ตอนที่1. กนกพิชญ์ 

ณ  บริษัท เอ็มเอ็นกรุป จำกัด

 ‘กนกพิชญ์  เรืองระวี’ หรือ กิ๊ฟ สตรีในชุดทำงานสีเรียบ ผมรวบตึง สวมแว่นสายตากรอบสีดำหนาเตอะ เดินฉับ ๆ มุ่งหน้ามายังโต๊ะหน้าห้องประธานบริษัท ซึ่งมีป้ายบอกตำแหน่ง เลขานุการ

เธอหยุดอยู่ที่หน้าโต๊ะแล้วกวาดสายตามองผ่านแว่นสายตาคล้ายกับกำลังหาอะไรบางอย่าง เมื่อไม่เห็นสิ่งที่ต้องการ เธอจึงก้าวเข้าไปรื้อค้นเอกสารในชั้นใต้โต๊ะทำงานอย่างถือวิสาสะ

“คุณเลขาครับ รบกวนขอกาแฟดำร้อนสักแก้ว”

เสียงทุ้มนั้นทำให้หญิงสาวที่กำลังค้นหาเอกสารหยุดชะงัก แล้วตวัดสายตาดุ ๆ มองไปยังต้นเสียง

“ขอโทษนะคะ ฉันไม่ใช่เลขา และคนอย่างฉันไม่มีทางที่จะเป็นเลขารับใช้ใคร”

กิ๊ฟตอบกลับอย่างไม่เป็นมิตรพอ ๆ กับใบหน้าที่กำลังอารมณ์ไม่ค่อยจะดีนัก เพราะเมื่อเช้าเธอเพิ่งจะได้ยินพนักงานฝ่ายบัญชีกำลังซุบซิบนินทาว่า คนที่ครอบครองตำแหน่งหัวหน้าแผนกบัญชี คือ เทมมี่ เลขาสาวสวยหน้าห้องท่านประธานบริษัท แทนที่จะเป็นเธอ !

เธอไม่เชื่อว่า ประธานบริษัทจะทำแบบนี้ ดังนั้น เธอจึงมาค้นหาเอกสารหลักฐานการแต่งตั้งอย่างเป็นทางการที่โต๊ะของเทมมี่

ชายหนุ่มเมื่อได้ยินพนักงานบริษัทที่เขามาเจรจาธุรกิจด้วยตอบกลับมาดังนั้น ก็หน้าตึงยิ่งขึ้นกว่าเดิม

“ผมไม่คิดว่า บริษัทโฆษณายักษ์ใหญ่อย่างเอ็มเอ็นกรุปจะมีพนักงานที่ไม่มีจิตใจบริการแบบนี้ด้วย”

คิงกดเสียงต่ำ ดวงตาสีดำเข้มคมกริบนั้นมองสตรีตรงหน้าอย่างดูแคลน หากว่าเธอเป็นพนักงานในบริษัทของเขา คงจะถูกไล่ตะเพิดออกไปนานแล้ว และตอนนี้คนที่เขาอยากไล่ออกมากที่สุด คือ ‘วศิน’ เลขาของเขา ที่หายหัวไปตั้งแต่เดินเข้ามาในบริษัทนี้

คำพูดนั้น ทำให้กิ๊ฟตวัดสายตาแข็งกร้าวกลับมามองเขาอีกหน คราวนี้ เธอมองเขาอย่างพิจารณาตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า

ดูจากการแต่งกายที่สวมเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาว พับแขนขึ้นมาครึ่งศอกเช่นนี้แล้วน่าจะเป็นผู้ติดตามผู้บริหารของบริษัทลูกค้าที่มาติดต่อจ้างทำโฆษณา และจากการที่เขาพูดจาไม่รู้เรื่อง และไม่มีทีท่าอ่อนน้อมเช่นนี้ก็คงจะเป็นพวกเด็กใหม่ทำงานไม่กี่ปีแน่ ๆ

เธอจึงสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ แล้วเอ่ยตอบกลับไปว่า

“ขอโทษนะคะ บังเอิญว่าการเสิร์ฟน้ำเสิร์ฟกาแฟไม่ใช่หน้าที่ของรองหัวหน้าบัญชี และการเงินอย่างฉัน รบกวนนั่งรอเลขาตัวจริงมาแล้ว คุณค่อยเรียกใช้เธอ หรือหากคุณรีบอยากได้กาแฟไปบริการเจ้านายคุณ เพื่อเอาใจก็เชิญที่ห้องครัวด้านนู้นค่ะ”

กิ๊ฟผายมือเชิญเพื่อเป็นการไล่ส่งเขาทางอ้อม เธอจะได้ทำธุระของตนต่อ ก่อนที่เทมมี่จะเข้ามาทำงาน

คิงคิ้วกระตุกชั่วขณะที่ถูกเธอเข้าใจผิด คิดว่าเขาเป็นลูกน้องติดตามเจ้านาย เรื่องนี้ต้องโทษเจ้าวศินอีกนั่นแหละ ที่ลืมหยิบสูทจากรถลงมาด้วย เมื่อเขาไล่ให้กลับลงไปเอาสูทที่รถ เลขาคนใหม่ก็หายหัวไปเลยจนถึงตอนนี้

ชายหนุ่มเดินผละจากไปโดยไม่ได้โต้เถียงกับเธออีก จากนั้น กิ๊ฟจึงเร่งมือหาเอกสารต่อ และแล้วเธอก็เจอมันวางอยู่ในชั้นใต้สุดของโต๊ะเก็บเอกสาร

