Nitong mga nakaraan, laging malalim ang iniisip ni Natalie dahil sa kaniyang pagbubuntis. Kaya naman hindi niya magawang magpokus sa mga ibang bagay. Kahit ang paghahanap niya ng trabaho ay naging mas mahirap. Nagsimula na rin ang mood swings niya. At lagi siyang pumupunta sa bahay nina Nilly. Nang makauwi si Nilly ay napatayo si Natalie sa tuwa. “Buti naman at nandito ka na. Nagugutom na si baby eh.”“Sakto. Gutom na rin ako,” nakangiting sagot ni Nilly. “Tara kain?”“Tara!”Nagtungo silang dalawa sa plaza kung saan may mga night stalls ng sari-sari, pagkain at kagamitan. May mga high-end restaurants din sa palibot nito. Pinag-uusapan pa nilang dalawa kung saan sila kakain nang biglang may tumapik sa balikat ni Natalie. “Nilly, Natalie, what a coincidence!”Nakilala nila ito bilang isa sa mga kaklase nila noong high school at college. Ngumiti si Natalie ngunit nanatili siyang tahimik. Habang si Nilly naman ay tinaasan siya ng kilay. “Coincidence? Normal lang naman na rumam
Nanatiling tahimik si Natalie. Pinanlisikan naman ng mata ni Nilly si Andrew. “Kalalaking tao mo pero napakadaldal mo!”Ngumisi lang si Andrew at hindi nagpatinag. “Nagsasabi lang ako ng totoo. Naalala ko pa nga no’n, halos lahat ng tao sa school, kinaiinggitan ang closeness nilang dalawa.”“Tama na nga ‘yan!” bulyaw ni Nilly sa kaniya. Ngunit nag-e-enjoy si Andrew sa nakikita mula sa dalawa. “Bakit nga ba kayo naghiwalay? Akala pa naman naming lahat, sa kasalan na kayo matutuloy.”Ang tahimik na si Drake ay napatingin kay Natalie. “Siya ang may desisyon no’n, hindi ako.”Napatigil sa pagnguya si Natalie dahil sa narinig. Anong ibig sabihin nito ro’n? Parang ipinaparating niyang hindi niya na ito mahal noon kaya siya nakipaghiwalay. Pero siguro nga ay gano’n ‘yon. “Talaga?” Ibinaling ni Andrew ang tingin kay Natalie. “Bakit mo naman siya hiniwalayan, Natalie? May mali ba kay pareng Drake?”Nakaramdam si Natalie ng pait sa bibig niya. Kapagkuwa’y nagpakawala siya ng mai
“Boss, dalawa nga pong tapsilog!” order ni Nilly habang hawak si Natalie gamit ang isa niyang kamay. Ang isa naman ay pinaghaplos niya sa tiyan niya. “Gutom na ‘ko. Maraming salamat kay Drake at hindi ko nagawang kainin ‘yong pagkain ko ro’n,” sarkatikong komento niya. Napalunok si Natalie. Kumakalam na rin kasi ang tiyan niya. “Nilly, gusto ko rin ng barbeque.”“O sige bibilhan kita.” Pero napatigil siya at napatitig kay Natalie. “Ang dami mo laging kinakain nitong mga nakaraan. Hindi ka ba natatakot manaba?”Napabuntong hininga si Natalie. Talaga napaparami ang kain niya nitong nakaraan. At isa iyong senyales ng kaniyang pagbubuntis. “Napapansin ko nga. Dahil ‘yon sa nasa sinapupunan ko.”“Tapos na ‘yong dalawang tapsilog!” anunsyo ng tindero. “Nice!” “Magkano lahat?” tanong ni Natalie. Umiling si Nilly. “Huwag na.”“Ako na magbabayad,” pilit ni Natalie. Pero bago pa muling tumanggi si Nilly ay may nauna na sa kaniya. “Boss, ako na magbabayad sa mga order nila,” ani D
