Dasha's Point Of View. Pagising ko kinabukasan ay ramdam ko ang sakit sa gitnang bahagi ng aking katawan, tinignan ko kung nasa tabi ko pa ba si Samuel ngunit wala na siya. Pinunasan ko ang luha sa aking mga mata, sobrang sakit ng aking katawan. Pakiramdam ko ay sa katawan ko binuhos ni Samuel ang kaniyang galit, kahit ilang beses kong sabihing bagalan niya ang kaniyang kilos, para bang bingi siya at hindi ako marinig. Hindi niya rin ako tinigilan kahit pa pagod na pagod na ako, ang sabi niya ay kailangan niyang makasiguro na mabubuntis na ako. Mukhang sinabi sa kaniya ni Tita Selena na hindi niya matatanggap ang kaniyang mana kung hindi pa namin sila mabibigyan ng apo. Maingat akong tumayo at nagbihis, makalat pa rin ang buong kwarto at nandoon pa rin ang basag na bahagi ng salamin. Napatingin ako sa aking kamay na may sugat, napalakas ang pagtulak niya sa akin kaya iyon nangyari. Pagkatapos kong magbihis ay dumiretso na ako kay Dawn, mukhang may maid na nagpalit sa kaniyang d
Dasha's Point Of View.Nasunod nga ang sinabi ni Samuel na pagbalik namin sa Pilipinas, nag-iimpake na ako ngayon dahil bukas na ang aming flight. Simula noong sinabi ko sa kaniyang buntis ako, nagbago na ang kaniyang pagtrato sa akin. Para bang bumalik siya sa dating siya noong nakilala ko siya, palagi niyang tinatanong kung ayos lang ba ako at kung anong gusto kong kainin.Pero hindi pa rin mawala ang takot ko sa kaniya na anytime pakiramdam ko sasaktan niya ulit ako kapag ginalit ko siya... pakiramdam ko ay na trauma na ako dahil sa pananakit niya sa akin."Dasha, are you done packing your things?" narinig kong tanong niya habang nakasilip sa pintuan ng kwarto ko. "May hinanda akong meryenda sa baba."Peke akong ngumiti bago umilang. "Hindi pa, susunod na lang ako pagkatapos," sagot ko at tumango naman siya."Okay, I'll wait for you downstairs," tugon niya bago umalis.Malakas naman akong napabuntong hininga ng mawala siya sa paningin ko, hindi mawala ang kaba sa puso ko sa tuwing
Dasha's Point Of View."Manang Nina?" wika ko ng makita siya, mabilis siyang napangiti at kaagad akong niyakap.Yumakap naman ako pabalik, hindi ko maiwasang mapangiti. Hindi ko inakalang magkikita pa kaming dalawa, isa siya sa mga taong hindi ako pinabayaan noong nasa mansyon pa ako ni Elias. Nakakatuwang makita siya ulit ngayon."Kamusta ka na, Ma'am Dasha?" tanong niya at bumitaw sa pagkakayap, kita ko ang ngiti ko sa kaniyang labi."M-Maayos na po ang buhay ko ngayon kasama ang anak ko," tugon ko at pinakita si Dawn na nasa stroller, nakita ko namang nanlaki ang mga mata niya sa gulat."Siya na ba ang anak niyo ni Sir Elias?" hindi makapaniwalang tanong niya, para namamg tumalon ang aking puso noong marinig ang pangalan niya."Opo, siya po si Dawn," pakilala ko at napangiti naman siya."Ka'y gandang bata naman niya, pati ang mga mata ni Sir ay nakuha niya," komento ng ginang at tumango ako bilang pagsang-ayon. "Kayo po? Kamusta na po kayo?" tanong ko at tumingin naman siya sa aki
