Samantala, nanatiling nakatitig si Maxine sa pagkaing nasa mesa. Paglabas niya sa kuwarto ay wala na si Craig at tanging ang paper bag na may laman na pagkain ang nabungaran niya sa kusina, with his note.This time, he ordered Korean food. Mahilig silang dalawa sa mga pagkain ng ibang bansa. They literally taste everything. Isa iyon sa mga pinagkakasunduan nila ni Craig. They were not only fùck buddies but foodie buddies as well.Masarap ang pagkain pero wala siyang gana kaya nakatitig lamang siya roon. Hindi talaga masarap kumain kapag nag-iisa. Nasanay na siya noon. Pero ang palagiang kasama si Craig ay nagbago ang kasanayan niya. At natatakot siyang dahil sa kasanayang iyon. Maaari na kasing mawala iyon. The years she's with him were becoming more and more blurry. Ramdam niyang anumang oras ay hindi na siya nito kakailanganin. Kanina ay nagugutom siya pero hindi na ngayon. Hindi pa niya nabubuksan ang pagkaing nasa harap niya ay iniligpit na niya iyon papunta sa ref. Kumuha na la
Maagang pumasok si Maxine kinaumagahan. Paano ay tumawag ang secretary ni Mr. Smith at gusto silang maka-meeting. Biglaan iyon at kahit handa naman sila ay kailangan pa rin nilang aralin at i- finalize ang proposal nila. Huling pagkakataon na rin nila para makumbinsi ito sa proyekto. "Good morning Miss Salvador," bati ng iilang naroon na sa loob ng malaking gusali nila. Maaga pa talaga dahil hindi pa gaanong marami ang empleyadong naghihintay sa elevator para pumunta sa kani-kanilang mga floor. "Good morning," bati niya pabalik. May tipid na ngiti sa kanyang mga labi. Pagkatapos no' n ay inayos niya ang salamin sa mga mata at seryosong tumayo lamang habang hinihintay din ang elevator. Dumistansiya pa siya at pumuwesto sa likuran ng mga empleyadong naroon. Saglit lamang naman ang paghihintay nila sa elavator. Kahit nasa likuran na siya ay mas piauna pa rin siyang pasakayin doon ng mga empleyado. Kahit umiling na siya ay iminuwestra ng ilan ang mga kamay para paunahin siya. Gusto na
Ngunit mukha talagang inuubos nito ang pasensiya niya. Hindi na niya maitago ang galit nang bumaba sila at makitang isang resto bar ang kanilang destinasyon. Hindi naman pipitsuging resto-bar iyon at high end ang lugar pero kahit na, inaasahan niyang sa isang fine dining nila kikitain ang kausap. Lalo at malaking tao ito sa larangan ng business. "Why here?""Why not?" balik tanong ni Sofia sa kanya. May lakas loob na siyang sagot-sagutin. "May problema Miss Max?" Nang-uuyam ang pagkakatanong nito."Craig?!" Imbes na patulan si Sofia ay hinarap niya si Craig."Hello, Mr. Samaniego!" Magrereklamo pa lamang siya ay dumating na ang kanilang hinihintay. Masaya itong naglakad palapit sa kanila kasama ang kanang kamay nito. Nakangisi si Mr. Smith na para bang masayang masaya. "This is what I like... buti at nahuli mo ang gusto ko," ika nito sa islang na pagtatagalog. "Working while having fun is my motto," aniya pa nito. Nanlaki ang mga mata ni Maxine sa narinig. Napahiya siya nang sul
Sabay-sabay na tinungga ng tatlo ang kani-kanilang mga basong may laman na alak. For God's sake, hindi pa sila kumakain para mag-inuman agad. "Miss Salvador, care to join us? Alfred, grab your drink," baling ni Mr Smith kay Maxine maging sa kanang kamay nitong tauhan na agad naman na sumunod. Bantulot naman siyang kumilos. Ayaw niyang ipahiya si Mr. Smith pero ayaw niya rin uminom lalo at wala pang laman ang kanyang tiyan. Pero nakaamba na ang bote sa kanya at hinihintay na lamang siyang kumuha ng baso. Mabagal niyang kinuha ang baso sa kanyang harapan. "Hmmmm... let's eat first, Mr. Smith. The food is not good when it's cold."Sa pag-angat ni Maxine ng baso ay siya namang pagsasalita ni Craig. Mabilis pa ang ginawa nitong pagpatong ng kamay sa basong ilalahad sana niya pababa. "Drink your med first," pasimpleng utos nitong pabulong.Hindi naman nakaligtas sa mga mata ni Sofia ang ginawa ni Craig. Nakangiti siya at tumatawa ngunit sa loob niya'y may kung anong bugso ng damdamin.