Tumambad kay Natalie ang pinakapopular na search sa internet ng araw na iyon. Hindi niya pwedeng hindi makita agad iyon dahil nasa top 1 ito. Ang nakababahala pa ay ang napiling caption ng uploader: Pasabog!Hindi niya napigilang manginig ang mga kamay niya pero kailangan niyang makita iyon. Dahil ‘yon ay isang CCTV footage, hindi masyadong maliwanag ang kuha ng video. Ganoon pa man ay maliwanag na makikita kung ano talaga ang nangyari. Lumalabas ng gusali si Mateo, pinagbuksan pa siya ng guwardiya bago nito undayan ng saksak ang lalaki! Malinaw ring makikita sa video na nagulat si Mateo sa nangyari at kahit sugatan ay nagawa pa ding labanan at patumbahin ni Mateo ang suspek. Hanggang doon lang ang video pero sapat na iyon para balutin si Natalie ng takot. Halos magkandadurog-durog ang mga buto niya sa dibdib sa lakas ng pagtibok ng kaniyang puso. Napuno ang doctor’s and nurse’s lounge ng samu’t-saring opinyon at haka-haka tungkol sa nangyari. Mabilis kumalat ang mga balitang ga
“Mukha ba akong may pakialam kung hindi ka qualified?” Nangunot ang noo ni Mateo. “Ikaw nga ang gusto ko!” Umirap si Natalie. Kahit na nasa ganoong sitwasyon na si Mateo ay nakukuha pa din nitong umarte ng parang batang hindi napagbigyan kaya nag-iinarte. “Mateo, magaling na doktor si Dr. Yang. In fact, isa siya sa mga pinakamagagaling sa ospital na ito. Siya rin ang nasa posisyon.” paliwanag ni Natalie sa kaniya. “Posisyon? Anong pakialam ko sa posisyon? I don’t trust him with my life and that’s it.” Bakas sa mukha ni Mateo na desidido ito at hindi ito magpapatinag sa kagustuhan nito. Parang mababaliw si Natalie ng mga oras na iyon. Sa ganoong sitwasyon sila naabutan ni Isaac. Sa palagay niya ay narinig nito ang pagtatalo nila ni Mateo kaya ito naroon. “Nat, sang-ayon ako kay sir. Hindi kami pwedeng basta-bastang magtiwala kahit kanino pagkatapos ng nangyaring pag-atake sa kaniya.” “P-Pero…” Hindi pa rin kumbinsido si Natalie. “Bakit ako?” Hindi nagpaligoy-ligoy ng sago
Nanatili ang mga kamay ni Natalie sa loob ng bulsa ng uniporme niya. Nagkatitigan sila ni Irene pero wala siyang anumang sinabi. Hindi naman kasi talaga maiiwasan ang magkita sila lalo’t may relasyon sina Irene at Mateo at siya ang doktor nito. Alam ni Natalie na mangyayari at mangyayari ito pero hindi ganoon kabilis. Samantala, hindi alam ni Irene kung ano ang una niyang iisipin nang makita si Natalie. Napanood niya sa balita ang nangyari kay Mateo at tinawagan niya si Isaac para sabihan ito na dadalaw siya pero sinabihan siya ni Isaac na hindi pa pwedeng dalawin si Mateo. Buong gabi siyang naghintay ng balita pero wala naman siyang natanggap na kahit anong update kaya napagpasiyahan niyang dumalaw na lang ng maaga. Hindi niya inakalang si Natalie ang una niyang makikita bago si Mateo. Para makasiguro ay tiningnan niya ang pangalang nakapaskil sa labas kung kwarto nga iyon ni Mateo. Kwarto nga ni Mateo iyon at hindi siya nagkamali ng basa. Ang hindi niya maintindihan ay bakit n
Lahat ng mga doktor at nurses sa ospital ay excited na makita si Mateo. Naging paboritong pasyente agad siya doon dahil sa estado ng buhay niya. Kahit na ganoon, wala pa ding nangangahas na kausapin siya. Kung meron man, pawang trabaho lang.Kaya kahit na nakita nilang may yakap na magandang babae si Mateo, wala pa ding nagsalita bukod kay Natalie. “Alright, guys. The patient sustained a 4.2 cm stab wound to the abdominal cavity, luckily, walang vital organs na napinsala…” Walang interes na makinig si Mateo. Habang tinutulungan niya si Irene, nakaramdam siya ng pagkabalisa at hindi niya magawang tingnan si Natalie. Kahit na alam n ani Natalie ang engagement nila ni Irene, ang pagkikita ng dalawang babae ay naglagay sa kaniya sa hindi kanais-nais na sitwasyon. Pakiramdam niya tuloy ay para siyang asawa na nahuling nangangaliwa. “Magpahinga ka na, sir Mateo Garcia.” Sabi ni Natale habang isa-isa ng umaalis ang mga kasama nito. Isang beses lang niya tiningnan si Mateo dahil iniiwasan
