Nasa elevator pa lamang si Maxine papuntang twentieth floor ay nahihimigan na niya ang mga usap-usapan tungkol sa bagong hired na employee. Hindi yata siya napansin na naroon o mas ninais na huwag talagang pansinin habang nagtsi-tsismisan ang tatlong babaeng kasama nila sa elevator. Halos siksikan na sila roon at minabuti niyang sa gilid pumuwesto. Para na rin makalayo sa mapanuring mga mata ng mga katrabaho.
"Really? Si Boss talaga ang personal na nag-interview?" "Oo. At huwag ka, bata at sexy daw. Ayon sa mga nakakita, sobra daw sa ganda. Parang artista. Kaya siguro agad na natawag ang pansin ni Boss Craig. Kabigha-bighani naman talaga siguro." Nataas ni Maxine ang salamin na suot habang kunwari ay hindi binibigyang halaga ang mga naririnig. Pero ang totoo, nakuha na ng mga pinag-uusapan ng mga ito ang kuryosidad niya. Wala kasi siyang kaalam-alam tungkol doon. Ni hindi nabanggit ni Craig. Kaya ba ito nagmamadali kanina dahil doon? "Naku, siguradong magiging asset siya sa kompanya kapag na-hire nga siyang secretary ni Boss Craig. Kesa naman laging kasama ni Boss si baduy..." litanya pa ng isa. Nagtawanan ang mga ito. Hindi na sigurado ni Maxine kung talaga bang hindi alam ng mga babae na naroon siya. Ang lakas kasi ng loob ng mga ito na pag-usapan siya. Sigurado naman na siya ang tinutukoy ng mga ito na baduy. Tumikhim siya hindi dahil gusto niyang magpapansin. Bigla kasing nangati ang lalamunan niya at hindi niya kayang pigilan ang kating namuo doon. Napaubo pa nga siya bahagya kaya naman napalingon ang tatlong babaeng naroon sa gawi niya maging ang ilan pang naroon Nagulat at pinamulahan ang dalawa. Napatungo pa nga ang mga ito nang magtama ang kani-kanilang mga mata. Pero ang isang babaeng na lantarang nilait siya ay hindi man lamang natinag. Matapang pa ngang nakipagmatigasan ng titig sa kanya. May uyam sa pagkakangiti sa kanya. Tumunog ang elevator. Lumabas na ang karamihan. Hindi niya matukoy kung ano ang iniisip ng mga iyon pero nang muli siyang sinulyapan ay alam niyang kinakaawaan siya ng ilan. Kilala siya roon na siyang kanang kamay ni Craig, kaya ang ilan naman ay tila sinasabing buti nga sa kanya. Deserve niya ang panlalait. "So what kung narinig mo? Totoo naman eh. Hindi ako natatakot sa iyo dahil malapit ka kay Boss at sa pamilya nito. Pare-parehas din lang tayong pinapasahod dito!" litanya ni Hannah nang halos apat na lamang sila roon kasama ang dalawang alagad nito. As usual, hindi siya nagpakita ng anumang emosyon. Tila wala siyang pakialam na lumabas sa elevator nang bumukas muli iyon. Ni hindi niya tinapunan ng tingin si Hannah. Hindi karapat-dapat ang gaya nito ng atensiyon niya. Kahit pa nga ba apektado siya. Masakit laitin ng iba lalo at hindi pa naman siya nakakasama ng mga ito. Hinuhusgahan siya kahit wala naman siyang ginagawang masama. Nanlilisik naman ang mga mata ni Hannah na nakasunod kay Maxine. Nagpupuyos siya sa galit dahil inignora siya ng babaeng kahit kailan ay hindi niya matanggap na pinili kaysa sa kanya. Kasabayan niya si Maxine pumasok sa kompanyang iyon. Dahil sa tulong ng uncle niyang General manager ay mabilis siyang nakapasa sa kantatutak na mga interviews. Pero ang bagsak niya, sa accounting department. Nakuyom niya ang kamao. Tumusok ang mga kuko niya sa higpit ng pagkakakuyom. Okay