Dasha's Point Of View."Manang Nina?" wika ko ng makita siya, mabilis siyang napangiti at kaagad akong niyakap.Yumakap naman ako pabalik, hindi ko maiwasang mapangiti. Hindi ko inakalang magkikita pa kaming dalawa, isa siya sa mga taong hindi ako pinabayaan noong nasa mansyon pa ako ni Elias. Nakakatuwang makita siya ulit ngayon."Kamusta ka na, Ma'am Dasha?" tanong niya at bumitaw sa pagkakayap, kita ko ang ngiti ko sa kaniyang labi."M-Maayos na po ang buhay ko ngayon kasama ang anak ko," tugon ko at pinakita si Dawn na nasa stroller, nakita ko namang nanlaki ang mga mata niya sa gulat."Siya na ba ang anak niyo ni Sir Elias?" hindi makapaniwalang tanong niya, para namamg tumalon ang aking puso noong marinig ang pangalan niya."Opo, siya po si Dawn," pakilala ko at napangiti naman siya."Ka'y gandang bata naman niya, pati ang mga mata ni Sir ay nakuha niya," komento ng ginang at tumango ako bilang pagsang-ayon. "Kayo po? Kamusta na po kayo?" tanong ko at tumingin naman siya sa aki
Dasha's Point Of View."We have been looking for you for a long time, Dasha," saad noong matandang nagpakilala sa aking Valencia. "You can call me Lola Valencia and you can call him Dad."Napakunot ang aking noo. "Pero ang sabi po ni Mama, iniwan kami ni Papa dahil hindi pa siya handang bumuo ng pamilya," seryosong saad ko at tumingin sa lalaking sinabi niyang ang Papa ko. Matangkad siyang lakaki at may itsura, alam kong may edad na siya ngunit hindi iyon halata sa kaniya. Alam kong ngayon ko lang silang dalawa nakilala pero pakiramdam ko ay nakita ko na sila at nakasama noon, pakiramdam ko ay pamilyar sila sa akin."Hindi totoo iyon, nilayo ka niya sa akin," sagot niya na mas lalong nagpagulo sa akin. "Gustong-gusto kong bumuo ng pamilya kasama siya, hindi ko naman siya papakasalan kung hindi para doon."Nanlaki ang aking mga mata. "I-Ikaw nga po talaga ang Papa ko?" hindi makapaniwalang tanong ko at noong tumango siya ay mabilis akong lumapit upang yakapin siya, ito ang unang beses
TRIGGER WARNING: VIOLENCE Dasha's Point Of View."S-Samuel. . . H-hindi ako makahinga," umiiyak kong saad ngunit mas lalo niya lang hinigpitan ang pagkakahawak sa aking leeg, pinipilit kong tanggalin ang kaniyang kamay pero masyado siyang malakas kaysa sa akin."Sinungaling ka, Dasha! Kaya pala hindi tayo magka-anak anak ay dahil sa putanginang pills na 'to!" galit niyang sigaw sa akin, mas lalo namang lumakas ang pag-iyak ko. "B-Bitawan mo ako, p-parang awa mo na," pagmamakaawa ko sa kaniya ngunit hindi niya ako pinakinggan at mas lalo lamang niya hinigpitan ang pagkakakapit sa akin."No! I wll fucking kill you, bitvh!" sigaw niya sa mukha ko na mas lalong nakapagbigay sa akin ng takot, kinakapos na rin ako ng hininga.Alam kong galit na galit siya sa akin at malaki ang tiyansyang patayin niya ako ngayon ngunit hindi ko hahayaang mangyari iyon. Bago pa ako tuluyang maubusan ng hininga ay binitawan ko ang isang kamay na nakahawak sa kaniyang kamay at naghanap ako ng bagay na matigas