Muling huminga nang malalim si Maxine. Naghilamos din siya dahil nag-iinit talaga ang pakiramdam niya. Pulang pula ang mukha niya. Ewan niya kung dahil sa galit iyon o sa alak na nainom. Basta hindi siya mapakali na tila ba may masamang mangyayari. She had this gut feeling before, ayaw man niyang aminin sa sarili at kinakalimutan iyon pero nagkatotoo ang lahat na muntikan niyang ikinapahamak noon.Gamit ang paper towel ay pinunasan niya ang basang mukha. Hindi nga lamang niya natuyo ng maigi ang mukha maging ang ilang hibla ng buhok na nabasa dahil sa pagmamadali. Idagdag pa na magaspang sa balat ang paper towel na gamit sa lugar na iyon. Hinayaan na lamang niya iyon at muli siyang humugot ng malalim na hininga. Pinapakalma niya ang sarili habang pinagmamasdan ang sariling repleksiyon sa salamin. She doesn't look good at all. Maging pakiramdam niya ay hindi okay. Pero kailangan niyang magpatuloy. "Kaya mo pa ba?"malakas na tanong niya sa sarili. Buti na lamang at walang ibang taong
"I...really don't know what happened, Craig. Mabilis ang pangyayari." Tumingin ito kay Maxine. "Miss Max and Mr. Smith was drinking and laughing together. They were both fine and got along. It was all of a sudden, she screamed and hit him with a bottle..." kunot ang noo niyang napatitig kay Sofia. "It's true, Craig. Iiwanan ko nga sana sila dahil ayaw ko silang istorbohin, but...oh God!" napahagulhol ulit ito. "I tried to defend Mr. Smith, that's why I was cut by the glass."Ang galit sa kanyang sistema ay lalong lumaki. Mas lalong naging madilim ang awra niya nang bumaling kay Maxine na ngayon ay nanlalaki ang mga mata. Pinapabulaanan ang lahat sa pamamagitan ng pag-iling. Bumuka ang bibig ngunit walang salitang lumabas. "You heard it right, Mr. Samaniego. She tried to seduce me! I'm not blind to like her. She's not my taste, but she throws herself to me!" paggatong ni Mr Smith sa mga sinabi ni Sofia. Mas humigpit ang pagkakahawak niya sa braso ng matanda. Kapag binitiwan niya it
Sa hospital kung saan ginagamot si Mr Smith, nakaupo sa isang bench si Craig. Halata ang pagod sa mukha niya habang nakasandal ang ulo sa pader ng hospital. Mulagat ang mga mata niyang nakatingin sa kawalan. He sighed a couple of times bago maisipang tawagan si Maxine. Kinuha niya ang kanyang telepono sa bulsa. He dialed Maxine's phone number pero ring lang iyon ng ring. Walang sumasagot. He dialed again. Gusto lang naman niyang malaman kung nakauwi ba ito ng maayos. If she was okay? though alam niyang nasaktan niya ito sa kanyang mga salita ay hindi naman nito binabalewala ang mga tawag niya noon. Siya pa rin kasi ang boss. Aminado siya, it was a sudden emotion. Alam niyang hindi makatarungan ang nagawa niya kay Maxine na agad na hinusgahan ito. Balak din naman niyang magpaimbestiga kung ano talagang nangyari. But this time, he wants to settle Mr Smith health first. Medyo malalim ang natamo nitong sugat sa ulo. Kapag hindi nila nadala ito sa hospital agad ay baka mas malala ang