sana na hindi siya nakuha. Pero ang hindi niya matanggap ay isang gaya ni Maxine ang makakakuha ng posisyon na inasam niya. Pangit. Baduy. Probinsiyana. Wala pa sa kalingkingan ng unibersidad na pinag-aralan niya ang pinanggalingan nito. Kaya hindi niya talaga maintindihan. Napagtanto na lamang niyang mas mataas ang kapit nito noong araw na inanunsiyo na magreretiro na si Don Felipe Samaniego na siyang namamahala noon ng kompanya. Dahil mismong pamilya ng boss Craig nila ay malapit sa babae. Kung paano ay hindi niya alam. Ni sa kompanya ay wala ding nakakaalam kung paanong naging malapit si Maxine sa mga Samaniego. "Akala mo kung sino! Hindi porke malapit siya kay boss Craig kung umasta parang kung sino. May oras ka rin sa akin!" piping puyos niya. Halata sa mukha ang pagtitimpi ng galit. Ang dalawa namang kasama nito ay nagkatinginan na lamang. May takot sa mga sarili dahil baka magsumbong si Maxine at maalis sila. Marami na ang na-fire out dahil sa panglalait at paninirang puri sa babae. Walang patawad ang boss nila kahit magpaliwanag at makiusap pa ang mga ito. Taas noong naglakad si Maxine. Hindi pa iyon ang floor na pakay niya ngunit mas minabuti na lamang niyang bumaba mula sa elevator para umiwas sa gulong puwedeng mangyari. "Miss Salvador, bakit narito ka?" tanong ng isang staff na nakakita sa kanyang pagbungad. Ang palapag na iyon ay para sa human resources. May mga boss din doon at isa si Miguel sa manager. "Miguel, can you give me the details of the ones we hired today," aniya. Marami iyon pero hindi na niya in-specify na sa secretarial ang gusto niyang makita. Mukhang nahalata naman ni Miguel ang talagang pakay niya kaya naman imbes na lahat ay isang resume at iba pang dokumentong kalakip ng resume na iyon ang iniabot sa kanya. "Thank you..I just..." "You don't need to explain, Max," putol nito sa pagsasalita niya. "Alam kong ang kapakanan lang naman ni Boss ang gusto mo. Nagtaka nga ako kung bakit personal na si Boss ang nag-interview sa kanya. Dati naman ay ikaw ang gumagawa at sumasala..." pahayag nito. Ngumiti siya kahit pa na may pait sa kanyang panlasa. Sa limang taon niya sa kompanya at limang taong personal na kanang kamay ni Craig sa lahat ng desisyon at pamamalakad ay ngayon lamang siya nito initsapwera. His decisions bother her. May kung anong kati na hindi niya makamot at matukoy. Ayaw man niyang aminin ay may pangamba siyang nararamdaman bukod sa takot. Natawa siya sa sarili. 'Takot para saan?' "Salamat Miguel," paalam niya at muling tumalikod sa lalaki. Naglakad muli siya habang mahigpit na hawak ang dokumento. Nang nasa elevator na muli siya nang magawa niyang siyasatin ang resume at iba pang detalye sa babaeng ni-hire ni Craig ng personal. Mula doon ay natanto niyang maganda nga talaga ito. Sa picture pa lamang nito sa resume ay masasabi niyang mukha itong manika. At isa pa, anim na taon ang tanda niya rito. She's only twenty-two. Inilipat niya sa ibang pahina ang binabasa. Report na iyon na ginawa ng mga tauhan nila. Bago man tawagin sa personal interview ay pinaimbestigahan na ang mga aplikante. Para iyon sa sekyuridad ng lahat. Lalo na si Craig dahil ilang beses na rin na napagtangkaan ang buhay nito. At ilan na rin ang pumapasok na iba talaga ang agenda. To seduce their boss. May picture ang babae