CHAPTER 3

ZENNARA

5 YEARS LATER

Kakalapag lang ng eroplano namin ngayon. Sa loob ng limang taon ay ngayon na lang ulit ako babalik dito sa Pilipinas. 

Hindi ko alam kung paano ako naka-survive pero masasabi ko na malaki na ang nagbago sa akin sa loob ng limang taon. At ang mga pagbabagong iyon ay ginawa ko para sa sarili ko. To be the best version of myself.

“Mommy, nasa Philippines na po ba tayo?” tanong sa akin ng limang taong gulang kong anak na si Zian.

“Yes, baby. Nasa Pilipinas na tayo,” nakangiti na sagot ko sa kanya.

“Excited na po ako, mommy.” kitang-kita sa mga mata niya na excited na siya.

“Behave lang kayo okay. Umuwi tayo dito dahil may trabaho si mommy. At kapag nagustuhan niyo dito ay puwede na tayong mag-stay for good.”

“Really, mommy? Dito na rin po ba kami mag-aaral?” tanong pa ulit sa akin ni Zian.

“Opo,” sagot ko sa kanya.

“Mommy, napansin mo po ba na sa ‘yo nakatingin ang ibang mga tao dito?” tanong sa akin ni Zevi habang nakakunot ang noo. Kaya naman napangiti ako.

“Baby, don’t mind them.” sabi ko sa kanya habang hila ko ang maleta namin.

“Pero nakatingin po sila sa ‘yo–”

“Kuya, baka nagandahan lang po sila kay mommy. Ang ganda-ganda po kasi ni mommy,” nakangiti naman na wika ni Zian sa kanyang kakambal.

Tumawa naman ako dahil may pagka-possessive itong anak ko. Ayaw na ayaw niyang may tumitingin sa akin. Kaya nga ni isa ay walang nanliligaw sa akin dahil sa anak ko. Aaminin ko na malaki ang nagbago sa akin. Mas lalo akong pumuti at medyo nagkalaman na rin ako ngayon. Hindi tulad ng dati na sobrang payat ko.

I learned to love myself kaya habang inaalagaan ko ang mga anak ko ay inaalagaan ko rin ang sarili ko. Para sa akin ay hindi ko sila mapapalaki ng maayos kung ako mismo ay hindi kayang alagaan ang sarili ko. 

“Mommy, pee po ako.” sabi sa akin ni Zian.

“Zevi, stay here. Sasamahan ko lang ang kapatid mo sa restroom. Tandaan mo lagi ang sinasabi ko sa ‘yo. Don’t talk to strangers,” paalala ko sa kanya.

“Yes, mommy.” sagot niya sa akin.

“Let’s go na, baby.” sabi ko sa anak ko.

Naglakad kaming dalawa papunta sa banyo. Wala sa sarili na napa-tingin ako sa isang pamilyar na sulok dito sa airport. Ang lugar kung saan nawala sa akin ang lahat. Hinding-hindi ko ito makalimutan. Bigla na lang nanghina ang mga tuhod ko habang nakatingin sa direksyon na ito.

“Mommy, are you okay?”

Napatingin ako sa anak ko. Huminga ako ng malalim bago kami dumiretso sa loob ng banyo. Nais ko ng kalimutan ang lahat pero hindi ang mga taong nanakit sa akin. Ang focus ko ngayon ay sa mga anak ko muna at saka ko sila babalikan kapag may pagkakataon na ako.

Hanggang ngayon ay sariwa pa sa alaala ko kung paano nila ako palayasin noong mga panahon na kailangan ko sila. Noong mga panahon na takot na takot ako dahil sa nangyari sa akin. Pero hindi sila naawa sa akin at pinalayas nila ako. Limang taon na ang lumipas pero hanggang ngayon ay sariwa pa rin ang sugat sa puso ko.

Pinakalma ko ang sarili ko at hinintay ko na lang ang anak ko na matapos.

“Mommy, I’m done.” nakangiti na sabi niya sa akin kaya naman hinawakan ko ang kamay niya.

