Kabanata 6

“Talagang sinusubok mo ang pasensya ko, bata. Habang nagsasalita ka, mas lalo kang nagiging mapangahas, hindi ba?”

Napatigil si Zarina nang marinig niya ulit ang boses ng mga lalaking nakaharap niya kanina lang. Sinundan siya ng mga ito sa paglalakad niya.

Sumiklab ang galit ni Mang Miguel at kilala siya sa kanyang mainitin na ulo, at mula pa noon ay tinitingala niya si Hector bilang huwaran, kaya’t hindi niya matanggap na sinisiraan ito ng kahit sino.

“Umalis ka na! Kung hindi, ako na ang—”

Hindi nito natuloy ang sasabihin nang may biglang magsalita.

“Sige na, kumalma ka. Bata lang siya. Gusto mo bang gawing mahirap ang buhay ng isang musmos sa edad mong ‘yan?”

Lumabas mula sa karamihan si Alvin Dominic, kalmado ang tono at may kabaitan ang mukha habang papalapit kay Zarina.

“Miss, sa sinabi mo kanina ay parang marunong ka rin ng Arnis, tama ba?” tanong nito kay Zarina.

“Opo,” sagot ni Zarina sabay tumango.

Sinipat siyang mabuti ni Alvin Dominic. Sa talas ng kanyang mga mata, wala siyang nakitang anumang bakas ng kasinungalingan dito.

“Mukha ka pang bata. Kailan ka nagsimulang mag-aral ng Arnis?” tanong ni Alvin.

Sandaling nag-isip si Zarina bago sumagot, “Sa tingin ko, nagsimula ako noong tatlong taong gulang pa lang ako.”

Isang halakhak ang lumabas sa labi ni Miguel sa sinabi ni Zarina. 

“Narinig niyo ba ‘yon? Sinasabi niyang nagsimula siya ng Arnis noong tatlong taong gulang siya! ‘Yan na yata ang pinakakatawa-tawang bagay na narinig ko!” sambit ni Miguel.

Nagtawanan ang iba, at umaalingawngaw ang halakhak nila habang hawak-hawak nila ang kanilang tagiliran.

Tahimik lang na nakatayo si Zarina sa gitna ng kaguluhan, kalmado at ‘di mabasa ang ekspresyon.

Hinaplos ni Alvin ang kanyang balbas, nanliliit ang mga mata habang nag-iisip sa sinabi ni Zarina. Matapos ang maikling sandali, nagsalita siya.

“Miss, sinabi mong mali ang balanse ng paghawak ko sa stick ng arnis ay mali. Kung totoo ‘yan, bakit hindi mo ipakita sa amin?” hamon na sabi ni Alvin kay Zarina at tila hindi pa natuto ang mga ito kanina. Gusto talaga nila siyang subukan ulit.

“Kailangan ko nang pumasok sa paaralan agad, kaya’t ipapakita ko lang ito nang isang beses. Panoorin niyo nang mabuti.” Mariin na sabi ni Zarina sa kanila.

“Ang yabang naman!” asik na sabi ni Miguel. “Sinasabi niyang isang beses lang niya ipapakita! Tingnan nga natin kung ano ang kaya niya. Kapag napahanga niya ako, magpapakalbo ako!”

Pero bago pa matapos ni Miguel ang kanyang pangungusap, ang eksenang nakita niya ang nagpaiyak sa kanya ng tahimik.

Kumilos si Zarina nang may likas na galaw, at tila taglay nito ang mabilis na lakas tulad ng isang kidlat.

Sa isang mabilis at maayos na side flip, pinaghalong tigas at lambot ang ipinakita niya.

Boom!

Ang tagpong iyon ay parang kulog na dumagundong, na nagpatahimik sa lahat.

“Ah—eto—”

Halos bumagsak ang panga ni Miguel habang nanlalaki ang mga mata niya sa hindi makapaniwalang tanawin.

Napanganga ang karamihan kay Zarina na parang nasaksihan nila ang hindi kapani-paniwala na pangyayari. Ang bilis na pinakita nito sa paggamit ng arnis stick ay siguradong nakakahanga.

“Malinaw ba ang nakita ninyo?” tanong ni Zarina, kalmado ang tono habang nakatingin kay Alvin.

Nagniningning ang mukha ni Alvin dahil sa paghanga. Nagbago ang kanyang tono, puno ng paggalang habang kinakausap si Zarina.

“Napakahusay ng iyong mga galaw. Ang kombinasyon ng tigas at lambot ay perpekto. Malinaw na nakamit mo na ang kasanayan sa Arnis.”

“Ahem.” Hinimas ni Miguel ang kanyang lalamunan nang hindi kumportable, namumula ang mukha sa kahihiyan.

“P-Pasensya na sa mga sinabi ko kanina at wala ito sa lugar. Huwag mo sanang dibdibin iyon, Miss Zarina…” kalmadong sabi ni Miguel sa kanya.

Nagbigay ng mahinang ngiti si Zarina sa kanya. “Ilang taon ko lang po pinag-aralan ang Arnis para mag-ehersisyo at ‘wag niyo akong tingnan nang ganiyan.”

“Miss Zarina, maaari mo ba akong turuan ng mga galaw na ipinakita mo?”

“Gusto ko ring matutunan ang teknik na iyon! Puwede mo ba akong gabayan?”

Sa loob lamang ng ilang sandali, napalibutan na si Zarina ng grupo ng mga masisiglang matatanda, nangingislap ang kanilang mga kulubot na mukha sa tuwa na parang mga bata.

Sa sandaling iyon, isang bigla at hindi kaaya-ayang boses ang sumira sa kasiyahan nila.

“Napaka-pathetic naman ng tawag na ‘miss’. Nakakita lang ng ilang teknik, nagmamagaling na,” ani ng isang boses.

Lumingon si Zarina sa direksyon ng boses, kalmado ang ekspresyon ngunit alerto.

Ang nagsalita ay isang batang babae, nasa edad disiotso o disinueve. Maliit at maganda siya, ngunit ang tono niya ay matalim at mapanlait. Sa likod niya ay may isang malaking lalaki, halos dalawang metro ang taas, na naglalabas ng nakakabighaning presensya.

“Clarissa, paano mo nasabing ganyan si Miss Zarina?” singhal ni Alvin, puno ng dismaya ang kanyang tono.