roon. Masasabi niyang maganda nga talaga ang babae maging pananamit nito. Tama naman ang narinig niya sa mga katrabaho kanina. Malayo siya sa babaeng personal na ni-hire ni Craig. She wore shabby clothes. Nakapony tail ang mahaba niyang buhok. Masasabi ngang kahanay niya ang sikat na bida noon sa teleserye. Si Betty la Fea. Minus lang sa braces dahil magaganda naman ang ngipin niya kaya hindi niya iyon kailangan. Napasandal siya sa dingding ng elevator. Mapait na naman siyang napangiti. Napapikit siya nang sumibol ang luha sa mga mata niya. Tanggap naman niya na nakikita lamang siyang parausan ni Craig. Na dadating din ang panahon na makakakita ito ng gugustuhing babae at papakasalan. Siya? Mananatiling parausan lamang nito. Bakit nga ba napunta siya sa ganoong sitwasyon? Bakit hinahayaan niya si Craig sa gustong gawin sa kanya? Bakit nga ba? Is it for money? Oo, malaki ang sahod na binibigay sa kanya plus the special treatment she's receiving. Ang condo na tinutuluyan niya ay regalo ni Craig sa kanya. Kaya nga kahit in and out doon ang lalaki ay okay lang. May sarili din na susi ito doon. Is it because of fame? Fame? Gusto niyang matawa. Naging sikat nga siya dahil kay Craig pero kabaliktaran sa inaasahan niya na kasikatan. Halos lahat sa kompanya, kung hindi naiinis ay puno naman ng inggit sa kanya. Sikat siya sa mga kaibigan ni Craig dahil kahit naman hindi magsalita ang mga ito, alam niya, pinagtatawanan siya dahil isa siya sa mga babaeng naikakama ni Craig at babaeng pinaglalaruan. Ang lamang niya lamang sa ibang mga babae ay tumagal sila ni Craig bilang bed partners. Walang relasyon kundi sa kama lamang. Mga kaibigan na malalapit nga lamang din ang nakakaalam ng nangyayari sa kanila. Sa lahat, isa lamang siyang kanang kamay ng lalaki. Is it because? Utang na loob niya kay Craig ang buhay. Iniligtas siya nito sa pagkalunod dahil hindi siya marunong lumangoy. Sekretarya siya noon sa isang shipping company. Isinama siya ng boss niya noon sa isang meeting. Ang hindi niya inaasahan ay sa barko gaganapin ang meeting na iyon. Hindi naman na siya makatanggi pa at makapag-back-out dahil naroon na sila. Buti na lang at si Craig ang ka meeting ng dati niyang Boss. Nang magkaroon ng aksidente ay iniligtas siya nito. Doon nagsimula lahat at ugnayan nila. Hanggang sa napasok sila sa ganoong sitwasyon. Is it because of lust? Inaamin niya sa sarili na nadala siya ni Craig sa isang lugar kung saan ay lubos na luwalhati ang kanyang nararating. Ito din lamang ang tanging lalaking nakapagpaparamdam sa kanya ng ganoon. Haplos pa lamang nito ay nagiging dahilan na para mawala siya sa sarili. Craig woke up the 'bïtch' in her. Nagiging iba siya sa harap nito lalo na sa apat na sulkj ng silid na sila lamang dalawa. Wala siyang limitasyon sa sarili. Ngunit ano nga ba ang dahilan? Ayaw niyang aminin sa sarili...Tumunog ang elevator hudyat na nasa tamang palapag na siya. Sa pinakamataas na floor ang opisina ni Craig. Exclusive iyon para rito kasama siya at isang sekretarya. Hindi nga lamang iyon basta-basta opisina. Nagising siya sa malalim na pag-iisip nang bumukas ang elevator. Hindi naman siya nagugulat ngunit sa pagkakataong iyon ay mismong si Craig ang nakatayo sa harap ng elevator. Dahilan iyon ng biglang pagbilis ng tibok ng kanyang puso. Bakit