Dasha's Point Of View."We have been looking for you for a long time, Dasha," saad noong matandang nagpakilala sa aking Valencia. "You can call me Lola Valencia and you can call him Dad."Napakunot ang aking noo. "Pero ang sabi po ni Mama, iniwan kami ni Papa dahil hindi pa siya handang bumuo ng pamilya," seryosong saad ko at tumingin sa lalaking sinabi niyang ang Papa ko. Matangkad siyang lakaki at may itsura, alam kong may edad na siya ngunit hindi iyon halata sa kaniya. Alam kong ngayon ko lang silang dalawa nakilala pero pakiramdam ko ay nakita ko na sila at nakasama noon, pakiramdam ko ay pamilyar sila sa akin."Hindi totoo iyon, nilayo ka niya sa akin," sagot niya na mas lalong nagpagulo sa akin. "Gustong-gusto kong bumuo ng pamilya kasama siya, hindi ko naman siya papakasalan kung hindi para doon."Nanlaki ang aking mga mata. "I-Ikaw nga po talaga ang Papa ko?" hindi makapaniwalang tanong ko at noong tumango siya ay mabilis akong lumapit upang yakapin siya, ito ang unang beses
TRIGGER WARNING: VIOLENCE Dasha's Point Of View."S-Samuel. . . H-hindi ako makahinga," umiiyak kong saad ngunit mas lalo niya lang hinigpitan ang pagkakahawak sa aking leeg, pinipilit kong tanggalin ang kaniyang kamay pero masyado siyang malakas kaysa sa akin."Sinungaling ka, Dasha! Kaya pala hindi tayo magka-anak anak ay dahil sa putanginang pills na 'to!" galit niyang sigaw sa akin, mas lalo namang lumakas ang pag-iyak ko. "B-Bitawan mo ako, p-parang awa mo na," pagmamakaawa ko sa kaniya ngunit hindi niya ako pinakinggan at mas lalo lamang niya hinigpitan ang pagkakakapit sa akin."No! I wll fucking kill you, bitvh!" sigaw niya sa mukha ko na mas lalong nakapagbigay sa akin ng takot, kinakapos na rin ako ng hininga.Alam kong galit na galit siya sa akin at malaki ang tiyansyang patayin niya ako ngayon ngunit hindi ko hahayaang mangyari iyon. Bago pa ako tuluyang maubusan ng hininga ay binitawan ko ang isang kamay na nakahawak sa kaniyang kamay at naghanap ako ng bagay na matigas
Dasha's Point Of View.Lalapitan ko na sana siya noong napatigil ako dahil may kutsilyong nahulog sa aking tabi, nanlaki ang mga mata ko ng mapatingin doon.Puno ng dugo ang kutsilyong iyon. . . hawak ko ba 'yon? Ako ba ang pumatay sa kaniya?Naramdaman ko ang tuloy-tuloy na pagtulo ng luha sa aking mga mata, muli akong napatingin sa katawan ni Samuel."S-Samuel," pagtawag ko sa kaniya, ngunit kahit ilang ulit ko pa siyang tawagin ay hindi siya gumagalaw at mas lalong hindi siya humihinga.Hindi maalis ang tingin ko sa kaniyang katawan, nagkalat na ang dugo sa sahig at umabot na rin iyon sa akin. Hindi ko masyadong matandaan ang nangyari pagkatapos kong mahimatay. Pero ako ba ang may gawa niya?Napatakip ako sa aking bibig dahil sa labis na pag-iyak, kailangan kong humingi ng tulong, pinilit kong kunin ang cellphone sa aking bulsa. Nakahiga pa rin ako sa sahig dahil pakiramdam ko hindi ko na magalaw ang mga binti ko, nang makuha ko ang aking cellphone ay mabilis kong tinawagan ang num
Dasha's Point Of View. Tuluyan na akong nawalan ng boses para makapagsalita, gusto kong sabihin sa kanilang huwag si Elias ang kuhain nilang Lawyer. Gusto kong sabihin na siya ang Tatay ni Dawn, pero hindi ko alam kung paano ko maipapaliwang sa kanilang dati kaming mag-asawa. At saka isa pa . . . alam kong hindi tatanggapin ni Elias ang kasong 'to, galit na galit siya sa akin. Sigurado akong mas lamang ang galit niya para sa akin kaysa sa awa niya, mas gugustuhin niya pang makita ako sa kulungan kaysa ang iligtas ako ngayon. Nang iwan kami ng pulis sa loob ay mabilis kong narinig ang malakas na pagbuntong hininga ni Lola Valencia. "Pakiramdam ko aatakihin ako sa puso noong sinabi sa akin ng Papa mo ang nangyari," saad niya habang nag-aalalang nakatingin sa akin. "Pero alam kong inosente ka, hindi mo naman magagawa iyon, diba?" Tumango ako. "K-Kahit hindi ko pa maalala ang nangyari, alam kong hinding-hindi ko magagawa iyon kay Samuel," paliwanag ko, nanlalamig pa rin ang mga k