Nag-focus si Natalie sa sugat, iniiwasan niyang magkatitigan sila ni Mateo. Pero hindi matiis ni Mateo na ang katahimikan sa pagitan nila. “Galit ka ba sa akin?” “Ha?” Napatigil si Natalie at halatang naguguluhan ito. “Galit? Ako? Bakit ako magagalit sayo?” “Mas okay kapag hindi ka galit sa akin.” Sagot naman ni Mateo. Naguguluhan talaga si Natalie pero hindi na niya tinanong pa kung ano ang ibig sabihin nito. Mas pinagtuunan niya ng pansin ang drainage tube. “Kailan ba pwedeng tanggalin ang tubong ito?” Muli siyang tinanong ni Mateo. Napangiwi ito sa ginagawa niya. “Hindi kasi ako komportable.” “Matatagalan pa,”paliwanag naman ni Natalie. “Mahalaga kasi na masiguro naming na walang debris o kahit na pwedeng maging sanhi ng abdominal infection.” Nanaig ang katahimikan sa pagitan nila ulit. Nanatiling nakasarado ang mga mata ni Mateo habang hinahayaan niyang gawin ni Natalie ang kailangan niyang gawin. “Nat, wala ka bang sasabihin sa akin?” Nag-angat ng paningin si Nat
Napaisip si Mateo. “Talaga bang naiinis siya sa amoy ng damit ko?”Hindi pa niya nagagawang magsalita ay nahila na pabalik ni Natalie ang kamay at nagawa ng buksan ang pintuan sa likod ng kotse.“Sandali, huwag ka ng lumipat sa likod. Lalo kang makakaramdam ng hilo kapag dyan ka pumwesto.” Dali-dali niyang hinubad ang suot na jacket, nirolyo ito at itinapon sa likod ng sasakyan. “Ayan, itatapon ko ‘yan sa unang basurahan na madadaanan natin, okay?”Nag-iisip si Natalie, nakapamewang pa ito. Hindi man niya gustong aminin, kahit paano ay nabawasan ng kaunti ang inis niya dahil sa simpleng kilos na iyon. “Bahala ka.”“Dito ka na ulit sa harap.”“Oo nga!”Muntik ng matawa si Mateo, mabuti na lang at napigilan niya ang sarili. Pero naisip niya kung bakit nagkakaganoon si Natalie. “Nagseselos ba siya?”Mabilis niyang sinulyapan ang kanyang katabi at kahit na pumayag na itong maupo ulit sa harapan, may paraan ng pag-iwas si Natalie ng tingin sa kanya. Ipinagpatuloy din nito ang pagbubukas sa
“Last na ‘to, promise.” Tiyak ang pagkakasabing iyon ni Mateo. May tipid na ngiti din ito sa labi. Isang ngiti na hindi madaling basahin. “Tama ka. Napagdesisyunan ko na, na ito na ang huling beses. Pagbalik natin sa Pilipinas, hindi na kita guguluhin.”Nalito si Natalie at halata iyon sa mukha niya pero hindi siya nagsalita. May kung anong bigat sa dibdib niya nang marinig iyon pero pinili niyang huwag na lang itong pansinin.“Hindi ka ba naniniwala sa akin?” Tumawa si Mateo ng may panunukso sa tinig. “Mag-asawa tayo dati, Nat. Siguro naman, kabisado mo kahit paano ang ugali ko.”Syempre, kabisadong-kabisado ni Natalie. At dahil nga kabisado niya, hindi siya lubos makapaniwala. Marami na siyang narinig na pangakong parang may kasiguraduhan kahit wala naman pagdating sa huli. Ilang beses na itong nangakong hindi na lalapit pero si Mateo mismo ang lumalabag sa pangako niya.Pero hindi na nakipagtalo si Natalie.Sa halip ay tumango siya. “Salamat kung ganoon.”Iyon lang ang sagot niya--