bigla-bigla na lamang siyang nagkakaganoon? Ngunit hindi lamang si Craig ang nasa harapan niya ngayon. Napansin niya na amy kasama ito. Medyo nasa likuran nito iyon. Maingat na hinila ang magandang babae sa tabi nito. Hindi na niya kailangan pang magtanong dahil kilala na niya ito mula dokumentong hawak na agad niyang itinago sa kanyang bag. Simple niyang isiniksik doon kahit na magusot pa. "You just came?" tanong ni Craig. Kunot-noong sinipat nito ang relong nagsusumigaw ng karangyaan. It was the latest model, a gift from her. Mahilig kasi
Wala siya sa mood i-train si Sofia kaya naman sinabihan niya si Craig na bukas na lamang niya gagawin iyon. Hindinniya rin talaga kayang harapin ang babae ngayon dahil sa nangyari kanina lang. Binigyan na lamang niya ng task ang babae para kahit papaano ay may pakinabang naman itong naroon.She instructed her to get the phone when it rings. Sinigurado pa niyang alam nito ang gagawin. Binilinan niya na huwag lang istorbohin si Craig lalo kung hindi naman importante ang tawag. Mula sa desk niya ay hindi naman mapigilan ni Sofia na maghimutok ang kalooban. Hindi niya gusto ang ipinapagawa sa kanya. Naiinis siya kasi gusto niyang makasama si Craig. Naroon na siya. Nagbunga na ang matagal niyang plano na mapansin ng lalaki at makatungtong doon para mapalapit dito. Hindi niya lamang inaasahan na may pangit na babaeng magiging sagabal pa yata sa pakikipaglapit niya sa lalaki. Though halata niyang nahulog sa kamandag niya si Craig ay hindi pa rin niya maiwasang magdalawang isip.Pumasok na m
Pinilit na inubos ni Sofia ang pagkaing nasa harap niya kahit pa nga masuka-suka na siya. Iyon ay para lamang maging maganda ang impression sa kanya ni Craig. Ngunit nang dumating na ang hapon, tatlong oras lang ang nakalipas mula noong nagtanghalian sila ay hindi na kinaya ng tiyan niya. Humihilab iyon kaya pabalik-balik siya sa washroom. Nag-react nang matindi ang tiyan niya sa maanghang na kinain. "Are you okay, Sofia?" tanong ni Maxine nang madaan ito sa kanya. "You look pale," aniya pa nito. Tila concern naman sa kanya lalo at talagang pinagpapawisan na siya ng malapot at talagang namumutla na siya sa sama ng pakiramdam. "Sorry, Miss Maxine. I think I need to go," sabi niyang hindi na nagkunwari. Ayaw niyang magkalat doon kaya mas mabuting umuwi na lamang siya. Ayaw niyang ipahiya ang sarili kay Maxine at lalong lalo na kay Craig. Napatingin naman si Maxine sa kanyang relo. "Sige. Almost time na rin naman kaya maari ka ng umuwi," pagpayag agad nito. Walang inaksayang oras a
Bumuga siya ng hangin. Nasapo niya ang noo habang naiisip ang mas malalim pang dahilan kung bakit hindi siya kayang mahalin ni Craig. Iisa lang naman ang mabigat na dahilan...His ex-girlfriend. Ang babaeng mahal na mahal nito."Aasa akong pupunta ka, Maxine. Hindi na kita nakikita. Ni hindi mo na ako dinadalaw..." ang mga katagang iyon ang nagpabalik kay Maxine mula sa malalim na pag-iisip. "Sorry lo..." hinging paumanhin niya. Para mawala ang tampo nito ay tinawag niya ito sa gustong itawag niya. "Naging busy ako sa trabaho. Hayaan ninyo, asahan ninyong dadalo ako sa birthday mo, Lo," aniya.Marami pa silang napag-usapan. Tungkol kay Craig, sa trabaho, sa mga proyekto. Pero sa tagal ng pag-uusap nila sa telepono, bumabalik sila sa usapang kasalan. Gustong gusto na talaga nilang lumagay sa tahimik si Craig. Alas sais y medya na noong nakababa siya sa parking lot. Pinindot niya ang remote starter para i -unlock ang kanyang sasakyan. Lumang sasakyan iyon. May sentimental value sa kan
