Kabanata 3

Pagkakita pa lang ni Damian sa mukha ng babae, hindi niya maiwasang mapansin ang kakaibang ningning sa kanyang mga mata. 

Malalim at parang palaging kalmado ang mga iyon, pero may kung anong misteryo. Hindi lang dahil maganda siya. 

Pero... ano ‘yong sinabi niya? 

“Pfft—hahaha!” 

Tawa nang tawa si Garry. “Grabe! Hindi ko inaasahan na may sense of humor ka pala. Ang sabi mo, ikaw ang nagbigay ng kotse kay Lolo Matthew? The funniest joke I've ever heard!” 

“Hindi mo ba ako pinapaniwalaan?” tanong ni Zarina at kalmado lang, pero halata ang seryosong tono. 

Sa una, akala ni Garry na nagbibiro lang si Zarina. Pero nang makita niyang seryoso ito, parang sinasabi niya na totoo ang lahat ng sinabi niya. 

Dahil dito, hindi maiwasan ni Garry na magkaroon ng hindi magandang impresyon. 

“Alam mo ba kung anong klaseng kotse ang tinutukoy mo? Kaya mo ba talagang bumili ng ganyan?”

Hindi niya sinabi nang direkta ang mga huling salita, pero malinaw naman sa tono niya ang panghuhusga. 

Tumango lang si Zarina. “Siyam na units lang ang Veneno Roadster sa buong mundo. Isa na itong minamaneho mo ngayon.” 

Nanlaki ang mga mata ni Garry. Totoo ba? Alam talaga niya? 

Ang yabang naman nito.

Sa totoo lang, hindi ko na talaga maintindihan. Bakit si Lolo Matthew, na sobrang talino, ay pumili ng babae na mahilig magyabang at magpabida?

Ganitong klase ba ang gusto niyang maging asawa ng apo niya? 

Pero kahit ganito ang iniisip ni Garry, pinili niyang manahimik na lang para sa kapakanan ng pamilya Hidalgo. 

Maya-maya, huminto ang kotse sa tapat ng mansyon ng pamilya Hidalgo. “We’re here,” malamig na sabi Damian kay Zarina. 

“Okay,” sagot ng nito, binuksan ang pinto, at bumaba. 

Bago bumaba si Damian, humarap si Garry sa kanya. “Damian, pasensya na, ha. Pero babawiin ko na ang sinabi ko na pangit ng taste ni lolo!” 

Napatingin lang si Damian nang seryoso sa kaibigan. 

“Again, I have nothing to do with her,” aniya na may diin ang bawat salita. 

Napanatag naman ang loob ni Garry dahil sa narinig. 

Sa labas ng villa ay naghihintay ang matandang Matthew Hidalgo. Nang makita na papalapit si Zarina ay agad lumiwanag ang mukha nito. 

“Zari, my dear! You're here! Hindi ka pa nakapunta rito, tama ba? Isn't my villa nice?” 

Nilibot ni Zarina ang sa buong villa, engrande ito at ang mga gamit ay halatang mamahalin, the crystal chandeliers, leather sofas, at kahit ang tiles ay tugma ang disenyo para maging magarbo tignan. 

“Napakaganda ng villa, Grandpa,” puri nito. 

“Mabuti! Ngayon, simula ngayon dito ka na titira dahil magiging daughter-in-law naman kita. Bibigyan n’yo ako ng malulusog na mga apo! Hindi lang isa, ha! Three or five is enough, pwede n’yo pa dagdagan!” 

Humagalpak ng tawa si Garry dahil sa sinabi ng matanda. 

“Grandpa, anong gagawin mo sa sandamakmak na apo? Idadagdag mo sa bodyguards mo?” 

Hindi na pinansin ng mata ang biro ni Garry dahil mukhang maganda ang gising nito ngayon at nasa good mood.

Lumapit si Grandpa Mathhew kay Zarina, kinuha ang kamay nito ay ipinatong sa kamay ni Damian. Nagulat ang dalawa sa ginawa ito ay agad binawi ang kanilang mga kamay na para bang umaayaw sila sa isa’t-isa. 

“Lolo! Sinunod ko ‘yong utos n’yo sa sunduin s’ya. Hanggang doon na lang ‘yon, isa pa, I have no feelings for her,” sabi ni Damian habang nakabusangot. 

“Anong no feelings? Hindi ba’t d’yan ka naman magaling? O baka naman totoo ang mga sabi-sabi na buong araw mong kasama itong si Garry at may mali sa pagiging lalaki mo, Damian?” 

Halos mabulunan na si Garry sa iniinom na tubig dahil sa narinig. 

“Lolo naman! I’m innocent!” 

“Hindi ko tatanggapin ang mga paliwanag mo, Garry. Lumayo ka sa apo ko!” birong sambit ni Grandpa Mathhew at tumawa nang bahagya. 

Dahil sa determinasyon ng matanda na ipilit na magsama ang apo at si Zarina ay nagsalita muli si Damian. 

“Lolo, she and I are not compatible.” 

“Paano mo naman nasabi iyan?” 

Pinasadahan ng tingin ni Damian si Zarina. 

“Palagi mong sinasabi na mayabang ako pero sa tingin ko, I have the right to be arrogant. Hindi lang dahil sa parte ako ng pamilyang Hidalgp, dahil iyon sa personality ko at achievements. I have skipped grade school and directly recommended to the higher education. After I earned my degree, naging CEO ako ng company and that led to our success.” 

Kumunot ang noo ng matanda. “Anong gusto mong iparating kung ganoon?” 

Ang mga malalalim na mata ni Damian ay muling tumaman kay Zarina. “Hindi siya bagay para sa akin. I only like those who are got enough. I know my worth, Grandpa.” 

Nanatiling kalmado si Zarina kahit na parang naiinsulto ito. Sa kabilang banda, hindi ito hinayaan ni Grandpa Matthew. 

“Anong sinabi mo? Hindi siya karapat-dapat sa ‘yo? Damian, apo, kilala mo ba si Zari? Sa katotohanan nga ay isa siyang—”