. "I want to make a toast for the new management. For our new business partners and new projects on the way. Let's make a better future for our graduates in making businesses that will cater to them..."Nagpalakpakan ang lahat dahil sa paunang speech ng matanda. Iisa lang naman ang layunin ng lahat. At tama ang matandang Dela Paz, they are making sure na nake-cater nila ang mga bagong graduates at the same time, mga taong nais magtrabaho kahit na matanda na. That's why their businesses are good for partnership dahil iisa lang ang layunin nila. They both explore different businesses as well. If their companies
Nanlaki ang mga mata ni Maxine nang tuluyang makalapit sa kanya ang taong iyon. "Where have you been? Kanina pa ako paikot-ikot para hanapin ka!" Nagmamaktol sa ika nito. "Sumakit na ang paa ko kahahanap sa iyo.""Sha, what are you doing here?" Hindi naman makapaniwalang tanong ni Maxine sa kaibigan. Ngumiwi ito bago tuluyang sumimangot."Well, may nakakita sa akin at kinidnap ako! Akala ko kung saan ako dadalhin, dito lang pala," aniyang umirap pa sa ere. "What are you saying? It's not funny. Ikaw ang bigla na lang sumakay sa sasakyan ko at sumama dito," sabi naman ng lalaking biglang lumitaw sa gilid. Lalong hindi makapaniwala ang itsura ni Maxine. Napanganga pa siya at halos lumuwa ang mga matang tiningnan si Sharon. Lalong umirap ito at bubulong-bulong. "Max, paki-close ang bunganga mo, please. Baka pasukan ng langaw," mataray na sita nito sa kanya. "Magkasama kayo?" may panunuksong saad niya. Paano ay si Alfred lang naman ang kasama nito ngayon. Hindi niya alam kung paano na
"She's okay. I gave her injectable medicine for her allergy so she will recover soon," aniya ng babaeng tumingin kay Maxine pagkatapos nitong mahirapang huminga at mahimatay."Thanks," pasasalamat ni Craig sa babaeng nakilala niyang si Yvonne. Kasama rin sa kuwartong iyon si Aivan at Sofia. They all rush to them nang makitang pangko niya si Maxine na walang malay. Ang balat nito ay puno ng pantal na pula at halos habulin nito ang hininga. Her throat was swollen that she can't breathe easily. Nakuyom ni Craig ang kamao nang maalala ang nangyari kanina. Sinundan niya ang babae dahil napansin niya ang pamumula ng balat nito sa leeg. Wala siyang balak na milagro dito. He's just checking her. Medyo sumobra lamang talaga siya dahil sa hindi mapangalanang damdamin. He just wants to check her out because she drank alcoholic drink. Kung bakit pinaniwalaan niya itong nakaunom talaga ng gamoy. Kung hindi lamang niya napansin ang mga pantal niyo ay baka huli na ang lahat. Kung hindi niya ito si
Nagdilim ang mukha ni Craig. May damdaming gustong sumabog sa pagkatao niya. Hindi niya alam kung ano iyon. Basta ang alam niya, ayaw niya ang nakikita. Kung kay Alfred ay nato-tolerate pa niya ang presensiya ng lalaki. Kay Sergio ay hindi. Parang gusto niyang mawala sa mundo ang lalaki. Kung madali lang sanang gawin iyon ay baka sa isang iglap ay wala na ito sa landas niya.Bumaling siya kay Sofia. Ngumisi siya at nginitian ito. Parang hindi na maipinta ang hilatsa ng mukha ng babae. Mabuti na lamang at naroon ito. Maitatago niya ang hindi mapangalanan na damdaming kumakain sa kanya ngayon. Mabilis na bumaba ang mukha niya at walang sabi-sabing hinalikan si Sofia sa labi. Habang sa gilid ng mga mata niya ay kita niya ang pagbaling sa kanila ni Maxine. Sinadya niyang halikan si Sofia. Alam na alam niya ang magiging reaksiyon ni Maxine. At nang nag-iwas ito ng tingin sa kanila ay nagbunyi ang kalooban niya. 'That's it. Make her jealous.' Sabi ng isip niya habang pinapalalim ang ha
