Chapter 39

Aria’s POV

Naluluha na pinagmasdan ang kabuuan ng tahanan ng aking Ama, sa wakas, nagawa ko.

Naibalik ko na sa aking mga kamay ang pag-aari ng aking mga magulang.

Isa-isang sinuri ang bawat kwarto, sa bawat pinto na aking mabuksan ay siyang pagbabalik tanaw mula sa nakaraan.

Mga alaala na nanatiling sariwa sa kaibuturan ng puso ko, kung saan mula sa bawat sulok ng tahanan na ito ay maririnig ang mga halakhak ng kasiyahan sa piling ng aking Ama.

Isang ulirang Ama na sa maikling panahon ay pinuno ng pagmamahal ang bawat araw na kapiling ko ito.

“Daddy, kung iyong nakikita ang tagumpay ay nasa aking mga kamay, wala man ang iyong presensya ngunit sa puso ko ay na nanatiling kayong buhay ni Mommy.

Ilang sandali ang lumipas, nahinto sa paghakbang ang aking mga paa ng matapat sa isang kwarto na naging kanlungan ko sa loob ng labing isang taon.

Mabigat ang bawat hakbang na pumasok sa loob ng kwarto, saka huminto sa harap ng isang malaking aparador.

Mula sa likuran ay labis na naguguluhan si