“Wait lang, baby. Pee lang rin ako,” sabi ko sa kanya.

“Okay po,” sagot niya sa akin at hinintay niya ako.

Kambal ang anak ko. Si Zevi at Zian para sa akin ay blessing sila sa buhay ko kahit pa hindi maganda ang nangyari sa akin. Mahirap ang dalawang taon ng buhay ko. Doon ko naranasan ang postpartum at muntik na akong sumuko pero dahil sa kanila ay pinili ko pa rin na lumaban.

Habang lumalaki sila ay may mga tanong sila sa akin na hindi ko masagot sa ngayon pero isa lang ang alam ko. Mamahalin at ipaglalaban ko sila dahil akin sila. Anak ko sila at walang sinuman ang puwedeng kumuha sa kanila sa akin.

****

THIRD PERSON POV

Nakatayo lang si Zevi at hinihintay niya ang kanyang mommy. Nasa labas lang siya ng restroom ng may biglang bumangga sa kanya na ikinagulat niya.

“What the fvck?! Are you blind?!” galit na sigaw ng babae na ngayon ay may maruming damit.

Nagtataka naman na nakatingin si Zevi sa babae. 

“You ruined my dress!” Galit na sigaw nito sa bata.

“I’m sorry, Madam.” 

“Nasaan ba ang magulang mo para magpakalat-kalat ka dito?!”

“Sorry po, pero nakatayo lang naman po ako dito at kayo po ang bumangga sa akin.” paliwanag ng bata.

“So, anong sinasabi mo? Na kasalanan ko? How dare you?!” Galit na sambit ni Olivia at mabilis niyang kinurot ang bata. 

“Opo, kasalanan niyo naman po talaga.” sambit ni Zevi at tiniis ang hapdi ng kurot ng babae.

“At sino ang nagbigay sa ‘yo ng karapatan na sagot sagutin ako?”

“Dahil mali po kayo. Kayo po talaga ang bumangga sa akin, Madam.”

“At talaga sumasagot ka pa.” galit na sambit ni Olivia at muli niyang sinaktan ang bata.

“Aray po, nasasaktan po ako.” 

“Masasaktan ka talaga! Ilabas mo ang mga magulang mo!” sigaw ni Olivia at nakuha na niya ang atensyon ng mga tao sa paligid.

“Nasasaktan na po ako, Madam.”

Binitiwan ni Olivia ang bata dahil nakita niya na tumatawag ang kanyang asawa.

“Hello, honey are you there na ba?” tanong ng kanyang asawa.

“Yes, honey at may sumira ng araw ko. He ruined my dress,” sumbong ni Olivia sa kanyang asawa.

“What? Just wait for me at malalagot sa akin ang taong ‘yan.”

“Okay, honey. Bilisan mo ha, nahihiya na ako eh. Ang dumi ng damit ko,” maarte na sambit nito.

“Okay, malapit na kami.”

Nang mawala ang tawag ay muling binalingan ni Olivia ang bata. Habang nakatingin siya sa bata ay para itong walang kinakatakutan dahil hindi man lang ito umiiyak. Mas lalo lang siyang nairita sa bata kaya mabilis niya itong nilapitan at piningot niya ang tainga nito.

“Bayaran mo ang damit ko. Ilabas mo ang mga magulang mo!” galit na sambit niya.

“Aray po, child ab*se na po kayo.” sambit ni Zevi.

“Kilala mo ba kung sino ako? Kung hindi mo ako kilala ay magpapakilala ako sa ‘yo.” sabi niya at sinipa niya ang bata.

“Anong ginagawa mo sa kapatid ko?!” sigaw ni Zian na tumatakbo papunta sa kanyang kakambal.

“At may isa pang bwisit!” asik ni Olivia at akmang itutulak niya ang bata pero may biglang pumigil sa kanya.

“Sino ang nagbigay sa ‘yo ng karapatan na saktan ang anak ko?” nanlilisik ang mga mata na tanong ni Zennara sa babae.