WARNING: MATURE CONTENT! PLEASE READ AT YOUR OWN RISK! THIS IS NOT SUITABLE FOR YOUNG READERS!
ZENNARA “A–Anong gagawin mo sa akin?” natatakot na tanong ko sa kanya. Hindi ito nagsalita. Nais kong makawala sa kanya ngunit malakas siya. Sisigaw sana ako pero nanlaki ang mga mata ko dahil may naramdaman akong dumampi sa labi ko. At nang ma-realize ko kung ano ito ay nagpupumiglas ako. Ngunit sadyang malakas siya at hindi ako makawala sa kanya. Wala na akong lakas para makatakas sa kanya. “Damn it! Ang init!” narinig ko na sabi niya. “Maawa ka sa akin, please.” mahina na sabi ko at naiiyak na ako. “Fvck! I want you,” bulong nito at naramdaman ko ang paghalik niya sa leeg ko. Bigla namang bumilis ang t*bok ng puso ko. Hindi ko alam kung ano ba ang dapat kung gawin, kung paano ba ako makakawala sa kanya. “Don’t shout or else I’ll kill you.” bulong pa niya kaya lalo akong natakot sa kanya. Hindi ko ito nais na gawin ngunit wala akong laban sa kanya. Naramdaman ko ulit ang labi niya sa labi ko. It’s my first kiss walang ibang lalaki ang humalik sa labi ko kundi ang lalaking ito. Madilim ang buong paligid kaya hindi ko man lang makita ang mukha niya. “Kiss me back,” utos niya sa akin ngunit hindi ko magawa. Naramdaman ko na lang na kinagat niya ang ibabang parte ng labi ko. Bumaba ang halik niya sa leeg ko. Nakaramdam ako ng sakit sa paraan ng paghalik niya sa akin. He is l*cking and svcking my neck na nagbigay sa akin ng kakaibang init. Bago sa akin itong nararamdaman ko. Naramdaman ko rin ang kamay niya na hinihimas ang dibdib ko. He squeezed my breast at naramdaman ko na bumaba ang kamay niya. He touched my private part. “M–Mr,” nauutal na sambit ko dahil sobrang natatakot na talaga ako sa kanya. “Shh…” aniya at nagulat na lang ako ng sirain niya ang suot kong panloob. Muli niya akong hinalikan at sa pagkakataon na ito ay binuhat na niya ako hanggang sa naramdaman ko na lang ang sarili ko na nakahiga sa isang malambot na kama. Nasa ibabaw ko na siya ngayon at hindi ko alam kung ano ba ang binabalak niyang gawin. Muli kong naramdaman ang kamay niya na naglalakbay sa katawan ko hanggang sa pinaghiwalay niya ang mga hita ko. May takot akong nararamdaman pero hindi ko rin kayang pigilan ang lalaking ito. Natatakot ako na baka patayin niya ako. May nararamdaman akong tumutusok sa bukana ng pagk*babae ko. “Fvck! Your so ready for me,” narinig ko na sambit niya na hindi ko naman maintindihan. Napahawak ako ng mahigpit sa bedsheet ng maramdaman ko na ang pagk*lalaki niya na unting-unting pumasok sa loob ko. Pinipilit ko siyang itulak pero hindi man lang siya natinag. Nais kong tumakas habang may oras pa ako. Nais ko pang makawala sa lalaking ito. Tumulo ang luha sa mga mata ko dahil sa sakit na nararamdaman ko ng tuluyan na siyang makapasok sa loob ko. Humigpit ang hawak ko sa bedsheet. Doble ang sakit na nararamdaman ko ngayon. Masakit ang ginagawa niya pero mas naiiyak ako dahil nagkasala ako sa asawa ko. Kahit pa hindi siya dumating sa araw ng kasal namin at hindi pa kami nagkita ay hindi ko mababago ang katotohanan na may asawa ako. At narito ako ngayon sa isang madilim na lugar. Inaangkin ng taong hindi ko kilala. Inaangkin ng lalaking hindi ko man lang nakita ang mukha. Sinubukan kung kumawala pero malakas talaga siya hanggang sa tuluyan na akong nawalan ng lakas na lumaban. Hinayaan ko na lang siyang gumalaw. Masakit ang bawat pagpasok niya sa loob ko. Hindi na tumigil