What!?" malakas na bulalas ni Craig. "Bingi ka ba o nagbingi-bingihan, Craig? I told you, Maxine called me, nagpapasundo. Pero pagdating ko sa resto bar, wala siya roon.I couldn't find her! Naikot ko na ang vicinity! I even asked the staff here, wala silang alam! Ano ba talaga ang nangyari?"Napasabunot siya sa kanyang buhok. Kasalukuyan siyang nasa sasakyan na at ngayon nga ay kausap si Sharon. Pinaulit-ulit niya ang sinasabi nito dahil tila ayaw mag-sink in sa utak niya na nawawala si Maxine. Nawawala si Maxine? Imposible! Ibinilin niya ito kay Mang Berto na iuwi ito. Hindi ba nito naihatid ang babae? Kaya nga pinadala niya ang isang sasakyan para may magamit siya habang ito naman ang bahala kay Maxine. Ano ang nangyari?"May mga pulis na narito, Craig. Hindi ko na alam ang iisipin ko! But what really worries me is the whereabouts of Maxine. Hindi ko siya makita!" histerikal ng saad ni Sharon. Halata sa boses nito ang matinding pag-aalala sa kaibigan. "Wait for me there. Babali
"Don't worry. I'll save you," bago pa man siya talagang mawalan ng malay ay narinig niya ang pagsasalita ng taong pumangko sa kanya.Gusto niyang imulat ang mga mata niya ngunit sobrang bigat n'on. Maging ang kanyang ulo ay namimintig sa sakit kaya hindi niya makilala kung kaninong boses iyon. Pero alam niyang lalaki iyon dahil sa baritonong boses nito. Umasa nga siyang su Craig sana iyon. Pero iba ang nanunuot na amoy sa kanyang ilong. Hindi kay Craig. Nagising na lamang siyang nasa hospital na at nakabenda na ang kamay. "You have stitches, so be careful..."Napatingala siya sa nagsalita. Nanlaki ang mga mata niya nang makitang si Alfred iyon—ang kanang kamay ni Mr Smith. Kinabahan siya at namutla. Napalinga siya kung may ibang kasama ba siya ngunit wala. Wari niya ay nasa private room siya sa hospital."How are you feeling?" tanong nitong nakangiti. Humakbang palapit sa kanya. Sa takot ay nahila niya ang kumot na tila magagawa nitong protektahan siya bilang panangga. "I'm... oka
Kung gulat siya sa nasaksihan sa akto ay parang wala lang kay Craig iyon. Pasimpleng nagmulat ito ng mga mata. Umayos ito at pasimple din na may inayos sa babang parte ng kasuotan nito. "Get out there, Sofia," simpleng utos nito. Binalewala ang presensiya niya at pagkakahuli dito.Tila bulkan na bumulwak ang galit ni Maxine. Nagagawa pa talaga ng mga ito ang bagay na iyon samantalang may kinakaharap silang problema!"Miss Alegre, can you please get out for a moment. Mr Samaniego and I need to talk!" Maawtoridad na utos niya sa babaeng unti-unting lumabas mula sa mesa. Namumula ang pisngi nitong napayuko dahil sa kahihiyan ng pagkakahuli niya dito. Of course, sinong hindi mahihiya? Huling huli lang naman niya kasi ang mga ito sa aktong may kababalaghang ginagawa. Hindi siya ipokrita na hindi alam ang nangyayari. Nagawa na rin niya ang bagay na iyon. Craig loves to play silly things. Of course, he can do it with the said girl he wants to be with! Bilib na talaga siya sa kalidad at bi
Maxine woke up with a heavy feeling. Napabalikwas siya ng bangon dahil sa panaginip. "It's not a dream..." anas niya sa sarili. Hindi iyon panaginip. Totoong nangyari iyon kagabi. Masakit ang katawan niya at pumipitik sa sakit ang kanyang ulo. Hirap na hirap rin siya dahil sa sugat sa kanyang kamay. Mabigat pa ang talukap ng kanyang mga mata at ramdam niya ang hapdi ng kanyang kamay. Wala ng epekto ang pain reliever na ininom niya kagabi maging ang anesthesia na itinurok noong tahiin ang sugat sa kamay niya. It took some time before she's fully awake. Agad niyang napansin ang note sa side table nang tuluyang magising ang kanyang diwa. Walang gana niya iyong kinuha at binasa. 