Dasha's Point Of View. Nakatingin lang ako sa kaniya pagkatapos ng lahat ng kaniyang sinabi, hindi niya naman inaalis ang kaniyang tingin sa akin na para bang hinihintay niya akong magsalita. Sinubukan kong ibuka ang aking labi para magsalita ngunit nabigo ako, hindi ko alam kung paano sasabihin sa kaniya ang nangyari sa akin. Ayokong magsalita. . . ayokong ikwento ang pinagdaan ko sa kahit kanino, lalong-lalo na sa kaniya. "What happened, Mrs Valdez?" muling tanong niya, malakas akong napabuntong hininga dahil sa tinawag niya sa akin. Sandali akong napapikit noong naalala ko na naman ang itsura ni Samuel noong wala na siyang buhay. Pagkatapos ng ilang segundo ay muli kong kinalma ang aking sarili at tinignan siya, pakiramdam ko matutunaw ako sa malamig na titig niya sa akin, "Hindi ko alam kung saan ako magsisimulang magkuwento," wika ko. Ilang sandali siyang napatitig sa akin, akala ko hindi niya narinig ang sinabi ko ngunit muli siyang nagsalita. "Okay, then let's start fr
Dasha's Point Of View."P-Pwede pa rin akong magalit sa kaniya at magpasalamat sa paglitas niya sa akin?" tanong ko at ngumiti siya sa akin bago tumango."Of course, hindi mo kailangang mabuhay na may guilt at galit sa puso mo. Ngayon, maaring ramdma mo pa rin ang mga sinabi ko pero maniwala ka sa akin. . . Time heals, Dasha."Natapos ang session namin at ramdam ko ang paginhawa ng aking pakiramdam, mukhang tama si Elias na magaling na itong Doctor. Sinabi ko rin kay Dra. Rihana ang tungkol sa ginawa kong pananakit sa aking sarili dahil. . . noong mga panahong iyon, gusto ko na lang sumuko. Binigyan niya ako ng isang daang dahilan upang magpatuloy, noong sinabi niya pa lang ang pangalan ni Dawn napaiyak na kaagad ako.Bakit ba kasi hindi ko iyon naisip? Pero tulad nga ng sabi ni Dra. Rihana, imbes na sisihin ko ang aking sarili. Patawarin ko na lamang ang aking sarili at mangakong hinding-hindi na ulit iyon gagawin.Nang makalabas ako ng kuwartong iyon ay mabilis akong nagulat ng mak
Dasha's Point Of View.Napatakip ako ng aking bibig, gulat sa narinig. Wala akong pakialam kung nakikita na ng pulis na kasama ko ngayon ang luha sa aking mga mata. Ang tanging nasa isip ko ay ang sinabi ng mga suspect.Totoo ba ang sinasabi nila? . . . Kung totoo nga, niligtas ni Samuel ang buhay ko.Mas lalo akong napaiyak noong maisip iyon, nakita ko ang paglingon ni Elias sa gawi ko na para bang nakikita niya ako at alam niyang umiiyak ako. Hindi niya ako nakikita dahil sa materials ng kwarto kung nasaan ako, pero sila, naririnig at nakikita ko sila.Napakagat ako sa ibabang labi ng lumabas siya ng kwarto, ilang segundo ang lumipas ay narinig ko ang pagbukas ng pintuan. Lumabas ang pulis at pumasok si Elias."T-Totoo ba ang sinasabi nila?" naiiyak kong saad at nang tumango siya ay mas lalong lumakas ang pag-iyak ko.Napayuko na lamang ako, hindi alam ang dapat na gawin. "H-Hindi ko alam ang dapat kong maramdaman," sambit ko.Narinig ko ang paglalakad niya papalapit sa akin, nakita
