Kabanata 2

“Bakit napakadami n’yo?” tanong ni Felicity habang tumitingin sa paligid. Napansin niya na hindi lamang marami ang mga sundalo, pero lahat ng mga ito’y armado. 

“Ms. Villafuerte, isa po kayo sa pinakamahalagang yaman ng ating bansa. Sinisigurado lamang po namin ang inyong kaligtasan,” saad ni Colonel Isagani Rivero, ang leader ng Special Research Security Task Force. 

“Parang sobra naman ata ito,” sagot ni Zarina habang pasimpleng ngumiti. “Papunta lang naman ako sa institute para magtrabaho. Malaki na ako para maligaw, at kaya ko naman ipagtanggol ang sarili ko.”

“Kapag nagtagumpay ito, hindi lang ang bansa natin ang aangat, kundi pati ang human civilization. Ang inyong tunay na katauhan at kaligtasan ay isang napakalaking sikreto na handa naming proktehan!” 

Hindi sumagot si Zarina. Sa halip, tiningnan niya lang ang colonel nang bahagya at tumango bilang sagot. 

“Nasaan si Mr. Alfredo? Hindi ko siya nakikita,” tanong niya. 

“Si Sir Alfred po ay nasa ibang bansa para sa international martial arts competition. Ako po ang itinalagang mangalaga sa inyo sa mga susunod na araw.” 

“Sige, umalis na tayo,” sagot ni Zarina bago siya sumakay ng SUV. 

Ang kanilang pag-alis ay hindi nakaligtas sa mata ng butler ng pamilyang Alcantara. Agad itong tumakbo papasok ng bahay. “Madam! May problema! Si Ma’am Zarina ay dinala ng mga sundalo!” 

“Anong nangyari?” tanong ni Bettina habang bumibilis ang tibok ng kanyang puso. “Hindi ko po alam! Ang dami nilang sundalo, tapos sinakay nila si Ma'am Zarina!” 

Hindi na nagpatumpik-tumpik pa si Bettina at nagmamadaling lumabas ng bahay. Sumunod naman agad sina Athena at Gabriel.

Pagdating nila sa labas, nakita nilang papalayo na ang SUV habang ang isang helicopter ay paakyat na sa himpapawid. Nanlumo si Bettina

. 

“What the hell is going on?!” 

“Mom, baka may nalabag siyang batas,” hinala ni Athena. “You know her.” 

“Pero bakit ganito kalaki ang operasyon?” tanong ni Gabriel, nagdududa rin. 

****

Dalawang araw ang lumipas. 

“Congratulations on our success! Isang taon nating pinagtrabahuhan ito, at sa wakas, nagawa na rin natin!” sigaw ng isang professor. 

Napuno ng palakpakan ang laboratory. 

“This is all because of Ms. Alcantara’s hardwork and leadership. Mabilis natin na develop ang bagong carbon nanomaterials. This will surely help the progress of our country!”

Habang lahat ay masaya, si Zarina naman ay kalmado lang, nakaupo sa isang sulok, tahimik na umiinom ng tsaa. 

Lumapit sa kanya ang isa sa matatandang professor. “Ms. Alcantara, tumawag ang Philippine National Academy of Sciences. Kailan daw po kayo pwedeng magdaos ng press conference?” 

“Anytime. Ikaw na ang bahala.” 

“May isa pa po,” dugtong ng propesor. “Ang Global Advance Research Alliance ay nakaabang at nagtatanong na. Kailangan niyo pong magpakita sa publiko para mabawasan ang mga padududa. 

Saglit na nag-isip si Zarina bago sumagot. “Alright. I understand.” 

Habang abala ang lahat, tumunog ang cellphone ni Zarina. 

Tumatawag si Grandpa Matthew. Pagkabukas ng linya, ang unang narinig niya ay ang masiglang boses ng matanda. 