'Stay here and take a rest. Don't go to work' Umikot ang bola ng mga mata niya habang nilalamukos ang note na iyon galing kay Craig. Paano siya makakapagpahinga kung may problema pa siyang hinaharap. Kahit sabihin pang magiging okay ang lahat, hindi pa rin siya nakakasiguro. Ngayon na nakapagpahinga siya
*Warning: Contains SPG*"Where have you been?"Tinig na namamaos ang nagpagulat kay Maxine nang makapasok na sa loob ng kanyang tinitirhan. Inapuhap niya ang switch ng ilaw. Nang lumiwanag ay agad na nakasalubong ng mga mata niya ang maiitim na mga mata ni Craig.Hindi siya umimik na umiwas sa titig ng lalaki. She was tired and hurt. Ang gusto lamang niya ay ang makapagpahinga. Ang isip, katawan at puso niyang nadurog sa iisang araw lamang ay kailangan niyang hilumin. Madaling araw na rin para makipagdiskusyon pa siya sa lalaki. Gusto na lamang niya itong umalis at iwanan siyang mag-isa.Naglakad siya at hindi pinansin ang presensiya nito. Nilagpasan niya ito patungo sa kuwartong inuukopa niya. Ngunit mabilis siyang sinundan at pinigilan ng lalaki. Nasa pinto pa lamang siya nang mahigpit nitong hawakan ang braso niya."Max..." mahina at pagod na tawag nito sa pangalan niya. Piniksi niya ang kamay na may benda. Agad naman itong bumitiw kasabay ng pagbaba ng tingin nito doon."You ar
What!?" malakas na bulalas ni Craig. "Bingi ka ba o nagbingi-bingihan, Craig? I told you, Maxine called me, nagpapasundo. Pero pagdating ko sa resto bar, wala siya roon.I couldn't find her! Naikot ko na ang vicinity! I even asked the staff here, wala silang alam! Ano ba talaga ang nangyari?"Napasabunot siya sa kanyang buhok. Kasalukuyan siyang nasa sasakyan na at ngayon nga ay kausap si Sharon. Pinaulit-ulit niya ang sinasabi nito dahil tila ayaw mag-sink in sa utak niya na nawawala si Maxine. Nawawala si Maxine? Imposible! Ibinilin niya ito kay Mang Berto na iuwi ito. Hindi ba nito naihatid ang babae? Kaya nga pinadala niya ang isang sasakyan para may magamit siya habang ito naman ang bahala kay Maxine. Ano ang nangyari?"May mga pulis na narito, Craig. Hindi ko na alam ang iisipin ko! But what really worries me is the whereabouts of Maxine. Hindi ko siya makita!" histerikal ng saad ni Sharon. Halata sa boses nito ang matinding pag-aalala sa kaibigan. "Wait for me there. Babali
Sa hospital kung saan ginagamot si Mr Smith, nakaupo sa isang bench si Craig. Halata ang pagod sa mukha niya habang nakasandal ang ulo sa pader ng hospital. Mulagat ang mga mata niyang nakatingin sa kawalan. He sighed a couple of times bago maisipang tawagan si Maxine. Kinuha niya ang kanyang telepono sa bulsa. He dialed Maxine's phone number pero ring lang iyon ng ring. Walang sumasagot. He dialed again. Gusto lang naman niyang malaman kung nakauwi ba ito ng maayos. If she was okay? though alam niyang nasaktan niya ito sa kanyang mga salita ay hindi naman nito binabalewala ang mga tawag niya noon. Siya pa rin kasi ang boss. Aminado siya, it was a sudden emotion. Alam niyang hindi makatarungan ang nagawa niya kay Maxine na agad na hinusgahan ito. Balak din naman niyang magpaimbestiga kung ano talagang nangyari. But this time, he wants to settle Mr Smith health first. Medyo malalim ang natamo nitong sugat sa ulo. Kapag hindi nila nadala ito sa hospital agad ay baka mas malala ang
