Chapter 13

Habang nagkakasiyahan pa sa Christmas party nila, dinukot ni Evie ang phone at tinext nito si Benjamin upang mangamusta.

How are you? How's chairman?

Ilang minuto ang lumipas ngunit hindi pa nagre-reply ang boss sa kanya kaya tinabi niyang muli ang phone.

"Miss Evie?!"

Napalingon naman si Evie sa kung sinong tumawag sa kanya sa likuran.

"Oh kuya Jorge?"

"Miss Evie oh." sabay abot nito ng small box na may ribbon pa sa ibabaw.

"Ay, salamat po manong Jorge." pagkuha naman din nito sa box.

"May nagpapabigay daw po niyan para sayo."

Tila natigilan naman si Evie at nagtaka. Buong akala niya ay galing ito sa matanda.

"Ah hindi po galing sa inyo ito?"

"Ay hindi po Ma’am. Kakahiya nga po at wala man lang akong naibigay sa inyo kahit pa may regalo kayo para sa mga anak ko."

"Ay huwag niyo na pong isipin yun manong. Para sa mga bata naman po yun. Pero -- kanino po ito galing?" pagtukoy pa ni Evie sa box na hawak.

Nagkibit balikat lang naman din ito sa kanya. "Hindi ko po alam Miss Evie eh. May nag-deliver lang na nakapangalan sayo. Wala po bang nakalagay dyan?"

Sabay pa nilang nausisa ang box na walang kahit anong note man lang kundi ang maliit na piraso ng papel na may nakasulat na 'To Evie'

"Sige po, salamat kuya."

Umayos ng upo si Evie at minasdan ang box ng regalo. Kinalog pa niya ito dahil may kabigatan. Initabi na lamang niya ito sa paper bag niyang nilalagyan rin ng mga regalong natanggap niya.

NANG matapos ang party ay nagkapaalaman na rin naman na silang magkakatrabaho. Naiwan na lamang ang iilang empleyado at ang event coordinator at mga staff nito sa pagliligpit.

Inakyat na muna ni Evie sa opisina ni Benjamin ang mga regalong nakuha nito. Kahit pa madilim at mukhang nagiisa na lamang siya ay hindi na niya ito iniinda.

Matapos ay dumiretso na siyang kotse niya at nilagay naman sa back seat ang mga nakuhang regalo. Pati na rin ang paper bag kung saan niya nilagay ang box na binigay sa kanya.

Pagkauwi niya ay nagpatulong pa siya sa isang guard upang maipasok na ang lahat ng regalong nadala niya pauwi dahil nasa second floor ng apartment ang unit pa niya.

"Thank you po, kuya ah."

"Welcome Ma’am, good night po."

"Good night." at sinara naman na ni Evie ang pintuan niya.

Sinalubong muli siya ng aso niyang si Steve na tila sabik na sabik pa rin. Naupo si Evie sa sahig sabay hubad ng sapatos niya. Ginugulo naman siya ng aso niyang nais makipaglaro.

"Sorry Steve, busy lang talaga ang mommy. Sobrang nakakapagod ang araw na toh." saad niya pa rito habang nakaupo sa harapan niya ang aso at hinihimas ang mukha nito.

"Gusto ng magpahinga ng mommy."

Matapos maiayos ni Evie ang mga gamit, kaagad na rin siya nag-shower upang makapamalit.

Kinuha niya ang isang bote ng Moscato wine sa ref niya at isang wine glass. Naglabas din siya ng chips at nilagay ang mga ito sa coffee table niya sa veranda. Nais niyang doon tumambay muna at makapagpahangin.

Habang suot lamang ang ternong manipis na shorts at lace sando bra, at may nakasukbit sa balikat niya na robe, nakataas pa ang mga paa ni Evie sa isang upuan habang umiinom ng wine at nakatanaw sa kalangitan. Maraming bituin sa langit at kahit hindi naman niya ito nabibilang, nakatanaw lang siya siya roon. Tila nare-relax siya sa ginagawa.

*Ting!

Kaagad siyang natigilan sa paginom pa ng marinig na tila may nag-text sa kanya. Inabot niya ang phone at natuwa naman siya ng makita kung sino ito.

I'm fine Evz. Dad is also getting better. He's in recovery room.