ในเอกสารระบุอย่างชัดเจนว่า เดือนหน้าคนที่จะเข้ารับตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายบัญชี และการเงิน คือ เทมมี่ ไม่ใช่เธอ

“พี่กิ๊ฟ... พี่มาทำอะไรที่โต๊ะเทมมี่หรือคะ”

น้ำเสียงใสซื่อของเจ้าของโต๊ะดังขึ้น พร้อมกับเจ้าตัวที่เดินควงแขนมากับคุณมาโนชย์ หรือประธานบริษัทเอ็มเอ็นกรุปจำกัด

กิ๊ฟไม่สนใจคำถามของเทมมี่ แต่เธอกลับไปถามประธานบริษัทแทนว่า

“ท่านประธานคะ ทำไมคนที่ได้เลื่อนตำแหน่งขึ้นเป็นหัวหน้าฝ่ายบัญชีถึงเป็นเทมมี่”

น้ำเสียงของเธอสั่นระริก ชูหนังสือแต่งตั้งตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายให้เขาดู เธออยากได้คำอธิบายว่า เหตุใดคนที่ทำงานทุ่มเทจนแทบจะล้มป่วยเช่นเธอทำไมถึงได้การตอบแทนจากเจ้านายเช่นนี้

มาโนชย์เห็นว่าไม่อาจปิดบังเรื่องนี้ได้แล้ว จึงตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า “เทมมี่เขาเรียนบัญชีมาเหมือนกัน ทำไมจะรับตำแหน่งนี้ไม่ได้”

จากนั้นก็ก้าวเท้าหมายจะเข้าไปในห้องทำงานของตน

กิ๊ฟรีบมาขวางหน้าประธานบริษัทเอาไว้

“แต่ดิฉันทำงานในฝ่ายนี้มาก่อนเทมมี่ ทำผลงานให้กับบริษัทตั้งเยอะแยะ แล้วทำไมตำแหน่งหัวหน้าถึงไม่ใช่ดิฉัน”

เธอแทบจะกรีดร้องออกมาด้วยความเสียใจ เธอทำงานเป็นรองหัวหน้าฝ่ายบัญชีให้กับบริษัทมานานกว่า 3 ปี เป็นคนแรกของบริษัทที่พัฒนาระบบบัญชีโดยใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์ให้เป็นระบบสากล

ตลอด 3 ปีเธอทุ่มเทให้กับการทำงานอย่างเต็มที่ ไม่ลากิจ ลาป่วยแม้สักวันเดียว เมื่อตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายบัญชีว่างลง คนที่ควรจะขึ้นไปนั่งแท่นหัวฝ่ายก็ควรจะเป็นเธอ แต่ทำไมกลับเป็นเทมมี่ ที่เพิ่งจะเข้ามาทำงานในตำแหน่งเลขาท่านประธานได้ไม่ถึงปี !

“คุณเป็นประธานบริษัทหรือไง ถึงมาสั่งผมว่าใครที่ควรจะนั่งตำแหน่งนั้น ตำแหน่งนี้ควรเป็นใคร”

มาโนชย์เสียงเข้มขึ้น พร้อมกับชักสีหน้าด้วยความไม่พอใจ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกลูกน้องโต้แย้งอย่างรุนแรงท่ามกลางสายตาพนักงานคนอื่น ๆ ที่เริ่มทยอยเข้ามาในบริษัทแล้ว

คำพูดนั้น กระแทกเข้าไปในใจของกิ๊ฟอย่างแรง ใช่สิ ตำแหน่งเธอเป็นแค่ลูกน้อง เป็นแค่ขี้ข้าคนหนึ่งที่ต้องยอมรับชะตากรรมที่หัวหน้าเป็นผู้ชี้นิ้วสั่ง

แต่เธอเองก็มั่นใจในผลงานที่ตนเองทำไปไม่น้อยว่า ถ้าไม่มีเธอแผนกบัญชีไม่มีท่าพัฒนามาได้จนถึงจุดนี้แน่ !

“ถ้าท่านประธานยังยืนที่จะให้เทมมี่เป็นหัวหน้าฝ่ายบัญชี ดิฉันก็จะขอลาออก”

กิ๊ฟประกาศออกมาอย่างทะนงตัว

มาโนชย์จ้องเธอไปชั่วอึดใจ พนักงานทุกคนที่รายล้อมอยู่คล้ายกับกำลังกลั้นหายใจเพื่อรอฟังคำตอบจากประธานบริษัทเช่นกัน

“ถ้าคุณยังมีทิฐิ ตั้งกำแพงไม่ยอมทำงานร่วมกันกับคนอื่นแบบนี้ ก็เชิญคุณลาออกได้เลย”

ถ้อยคำนั้นราวกับมือที่มองไม่เห็นผุดขึ้นมาจากนรกกระชากดึงเธอเต็มแรง จนกิ๊ฟแทบจะยืนทรงตัวไม่ไหว ในหัวมีเสียงที่ตะโกนก้องว่า

 – สิ่งที่ฉันทำเพื่อบริษัทที่ผ่านทั้งหมดไม่มีค่าเลยสินะ ฉันตั้งกำแพงเหรอ ? มีทิฐิเหรอ ? ความยุติธรรมมันอยู่ที่ไหนกัน ! –

“พี่กิ๊ฟ... ใจเย็น ๆ นะคะ เดี๋ยวพี่ค่อยกลับมาคุยกับท่านประธานใหม่ดีไหมคะ”

เทมมี่ใช้น้ำเสียงอ่อนโยน พลางเดินเข้ามาจับแขนกิ๊ฟเพื่อลากอีกฝ่ายให้พ้นทางเดินของท่านประธาน