Dasha's Point Of View.Lalapitan ko na sana siya noong napatigil ako dahil may kutsilyong nahulog sa aking tabi, nanlaki ang mga mata ko ng mapatingin doon.Puno ng dugo ang kutsilyong iyon. . . hawak ko ba 'yon? Ako ba ang pumatay sa kaniya?Naramdaman ko ang tuloy-tuloy na pagtulo ng luha sa aking mga mata, muli akong napatingin sa katawan ni Samuel."S-Samuel," pagtawag ko sa kaniya, ngunit kahit ilang ulit ko pa siyang tawagin ay hindi siya gumagalaw at mas lalong hindi siya humihinga.Hindi maalis ang tingin ko sa kaniyang katawan, nagkalat na ang dugo sa sahig at umabot na rin iyon sa akin. Hindi ko masyadong matandaan ang nangyari pagkatapos kong mahimatay. Pero ako ba ang may gawa niya?Napatakip ako sa aking bibig dahil sa labis na pag-iyak, kailangan kong humingi ng tulong, pinilit kong kunin ang cellphone sa aking bulsa. Nakahiga pa rin ako sa sahig dahil pakiramdam ko hindi ko na magalaw ang mga binti ko, nang makuha ko ang aking cellphone ay mabilis kong tinawagan ang num
Dasha's Point Of View. Tuluyan na akong nawalan ng boses para makapagsalita, gusto kong sabihin sa kanilang huwag si Elias ang kuhain nilang Lawyer. Gusto kong sabihin na siya ang Tatay ni Dawn, pero hindi ko alam kung paano ko maipapaliwang sa kanilang dati kaming mag-asawa. At saka isa pa . . . alam kong hindi tatanggapin ni Elias ang kasong 'to, galit na galit siya sa akin. Sigurado akong mas lamang ang galit niya para sa akin kaysa sa awa niya, mas gugustuhin niya pang makita ako sa kulungan kaysa ang iligtas ako ngayon. Nang iwan kami ng pulis sa loob ay mabilis kong narinig ang malakas na pagbuntong hininga ni Lola Valencia. "Pakiramdam ko aatakihin ako sa puso noong sinabi sa akin ng Papa mo ang nangyari," saad niya habang nag-aalalang nakatingin sa akin. "Pero alam kong inosente ka, hindi mo naman magagawa iyon, diba?" Tumango ako. "K-Kahit hindi ko pa maalala ang nangyari, alam kong hinding-hindi ko magagawa iyon kay Samuel," paliwanag ko, nanlalamig pa rin ang mga k
Dasha's Point Of View. Nakatingin lang ako sa kaniya pagkatapos ng lahat ng kaniyang sinabi, hindi niya naman inaalis ang kaniyang tingin sa akin na para bang hinihintay niya akong magsalita. Sinubukan kong ibuka ang aking labi para magsalita ngunit nabigo ako, hindi ko alam kung paano sasabihin sa kaniya ang nangyari sa akin. Ayokong magsalita. . . ayokong ikwento ang pinagdaan ko sa kahit kanino, lalong-lalo na sa kaniya. "What happened, Mrs Valdez?" muling tanong niya, malakas akong napabuntong hininga dahil sa tinawag niya sa akin. Sandali akong napapikit noong naalala ko na naman ang itsura ni Samuel noong wala na siyang buhay. Pagkatapos ng ilang segundo ay muli kong kinalma ang aking sarili at tinignan siya, pakiramdam ko matutunaw ako sa malamig na titig niya sa akin, "Hindi ko alam kung saan ako magsisimulang magkuwento," wika ko. Ilang sandali siyang napatitig sa akin, akala ko hindi niya narinig ang sinabi ko ngunit muli siyang nagsalita. "Okay, then let's start fr
Dasha's Point Of View.Napapikit ako habang inaalala lahat ng ginawa niya sa akin. Isang taon ko siyang nakasama, pero sa maikling panahon na iyon ang daming nangyari sa buhay ko, matinding trauma ang binigay niya sa akin."Noong unang beses niya akong sinaktan, sinabi ko sa sarili kong hindi ko hahayaan na magkaroon kami ng anak dahil ako nga nagagawa niyang saktan, paano pa kaya iyong magiging anak namin?" pagkuwento ko kasabay ng pagpunas ko sa aking luha, siya naman ay hindi pa rin inaalis ang tingin sa akin. "Doon ako nag-umpisang uminom ng pills, hindi niya alam ang tungkol sa bagay na iyon.""Did he hurt. . . Dawn too?"Alam kong wala siyang pakialam kaya bakit niya tinatanong? At mukhang nahalata niya ang pagtataka ko kaya muli siyang nagsalita."Dahil kung oo, maari nating idagdag iyon laban sa kaniya," dagdag niya.Lumunok naman ako bago umilang. "Hindi niya sinaktan si Dawn, kailangan niya muna akong mapatay bago magawa iyon.""Okay, continue with your story.""Sa tuwing na