Halos tumalon naman siya sa tuwa sa nalaman.

Thank goodness he's better now. I hope he get well soon too.

Indeed. Merry Christmas, Evz!

Merry Christmas too Benj. See you!

Yun na lamang ang napagusapan nila at naging panatag na si Evie na nasa maayos ang daddy ni Benjamin. Labis rin kasi itong nagalala sa ama niya kaya walang alinlangang lumipad ito ng South Korea upang malaman ang kalagayan at masamahan ang inang naroon din.

Nagpatuloy si Evie sa paginom ng wine at tila lagpas kalahati na niya ito. Gusto niyang malasing ngunit hindi kaagad kaya ito na lamang muna ang iniinom niya.

Nang maubos ang kinakaing snack ay tumayo na muna siya upang kumuha nang biglang tumunog ang phone niya na tila may tumatawag.

Unregistered number.

Minasdan niya ito at nagtataka kung sino ba ito. Kung sa work man ay dis oras na ng gabi para sagutin pa niya. Kaya hinayaan niyang tumunog lang ito at kumuha na siya ng pagkain.

Nang makabalik siya ay muling tumunog ang phone niya at nakita ang same unregistered number na tumatawag muli. Napabuntong hininga naman siya bago sinagot ang tawag.

"Yes, hello?"

(Miss Evieeee!!!)

Tili sa kabilang linya.

Nawindang naman si Evie sa sumigaw ngunit kaagad niyang nabosesan ito.

"Ingrid?! Omg!"

(Yes, Miss Evie! How are you?)

"I'm -- fine. Good. Thanks. How you doing?" natuwa rin naman si Evie nang makausap ang bagong kaibigan.

(I'm fine too. Nasa Manila ka na ba? Pasensya na ah, hindi ka na kasi namin maintay magising ni Khalil kanina. May early meeting pa dito sa Bohol, kaya nagpasundo na ng chopper.)

"Ah yes. That's fine. So nasa Bohol ka rin?"

(Ano pa nga ba?!)

Kahit hindi nakikita ni Evie, nai-imagine niya ang reaksyon ngayon ni Ingrid sa sinasabi kaya natatawa na lamang siya.

"Haha! Enjoy ka na lang dyan."

(Paano ako mag-e enjoy? Eh hindi uso pasko sa taong ito! Iba kasi ng paniniwala eh. Nandadamay pa ng hindi nagpapasko kagaya niya! Hmp!) pagmamaktol pa ni Ingrid sa kabilang linya.

"Problema ba yun? Eh di paranasin mo ng pasko natin dito!"

(Nako bahala na! Bukas pa ang uwi namin. Sa wakas ay may break ako sa buhay nitong Khalil Kaur na toh! Feeling celebrity na siya, 'lam mo yun?)

"Hahaha!"

Matagal nagkausap sa phone sina Evie at Ingrid na para bang hindi sila nagkasama kahapon lang. Maraming naikwento si Ingrid sa kabwisitan niya kay Khalil, tila unti-unti nakikilala ni Evie si Khalil dahil sa mga kwento lamang ni Ingrid sa kanya.

Habang nagiinom pa rin ng wine niya si Evie at nakikinig kay Ingrid sa phone niya, tila may naririnig siyang beep ulit sa phone niya na mayroong naka-call waiting. Chineck niya ito at isang unregistered number na naman ngunit pinagsawalang bahala na lamang niya ito dahil may kausap pa siya.

Malalim na ang gabi nang matapos ang tawagan nila ni Ingrid, nagligpit na muna siya ng kalat niya. Hindi pa niya ubos ang wine ngunit nakakaramdam na siya ng kaunting tama nito.

Matapos makapagligpit ay binalikan niya ang phone sa table sa veranda ng may tumawag muling unregistered number.

"Oh hello Ingrid? Akala ko matutulog ka na?" masayang bungad naman niya rito.

Tila pagbuga lang ng hangin ang narinig niya sa kabilang linya.

"Hello? Ingrid? Nandyan ka ba?"

At malalakas na buga lang hangin lang ang naging sagot sa kanya. Nagtaka siya at sinulyapan saglit ang phone baka naka-hold ang tawag ngunit hindi naman. Binalik niya ito sa tainga niya at pinakinggan muli ang tunog.

"Hello?"