Mabilis na tumalikod si Maxine nang biglang bumaling sa kanya si Aivan. Agad siyang sumabay sa paglalakad ni Sergio. Hindi maipagkakaila sa kanya na hindi siya gusto ng mga kaibigan ni Craig. Hindi lang isang beses niyang narinig na nilait siya ng mga ito. Not directly in front of her face pero ramdam niya ang disgusto sa kanya ng mga ito. Kung anong dahilan ay wala siyang alam. Habang naglalakad ay may lumapit na muli sa kanilang waiter. "Wine, Sir, Mam?"Akma pa lamang siyang kukuha nang pigilan ni Sergio ang kamay niya. "The wine you have a while ago will be your first and last, Miss Beautiful," bulong na saad ni Sergio sa kanya. Napakunot ang noo niyang napatingin dito. Tense na tense ang pakiramdam niya simula pa kanina. Hindi kasi maipagkakailang bawat galaw niya ay pinagmamasdan ni Craig. Para siyang kriminal na binabantayan bawat kilos niya. Na kahit malayo na sila sa mga ito ay ramdam niya pa rin ang mga mata nitong mabibigat na nakatitig sa kaniya. Idagdag pa ang pagdat
"Craig, Hon?" pukaw ni Sofia sa atensiyon ni Craig. Agad naman na binalingan ni Craig ang babae. Ngunit hindi pa man nagtatagal ang tingin kay Sofia ay lumipad muli ang mga mata niya sa dalawa. Nagsalubong ang mga kilay niya nang tila masayang humahalakhak ang lalaking kasama ni Maxine.Doon nakaramdam ng matinding pagpupuyos sa dibdib si Sofia. Siya nga ang kasama pero halatang ang buong atensiyon ng fiancee ay sa ibang babae. "Hon," muling tawag niya dito. Umangat ang kamay niya sa mukha ng lalaki. Ibinaling niya ang mukha nito sa kanya. "Are you even listening to me? Kung hindi ay uuwi na lang ako," hindi niya mapigilang maktol. Hindi pa man nag-uumpisa ang party ay sirang sira na ang gabi niya. Ginawa pa naman niya ang lahat para siya ang isama ng lalaki pero kung alam lamang niyang mababalewala siya ng ganoon ay hindi na lamang siya sana nagpumilit pa.'It's not your fault! Kung hindi sana pumunta ang Maxine na iyon ay maayos ang lahat. Kasalanan niya!' ika ng boses sa loob n
Hindi siya nakapagsalita. Nakatitig lamang siya sa lalaki na ngayon ay palapit na sa gawi nila ni Sharon. Ngumiti sa kanya ang lalaki."How are you? I need to apologize again. Nagmamadali kasi ako kanina..."Marahas siyang umiling. "I am really fine. And it's not your fault anyway, wala din kasi ako sa aking sarili kanina kaya nangyari iyon," amin niya. Ang lalaking ngayon na nasa harapan nila ay ang lalaking muntik nang nakabangga kanina sa kanya. Ibang iba ang itsura nito ngayon. With his suit na mukhang mamahalin ay nagmukha din itong mamahaling tao. Naging kapantay ni Craig sa estado. Maging sa itsura nito ay halos magkasingkisig lang ang dalawa. Kung hindi niya lamang hawak ang calling card nitong nagsasabing secretary ito ay aakalain niyang nagmula ito sa prominenteng pamilya katulad ng mga Samaniego. "To make it up to you, can I invite you to accompany me to this party," tanong nitong ikinanlaki ng mga mata niya lalo. Maging ni Sharon at ng ibang naroon. Nakuha nila ang atensi
Gusto niyang tumanggi sa gustong mangyari ni Sharon pero nagdalawang isip siya. Tama ito, masasayang lamang ang ginugol nitong oras sa kanya. Baka nga puwede naman talaga siyang makadalo. Iisa lang din naman ang pakay niya doon at pakay ni Craig. Ang muling makausap ang apo ng matandang Dela Paz na siyang bagong tagapamahala ng kompanya ng mga ito.'I'm looking forward to meeting you again after five years...' boses sa isip niya. Iyon ang pinanghahawakan niyang salita mula rito. Limang taon na rin pala talaga ang nakararaan.Halos nakalimutan na niya ang sinabing iyon ng apo ng matandang Dela Paz noong may pagkakataong makausap niya ito. Papunta ito noon sa America para mag-aral. At ang party na iyon ang unang beses na haharap ito sa mga mata ng publiko. Maybe he is really successful now. Handa na rin ito ngayon sa pamamahala sa kompanya ng mga ito.Dela Paz owns luxury hotels and restaurants. Kung matutuloy ang collaboration ng kompanya nila at ng mga ito, they will gain millions. No