Dasha's Point Of View. Napakatanga ko, alam ko naman iyon. Pero ano bang magagawa ko? Nangyari na ang dapat mangyari. Kaya kong lumaban kahit na alam kong mas malakas siya sa akin, pero hinayaan ko siyang gawin ang gusto niyang gawin sa akin. "Okay, continue with what happened that night." "Noong bumagsak siya sa sahig, nagkaroon ako ng pagkakataon na makatakas. Mabilis akong tumakbo papunta sa kwarto ko para kuhain si Dawn dahil aalis na kami pero binubuksan ko pa lang ang pintuan noong hatakin ni Samuel ang buhok ko, pagkatapos noon ay malakas niya akong sinampal," pagpapatuloy ko. "Sinigawan niya ulit ako, sumasagot naman ako sa kaniya, nagalit siya lalo kaya hinampas niya ang ulo ko sa pintuan." "Did you go to the hospital?" tanong niya at napatingin sa bendang nasa ulo ko. "Hindi, ginamot lang 'to ng medical team kanina. Ang sabi nila hindi naman daw seryoso pero hanggang ngayon nahihilo pa rin ako." "Okay, we will have the Doctor check it. Continue your story." "Pag
Jazz's Point Of View.Hindi alam ni Mamita na alam ko na ang totoo, wala rin akong balak ipaalam sa kaniya. Aalamin ko muna kung sino ang kausap niya sa cellphone na iyon at kung bakit niya tinatago sa akin.Hindi ko rin alam kung balak ko bang sabihin iyon kay Elias, halata naman kasing wala siyang idea. Sasabihin ko naman, maghahanap lang ako ng mas magandang tiyempo."Tsk," giit ni Elias at malakas na napabuntong hininga, sandali akong tumingin kay Dasha na medyo malayo sa amin dahil abala sa pagtingin ng mga plato."Alam mo. . . hangga't nandiyan pa ang anak mo, huwag mo sanang sayangin ang panahon na makasama siya," sabi ko at umiwas ng tingin, alam kong naguguluhan siya dahil mas lalong kumunot ang noo niya."What do you mean?"Muli ko siyang tinignan, seryoso siyang tumingin sa akin. "Simple lang naman ang gusto kong iparating... Hangga't nandyan pa ang mahal mo sa buhay, mahalin mo siya sa abot ng iyong makakaya. Sabihin mong mahal mo siya dahil hindi naman sa lahat ng pagkaka
Dasha's Point Of View.Nang makarating kami ng mall ay dumiretso kaagad kami sa furniture store, papasok na sana kami ng bigla akong kalabitin ni Jazz."Ano iyon?" tanong ko, nagtataka kung bakit biglang seryoso ang kaniyang mukha. Lumapit naman siya sa akin at bumulong"Aalis lang ako sandali pero babalik ako, parang nakita ko kasi siya pagpasok natin," ani niya, sandaling napakunot ang noo ko at nagtaka sa kaniyang sinabi. Ngunit nang mapagtanto ko kung sino ang tinutukoy niya ay mabilis akong tumango at ngumiti."Sige lang, hanapin mo na siya," sabi ko at mabilis naman siyang umalis. Nang mawala siya sa paningin namin ay nilingon ko si Elias na mukhang nagtataka sa pag-alis ni Jazz."May hahanapin lang iyon, mauna na raw tayo mamili," paliwanag ko."Tsk. Hindi naman kasi siya kailangan dito," narinig kong saad niya habang papasok kami.Napailang na lamang ako. "Siya ang naunang nagsabing sasamahan niya ako, alangan naman hindi ko siya isama?""Sana sinabi mo rin sa akin ng mas maag