(He -- hello)

Tila nabigla siya sa boses ng lalaki na narinig sa linya.

"Sino toh?"

(E -- Evie)

Nanlaki na lamang ang mga mata niya nang may kung anong kuryenteng dumaloy sa dibdib niya ng marinig ang pamilyar na tinig na ito.

"Ahh, yes?"

Tila malalalim at malalakas na pagbuga ng hangin na naman ang naririnig niya.

"Hello? Anong nangyayari sayo?"

Mga buga muli ng hangin na tila naghahabol ng hininga.

(I -- I can't -- breathe)

"Nasaan ka?!" tila pagpa-panic naman ni Evie. "Sumagot ka, nasaan ka?!" natataranta naman si Evie nanakbo sa kwarto niya at kinukuha ang susi ng kotse niya.

(Sa -- bahay -- mo.)

Natigilan naman si Evie sa narinig.

"Ano? Anong nasa bahay ko?" napalibot naman siya ng tingin sa kabuuan ng bahay niya mula sa sala.

(Dito sa -- labas.)

Nawindang si Evie at kahit pa nakapantulog siya ay nanakbo siya palabas ng bahay niya. Dali-dali siyang bumaba at lumabas sa gate ng compound. Tila nagmamadali siyang nanakbo ng kalsada at hinanap kung naroon nga ito. At hindi nga siya nagkamali.

Naroon ang rover ni Silver nakaparada sa gilid ng compound ng apartment na tinutuluyan niya.

Nanakbo si Evie patungo sa kotse at kinatok ito.

"Silver?! Silver open up!"

Mabilis ring binuksan ni Silver ang driver's seat door at nakita siya ni Evie na nanghihina.

"You -- came."

"What the hell's wrong with you?! Hating gabi na bakit nandito ka?!" singhal naman ni Evie rito.

Hindi naman na siya matingnan ni Silver ng diretso dahil nakasubsob na ito sa manibela. Napansin naman ni Evie na tila hirap itong huminga.

"What's going on you?!"

Umangat si Silver at napahawak sa dibdib niya. Halatang kinakapos ito ng hininga.

"The fuck? Move!" utos niya rito ngunit tinulungan niya rin itong lumipat sa passenger's seat upang siya ang makapagmaneho.

"Kailan pa naging ospital ang bahay ko? Sana doon ka na dumiretso nung nakakaramdam ka na nyan?!" inis pa nitong sermon kay Silver habang mabilis na minamaneho ang sasakyan nito.

Nakasandal na si Silver sa salamin ng kotse habang naghahabol pa rin ng hininga.

"Hindi pa rin pa pala nawawala yan. Mukhang okay ka naman kanina ah?"

Hindi pa rin siya nasasagot nito.

"Amoy alak ka ah? Naglasing ka pa talaga alam mo na ngang bawal sayo?! Yan sige! Alak pa! Kita mo tuloy nangyari sayo? Naperwisyo ka na naman." hindi mapigilan ni Evie na sermunan ito habang nagmamaneho papunta sa pinakamalapit na ospital.

Nang makarating sila ay kaagad niya itong isinugod sa emergency room upang makabitan ng oxygen. Mabilis naman ang pagaasikaso sa kanila kaya nadala kaagad sa loob si Silver.

"Ahm, misis. Dito na lamang po muna kayo magintay. Babalikan ko po kayo." pagpigil naman ng nurse sa kanya at isinara na nito ang kurtina kaya wala ng masilip si Evie sa loob ng kwarto.

Hindi naman siya mapakali sa nangyari kay Silver. Noon kasi alam na niyang madalas itong kinakapos ng hininga dahil bumababa ang oxygen level ng katawan niya kapag tumataas ang blood sugar nito. Mukhang galing sa party rin si Silver at malamang ay nakainom ito ng marami o nakakain ng mga bawal.

"Napakatigas talaga ng ulo mo, Silver." bulong niya sa sarili na hindi naman mapigilan hindi magalala. Palakad-lakad lamang siya sa labas ng silid habang nakayakap mabuti sa sarili dahil naka-robe siya panlabas at tsinelas sa loob ng bahay ang suot niya.

Ilang sandali pa ay nilapitan muli siya ng nurse at may dala na itong form na susulatan.

"Misis, kukuhanan ko lang po ng information si mister. Anong pong pangalan niya?"

