Kabanata 7

Mabilis na lumipad ang tingin niya sa lalaki sa akusa nito. Kumunot ang noo niya. Hindi niya inaasahang si Sofia ang dahilan kung bakit naparoon ito. She was taken aback for a moment. Pero agad niyang na-compose ang sarili. Itinago ang dismayang nararamdaman.

Ibinalik niya ang mga mata sa ginagawa. "Nagsumbong ba sa iyo?" tanong niya. Hindi pinabulaanan o inamin ang akusa nito. Hindi rin naman siya nito paniniwalaan. "Sumbungan ka na pala ngayon?" ayaw niyang himigan ng tampo ang tono ng boses niya pero hindi niya mapigilan. Mas naging madiin din ang kutsilyo sa bawat hiwa niya sa patatas.

Narinig niya ang paghila ni Craig sa isang upuan sa dining table. "She's crying when I drop her home. She wants to quit," aniya. Na para bang kasalanan nga niya na mag-ku-quit ito.

"So it's my fault?" sarkastiko niyang tanong. "Magku-quit siya dahil kasalanan ko? Nagpapatawa ba kayo?" Hindi niya mapigilan ang sariling bulalas. She's hurt. Bakit parang kasalanan nga niya?

Ramdam ni Maxine ang bigat ng titig ni Craig sa kanyang likuran. Tahimik ito ng ilang sandali nago muling magsalita.

"Huwag mo naman siyang pahirapan..." malumanay na saad nito. Tila nakikiusap pa sa kanya.

Alam niyang may ganoong side si Craig. Soft. Ilang beses na rin na ganoon ito sa kanya. Sa tuwing masama ang pakiramdam niya o may problema siya. He was emphatic sa emotions ng mga taong malapit dito. But not to the ones he just knew. O kaya sa mga taong matagal naman na nitong kasama pero hindi malapit ang loob nito. Anong kaibahan ni Sofia para agad nitong itrato ito ng espesyal? Talaga bang na-inlove ang lalaki dito?

"You really like her, huh?" hindi niya mapigilang pahayag. Hindi niya mapigilang mapaluha. Paano ay sibuyas na ang hinihiwa niya.

O sinisi na lamang niya ang sibuyas kahit na ang totoo. Nasasaktan talaga siya.

"Inaamin ko, naaakit ako sa ganda niya, that's why I want to know her better. Sabi nga nila, kung gusto mong makilala ng mabuti ang isang tao, ilapit mo sa iyo. Paano ko magagawa iyon kung ngayon pa lang sumusuko na siya? She wants to quit, lalayo siya sa akin," aniya.

"And you think, it was really because of me, huh?"

Binagsak niya ang kutsilyo. Gamit ang laylayan ng kanyang damit ay pinunasan niya ang luha sa mga mata. Humarap siya sa lalaki kahit namumula ang mga mata dahil sa pagluha.

"You dont know her that well! Pero naniwala ka na agad sa sumbong niya na pinapahirapan ko siya? Craig, you know me as well! Ilang taon na tayong magkasama sa trabaho at kilala mo ako! Alam mo kung paano ako sa trabaho at sa mga tao..." hindi na niya mapigilan ang frustration. Pinagbibintangan na siya ng kasalanang hindi naman niya ginawa. Ang masaklap, mas piniling paniwalaan ni Craig ang babaeng...

Gusto nito.

Mariin na napatitig ito sa kanya. Napansin niya ang paggalaw ng panga nito habang matamang siyang pinag-aaralan.

"Baka kasi nagseselos ka kaya iba ang trato mo sa kanya..."

Malaking akusasyon!

Pagak siyang natawa. Malakas iyon dahilan upang hindi nito ipagpatuloy ang sinasabi. Lalong naging mabigat ang titig nito sa kanya. Napaismid pa siya at hindi iyon itinago sa lalaki.

"Alam ko kung saan ko ilulugar ang sarili ko, Craig. Alam ko sa sarili ko na wala akong karapatan magselos at wala akong karapatang pigilan ka sa gusto mo. Kung sinasabi niyang pinapahirapan ko siya, then it's not because of you! Para iyon sa kompanya. Dahil nakasasalalay din sa sekretarya mo ang mga trabaho namin! Kung magkamali siya sa pagbook ng meetings. Sa pagsagot sa mga importanteng tawag, ang mga trabaho namin at ikaw ang mananagot," asik niya. Tuluyan nang iniwan ang hinihiwa. Padabog siyang humarap sa lababo para hugasan ang mga kamay niya. Halos mamula ang mga kamay niya sa ginawang pagkuskos para mawala ang amoy ng sibuyas. Halos ubusin niya ang sabon sa inis. Paulit-ulit niyang sinabunan ang kamay hanggang sa humapdi na ang mga kamay niya. Pero may hahapdi pa ba sa sakit na nararamdaman niya sa kanyang puso?

"Max..." tawag nito ngunit hindi niya pinansin. Mabigat ang dibdib niyang tila dinaganan ng kung anong mabigat na bagay.

Gusto niyang umiwas dito. Naglakad siya at lalagpasan na sana ang lalaki pero mabilis itong nakatayo para pigilan siya. Mahigpit ang pagkakahawak nito sa kamay niya. Pinayungan siya ng malaking katawan nito. Nakayuko itong pilit hinuli ang mga mata niya.

Matikas ang pangangatawan ni Craig. Matangkad na siya ngunit di hamak na mas matangkad ito.

Bumuga ito ng hangin. Ayaw niya itong tingnan ngunit hinawakan nito ang baba niya at pilit na ipinaharap ang mukha niya sa gawi nito. Napilitan siyang tingalain ito habang pigil na pigil ang pinaghalo-halong mga emosyon sa kanyang dibdib Naiiyak siya at nagagalit. Pero gaya nga ng gusto nitong ipahiwatig. Wala siyang anumang karapatan para maramdaman ang mga iyon.

"You know that since Althea left me, hindi ko magawang pumasok o magseryoso sa isang relasyon. This time I want to try..."

Napalunok siya habang nakatitig sa lalaki. Alam niya ang istorya ng love life nito. Kaya nga hindi siya makapasok-pasok sa puso ng lalaki dahil nag-iisang babae lamang ang iniibig at laman ng puso nito. Ang kababata at firts love nitong si Althea. Ang babaeng kahit iniwanan ang lalaki ay mas minahal pa nito.

"Matagal na akong naghintay for her to comeback. I'm tired of waiting..."

Puno ng kalungkutan ang mga mata ni Craig. Hindi mapigilan ni Maxine na iangat ang kamay niya at haplusin ang mukha ng lalaki. Tila biglang natunaw at naglaho ang galit niya nang makita ang kahinaan nito. Gusto niyang aluin ito at pawiin ang kalungkutan.

Tila may sariling isip ang katawan niya. Tumingkayad siya upang halikan ang lalaki. Halik na nagsasabing...

Kung maghahanap lang din naman ito ng ipapalit kay Althea, bakit hindi na lamang siya? Handa siyang maging rebound o panakip butas para lang tuluyang makalimot si Craig. Naipagkaloob nga niya ang sarili ng buong buo dito. Bakit hindi na lamang siya? Bakit ibang babae pa kung naroon naman siya? Hindi ba talaga siya nito puwedeng mahalin?