ang mga luha ko habang hinahayaan ang lalaki na gumalaw sa ibabaw ko. Nagpaubaya na lang ako hanggang sa tumigil na siya. “Fvck! Ano ba itong ginawa ko?” he cursed. “I’ll be right back. Huwag kang lumabas dahil babalikan kita.” sabi niya sa akin. Hindi ako nagsalita dahil hanggang ngayon ay nagulat pa rin ako sa bilis ng pangyayari. Hindi ko man lang inaasahan na mawawala sa akin ang matagal kung iningatan na para sana sa asawa ko. Nang makalabas na ang lalaki ay biglang tumunog ang phone ko kaya naman sinagot ko ito. “Mrs. Richmon, kailangan niyo na pong umuwi dahil hinahanap na kayo ng asawa mo.” sabi sa akin ng secretary ni Timothy. “Pauwi na ako,” pinipigilan ko ang hikbi ko. Nang mawala na ang tawag ay dahan-dahan akong bumangon. Sinubukan kung tumayo kahit pa naramdaman ko ang sakit ng buong katawan ko. Nag-abang ako ng masasakyan. I’m totally mess at hindi ko alam kung ano ba ang bubungad sa akin pagdating ko sa bahay namin. Nang makarating ako ay wala ang asawa ko. Ang kanyang secretary lang ang narito. Nakita ko kung paano niya ako tingnan at bigla akong nahiya. Hanggang sa may biglang dumating na isang gwapong lalaki. He looks so intimidating. Tindig pa lang niya ay alam mo na galing siya sa isang mayaman na pamilya. Bigla akong yumuko dahil hindi ko siya kayang tingnan. “How dare you cheat on me?!” galit na tanong niya sa akin. “T–Timothy,” nauutal na sambit ko sa pangalan niya. “Sign it!” utos niya sa akin at may binigay siyang papel. “A–Ano ‘to?” nauutal na tanong ko. “Divorce papers,” malamig na sagot niya sa akin. “No, I won’t sign it.” sabi ko sa kanya. “Sign it or else mawawala sa ‘yo ang parents mo.” pagbabanta niya sa akin. Nanginginig ang kamay ko habang hawak ang ballpen na binigay ng kanyang secretary. Nais kong magpaliwanag ngunit hindi ko magawa. Umiiyak ako habang nakatingin sa divorce paper na nasa harapan ko. “What are you waiting for? Sign it!” galit na sigaw niya sa akin. “Let me explain first,” nakayuko na sabi ko sa kanya pero lumapit siya sa akin. “Explain? No need to explain dahil kitang-kita na ang ebidensya.” sabi niya sa akin sabay turo sa dibdib ko na puno ng mga marka. May sugat rin ang labi ko. “Hindi ko–” “Hindi mo na gugustugin na ulitin ko pa sa ‘yo ang dapat mong gawin.” sabi niya sa akin kaya kahit pa ayaw ko ay mabilis kong pinirmahan ang divorce paper naming dalawa. “Now, leave.” utos niya sa akin. Nanghihina ang mga tuhod ko na naglakad palabas sa bahay niya. Umiiyak ako habang naglalakad papunta sa gate ng subdivision namin. Sumakay ako ng taxi pauwi sa bahay ng parents ko. Pagpasok ko sa may pintuan ay isang malakas na sampal ang sinalubong sa akin ng daddy ko. “D–Daddy,” umiiyak na bigkas ko habang nakahawak sa pisngi ko. “Wala kang utang na loob! Pagkatapos ng ginawa namin para sa ‘yo ay ito ang igaganti mo sa amin! Kahihiyan lang ang binigay mo sa amin! Wala kang kwenta!” galit na sigaw sa akin ni daddy at ilang beses niya akong sinampal. “Daddy, hindi po totoo na niloko ko siya. I was r*ped,” umiiyak na sabi ko sa kanya. “Sa tingin mo ba talaga ay maniniwala kami sa sinasabi mong ‘yan! Ang sabihin mo malandi ka talaga!” natatawa na sabi ni mommy. Ang sakit lang isipin na sila ang hindi naniniwala sa akin. Na sila dapat ang kakampi ko ngayon pero sila pa ang unang hindi naniniwala sa akin. “Lumayas ka! Layas! Hindi ko kailangan ng tulad mo! Isa kang kahihiyan!” sigaw sa akin ni daddy. “Daddy, please. Please, wala