"Ah ahm.. Silverio Alessandro."

"Ilang taon na po?"

"31."

"Taga saan po?"

Natigilan naman si Evie dahil hindi niya alam kung saan nga ba nakatira si Silver.

"22nd Street Malibay." kaya sa kanya na lamang ang binigay niya.

"Ano po bang nangyari sa kanya?"

"Hindi daw siya makahinga eh. Kinakapos ng hangin."

"Madalas na po bang magkaganyan si mister?"

"Hindi ko siya -- di bale na nga!"

"Madalas po bang --"

"Hindi naman. Minsan. Kapag -- kapag tumataas ang blood sugar niya. Nakainom kasi siya eh."

"Nako! Baka nakakain rin po ng mga bawal sa kanya. May diabetes po ba siya?"

"Pre-diabetic palang."

"I see po. Nakabitan na po muna siya ng oxygen at kinuhanan ng dugo for testing. Kapag mataas nga po ang blood sugar niya, saka po namin siya i-inject ng pampababa."

"Sige po Miss."

Ilang sandali pang nagiintay si Evie sa labas ng emergency room at nakitang ilalabas na si Silver roon na nakaratay pa sa hospital bed.

"Sa -- saan niyo po siya dadalhin?" pagusisa niya sa mga nurse na nagtutulak ng kama ni Silver.

"Ililipat lang po siya sa observation area. Para doon na lamang din po kayo magintay ng result ng lab test niya."

Sinundan naman din ito ni Evie at pinuwesto nga si Silver sa dulong parte ng ward. May mga ilang pasyenteng naroon rin ngunit may kanya-kanyang kama at partisyon.

Nang maiayos na ang pwesto ni Silver, may malay naman ito ngunit hindi makapagsalita pa dahil naka-oxygen siya na hinahawakan niya pang mabuti.

"Ayos ka na ba? Nakakahinga ka na ba ng maayos?" tila pagaalala pa nito. Tumungo-tungo naman si Silver sa kanya bilang tugon.

Napabuntong hininga naman na si Evie dahil sa wakas ay makakahinga na rin siya ng maayos. Kinabahan siya sa nangyari kay Silver, kamuntik na itong mawalan ng malay dahil sa panghihina. Mabuti na lamang at naagapan ito.

"Ikaw naman kasi eh. Bakit hindi ka pa dumiretsong ospital eh mukhang nakakaramdam ka na."

Umiling-iling naman si Silver sa kanya.

"Anong hindi? Matapos mong makipaginuman at kumain ka na naman siguro ng matatamis at ma-cholesterol, tingin mo hindi ka na naman aatakihin ng ganyan?!" inis man ngunit labis pa rin siyang nagalala rito.

"Nagpapakamatay ka ba talaga?"

Umiling namang muli si Silver.

Napaupo na lamang si Evie sa tabi ng kama habang naka-oxygen pa rin si Silver at iniintay nila ang result ng lab test nito. Hindi na nila parehong napigilan maidlip.

Naunang nagising rin si Silver sa pagkakaidlip dahil sa pagod at kalasingan na rin. Nakahawak pa rin siya sa oxygen niya. Nakita niya si Evie na nakasubsob sa kama niya sa gawing kanan niya. Nakapaharap din ito sa kanya at mukhang nahimbing ng matulog.

Dahan-dahan naman niyang hinimas ang ulo nito at hinawi ang nakalugay na buhok. Halatang matutulog na siguro ito ngunit kinailangan siyang itakbo nito sa ospital.

Makalipas ng dalawang oras ay nilapitan na muli sila ng nurse sa pwesto nito.

"Ah, Mr. Alessandro?" paglapit ng nurse kay Silver at tumungo naman ito sa kanya.

"Narito na po results ng blood sugar niyo. Pakigising na lang din po si misis."

Kinalabit-kalabit naman ni Silver si Evie at kaagad rin itong nagising, ilang sandali pa ng magkawisyo ito at napatingin sa nurse na nakatayo sa tabi niya.

"Nurse? May results na po?" halos pagpupungas pa nitong tanong.

"Yes po, misis. Mataas nga ang blood sugar ni mister, nasa 6.6 na. Tuturukan na lang din po namin siya ng mas mababang dose sa insulin para makalma po ang blood sugar niya."