TRIGGER WARNING: MENTIONED OF SELF-HARMING Dasha's Point Of View.Ano ba 'tong nagawa ko? Naiinis ako sa aking sarili, bakit lagi na lang gulo ang naidudulot ko?Tuloy-tuloy ang pag-agos ng aking mga luha habang nakatingin kay Papa na nakaupo sa aking harapan, mahigpit niyang hawak ang aking mga kamay. Ramdam ko ang takot niya na para bang anumang oras ay maari akong mawala. Sa katabing sofa ay nandoon si Lola Valencia, namumula rin ang kaniyang mga mata, alam kong marami siyang gustong sabihin sa akin ngunit nananahimik siya.Tinulungan nila ko. . . Hindi nila iniwan ang tabi ko, bakit ganito ang sinusukli ko sa kanila?"S-Sorry po talaga," naiiyak kong sabi.Sinasabi ko sa sarili kong hindi ko maintindihan kung bakit ko nagawang saktan ang aking sarili. . . pero sa loob-loob ko, alam ko ang dahilan—pagod na ako. Pagod na ang katawan ko sa mga sakit na nararamdaman ko, pagod na ang utak ko sa kakaintindi at kakaisip sa mga nangyayari at pagod na ang puso ko.Pagkatapos noong tawag n
Victor's Point Of View."Meeting adjourned," saad ko bago mabilis na lumabas ng conference room. Nang makabalik ako sa aking opisina ay mabilis akong napaupo sa swivel chair.Hindi ko pinansin ang mga gawain na nasa ibabaw ng aking lamesa, pinikit ko ang aking mga mata. Kahit napatunayan ng inosente ang aking anak ay hindi pa rin siya nilulubayan ng mga Valdez, naiinis ako dahil doon. Masayang-masaya ako noong araw na nakilala ko si Dasha, kamukhang-kamukha niya ang kaniyang Ina. Noong makita ko siya ay walang dudang siya ang aking anak.Masakit talaga ang Tadhana dahil pinaglayo niya kaming tatlo, pero masaya akong kasama ko na ngayon si Dasha maging ang kaniyang anak. Kaya labis-labis ang inis na nararamdaman ko sa pamilya ng mga Valdez, bakit hindi na lang sila manahimik? Sila nga itong nanakit sa anak ko.Bakit palagi na lang may gumugulo sa mga buhay namin?Sa gitna ng pag-iisip ay natigilan ako ng maramdaman ang pag-vibrate ang aking cellphone. Nakita ko ang mga missed calls ni
Dasha's Point Of View.Nakatulala lang ako sa TV, ni-hindi ko maramdaman ang sarili kong paghinga. Natapos ang interview at wala na naman iba pang sinabi ni Tita Selena bukod sa panggagalaiti niya sa naging desisyon ng Judge.Narinig kong bumukas ang pintuan ng kwarto ko, hindi na ako nag-abala pang lingunin kung sino iyon."My God, Dasha! That Selene is really trying my patience!" inis na wika ni Lola Valencia, bakas sa mukha niya ang iritasyon ng lumapit sa akin."Napanood mo po iyong interview?" halos pabulong kong tanong, tumango siya."It's all over the internet! Paanong iyon ko makikita iyon?" Napasandal na lamang ako sa aking inuupuan at napahimas sa aking sintido, hindi ko inakalang aabot sa puntong sasabihin niya ang tungkol sa bagay na iyon.Mabuti na lang ay hindi niya kilala kung sino ang tunay na Tatay ni Dawn."Ano pong sinasabi ng mga tao? Sigurado akong may mga nagagalit na sa akin, hindi naman nila alam ang buong kuwento.""Iyon naman ang gustong mangyari ni Selena,
Dasha's Point Of View.Gusto kong yakapin siya ng mahigpit pagkatapos niyang sabihin iyon, pero pinigilan ko ang aking sarili ng maalalang hindi naman kami ganoon kalapit sa isa't isa."M-Makakalabas na ako?" naiiyak kong tanong at tumango naman siya. "S-Salamat, Elias. Maraming salamat sa'yo!""You're welcome," ang tanging sagot niya.Napalingon naman ako sa aking likuran ng marinig ko ang pagtawag sa akin nila Papa, humahagos sila habang lumalapit sa akin, bakas ang saya sa kanilang mga mukha.Kaagad nila akong niyakap dahilan upang mas lalo akong napaiyak."Thank God! You're finally free!" masayang saad ni Lola Valencia.Ngumiti naman sa akin si Papa. "I know Dawn can't wait to see you."Napangiti ako ng marinig ang pangalan ng aking anak, halos isang buwan na rin pala ang lumipas simula noong huli ko siyang makita. Noong opisyal akong nakulong ay hindi ko na ulit siya pinapunta pa rito, hindi ko talaga kayang magsinungaling sa kaniya."Keep your head down," rinig kong saad ni Elia