Mabilis na lumipad ang tingin niya sa lalaki sa akusa nito. Kumunot ang noo niya. Hindi niya inaasahang si Sofia ang dahilan kung bakit naparoon ito. She was taken aback for a moment. Pero agad niyang na-compose ang sarili. Itinago ang dismayang nararamdaman.Ibinalik niya ang mga mata sa ginagawa. "Nagsumbong ba sa iyo?" tanong niya. Hindi pinabulaanan o inamin ang akusa nito. Hindi rin naman siya nito paniniwalaan. "Sumbungan ka na pala ngayon?" ayaw niyang himigan ng tampo ang tono ng boses niya pero hindi niya mapigilan. Mas naging madiin din ang kutsilyo sa bawat hiwa niya sa patatas. Narinig niya ang paghila ni Craig sa isang upuan sa dining table. "She's crying when I drop her home. She wants to quit," aniya. Na para bang kasalanan nga niya na mag-ku-quit ito."So it's my fault?" sarkastiko niyang tanong. "Magku-quit siya dahil kasalanan ko? Nagpapatawa ba kayo?" Hindi niya mapigilan ang sariling bulalas. She's hurt. Bakit parang kasalanan nga niya?Ramdam ni Maxine ang bigat
Tila pospsorong sa isang kiskis lang ay umiinit, umaapoy at nagliliyab agad. Ganoon lagi ang pakiramdam ni Craig sa tuwing madidikit kay Maxine. Batid niyang may kung anong mahika ang babae dahil ito lamang ang nakakagawa sa kanya ng ganoon. At hindi niya kayang pigilan ang pagnanasa para dito. He's about to explode. And he wants to do it inside her. Ang halik na iginawad ng babae ay sinuklian niya nang mas mapusok at maalab. Ang kamay niyang nakahawak sa braso nito ay nagpadulas patungong beywang ng babae. Ang isang kamay pa niya ay pumigil sa batok nito upang pigilan itong kumawala. Naramdam niya kasi ang pagpiksi nito at saglit na pagpupumiglas. Knowing that she initiated the contact.Ngunit gaya ng dati anumang pagpupumiglas nito ay natangay ito sa kapusukan niya. Maging ito ay hindi kayang pigilan ang tawag ng kanilang mga laman. Nang tumugon ito ay hudyat iyon upang mas laliman niya ang nangyayari sa kanila. Binuhat niya ang babae papunta sa mesa. Agad na yumakap ang mga paa
Umuwi si Craig sa sariling Condo. Agad siyang nagtuloy sa kanyang silid patungo sa banyo. Inalis niya lahat ng saplot. Nagkalat lahat ng iyon sa sahig hanggang sa marating niya ang walk-in shower kung saan ay agad niyang pinaragasa ang malamig na tubig. Tumayo siya sa ilalim ng rumaragasang tubig. Napasandal ang kanang kamay niya sa muwebles na dingding ng shower area habang napapikit. Nagnilay-nilay sa mga bagay-bagay na bumabagabag sa kanya ngayon. Tila ba nasa biyaheng walang destinasyon ang kanyang isipan. Patuloy lamang iyon sa paglakbay sa kung saan. Nanatili siya roon halos tatlumpong minuto. Pinilit niyang kalimutan ang mga alalahanin. Guminhawa ang pakiramdam niya. He really needed that cold shower. Napawi kahit papaano ang pagod sa kanyang katawan. Ngunit ang ginhawang naramdaman niya ay agad ding napawi nang nakaupo na siya sa kanyang kama. Gusto niyang magpahinga na ngunit tila ayaw siyang tantanan ng mga isipin. Muling nagulo ang isipan niya patungkol kay Maxine at sa