“Nabalitaan ko na wala na ang engagement n’yo ng tagapagmana ng mga Ferrer. Mabuti naman!” 

Napangiti si Felicity sa asal ng matanda. 

“Ayon sa usapan natin, dahil wala ka ng fiancé, oras na para kilalanin mo ang apo ko.” 

“Ang apo mo na sikat at halos pinapalibutan ng mga babae? Marami akong naririnig tungkol sa kanya. Based on my judgement, he will not agree, Grandpa.” 

“Ah basta! May kasunduan na tayo, Zarina, my dear. Inutusan ko na siya na sunduin ka. Binigay ko na rin ang contact mo.” 

Natanggap ni Zarina ang mensahe mula sa apo ng matanda. Susunduin ito sa pinakamalapit na mall sa research institute. 

Nang makarating, nakita niya ang isang pamilyar na Lamborghini Veneno Roadster. 

Noong nakaraang taon, binigay niya ito kay Grandpa Matthew bilang regalo. Nang bumaba ang bintana ng kotse, nakita niya ang isang lalaking mukhang mayabang, suot ang floral na polo at kwintas. 

Oh, wow! Ito ang apo ni Grandpa Mathew? 

“Hi, Zarina, right?” tanong ng niya, tumango naman si Felicity bilang sagot.

Tumikhim ang lalaki bago nagsalita. “You have such a pretty face, by the way.” 

Ngumiti si Zarina ngunit agad naguluhan nang magsalita ulit ito. “Ang ganda ng taste ni Grandpa Mathhew ha! Hindi ka na lugi, Damian!” 

Sinundan ni Zarina ng tingin kung sinong kausap ng nagmamaneho. Saka niya napagtanto na ang akala niyang apo ng matanda ay hindi pala ang driver ng sasakyan kundi ang nakaupo sa passenger seat. 

Nang makaupo si Zarina sa loob ay nakita niya nang malapitan ang apo ni Granpa Matthew. “I have nothing to do with her. Shut up, Garry.” 

Sa loob ng dalawampung taon, nakapunta na si Zarina sa iba’t-ibang bansa at nakakita ng mga gwapong lalaki pero ilan ang tumatatak sa kanya at nang masilayan ang lalaki katabi niya ngayon, nasabi niya na isa ito sa mga mukhang tatatak sa kanya. 

Pero nang mapansin ni Zarina na hindi man lang siya tinatapunan ng tingin ni Damian ay nagpagtanto niya na hindi niya ginusto ang sitwasyon ngayon at napipilitan lang. 

“Nakalimutan kong magpakilala, Zarina. Ako nga pala si Garry, childhood friend ni Damian. At your service!” masiglang bati nito at sumaludo. 

Tumango lamang si Zarina. Buong byahe ay tahimik sila, nabasag lang ito nang magsalita si Garry. 

“Zarina, balita ko 20 years old ka na pero hindi ka pa rin tapos ng high school?” Mapait na ang naging reaksyon ni Garry sa tanong na iyon. Tamad itong tumingin kay Garry. 

“Uhmm…” 

“Malapit na ang college entrance exam, baka gusto mong magpatulong? I have a connection, professor ang tito ko sa De La Salle University,” ani Garry. 

“Uhmm…” 

Tumigil na sa kakasalita si Garry nang sa tingin niya ay hindi na interesado si Felicity dahil puro “Uhmm” na lang ang sagot nito. 

Si Damian naman ay tila walang pakialam at nakatutok lang ang atensyon sa laptop niya. Maya-maya ay si Zarinanaman ang nagtanong.

“Kay Granpa Matthew ang sasakyan na ito tama?” 

Habang nagmamaneho ay sumagot si Garry. 

“Oo, paano mo nalaman?” 

“Malalaman ko talaga kasi ako ang nagbigay sa kanya ng sasakyan na ito,” saad ni Zarina na parang hindi ito big deal. 

Nahuli niyang napaangat ang tingin ni Damiam sa kanya.