po akong mapupuntahan. Please, dad. Nagsasabi po ako ng totoo, gin*hasa po ako.” umiiyak na sabi ko. “Layas! Lumayas ka ngayon din!” sigaw niya sa akin at kinaladkad ako palabas ng bahay. “Saan na ako pupunta ngayon?” umiiyak na tanong ko sa sarili.ZENNARA5 YEARS LATERKakalapag lang ng eroplano namin ngayon. Sa loob ng limang taon ay ngayon na lang ulit ako babalik dito sa Pilipinas. Hindi ko alam kung paano ako naka-survive pero masasabi ko na malaki na ang nagbago sa akin sa loob ng limang taon. At ang mga pagbabagong iyon ay ginawa ko para sa sarili ko. To be the best version of myself.“Mommy, nasa Philippines na po ba tayo?” tanong sa akin ng limang taong gulang kong anak na si Zian.“Yes, baby. Nasa Pilipinas na tayo,” nakangiti na sagot ko sa kanya.“Excited na po ako, mommy.” kitang-kita sa mga mata niya na excited na siya.“Behave lang kayo okay. Umuwi tayo dito dahil may trabaho si mommy. At kapag nagustuhan niyo dito ay puwede na tayong mag-stay for good.”“Really, mommy? Dito na rin po ba kami mag-aaral?” tanong pa ulit sa akin ni Zian.“Opo,” sagot ko sa kanya.“Mommy, napansin mo po ba na sa ‘yo nakatingin ang ibang mga tao dito?” tanong sa akin ni Zevi habang nakakunot ang noo. Kaya naman napangiti ako.“Baby,
ZENNARAPalabas na kami ng banyo pero bigla na lang bumitiw sa kamay ko si Zian at tumakbo. Hinayaan ko na lang siya dahil baka gusto na niyang puntahan ang kapatid niya. Pero nang tumingin ako sa direksyon kung saan ko iniwan si Zevi ay kumunot ang noo ko.Ngayon ay alam ko na kung bakit tumatakbo ng mabilis si Zian kaya naman ay mabilis rin akong lumapit sa kanila dahil nakita ko ang babae na sinipa ang anak ko. Nang akmang itutulak rin niya si Zian ay pinigilan ko siya.“Sino ang nagbigay sa ‘yo ng karapatan na saktan ang anak ko?” nanlilisik ang mga mata na tanong ko sa kanya.“So, ikaw pala ang mommy ng batang ito?” nakataas ang kilay na tanong niya sa akin.“Ako nga at wala kang karapatan na saktan ang anak ko.” sabi ko sa kanya at sinampal ko siya.“Sana sinabihan mo rin ang anak mo na manahimik sa tabi para hindi siya nakaka-perwisyo sa iba. Nakikita mo ba itong damit ko? Sa tingin mo, kaya mong bayaran ang damit ko?!” galit na sigaw niya sa kain habang hawak ang pisngi niya.
ZENNARA“T–Timothy?” tanong ko sa sarili ko.Limang taon na ang lumipas pero sigurado ako na siya si Timothy na siya ang dati kong asawa. Hindi ako maaaring magkamali. Siya nga ang ex-husband ko kahit pa isang beses ko lang siyang nakita noon.“Honey, sinaktan niya ako.” umiiyak na sumbong ng babae.“Anong ginawa mo sa asawa ko?” galit na tanong niya sa akin.“Siya ang unang nanakit,” sagot ko sa kanya at nakatingin ng diretso sa mga mata ko.“Is that true?” tanong niya sa babae.“No, siya ang unang nanakit sa akin. Nakikita mo ba itong damit ko. Ang anak niya ang may gawa nito.” sagot ng babae at napatingin naman si Timothy sa damit ng babae.“Ibibili na lang kita ng bago,” sabi niya sa babae.“No, honey gusto ko na siya ang bumili ng bagong damit ko. Ang anak niya ang may kasalanan kaya dapat lang na siya ang magpalit nito.”“Miss, pay her dress. Bayaran mo ang maruming damit ng asawa ko.” sabi niya sa akin.Kumunot ang noo ko. Hindi ba niya ako nakikilala? Tanong ko sa sarili ko. K