Namilog ang mga mata ni Natalie sa gulat. Hindi siya makapaniwala. “Seryoso ba siya? Ang kapal talaga ng mukha ng lalaking ito!” Himutok niya sa sarili.Palakas ng palakas ang loob nito at sinusubukan pa din ang swerte niya. Sa inaasta nito ngayon, kulang na lang na ipamukha sa kanya ni Mateo na dapat niyang tanggapin ang presensya nito sa ayaw at sa gusto niya.“Alam mong gusto kita, Natalie,” hindi ito nag-atubili. “Talaga bang kaya mong tiisin na may isang taong may gusto sayo at labis na nag-aalala?”Napaawang ang bibig ni Natalie sa baluktot na lohikang ginamit sa kanya ni Mateo. Para sa kanya, wala itong ka-kwenta-kwentang rason.Nagbuga siya ng hangin habang pinipigil ang sarili. Napagdesisyunan niyang huwag bigyan ng halaga ang kahibangan ni Mateo. Tinuloy niya ang paglalakad hanggang sa malagpasan niya ito. Matulin at determinado ang bawat hakbang niya.“Natalie? Natalie! Hintay!”Narinig niya ang galit na boses ni Mateo na tinatawag ang pangalan niya ng paulit-ulit pero hind
Walang taong mabait sa iba nang walang dahilan. Hindi inosente si Natalie at lalong hindi siya mapagpanggap. Matagal na niyang alam na may gusto sa kanya si Mateo.Yun nga lang, mas gusto nito si Irene.Hindi niya rin maintindihan kung bakit hindi nito kayang mamili sa pagitan ng dalawang babae. Alam naman siguro niyang hindi pwedeng magkaroon ng dalawang babae sa buhay niya ng sabay. Bukod sa komplikado, magulo din. Pero hindi na muna niya gustong isipin ‘yon sa ngayon.Dahil sa sandaling hiningi ni Mateo sa kanya ang diborsyo, natapos na rin ang lahat kaya hindi niya maintindihan kung bakit lumalapit pa ito sa kanya.Pinag-aaralan ni Natalie si Mateo, sinusubukan niyang basahin ang magulong laman ng isip nito. Palagi itong mayabang, palaging sigurado sa kanyang mga desisyon. Pero pagdating sa kanya, bigla itong nag-aalinlangan.Hindi na naitago ni Natalie ang paglitaw ng isang pilit na ngiti sa kanyang labi.“Alam mo bang malaki ang pagkakaiba ng tao at mga bagay? Pwede kang magkaro
“Teka, paano ko siya dadalhin sa ospital?” Tanong ni Natalie sa sarili. “Nakalimutan kong wala nga pala kami sa Pilipina kung saan gamay ko ang sistema at may koneksyon ako sa mga ospital. Hindi ganito ang sistema dito sa Canada.”Hindi rin Canadian citizen si Rigor at sa pagkakaalam niya, mahirap magpa-admit kapag naka-tourist visa lang. Kahit pumayag na ito na magpa-ospital, siguradong madugo ang proseso dahil sa patakaran. Wala na silang oras pa.Mabilis na kinalkal ni Natalie ang utak para sa solusyon. Kailangan niyang makahanap ng taong pwedeng makatulong sa kanila. Kailangan niya ng isang taong may kapangyarihan para lagpasan ang lahat ng patakaran at maging madali ang proseso.Halos hindi na niya kailangang mag-isip dahil may pangalan na ang taong kailangan niya.Mateo Garcia.Mahigpit ang pagkakahawak niya sa telepono niya. Nagdadalawang-isip siya kung tatawagan niya ito pagkatapos ng engkwentro nila kanina.Ngunit pinaalala niya sa sarili na hindi ito ang tamang oras para pai
Halatang mas masama ang lagay ni Rigor kaysa pinapakita niya. Ang pamumutla na nasundan ng pagsusuka at pagtatae maghapon ay nagdulot sa kanya ng labis na panghihina. Matapos makita ang lahat ng sintomas, inisip ni Natalie na posibleng sanhi ito ng food intolerance dahil sa pag-aadjust ng katawan sa bagong klima at lugar.“Hindi naman ito seryoso,” paliwanag sa kanya ng ama, sabay kumpas ng kamay. “Ano lang ‘to…naninibago lang ang sikmura ko sa pagkain at tubig dito. Ayos lang ako.”Ngunit lumalim lang ang kunot sa noo ni Natalie. Bilang isang alagad ng medisina, alam niyang hindi dapat binabalewala ang food intolerance dahil maaari itong humantong sa dehydration o iba pang komplikasyon kapag hindi nabigyan ng tamang lunas.Sa kabila ng kanyang pag-aalala, nagpasya siyang huwag na lang makipagtalo dahil nasa ibang bansa sila at marami pa siya inaasa sa ama. Hindi niya gugustuhing magkaproblema sila---lalo na ngayon na abot kamay na nila ni Justin ang bagong buhay na inaasam nila.Napa