"Sige po, nurse. Salamat."

Napalingon naman si Evie kay Silver na nakatingin naman din sa kanya.

"Nako tuturukan ka na naman."

Nagkibit balikat lang si Silver sa kanya dahil hindi pa rin ito makapagsalita dahil sa oxygen device.

"Bakit naman kasi nagpakalugmok ka ng ganun? Saka nasaan ba yung julalay mo at driver mo? Bakit mag-isa ka lang nagbabyahe eh alam mo na ngang panay kang inaatake?"

Nagkibit balikat lang muli si Silver sa kanya kaya napairap siya rito.

"Tatawagan ko na si Matt para matawagan driver mo at masundo ka rito." pagbusisi pa sana ni Evie ng phone niya para tawagan ang sekretarya ni Silver ngunit kaagad siyang pinigilan nito at umiling-iling.

"Bakit hindi? Eh papaano ka makakauwi di ba?"

Pero nagmatigas si Silver sa paghawak din sa phone ni Evie upang pigilan ito.

"Fine! Hindi na!" pag-agaw naman ni Evie ng phone niya rito.

Ilang sandali pa ay tinurukan na si Silver ng gamot. Nakabantay lang naman si Evie sa kanya roon hanggang matapos.

"Observe pa rin po natin si Mister kung bubuti na ang paghinga niya at kung hindi na siya nahihilo. Under influence pa rin kasi po siya ng alcohol which is additional factor ng dizziness at fatigue niya."

"Okay po nurse, salamat."

Nakapahiga naman na si Silver sa kama habang may oxygen pa rin. Minasdan siya ni Evie at napansin nitong nakatingin siya rito kaya nilingon din sita ni Silver.

"Uli-uli ah, mag-moderate ka lang ng inom at kain ng bawal sayo. Matagal ng panahon pero parang hindi bumuti lagay mo. Nagpapakamatay ka talaga yata eh." tila inis pang saad ni Evie.

Bahagyang inalis ni Silver ang oxygen upang makapagsalita.

"Ngayon, hindi na. Gusto ko ng mabuhay ng matagal." at ibinalik muli ang oxygen niya.

"Pwes, umiwas ka na sa mga bawal sayo! Konting kibot na lang may diabetes ka na rin. Alam mong masama sayo ang pagiinom at ma-cholesterol, tapos ngayon pati matatamis at carbs, bawal na bawal na rin." napapailing pa ito na nito pinapagalitan ang anak.

"Huwag -- ka ng magalit. Baka sumakit na naman dibdib mo." inaalis-alis niya ang oxygen sa tuwing magsasalita, kumpara kanina ay mas nagiging maayos na ang paghinga niya.

"Eh para akong aatakihin sayo kanina nung mahimatay ka na. Akala ko kung ano ng nangyayari sayo at sa bahay ko pa ikaw sumugod." pagtataray naman na ni Evie sabay paikot ng mga braso niya sa harapan niya.

Hindi na nakasagot si Silver at humihinga muli ito sa oxygen niya. Batid ni Evie ang lahat ng uri ng sakit na mayroon si Silver dahil nagkaroon lamang siya ng mga yun noong panahong sila pa ni Evie. Ito rin ang isa sa mga naging dahilan ni Silver kung bakit hindi niya noon basta napuntahan si Evie dahil sa health conditions niya kahit pa batid niyang tanggap naman siya nito.

Naupo naman na si Evie sa tabi ng kama niya at doon na rin inabutan ng antok.

Pareho silang nakatulog na sa mga oras na iyon.

MAKALIPAS ng ilang oras na nakatulog si Evie na nakasubsob sa kama ni Silver, namulat na rin siya at tiningnan ang oras sa katabing phone.

"Alas cinco na pala." pagpungas niya pa sana ngunit napansin niyang nakahawak ng mahigpit ang kamay ni Silver sa isa niyang kamay.

Napalingon siya rito ngunit mahimbing pang natutulog, marahil dahil na rin sa gamot na naiturok rito. Ayaw din naman niyang maistorbo ang tulog nito kaya hinayaan na muna niya ang ganoong posisyon nila.

Habang minamasdan ni Evie si Silver na mahimbing na natutulog, hindi niya maiwasang mapangiti ng mapait rito.