THIRD PERSON POV“Honey, are you okay?” tanong ni Timothy sa kanyang asawa ng tuluyang mawala sa paningin niya ang babae.“Do I look okay?” naiinis na sagot ni Olivia sa kanyang asawa.Naiinis siya dahil nahuli niya ang asawa niya na nakatitig sa papalayong likod ng babae.“Let’s go,” napabuntong hininga na lang ang lalaki dahil sa napansin niya sa kanyang asawa.“Bakit mo hinayaang maka-alis ang babaeng ‘yon?” naiinis na tanong ni Olivia.“She’s just a waste of time kaya hayaan mo na lang siya. Ibibili na lang kita ng maraming ganyan,” sabi ni Timothy sa kanyang asawa.“Sana hinayaan mo na lang muna ako na pahirapan siya. Napahiya ako sa mga tao dito,” galit na turan ng babae.“Hahayaan kita kung wala tayo sa public place. Naisip mo ba kung ano ang mangyayari kung sakaling may lumabas na video? Masisira ako, tayo. At hindi ko hahayaan ang nais mo. Don’t worry dahil kakausapin ko ang management dito,” sabi ni Timothy.“Tsk!” asik nito at hindi na lang pinatulan ni Timothy. Naisip rin
ZENNARA“Tanga ka b—Zennara?” Halatang nagulat siya na muli akong makita. Na para bang nakakita siya ng multo sa nakikita niya ngayon.“Kumusta ka na, mommy?” tanong ko sa kanya.“B–Buhay ka?”“Dapat po ba patay na ako? Hindi ka po ba masaya na nakabalik na ako?” nakangiti na sabi ko at niyakap ko siya pero bigla na lang niya akong tinulak.“Huwag mo nga akong hawakan.” “Wala naman po akong nakakahawang sakit. Galit pa rin po ba kayo sa akin? Limang taon na po ang lumipas, mommy.” sabi ko sa kanya.“Dahil sa ‘yo kaya nawala ang lahat sa amin. Wala kang utang na loob,” sabi niya sa akin.“Mommy, tinuring niyo man lang ba akong anak?” tanong ko sa kanya.“Hindi,” mabilis na sagot niya sa akin.Inaasahan ko na ito na ang magiging sagot niya sa akin kaya hindi ganun kasakit. Simula ng bumalik ako dito ay ihinanda ko na ang sarili ko. Sa loob kasi ng limang taon ay hindi man lang siya nagbago. Wala pa rin pa lang nagbago sa ugali niya.“Sige po, mauna na ako sa inyo.” sabi ko sa kanya at
ZENNARAWalang sumalubong sa akin nang pumasok ako sa loob ng bahay. Hindi ko alam kung nasaan silang dalawa ngayon. Inayos ko muna ang mga binili ko bago ako pumunta sa room nilang dalawa. Hindi na ako kumatok dahil iniisip ko na baka tulog silang dalawa.Nang binuksan ko ang pinto ay nakaupo silang dalawa sa kama nila. Papasok na sana ako ngunit narinig ko silang dalawa na nag-uusap.“Sa tingin mo makikilala na natin ang daddy natin?” tanong ni Zian sa kakambal niya.“Hindi ko alam, pero hindi naman natin alam ang name niya. Kung alam natin ay mabilis lang natin siya mahahanap lalo na nasa Pilipinas na tayo.” sabi naman ni Zevi.“Pero hindi naman sinasabi ni mommy kung sino ang daddy natin kaya hindi natin alam, kuya. Pero ayaw ko rin na umiyak si mommy. Ayaw kong magtanong dahil alam ko na iiyak na naman siya.” bakas sa boses ni Zian ang pag-aalala.“Hayaan na lang muna natin. Kasi kung may daddy talaga tayo ay dapat hinahanap niya tayo. Sana ay hinahanap niya at hindi niya sana hin
ZENNARA (CONTINUATION OF FLASHBACK) “Zen, ang gwapo mga anak mo.” “Please po, ‘wag mo silang ilapit sa akin.” sabi ko sa kanya. “Hanggang kailan ka ba magiging ganyan? Anak mo sila at hindi nila kasalanan ang kasalanan ng ama nila. Kaya please lang ‘wag mo silang idamay sa galit mo,” sabi niya sa akin. Sa una ay binalewala ko ang mga sanggol na nasa harapan ko pero ng umiyak sila ay bigla na lang akong umiyak. Gusto ko silang pabayaan pero hindi ko pala kaya. Hindi ko kayang marinig na umiiyak sila. Humagulgol ako at ilang ulit kong sinampal ang sarili ko. Galit ako sa sarili ko dahil naging masama ako sa mga anak ko. “Sorry mga anak ko,” umiiyak na sabi ko sa kanila ng ibigay na sila sa akin. Tumigil na sila sa pag-iyak pero hindi ako. Ngayon ako natauhan sa mga ginawa ko sa anak ko. Naging masama akong ina sa kanila. Alam ko sa sarili ko na wala silang kasalanan pero dinamay ko sila sa galit ko. “Papalakihin ko kayo kahit pa mahirapan ako. Simula ngayon ay mamahalin ko kayong