Dasha's Point Of View.Sinabi ni Lola iyon? Bakit naman? Para bantayan ako tulad ng sabi niya? Sigurado pala talaga siya tungkol sa bagay na iyon, hindi pa rin ako makapaniwala. Nagtipa ako sa aking cellphone para magreply kay Elias.Me:Nandito ako sa bakery shop, dito ka na dumiretso. Kasama natin si Jazz sa pamimili.Pagkatapos magchat ay mabilis din akong nagtipa upang magreply naman kay Jazz.Me:Sige lang, unahin mo na muna iyon. At sasama pala si Elias sa pamimili, ngayon niya lang nasabi.Mabilis akong nakatanggap ng reply mula sa kaniya.Jazz:Luh? Third wheel ako?Me:Hindi naman iyon date! Huwag kang malisyoso.Hindi na siya nagreply pagkatapos noon kaya napailang na lang ako bago ibalik sa aking bulsa ang cellphone, tumingin ako kay Angela."Sasama rin daw si Elias sa pamimili," sambit ko at kaagad na nanlaki ang mga mata niya habang nakatingin sa akin."Aba bakit naman?" nagtatakhang tanong niya at sinabi ko naman ang tungkol doon sa pagbabantay niya sa akin. "So trabaho
Dasha's Point Of View."Si Elias?!" bulaslas ko sa kaniyang pangalan, gulat sa nalaman. "Totoo ba ang sinasabi niyo?!" dagdag ko pa."Aba, bakit naman kami magsisinungaling?" si Marilyn. "Mabait pala iyon, ni-hindi niya nga kami siningil kahit piso. Noong tinanong namin kung bakit ang sagot lang, huwag na lang naming problemahin ang pera basta makakalabas kaming dalawa."Hindi ko mapigilang mapangiti, may puso pa rin pala siya."Teka, paano niyo nga pala nakuha ang number ko?" tanong ko."Kay Atty. Elias, napadaan kasi siya noon sa presinto tapos bigla namin siyang tinawag para kamustahin ka, wala na kasi kaming balita sa'yo eh," paliwanag ni Jamela. "Tapos ang sabi niya maayos ka na raw, tinanong niya rin kung kaibigan mo raw ba kami. Tapos kinabukasan noon, binalita sa aming muling nabuksan ang kaso namin. Ilang araw lang ang lumipas at nakalabas na kaagad kami.""Ang bait pala noon ni Atty. Mukhang snober pero may pakialam din pala sa aming mahihirap," giit ni Marilyn.Malakas akon
Elias's Point Of View."I'm your girlfriend, Elias. Bakit ganyan ka?" "Yeah, you're my girlfriend. And you know that I-I love you, kaya bakit naapektuhan ka pa rin sa presensya ni Dasha?" seryosong giit ko habang nakatingin sa kaniya, puno ng iritasyon ang kaniyang mga mata."B-Because I know she wants you back! I know na kukunin ka niya sa akin!" nanginig ang kaniyang labi. "Pumunta ka pa ng birthday niya, anong ibig sabihin noon? Anong gusto mong isipin ko?""Ang gusto kong ispin mo ay hindi niya ako gustong agawin sa'yo. Bakit naman ako magpapakuha?" kalmadong tanong ko. "At saka, sila na ni Jazz. Hindi mo ba iyon alam? Kaya impossible talaga ang sinasabi mong gusto niya akong kunin, magkaibigan na lang kami ngayon."As much as I hate to say that guy's name, I have to."That's just a rumour!"Umilang ako. "No, they're together. Wala kang dapat ipag-alala, alam mong sa'yo pa rin ako uuwi.""Talaga ba, Elias?""Yeah. . . You don't fucking know how much I love you."Hindi ko na tinan
Dasha's Point Of View.Hindi pa rin ako makapaniwalang sa akin ang mansyon na iyon, sa akin nakapangalan ang lupa. . . Ang sabi ni Lola, kahit anong oras daw ay pwede kaming lumipat doon ni Dawn. Ang sagot ko naman ay hindi ako nagmamadali, saka baka malungkot lang doon si Dawn kapag kaming dalawa lang.Ngayon ay abala ako sa kusina dahil gusto kong magbake ng cookies, gusto kong bigyan sina Jazz at Angela... Pati si Elias ay papadalhan ko rin.Si Mama ang nagturo sa akin na magluto, lalong-lalo na sa pagbabake. Kinuwento sa akin ni Papa kung gaano niya kapaborito ang mga gawa ni Mama, lalo na iyong cookies, kahit ako ay paborito rin iyon. Kaya naisipan kong magbake ngayon para matikman niya ulit ang recipe ni Mama.Nang matapos ako ay hawak-hawak ko ang isang plato, sa ibabaw noon ay ang mga maiinit na cookies. Dumiretso ako sa opisina ni Papa, naabutan ko siyang may binabasa sa isang folder."Papa," saad ko at mabilis naman siyang lumingon sa akin, bumaba ang tingin niya sa hawak k