Napapailing na lamang na sinara muli ni Craig ang pinto. Ni-lock pa niya iyon kahit na malabong may papasok dahil exclusive lang naman sa kanila ang lugar na iyon. Pero maigi nang makasiguro siya. May nakita siyang wet floor sign sa gilid. Kinuha niya iyon at nilagay malapit sa pinto. That way, he can protect his friend from any conflict. May ilan pa rin naman mga taong nakakalusot para sirain ang gustong sirain na tao. At alam niyang isa si Baron sa mga taong maraming gustong muli ay bumagsak ito. Marami din itong kaaway na alam niyang naghihintay ng pagkakataon para pabagsakin ito. He might protect the girl as well. Tama na siguro ang kahihiyan na binibigay ni Baron dito. Maging ang pasakit na binibigay nito. Gusto niyang maawa sa babae pero mas kinakaawaan niya ang kaibigang si Baron. It was actually because of her why he became like that."Gago talaga itong si Baron!" litanya ni Aivan habang nakasunod pa rin sa kanya. Tumigil siya at bahagyang sinulyapan ang kaibigan. As if hindi
Doon pa lang ay binigyan na sila ng mga paunang lunas sa kani-kanilang mga sugat. Pasimpleng sumusulyap si Craig kay Maxine habang ginagamot ito ng isa pang paremedic. Sa tabi nito ay si Sergio na labis ang pag-aasikaso. "Craig...I was really afraid when we lost you..."Narinig naman niya si Sofia pero na kay Maxine pa rin ang buong atensiyon niya. He looked at how she was hurting when they were cleaning her wounds. "Okay na Mr. Samaniego," sabi naman ng paramedic na nakatoka sa kanya. Nalagyan na nito ng splint ang paa niya. "We will carry you to the bottom. Hindi mo na puwedeng ilakad ang paa mo dahil labis na ang pamamaga nito. We need to take you back and send you to the hospital for a series if test," dagdag nito. Nagsalita pa ang gumagamot sa kanya pero muli siyang napasulyap kay Maxine. Tsaka lamang siya napaiwas nang napalingon din si Max sa gawi niya. Saglit din naman na nagkatinginan sila bago talagang umiwas siya. "How about her?" tanong niya sa gumagamot sa kanya. Muk
"Max..." anas ni Craig. Tumigil naman ito sa sapat na distansiya mula sa kinaroroonan niya. Nagpahid ito ng mga luha. "Okay ka lang ba?" Nanginginig ang boses nitong tanong. Muling humakbang palapit sa kanya habang pinapanood lamang niya ito. Hindi niya maipaliwanag pero parang napawi ang sakit ng kanyang ulo. Biglang na-relax ang pakiramdam niya knowing that Maxine is there. "Ang bobò mo talaga Mr. Samaniego! Ang laki mo na para hayaan ang sarili mo na mawala o mahulog sa bangin," sabi nito kapagdaka.Tumaas ang kilay niya. Is she for real? Concern ba talaga ito sa kanya? Bakit parang ginagalit siya nito ngayon. Bòbo? Kanina lang ay tinawag din siyang tanga. Hindi niya alam kung matatawa ba siya o hindi dahil sa lumabas sa bibig nito."Tinatanong kita Mr. Samaniego. Okay ka lang ba?" tanong nitong bumaba para sipatin siya.Bobò. Tangá. It's okay. Tawagin siya nito ng ganoon hanggang magsawa ito. He's happy because she was there for him. Hindi niya mapigilan ang biglang pagha