ZENNARA“Hindi mo ako puwedeng pa-alisin sa company na ito,” sabi ko sa kanya.“At sino ka naman para magsabi niyan? Ako ang asawa ng may-ari ng company na ito. Ako ang magdedecide kung sino ba ang dapat na manatili at kung sino ba ang dapat na umalis,” galit ang mga mata na sabi niya sa akin.“Really? Pero may kontrata ako dito at nakasaad rin sa kontrata na kailangan niyo akong bayaran ng 10 million kapag umalis ako dito o kapag pinaalis niyo ako ay puwede akong mag-demand ng double the price,” nakangisi na sabi ko sa kanya.“Kalokohan!” sigaw niya sa akin.“Kailangan ko pa bang ipakita sa ‘yo ang kontrata?” nakangisin na tanong ko sa kanya.“Hindi ka puwede dito, hindi!” sigaw niya sa akin.“Bakit naman hindi? Maayos akong magtrabaho at isa pa ikaw ang may mali dito. Kahit saan tayo dalhin na dalawa ay ipagtatanggol ko siya. Wala kang karapatan na manakit dahil sa gusto mo lang,” sabi ko sa kanya.“Pakialamera ka! Humanda ka kapag nalaman ito ng asawa ko. Siya mismo ang magpapaalis
TIMOTHYKanina pa ako hindi mapakali dito sa kinauupuan ko. Hindi ko alam kung paano ko gagawin ng maayos ang trabaho ko. Nararamdaman ko kasi ang tingin sa akin ni Zen. Nag-aalala ako, natatakot rin na baka magalit siya sa akin. Pero galit naman na talaga siya sa akin kaya bakit pa ako mag-aalala. Pero iba yata ngayon dahil kinakabahan talaga ako. Naka-ilang beses na rin akong uminom ng tubig.“Sir, okay ka lang po ba?” tanong sa akin ng secretary ko.“I’m good,” sagot ko sa kanya.Nagpatuloy ang meeting namin. Laking pasasalamat ko rin na natapos namin ito ng maayos. Tumayo ako at pumunta ako kay Zen. “Can we talk?” tanong ko sa kanya.“I’m busy,” sagot niya sa akin.“Hihintayin ko na matapos ka.” sagot ko sa kanya.“Matagal pa ako at kahit pa maghintay ka ay wala akong pakialam. Bumalik ka na lang sa kasama mo. Hinihintay ka niya,” sabi niya sa akin.Lumingon naman ako sa secretary ko. Lumapit ako sa kanya para pabalikin na siya sa company.“You can go back to the office now,” sabi
TIMOTHY“Ouch!” napadaing ako dahil naramdaman kong nahulog ako sa kama.“What the–”Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko dahil sa na-realize ko na sinipa niya ako kaya ako nahulog.“Bakit ka tumabi sa akin?” galit na tanong niya sa akin.“Binuhat lang kita. Baka kasi sumakit ang likod mo doo–”“Ano naman kung sumakit ang likod ko? Bwisit ka! Ilabas mo ang mga anak ko! Ipapapulis talaga kita kapag hindi mo sila nilabas ngayon!” sigaw niya sa akin.“Ang ingay mo, babe.” sabi ko sa kanya at mabilis akong bumangon kahit pa ang sakit ng balakang ko.“Kung ayaw mo na maingay ako ay ilabas mo na ang mga anak k–”“Anak natin,” pagtatama ko pero inirapan lang niya ako.Lihim naman akong napangiti dahil kahit ganito siya ay mas okay kaysa maging tahimik lang siya at hindi ako kausapin. Naglakad ako papunta sa banyo para maligo. Mabilis lang naman ako. After kong maligo ay lumabas rin ako agad pero wala na siya. Mabilis akong lumabas sa room na ito dahil kinakabahan ako. Nakahinga naman ako ng m