Dasha's Point Of View.Kitang-kita ang kalikahan ng bakery shop—ko habang tinitignan naman ito mula sa labas, clear glass ang nakapalibot rito, maging ang pintuan ay clear glass din. Ang kabuoan ay pinaghalo ang kulay itim at puti na nagustuhan ko, ang kulay ng pintura ay itim at bumagay iyon sa clear glass."A-Ang ganda po," sambit ko kasabay noon ang pagtulo ng luha sa aking mata na mabilis kong pinunasan. Hindi ko inakalang isang araw, matutupad ang pangarap ko.Alam ko kasing impossible... Mahirap lang kami.Mabilis akong napayakap kay Lola at Papa, hindi ko na pigilan pa ang tuloy-tuloy na pagpatak ng aking mga luha habang yakap sila. "H-Hindi niyo po alam kung gaano niyo ako napasaya ngayong araw," humihikbing sabi ko."Mahal ka namin, Dasha. Alam naming deserve mo ito," si Lola."Your Lola's right, so please don't be so hard on yourself," boses iyon ni Papa.Bumitaw ako sa pagkakayakap at pinunasan ang aking luha. "Salamat po ulit," nakangiting sabi ko, lumingon ako kay Jazz at
Dasha's Point Of View.Nanatiling nakaawang ang aking labi habang nakatingin sa kanila. Hindi ako makapaniwala.At mas lalong hindi ako makapaniwalang nakalimutan kong birthday ko nga pala ngayon!"Happy birthday, Dasha," nakangiting saad ni Lola habang naglalakad papalapit sa akin, may hawak siyang cake sa kaniyang kamay."Let me guess... nakalimutan mong birthday mo ngayon 'no?" si Angela.Napalingon ako sa kaniya, may maliit na ngiti sa kaniyang labi. "Makakalimutan ko talaga, sa dami ba naman ng nangyari... Saka, hindi naman ako nagcecelebrate ng birthday ko diba?" paliwanag ko.Totoo iyon, hindi talaga ako nagcecelebrate ng birthday ko. Naalala ko noon, si Mama lang talaga ang gustong-gusto na maghanda pa kami. Kahit anong sabi ko sa kaniyang huwag na dahil gastos lang, hindi naman siya nakikinig. Tapos noong wala siya, si Angela naman ang palaging nagyaya sa aking kumain kami sa labas para i-celebrate ang birthday ko. Ayaw niya naman magpaawat kaya hindi ko siya mapigilan, ayoko
Dasha's Point Of View."Bakit ganoon naman ang caption mo?" natatawa kong tanong kay Jazz, nakaupo siya sa harapan ko at umiinom ng juice. Nandito kami ngayon sa terrace ng mansyon, hindi ko alam kung bakit ang aga-aga niya pumunta rito. Ang sabi niya lang, gusto niyang pumunta dahil ang boring sa condo niya. Wala rin daw siyang trabaho ngayon, tinatamad siyang pumasok. Pwede palang tamarin ang isang CEO?Nagpicture kaming dalawa, ang akala ko ganoon ganoon lang pero ang lintik nahuli kong pinopost iyon sa Instagram account niya."May inaasar lang ako," nakangising sagot niya."Huh? Sino?"Umilang siya. "Wala."Napairap ako. "Bakit mo pa kasi pinost? Mas lalo tuloy iisipin ng mga taong ikaw nga ang Tatay ni Dawn at mag-asawa tayo," giit ko."Let them think what they want to think.""Oo nga... Pero diba? Hindi nga natin itatanggi iyong laman ng article na iyon, hindi tayo magsasalita, pero dahil doon sa post mo parang kino-confirm mo ngang may namamagitan sa atin," paliwanag ko.Bumun