"Let's head back. Padilim na ang paligid. Let the rescue team take care of it. Where are they anyway?" tanong ni Sergio. Sinipat niya ang sapatos. There's no sign of blood or anything kaya magandang senyales iyon. "Parating na Boss," sumagot si Eleoreph na siyang kasama ng nakakita sa sapatos. Halos nagkumpulan sila roon nang malaman na may nahanap. "Are we all here? If so, let's go. Max..."Lumingon si Sergio sa kanyang likuran. Gumuhit ang gitla sa kanyang noo nang hindi makita ang babae roon. Iginala niya ang kanyang tingin. Panic consumes him as he searches for her. Hindi niya ito makita!"Where's Max?" tanong niya sa mga naroon. Maging ang mga ito ay parang nalitong napatingin-tingin. "She's here a while ago," aniya. Nakuyom ang mga kamao dahil sa biglang takbo ng isip niya. Umalis ba ito para hanapin mag-isa si Craig? Hindi nito sinunod ang utos niyang huwag lumayo.Napatakbo siya para hanapin ito sa paligid."Max!" sigaw niya sa pangalan nito. Umalingawngaw iyon sa buong pali
"Craig...""Max, are you alright?" tanong ni Sergio pero parang hindi siya narinig ni Maxine. "Max..."Bigla na lang itong umalis. Lakad -takbong sinalubong nito si Sharon. Sinundan niya agad ang babae."Sha, si Craig?" Nagtaka si Sergio bakit tinatanong ni Maxine ang lalaki. Si Sharon naman ay biglang napahagulhol. Muntikan mapasalampak, buti na lang at agad na nasalo ito ni Maxine. May hawak-hawak din itong jacket. Jacket na agad na nakikilala ni Maxine. Paborito iyong ginagamit ni Craig kahit saan ito magpunta. May sentimental value ito sa lalake. Kaya alam niya, may nangyaring masama. "Max...na...nawawala si Craig," ika nitong sinabayan ng mas malakas na iyak. Mababakas ang gulantang sa mukha ni Maxine. Agad siyang nag-panic. "Anong nawawala? Sha, hindi magandang biro ito. Huwag kang mang-prank..."Marahas na umiling si Sharon. Doon na labis na dinagundong ng malakas na kaba at nilukuban ng matinding takot ang sistema ni Maxine. Hindi pa naman steady ang kalagayan ni Craig. "
"Max, sasama ka ba sa mountain hiking?" tanong ni Sharon kay Max habang nagpe-prepare sila sa umagang iyon. Pangatlong araw na nila doon at masasabi niyang worth ang pagsama niya. "No. Sa isang activity ako ngayon, Sha. At ang grupo ko ang nakatoka ngayon sa pagluluto," sagot niya. So far, masasabi niyang wala siyang naging problema sa mga kasama. Mas nakilala siya ng kapwa empleyado nila. Mas naging open ang mga ito sa kanya at mas naging malapit. Lalo na at hindi a siya nakikita ng mga ito na laging nakabuntot kay Craig. They even apologize dahil sa panghuhusga sa kanya noon."Sige. Excited akong mag-hiking. Hindi ko alam sinong kasama ko pero sana huwag sina Sofia at Hannah dahil ihuhulog ko talaga sila mula sa itaas ng bundok!" Natatawang napailing na lamang si Maxine sa turan ng kaibigan. Medyo nanahimik naman ang dalawa sa nakaraang mga araw. Hindi gumawa ang mga ito ng gulo na labis niyang ipinagpasalamat. Nang makababa sila ay naroon na ang ilang mga grupo. Nagtagpo ang
"Oh my gosh, Sha. Paano mong naisip ang bagay na iyon? Pinagsasabong mo ba talahmga ang dalawa?" Hindi makapaniwalang bulalas ni Maxine nang nasa kuwarto na sila. Hindi pa man nase-settle ang lahat ay hinila na siya ni Sharon doon. Tumatawa naman itong humarap sa kanya. "Nakita mo itsura kanina ni Craig? Wala siyang magagawa. Kuwarto niya lang ang available. Isa pa perehas naman silang boss ng mga kompanyang magsasanib puwersa para sa isang proyekto. Makakabuti iyon para makapag-usap sila. Settle their differences!"Napailing siya na lang si Maxine. Para sa kanya, imposibleng mangyari iyon. Ewan ba niya bakit ganoon na lang ang inuugali ni Craig pagdating kay Sergio."Bakit nga ba parang galit na galit si Craig kay Sergio?" Biglang napatanong si Sharon. "Hindi ko din alam," sagot ni Max. "Kilala mo naman ang pinsan mo hindi ba? Lumaki siyang hindi gaanong nakikisalamuha sa iba. Defense mechanism niya siguro iyon...""Kaya nga better din ang naging suggestion ko no. Sana ma-set