May mga bagay na hindi na kailangang iutos pa sa kanya ni Mateo. Sa tagal na niyang nagtatrabaho para rito---nasanay na si Isaac na alamin ang mga bagay na maaaring makatulong sa hinaharap lalo na pagdating sa personal na buhay ng boss. Habang nasa labas ito, siya naman ay abala sa pagkalap ng mga impormasyon kung bakit umalis si Natalie at nagpunta ng Canada. Unti-unti niyang nabuo ang isang kwento na maaaring magbigay linaw sa lahat.“Galing ang impormasyon na nakuha ko sa rehabilitation center ni Justin Natividad, ang nakababatang kapatid ni Natalie,” panimulang paliwanag ni Isaac.“Oh, tapos?” Tumaas ang kilay ni Mateo habang hinihintay ang kasunod pang detalye.“Kararating lang last week ng resulta ng aplikasyon ni Justin galing Wells Institute, sir.”“At ano ang resulta?” lumalim ang kunot sa noo ni Mateo. Hindi na siya makapaghintay.“Pumasa ang bata. Kwalipikado si Justin. Ang balita, mataas ang nakuhang marka.”“Hm, Wells Institute?” ulit ni Mateo. Halatang nalilito siya. Wal
“Sasaktan niya ba ako? Diyos ko po.”Nanigas si Natalie at ang nanlalaki niyang mga mata ay nakatuon kay Mateo. Bawat kalamnan ng kanyang katawan ay napuno ng takot habang hinihintay ang kahihinatnan niya.Isang malamig na hangin ang dumampi sa pisngi niya habang lumilipad ang kamao nito---ipinikit niya ang mga mata. Ngunit ang inaasahan niyang sakit mulo sa suntok nito ay hindi dumating.Sa halip…Bang!Ang puno sa tabi niya ay umuga ng bumagsak ang kamao ni Mateo doon. Umalingawngaw ang tunog ng pagtama ng mga buto sa kahoy at may mga nalaglag na dahoon sa paanan niya.Hindi mahina ang suntok na pinakawalan nito.“Mateo!” bulalas ni Natalie. Nabahala siya at inabot ang kamay ng lalaki. “Nasaktan ka ba? Patingin---”Ngunit bago niya makuha ang kamay nito, mabilis na naiiwas ni Mateo ang kamay. May ngiti ito sa labi. Isang ngiting may sakit kaysa nakakatawa.“Titingnan mo? Para saan, Natalie?” May pait na tanong nito. “Mahalaga ba talaga ako sayo?”Para siyang sinampal ng mga salitang
Medyo nalungkot si Natalie dahil may mga sangkap siyang hindi nabili sa supermarket na iyon. Ayon sa pinoy na doon din namimili, karamihan ng mga kailangan niya ay matatagpuan sa isang Asian store. May kalayuan din iyon kaya nagkasya na lang siya sa kung anong pwede niyang isahog sa sugpo na nauna na niyang nabili.“Hindi na masama, Nat. Tama ka, kailangan nating pumunta sa Asian store.” Sabi ni Rigor ng kaswal pagkatapos kumain. Bumalik din ito sa silid niya para maghanda.Habang nag-uurong ng mga pinggan si Natalie, muling lumabas ang ama. “Nat, may nakalimutan akong iempake. Kung lalabas ka mamaya, pwede bang bilhan mo ako ng underwear?”Nagtaas ng kilay si Natalie sa pasuyo ng ama ngunit tumango pa rin. “Okay.”Matapos linisin ang kusina, nag-research siya online ng mga establisimyentong malapit sa tinutuluyan nila. May malaking supermarket na pwede niyang lakarin at mukhang kumpleto ito sa kailangan niya. Nagpahinga si Natalie ng sandali at nagpalit ng mas komportableng damit, bi