Nobela ni Night Agent

“Talagang sinusubok mo ang pasensya ko, bata. Habang nagsasalita ka, mas lalo kang nagiging mapangahas, hindi ba?”Napatigil si Zarina nang marinig niya ulit ang boses ng mga lalaking nakaharap niya kanina lang. Sinundan siya ng mga ito sa paglalakad niya.Sumiklab ang galit ni Mang Miguel at kilala siya sa kanyang mainitin na ulo, at mula pa noon ay tinitingala niya si Hector bilang huwaran, kaya’t hindi niya matanggap na sinisiraan ito ng kahit sino.“Umalis ka na! Kung hindi, ako na ang—”Hindi nito natuloy ang sasabihin nang may biglang magsalita.“Sige na, kumalma ka. Bata lang siya. Gusto mo bang gawing mahirap ang buhay ng isang musmos sa edad mong ‘yan?”Lumabas mula sa karamihan si Alvin Dominic, kalmado ang tono at may kabaitan ang mukha habang papalapit kay Zarina.“Miss, sa sinabi mo kanina ay parang marunong ka rin ng Arnis, tama ba?” tanong nito kay Zarina.“Opo,” sagot ni Zarina sabay tumango.Sinipat siyang mabuti ni Alvin Dominic. Sa talas ng kanyang mga mata, wala si

“Ano'ng pangalan niya? Ah, Zarina. Zarina Alcantara. Pakihintay po saglit, iche-check ko ang mga files.” Makaraan ang isang minuto. Nagmula sa telepono ang isang boses na tila natataranta. “Nagkakamali kayo! Si Zarina– ehem – Zarina Alcantara ay hindi lumabag sa batas, at lalo nang hindi tumakas mula sa kulungan! Kung tatawag ka ulit para dito, kami na ang magpapataw ng parusa sa iyo dahil sa pagsabotahe ng pampublikong serbisyo!”At agad na ibinaba ang tawag. Nanlaki ang mga mata ni Erickson sa pagkabigla. Si Bettina, na nasa tabi niya, narinig din ang sinabi ng opisyal sa linya. “Kung wala na kayong sasabihin, aakyat na ako,” ani Zarina, sabay talikod papuntang hagdan. Napatingin si Bettina kay Zarina, na ngayo'y mag-isang nakatayo. Sa kabila ng galit, naramdaman niyang may kirot sa kanyang puso. Si Zarina na dugo at laman niya, saka niya lamang napagtanto na mali ang kanyang mga nagawa rito, na anak niya rin pala si Zarina. “Zarina, I'm sorry. Nagkamali ako,” ani Bettina sa

Bago pa man matapos ni Grandpa Matthew ang sinasabi niya ay mabilis siyang pinigilan ni Zarina. Inapakan niya ang paa nito, dahilan para tumigil ang matanda. “What is it?” tanong ni Damian na puno ng pagtataka. Hindi rin mapakali si Garry. Halatang interesado siya sa gustong sabihin ng matanda. Kitang-kita ng matanda ang determinasyon ni Zarina na huwag siyang pagsalitain, galit na ang tingin na binibigay niya rito. “Ahem!” Umubo si Grandpa Matthew at tumikhim. “Ang sinasabi ko... siya ang magiging manugang ko! Siya ang napili ko para sa apo ko! Tapos sasabihin mong hindi siya karapat-dapat? Mahiya ka, Damian. Bente-syete ka na! Mabuti nga’t hindi ka niya itinataboy dahil mukha kang ‘matandang kalabaw’ na nangangarap ng ‘sariwang damo,’ pero ikaw pa ang mapili. Humingi ka ng tawad sa kanya ngayon din!”Tumayo si Damian. Malamig ang tingin niya kay Zarina. “I’m sorry,” aniya, walang emosyon sa boses. “Kung nasaktan ka sa sinabi ko, pero sinasabi lang ako ng totoo.”Ngumisi si Zari

Pagkakita pa lang ni Damian sa mukha ng babae, hindi niya maiwasang mapansin ang kakaibang ningning sa kanyang mga mata. Malalim at parang palaging kalmado ang mga iyon, pero may kung anong misteryo. Hindi lang dahil maganda siya. Pero... ano ‘yong sinabi niya? “Pfft—hahaha!” Tawa nang tawa si Garry. “Grabe! Hindi ko inaasahan na may sense of humor ka pala. Ang sabi mo, ikaw ang nagbigay ng kotse kay Lolo Matthew? The funniest joke I've ever heard!” “Hindi mo ba ako pinapaniwalaan?” tanong ni Zarina at kalmado lang, pero halata ang seryosong tono. Sa una, akala ni Garry na nagbibiro lang si Zarina. Pero nang makita niyang seryoso ito, parang sinasabi niya na totoo ang lahat ng sinabi niya. Dahil dito, hindi maiwasan ni Garry na magkaroon ng hindi magandang impresyon. “Alam mo ba kung anong klaseng kotse ang tinutukoy mo? Kaya mo ba talagang bumili ng ganyan?”Hindi niya sinabi nang direkta ang mga huling salita, pero malinaw naman sa tono niya ang panghuhusga. Tumango lang si

“Bakit napakadami n’yo?” tanong ni Felicity habang tumitingin sa paligid. Napansin niya na hindi lamang marami ang mga sundalo, pero lahat ng mga ito’y armado. “Ms. Villafuerte, isa po kayo sa pinakamahalagang yaman ng ating bansa. Sinisigurado lamang po namin ang inyong kaligtasan,” saad ni Colonel Isagani Rivero, ang leader ng Special Research Security Task Force. “Parang sobra naman ata ito,” sagot ni Zarina habang pasimpleng ngumiti. “Papunta lang naman ako sa institute para magtrabaho. Malaki na ako para maligaw, at kaya ko naman ipagtanggol ang sarili ko.”“Kapag nagtagumpay ito, hindi lang ang bansa natin ang aangat, kundi pati ang human civilization. Ang inyong tunay na katauhan at kaligtasan ay isang napakalaking sikreto na handa naming proktehan!” Hindi sumagot si Zarina. Sa halip, tiningnan niya lang ang colonel nang bahagya at tumango bilang sagot. “Nasaan si Mr. Alfredo? Hindi ko siya nakikita,” tanong niya. “Si Sir Alfred po ay nasa ibang bansa para sa international

Sa kalagitnaan ng tag-init, sa villa ng mga Alcantara.May tila kakaibang aura ang paligid, sa gitna ng katahimikan ay nakaupo ang isang babae sa isang mamahaling leather na sofa habang ngumunguya ng bubble gum at tila walang pakialam sa paligid. Ang maputi at makinis nitong balat ay kumikinang sa ilalim ng sikat ng araw, hindi man lang makikitaan ng kapintasan ang dalaga. Perpekto ang lahat sa kanya, maganda ang postura ng katawan, maamo ang mukha at parang diwata na lumabas mula larawan. Bahagya niyang binuka ang kaniyang mapupulang labi at pinalobo ang bubble gum.“Hindi nababagay sa akin si Zarina! She’s not worth it! Kinakansela ko na ang kasunduang ito!” Tamad na tumingin si Zarina sa lalaking nakatayo sa pinto, maangas ang tindig nito at ang mga mata ay inis na nakatutok sa dalaga. Agad na nabahala si Bettina, ang ina ni Zarina nang marinig ang sinabi ni Gabriel. Lumapit ito dito at hinaplos ang mga kamay, kumukuha ng simpatya. “Hindi ba’t lolo mo at ama ko ang nagplano n