“What if, mag-share na lang tayong dalawa ng kwarto, Dok Natalie?” nakangiting tanong ni Irene sa doktora. “Abalang tao si Mateo at kahit wala sa opisina ay nagtatrabaho siya. Bukod pa roon ay masikip para sa tatlong lalaki ang isang regular room.” May punto naman ito kaya hinitay ni Mateo ang pasya ni Natalie. “Ano sa palagay mo? Tama siya.”Ang balak sana ni Natalie ay tahasang tumanggi sa ideyang ito. Mas gugustuhin niyang matulog sa sofa ng lobby kesa makasama sa iisang kwarto ang kapatid. Bago pa man siya makapagbigay ng sagot ay napahiyaw na sa tuwa si Irene. “Ayan, roomies tayo tonight, Dok!” Hindi nakaligtas kay Mateo ang pagdadalawang isip niya kaya binulungan siya nito. “Isipin mo ang katawan mo.” Naging mas malamig ang panahon at mukhang matatagalan pa bago humupa ang bagyo. Kung magiging matigas siya at ipipilit niyang manatili sa lobby, malaki ang posibilidad na magkasakit siya. Napangiwi si Natalie. Tinitimbang niya ang kapasidad niyang makasama sa isang kwarto a
Kahit anong laban ni Natalie sa antok, wala pa rin siyang nagawa nang tuluyan siyang makatulog. Dahil sa pagbubuntis niya, naging takaw-tulog talaga siya. Malamig man sa pwesto niya, napahimbing ang dapat ay idlip lang sana.***Magmamadaling-araw na nang narating ni Drake ang Tagaytay. Kung hindi dahil sa bagyo, malamang ay mas maaga siyang nakarating doon. Nakita niya kaagad ang bintanang pinost ni Natalie sa kanyang update sa facebook kaya doon siya unang nagpunta. Doon ay nakita niya si Natalie na nakahiga sa sofa, nakapamaluktot at bakas sa magandang mukha ang hirap sa sitwasyon niya. Para hindi ito magulat, dahan-dahang lumuhod sa harapan niya si Drake. Pinagmasdan niya ang payapang mukha nito at pinag-isipang mabuti kung gigisingin niya o hindi si Natalie. ‘Think, Drake. Baka mas okay kung buhatin ko na lang siya at kargahin siya sa papunta sa kwarto,’ sambit niya sa sarili. Nang makita niya ang post ni Natalie kanina, nag-book na siya agad ng kwarto. Nabuhat na niya si
Sa kusina ng hotel… Malawak ang kusinang iyon. Sa pinakadulong bahagi ay may tatlong taong naroon kahit madaling araw na. Ang dalawa ay naka-uniporme ng hotel at ang isa ay halatang hindi nagtatrabaho roon. “Sir, ito na po ang mga ingredients na pinakuha niyo. Nailabas ko na rin po ang mga lalagyan na gagamitin. Kung may kailangan pa po kayo, sabihan niyo lang po ako,” magalang na sabi ng isa sa mga lalaking naka-uniporme. Sinilip ni Drake ang mesa kung saan nakalagay at naka-ayos ang mga hiningi niya. Tumango siya, senyales na mukhang wala nang nakalimutan ang mga ito. “Sigurado ba kayo na presko ang karne ng baka na ‘yan? Matatagalan kasi kapag naglaga pa ako.” “Yes, sir. Gabi-gabi kaming naglalaga ng bago para ready na kinabukasan.” “Sige. Pahingi ako ng mga e-wallet niyo para makapagpasalamat naman ako sa abalang ginawa ko. Saka bilang bayad na rin sa mga gagamitin ko rito. Wala kasi akong dalang cash dito. Nagke-crave kasi ng bulalo ang misis ko.”“Naku, sir. Okay lang
Tirik na ang sikat ng araw nang magising si Natalie. Kung hindi pa dahil sa liwanag galing sa siwang ng bintana na tumama sa mukha niya ay hindi pa sana siya magigising. Hindi niya nakita si Drake. Kagabi ay sa sofa ito ng suite nakatulog. Pupungas-pungas pa siya nang bumukas ang pinto at pumasok si Drake. “Good morning. Gising ka na pala.” Inilapag nito ang dala nitong almusal na galing sa isang fast food chain. Mukhang nagpa-deliver ito. “Magfreshen-up ka muna. Tapos kumain na tayo.” “Sige…” Matapos maghilamos at mag-toothbrush ay sabay silang kumain. Sabay rin silang bumaba. Nakapagcheck-out na ito. Kinuha na rin ni Drake ang sasakyan para makaalis na sila. Akmang bababa pa sana ito para pagbuksan siya ng pinto pero pinigilan siya ni Natalie. “Huwag ka nang bumaba. Kaya ko namang sumakay magisa.” “Hay nako, Natalie.” Napailing na lang ito. Paalis na rin sina Mateo. Si Alex ang unang nakakita sa kanila. “Sir, hindi ba si Miss Natalie ‘yon? Nakita na natin siya! Buong ga