Maging si Sofia ay hindi nakatulog. Nagkunwari lamang siyang tulog pero sa buong biyahe ay nakiramdam lamang siya sa katabing lalaki. Sinadya pa niyang sumandig sa balikat nito pero hindi man lamang ito naapektuhan. Ni hindi siya nagawang akbayan para maayos na makapuwesto. Parang tuod itong nakaupo lamang.Alam niyang gising si Craig. Ramdam niya kasi ang malalim na paghinga nito at marahas na pagbuga ng hangin. Hindi naman siya tanga na hindi alam ang dahilan kung bakit ganito ito ngayon. She has no choice now. Kailangan niyang gumawa ng paraan para tuluyang mawala si Maxine sa landad nila.Palma Mountain Resort. Sa wakas ay nakarating din sila. Excited na nagsibabaan na ang mga empleyadong kasama. Bumabati pa ang mga dumadaan kila Craig bago tuluyang bumaba. Nasa hulihan pa sila Sharon kaya sila ang nahuli papunta sa harapan.Nagtaka si Sharon dahil habang papalapit siya sa unahan ay nakikita pa niya ang mga ulo ng apat na katao."Max, baba–"Nakita niya ang pag-angat ni Sergio
Parehong nanlaki ang mga mata nila Sharon at Maxine nang bumaling sa nagsalita. Nakaupo kasi sa pangalawang row si Craig. At sa kasamaang palad ay kasama rin nito si Sofia na napasimangot nang makita ang dalawa. Ayaw talaga sana nitong sumama. Napilitan lamang siya dahil gustong pumunta ni Craig. Bigla na lamang itong nagdesisyon pagkalabas nito sa hospital.Kanina pa din niya inuungot kay Craig na sa harapan sila pumuwesto. Kaya pala hindi siya nito pinagbigyan ay dahil inireserba nito ang harapan para kay Maxine. "Craig, bakit ka narito? Akala ko nasa hospital ka?" tanong ni Sharon na hindi pa rin makapaniwala. Napakurap-kurap pa talaga siya. Baka namamalik mata siya at iba na ang nakikita. "Max, nakikita mo ba si Craig o baka kaluluwa na niya itong nakikita ko, may kasama kasi siyang demonyo...""Sharon!" saway ni Craig. Tumaas pa ang boses nito."Sha!" tawag naman ni Maxine. Hinawakan pa ang kaibigan sa braso para pigilan ito.Lalong nanulis ang nguso ni Sharon. "Bakit ba kayo na
Wala pang alas sais ng umaga ay may nagdo-doorbell na sa condo ni Maxine. Nagmamadali niyang inayos ang sarili at pinasadahan iyon ng tingin sa body mirror. Nakasuot siya ng white t-shirt at ni-ternuhan niya ng maong na shorts. Katamtaman lamang ang haba niyon sa kanyang hita. Ngunit nagsisumigaw pa rin ang magandang hubog ng kanyang hita kahit simple lang ang suot. Muli niyang sinipat ang inilagay sa bag na dala nang muling tumunog ang doorbell niya. Napairap siyang pumunta sa pinto para buksan iyon. Hindi na siya nagtaka nang mapagbuksan si Sharon na ngising ngisi. "Morning beautiful," bati nito. Gaya niya ay nakasuot din ito ng puting t-shirt na niternuhan naman ng palda na maong. Medyo maiksi ang suot nito pero hindi naman malaswa tingnan. "You ready?" tanong nito na tinanguhan niya bilang sagot. "Kunin ko lang ang mga gamit ko," paalam niya. Iiwanan na sana ito sa labas. "Maaga pa, Max. Magpalipas muna tayo ng oras dito," sabi nito. Ito na rin ang nagtulak sa pinto para m