Ngayon ko lang siya nakitang natutulog, nakanganga rin pala.

Kitang-kita pa rin kasi ito kahit may nakaharang na oxygen device kay Silver. Napansin din ni Evie na tila nanginginig ito, marahil ay nilalamig kaya inayos niya ang pagkakakumot sa katawan nito kahit lagpas siya sa kumot na naroon.

Nang hindi pa rin nagigising si Silver ng ilang minuto, sinubukan na niyang alisin ang pagkakakapit ng kamay nito sa kamay niya. Dahan-dahan niya itong inaalis upang hindi ito magising at nagawa rin naman niya.

Lumabas siya ng observation area at naghabilin sa nurse on duty doon na kapag nagising at nagtanong si Silver ay sabihing babalik rin siya. Kailangan lang makapagpalit ng mas maayos na damit.

Ginamit ni Evie ang kotse ni Silver upang makauwi muna at makapagayos. Nakapantulog pa rin kasi siya at hindi niya gusto ang nakukuhang atensyon sa tuwing napapadaan siya at napapatingin ang mga tao.

Mabilis namang kumilos si Evie sa pagligo at pagaayos para mabalikan na si Silver sa hospital kaagad. Habang nagmamaneho sa daan ay bumili na rin siya ng makakain nila, doon na lamang siya kakain din para may makasabay naman ito.

Ano ba 'tong nangyayari Lord? Kung dati ayaw na ayaw niyo kami pagsamahin o magkita man lang, ngayon halos ayaw niyo paghiwalayin ang landas namin?!

Nang makabalik si Evie sa hospital dala ang pagkain at medyas na alam niya kailangan ni Silver, laking gulat niya ng wala na ito roon sa observation area na pinagiwanan niya.

Nilibot niya ang tingin sa mga pasyenteng naroon ngunit walang bakas ni Silver.

Nanakbo siya sa nurse station at doon kaagad nagtanong.

"Ahm Miss? Yung pasyente sa observation area, Silverio Alessandro. Nasaan na siya?" tila pagaalala pa nito.

"Sandali lang po Ma’am." may tiningnan naman ito sa monitor ng computer. "Ahm Ma’am, naka-admit na po siya."

"Ha? Bakit?!"

"Nanikip daw po kasi ang dibdib at kinailangang ma-admit for further observation and for his recovery na rin po."

"Anong room niya?"

"Kaano-ano po ba kayo ng pasyente, Ma’am?"

Tila nagaalangan naman si Evie sa isasagot kaya wala na rin siyang nagawa.

"A -- asawa niya ako."

"Okay po Ma’am, sa room 302 po siya."

"Thank you, Miss." kung hindi niya sinabi yun baka hindi siya pahintulutang makapasok sa silid nito. Nanakbo naman na siyang patungong elevator upang mapuntahan si Silver.

Kumatok na muna siya saglit bago pinihit ang door knob. Dumungaw siya roon at nakitang mukhang natutulog muli si Silver na naka-oxygen pa rin.

Kaagad niyang inilagay ang mga gamit sa sofa malapit sa pinto at nilapitan rin si Silver.

Hinawi niya ang buhok nito at dinampi ang pisngi kung mainit pa ang temperatura. Nang maramdaman niya tila malamig ang pisngi nito, kaagad niyang hinawakan ang kamay at paa nito pawang malalamig rito. Kinuha niya kaagad ang dalang medyas at isinuot ito kay Silver. May dala rin siyang mas mahabang comforter at pinagamit kay Silver upang mas maging komportable ito.

Hininaan niya rin ang aircon ng kwarto at inayos ang pagkakahiga ng binata.

Napatayo na lamang siyang muli sa gilid nito.

Ano ba naman itong ginagawa ko? Di ba dapat maasiwa ako kasi ako ang nagaalaga sa kanya imbes na yung mga julalay niya. Kung dati pa siguro na gustong-gusto kong ako ang magaalaga sa kanya, pero bakit ngayon? Parang wala din naman akong nararamdamang pagtutol?

Naawa lang ba ako sa kanya or what?!

Naupo muli si Evie sa tabi ng kama ni Silver at nagiintay na magising na ito ngunit nakakaramdam ulit siya ng antok kung kaya't muli siyang sumubsob sa gilid ng kama.