TIMOTHYHindi naman talaga ako lasing. Nagkunwari lang ako dahil gusto ko na makasama ang mga anak ko. Kung matalino na ang tingin ko sa sarili ko ay mas matalino pala ang anak ko sa akin. Kahit pa gusto ko silang kausapin kanina ay hindi ko ginawa. Ang kaibigan ko na lang ang pinakausap ko sa mga anak ko. Grabeng pagpipigil ang ginawa ko para lang hindi ako magreact nang buhusan niya ako ng tubig. Sh*t! Ngayon pa lang kinakabahan na ako. Mas nakakatakot siya kaysa sa iniisip ko. Hindi ko talaga inasahan na bubuhusan niya ako para lang gisingin ako.But it’s worth it dahil kasama ko ngayon ang mga anak ko.“Daddy, hintayin na lang natin si mommy na pumunta dito,” nakangisi na sabi ng anak ko sa akin.Halatang may balak rin talaga siya. Mana nga talaga sa akin ang anak kong itong.“Baka lalo siyang magalit sa akin.” “Magalit man siya ay hayaan niyo na po. Galit naman na talaga siya sa ‘yo kaya kailangan mo na talagang gumawa ng way para ‘di na siya magalit pa sa ‘yo ng sobra.” natatawa
THIRD PERSON POV “I hate you!” galit na sigaw ni Zevi sa kanyang ina. “Zevi, ilang beses ko ba dapat sabihin sa ‘yo na hindi na kayo puwedeng makipag-usap sa lalaking ‘yon?” galit na sambit ni Zen. “Bakit po? Bakit ka ganyan? Daddy namin siya at karapatan po namin na makasama siya.” lakas loob na sabi ni Zevi. “Hindi niyo siya daddy.” “Siya po ang daddy namin. Malinaw na malinaw na siya at may DNA test kami para patunayan namin ‘yon sa ‘yo. Alam ko na galit ka sa kanya dahil nalaman mo na ang totoo na siya ang daddy namin. Pero pinakinggan mo man lang ba ang reason niya? Kung bakit niya ‘yun ginawa sa ‘yo? You’re heartless, mom.” umiiyak na sabi nito. “Siya ang heartless at hindi ako. Pinaglaruan niya ako at alam kung ano ang mas masakit? Na pinagkaisahan niyo akong tatlo, na mas pinili niyo siya kaysa sa akin. At ngayon, siya pa rin ang pinipili niyo. Ako ang mommy niyo, kaya bakit?” galit na tanong ni Zen sa kanyang anak. “Hindi naman po namin siya pinipili.” biglang sabat ni
TIMOTHY“Mommy, nagugutom po kami. Gusto po naming kumain.” biglang sabi ni Zevi sa mommy niya.“Kumain na tayo diba?” naiinis na tanong ni Zen.“Opo, pero nagugutom po kami. Mukha pa naman pong masarap ang dala ni daddy.” sabi naman ni Zian.“No, sa loob na kayo kumain. May pagkain nam–”“Malinis naman ito. Kaya safe naman para sa kanil–”“Malinis? Hindi ko pinapakain ang mga anak ko ng galing sa isang—”“I understand,” sabi ko sa kanya dahil ayaw ko na mas lalo pa siyang magalit sa akin at higit sa lahat ay ayaw kong marinig ng mga anak ko ang galit niya sa akin.“Ayaw namin ng ibang pagkain. Gusto namin ang pagkain na dala ni daddy.” pagmamatigas ni Zevi at pinipilit na mas gusto niya ang dala ko.“Boss, sige na pumasok na kayo. Huwag maging pasaway sa mommy niyo.” kausap ko sa kanya.“Nilayo mo na nga kami kay daddy tapos ngayon pinagbabawalan mo na naman kami,” galit na sabi ng anak ko at mabilis na pumasok sa loob.“Bye, daddy.” paalam sa akin ni Zian at sumunod na sa kapatid niy
TIMOTHYNapa-buntong hininga na lamang ako. Gustuhin ko man na pumasok sa loob ay nawalan na ako ng lakas ng loob lalo na ramdam ko talaga ang galit sa akin ni Zen. Tumalikod na lang ako at naglakad papunta sa kotse ko. Siguro ay kailangan ko na munang makuntento sa kung ano lang muna ang meron sa ngayon.Nakasama ko na kanina ang mga anak ko kahit pa maikling oras lang. Sumakay ako sa kotse ko at sa condo ko na ako umuwi. Habang nasa daan ay napamura ako dahil hindi ko man lang naalala na kunan ng litrato ang mga ako. Sobrang sinulit ko kasi ang oras kaya nawala na sa isip ko na magpicture kami.“Okay lang, may susunod pa naman.” kausap ko sa sarili ko.Nang makarating na ako sa condo ko ay hindi ako dalawin ng antok. Hindi ko alam pero kahit na ang pakiramdam ko ay pagod ako pero hindi ako makatulog. Bumangon ako para kumuha ng alak pero wala na pala akong alak sa fridge. Kaya nagpasya ako na lumabas na lang para bumili. Maganda rin ito na maglakad-lakad ako.Paglabas ko sa building