Dasha's Point Of View."The Judge accepted the new evidence, you're having a new trial," pagpapatuloy niya habang ako ay nakatanga lang sa kaniya.Paanong nangyari iyon?"Hindi kita maintindihan. . . hindi ba't mababa ang tyansang manalo ako sa kaso?" sambit ko. "Saan mo nakuha ang mga ebidensyang iyan?""A woman talked to me in private, we decided to meet in person, and she gave me this envelope," sagot niya kasabay ng paggalaw ng kaniyang adams apple. "Despirado na ako, Dasha. . . Noong sinabi niya sa akin na may alam siya kung paano ka mapapalaya, agad akong nakipagkita. Kahit wala akong kasiguraduhan kung sino ba talaga siya."Umarko ang ang kilay. "T-Teka. . . Babae? Sino naman? Kilala ko ba?""She didn't give me her name, ayaw niyang madamay sa kasong ito pero isa lang ang iniisip ko, matindi ang galit niya sa pamilya ni Samuel at gusto niyang makatulong sa'yo."Natahimik ako pagkatapos kong marinig iyon. Sino naman kaya siya? Wala akong tao na iniisip ngayon na maaring tumulon
Dasha's Point Of View.Mabilis ko siyang mahigpit na niyakap noong pinalabas ako ng pulis, ramdam na ramdam ko ang pagkamiss niya sa akin dahil sa higpit ng aking yakap.Napaiyak na lamang ako sa tuwa, bumitaw ako sa pagkakayakap at tinignan siya. "Salamat naman at maayos ka na, alalang-alala ako sa'yo. Hindi naman kita mabisita dahil alam mo naman ang sitwasyon ko," sabi ko at pinunasan ang aking luha, pansin ko rin ang pag-iyak niya. Pansin ko ang bendang nasa ulo niya. "S-Sigurado ka bang ayos ka na?"Ngumiti siya sa akin. "Ayos na ako, noong isang araw pa ako nagising. Dapat nga kahapon pa ako bibisita pero hindi naman pumayag sina Dad," sabi niya, hindi pa rin binibitawan ang mga kamay ko. "May business trip sila ngayon kaya nakatas ako. Pero ayos lang talaga ako, napaka-OA lang nila.""Ang kulit mo talaga, dapat nagpapagaling ka pa sa hospital eh. Mabibisita mo naman ako palagi dahil. . . . nakakulong na talaga ako."Pansin ko ang lungkot at galit sa mga mata niya ng marinig iyo
Dasha's Point Of View.Mabilis kong pinunasan ang aking mga luha, nanatili ako sa aking kinauupuan at hindi gumagalaw, nakatingin lang ako sa kaniya, nagtataka kung bakit nandito siya."E-Elias. . . Anong ginagawa mo rito?"Hindi ko inalis ang tingin ko sa kaniya, nakausot siya ng itim na blazer at pants, magulo ang buhok niya at malalim ang ibaba ng kaniyang mga mata. Bakit parang stress na stress siya at ilang araw ng walang maayos na tulog?"I'm visiting you," sagot niya bago hinatak ang upuan na ginamit ni Tita Selena, prente siyang umupo, hindi inaalis ang tingin sa akin. "I saw Samuel's mother outside, did she do something bad to you?"Marahan akong umilang. "W-Wala."Gumalaw ang kaniyang panga. "You can lie to yourself but not to me, Dasha. What did she do?"Sandali akong nanahimik at pinagmasdan siya, bakit ba umaakto na naman siyang may pakialam? Tapos na naman ang kaso ko.Hindi ko pinansin ang sinabi niya. "Bakit. . . Bakit ka ba nandito? Tapos na naman ang kaso ko, hindi m