"I...really don't know what happened, Craig. Mabilis ang pangyayari." Tumingin ito kay Maxine. "Miss Max and Mr. Smith was drinking and laughing together. They were both fine and got along. It was all of a sudden, she screamed and hit him with a bottle..." kunot ang noo niyang napatitig kay Sofia. "It's true, Craig. Iiwanan ko nga sana sila dahil ayaw ko silang istorbohin, but...oh God!" napahagulhol ulit ito. "I tried to defend Mr. Smith, that's why I was cut by the glass."Ang galit sa kanyang sistema ay lalong lumaki. Mas lalong naging madilim ang awra niya nang bumaling kay Maxine na ngayon ay nanlalaki ang mga mata. Pinapabulaanan ang lahat sa pamamagitan ng pag-iling. Bumuka ang bibig ngunit walang salitang lumabas. "You heard it right, Mr. Samaniego. She tried to seduce me! I'm not blind to like her. She's not my taste, but she throws herself to me!" paggatong ni Mr Smith sa mga sinabi ni Sofia. Mas humigpit ang pagkakahawak niya sa braso ng matanda. Kapag binitiwan niya it
Muling huminga nang malalim si Maxine. Naghilamos din siya dahil nag-iinit talaga ang pakiramdam niya. Pulang pula ang mukha niya. Ewan niya kung dahil sa galit iyon o sa alak na nainom. Basta hindi siya mapakali na tila ba may masamang mangyayari. She had this gut feeling before, ayaw man niyang aminin sa sarili at kinakalimutan iyon pero nagkatotoo ang lahat na muntikan niyang ikinapahamak noon.Gamit ang paper towel ay pinunasan niya ang basang mukha. Hindi nga lamang niya natuyo ng maigi ang mukha maging ang ilang hibla ng buhok na nabasa dahil sa pagmamadali. Idagdag pa na magaspang sa balat ang paper towel na gamit sa lugar na iyon. Hinayaan na lamang niya iyon at muli siyang humugot ng malalim na hininga. Pinapakalma niya ang sarili habang pinagmamasdan ang sariling repleksiyon sa salamin. She doesn't look good at all. Maging pakiramdam niya ay hindi okay. Pero kailangan niyang magpatuloy. "Kaya mo pa ba?"malakas na tanong niya sa sarili. Buti na lamang at walang ibang taong
Sabay-sabay na tinungga ng tatlo ang kani-kanilang mga basong may laman na alak. For God's sake, hindi pa sila kumakain para mag-inuman agad. "Miss Salvador, care to join us? Alfred, grab your drink," baling ni Mr Smith kay Maxine maging sa kanang kamay nitong tauhan na agad naman na sumunod. Bantulot naman siyang kumilos. Ayaw niyang ipahiya si Mr. Smith pero ayaw niya rin uminom lalo at wala pang laman ang kanyang tiyan. Pero nakaamba na ang bote sa kanya at hinihintay na lamang siyang kumuha ng baso. Mabagal niyang kinuha ang baso sa kanyang harapan. "Hmmmm... let's eat first, Mr. Smith. The food is not good when it's cold."Sa pag-angat ni Maxine ng baso ay siya namang pagsasalita ni Craig. Mabilis pa ang ginawa nitong pagpatong ng kamay sa basong ilalahad sana niya pababa. "Drink your med first," pasimpleng utos nitong pabulong.Hindi naman nakaligtas sa mga mata ni Sofia ang ginawa ni Craig. Nakangiti siya at tumatawa ngunit sa loob niya'y may kung anong bugso ng damdamin.