TIMOTHYNang makita ko ang text message ay mabilis akong tumayo. Wala akong pakialam sa party na ito dahil ang inaasahan ko talaga ay makita ang mag-ina ko. Lumabas ako sa venue para tawagan ang number na nagtext sa akin.“Hello, Zevi?”“Hello po, daddy.” narinig ko ang boses niya kaya bigla na lang pumatak ang luha ko. Sobrang miss na miss ko na talaga ang mga anak ko.“Yes, boss. I’m here, nasaan ka? Puwede ba tayong magkita? Si Zian kasama mo ba? Ang mommy mo kasama mo rin ba?” sunod-sunod na tanong ko sa kanya.“Where are you po, daddy?”“Nandito ako sa labas. Lumabas muna ako kasi gusto ko na makausap ka ng maayos.”“Wala ka po dito sa loob?” tanong niya sa akin.“Wala po, dito ako sa labas. Gusto mo bang puntahan kita d’yan?” tanong ko sa kanya.“Ako na lang po ang pupunta. Kasama ko po si Zian,” sagot niya sa akin.“Okay, I’ll wait here.” sabi ko sa kanya.Nawala na ang tawag. Ako naman itong lakad ng lakad dahil sa kaba na nararamdaman ko. Kinakabahan ako pero mas lamang ang ex
THREE MONTHS LATERTIMOTHY “Sir, here's the monthly sales report.” Sabi sa akin ni Ryan at nilapag niya sa harap ko ang mga reports.“Thank you,” malamig na turan ko sa kanya.“Kapag po may kailangan ka ay tawagin mo na lang po ako.” “Ryan, alam ko. Matagal ka na sa akin. Matagal na kitang kasama, pinagkakatiwalaan kita.”“Lagi lang akong nasa tabi mo, Sir.” Sabi niya sa akin. “Huwag na, mas gusto ko na gawin mo na ang lahat ng nais mo. Magbagong buhay ka na,” sabi ko naman sa kanya.“Bakit naman ako magbabagong buhay, Sir?”“Alam ko na ang lahat, alam ko na ang totoo. Bakit? Bakit mo ginagawa ang bagay na ‘yun? Sinira mo ang buhay ko.” Kalmado ko na tanong sa kanya kahit pa ang totoo ay gusto kong basagin ang mukha niya.“Hindi ko alam ang sinasabi niyo.”“Hindi mo alam? Sabihin mo nga sa akin, sino ba ang nag-utos sa ‘yo? All this time ay niloloko mo lang ako. Hindi ka basta secretary lang para sa akin. Kasi naging kaibigan kita pero hindi ko alam na ikaw pa pala ang sasaksak sa a
THIRD PERSON POVMalungkot na nakatingin si Mrs. Miller kay Zen. Pero alam niya na nasasaktan ito ngayon. Alam niya na hindi madali ang pinagdadaanan nito ngayon. Nalulungkot lang siya dahil ang buong akala niya ay magiging masaya na ito, na magkakaroon ito ng masayang pamilya.Pero may mga sitwasyon talaga na hindi kontrolado. Nalulungkot siya para sa mga bata. Alam niya na mas nasasaktan ang mga ito. Tatlong araw na ang nakalipas. “Mga apo, kumain na kayo.” saad niya sa mga bata.“Wala po kaming gana, grandma.”“Alam ko na malungkot kayo. Pero kailangan niyong kumain. Para kapag nagkita kayo ng daddy niyo ay hindi siya malungkot. Diba gusto niyo siyang makasama?” tanong niya sa mga bata.“Opo, gusto po namin. Gusto namin ng isang happy family. Alam po namin na galit si mommy. Pero gusto po namin na makasama ang daddy namin.” umiiyak na sambit ni Zevi.“Alam ko, pero bigyan natin ng time ang mommy niyo. Malay niyo kapag nakapag-isip na siya ay bumalik na kayo ulit sa Pilipinas. Makak