May taping para sa isang commercial advertisement si Irene sa loob ng mismong mall. Dinalaw siya ni Mateo sa set. Dahil may bakanteng oras siya, minabuti niyang yayain ang lalaki na maglakad-lakad sa mall. “Ang tagal na noong huling shopping ko. Sayang naman kasi nandito na tayo. Baka may mga new arrivals sila.” Alam ni Irene na sakit na ng mga kalalakihan ang pagiging mainipin kapag shopping ang usapan kaya labis niyang ikinagagalak ang effort na pinapakita ni Mateo para sa kanya. Kumalas si Irene sa pagkakapulupot sa kaniya at pinalamlam ang mga mata. “Hintayin mo na lang ako rito.” “Alright.” Wala talagang kagana-gana si Mateo sa shopping kaya laking pasasalamat niya na uupo lang siya.Mula sa kinaroroonan ni Nillly ay kitang-kita niya ang nangyari. Naguguluhan siya. Ang buong akala niya ay may pagtingin si Mateo Garcia kay Natalie pero may girlfriend pala ito. At ang mas nakapagpaloka sa kanya, ang girlfriend nito ay si Irene. “Bulag siguro ‘yon,” medyo napalakas na saad
Sabi nga sa isang sikat na kasabihan, “hindi problema ang pagkakaroon ng kapareho—nasa nagdadala na lang ‘yan.” Sa kahit anong anggulo, nasapawan ni Natalie si Irene at alam niya ito. Mapait itong ngumiti. “I changed my mind. Hindi pala masyadong maganda ang damit na ito. Maghahanap na lang ako ng iba.” Babalik na sana siya sa fitting room pero pinigilan siya ni Mateo. “Irene, wait.” “Bakit, Mateo?” Pinasadahan ng tingin ni Mateo si Irene. “Bagay sa ‘yo. Bilhin na natin ‘yan.” “Pero…” Nagtataka si Irene at tiningnan si Natalie. “Pareho kami ng damit. Hindi pwede…” “Ano ngayon?” Nilapitan ni Mateo ang cashier at inabot ang card niya. “Kukunin naming ang lahat ng kulay ng ganitong style, miss. Pakisabi rin sa management na i-pull out na ang damit na ito sa lahat ng branch niyo. Hindi gusto ng girlfriend ko kapag may kapareho siya.” Nagulat ang store attendant dahil may hawak na itong ganoong damit.Napansin ni Mateo kung saan nakatingin ang kausap niya. “Patanggalin niyo s
Papuntang BGC si Mateo nang gabing iyon. Naroon na sina Leo at Stephen. Maging si Aris na ilang buwan na niyang hindi nakikita ay naroon din. Nasa parehong social circle sila at magkakilala na since high school at college days nila. Iba ang bistro bar na iyon. Kaibigan nila ang may-ari kaya maganda ang binigay na pwesto sa kanila. Madalas sila roon dahil hindi kagaya ng ibang bar at clubs, chill lang ang mga taong nagpupunta doon. Nakailang bote na si Aris ng beer nang dumating si Mateo. Nang makita ang kaibigan ay lalong lumapad ang mga ngiti nito. “About time! Akala ko no-show ka na naman, Mateo. Dahil late ka, kailangan mong humabol.” Agad siya nitong inabutan ng nagyeyelong bote ng beer na tinungga naman ni Mateo kaagad. “Leo, Stephen, hindi kayo umiinom? Pinabayaan niyong mag-inom ‘tong si Aris nang mag-isa?” “Bro, parang hindi mo naman kilala si Aris. Basta alak, hindi nagpapapigil ‘yan,” tugon ni Leo na nakatuon ang atensyon sa cellphone. “Mateo, Mateo…” Napabuntong-hi
Magkasamang nananghalian sina Nilly at Natalie. Hindi pa man nag-iinit ang pwet ni Natalie sa upuan ay inatake na siya ng antok. Ilang beses na siyang humikab. Dahilan para itigil ni Nilly ang pagkain nito at titigan ang mga eyebags niya. “Hoy, Natalie. Anong meron? Anong oras ka na siguro nakatulog kagabi, ano?” “Hindi ko sure, pero alam kong late na. Siguro madaling araw na.” Sumimangot si Nilly. “Huwag mo namang patayin sa trabaho ang sarili mo. Mas mahalaga pa rin ang kalusugan natin, Nat.” “Alam ko naman ‘yon. Pero alam mo namang nagtatrabaho ako.” Hindi totoo ang rason na binigay niya sa kaibigan. Walang kinalaman ang translation job niya sa hirap niya sa pagtulog gabi-gabi. Bawat pagpikit niya ng mga mata, ang gwapong mukha ni Mateo ang nakikita niya. Hindi lang basta-basta ang imahinasyon niyang iyon dahil madalas ay parang totoo! Sa palagay niya ay lalong pinaigting ito ng nangyari kagabi. Muntik na siyang halikan nito. O baka, imahinasyon lang niya ‘yon? At kahi